Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 30 oktober 2008 om 10:07
[quote]iry schreef op 28 oktober 2008 @ 14:13:
...
Medicatie moet hier niet heiligmakend gemaakt worden,het is ondersteunend het geneest mij niet. Hoeft ook niet, zegt ook niemand.
....
Alleen maar gesprekken bij het ggz( die mij zelfs in deze crisissituatie nog steeds over drie weken weer in hun agenda zetten)
Het is en wordt geen crisissituatie zolang jij de controle (nog) zo goed alles laat beheersen. Wil je hulp bij jezelf helpen? Laat dan gebeuren wat gebeurt als je loslaat!
...
Het grootste gevaar,valkuil,onzekerheid is het feit dat ik op 1 ding geen controle heb.
Dat is als ik iedere last,controle, eetstoornisgedrag ga loslaten,ik totaal geen grip meer heb op mijzelf.
Paniekaanvallen,stemmen die je echt kapot maken met hun agressieve boodschappen,psychotische aanvallen,herbelevingen. En dat is hel, angstaanjagend, onvoorstelbaar, maar: het beheerst je leven nu net zo hard, en maakt je nu net zo hard kapot!
...
Ik wil behandeling,ik wil verder,wie denkt dat ik deze eetstoornis koester heeft het echt mis. Lieve Iry, dit heb je zelf mis... je koestert dat deel van de eetstoornis wat jou je veiligheid lijkt te geven zeker weten wél, en neemt de 'nadelen' voor lief. Begrijpelijk, invoelbaar, maar niettemin wél koesteren...
...
Af en toe lees je misschien ook een beetje iry,Hé, kijk nou! Er is dus wél een Iry die niet al die kronkels is!!
...
Hij is absoluut niet de reden waarom ik het naar bed ga ontwijk.
Ik lig juist enorm graag bij hem. Is dat (al weer) zo? Want in het begin van dit verhaal kwam regelmatig naar voren dat het extra veel pijn deed om naast hem te liggen in de wetenschap dat het niet meer als voorheen was.
...
Vriend pikt de draad sinds vorige week enorm goed op.
Met daden weliswaar,maar de woorden komen er ook met vlagen uit.
Wat mooi, dat jullie in potentie de kans hebben van elkaar te leren om een balans te vinden tussen woorden en daden! Want daden, hmm, misschien heb je daar momenteel wel meer aan als steun dan woorden. (en hij kan, als hij wil, leren zien dat woorden, denken, analyseren óók steun geven)
Iry, ik realiseer me dat ik aardig met een bot mes door je topic heen snijd ineens. Heb me vooraf afzijdig gehouden omdat ik niet zeker weet of ik er goed aan doe de zoveelste te zijn die je een spiegel wil voorhouden. Zie maar of je er in kijken wilt en kunt, het staat je uiteraard vrij.
Ik reageer in elk geval vanuit betrokkenheid en niet vanuit de ongelovige of moraliserende zijlijnpositie.
(en ondertussen produceer ik vast veel mosterd, want jullie schrijven maar door en door en door terwijl ik in een bijleesronde zit )
...
Medicatie moet hier niet heiligmakend gemaakt worden,het is ondersteunend het geneest mij niet. Hoeft ook niet, zegt ook niemand.
....
Alleen maar gesprekken bij het ggz( die mij zelfs in deze crisissituatie nog steeds over drie weken weer in hun agenda zetten)
Het is en wordt geen crisissituatie zolang jij de controle (nog) zo goed alles laat beheersen. Wil je hulp bij jezelf helpen? Laat dan gebeuren wat gebeurt als je loslaat!
...
Het grootste gevaar,valkuil,onzekerheid is het feit dat ik op 1 ding geen controle heb.
Dat is als ik iedere last,controle, eetstoornisgedrag ga loslaten,ik totaal geen grip meer heb op mijzelf.
Paniekaanvallen,stemmen die je echt kapot maken met hun agressieve boodschappen,psychotische aanvallen,herbelevingen. En dat is hel, angstaanjagend, onvoorstelbaar, maar: het beheerst je leven nu net zo hard, en maakt je nu net zo hard kapot!
