Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zondag 24 april 2016 om 12:37
quote:sabbaticalmeds schreef op 24 april 2016 @ 10:37:
[...]
Dat lijkt me heel verstandig. Maar misschien is TO bang dat hij dan losgaat in zijn verslaving?
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)
[...]
Dat lijkt me heel verstandig. Maar misschien is TO bang dat hij dan losgaat in zijn verslaving?
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)
zondag 24 april 2016 om 12:37
quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 12:33:
[...]
Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.Ik vind het ook een nare benaming.
[...]
Shit is dat het. Vind dames van plezier echt een kutnaam. Vind dat echt denigrerend. Ik vind hoer of prostituee veel beter. Laat me duidelijk zijn, ik kijk niet neer op deze vrouwen, maar dames van plezier is m.i. neerbuigend.Ik vind het ook een nare benaming.
zondag 24 april 2016 om 12:40
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:37:
[...]
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)
je hebt dit allemaal nog maar ene wk geleden gehoord. dus je hebt je beeld en je gevoelens nog niet aangepast.
het is dus volkomen logisch dat je nog van je partner houdt. je staat met twee benen in de wereld: de ene in de oude realiteit en de andere in de nieuwe.
[...]
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)
je hebt dit allemaal nog maar ene wk geleden gehoord. dus je hebt je beeld en je gevoelens nog niet aangepast.
het is dus volkomen logisch dat je nog van je partner houdt. je staat met twee benen in de wereld: de ene in de oude realiteit en de andere in de nieuwe.
zondag 24 april 2016 om 12:44
quote:Renee_ schreef op 24 april 2016 @ 10:51:
Waar gaan jullie gesprekken nu eigenlijk over als jullie het er over hebben? Ben jij degene die vragen stelt over het wanneer, hoe vaak, waar, en geeft hij daar dan antwoord op? Komt hij zelf met inzichten over het waarom?
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel!
Waar gaan jullie gesprekken nu eigenlijk over als jullie het er over hebben? Ben jij degene die vragen stelt over het wanneer, hoe vaak, waar, en geeft hij daar dan antwoord op? Komt hij zelf met inzichten over het waarom?
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel!
zondag 24 april 2016 om 12:50
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:44:
[...]
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel!
Dat is ook zo ingewikkeld eraan. Je houdt van hem. En je weet nog niet goed raad met wat dit voor jou zelf betekent, wat het met je doet, wat je wilt en wat je kiest. Je kunt je in hem verplaatsen en dan begrijp je hoe erg hij in de war is, dat het hem ook pijn doet. Maar dan realiseer je je weer dat met hem meeleven jouzelf raakt in jouw zijn.
Dit is zo moeilijk en verdrietig.
[...]
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel!
Dat is ook zo ingewikkeld eraan. Je houdt van hem. En je weet nog niet goed raad met wat dit voor jou zelf betekent, wat het met je doet, wat je wilt en wat je kiest. Je kunt je in hem verplaatsen en dan begrijp je hoe erg hij in de war is, dat het hem ook pijn doet. Maar dan realiseer je je weer dat met hem meeleven jouzelf raakt in jouw zijn.
Dit is zo moeilijk en verdrietig.
zondag 24 april 2016 om 12:51
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:23:
[...]
Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn leegte, (had hij het over als mede veroorzaker van zijn bedrog), niet kan vervullen.
Waar komt die leegte volgens hem dan vandaan? En gaat hij ook met andere problemen/moeilijkheden in zijn leven zo destructief om dan (in de zin van wegstoppen, kop in het zand steken, verdringen, voorbij gaan aan andermans belangen/gevoel)?
Pff, in ieder geval heel wat werk voor hem dus aan de winkel de komende maanden/jaren. Ik ben even kwijt of jij/jullie dat al hebben gedaan, maar ik zou iig linea recta een relatietherapeut inschakelen en van hem verwachten dat hij ook individueel in therapie gaat en dan dus wel open kaart speelt richting therapeut.
[...]
Ik heb hem ook gezegd dat ik zijn leegte, (had hij het over als mede veroorzaker van zijn bedrog), niet kan vervullen.
