Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:07
Vraag mij af waarom dit geen sexverslaving zou kunnen zijn. Ik heb wat verslaafden voorbij zien komen en iedere verslaving was destructief en niets ontziend. De verslaafden weten dat, maar kunnen niet stoppen, in sommige gevallen tot de dood er op volgt.
Het geval van meerdere malen sex per dag en daarnaast nog vier vriendinnetjes, porno kijken, drugs en drank, lijkt mij een geval van ontremd gedrag, naast de verslaving. Een verslaving wil niet zeggen dat de verslaafde ieder dag (meerdere malen) in zijn of haar behoefte moet voorzien. Ik ken meerdere mensen die verslaafd zijn aan sigaretten, maar dan alleen in de zomermaanden op een terras met een kop koffie of een glas wijn. Ik ken iemand die alcoholverslaafd is, maar dat slechts 1 liederlijke dag en nacht in het jaar. Deze mensen bereiden zich daar alle andere maanden van het jaar op voor en hebben achteraf altijd spijt, maar zullen het de volgende keer niet laten.
Geen enkele verslaafde houdt rekening met zijn/haar omgeving op het moment dat er gescoord moet worden, daarna komt (soms) de wroeging. Geen enkele verslaafde doet de ongewenste dingen om een ander, zeker niet de meest geliefde mensen in zijn/haar omgeving, te beschadigen of verdriet te doen, hij of zij doet wat hij of zij doet, omdat hij of zij niet anders kan.
Hoezo bekent deze man makkelijk dat hij sexverslaafd is en gaat hij (te) snel in therapie? Er zijn al jaren van hoerenbezoek en daarna wroeging/vies gevoel aan vooraf gegaan. Wellicht heeft hij zich al die jaren voorbereid op dit moment?
Het geval van meerdere malen sex per dag en daarnaast nog vier vriendinnetjes, porno kijken, drugs en drank, lijkt mij een geval van ontremd gedrag, naast de verslaving. Een verslaving wil niet zeggen dat de verslaafde ieder dag (meerdere malen) in zijn of haar behoefte moet voorzien. Ik ken meerdere mensen die verslaafd zijn aan sigaretten, maar dan alleen in de zomermaanden op een terras met een kop koffie of een glas wijn. Ik ken iemand die alcoholverslaafd is, maar dat slechts 1 liederlijke dag en nacht in het jaar. Deze mensen bereiden zich daar alle andere maanden van het jaar op voor en hebben achteraf altijd spijt, maar zullen het de volgende keer niet laten.
Geen enkele verslaafde houdt rekening met zijn/haar omgeving op het moment dat er gescoord moet worden, daarna komt (soms) de wroeging. Geen enkele verslaafde doet de ongewenste dingen om een ander, zeker niet de meest geliefde mensen in zijn/haar omgeving, te beschadigen of verdriet te doen, hij of zij doet wat hij of zij doet, omdat hij of zij niet anders kan.
Hoezo bekent deze man makkelijk dat hij sexverslaafd is en gaat hij (te) snel in therapie? Er zijn al jaren van hoerenbezoek en daarna wroeging/vies gevoel aan vooraf gegaan. Wellicht heeft hij zich al die jaren voorbereid op dit moment?
dinsdag 3 mei 2016 om 11:12
Wat ik schrik ik hier soms van wat jullie schrijven. Ik denk dat ik een redelijk eerlijk en oprecht man ben zonder wangedrag en ik maak geen emotioneel misbruik van mijn partner (wel maak ik fouten zoals iedereen). Ik heb in teveel slechte relaties gezeten en andere mensen zich laten misdragen in die relaties (liegen/bedriegen, etc.) en inmiddels heeft mijn vertrouwen in vrouwen een deuk opgelopen en daar werk ik hard aan. Wat lees ik hier veel verhalen van vrouwen die een beetje zijn zoals ik was: Heel oprecht, behulpzaam, en betrokken bij hun partner. Maar wat is het eng om verschillende schrijvers hier het gedrag van een ander te horen goedpraten. Ik begrijp het precies: Jullie willen je partner niet verliezen, voelen oprechte compassie voor je partner, maar tegelijk gaan jullie verschrikkelijk, mijns inziens, over jullie eigen grenzen en laten jullie het toe dat een ander over jullie grenzen gaat. Leerzaam, voor mij, want het is alsof ik mezelf teruglees. Er worden allerlei excuses voor gedrag gezocht voor jullie partners maar voor bijna al die partners geldt dat ze pas spijt hadden toen ze betrapt werden. Jullie worden niet door jullie partners gerespecteerd zoals jullie wel anderen respecteren. Ik verlies een beetje mijn draad nu maar ik vind het eng en ik ben blij, voor mezelf, dat ik dit nu inzie (want ik herken een oude versie van mezelf). Jullie verdienen allemaal een lieve partner zonder bullshit.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:16
Veel gereageerd weer..! Dankjewel.
