Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
zondag 24 april 2016 om 14:45
quote:Zeeland1970 schreef op 24 april 2016 @ 14:07:
Goede aanvulling, Zoet.
Ik herken wel veel trekjes v zoon in man. Al is mijn man minder fysiek onrustig. Hij heeft wel ook dat rusteloze in zich, (zijn moeder, mijn schoonmoeder, ook). Ook heeft mijn man meer moeite met taal, uitspraak v sommige woorden, wat zoon ook heeft. Zoon was verdrietig om zijn 'hyperfocus ', dat hij zgn projectjes heeft waarin hij doorschiet. Waar hij obsessief gedreven mee bezig kan zijn. Dat vinden vriendjes dan vaak in het begin wel leuk; die bevlogenheid, maar ze haken al snel af. Zoon kan dan over niets anders meer praten, en dat irriteert mensen wel eens. Hij luistert dan niet meer naar die ander, bazelt maar door over 'zijn' onderwerp van bevlieging. Kan zichzelf hierin niet afremmen. Heel verdrietig.
En, ja, mss is dat ook net het stuk waar mijn man mee worstelt. Al vind ik het lastiger om DAAR begrip voor te voelen.
Maar dan heb je hier wellicht ook het antwoord op waarom je man doet zoals hij doet. Het is door de impulsiviteit wat bij ADHD hoort en daarom denkt hij niet eerst na voor zijn daden maar gaat gelijk over tot actie en dan achteraf vaak spijt hebben. Ik denk dat hij daarvoor naar een professional moet om die impulsiviteit proberen onder controle te krijgen voor zover dat mogelijk is. Zonder hulp gaat dit hoogstwaarschijnlijk niet veranderen. Trouwens de drukke kenmerken van ADHD nemen vaak af bij volwassenheid dus misschien is jouw man in zijn jeugd wel druk geweest.
Erg vervelend voor je zoon. Misschien helpt het als je hem zo nu en dan er op attendeert dat hij aan het doorschieten is.
Goede aanvulling, Zoet.
Ik herken wel veel trekjes v zoon in man. Al is mijn man minder fysiek onrustig. Hij heeft wel ook dat rusteloze in zich, (zijn moeder, mijn schoonmoeder, ook). Ook heeft mijn man meer moeite met taal, uitspraak v sommige woorden, wat zoon ook heeft. Zoon was verdrietig om zijn 'hyperfocus ', dat hij zgn projectjes heeft waarin hij doorschiet. Waar hij obsessief gedreven mee bezig kan zijn. Dat vinden vriendjes dan vaak in het begin wel leuk; die bevlogenheid, maar ze haken al snel af. Zoon kan dan over niets anders meer praten, en dat irriteert mensen wel eens. Hij luistert dan niet meer naar die ander, bazelt maar door over 'zijn' onderwerp van bevlieging. Kan zichzelf hierin niet afremmen. Heel verdrietig.
En, ja, mss is dat ook net het stuk waar mijn man mee worstelt. Al vind ik het lastiger om DAAR begrip voor te voelen.
Maar dan heb je hier wellicht ook het antwoord op waarom je man doet zoals hij doet. Het is door de impulsiviteit wat bij ADHD hoort en daarom denkt hij niet eerst na voor zijn daden maar gaat gelijk over tot actie en dan achteraf vaak spijt hebben. Ik denk dat hij daarvoor naar een professional moet om die impulsiviteit proberen onder controle te krijgen voor zover dat mogelijk is. Zonder hulp gaat dit hoogstwaarschijnlijk niet veranderen. Trouwens de drukke kenmerken van ADHD nemen vaak af bij volwassenheid dus misschien is jouw man in zijn jeugd wel druk geweest.
Erg vervelend voor je zoon. Misschien helpt het als je hem zo nu en dan er op attendeert dat hij aan het doorschieten is.
~Energy flows where attention goes~
zondag 24 april 2016 om 15:04
quote:Nelladella1 schreef op 24 april 2016 @ 14:38:
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij bent er toevallig achtergekomen.Dit denk ik ook. Er is zoveel aanbod...
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij bent er toevallig achtergekomen.Dit denk ik ook. Er is zoveel aanbod...
Hatsjikideee...
zondag 24 april 2016 om 15:20
quote:pausini schreef op 24 april 2016 @ 15:04:
[...]
Dit denk ik ook. Er is zoveel aanbod...Ik vrees het ook. Niet te geloven toch eigenlijk hoeveel mensen zoveel op spel zetten voor wat opwinding, ga dan bungee jumpen oid in plaats van feitelijk 'Russisch roulette' spelen met het welzijn van je kinderen en het welzijn en de lichamelijke gezondheid van je vrouw. Ik kan het maar moeilijk begrijpen hoe je op die manier met jezelf kunt leven.
[...]
Dit denk ik ook. Er is zoveel aanbod...Ik vrees het ook. Niet te geloven toch eigenlijk hoeveel mensen zoveel op spel zetten voor wat opwinding, ga dan bungee jumpen oid in plaats van feitelijk 'Russisch roulette' spelen met het welzijn van je kinderen en het welzijn en de lichamelijke gezondheid van je vrouw. Ik kan het maar moeilijk begrijpen hoe je op die manier met jezelf kunt leven.
zondag 24 april 2016 om 15:28
Gaat het uiteindelijk ook niet erom hoe jij jezelf ziet. Kan jij leven met een man die zo in het leven staat.