Waar komt die leegte volgens hem dan vandaan? En gaat hij ook met andere problemen/moeilijkheden in zijn leven zo destructief om dan (in de zin van wegstoppen, kop in het zand steken, verdringen, voorbij gaan aan andermans belangen/gevoel)?
Pff, in ieder geval heel wat werk voor hem dus aan de winkel de komende maanden/jaren. Ik ben even kwijt of jij/jullie dat al hebben gedaan, maar ik zou iig linea recta een relatietherapeut inschakelen en van hem verwachten dat hij ook individueel in therapie gaat en dan dus wel open kaart speelt richting therapeut.
zondag 24 april 2016 om 12:52
quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 11:02:
(...) Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest. Nu kon ik er langzaam achter komen dat mijn beeld van onze relatie niet reëel was, is mijn verdriet al aan het slijten en kan ik op een (meer) nuchtere manier mijn huwelijk eindigen.
Had ik dat gelijk gedaan, dan had ik 1 groot slachtoffer van mezelf gemaakt en misschien wel doorgezopen.Ik denk ook dat dit méér 'mijn route' zal worden. Dag voor dag. Stapje voor stapje ontdekken wat er anders is nu, wat de impact zal zijn. En dan pas voelen of ik hiermee wel verder kan of wil.
(...) Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest. Nu kon ik er langzaam achter komen dat mijn beeld van onze relatie niet reëel was, is mijn verdriet al aan het slijten en kan ik op een (meer) nuchtere manier mijn huwelijk eindigen.
Had ik dat gelijk gedaan, dan had ik 1 groot slachtoffer van mezelf gemaakt en misschien wel doorgezopen.Ik denk ook dat dit méér 'mijn route' zal worden. Dag voor dag. Stapje voor stapje ontdekken wat er anders is nu, wat de impact zal zijn. En dan pas voelen of ik hiermee wel verder kan of wil.
zondag 24 april 2016 om 12:56
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:44:
[...]
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel! ....
[...]
De ene keer stel ik hem jankend vragen, heb ik een monoloog over mijn pijn en verdriet, en zit hij er bij als een geslagen hond.
De andere keer zakt mijn verdriet even weg en voel ik ruimte om hem echt zijn verhaal te laten doen. Dat doet hij dan ook. Hij hakkelt en legt uit. Flarden verhaal, details, verklaringen. Zijn gevoel hierin. En dan hoor ik dat aan, tot ik het niet meer kan verdragen en KWAAD word, omdat ik hier empathie voor voel. En ik geen empathie WIL voelen, omdat ik razend ben.
En dan voel ik zijn nabijheid, en wil ik hem in een opwelling knuffelen, en tegelijkertijd realiseer ik me dat dit niet kan ik zie hem voor me, bij zo'n hoer, en dan WALG ik van hem, en heb ik het gevoel of ik stik.
Het is allemaal zo verrekte dubbel! ....
zondag 24 april 2016 om 13:01
zondag 24 april 2016 om 13:04
Natuurlijk hou je van hem. Daarin kun je toch niet ineens de knop omzetten? Was het maar waar, dan zou het leven zoveel makkelijker zijn. Zeker als je een gezin hebt heeft een partner zoveel verschillende rollen, die kun je niet zomaar ineens van tafel schuiven.
Zeeland, ik leef met je mee, schrijf van je af, ga heen en weer in je gevoel en verdedig jezelf niet.
Zeeland, ik leef met je mee, schrijf van je af, ga heen en weer in je gevoel en verdedig jezelf niet.
zondag 24 april 2016 om 13:08
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 13:04:
[...]
Daar ben ik ook bang voor.
Ik wil er niet uitgebreid op ingaan. Heb zelf vergelijkbare situatie gezeten. Nog jaren doorgegaan.
Vind het oprecht enorm verdrietig voor je en wil je veel sterkte toewensen.
Begrijpen zal je het vast wel gaan of iig deels, maar hij heeft voorgoed iets kapot gemaakt.
[...]
Daar ben ik ook bang voor.
Ik wil er niet uitgebreid op ingaan. Heb zelf vergelijkbare situatie gezeten. Nog jaren doorgegaan.