...
Ik wil behandeling,ik wil verder,wie denkt dat ik deze eetstoornis koester heeft het echt mis. Lieve Iry, dit heb je zelf mis... je koestert dat deel van de eetstoornis wat jou je veiligheid lijkt te geven zeker weten wél, en neemt de 'nadelen' voor lief. Begrijpelijk, invoelbaar, maar niettemin wél koesteren...
...
Af en toe lees je misschien ook een beetje iry,Hé, kijk nou! Er is dus wél een Iry die niet al die kronkels is!!
...
Hij is absoluut niet de reden waarom ik het naar bed ga ontwijk.
Ik lig juist enorm graag bij hem. Is dat (al weer) zo? Want in het begin van dit verhaal kwam regelmatig naar voren dat het extra veel pijn deed om naast hem te liggen in de wetenschap dat het niet meer als voorheen was.
...
Vriend pikt de draad sinds vorige week enorm goed op.
Met daden weliswaar,maar de woorden komen er ook met vlagen uit.
Wat mooi, dat jullie in potentie de kans hebben van elkaar te leren om een balans te vinden tussen woorden en daden! Want daden, hmm, misschien heb je daar momenteel wel meer aan als steun dan woorden. (en hij kan, als hij wil, leren zien dat woorden, denken, analyseren óók steun geven)
Iry, ik realiseer me dat ik aardig met een bot mes door je topic heen snijd ineens. Heb me vooraf afzijdig gehouden omdat ik niet zeker weet of ik er goed aan doe de zoveelste te zijn die je een spiegel wil voorhouden. Zie maar of je er in kijken wilt en kunt, het staat je uiteraard vrij.
Ik reageer in elk geval vanuit betrokkenheid en niet vanuit de ongelovige of moraliserende zijlijnpositie.
(en ondertussen produceer ik vast veel mosterd, want jullie schrijven maar door en door en door terwijl ik in een bijleesronde zit )
donderdag 30 oktober 2008 om 10:22
donderdag 30 oktober 2008 om 14:22
(f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f) (f)
Voor alle lieverds hier.
Voor jullie betrokkenheid,adviezen,meeleven,bemoedigende woorden,kritische noot, voor het "luisteren".
Voor mijn plekje hier.
Voor alle lieverds hier.
Voor jullie betrokkenheid,adviezen,meeleven,bemoedigende woorden,kritische noot, voor het "luisteren".
Voor mijn plekje hier.
donderdag 30 oktober 2008 om 14:29
Zoe,he meid wat naar een griepje.
Beterschap!
Denk aan je vitamientjes,goed drinken en eten
Elmervrouw,ik blijf wel moed houden,maar het wordt mij wel lastig gemaakt.
Aquasi,
Ik vind het geen botte bijl hoor.
Dank je voor je post,ik neem het in mij op,ik weet dat ik ook moet gaan doen.
Ook visje hamert erop en dat is ook heel terecht.
Dat doen...ik doe al wat en het moet meer gaan worden,dat besef ik heel goed.
Ik hoop dat jullie ook snappen dat ik mijn eigen tempo moet volgen,hoewel af en toe een zetje om over een drempel te struikelen zodat ik er in ieder geval overheen ben kan ik wel gebruiken.
Beterschap!
Denk aan je vitamientjes,goed drinken en eten
Elmervrouw,ik blijf wel moed houden,maar het wordt mij wel lastig gemaakt.
Aquasi,
Ik vind het geen botte bijl hoor.
Dank je voor je post,ik neem het in mij op,ik weet dat ik ook moet gaan doen.
Ook visje hamert erop en dat is ook heel terecht.
Dat doen...ik doe al wat en het moet meer gaan worden,dat besef ik heel goed.