Mij heeft het geholpen om een knoop door te hakken toen anderen mij prezen om mijn tolerantie. Dat ik het 'goed' vond wat mijn man allemaal buiten mij om deed. Waar zij kennelijk vanaf wisten, maar ik niet. Een heel leven naast ons gezin.
Het ging uiteindelijk erom dat ik niet zo'n vrouw wilde zijn. Kon zijn. En mijn kinderen niet het beeld van zo'n vrouw/moeder/echtgenoot wilde meegeven als referentie.
Mij heeft het geholpen om een knoop door te hakken toen anderen mij prezen om mijn tolerantie. Dat ik het 'goed' vond wat mijn man allemaal buiten mij om deed. Waar zij kennelijk vanaf wisten, maar ik niet. Een heel leven naast ons gezin.
Het ging uiteindelijk erom dat ik niet zo'n vrouw wilde zijn. Kon zijn. En mijn kinderen niet het beeld van zo'n vrouw/moeder/echtgenoot wilde meegeven als referentie.
Everything you see I owe to spaghetti!
zondag 24 april 2016 om 15:42
quote:Annapicobella schreef op 24 april 2016 @ 15:28:
Het ging uiteindelijk erom dat ik niet zo'n vrouw wilde zijn. Kon zijn. En mijn kinderen niet het beeld van zo'n vrouw/moeder/echtgenoot wilde meegeven als referentie.Dat vind ik ook wel een overweging. Welk voorbeeld wil je aan je kinderen meegeven.
Het ging uiteindelijk erom dat ik niet zo'n vrouw wilde zijn. Kon zijn. En mijn kinderen niet het beeld van zo'n vrouw/moeder/echtgenoot wilde meegeven als referentie.Dat vind ik ook wel een overweging. Welk voorbeeld wil je aan je kinderen meegeven.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 24 april 2016 om 15:49
ADHD en een overweldigend aanbod mogen geen excuus zijn voor keuzes die een man maakt om zijn vrouw te bedriegen en naar de hoeren te gaan. Hij heeft al een kans gehad om hier iets mee te doen in therapie en ook niet gedaan.
Het zou bij mij ook erg zwaar meewegen hoe hij nu zelf in de situatie staat. Ziet hij dat hij een probleem heeft, wat wil hij eraan doen of praat hij erover alsof alles hem is overkomen en hij er niets aan kan doen?
Linksom of rechtsom, je hebt een boel te verwerken Zeeland, wat je keuzes ook gaan zijn
Het zou bij mij ook erg zwaar meewegen hoe hij nu zelf in de situatie staat. Ziet hij dat hij een probleem heeft, wat wil hij eraan doen of praat hij erover alsof alles hem is overkomen en hij er niets aan kan doen?
Linksom of rechtsom, je hebt een boel te verwerken Zeeland, wat je keuzes ook gaan zijn
zondag 24 april 2016 om 15:54
quote:Nelladella1 schreef op 24 april 2016 @ 14:38:
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
Op de een of andere manier ergert deze post mij.
Alsof er twee werelden bestaan. Die van mannen die gewoon zo nu en dan toegeven aan hun natuurlijk driften. Heel normaal doen ze bijna allemaal. Geen enkel probleem.
En die van vrouwen die daar een diepteanalyse van willen maken en zelf met hun probleem (lees: wél een probleem) moeten zien te dealen. Namelijk het probleem dat hun normen en verwachtingen niet passen bij de natuur van de man en dus niet reëel zijn. Lastig hoor, die normen en waarden van vrouwen en ze hebben alleen zichzelf ermee te pakken. Zou toch veel makkelijker zijn als ze de dingen maar maar gewoon accepteerden zoals die zijn....
Ik word er eigenlijk voornamelijk pissig over, vanwege het wegzetten van mannen als hersenloze driftgedreven wezens zonder eigen moraal. Zulke mannen zijn er ongetwijfeld ook, maar hiermee doe je toch mannen in het algemeen (de helft van de bevolking) tekort.
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
Op de een of andere manier ergert deze post mij.
Alsof er twee werelden bestaan. Die van mannen die gewoon zo nu en dan toegeven aan hun natuurlijk driften. Heel normaal doen ze bijna allemaal. Geen enkel probleem.
En die van vrouwen die daar een diepteanalyse van willen maken en zelf met hun probleem (lees: wél een probleem) moeten zien te dealen. Namelijk het probleem dat hun normen en verwachtingen niet passen bij de natuur van de man en dus niet reëel zijn. Lastig hoor, die normen en waarden van vrouwen en ze hebben alleen zichzelf ermee te pakken. Zou toch veel makkelijker zijn als ze de dingen maar maar gewoon accepteerden zoals die zijn....
Ik word er eigenlijk voornamelijk pissig over, vanwege het wegzetten van mannen als hersenloze driftgedreven wezens zonder eigen moraal. Zulke mannen zijn er ongetwijfeld ook, maar hiermee doe je toch mannen in het algemeen (de helft van de bevolking) tekort.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 24 april 2016 om 16:00
Maar Merano, je kunt toch niet ontkennen dat er een ontzettend groot aanbod van prostituees bestaat, dan zal de vraag ook groot zijn.
