Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zondag 24 april 2016 om 09:07
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 08:41:
[...]
Is jouw man, (ex), ook jarenlang naar de hoeren gegaan? Vreemdgegaan?
Wat je schrijft van dat je huwelijk één grote leugen lijkt te zijn, dat heb ik ook. Een diep snijdend verraad, ja, precies zo. Heb sterk het gevoel dat ik 'dus' niet verder kan hiermee. Maar tegelijkertijd wil ik niet weg. Het voelde verdomme zo goed! Wij hadden een goede relatie. Een flink dal meegemaakt, ooit relatie therapie gehad ook (paar sessies en van een beetje een vreemde snuiter, maar toch), we hebben er toen samen aan gewerkt en hadden het alweer een aantal jaren stevig op de rit. Dacht ik. Hij heeft in die sessies trouwens ook nooit iets gezegd over dvp. Hij heeft ook wel eens individuele therapie gehad, waarin hij het ook nooit over zijn seks verslaving had. Zegt hij.
("Echt niet? Waarom zou je liegen tegen je psych? Dat is toch alsof je naar de kapper gaat maar dan zegt dat ze je haren niet mogen knippen? Waarom GA je dan überhaupt? "
-"dat is toch veel te genant!?" )Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
[...]
Is jouw man, (ex), ook jarenlang naar de hoeren gegaan? Vreemdgegaan?
Wat je schrijft van dat je huwelijk één grote leugen lijkt te zijn, dat heb ik ook. Een diep snijdend verraad, ja, precies zo. Heb sterk het gevoel dat ik 'dus' niet verder kan hiermee. Maar tegelijkertijd wil ik niet weg. Het voelde verdomme zo goed! Wij hadden een goede relatie. Een flink dal meegemaakt, ooit relatie therapie gehad ook (paar sessies en van een beetje een vreemde snuiter, maar toch), we hebben er toen samen aan gewerkt en hadden het alweer een aantal jaren stevig op de rit. Dacht ik. Hij heeft in die sessies trouwens ook nooit iets gezegd over dvp. Hij heeft ook wel eens individuele therapie gehad, waarin hij het ook nooit over zijn seks verslaving had. Zegt hij.
("Echt niet? Waarom zou je liegen tegen je psych? Dat is toch alsof je naar de kapper gaat maar dan zegt dat ze je haren niet mogen knippen? Waarom GA je dan überhaupt? "
-"dat is toch veel te genant!?" )Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
zondag 24 april 2016 om 09:12
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:04:
Dankje misia, zal het boek eens googlen..!
Prima boek!
Mits je op zoek bent naar bevestiging dat je slachtoffer bent van de monsterlijke ondersoort "man". Mits je liever jezelf wijsmaakt dat je iets begrijpt dan het echt te begrijpen.
Anders is het boek misschien net iets minder geschikt.
Dankje misia, zal het boek eens googlen..!
Prima boek!
Mits je op zoek bent naar bevestiging dat je slachtoffer bent van de monsterlijke ondersoort "man". Mits je liever jezelf wijsmaakt dat je iets begrijpt dan het echt te begrijpen.
Anders is het boek misschien net iets minder geschikt.
zondag 24 april 2016 om 09:12
quote:Rocinante schreef op 24 april 2016 @ 09:07:
[...]
Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?
[...]
Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?
zondag 24 april 2016 om 09:16
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:12:
[...]
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?
Ja, dat is zo. Niemand liegt altijd over alles. Maar het is vrij realistisch voor artsen, therapeuten, advocaten, etc etc te bedenken dat je door de hulpvrager altijd wel ergens wordt voorgelogen.
Been there, got the T-shirt. In verschillende rollen en altijd valt me de bek weer open als ik erachter kom. Mensen schamen zich, vertrouwen degene aan wie ze hulp vragen niet 200%, liegen zichzelf voor, enz enz
[...]
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?
Ja, dat is zo. Niemand liegt altijd over alles. Maar het is vrij realistisch voor artsen, therapeuten, advocaten, etc etc te bedenken dat je door de hulpvrager altijd wel ergens wordt voorgelogen.