Vind het oprecht enorm verdrietig voor je en wil je veel sterkte toewensen.
Begrijpen zal je het vast wel gaan of iig deels, maar hij heeft voorgoed iets kapot gemaakt.
zondag 24 april 2016 om 13:12
zondag 24 april 2016 om 13:16
@Zeeland1970
Ik heb alles gelezen en heb bewondering voor je analytische geest. En voor de dingen die je schrijft; dat jij zijn leegte niet kan vullen.
In het verleden had ik ook vriendinnen die precies wisten hoe zij zouden handelen als hun man een misstap zou maken en die mij maar al te goed wisten te vertellen hoe ik mijn huwelijk moest beeindigen. Ironisch was dat zij in hun huwelijkscrisissen niets deden van wat zij mij adviseerden. Dus blijf dicht bij jezelf.
Niemand weet hoe jij je echt voelt, hoe jouw relatie voelt en wat jij kan tolereren. Misschien weet jij het zelf nog niet eens; het immers pas een week geleden dat je stukje bij beetje nieuwe feiten hebt gehoord over hoe jouw man in elkaar zit.
Neem vooral tijd.
Ik heb alles gelezen en heb bewondering voor je analytische geest. En voor de dingen die je schrijft; dat jij zijn leegte niet kan vullen.
In het verleden had ik ook vriendinnen die precies wisten hoe zij zouden handelen als hun man een misstap zou maken en die mij maar al te goed wisten te vertellen hoe ik mijn huwelijk moest beeindigen. Ironisch was dat zij in hun huwelijkscrisissen niets deden van wat zij mij adviseerden. Dus blijf dicht bij jezelf.
Niemand weet hoe jij je echt voelt, hoe jouw relatie voelt en wat jij kan tolereren. Misschien weet jij het zelf nog niet eens; het immers pas een week geleden dat je stukje bij beetje nieuwe feiten hebt gehoord over hoe jouw man in elkaar zit.
Neem vooral tijd.
Everything you see I owe to spaghetti!
zondag 24 april 2016 om 13:24
Ik denk dat je op je zelf kan vertrouwen, je snapt het, je snapt wat je doet, waarom je het doet zoals je doet en je snapt zelfs hem misschien wel. Je bent de mazzelaar die zichzelf kent en zelfs het antwoord waarschijnlijk al weet maar je moet deze weg van je zelf afleggen omdat je weet hoe het voor je zelf werkt. Klinkt vaag maar ik heb ook zo mijn manieren om dingen te behappen en welke route ik moet volgen ook al zal een ander die misschien niet begrijpen.
De liefde die je nog voor hem voelt, de boosheid omdat hij je wereld heeft omgegooid waardoor je een standpunt moet innemen, de angst voor je toekomst, dat is wat je kwaad maakt en je wanhoop en verdriet. Het is niet eerlijk en het is ook niet te begrijpen dat om zoiets stoms alles vernield wordt. Het is een proces waarbij je moet ontdekken welke waarde je aan je relatie moet geven in je leven. Ik heb op een andere manier op zo'n punt gestaan in mijn huwelijk, hoe kan iemand je zo'n pijn doen terwijl jij niks anders voelt dan liefde. Ik benijd je niet maar leef wel intens met je mee.
De liefde die je nog voor hem voelt, de boosheid omdat hij je wereld heeft omgegooid waardoor je een standpunt moet innemen, de angst voor je toekomst, dat is wat je kwaad maakt en je wanhoop en verdriet. Het is niet eerlijk en het is ook niet te begrijpen dat om zoiets stoms alles vernield wordt. Het is een proces waarbij je moet ontdekken welke waarde je aan je relatie moet geven in je leven. Ik heb op een andere manier op zo'n punt gestaan in mijn huwelijk, hoe kan iemand je zo'n pijn doen terwijl jij niks anders voelt dan liefde. Ik benijd je niet maar leef wel intens met je mee.
zondag 24 april 2016 om 13:28
quote:Annapicobella schreef op 24 april 2016 @ 13:16:
@Zeeland1970
Ik heb alles gelezen en heb bewondering voor je analytische geest. En voor de dingen die je schrijft; dat jij zijn leegte niet kan vullen.