Denk aan het voorbeeld dat hier gister genoemd werd, tijdens een zakenreis gingen vier collega's naar de hoeren. Toch blijkbaar alle schaamte voorbij en de drift regeert.
Denk aan het voorbeeld dat hier gister genoemd werd, tijdens een zakenreis gingen vier collega's naar de hoeren. Toch blijkbaar alle schaamte voorbij en de drift regeert.
Hatsjikideee...
zondag 24 april 2016 om 16:08
quote:merano schreef op 24 april 2016 @ 15:54:
Ik word er eigenlijk voornamelijk pissig over, vanwege het wegzetten van mannen als hersenloze driftgedreven wezens zonder eigen moraal. Zulke mannen zijn er ongetwijfeld ook, maar hiermee doe je toch mannen in het algemeen (de helft van de bevolking) tekort.Dream on, dream on...
Ik word er eigenlijk voornamelijk pissig over, vanwege het wegzetten van mannen als hersenloze driftgedreven wezens zonder eigen moraal. Zulke mannen zijn er ongetwijfeld ook, maar hiermee doe je toch mannen in het algemeen (de helft van de bevolking) tekort.Dream on, dream on...
zondag 24 april 2016 om 16:11
Hoi Zeeland, als ik het zo lees is jouw man seksverslaafd. Als je verslaafd bent dan doe je dingen waarvan je, in ieder geval in een gevorderd stadium, weet dat je ze niet moet doen. Dat ze jou en je omgeving schaden. Elke keer neem je je voor het nu écht niet meer te doen. Dat dit écht de laatste keer was. En ja, misschien zou je er eens met een ander over moeten praten (of het op moeten biechten aan je partner). Maar nu dit toch de laatste keer was, is dat ook eigenlijk niet nodig, en dat komt goed uit want je houdt het liever voor jezelf want je schaamt je diep en voelt je enorm slecht over jezelf. Als je er nú mee stopt dan hoeft verder niemand het ooit te weten. Je beseft nog niet hoe groot je probleem is en je denkt nog dat je het alléén kunt overwinnen. En ergens wil je de deur toch ook nog op een kier houden. Want het is de enige manier die je kent om om te gaan met (lees: te vluchten voor) bepaalde emoties. Bij mij was het misbruiken van drugs en alcohol en daarbij uren achter elkaar kijken naar porno de enige manier om me even goed te voelen, even verlost te zijn van de zinloosheid van het leven en de onrust in mijn hoofd (vanwege ADHD).
Je voelt je er machteloos tegenover. Hoe sterk je je ook voorneemt het niet opnieuw te doen, vroeg of laat doe je het weer. Als de opgebouwde spanning ondraaglijk wordt. Ik vroeg me op een gegeven moment steeds af: waarom loop ik toch steeds wéér naar die supermarkt om bier en wijn te halen, terwijl ik wéét wat het me uiteindelijk oplevert? Pas toen ik hulp zocht leerde ik door cognitieve gedragstherapie de verschillende stadia herkennen die vooraf gingen aan het eigenlijke drugsmisbruik. En gedurende de jaren die volgden lukte het me steeds vaker om op tijd in te grijpen en mezelf bij te sturen. En door mindfulness meditatie leerde ik bepaalde emoties te herkennen en er te laten zijn, en vond ik tevens een gezonde manier om de onrust in mijn hoofd tot bedaren te brengen.
Je verhaal raakt me diep, en ik leef zowel met jou als met je man mee. Met jou, omdat je ineens met een ontzettend pijnlijke waarheid wordt geconfronteerd en de hele situatie hoe je het ook wendt of keert gewoon ontzettend kut is en je het niet verdient. En met je man, omdat ik weet wat een gevangenis een verslaving kan zijn, hoe machteloos je je voelt en hoe slecht over jezelf omdat je zo ontzettend goed weet dat je moet veranderen en het maar niet lukt. En in de situatie van jouw man zou ik me ook nog eens een ontzettende klootzak voelen tegenover mijn vrouw en mijn kinderen. Verslaafden hebben meestal dan ook niet zo'n hoge eigendunk. Ik hoop voor hem dat dit nu voldoende aanleiding is om professionele hulp te zoeken. Er is niets hoopgevender dan die eerste stap te zetten op de (lange) weg naar herstel.