Er zijn verschillende meningen en visies weer. Dat is fijn.
Aan sommige posts heb ik op dit moment wat minder omdat hierin nogal een sterk oordeel ligt. Dat is prima. Je mag al lezende natuurlijk vinden dat het 'gewoon een klootzak' is, dat alle diagnoses die we aan het onderzoeken zijn onzin zijn, dat het noooit meer wat zal worden etc.
Zou zomaar kunnen. Zet er geld op in en wacht het af, zou ik zeggen.
Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat het niet uit selectieve blindheid is dat ik ook die mogelijkheid wil bekijken. Ik probeer juist een open blik te behouden en wil niet toestaan dat mijn emoties mijn blikveld vernauwen.
Ja, het is een heftig verhaal.
Ja, alles wijst erop dat het een enorme egoïstische hork is.
Maar die hork heeft / had ook jarenlang duizenden lieve mooie kwetsbare herinneringen met mij gedeeld. En voordat ik alle scherven v dit nu zo kapotte huwelijk in blinde woede de kliko in mik (v velen hier enige 'goede' optie), wil nee, MOET ik eerst kijken naar de ravage.
WAT heb je gedaan!? ZIE je die schade? WAAROM..? Was het dit waard? Wat leverde het op? Waren wij je dan ZO weinig waard? Was je dan zo ongelukkig? Wat leverden die hoeren je dan op? Hoe kom je tot zo'n besluit? Zo lang. Ooit was je net zo open naar mij als ik naar jou. Toch? Of WAS dat er al niet? Als dat ooit anders was, wat deed je dan besluiten om geheimen te gaan hebben? Dit bedrog.
Niet als inpeper-vragen. Maar omdat ik het wil begrijpen. Ja, OOK ZIJN stuk.
Maakt me dat zwak? Dat weet ik niet. Ik wil in elk geval niet "om maar vooral sterk over te komen" hem parkeren onder de noemer "lul" en dat het dan daarmee afgedaan is.
Want hij was/is nu eenmaal niet '100% lul'.
Moeilijk om je voor te stellen, maar we hadden een warm rijk huwelijk. Met goede gesprekken, goede seks, betrokkenheid, op één lijn naar de kinderen, afgestemd. En ja, ook wel eens irritaties, het was niet perfect, maar toch echt wel een dikke 8.
Wiebeltje, pausini, Renee, e.a. Dankjewel dat je ook durft te zien dat het niet zo één dimensionaal is.
En iemand verweet me dat ik 'steeds allemaal vragen omzeil!', ik ben daar niet mee bezig. Ik kan niet altijd alle vragen beantwoorden, mis er vast een heel aantal. Als je m nogmaals wil stellen?
Er zijn verschillende meningen en visies weer. Dat is fijn.
Aan sommige posts heb ik op dit moment wat minder omdat hierin nogal een sterk oordeel ligt. Dat is prima. Je mag al lezende natuurlijk vinden dat het 'gewoon een klootzak' is, dat alle diagnoses die we aan het onderzoeken zijn onzin zijn, dat het noooit meer wat zal worden etc.
Zou zomaar kunnen. Zet er geld op in en wacht het af, zou ik zeggen.
Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat het niet uit selectieve blindheid is dat ik ook die mogelijkheid wil bekijken. Ik probeer juist een open blik te behouden en wil niet toestaan dat mijn emoties mijn blikveld vernauwen.