Ik hoop dat jullie ook snappen dat ik mijn eigen tempo moet volgen,hoewel af en toe een zetje om over een drempel te struikelen zodat ik er in ieder geval overheen ben kan ik wel gebruiken.
donderdag 30 oktober 2008 om 16:06
Ik kom toch weer even zeuren hier.
Vanmorgen bij de huisarts geweest voor controle en een goed gesprek hoe het hier gaat,met mij,wat het ggz gaat doen etc.
Ik heb gevraagd of hij een doorverwijzing wil afgeven voor het traumacentrum waar ik contact mee heb gehad omdat ik een intakeprocedure wil starten.
Huisart vind dat geen goed idee om dat nu te doen en wil dat ik het ggz hierover aanspreek.
Ik heb gezegd dat ik geen medewerking verwacht.
Huisarts vraagt wat ggz mij wil bieden,ik zeg niets want het is zo complex volgens hun.
Huisarts vraagt waarom ik contact heb met een traumacentrum,dus ik vertel kort waarom,terwijl ik dacht dat hij op de hoogte zou zijn.
Er zou volgens het GGz( met mijn toestemming) contact onderhouden worden met de huisarts.
Dit is volgens de huisarts al jaren niet gedaan en hij wist van niets.
Hij vind traumaverwerking geen goed idee.
ggz,vind het allemaal te complex en reikt niets aan(wil ook niet doorverwijzen tot nu toe)
Eetstoorniskliniek biedt wel wat aan,maar deelt twijfel en zorg over de kans van slagen op dit moment.
Andere instellingen verwijzen weer terug naar het ggz.
Nu wil de huisarts dat ik overleg met mijn psychiater en vraagt of ze met mijn toestemming verheldering willen brengen bij hem waarom er geen gepaste hulp te bieden is.
Psychiater gebelt,moet terug gebeld worden(kan ik weer op zitten wachten)
Ik wil gewoon naar het traumacentrum doorverwezen worden.
Dat heb ik ook duidelijk aangegeven.
Jezus,het is mijn probleem en mijn leven,maar ik kan niet eens beslissen welke hulp ik wil.
Ik word hier zo moedeloos van en voel mij vandaag echt heel verdrietig.
Ik vind het lastig om te blijven leuren voor hulp en dat ik het niet op eigen houtje kan lijkt mij inmiddels duidelijk.
Ik heb uit frustratie een heel pak koeken leeg gegeten en voel mij nu nog ellendiger.
Ik heb het er niet uitgegooid,want braken maakt mij weer vies en naar,kan ik weer een heel doucheritueel afleggen...
Ik vecht tegen dit kutgevoel,maar ik voel mij echt zo alleen en onbegrepen nu.
Of ik ben boos dat kan ook.
Vanmorgen bij de huisarts geweest voor controle en een goed gesprek hoe het hier gaat,met mij,wat het ggz gaat doen etc.
Ik heb gevraagd of hij een doorverwijzing wil afgeven voor het traumacentrum waar ik contact mee heb gehad omdat ik een intakeprocedure wil starten.
Huisart vind dat geen goed idee om dat nu te doen en wil dat ik het ggz hierover aanspreek.
Ik heb gezegd dat ik geen medewerking verwacht.
Huisarts vraagt wat ggz mij wil bieden,ik zeg niets want het is zo complex volgens hun.
Huisarts vraagt waarom ik contact heb met een traumacentrum,dus ik vertel kort waarom,terwijl ik dacht dat hij op de hoogte zou zijn.
Er zou volgens het GGz( met mijn toestemming) contact onderhouden worden met de huisarts.
Dit is volgens de huisarts al jaren niet gedaan en hij wist van niets.
Hij vind traumaverwerking geen goed idee.
ggz,vind het allemaal te complex en reikt niets aan(wil ook niet doorverwijzen tot nu toe)
Eetstoorniskliniek biedt wel wat aan,maar deelt twijfel en zorg over de kans van slagen op dit moment.
Andere instellingen verwijzen weer terug naar het ggz.
Nu wil de huisarts dat ik overleg met mijn psychiater en vraagt of ze met mijn toestemming verheldering willen brengen bij hem waarom er geen gepaste hulp te bieden is.