Omdat dit het forum van een vrouwenblad is is het misschien goed te vermelden dat ik een man ben. Ik keek hier gisteren even rond, kwam dit topic tegen en het bleef me bezighouden, dus ik heb me aangemeld om deze reactie te kunnen plaatsen. Ik hoop dat dit je helpt om meer begrip/inzicht te krijgen. Heel veel sterkte!
ps Leugen en bedrog, creatief zijn met de waarheid, en ook jezelf voor de gek houden en écht geloven in je eigen leugens zijn dingen die onlosmakelijk verbonden zijn met verslavingen. Ik heb een seksverslaving bij een vriend van dichtbij meegemaakt; hij was er op een gegeven moment van overtuigd dat een slippertje met een buurmeisje niet telde als vreemdgaan omdat in die week zijn relatie officiëel uit was. En daarna weer aan, maar omdat het in de betreffende week uit was telde het dus niet als vreemdgaan en hoefde hij er niets over te zeggen. Hij werd pislink toen ik zijn vriendin uiteindelijk inlichtte. De vriendin die 17 of 18 was terwijl hij 30 was en die hij zwanger had gemaakt en waarmee hij daarna naar de abortuskliniek was geweest. En waarvan hij later 'per ongeluk' een seksfilmpje online zette. Hij geloofde dat prostituees oprecht genoten van seks met hem en vertelde hen na de daad over Jezus...
Hij was totaal de weg kwijt, maar is uiteindelijk in behandeling gegaan waar hij zich pas is gaan beseffen welke maskers hij allemaal droeg en hoe hij de waarheid verdraaide. Wat ik wil zeggen is dat je niet gek moet opkijken als/dat je man creatief met de waarheid blijkt om te gaan. En dat hij dat zelf misschien niet eens beseft. Maar ook dat er hoop is: die vriend van mij heeft zijn verslaving overwonnen en is vandaag de dag weer de prachtige persoon die hij bedoeld was te zijn! En ik lees in jouw posts dat jouw man in wezen ook een goed mens is met veel mooie eigenschappen...
Je voelt je er machteloos tegenover. Hoe sterk je je ook voorneemt het niet opnieuw te doen, vroeg of laat doe je het weer. Als de opgebouwde spanning ondraaglijk wordt. Ik vroeg me op een gegeven moment steeds af: waarom loop ik toch steeds wéér naar die supermarkt om bier en wijn te halen, terwijl ik wéét wat het me uiteindelijk oplevert? Pas toen ik hulp zocht leerde ik door cognitieve gedragstherapie de verschillende stadia herkennen die vooraf gingen aan het eigenlijke drugsmisbruik. En gedurende de jaren die volgden lukte het me steeds vaker om op tijd in te grijpen en mezelf bij te sturen. En door mindfulness meditatie leerde ik bepaalde emoties te herkennen en er te laten zijn, en vond ik tevens een gezonde manier om de onrust in mijn hoofd tot bedaren te brengen.
Je verhaal raakt me diep, en ik leef zowel met jou als met je man mee. Met jou, omdat je ineens met een ontzettend pijnlijke waarheid wordt geconfronteerd en de hele situatie hoe je het ook wendt of keert gewoon ontzettend kut is en je het niet verdient. En met je man, omdat ik weet wat een gevangenis een verslaving kan zijn, hoe machteloos je je voelt en hoe slecht over jezelf omdat je zo ontzettend goed weet dat je moet veranderen en het maar niet lukt. En in de situatie van jouw man zou ik me ook nog eens een ontzettende klootzak voelen tegenover mijn vrouw en mijn kinderen. Verslaafden hebben meestal dan ook niet zo'n hoge eigendunk. Ik hoop voor hem dat dit nu voldoende aanleiding is om professionele hulp te zoeken. Er is niets hoopgevender dan die eerste stap te zetten op de (lange) weg naar herstel.
Omdat dit het forum van een vrouwenblad is is het misschien goed te vermelden dat ik een man ben. Ik keek hier gisteren even rond, kwam dit topic tegen en het bleef me bezighouden, dus ik heb me aangemeld om deze reactie te kunnen plaatsen. Ik hoop dat dit je helpt om meer begrip/inzicht te krijgen. Heel veel sterkte!
ps Leugen en bedrog, creatief zijn met de waarheid, en ook jezelf voor de gek houden en écht geloven in je eigen leugens zijn dingen die onlosmakelijk verbonden zijn met verslavingen. Ik heb een seksverslaving bij een vriend van dichtbij meegemaakt; hij was er op een gegeven moment van overtuigd dat een slippertje met een buurmeisje niet telde als vreemdgaan omdat in die week zijn relatie officiëel uit was. En daarna weer aan, maar omdat het in de betreffende week uit was telde het dus niet als vreemdgaan en hoefde hij er niets over te zeggen. Hij werd pislink toen ik zijn vriendin uiteindelijk inlichtte. De vriendin die 17 of 18 was terwijl hij 30 was en die hij zwanger had gemaakt en waarmee hij daarna naar de abortuskliniek was geweest. En waarvan hij later 'per ongeluk' een seksfilmpje online zette. Hij geloofde dat prostituees oprecht genoten van seks met hem en vertelde hen na de daad over Jezus...
Hij was totaal de weg kwijt, maar is uiteindelijk in behandeling gegaan waar hij zich pas is gaan beseffen welke maskers hij allemaal droeg en hoe hij de waarheid verdraaide. Wat ik wil zeggen is dat je niet gek moet opkijken als/dat je man creatief met de waarheid blijkt om te gaan. En dat hij dat zelf misschien niet eens beseft. Maar ook dat er hoop is: die vriend van mij heeft zijn verslaving overwonnen en is vandaag de dag weer de prachtige persoon die hij bedoeld was te zijn! En ik lees in jouw posts dat jouw man in wezen ook een goed mens is met veel mooie eigenschappen...
zondag 24 april 2016 om 16:22
Dat het veel voorkomt zegt niet toch dat het gewoon menselijk en dus geaccepteerd (geen probleem) is?