Been there, got the T-shirt. In verschillende rollen en altijd valt me de bek weer open als ik erachter kom. Mensen schamen zich, vertrouwen degene aan wie ze hulp vragen niet 200%, liegen zichzelf voor, enz enz
zondag 24 april 2016 om 09:17
Je vind het dus juist geen prima boek, rocinante. Begrijp je extreme cynisme niet. Mij persoonlijk geeft t geholpen met name om mijzelf wat serieuzer te nemen. Veel vrouwen twijfelen of t niet ergens door hen is veroorzaakt dat man vreemdgaat en liegt.
Im vond t boek steunend, maar lees nergens dat auteur moraalridder uithangt of de vrouw als slachtoffer benaderd.
Zo verschillen de meningen.
Im vond t boek steunend, maar lees nergens dat auteur moraalridder uithangt of de vrouw als slachtoffer benaderd.
Zo verschillen de meningen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zondag 24 april 2016 om 09:18
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:12:
[...]
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?Het gebeurt dat mensen naar een hulpverlener stappen, maar van zichzelf (nog) niet hebben willen zien dat een veel essentiëlere kwestie ten grondslag ligt aan allerlei problemen waar zij tegenaan lopen. Dat willen en kunnen zij nog niet zien. En om die reden vertellen zij dit ook niet.
[...]
Is dat zo? Ik begrijp dat cliënten soms vergaand kunnen rationaliseren, gedrag verklaren op een sociaal meer geaccepteerd niveau, maar dit lijkt me iets om meteen als begin probleem in de intake te noemen. Je gaat toch om beter te worden?
Je gaat toch ook niet naar de dokter om een gezellig babbeltje te hebben over het weer..?Het gebeurt dat mensen naar een hulpverlener stappen, maar van zichzelf (nog) niet hebben willen zien dat een veel essentiëlere kwestie ten grondslag ligt aan allerlei problemen waar zij tegenaan lopen. Dat willen en kunnen zij nog niet zien. En om die reden vertellen zij dit ook niet.
zondag 24 april 2016 om 09:19
quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 09:17:
Je vind het dus juist geen prima boek, rocinante. Begrijp je extreme cynisme niet. Mij persoonlijk geeft t geholpen met name om mijzelf wat serieuzer te nemen. Veel vrouwen twijfelen of t niet ergens door hen is veroorzaakt dat man vreemdgaat en liegt.
Im vond t boek steunend, maar lees nergens dat auteur moraalridder uithangt of de vrouw als slachtoffer benaderd.
Zo verschillen de meningen.In tegendeel, voor dat doel is het een erg goed boek. Zei ik al
Je vind het dus juist geen prima boek, rocinante. Begrijp je extreme cynisme niet. Mij persoonlijk geeft t geholpen met name om mijzelf wat serieuzer te nemen. Veel vrouwen twijfelen of t niet ergens door hen is veroorzaakt dat man vreemdgaat en liegt.
Im vond t boek steunend, maar lees nergens dat auteur moraalridder uithangt of de vrouw als slachtoffer benaderd.
Zo verschillen de meningen.In tegendeel, voor dat doel is het een erg goed boek. Zei ik al
zondag 24 april 2016 om 09:22
Ik vind het zo mooi van je dat je je kinderen het beeld dat ze van hun vader hebben niet van ze wil afnemen. Ik lees zo langzamerhand meer dat sommige reaguurders meer hun gelijk willen halen dan dat ze zich echt in jou interesseren en vind het knap hoe rustig je daar onder blijft. Er is ook iemand die zegt dat jij genoeg signalen hebt gehad om het te weten en dat vond ik wel grappig. Mijn ex ging vreemd en een vriend die het wist heeft mij wel eens een flinke hint in die richting gegeven maar ik kon me dat zo niet voorstellen dat ik het niet eens in me opnam. Als je zelf geen dubbele agenda hebt en gelukkig bent in je relatie dan ben je makkelijk te belazeren. Ergens is het een keuze die je maakt, in een relatie voel je je alleen vrij als je iemand 100% vertrouwd want dan hoef je niet te controleren, achter elk woord iets zoeken, bij te laat komen argwaan te voelen. Je staat altijd 1-0 achter op bedriegers. En wat zegt dat nou over jou, dat je in staat bent je vertrouwen en je liefde te schenken, hoeveel fijner is dat dan altijd angst en onzekerheid te voelen.