In het verleden had ik ook vriendinnen die precies wisten hoe zij zouden handelen als hun man een misstap zou maken en die mij maar al te goed wisten te vertellen hoe ik mijn huwelijk moest beeindigen. Ironisch was dat zij in hun huwelijkscrisissen niets deden van wat zij mij adviseerden. Dus blijf dicht bij jezelf.
Niemand weet hoe jij je echt voelt, hoe jouw relatie voelt en wat jij kan tolereren. Misschien weet jij het zelf nog niet eens; het immers pas een week geleden dat je stukje bij beetje nieuwe feiten hebt gehoord over hoe jouw man in elkaar zit.
Neem vooral tijd.Dit is zo waar.
@Zeeland1970
Ik heb alles gelezen en heb bewondering voor je analytische geest. En voor de dingen die je schrijft; dat jij zijn leegte niet kan vullen.
In het verleden had ik ook vriendinnen die precies wisten hoe zij zouden handelen als hun man een misstap zou maken en die mij maar al te goed wisten te vertellen hoe ik mijn huwelijk moest beeindigen. Ironisch was dat zij in hun huwelijkscrisissen niets deden van wat zij mij adviseerden. Dus blijf dicht bij jezelf.
Niemand weet hoe jij je echt voelt, hoe jouw relatie voelt en wat jij kan tolereren. Misschien weet jij het zelf nog niet eens; het immers pas een week geleden dat je stukje bij beetje nieuwe feiten hebt gehoord over hoe jouw man in elkaar zit.
Neem vooral tijd.Dit is zo waar.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 24 april 2016 om 13:33
quote:ldbieepl schreef op 24 april 2016 @ 11:02:
Overigens Coralie, is dit je standaard antwoord, las 'm al eerder.
Niet genuanceerd, hoeft ook niet.
Ik denk dat dit topic veel vrouwen aanspreekt omdat het je eigen angst benadert, het velen is overkomen, waar je prostituee (weet nog steeds niet wat dvp is)leest kun je ook minnares lezen etc.
Controleverlies is 1 vd moeilijkste dingen (vind ik). Ik denk dat je je man hierin niet kunt sturen.
Ik was altijd waanzinnig goed in anderen adviseren, totdat ik zelf in een puinhoop belandde. Ik deed het tegenovergestelde wat ik anderen adviseerde. Ik zoop mezelf klem om als een struisvogel de buitenwereld te ontkennen. Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest.
Ik heb juist geleerd dat de waarom vragen geen zin hebben. Bij ieder antwoord, ontstaat een nieuwe waarom vraag.
Je kunt beter gelijk eruit stappen en aan je herstel werken. De waarheid achterhalen is een illusie.....
Overigens Coralie, is dit je standaard antwoord, las 'm al eerder.
Niet genuanceerd, hoeft ook niet.
Ik denk dat dit topic veel vrouwen aanspreekt omdat het je eigen angst benadert, het velen is overkomen, waar je prostituee (weet nog steeds niet wat dvp is)leest kun je ook minnares lezen etc.
Controleverlies is 1 vd moeilijkste dingen (vind ik). Ik denk dat je je man hierin niet kunt sturen.
Ik was altijd waanzinnig goed in anderen adviseren, totdat ik zelf in een puinhoop belandde. Ik deed het tegenovergestelde wat ik anderen adviseerde. Ik zoop mezelf klem om als een struisvogel de buitenwereld te ontkennen. Hield vast aan een beeld van "ons" wat niet meer bestond.
En toch had ik die periode nodig om te ontdekken wat ik zelf wilde. Als ik gelijk mijn huwelijk was uitgestapt was ik met tienduizend waarom-vragen blijven zitten en was het verdriet heel groot geweest.
Ik heb juist geleerd dat de waarom vragen geen zin hebben. Bij ieder antwoord, ontstaat een nieuwe waarom vraag.
Je kunt beter gelijk eruit stappen en aan je herstel werken. De waarheid achterhalen is een illusie.....
zondag 24 april 2016 om 13:42
Dankjewel weer voor alle reacties.