En er zijn veel meer mannen (Was het niet een op vier mannen die wel eens een prostituee hadden bezocht? En die zijn vast niet allemaal getrouwd en doen het stiekem.) die wel morele overwegingen hebben en op basis van hun hersenen en niet enkel hun driften keuzes maken.
En er zijn veel meer mannen (Was het niet een op vier mannen die wel eens een prostituee hadden bezocht? En die zijn vast niet allemaal getrouwd en doen het stiekem.) die wel morele overwegingen hebben en op basis van hun hersenen en niet enkel hun driften keuzes maken.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 24 april 2016 om 16:29
quote:zoethoudertje schreef op 24 april 2016 @ 14:45:
[...]
Maar dan heb je hier wellicht ook het antwoord op waarom je man doet zoals hij doet. Het is door de impulsiviteit wat bij ADHD hoort en daarom denkt hij niet eerst na voor zijn daden maar gaat gelijk over tot actie en dan achteraf vaak spijt hebben. Ik denk dat hij daarvoor naar een professional moet om die impulsiviteit proberen onder controle te krijgen voor zover dat mogelijk is. Zonder hulp gaat dit hoogstwaarschijnlijk niet veranderen. Trouwens de drukke kenmerken van ADHD nemen vaak af bij volwassenheid dus misschien is jouw man in zijn jeugd wel druk geweest.
Erg vervelend voor je zoon. Misschien helpt het als je hem zo nu en dan er op attendeert dat hij aan het doorschieten is.Ik kan me weinig impulsiviteit voorstellen bij iemand die zoveel voorwerk doet alvorens hij daadwerkelijk bij een DVP de drempel over gaat. Verslavingsgedrag dat zie ik hier wel in.
[...]
Maar dan heb je hier wellicht ook het antwoord op waarom je man doet zoals hij doet. Het is door de impulsiviteit wat bij ADHD hoort en daarom denkt hij niet eerst na voor zijn daden maar gaat gelijk over tot actie en dan achteraf vaak spijt hebben. Ik denk dat hij daarvoor naar een professional moet om die impulsiviteit proberen onder controle te krijgen voor zover dat mogelijk is. Zonder hulp gaat dit hoogstwaarschijnlijk niet veranderen. Trouwens de drukke kenmerken van ADHD nemen vaak af bij volwassenheid dus misschien is jouw man in zijn jeugd wel druk geweest.
Erg vervelend voor je zoon. Misschien helpt het als je hem zo nu en dan er op attendeert dat hij aan het doorschieten is.Ik kan me weinig impulsiviteit voorstellen bij iemand die zoveel voorwerk doet alvorens hij daadwerkelijk bij een DVP de drempel over gaat. Verslavingsgedrag dat zie ik hier wel in.
zondag 24 april 2016 om 16:35
quote:pausini schreef op 24 april 2016 @ 16:00:
Maar Merano, je kunt toch niet ontkennen dat er een ontzettend groot aanbod van prostituees bestaat, dan zal de vraag ook groot zijn.
Denk aan het voorbeeld dat hier gister genoemd werd, tijdens een zakenreis gingen vier collega's naar de hoeren. Toch blijkbaar alle schaamte voorbij en de drift regeert.Precies, en het regeren van driften kom je uiteraard niet alleen tegen op het gebied van seks. Wereldwijd worden volwassenen en kinderen mishandelt, verminkt, vermoordt, geterroriseerd, en tja, de daders zijn verhoudingsgewijs toch vaker mannen dan vrouwen, waarmee ik zeker niet zeg dat vrouwen een beter soort zijn, maar wel dat er genoeg mannen zijn die een flinke cursus driftbeheersing kunnen gebruiken. Maar goed, dit was even off-topic.
Maar Merano, je kunt toch niet ontkennen dat er een ontzettend groot aanbod van prostituees bestaat, dan zal de vraag ook groot zijn.
Denk aan het voorbeeld dat hier gister genoemd werd, tijdens een zakenreis gingen vier collega's naar de hoeren. Toch blijkbaar alle schaamte voorbij en de drift regeert.Precies, en het regeren van driften kom je uiteraard niet alleen tegen op het gebied van seks. Wereldwijd worden volwassenen en kinderen mishandelt, verminkt, vermoordt, geterroriseerd, en tja, de daders zijn verhoudingsgewijs toch vaker mannen dan vrouwen, waarmee ik zeker niet zeg dat vrouwen een beter soort zijn, maar wel dat er genoeg mannen zijn die een flinke cursus driftbeheersing kunnen gebruiken. Maar goed, dit was even off-topic.
zondag 24 april 2016 om 16:35
Ik heb het hele verhaal gelezen en wil vooral zeggen: sterkte.
Iemand schreef het al eerder; maar verwacht je in de m/v relatie (ooit) weer voldoende respect voor hem op te kunnen gaan brengen om van een volwaardige c.q. gelijkwaardige relatie te spreken?
Voorlopig zou je misschien hooguit moeten overwegen om het gezin als "sociaal-financieel-economische eenheid" in stand te willen houden? Dat maakt het "veld" voor nu wat overzichtelijker.