Ondanks een bedriegende ex (dvp en vriendin) weiger ik dat zulke mensen vat krijgen op mij en sta ik net zo blind in mijn huidige relatie. Als mijn man me wil bedriegen dan moet hij dat maar doen maar ik weiger mee te gaan in de zieke mind games van vreemdgangers en leugenaars. Dus voel je niet dom TO, hij leeft in een heel andere wereld dan jij, een wereld die je niet snapt en waar je zelf niet in terecht wil komen. Het is een wereld waar het draait om eigenbelang en bedrog, argwaan en negativiteit. Dan maar naïef en vol vertrouwen zijn. De pijn die je nu voelt is dezelfde pijn die je voelt als je hem eerder had betrapt.
Dat je door blijft graven en praten is jouw manier om het te begrijpen en je wil doorgaan tot de bittere bodem van zijn 2e leven. Dat is begrijpelijk, je zoekt een punt waarvan je hoopt dat je het gaat snappen en ook dat je niet meer verrast kan worden door nog meer leugens. Door maar te blijven graven hoef je voor je zelf geen beslissing wat je wil met je huwelijk maar aan de andere kant slaat de weegschaal ook door en zie je alleen nog maar de walgelijke Pim die vrouwen niet meer ziet als mensen maar als een object die bestaan voor zijn bevrediging. Ergens wil je hem breken voor wat hij je heeft aangedaan maar mocht je nog de optie open willen houden voor je zelf om een doorstart te maken met jullie huwelijk dan maak je het je zelf wel moeilijk. Je geeft je zelf geen pauze, om de kennis die je tot nu hebt opgedaan, op een rijtje te zetten. Dat gaat ook niet lukken zolang je samen in een huis zit. Jij of hij kan er best een weekje uit voor "jouw/zijn werk". Even op adem komen, even resumeren wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd, even de spanning ontvluchten maar ook om te ervaren wat je gaat voelen als je niet op elkaars lip zit.
Niettemin een enorme
Ondanks een bedriegende ex (dvp en vriendin) weiger ik dat zulke mensen vat krijgen op mij en sta ik net zo blind in mijn huidige relatie. Als mijn man me wil bedriegen dan moet hij dat maar doen maar ik weiger mee te gaan in de zieke mind games van vreemdgangers en leugenaars. Dus voel je niet dom TO, hij leeft in een heel andere wereld dan jij, een wereld die je niet snapt en waar je zelf niet in terecht wil komen. Het is een wereld waar het draait om eigenbelang en bedrog, argwaan en negativiteit. Dan maar naïef en vol vertrouwen zijn. De pijn die je nu voelt is dezelfde pijn die je voelt als je hem eerder had betrapt.
Dat je door blijft graven en praten is jouw manier om het te begrijpen en je wil doorgaan tot de bittere bodem van zijn 2e leven. Dat is begrijpelijk, je zoekt een punt waarvan je hoopt dat je het gaat snappen en ook dat je niet meer verrast kan worden door nog meer leugens. Door maar te blijven graven hoef je voor je zelf geen beslissing wat je wil met je huwelijk maar aan de andere kant slaat de weegschaal ook door en zie je alleen nog maar de walgelijke Pim die vrouwen niet meer ziet als mensen maar als een object die bestaan voor zijn bevrediging. Ergens wil je hem breken voor wat hij je heeft aangedaan maar mocht je nog de optie open willen houden voor je zelf om een doorstart te maken met jullie huwelijk dan maak je het je zelf wel moeilijk. Je geeft je zelf geen pauze, om de kennis die je tot nu hebt opgedaan, op een rijtje te zetten. Dat gaat ook niet lukken zolang je samen in een huis zit. Jij of hij kan er best een weekje uit voor "jouw/zijn werk". Even op adem komen, even resumeren wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd, even de spanning ontvluchten maar ook om te ervaren wat je gaat voelen als je niet op elkaars lip zit.