Ja, het is een heftig verhaal.
Ja, alles wijst erop dat het een enorme egoïstische hork is.
Maar die hork heeft / had ook jarenlang duizenden lieve mooie kwetsbare herinneringen met mij gedeeld. En voordat ik alle scherven v dit nu zo kapotte huwelijk in blinde woede de kliko in mik (v velen hier enige 'goede' optie), wil nee, MOET ik eerst kijken naar de ravage.
WAT heb je gedaan!? ZIE je die schade? WAAROM..? Was het dit waard? Wat leverde het op? Waren wij je dan ZO weinig waard? Was je dan zo ongelukkig? Wat leverden die hoeren je dan op? Hoe kom je tot zo'n besluit? Zo lang. Ooit was je net zo open naar mij als ik naar jou. Toch? Of WAS dat er al niet? Als dat ooit anders was, wat deed je dan besluiten om geheimen te gaan hebben? Dit bedrog.
Niet als inpeper-vragen. Maar omdat ik het wil begrijpen. Ja, OOK ZIJN stuk.
Maakt me dat zwak? Dat weet ik niet. Ik wil in elk geval niet "om maar vooral sterk over te komen" hem parkeren onder de noemer "lul" en dat het dan daarmee afgedaan is.
Want hij was/is nu eenmaal niet '100% lul'.
Moeilijk om je voor te stellen, maar we hadden een warm rijk huwelijk. Met goede gesprekken, goede seks, betrokkenheid, op één lijn naar de kinderen, afgestemd. En ja, ook wel eens irritaties, het was niet perfect, maar toch echt wel een dikke 8.
Wiebeltje, pausini, Renee, e.a. Dankjewel dat je ook durft te zien dat het niet zo één dimensionaal is.
En iemand verweet me dat ik 'steeds allemaal vragen omzeil!', ik ben daar niet mee bezig. Ik kan niet altijd alle vragen beantwoorden, mis er vast een heel aantal. Als je m nogmaals wil stellen?
dinsdag 3 mei 2016 om 11:21
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 11:16:
Veel gereageerd weer..! Dankjewel.
Er zijn verschillende meningen en visies weer. Dat is fijn.
Aan sommige posts heb ik op dit moment wat minder omdat hierin nogal een sterk oordeel ligt. Dat is prima. Je mag al lezende natuurlijk vinden dat het 'gewoon een klootzak' is, dat alle diagnoses die we aan het onderzoeken zijn onzin zijn, dat het noooit meer wat zal worden etc.
Zou zomaar kunnen. Zet er geld op in en wacht het af, zou ik zeggen.
Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat het niet uit selectieve blindheid is dat ik ook die mogelijkheid wil bekijken. Ik probeer juist een open blik te behouden en wil niet toestaan dat mijn emoties mijn blikveld vernauwen.
Ja, het is een heftig verhaal.
Ja, alles wijst erop dat het een enorme egoïstische hork is.
Maar die hork heeft / had ook jarenlang duizenden lieve mooie kwetsbare herinneringen met mij gedeeld. En voordat ik alle scherven v dit nu zo kapotte huwelijk in blinde woede de kliko in mik (v velen hier enige 'goede' optie), wil nee, MOET ik eerst kijken naar de ravage.
WAT heb je gedaan!? ZIE je die schade? WAAROM..? Was het dit waard? Wat leverde het op? Waren wij je dan ZO weinig waard? Was je dan zo ongelukkig? Wat leverden die hoeren je dan op? Hoe kom je tot zo'n besluit? Zo lang. Ooit was je net zo open naar mij als ik naar jou. Toch? Of WAS dat er al niet? Als dat ooit anders was, wat deed je dan besluiten om geheimen te gaan hebben? Dit bedrog.
Niet als inpeper-vragen. Maar omdat ik het wil begrijpen. Ja, OOK ZIJN stuk.
Maakt me dat zwak? Dat weet ik niet. Ik wil in elk geval niet "om maar vooral sterk over te komen" hem parkeren onder de noemer "lul" en dat het dan daarmee afgedaan is.