Iemand schreef het al eerder; maar verwacht je in de m/v relatie (ooit) weer voldoende respect voor hem op te kunnen gaan brengen om van een volwaardige c.q. gelijkwaardige relatie te spreken?
Voorlopig zou je misschien hooguit moeten overwegen om het gezin als "sociaal-financieel-economische eenheid" in stand te willen houden? Dat maakt het "veld" voor nu wat overzichtelijker.
zondag 24 april 2016 om 16:46
quote:Gebruna schreef op 24 april 2016 @ 16:35:
Ik heb het hele verhaal gelezen en wil vooral zeggen: sterkte.
Iemand schreef het al eerder; maar verwacht je in de m/v relatie (ooit) weer voldoende respect voor hem op te kunnen gaan brengen om van een volwaardige c.q. gelijkwaardige relatie te spreken?
Voorlopig zou je misschien hooguit moeten overwegen om het gezin als "sociaal-financieel-economische eenheid" in stand te willen houden? Dat maakt het "veld" voor nu wat overzichtelijker.
Dit idd!
Zou hij ooit nog zijn piemel in jou mogen/kunnen steken zonder dat jij dit gaat herbeleven? Zo nee dan is de realtie al ten onder vrees ik.
Ik heb het hele verhaal gelezen en wil vooral zeggen: sterkte.
Iemand schreef het al eerder; maar verwacht je in de m/v relatie (ooit) weer voldoende respect voor hem op te kunnen gaan brengen om van een volwaardige c.q. gelijkwaardige relatie te spreken?
Voorlopig zou je misschien hooguit moeten overwegen om het gezin als "sociaal-financieel-economische eenheid" in stand te willen houden? Dat maakt het "veld" voor nu wat overzichtelijker.
Dit idd!
Zou hij ooit nog zijn piemel in jou mogen/kunnen steken zonder dat jij dit gaat herbeleven? Zo nee dan is de realtie al ten onder vrees ik.
zondag 24 april 2016 om 16:53
quote:pausini schreef op 24 april 2016 @ 16:27:
Misschien moeten we (wij vrouwen) juist wel accepteren dat dit veelvuldig voorkomt?
Misschien moeten wij vrouwen (en wij mannen) dit juist niet doen.
Zoals we ook veel ander hersenloos gedrag dat schade aanricht bij anderen niet accepteren.
Want als we accepteren dat het normaal is waarom zouden mensen dan nog bij zichzelf tegen de verleiding vechten?
Als ik tegen mijn kind zeg dat hij zijn zusje niet moet slaan, dan zal ik er toch echt vanuit moeten gaan dat hij in staat is om het na te laten. Als ik ervan uitga dat het een natuurlijke drift is waar hij ook niks aan kan doen kan ik net zo goed niks tegen hem zeggen.
Misschien moeten we (wij vrouwen) juist wel accepteren dat dit veelvuldig voorkomt?
Misschien moeten wij vrouwen (en wij mannen) dit juist niet doen.
Zoals we ook veel ander hersenloos gedrag dat schade aanricht bij anderen niet accepteren.
Want als we accepteren dat het normaal is waarom zouden mensen dan nog bij zichzelf tegen de verleiding vechten?
Als ik tegen mijn kind zeg dat hij zijn zusje niet moet slaan, dan zal ik er toch echt vanuit moeten gaan dat hij in staat is om het na te laten. Als ik ervan uitga dat het een natuurlijke drift is waar hij ook niks aan kan doen kan ik net zo goed niks tegen hem zeggen.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zondag 24 april 2016 om 16:58
Eens met Merano. Het een te belachelijk voor woorden om driften het zelfde te waarderen als 'kan er niks aan doen'.
Mannen zijn nog altijd mensen. Tenminste, de meesten. Hoerenlopers vind ik toch van een ander walgelijk soort.
Maar veel mannen, moeten even goed niet denken aan seks met een hoer. Scheer ze niet over 1 kam, dat is erg stupide.
Mannen zijn nog altijd mensen. Tenminste, de meesten. Hoerenlopers vind ik toch van een ander walgelijk soort.
Maar veel mannen, moeten even goed niet denken aan seks met een hoer. Scheer ze niet over 1 kam, dat is erg stupide.
zondag 24 april 2016 om 16:58
quote:merano schreef op 24 april 2016 @ 16:53:
[...]
Misschien moeten wij vrouwen (en wij mannen) dit juist niet doen.
Zoals we ook veel ander hersenloos gedrag dat schade aanricht bij anderen niet accepteren.
Want als we accepteren dat het normaal is waarom zouden mensen dan nog bij zichzelf tegen de verleiding vechten?
Als ik tegen mijn kind zeg dat hij zijn zusje niet moet slaan, dan zal ik er toch echt vanuit moeten gaan dat hij in staat is om het na te laten. Als ik ervan uitga dat het een natuurlijke drift is waar hij ook niks aan kan doen kan ik net zo goed niks tegen hem zeggen.
+1
Zo kun je over alles wel zeggen "ach hoort erbij hoor"
[...]
Misschien moeten wij vrouwen (en wij mannen) dit juist niet doen.