Psychiater gebelt,moet terug gebeld worden(kan ik weer op zitten wachten)
Ik wil gewoon naar het traumacentrum doorverwezen worden.
Dat heb ik ook duidelijk aangegeven.
Jezus,het is mijn probleem en mijn leven,maar ik kan niet eens beslissen welke hulp ik wil.
Ik word hier zo moedeloos van en voel mij vandaag echt heel verdrietig.
Ik vind het lastig om te blijven leuren voor hulp en dat ik het niet op eigen houtje kan lijkt mij inmiddels duidelijk.
Ik heb uit frustratie een heel pak koeken leeg gegeten en voel mij nu nog ellendiger.
Ik heb het er niet uitgegooid,want braken maakt mij weer vies en naar,kan ik weer een heel doucheritueel afleggen...
Ik vecht tegen dit kutgevoel,maar ik voel mij echt zo alleen en onbegrepen nu.
Of ik ben boos dat kan ook.
donderdag 30 oktober 2008 om 16:14
Ha Iry, gewoon die koeken laten zitten. Die zitten daar prima, je vergiftigt je lijf er niet mee, en het systeem werkt zo dat ze binnen de kortste keren je maag uit zijn om in je darmen verwerkt te worden tot ernergie en brandstof, en laat dat nu net zijn wat je nodig hebt. Wacht gewoon rustig het telefoontje van die psych af en bepaal dan met je huisarts wat het wordt, misschien wordt het het traumacentrum, maar misschien wordt het de ES kliniek of Imet (die laatste twee lijken me de beste keuze) Je kan immers geen trauma aanpakken als je de emoties vervlakt door een ES
donderdag 30 oktober 2008 om 22:10
He jasses Iry.
Ik heel hard de neging om te roepen dat ik óók zo'n hekel heb aan die betuttelende huisartsen (ik wéét dat ze dat kunnen zijn).
Ik snap niet goed waarom hij hij je niet gewoon kan doorverwijzen voor een intake. Ze kunnen bij het centrum toch wel bepalen of ze iets voor je kunnen doen en of het een goed idee is? Beter dan de huisarts lijkt me.
Maar ik probeer toch maar een verklaring te vinden voor zijn afwijzing. Je huisarts vind traumaverwerking geen goed idee?? Waarom niet dan? Hij wist niet van je trauma? Denkt hij soms dat je het opeens bedacht hebt? Is-ie een beetje pissig omdat hij je naar de ggz heeft gestuurd en je nu 'achter zijn rug om' iets anders wil?
Maar de hamvraag lijkt me: waarom wil de ggz je eigenlijk niet doorverwijzen??
Ik heel hard de neging om te roepen dat ik óók zo'n hekel heb aan die betuttelende huisartsen (ik wéét dat ze dat kunnen zijn).
Ik snap niet goed waarom hij hij je niet gewoon kan doorverwijzen voor een intake. Ze kunnen bij het centrum toch wel bepalen of ze iets voor je kunnen doen en of het een goed idee is? Beter dan de huisarts lijkt me.
Maar ik probeer toch maar een verklaring te vinden voor zijn afwijzing. Je huisarts vind traumaverwerking geen goed idee?? Waarom niet dan? Hij wist niet van je trauma? Denkt hij soms dat je het opeens bedacht hebt? Is-ie een beetje pissig omdat hij je naar de ggz heeft gestuurd en je nu 'achter zijn rug om' iets anders wil?
Maar de hamvraag lijkt me: waarom wil de ggz je eigenlijk niet doorverwijzen??
.
donderdag 30 oktober 2008 om 22:15
quote:meds schreef op 30 oktober 2008 @ 16:14:
misschien wordt het het traumacentrum, maar misschien wordt het de ES kliniek of Imet (die laatste twee lijken me de beste keuze) Je kan immers geen trauma aanpakken als je de emoties vervlakt door een ES
Maar je kunt ook geen ES aanpakken als dat het trauma af moet vlakken. Zeker niet als er grote kans is dat de emoties van het trauma in plaats van met de ES op (nog) meer destructieve manier worden onderdrukt.