Vanmorgen hadden we zoals elke week ons gezamenlijke zondagse luxe ontbijt. Dan eten we broodjes en gekookte eitjes. Vast ritueeltje.
Er kwam een probleem van een vd kinderen op tafel. Hij was intens verdrietig, en we hebben hier met zijn allen een heel goed gesprek over gehad. Over hoe hij worstelde met zijn adhd, zijn faalangst en zijn onvermogen aansluiting te vinden bij vriendjes. Hoe hij het leven ervaart. Ging best ver. En meteen is het weer als vanouds. Maar niet helemáál. Man en ik maken liefdevol samen tijd vrij, verkennen zijn probleem, leven mee, stellen vragen, verdiepen, mijn man huilde zelfs even met hem mee (wat mij zeer verbaasde, want ik heb hem in al die 20 jaar nog maar 3x ofzo zien huilen, waarvan de laatste 2x in deze week.). Het was een mooi, steunend, liefdevol, krachtig gesprek. Met veel knuffels en respect.
Zo raar.
Want na het ontbijt, tafel afgeruimd, de dag herpakt zich weer, kids naar boven, en dan is het ineens onwezenlijk. Ik kon hem niet aankijken. Want dit was mooi. Dit was goed. En tegelijkertijd realiseer ik me dat dit mss wel voor het laatst was. Dat we elkaar zo mooi aanvullen. Zo onvoorwaardelijk er voor hem zijn, zo bijzonder, tijdens een gezamelijk ontbijt.
Was het fake? Nee. Het was echt.
Pijnlijk dat dit stuk, OOK 'verspeeld' is, mss, door zijn dubbelleven.
Dat alles zal veranderen.
Vanmorgen hadden we zoals elke week ons gezamenlijke zondagse luxe ontbijt. Dan eten we broodjes en gekookte eitjes. Vast ritueeltje.
Er kwam een probleem van een vd kinderen op tafel. Hij was intens verdrietig, en we hebben hier met zijn allen een heel goed gesprek over gehad. Over hoe hij worstelde met zijn adhd, zijn faalangst en zijn onvermogen aansluiting te vinden bij vriendjes. Hoe hij het leven ervaart. Ging best ver. En meteen is het weer als vanouds. Maar niet helemáál. Man en ik maken liefdevol samen tijd vrij, verkennen zijn probleem, leven mee, stellen vragen, verdiepen, mijn man huilde zelfs even met hem mee (wat mij zeer verbaasde, want ik heb hem in al die 20 jaar nog maar 3x ofzo zien huilen, waarvan de laatste 2x in deze week.). Het was een mooi, steunend, liefdevol, krachtig gesprek. Met veel knuffels en respect.
Zo raar.
Want na het ontbijt, tafel afgeruimd, de dag herpakt zich weer, kids naar boven, en dan is het ineens onwezenlijk. Ik kon hem niet aankijken. Want dit was mooi. Dit was goed. En tegelijkertijd realiseer ik me dat dit mss wel voor het laatst was. Dat we elkaar zo mooi aanvullen. Zo onvoorwaardelijk er voor hem zijn, zo bijzonder, tijdens een gezamelijk ontbijt.
Was het fake? Nee. Het was echt.
Pijnlijk dat dit stuk, OOK 'verspeeld' is, mss, door zijn dubbelleven.
Dat alles zal veranderen.
zondag 24 april 2016 om 13:56
Ik lees dat jouw zoon ADHD heeft. Heeft jouw man dat soms ook? want verslavingen komen namelijk vaak voor bij mensen met ADHD en gezien de seksverslaving van jouw man zou dat iets kunnen verklaren, maar dan is het juist in zo'n geval lastig om van een verslaving af te raken.
~Energy flows where attention goes~
zondag 24 april 2016 om 14:07
Goede aanvulling, Zoet.