Want hij was/is nu eenmaal niet '100% lul'.
Moeilijk om je voor te stellen, maar we hadden een warm rijk huwelijk. Met goede gesprekken, goede seks, betrokkenheid, op één lijn naar de kinderen, afgestemd. En ja, ook wel eens irritaties, het was niet perfect, maar toch echt wel een dikke 8.
Wiebeltje, pausini, Renee, e.a. Dankjewel dat je ook durft te zien dat het niet zo één dimensionaal is.
En iemand verweet me dat ik 'steeds allemaal vragen omzeil!', ik ben daar niet mee bezig. Ik kan niet altijd alle vragen beantwoorden, mis er vast een heel aantal. Als je m nogmaals wil stellen?Maar Zeeland, het kan toch beiden waar zijn? Hij kan twee kanten hebben die van liefhebbende vader en die van hoerenloper. Zijn hoerenbezoek staat los van jullie gesprekken of huwelijk. Waarom zoek je naar wat voor jou logisch is daarin? Jouw logica is niet de zijne. Hij kan blijkbaar allebei zijn.
Veel gereageerd weer..! Dankjewel.
Er zijn verschillende meningen en visies weer. Dat is fijn.
Aan sommige posts heb ik op dit moment wat minder omdat hierin nogal een sterk oordeel ligt. Dat is prima. Je mag al lezende natuurlijk vinden dat het 'gewoon een klootzak' is, dat alle diagnoses die we aan het onderzoeken zijn onzin zijn, dat het noooit meer wat zal worden etc.
Zou zomaar kunnen. Zet er geld op in en wacht het af, zou ik zeggen.
Maar ik hoop ook dat je begrijpt dat het niet uit selectieve blindheid is dat ik ook die mogelijkheid wil bekijken. Ik probeer juist een open blik te behouden en wil niet toestaan dat mijn emoties mijn blikveld vernauwen.
Ja, het is een heftig verhaal.
Ja, alles wijst erop dat het een enorme egoïstische hork is.
Maar die hork heeft / had ook jarenlang duizenden lieve mooie kwetsbare herinneringen met mij gedeeld. En voordat ik alle scherven v dit nu zo kapotte huwelijk in blinde woede de kliko in mik (v velen hier enige 'goede' optie), wil nee, MOET ik eerst kijken naar de ravage.
WAT heb je gedaan!? ZIE je die schade? WAAROM..? Was het dit waard? Wat leverde het op? Waren wij je dan ZO weinig waard? Was je dan zo ongelukkig? Wat leverden die hoeren je dan op? Hoe kom je tot zo'n besluit? Zo lang. Ooit was je net zo open naar mij als ik naar jou. Toch? Of WAS dat er al niet? Als dat ooit anders was, wat deed je dan besluiten om geheimen te gaan hebben? Dit bedrog.
Niet als inpeper-vragen. Maar omdat ik het wil begrijpen. Ja, OOK ZIJN stuk.
Maakt me dat zwak? Dat weet ik niet. Ik wil in elk geval niet "om maar vooral sterk over te komen" hem parkeren onder de noemer "lul" en dat het dan daarmee afgedaan is.
Want hij was/is nu eenmaal niet '100% lul'.
Moeilijk om je voor te stellen, maar we hadden een warm rijk huwelijk. Met goede gesprekken, goede seks, betrokkenheid, op één lijn naar de kinderen, afgestemd. En ja, ook wel eens irritaties, het was niet perfect, maar toch echt wel een dikke 8.
Wiebeltje, pausini, Renee, e.a. Dankjewel dat je ook durft te zien dat het niet zo één dimensionaal is.
En iemand verweet me dat ik 'steeds allemaal vragen omzeil!', ik ben daar niet mee bezig. Ik kan niet altijd alle vragen beantwoorden, mis er vast een heel aantal. Als je m nogmaals wil stellen?Maar Zeeland, het kan toch beiden waar zijn? Hij kan twee kanten hebben die van liefhebbende vader en die van hoerenloper. Zijn hoerenbezoek staat los van jullie gesprekken of huwelijk. Waarom zoek je naar wat voor jou logisch is daarin? Jouw logica is niet de zijne. Hij kan blijkbaar allebei zijn.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:24
quote:Annapicobella schreef op 03 mei 2016 @ 09:56:
[...]