Ik hoop dat het traumacentrum ook ervaring heeft met deze kluwe.
Iry, je psych zou toch ook contact opnemen of zich verdiepen in Imet?
Misschien is het idd beter om haar advies hierin af te wachten voor je je ergens naar laat doorverwijzen?
(reacties uitsluitend vóór 00.00 uur of ná 09.00 uur )
misschien wordt het het traumacentrum, maar misschien wordt het de ES kliniek of Imet (die laatste twee lijken me de beste keuze) Je kan immers geen trauma aanpakken als je de emoties vervlakt door een ES
Maar je kunt ook geen ES aanpakken als dat het trauma af moet vlakken. Zeker niet als er grote kans is dat de emoties van het trauma in plaats van met de ES op (nog) meer destructieve manier worden onderdrukt.
Ik hoop dat het traumacentrum ook ervaring heeft met deze kluwe.
Iry, je psych zou toch ook contact opnemen of zich verdiepen in Imet?
Misschien is het idd beter om haar advies hierin af te wachten voor je je ergens naar laat doorverwijzen?
(reacties uitsluitend vóór 00.00 uur of ná 09.00 uur )
.
donderdag 30 oktober 2008 om 22:58
Ik weet eigenlijk niet impala waarom ze alles geen goed idee vinden.
Het verbaasde mij vandaag ook dat de huisarts niets leek te weten.
Omdat ik ervan uit ging dat er contact zou zijn tussen huisarts en ggz (met mijn toestemming, er zou een contact onderhouden worden omdat de huisarts de somatische kant onder controle houdt)
Ook weet ik zeker dat ik het zelf ook een keer ter sprake heb gebracht.
Als een korte info toen ik vanuit de eetstoorniskliniek doorverwezen werd naar het ggz.
Ik word gewoon zo moe van alle verschillende meningen van de profs,ik word van het kastje naar de muur gestuurd.
En met moe,bedoel ik ook ècht moe..boos en verdrietig.
Dat er niets gedaan wordt omdat het geen crisissituatie is....moeten we daar op wachten dan?
Lekker voor mijn gezin,daar zullen de kids ook echt van opknappen.
Overigens was 6 jaar geleden al duidelijk dat er een vorm van behandeling nodig zou zijn in de vorm van traumaverwerking.
Dit advies kwam van de eetstoorniskliniek en met die reden werd ik doorverwezen.
Ik heb mijn hele dossier in de kast liggen nu en de verwijzing die daarbij zit is heel duidelijk daarin.
Ik vind het dan ook te prijzen dat de kliniek desondanks onveranderde situatie daarin en mèt de wetenschap dat de behandeling daar tot twee keer toe al mislukt is,mij toch wil aannemen als ik dat wil.
Maar goed,vraag is of dat de beste keuze is.
Ik wil gewoon naar dat specialistische traumacentum doorverwezen worden.
Laat hun maar oordelen of ik daar op mijn plek zal zijn en ze mogelijkheden hebben voor mij.
Nou ja,weer een hoop gezwets in mijn post.
Ik heb echt een rotdag vandaag.
Mijn hart gelucht bij vriend,hij leek boos op mij te zijn (of te worden) omdat ik mij zo overstuur maakte over de hulpverlening (denk ik??).
Ik heb echt vreselijk gehuild en ik klapte finaal dicht.
Of zou hij gewoon ook wat gefrustreerd zijn daarover?
In ieder geval leek hij boos omdat ik 10.000 dingen tegelijk wil en geen geduld had voor de hulpverlening.
Dat ik eens rustig moet doen.
Ik begrijp dat weer niet zo goed.
Eerst was de relatie niet te redden omdat mijn problematiek zo aanwezig is en nu moet ik geduld hebben en rustig doen?
Ik weet dat hij dat goed bedoelt.
