Kinderen
alle pijlers
keizersnede en ontzettend moe
zondag 12 oktober 2008 om 21:07
Hallo allemaal, ik ben sinds 10 weken moeder van een heel lieve en gezonde dochtert. Mijn zwangerschap en bevalling waren redelijk zwaar en mijn dochtertje is uiteindelijk via een keizersnede ter wereld gekomen gelukkig geheel gezond . Nu moet ik bijna weer aan de slag, ik werk als gedetachteerde en ga nu weer 4 dagen aan het werk. Mijn vriend is zelfstandige en gaat ook 4 dagen werken, opzich perfect geregeld. Punt is nu dat ik de afgelopen week behoorlijk tegen mijzelf aan ben gelopen. Mijn herstel is best wel goed verlopen, mijn wond is dicht en doet veel minder pijn. Ik ben mijzelf de afgelopen weken geleidelijk meer gaan belasten om mij weer voor te bereiden op mijn werk. Afgelopen week merkte ik echter dat ik steeds opgefokter werd, vermoeider en ook last kreeg van huilbuien. Blijkbaar is mijn conditie nog behoorlijk slecht en ben ik toch over mijn grens gegaan, het idee dat ik binnenkort 4 dagen moet werken (met een minimale reistijd van anderhalf uur enkele reis per dag) maakt mij idaarom benauwd . Gelukkig hebben mijn dochter en ik een goed ritme opgebouwd, zij moet echter nog steeds gevoed worden s'nachts. Ik ben van plan deze week naar de huisarts te gaan om dit met haar te bespreken, ook wil ik dit gaan bespreken met mijn leidinggevende en de arbo arts erbij te betrekken, ik onderneem zelf dus al stappen maar ik wil toch graag ervaringen horen van moeders die in het zelfde schuitje zitten of hebben gezeten. Eerlijk gezegd baal ik als een stekker dat ik me nog niet goed genoeg voel om weer lekker aan het werk te gaan, zeker gezien het feit dat mijn zwangerschap ook al zo moeizaam verliep, ik heb me toen erg vaak ziek gevoeld en moest ook eerder stoppen met werken, ik voel me eigenlijk best wel een slappeling. Reacties worden erg op prijs gesteld, groetjes Simpie
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:47
Ik ben na de bevalling van de 1e met KS ook na 10 weken gaan werken en ik zag er in 1e instantie ook als een berg tegenop. Ik had ook last van sombere buien (hormonen) en was ook erg moe, maar wat er achteraf bij mij meespeelde was dat ik het thuiszitten met een baby helemaal niet leuk vond. Ik voelde me zo geisoleerd en aan huis gebonden door die voedingen/slaapjes etc. Dus toen ik weer ben gaan werken (4 dagen) bloeide ik weer op. Natuurlijk was het vermoeiend in het begin, maar dat is het 1e jaar sowieso. Het krijgen van een kind heeft gewoon een enorme impact. Ik begon me in ieder geval wel een heel stuk beter te gaan voelen toen ik eenmaal weer ging werken, ik geniet ook echt van mijn dochter op de dagen dat ik thuis ben met haar. Ik ben nu zwanger van de 2e en heb nu verlof, ik probeer nu zoveel mogelijk te rusten zodat ik goed ben uitgerust voor de bevalling, ik heb wel de bekende nesteldrang, maar ik heb me voorgenomen om op de dagen dat ik alleen thuis ben 1 klusje per dag te doen en de rest van de tijd lekker uit te rusten, ik weet nu hoe belangrijk het is om rust te nemen, ook na de bevalling. Dus ik ga ook lekker even tukken als de baby slaapt want dat is hoognodig.
zaterdag 25 oktober 2008 om 22:57
Ik heb ook twee keer een ks gehad. Bij de eerste ben ik na 11 weken weer aan het werken gegaan (mazzeltje dat ik eerder bevallen ben) en dat viel toen best mee, maar ik vond het wel heftig. Ik ging wel maar 2 dagen pweek werken (had 1 dag ouderschapsverlof) en dat maakte dat ik het vol kon houden, meer had ik niet aangekund. Alle dagen dat ik extra terug moest komen, waren dan ook een hele belasting!
Nu ben ik ontzettend blij dat ik nog tot maart verlof heb. Ik moet er niet aan denken dat ik over 5 weken weer aan het werk zou moeten! (Nou vind ik momenteel mijn werk ook niet zo leuk, dus dat speelt mee,) maar ik vind het ontzettend zwaar en het gaat nu stukken beter dan bij de eerste! Ik wist waar ik me op voor moest bereiden, wist wat me te wachten stond etc, maar het is heftig. Ik moet ook echt mijn prioriteiten stellen. Eerst de kindjes verzorgen, dan mezelf, dan komen de leuke dingen en pas als aller-allerlaatste denk ik daan de dingen die "moeten" (huishouden enzo). Werken past nog niet dit rijtje.
Oh en vergeet neit dat het geven van BV ook best intensief is; niet vanwege de nachtvoedingen of het vroege opstaan, maar gewoon omdat het extra energie vraagt van je lijf.
Ik zou me ook ziek melden, zorg dat je goed hersteld bent, ga langzaamaan weer wat doen aan je conditie (want ooit zei een arts tegen me "van op de bank zitten, is nog nooit iemand fit geworden) en kijk of je ook langzaam kunt opbouwen met werken. Maar eerst goed aan jezelf denken hoor!
Heel veel sterkte!
(en oh ja... dat gevoel een slappeling te zijn dat herken ik.. maar hallo!!! Je bent moeder geworden dmv een hele zware operatie; dat is een topprestatie!)
Nu ben ik ontzettend blij dat ik nog tot maart verlof heb. Ik moet er niet aan denken dat ik over 5 weken weer aan het werk zou moeten! (Nou vind ik momenteel mijn werk ook niet zo leuk, dus dat speelt mee,) maar ik vind het ontzettend zwaar en het gaat nu stukken beter dan bij de eerste! Ik wist waar ik me op voor moest bereiden, wist wat me te wachten stond etc, maar het is heftig. Ik moet ook echt mijn prioriteiten stellen. Eerst de kindjes verzorgen, dan mezelf, dan komen de leuke dingen en pas als aller-allerlaatste denk ik daan de dingen die "moeten" (huishouden enzo). Werken past nog niet dit rijtje.
Oh en vergeet neit dat het geven van BV ook best intensief is; niet vanwege de nachtvoedingen of het vroege opstaan, maar gewoon omdat het extra energie vraagt van je lijf.
Ik zou me ook ziek melden, zorg dat je goed hersteld bent, ga langzaamaan weer wat doen aan je conditie (want ooit zei een arts tegen me "van op de bank zitten, is nog nooit iemand fit geworden) en kijk of je ook langzaam kunt opbouwen met werken. Maar eerst goed aan jezelf denken hoor!
Heel veel sterkte!
(en oh ja... dat gevoel een slappeling te zijn dat herken ik.. maar hallo!!! Je bent moeder geworden dmv een hele zware operatie; dat is een topprestatie!)