Zoals we ook veel ander hersenloos gedrag dat schade aanricht bij anderen niet accepteren.
Want als we accepteren dat het normaal is waarom zouden mensen dan nog bij zichzelf tegen de verleiding vechten?
Als ik tegen mijn kind zeg dat hij zijn zusje niet moet slaan, dan zal ik er toch echt vanuit moeten gaan dat hij in staat is om het na te laten. Als ik ervan uitga dat het een natuurlijke drift is waar hij ook niks aan kan doen kan ik net zo goed niks tegen hem zeggen.
+1
Zo kun je over alles wel zeggen "ach hoort erbij hoor"
zondag 24 april 2016 om 17:09
quote:Nelladella1 schreef op 24 april 2016 @ 14:38:
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
Als het zo oppervlakkig en onschuldig is, waarom gebeurt het dan vrijwel altijd stiekem? Als het echt losstaat van de relatie, dan kun je gewoon even melden dat je hier af en toe behoefte aan hebt, zoals iemand anders behoefte heeft aan een stukje wielrennen of een avondje piano spelen.
En er zijn zoveel dingen die massaal gebeuren, waarvan we ons geen enkele illusie hoeven te maken dat het ooit zal ophouden te bestaan, maar die we (gelukkig) niet willen accepteren als zijnde 'normaal'. Bijvoorbeeld: uitgaansgeweld, agressie in het verkeer, vechtpartijen bij een voetbalwedstrijd voor pupillen.
Beste Zeeland, ik heb je topic af en toe nog even gelezen. Ik snap dat je het probleem wil begrijpen en analyseren, maar maak je het daarmee niet te ingewikkeld? In mijn ogen heeft zijn prostituéebezoek niets met jou te maken, en is het ook geen complex probleem. Hij heeft gewoon af en toe zin in wat anders. Volgens mij heel menselijk, en hij geeft er -zoals heel erg veel mannen- af en toe aan toe.
Hij maakt er nu een heel verhaal van, met diepteanalyses en gevoeligheden enz. Ik denk omdat hij jou niet kwijt wil raken, en jij die introspectie van hem verwacht.
Wat natuurlijk wel een complex probleem is: wil jij hiermee omgaan? En zo ja: hoe kan je dit accepteren, zonder een voortdurende onrust in jezelf?
Ik heb zelf op de wallen gewoond, en ben daar regelmatig bekenden tegengekomen, waaronder vaders van vriendinnen, en familieleden. Ik denk dus dat het héél veel voorkomt. Alleen ben jij er toevallig achtergekomen.
Als het zo oppervlakkig en onschuldig is, waarom gebeurt het dan vrijwel altijd stiekem? Als het echt losstaat van de relatie, dan kun je gewoon even melden dat je hier af en toe behoefte aan hebt, zoals iemand anders behoefte heeft aan een stukje wielrennen of een avondje piano spelen.
En er zijn zoveel dingen die massaal gebeuren, waarvan we ons geen enkele illusie hoeven te maken dat het ooit zal ophouden te bestaan, maar die we (gelukkig) niet willen accepteren als zijnde 'normaal'. Bijvoorbeeld: uitgaansgeweld, agressie in het verkeer, vechtpartijen bij een voetbalwedstrijd voor pupillen.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
zondag 24 april 2016 om 17:19
quote:Franjestaart schreef op 24 april 2016 @ 16:46:
[...]
Dit idd!
Zou hij ooit nog zijn piemel in jou mogen/kunnen steken zonder dat jij dit gaat herbeleven? Zo nee dan is de realtie al ten onder vrees ik.
Alleen, de relatie tussen m/v is hier weliswaar centraal, maar er zijn ook nog twee pubers in huis.
En ik snap heel goed dat TO nu niks meer kan veranderen aan het feit dat haar man naar de hoeren is geweest, maar ik vind het knap zoals zij weloverwogen bezig is om (naast haar eigen emoties en gevoelens) ook nog eens als moeder probeert op de juiste wijze te handelen t.o.v. haar kinderen.
Wat denk je dat er, ook met de kinderen, gebeurt in het geval de "hele omgeving" te weten komt wat er precies aan de hand is?
Er wordt gezegd dat hoerenlopen een veelvoorkomend verschijnsel is, en dat zal zo zijn.
Maar ik ben ooit op een begrafenis geweest van een man die tijdens "de daad" bij een prostituee is overleden: die kinderen waren al volwassen, maar niemand wilde spreken tijdens de begrafenis en tot op de dag van vandaag (het is alweer jaren geleden) is er werkelijk met geen woord meer over deze man gesproken. Dus er is ook nog steeds en groot taboe.
[...]
Dit idd!
Zou hij ooit nog zijn piemel in jou mogen/kunnen steken zonder dat jij dit gaat herbeleven? Zo nee dan is de realtie al ten onder vrees ik.
Alleen, de relatie tussen m/v is hier weliswaar centraal, maar er zijn ook nog twee pubers in huis.
En ik snap heel goed dat TO nu niks meer kan veranderen aan het feit dat haar man naar de hoeren is geweest, maar ik vind het knap zoals zij weloverwogen bezig is om (naast haar eigen emoties en gevoelens) ook nog eens als moeder probeert op de juiste wijze te handelen t.o.v. haar kinderen.