Ik ben vandaag alleen maar extreem nerveus en moest alle zeilen bij zetten om niet in paniek te raken of te gaan flippen.
Alleen maar mantra's in mijn hoofd...rustig blijven,let op je ademhaling....steeds harder om de rest te overstemmen.
Nu heb ik even rust,want ik eet en zit veilig verstopt van de boze wereld onder mijn dekentje.
Het verbaasde mij vandaag ook dat de huisarts niets leek te weten.
Omdat ik ervan uit ging dat er contact zou zijn tussen huisarts en ggz (met mijn toestemming, er zou een contact onderhouden worden omdat de huisarts de somatische kant onder controle houdt)
Ook weet ik zeker dat ik het zelf ook een keer ter sprake heb gebracht.
Als een korte info toen ik vanuit de eetstoorniskliniek doorverwezen werd naar het ggz.
Ik word gewoon zo moe van alle verschillende meningen van de profs,ik word van het kastje naar de muur gestuurd.
En met moe,bedoel ik ook ècht moe..boos en verdrietig.
Dat er niets gedaan wordt omdat het geen crisissituatie is....moeten we daar op wachten dan?
Lekker voor mijn gezin,daar zullen de kids ook echt van opknappen.
Overigens was 6 jaar geleden al duidelijk dat er een vorm van behandeling nodig zou zijn in de vorm van traumaverwerking.
Dit advies kwam van de eetstoorniskliniek en met die reden werd ik doorverwezen.
Ik heb mijn hele dossier in de kast liggen nu en de verwijzing die daarbij zit is heel duidelijk daarin.
Ik vind het dan ook te prijzen dat de kliniek desondanks onveranderde situatie daarin en mèt de wetenschap dat de behandeling daar tot twee keer toe al mislukt is,mij toch wil aannemen als ik dat wil.
Maar goed,vraag is of dat de beste keuze is.
Ik wil gewoon naar dat specialistische traumacentum doorverwezen worden.
Laat hun maar oordelen of ik daar op mijn plek zal zijn en ze mogelijkheden hebben voor mij.
Nou ja,weer een hoop gezwets in mijn post.
Ik heb echt een rotdag vandaag.
Mijn hart gelucht bij vriend,hij leek boos op mij te zijn (of te worden) omdat ik mij zo overstuur maakte over de hulpverlening (denk ik??).
Ik heb echt vreselijk gehuild en ik klapte finaal dicht.
Of zou hij gewoon ook wat gefrustreerd zijn daarover?
In ieder geval leek hij boos omdat ik 10.000 dingen tegelijk wil en geen geduld had voor de hulpverlening.
Dat ik eens rustig moet doen.
Ik begrijp dat weer niet zo goed.
Eerst was de relatie niet te redden omdat mijn problematiek zo aanwezig is en nu moet ik geduld hebben en rustig doen?
Ik weet dat hij dat goed bedoelt.
Ik ben vandaag alleen maar extreem nerveus en moest alle zeilen bij zetten om niet in paniek te raken of te gaan flippen.
Alleen maar mantra's in mijn hoofd...rustig blijven,let op je ademhaling....steeds harder om de rest te overstemmen.
Nu heb ik even rust,want ik eet en zit veilig verstopt van de boze wereld onder mijn dekentje.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:02
donderdag 30 oktober 2008 om 23:08
Eet je ook je pillen?? (ik neem de honeurs even waar...)
Ik snap je ongeduld maar de psych gaat toch terugbellen? wacht dat even af, die ene dag of paar dagen kunnen er toch ook nog wel bij? Dat bedoelt je vriend ook denk ik. Je bent er bijna volgens mij (qua adequate doorverwijzing). Je huisarts wil gewoon even overleggen. Is ook niet zo gek eigenlijk, hij weet tenslotte van niks (in elk geval niks recents).
Misschien ben je juist zo nerveus omdat je wéét dat er een actie gaat komen. Probeer in elk geval op tijd naar bed te gaan en pak je vriend lekker vast. Al doe je het alleen voor hém. Heeft ie ook wel verdiend, toch?