Niettemin een enorme
zondag 24 april 2016 om 09:23
quote:toiletrol schreef op 24 april 2016 @ 09:18:
[...]
Het gebeurt dat mensen naar een hulpverlener stappen, maar van zichzelf (nog) niet hebben willen zien dat een veel essentiëlere kwestie ten grondslag ligt aan allerlei problemen waar zij tegenaan lopen. Dat willen en kunnen zij nog niet zien. En om die reden vertellen zij dit ook niet.
Hmm. Snap ik.
Maar tegelijkertijd heb ik de indruk dat mijn man naar een dokter is geweest, zittend op een blaar op zijn kont ter grootte van een skippiebal, terwijl hij de dokter attendeert op een scheurtje in zijn nagel.
En dat hij dáár dus blijkbaar ook alleen maar behandeling voor gehad heeft.
[...]
Het gebeurt dat mensen naar een hulpverlener stappen, maar van zichzelf (nog) niet hebben willen zien dat een veel essentiëlere kwestie ten grondslag ligt aan allerlei problemen waar zij tegenaan lopen. Dat willen en kunnen zij nog niet zien. En om die reden vertellen zij dit ook niet.
Hmm. Snap ik.
Maar tegelijkertijd heb ik de indruk dat mijn man naar een dokter is geweest, zittend op een blaar op zijn kont ter grootte van een skippiebal, terwijl hij de dokter attendeert op een scheurtje in zijn nagel.
En dat hij dáár dus blijkbaar ook alleen maar behandeling voor gehad heeft.
zondag 24 april 2016 om 09:24
Ik krijg de indruk dat je man al zo lang twee levens leidt - enerzijds zijn maatschappelijk geaccepteerde leven met jou en jullie kinderen en anderzijds zijn seksuele voorkeur en behoefte waarvan hij heeft ingeschat dat deze geheim heeft moeten blijven. Het kan zijn dat hij zijn voorkeuren en behoeftes zelf als verwerpelijk ziet of dat hij weet dat het wordt afgekeurd door de goegemeente, of een combinatie daarvan. In feite heeft hij een dubbelleven geleid.
Wanneer zo iemand naar de hulpverlening gaat, doet hij wat hij tot dan toe altijd heeft gedaan: die twee levens gescheiden houden.
Wanneer zo iemand naar de hulpverlening gaat, doet hij wat hij tot dan toe altijd heeft gedaan: die twee levens gescheiden houden.
zondag 24 april 2016 om 09:24
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zondag 24 april 2016 om 09:25
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 09:23:
[...]
Hmm. Snap ik.
Maar tegelijkertijd heb ik de indruk dat mijn man naar een dokter is geweest, zittend op een blaar op zijn kont ter grootte van een skippiebal, terwijl hij de dokter attendeert op een scheurtje in zijn nagel.
En dat hij dáár dus blijkbaar ook alleen maar behandeling voor gehad heeft. Dat is normaler dan je denkt
[...]
Hmm. Snap ik.
Maar tegelijkertijd heb ik de indruk dat mijn man naar een dokter is geweest, zittend op een blaar op zijn kont ter grootte van een skippiebal, terwijl hij de dokter attendeert op een scheurtje in zijn nagel.
En dat hij dáár dus blijkbaar ook alleen maar behandeling voor gehad heeft. Dat is normaler dan je denkt
zondag 24 april 2016 om 09:25
Zeeland, je kan allerlei boeken lezen, allerlei verklaringen zoeken, maar het gaat er om wat jij wil, wat jij accepteert.
Daar moet je de tijd voor nemen.
Wil je dit niet dan moet je afscheid nemen van veel dingen, niet alleen van emotionele dingen, van dromen, toekomstbeelden, gewoontes, maar ook van materiële dingen.
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is, heel moeilijk. Niet het materiele. Dat vind ik het minst belangrijke. Ik ga enorm, enorm, enorm achteruit. Jammer en boeien.
