
weer die pijn...
zondag 9 november 2008 om 14:00
Pffff, hier zit ik weer. Met tranen in mijn ogen en een knoop in mijn maag.
Nadat mijn relatie van 10 jaar in april verbroken is door mijn ex, heb ik 'n maand of 2 geleden een leuke man leren kennen. Het klikte waanzinnig goed. Eigenlijk waren we allebei gelijk verliefd, en verbaasd over wat we zo snel voor elkaar voelde. Doodeng vond ik het, na zo'n lange tijd met iemand samengeweest te zijn, mezelf weer opnieuw aan iemand te geven. Na alle pijn die ik gevoeld heb, weer iemand toe te laten en te vertrouwen. Het leek zo goed te gaan. We zagen elkaar door drukte weliswaar niet heel veel, maar als we samen waren was het helemaal super.
Nu is hij vorige week op vakantie gegaan met zijn broertje en het enige dat ik gehoord heb van hem via een smsje is dat hij zich een waardeloze vriend voelt, er niet voor me is en niets toevoegt aan mijn leven. Daarna totale radio-stilte. Geen reactie meer op smsjes van mij, helemaal niets. Het maakt me zo verdrietig en onzeker. En ik weet het, we hebben 'pas' 2 maanden iets, maar het voelde zo goed. Het doet alweer verdomd veel pijn.
Hoe moet ik dit opvatten???? Waneer leren mannen eens duidelijk zijn? Ik zou nu nog liever een sms krijgen dat het over is, dan deze onzekerheid. Help....
Nadat mijn relatie van 10 jaar in april verbroken is door mijn ex, heb ik 'n maand of 2 geleden een leuke man leren kennen. Het klikte waanzinnig goed. Eigenlijk waren we allebei gelijk verliefd, en verbaasd over wat we zo snel voor elkaar voelde. Doodeng vond ik het, na zo'n lange tijd met iemand samengeweest te zijn, mezelf weer opnieuw aan iemand te geven. Na alle pijn die ik gevoeld heb, weer iemand toe te laten en te vertrouwen. Het leek zo goed te gaan. We zagen elkaar door drukte weliswaar niet heel veel, maar als we samen waren was het helemaal super.
Nu is hij vorige week op vakantie gegaan met zijn broertje en het enige dat ik gehoord heb van hem via een smsje is dat hij zich een waardeloze vriend voelt, er niet voor me is en niets toevoegt aan mijn leven. Daarna totale radio-stilte. Geen reactie meer op smsjes van mij, helemaal niets. Het maakt me zo verdrietig en onzeker. En ik weet het, we hebben 'pas' 2 maanden iets, maar het voelde zo goed. Het doet alweer verdomd veel pijn.
Hoe moet ik dit opvatten???? Waneer leren mannen eens duidelijk zijn? Ik zou nu nog liever een sms krijgen dat het over is, dan deze onzekerheid. Help....

zondag 9 november 2008 om 14:05
Kun je hem niet gewoon bellen en vragen wat er aan de hand is? Sms is ook maar een prut-communicatiemiddel.
Wij kunnen vanaf dit forum niet in het hoofd van je vriend kijken. Ik kan wel bedenken wat er aan de hand is, maar als ik jou was zou ik het hem gewoon recht voor zijn raap vragen. Ik vind het nogal zakkig eigenlijk, zo'n smsje.
Wij kunnen vanaf dit forum niet in het hoofd van je vriend kijken. Ik kan wel bedenken wat er aan de hand is, maar als ik jou was zou ik het hem gewoon recht voor zijn raap vragen. Ik vind het nogal zakkig eigenlijk, zo'n smsje.
zondag 9 november 2008 om 14:09

zondag 9 november 2008 om 15:56
Wat ik nu ga shrijven, ga je niet leuk vinden maar wellicht voel je het zelf al een beetje.
Voor mijn gevoel reageert hij wel degelijk op iets. Niet op een berichtje van jou maar op een gevoel/actie van hemzelf. Uit zijn berichtje spreekt heel veel schuldgevoel en zijn zwijgen er na, spreekt ook boekdelen....
Ik weet het natuurlijk ook niet maar als je het mij vraagt is er op zijn vakantie iets (bijna) gebeurd waar hij zich schuldig over voelt.
Zo lang hij nu niet reageert, kan je er weinig mee en zal je helaas moeten wachten tot hij terug is. Kijk hem dan in de ogen en vraag hem waar dat bericht over ging. Zijn ogen geven het juiste antwoord ook al zegt zijn mond wat anders.
Succes!
Voor mijn gevoel reageert hij wel degelijk op iets. Niet op een berichtje van jou maar op een gevoel/actie van hemzelf. Uit zijn berichtje spreekt heel veel schuldgevoel en zijn zwijgen er na, spreekt ook boekdelen....
Ik weet het natuurlijk ook niet maar als je het mij vraagt is er op zijn vakantie iets (bijna) gebeurd waar hij zich schuldig over voelt.
Zo lang hij nu niet reageert, kan je er weinig mee en zal je helaas moeten wachten tot hij terug is. Kijk hem dan in de ogen en vraag hem waar dat bericht over ging. Zijn ogen geven het juiste antwoord ook al zegt zijn mond wat anders.
Succes!
zondag 9 november 2008 om 17:18
Mava, je kunt dingen niet zo invullen over hem. Zeemeermin zal eerst een gesprek met hem moeten hebben over het hoe en wat.
Kleine zeemeermin, als er absoluut geen aanleiding is, dan is het zeer vreemd. Eigenlijk zeg je zelf al min of meer dat je beter af bent zonder hem. Dit soort acties vind jij totaal niet prettig (dat is nog zacht uitgedrukt) en je kan er maar moeilijk mee omgaan.
In de twee maanden dat jullie elkaar kennen hebben jullie elkaar niet eens veel gezien. Echt kennen doe je elkaar natuurlijk nog niet. Zoiets laat dan overduidelijk merken dat hij misschien wel helemaal niet de prins op het witte paard is die jij meende te zien.
Probeer wat geduld op te brengen tot hij weer hier is en heb dan eens een goed en duidelijk gesprek met hem hierover.
Kleine zeemeermin, als er absoluut geen aanleiding is, dan is het zeer vreemd. Eigenlijk zeg je zelf al min of meer dat je beter af bent zonder hem. Dit soort acties vind jij totaal niet prettig (dat is nog zacht uitgedrukt) en je kan er maar moeilijk mee omgaan.
In de twee maanden dat jullie elkaar kennen hebben jullie elkaar niet eens veel gezien. Echt kennen doe je elkaar natuurlijk nog niet. Zoiets laat dan overduidelijk merken dat hij misschien wel helemaal niet de prins op het witte paard is die jij meende te zien.
Probeer wat geduld op te brengen tot hij weer hier is en heb dan eens een goed en duidelijk gesprek met hem hierover.
dinsdag 11 november 2008 om 15:55
Oei, wat rot dit! Lijkt me erg moeilijk om zo in onzekerheid te zitten, zeker omdat je al zoveel emoties gehad hebt dit jaar. Weet je al meer? Hoop dat de verhuizing wel goed verlopen is. Is hij echt totaal niet bel-baar waar hij zit? Kan me heel goed voorstellen dat je liever weet waar je aan toe bent, dan deze onzekerheid...
Geluk is niet hebben wat je wilt, maar willen wat je hebt.