Ik snap je ongeduld maar de psych gaat toch terugbellen? wacht dat even af, die ene dag of paar dagen kunnen er toch ook nog wel bij? Dat bedoelt je vriend ook denk ik. Je bent er bijna volgens mij (qua adequate doorverwijzing). Je huisarts wil gewoon even overleggen. Is ook niet zo gek eigenlijk, hij weet tenslotte van niks (in elk geval niks recents).
Misschien ben je juist zo nerveus omdat je wéét dat er een actie gaat komen. Probeer in elk geval op tijd naar bed te gaan en pak je vriend lekker vast. Al doe je het alleen voor hém. Heeft ie ook wel verdiend, toch?
.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:12
Je kunt er ook naar toe om een gesprek te hebben eventueel. Tenminste zo ging dat bij mij. Ik heb eerst 2 intake gesprekken gehad en toen een verwijsbrief geregeld bij mijn HA. Je kunt het toch ook gewoon eisen? Niet vragen maar mededelen dat je dát wil gaan doen, en dat je daar een verwijsbrief voor nodig bent?
donderdag 30 oktober 2008 om 23:31
Impala ,je tovert toch een voorzichtig glimlachje op mijn gezicht.
Reacties niet na 01.00 okè... en de pil gaat er straks op lege maag idd in.
Claire,
Ik heb ook vanmiddag heel nadrukkelijk gezegd dat ik linksom of rechtsom een doorverwijzing wil.
En anders kan ik natuurlijk contact opnemen met het centrum of ze dan iets voor mij kunnen betekenen daarbij.
Maar ik mag toch hopen dat ze mijn beslissing en wens gewoon serieus nemen bij het ggz.
Zo absurd is deze namelijk niet.
Ik weet niet Impala waarom ik zo nerveus ben vandaag, een beetje van alles misschien.
Vriend zegt net dat hij niet zozeer boos was op mij straks,maar dat hij even mij ter halt moest roepen omdat ik aan het doordraven was.
Ik moet tijd nemen volgens hem want die is er (hmm...loopt ie dan niet ineens onverwacht weg?).
Ja Impala,vriend verdient de wereld.
Hij heeft zin in ons weekend en ik ook.
Ik ben ook vastbesloten om er een heerlijk weekend van te maken en te genieten van de rust en van elkaar.
Ik hoop dat vriend ook een beetje van mij kan genieten,hij verdient dit weekend.
Reacties niet na 01.00 okè... en de pil gaat er straks op lege maag idd in.
Claire,
Ik heb ook vanmiddag heel nadrukkelijk gezegd dat ik linksom of rechtsom een doorverwijzing wil.
En anders kan ik natuurlijk contact opnemen met het centrum of ze dan iets voor mij kunnen betekenen daarbij.
Maar ik mag toch hopen dat ze mijn beslissing en wens gewoon serieus nemen bij het ggz.
Zo absurd is deze namelijk niet.
Ik weet niet Impala waarom ik zo nerveus ben vandaag, een beetje van alles misschien.
Vriend zegt net dat hij niet zozeer boos was op mij straks,maar dat hij even mij ter halt moest roepen omdat ik aan het doordraven was.
Ik moet tijd nemen volgens hem want die is er (hmm...loopt ie dan niet ineens onverwacht weg?).
Ja Impala,vriend verdient de wereld.
Hij heeft zin in ons weekend en ik ook.
Ik ben ook vastbesloten om er een heerlijk weekend van te maken en te genieten van de rust en van elkaar.
Ik hoop dat vriend ook een beetje van mij kan genieten,hij verdient dit weekend.
donderdag 30 oktober 2008 om 23:40
quote:iry schreef op 30 oktober 2008 @ 23:31:
Claire,
Ik heb ook vanmiddag heel nadrukkelijk gezegd dat ik linksom of rechtsom een doorverwijzing wil.
En anders kan ik natuurlijk contact opnemen met het centrum of ze dan iets voor mij kunnen betekenen daarbij.