Wat ik het allerergste vind is mijn toekomstbeeld, het samen genieten van de kleinkinderen (ja die zijn er)
Daar moet je de tijd voor nemen.
Wil je dit niet dan moet je afscheid nemen van veel dingen, niet alleen van emotionele dingen, van dromen, toekomstbeelden, gewoontes, maar ook van materiële dingen.
Uit ervaring weet ik dat het moeilijk is, heel moeilijk. Niet het materiele. Dat vind ik het minst belangrijke. Ik ga enorm, enorm, enorm achteruit. Jammer en boeien.
Wat ik het allerergste vind is mijn toekomstbeeld, het samen genieten van de kleinkinderen (ja die zijn er)
zondag 24 april 2016 om 09:26
quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 09:24:
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.TO geeft bij herhaling aan dat ze het WIL begrijpen. Lijkt me een onmogelijkheid, maar dat geeft ze aan. Van wie "moet" het dan?
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.TO geeft bij herhaling aan dat ze het WIL begrijpen. Lijkt me een onmogelijkheid, maar dat geeft ze aan. Van wie "moet" het dan?
zondag 24 april 2016 om 09:32
Het willen begrijpen van vreemdgaan komt geregeld voort uit angst de relatie kwijt te raken. Denk dat veel vrouwen vanuit die angst teveel 'begrip' opbrengen. Mij hielp het destijds me te realiseren dat vriend met zijn gedrag iets kwijt maakte in onze relatie, waar geen begrip van de wereld iets aan had kunnen veranderen.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zondag 24 april 2016 om 09:36
quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 09:24:
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.
Ik vind dit een hele mooie post.
Ik heb ook al eerder benoemd, maar daar werd niet op gereageerd, dat 'de tijd nemen om alles op een rijtje te zetten, ergste emoties te laten zakken, te begrijpen, dat niet bewerkstelligt. Het bewerkstelligt dat je je grenzen verlegt. Omdat je een manier vindt (forceert) om er mee om te gaan. Met ook redenen die Misia hierboven aangeeft.
En dan is op een zeker moment niemand meer trouw aan jou. Niet je man met zijn hoerenbezoek, en jij bent jezelf dan ookniet trouw. En dat gaat wringen, vroeg of laat.
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.
Ik vind dit een hele mooie post.
Ik heb ook al eerder benoemd, maar daar werd niet op gereageerd, dat 'de tijd nemen om alles op een rijtje te zetten, ergste emoties te laten zakken, te begrijpen, dat niet bewerkstelligt. Het bewerkstelligt dat je je grenzen verlegt. Omdat je een manier vindt (forceert) om er mee om te gaan. Met ook redenen die Misia hierboven aangeeft.
En dan is op een zeker moment niemand meer trouw aan jou. Niet je man met zijn hoerenbezoek, en jij bent jezelf dan ookniet trouw. En dat gaat wringen, vroeg of laat.
zondag 24 april 2016 om 09:37
quote:Rocinante schreef op 24 april 2016 @ 09:07:
[...]
Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.
[...]
Basisregel voor iedere hulpverlener: je klant/client/patiënt liegt
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.
zondag 24 april 2016 om 09:41
quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 09:32:
Het willen begrijpen van vreemdgaan komt geregeld voort uit angst de relatie kwijt te raken. Denk dat veel vrouwen vanuit die angst teveel 'begrip' opbrengen. Mij hielp het destijds me te realiseren dat vriend met zijn gedrag iets kwijt maakte in onze relatie, waar geen begrip van de wereld iets aan had kunnen veranderen.Mooi toch, dat jij je door dat boek geholpen voelde? Niemand die dat bestrijdt
Het willen begrijpen van vreemdgaan komt geregeld voort uit angst de relatie kwijt te raken. Denk dat veel vrouwen vanuit die angst teveel 'begrip' opbrengen. Mij hielp het destijds me te realiseren dat vriend met zijn gedrag iets kwijt maakte in onze relatie, waar geen begrip van de wereld iets aan had kunnen veranderen.Mooi toch, dat jij je door dat boek geholpen voelde? Niemand die dat bestrijdt
zondag 24 april 2016 om 09:42
quote:Het-groepje schreef op 24 april 2016 @ 09:37:
[...]