Ik herken wel veel trekjes v zoon in man. Al is mijn man minder fysiek onrustig. Hij heeft wel ook dat rusteloze in zich, (zijn moeder, mijn schoonmoeder, ook). Ook heeft mijn man meer moeite met taal, uitspraak v sommige woorden, wat zoon ook heeft. Zoon was verdrietig om zijn 'hyperfocus ', dat hij zgn projectjes heeft waarin hij doorschiet. Waar hij obsessief gedreven mee bezig kan zijn. Dat vinden vriendjes dan vaak in het begin wel leuk; die bevlogenheid, maar ze haken al snel af. Zoon kan dan over niets anders meer praten, en dat irriteert mensen wel eens. Hij luistert dan niet meer naar die ander, bazelt maar door over 'zijn' onderwerp van bevlieging. Kan zichzelf hierin niet afremmen. Heel verdrietig.
En, ja, mss is dat ook net het stuk waar mijn man mee worstelt. Al vind ik het lastiger om DAAR begrip voor te voelen.
Ik herken wel veel trekjes v zoon in man. Al is mijn man minder fysiek onrustig. Hij heeft wel ook dat rusteloze in zich, (zijn moeder, mijn schoonmoeder, ook). Ook heeft mijn man meer moeite met taal, uitspraak v sommige woorden, wat zoon ook heeft. Zoon was verdrietig om zijn 'hyperfocus ', dat hij zgn projectjes heeft waarin hij doorschiet. Waar hij obsessief gedreven mee bezig kan zijn. Dat vinden vriendjes dan vaak in het begin wel leuk; die bevlogenheid, maar ze haken al snel af. Zoon kan dan over niets anders meer praten, en dat irriteert mensen wel eens. Hij luistert dan niet meer naar die ander, bazelt maar door over 'zijn' onderwerp van bevlieging. Kan zichzelf hierin niet afremmen. Heel verdrietig.
En, ja, mss is dat ook net het stuk waar mijn man mee worstelt. Al vind ik het lastiger om DAAR begrip voor te voelen.
zondag 24 april 2016 om 14:23
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 12:37:
[...]
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)Ja natuurlijk hou je van hem. Houden van is geen knop die ineens aan of uit kan. Maar de vraag is of dit genoeg is om een relatie met hem in stand te houden. Je moet dus bij jezelf gaan onderzoeken wat jij verwacht in een relatie, wat vind je acceptabel en wat niet. En dat moet je echt zelf doen, daarom nogmaals het advies om wat afstand te nemen. Hij heeft zijn taak en jij de jouwe.
[...]
Nee, dat kan me eigenlijk nu even niet eens zoveel boeien. Alsof de boel nog meer beschadigt na zijn 25ste (?) hoer. Vanaf een bepaald getal DOET het er ineens niet meer zoveel toe, lijkt het wel. Anders dan met een eenmalig slippertje, of 4x in 10 jaar. Dan kun je nog gaan analyseren wat er die enkele keer mis ging.
Nu is het een verhaal geworden van een man die eigenlijk al zijn gehele seksuele leven, hier op een nogal kromme manier mee omgaat. En dan is het getal ineens minder belangrijk. Of het nu idd 25x geweest is of 50, of 100..? Het zit blijkbaar in zijn systeem, en het ging niet in hoofdzaak om lust. Het was om af te reageren, soms om frustratie kwijt te raken, soms om een leegte te vervullen, soms tegen verveling. Zei hij.
Dat kan ik niet allemaal tegenhouden. WIL ik ook niet, dat dat mijn taak zou zijn. Het is te groot. Speelt te lang. De redenen die hij aangeeft zijn te.... intrinsiek. En te divers.
Maar toch.
Ik hou van hem.
(Ik weet dat dit onlogisch en suf overkomt, hier zal ik weer reacties op krijgen, maar het IS zo.)Ja natuurlijk hou je van hem. Houden van is geen knop die ineens aan of uit kan. Maar de vraag is of dit genoeg is om een relatie met hem in stand te houden. Je moet dus bij jezelf gaan onderzoeken wat jij verwacht in een relatie, wat vind je acceptabel en wat niet. En dat moet je echt zelf doen, daarom nogmaals het advies om wat afstand te nemen. Hij heeft zijn taak en jij de jouwe.
zondag 24 april 2016 om 14:38
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