Precies.
Mij komt het over alsof hij spijt ervan heeft dat hij wat moest opbiechten. Waren er geen wratten dan ging hij waarschijnlijk nog gewoon door met zijn gedrag. Omdat het kan.
Zíjn er wratten? Ik dacht dat er tot nu toe alleen een zelfdiagnose was die nog onderzocht wordt.
En eigenlijk vind ik dat ergens ook heel gemeen: dat het grote geheim niet uitkomt omdat hij besmet is, maar omdat hij bang is dat hij besmet is. Dat hij die angst en onzekerheid ook nog even op het bordje legt. Gemeen is misschien niet het juiste woord, misschien eerder paniek en vooral aan zichzelf denken.
Verder lees ik kennelijk heel anders dan degenen die lezen dat er geen kritiek op TO en haar man mogen zijn. Volgens mij valt dat reuze mee.
[...]
Precies.
Mij komt het over alsof hij spijt ervan heeft dat hij wat moest opbiechten. Waren er geen wratten dan ging hij waarschijnlijk nog gewoon door met zijn gedrag. Omdat het kan.
Zíjn er wratten? Ik dacht dat er tot nu toe alleen een zelfdiagnose was die nog onderzocht wordt.
En eigenlijk vind ik dat ergens ook heel gemeen: dat het grote geheim niet uitkomt omdat hij besmet is, maar omdat hij bang is dat hij besmet is. Dat hij die angst en onzekerheid ook nog even op het bordje legt. Gemeen is misschien niet het juiste woord, misschien eerder paniek en vooral aan zichzelf denken.
Verder lees ik kennelijk heel anders dan degenen die lezen dat er geen kritiek op TO en haar man mogen zijn. Volgens mij valt dat reuze mee.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:27
quote:rrinkje schreef op 03 mei 2016 @ 10:51:
[...]
(...)
1... wat doet hij nu eigenlijk echt voor jou op dit moment? 2 Hoe zou het eruit zien vanaf nu wat goed is voor jou?
(..).
3 Heeft jouw man ook wat te verliezen?
1 Hij gaat naar de huisarts voor gesprekken en onderzoeken. Zoekt hulp. Huilt, praat, vraagt me wat hij kan doen nu, staat open, luistert naar mijn woede en pijn. Hij kookt, ondersteunt me met de jongens, haalt boodschappen, we mesten momenteel samen het huis uit waarbij we elke dag iets anders doen, hij gaat naar de bijeenkomst v anonieme seksverslaafden, overlegt
2 DIT is nu even 'goed' voor mij. Bezig zijn met praktische klusjes en ondertussen hem in de buurt hebben om alles wat er in me opborrelt aan vragen, verwijten, pijn, aan hem terug te kunnen geven. Zodat hij mee antwoorden kan zoeken en geven. Ziet wat het met me doet.
3 mijn man heeft alles te verliezen, mij, ons, dit gezin, dit huis, ons gezamenlijke leven.
[...]
(...)
1... wat doet hij nu eigenlijk echt voor jou op dit moment? 2 Hoe zou het eruit zien vanaf nu wat goed is voor jou?
(..).
3 Heeft jouw man ook wat te verliezen?
1 Hij gaat naar de huisarts voor gesprekken en onderzoeken. Zoekt hulp. Huilt, praat, vraagt me wat hij kan doen nu, staat open, luistert naar mijn woede en pijn. Hij kookt, ondersteunt me met de jongens, haalt boodschappen, we mesten momenteel samen het huis uit waarbij we elke dag iets anders doen, hij gaat naar de bijeenkomst v anonieme seksverslaafden, overlegt
2 DIT is nu even 'goed' voor mij. Bezig zijn met praktische klusjes en ondertussen hem in de buurt hebben om alles wat er in me opborrelt aan vragen, verwijten, pijn, aan hem terug te kunnen geven. Zodat hij mee antwoorden kan zoeken en geven. Ziet wat het met me doet.