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.Mooi om te lezen hoe jij met die leugens omgaat. Het laat zien dat je je er wel van bewust bent
[...]
Wellicht niet voor dit topic maar die regel hanteer ik juist niet. Ik geloof alles en laat degene met wie ik spreek zelf eventueel tot de conclusie komen dat er inconsistenties in het verhaal zitten en vraag daarover door.
Die 'leugens' zijn een middel voor zo'n persoon om overeind te blijven. Ik ben nieuwsgierig waarom.
Maar ik merk dat ik het idee 'waarheidsbevinding' in de meeste gesprekken niet zo interessant vind.
In het geval van To is dat gezien hun relatie een heel ander verhaal.
Al zou ikzelf de details niet zo hoeven te weten, als in een lijstje ofzo.
Er is een heel naar gegeven in je schoot geworpen. Heel knap hoe to ermee omgaat.
Ik vind het zo kloterig om te lezen dat juist zo'n fijn klinkende persoon hier mee moet dealen. De man van To beseft niet hoeveel mazzel hij heeft en is zeer slordig met haar vertrouwen omgegaan vind ik.Mooi om te lezen hoe jij met die leugens omgaat. Het laat zien dat je je er wel van bewust bent
zondag 24 april 2016 om 09:57
Geronimo2. .. Pfff. .. Dankjewel voor je bericht. Zo waar.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.
Je ziet het precies zoals ik het ervaar.
Alleen in de laatste alinea, wat je schrijft over er even 'uit' gaan, daarvan ben ik niet overtuigd of dat meer licht op de situatie zal werpen. Klinkt altijd zo mooi, en ook logisch, van een afstandje zie je het scherper. Maar ik zou mezelf verliezen in details denk ik. Waar ga ik heen, waarom, hoe kom ik daar, waar slaap ik, eet ik etc. En dan? Zit ik daar in een hotelletje? Weet ik dan wat ik moet doen?
Verder klopt het allemaal, wat je beschrijft. Ook over dat erin vastbijten.
zondag 24 april 2016 om 10:00
quote:misia schreef op 24 april 2016 @ 09:24:
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.Mooie post Misia. Boek niet gelezen, ook geen behoefte aan. Maar wat je hierboven schrijft gaat over mij. Het heeft mij aardig wat tijd gekost om te erkennen dat mijn grens bereikt was. Ook nu met de scheiding moet ik ervoor waken, niet te meegaand te zijn. Ik doe het niet, kom voor mezelf op, maar af en toe overheerst toch het " zieligheidsgevoel" voor de ander.
Begrijpen cq vergoelijken (?) schijnt n hoofdtaak van de vrouw te zijn. Veel vrouwen mogen zichzelf wel wat meer centráal stellen in plaats van dat ze toenadering zoeken tot een man die hun gevoelens nou niet bepaald centraal stelde.
T lijkt altijd de taak van de vrouw de man beter te gaan begrijpen, alsof dat het gedrag minder pijnlijk maakt. Teneinde maar weer die leefbare relatie te behouden.
Ten koste van véél als de man niet hetzelfde doet
Bovendien kun je je afvragen wanneer je kunt en mag stoppen met begrip opbrengen.waar ligt daarin jouw grens Zeeland? Die grens ligt voor iedere vrouw anders.
Met die vraag beantwoorden heeft tboek mij persoonlijk enorm geholpen.Mooie post Misia. Boek niet gelezen, ook geen behoefte aan. Maar wat je hierboven schrijft gaat over mij. Het heeft mij aardig wat tijd gekost om te erkennen dat mijn grens bereikt was. Ook nu met de scheiding moet ik ervoor waken, niet te meegaand te zijn. Ik doe het niet, kom voor mezelf op, maar af en toe overheerst toch het " zieligheidsgevoel" voor de ander.