Wat denk je dat er, ook met de kinderen, gebeurt in het geval de "hele omgeving" te weten komt wat er precies aan de hand is?
Er wordt gezegd dat hoerenlopen een veelvoorkomend verschijnsel is, en dat zal zo zijn.
Maar ik ben ooit op een begrafenis geweest van een man die tijdens "de daad" bij een prostituee is overleden: die kinderen waren al volwassen, maar niemand wilde spreken tijdens de begrafenis en tot op de dag van vandaag (het is alweer jaren geleden) is er werkelijk met geen woord meer over deze man gesproken. Dus er is ook nog steeds en groot taboe.
zondag 24 april 2016 om 17:20
quote:ivankar schreef op 24 april 2016 @ 17:09:
[...]
Als het zo oppervlakkig en onschuldig is, waarom gebeurt het dan vrijwel altijd stiekem? Als het echt losstaat van de relatie, dan kun je gewoon even melden dat je hier af en toe behoefte aan hebt, zoals iemand anders behoefte heeft aan een stukje wielrennen of een avondje piano spelen.
En er zijn zoveel dingen die massaal gebeuren, waarvan we ons geen enkele illusie hoeven te maken dat het ooit zal ophouden te bestaan, maar die we (gelukkig) niet willen accepteren als zijnde 'normaal'. Bijvoorbeeld: uitgaansgeweld, agressie in het verkeer, vechtpartijen bij een voetbalwedstrijd voor pupillen.
Precies! Dat het gebeurt en er altijd geweest is/zal zijn betekent niet dat dat het daarom okee is. Bizarre redenatie, om redenen die jij ook noemt.
Criminaliteit is ook van alle tijden, ook geen reden om het dan maar te accepteren.
[...]
Als het zo oppervlakkig en onschuldig is, waarom gebeurt het dan vrijwel altijd stiekem? Als het echt losstaat van de relatie, dan kun je gewoon even melden dat je hier af en toe behoefte aan hebt, zoals iemand anders behoefte heeft aan een stukje wielrennen of een avondje piano spelen.
En er zijn zoveel dingen die massaal gebeuren, waarvan we ons geen enkele illusie hoeven te maken dat het ooit zal ophouden te bestaan, maar die we (gelukkig) niet willen accepteren als zijnde 'normaal'. Bijvoorbeeld: uitgaansgeweld, agressie in het verkeer, vechtpartijen bij een voetbalwedstrijd voor pupillen.
Precies! Dat het gebeurt en er altijd geweest is/zal zijn betekent niet dat dat het daarom okee is. Bizarre redenatie, om redenen die jij ook noemt.
Criminaliteit is ook van alle tijden, ook geen reden om het dan maar te accepteren.
zondag 24 april 2016 om 17:26
ja lieveZeeland, dat is je man ook. Een goede vader. Wat fijn en wat pijnlijk dat je dat ook op dit moment nog kunt zien.
In ADHD zit wel een erfelijke component dus als jij het niet hebt is het vrij waarschijnlijk dat man het heeft. Zou het misschien beter te begrijpen maken. Maar niet pers'e beter te handelen voor jou.
In ADHD zit wel een erfelijke component dus als jij het niet hebt is het vrij waarschijnlijk dat man het heeft. Zou het misschien beter te begrijpen maken. Maar niet pers'e beter te handelen voor jou.
zondag 24 april 2016 om 17:39
heb het grootste deel van het topic en de reacties gelezen. Wat krijg je veel te verduren! Respect voor hoe je er mee omgaat en je bij je zelf blijft hierin.
Iets wat ik veel terug lees is de waarom-vraag. Op deze vraag zijn zoveel antwoorden mogelijk, maar misschien geen antwoord dat bevredigend voor je is. Voor hem kan het zijn om de leegte te vullen, mogelijke ADHD, verveeldheid, maar zou een van die antwoorden voldoende voor je zijn? Genoeg betekenis geven aan wat maakt dat hij dit heeft gedaan? En als het wel voldoende is, wat heeft dit dan van effect op jou. En als het antwoord niet voldoende blijkt te zijn, wat heeft het dan voor een effect op jou en je relatie? Misschien is de belangrijkste vraag hierin wel: Hoe belangrijk is een bevredigend antwoord op de waarom-vraag? Is dit de vraag waar alles vanaf hangt?
Iets wat ik veel terug lees is de waarom-vraag. Op deze vraag zijn zoveel antwoorden mogelijk, maar misschien geen antwoord dat bevredigend voor je is. Voor hem kan het zijn om de leegte te vullen, mogelijke ADHD, verveeldheid, maar zou een van die antwoorden voldoende voor je zijn? Genoeg betekenis geven aan wat maakt dat hij dit heeft gedaan? En als het wel voldoende is, wat heeft dit dan van effect op jou. En als het antwoord niet voldoende blijkt te zijn, wat heeft het dan voor een effect op jou en je relatie? Misschien is de belangrijkste vraag hierin wel: Hoe belangrijk is een bevredigend antwoord op de waarom-vraag? Is dit de vraag waar alles vanaf hangt?