3 mijn man heeft alles te verliezen, mij, ons, dit gezin, dit huis, ons gezamenlijke leven.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:33
quote:sabbaticalmeds schreef op 03 mei 2016 @ 11:21:
[...]
Maar Zeeland, het kan toch beiden waar zijn? Hij kan twee kanten hebben die van liefhebbende vader en die van hoerenloper. Zijn hoerenbezoek staat los van jullie gesprekken of huwelijk. Waarom zoek je naar wat voor jou logisch is daarin? Jouw logica is niet de zijne. Hij kan blijkbaar allebei zijn.
Dit.
En daarin is je man niet uniek of speciaal of uitzonderlijk.
Natuurlijk gaan niet alle mannen naar de hoeren. Maar veel ook wel hoor, kijk maar eens hoe groot die markt is en blijft.
[...]
Maar Zeeland, het kan toch beiden waar zijn? Hij kan twee kanten hebben die van liefhebbende vader en die van hoerenloper. Zijn hoerenbezoek staat los van jullie gesprekken of huwelijk. Waarom zoek je naar wat voor jou logisch is daarin? Jouw logica is niet de zijne. Hij kan blijkbaar allebei zijn.
Dit.
En daarin is je man niet uniek of speciaal of uitzonderlijk.
Natuurlijk gaan niet alle mannen naar de hoeren. Maar veel ook wel hoor, kijk maar eens hoe groot die markt is en blijft.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:33
quote:feow schreef op 03 mei 2016 @ 11:24:
[...]
Zíjn er wratten? Ik dacht dat er tot nu toe alleen een zelfdiagnose was die nog onderzocht wordt.
.Hij had inerns wratten in zijn lies. Hij denkt zelf 'genitale wratten ', is bij ha geweest, die heeft een biopt genomen, we zijn nog a het wachten op de uitslag. Alle andere soa tests zijn inmiddels wèl terug en gelukkig negatief.
[...]
Zíjn er wratten? Ik dacht dat er tot nu toe alleen een zelfdiagnose was die nog onderzocht wordt.
.Hij had inerns wratten in zijn lies. Hij denkt zelf 'genitale wratten ', is bij ha geweest, die heeft een biopt genomen, we zijn nog a het wachten op de uitslag. Alle andere soa tests zijn inmiddels wèl terug en gelukkig negatief.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:47
Zeeland mijn missie in dit topic is ( erg he aanmatigend ook best wel ) om jou elke keer weer te laten checken of het goed voor jou is op dit moment. Goed in de gaten te houden wat jij wilt.
Verder niks. Dus als jij zegt dat het goed is nu dan is dat zo.
En als ik morgen of overmorgen weer iets lees dat ik denk hmmmm dan trek ik weer aan de bel.
Verder niks. Dus als jij zegt dat het goed is nu dan is dat zo.
En als ik morgen of overmorgen weer iets lees dat ik denk hmmmm dan trek ik weer aan de bel.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:53
quote:Jochem84 schreef op 03 mei 2016 @ 11:12:
Maar wat is het eng om verschillende schrijvers hier het gedrag van een ander te horen goedpraten.Nogmaals, goedpraten en inventariseren wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is, zijn twee verschillende dingen. En iedereen is het er geloof ik over eens dat TO vooral goed voor zichzelf moet zorgen, bij zichzelf na moet gaan wat zij wil, waar zij behoefte aan heeft etc etc.
Maar wat is het eng om verschillende schrijvers hier het gedrag van een ander te horen goedpraten.Nogmaals, goedpraten en inventariseren wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is, zijn twee verschillende dingen. En iedereen is het er geloof ik over eens dat TO vooral goed voor zichzelf moet zorgen, bij zichzelf na moet gaan wat zij wil, waar zij behoefte aan heeft etc etc.
dinsdag 3 mei 2016 om 11:59
quote:Renee_ schreef op 03 mei 2016 @ 11:53:
[...]
Nogmaals, goedpraten en inventariseren wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is, zijn twee verschillende dingen. En iedereen is het er geloof ik over eens dat TO vooral goed voor zichzelf moet zorgen, bij zichzelf na moet gaan wat zij wil, waar zij behoefte aan heeft etc etc.