Maar ik mag toch hopen dat ze mijn beslissing en wens gewoon serieus nemen bij het ggz.
Zo absurd is deze namelijk niet.
Oke dan moet het gewoon goed komen, en idd ze kunnen je daar ook bij helpen.
Ik moet tijd nemen volgens hem want die is er (hmm...loopt ie dan niet ineens onverwacht weg?).
Waarom geloof je hem alleen als hij iets negatiefs zegt?
Ja Impala,vriend verdient de wereld.
Ja, maar jij ook!!!
Hij heeft zin in ons weekend en ik ook.
Ik ben ook vastbesloten om er een heerlijk weekend van te maken en te genieten van de rust en van elkaar.
Ik hoop dat vriend ook een beetje van mij kan genieten,hij verdient dit weekend.Ik hoop dat jullie samen genieten!!! Heel veel plezier!! (f)
Claire,
Ik heb ook vanmiddag heel nadrukkelijk gezegd dat ik linksom of rechtsom een doorverwijzing wil.
En anders kan ik natuurlijk contact opnemen met het centrum of ze dan iets voor mij kunnen betekenen daarbij.
Maar ik mag toch hopen dat ze mijn beslissing en wens gewoon serieus nemen bij het ggz.
Zo absurd is deze namelijk niet.
Oke dan moet het gewoon goed komen, en idd ze kunnen je daar ook bij helpen.
Ik moet tijd nemen volgens hem want die is er (hmm...loopt ie dan niet ineens onverwacht weg?).
Waarom geloof je hem alleen als hij iets negatiefs zegt?
Ja Impala,vriend verdient de wereld.
Ja, maar jij ook!!!
Hij heeft zin in ons weekend en ik ook.
Ik ben ook vastbesloten om er een heerlijk weekend van te maken en te genieten van de rust en van elkaar.
Ik hoop dat vriend ook een beetje van mij kan genieten,hij verdient dit weekend.Ik hoop dat jullie samen genieten!!! Heel veel plezier!! (f)
vrijdag 31 oktober 2008 om 00:03
Klinkt alweer een stukkie beter gelukkig. Maak er idd een fijn weekend van en zet het allemaal even van je af. Volgende week is vroeg genoeg om er weer mee bezig te gaan. Iedereen is nu gemobiliseerd, geef ze een paar dagen om e.e.a. uit te zoeken en op 1 lijn te komen. Jij bent er al maanden mee bezig, zij niet...
En je psych heeft toch gezegd dat ze in elk geval naar Imet wilde informeren, en vast ook wel naar dat traumacentrum.
Het moet nu gewoon goed gaan komen. Geniet nog even van je rust, straks moet je hard aan de slag! Enne, ik hou me aan twaalf uur, voor mezelf
Weltrusten Iry !
En je psych heeft toch gezegd dat ze in elk geval naar Imet wilde informeren, en vast ook wel naar dat traumacentrum.
Het moet nu gewoon goed gaan komen. Geniet nog even van je rust, straks moet je hard aan de slag! Enne, ik hou me aan twaalf uur, voor mezelf
Weltrusten Iry !
.
vrijdag 31 oktober 2008 om 00:10
Nee dat doet mijn psych niet,maar de psycholoog van de eetstoorniskliniek.
De persoon die ik goed vertrouw in haar advies.
Lieve Claire,ik hoef de wereld niet meer.
Maar dat kleine stukje wereld dat ons bezit is daar wil ik rustig op kunnen leven met liefde om mij heen.
Gewoon onder mijn boom zitten in de zon met rust in mijn hoofd.
Trusten lieve Impala.
De persoon die ik goed vertrouw in haar advies.
Lieve Claire,ik hoef de wereld niet meer.
Maar dat kleine stukje wereld dat ons bezit is daar wil ik rustig op kunnen leven met liefde om mij heen.
Gewoon onder mijn boom zitten in de zon met rust in mijn hoofd.
Trusten lieve Impala.