Nu haal je dit stuk een beetje uit context maar TO begrijp ik nog wel hoor. TO is wat mij betreft heel eerlijk en oprecht dit van meerdere kanten aan het bekijken. Bovendien zit TO nog middenin de storm en is er nog geen plaats voor haar om echt een oordeel te vellen of iets over haar grenzen ging, en hoe ver, en hoe ze ermee wil leven, als ze dat kan, of dat ze er misschien niet mee kunnen leven. Het viel me bij bepaalde andere posters gewoon op in hoeverre ze allerlei naar en slecht gedrag van de partner wegschrijven/wegrationaliseren, en dat ze daarbij enorm over hun eigen grenzen gaan maar ze doen alsof ze het niet zien. Ik hoop gewoon dat deze vrouwen, en die mannen bestaan ook (zo was ik ook in het verleden), iemand vinden die hen met het respect en de betrokkenheid behandeld zoals zij hem behandelen. Ook erger ik me aan dit topic waarin veel mannen als kleine kinderen worden weggezet of behandeld omdat ze alcoholproblemen hebben, of omdat ze gewoon naar de hoeren gaan, of omdat ze zich misdragen, etc. Er worden al labels op hen geplakt terwijl je je kunt afvragen of die types niet gewoon een verrot karakter hebben. Die vrouwen kiezen er vervolgens voor om met een man om te gaan die meer een kind is dan een volwaardig partner (en dat deed ik mezelf vroeger ook aan met betrekking tot vrouwen). Zelf vind ik dat jammer maar zij moeten vooral kiezen waarvoor zij willen.
Ik vind dat Zeeland het heel goed doet in een situatie waarin het bijna onmogelijk is om het perfect te doen (want je loopt altijd achter de feiten aan bij zo'n partner en in die emotionele storm is het bijna onmogelijk om precies te voelen en denken wat goed is). Ik had gewild dat ik zo sterk als Zeeland was geweest in die tijd. Top Zeeland, veel sterkte gewenst!
Oh, en ik besef me net, weet je wat ook wel steekt? Dat ik een man ben die niet van alles uitvreet achter de rug om van vrouwen en dan heb ik verdorie relaties met vrouwen die dat wel bij mij doen, en dan hebben veel posters hier relaties met mannen die dat bij hen doen. Eigenlijk is dat een hele oneerlijke en flauwe situatie. Dat oprechte mensen met mensen in relaties zitten die het verprutsen, die hun leven deels verpesten, in plaats van dat oprechte mensen bij oprechte mensen zijn. Dat steekt wel. Dat er dus mensen zijn die jou zouden kunnen geven wat jij hen kunt geven maar die mensen zitten ondertussen in een relatie met mensen die geen respect voor hen hebben en van alles achter hun rug uitvreten (totdat ze het wel moeten opbiechten want ze hebben zo weinig respect voor de partner dat ze anders gewoon doorgaan met hun gedrag).
[...]
Nogmaals, goedpraten en inventariseren wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is, zijn twee verschillende dingen. En iedereen is het er geloof ik over eens dat TO vooral goed voor zichzelf moet zorgen, bij zichzelf na moet gaan wat zij wil, waar zij behoefte aan heeft etc etc.
Nu haal je dit stuk een beetje uit context maar TO begrijp ik nog wel hoor. TO is wat mij betreft heel eerlijk en oprecht dit van meerdere kanten aan het bekijken. Bovendien zit TO nog middenin de storm en is er nog geen plaats voor haar om echt een oordeel te vellen of iets over haar grenzen ging, en hoe ver, en hoe ze ermee wil leven, als ze dat kan, of dat ze er misschien niet mee kunnen leven. Het viel me bij bepaalde andere posters gewoon op in hoeverre ze allerlei naar en slecht gedrag van de partner wegschrijven/wegrationaliseren, en dat ze daarbij enorm over hun eigen grenzen gaan maar ze doen alsof ze het niet zien. Ik hoop gewoon dat deze vrouwen, en die mannen bestaan ook (zo was ik ook in het verleden), iemand vinden die hen met het respect en de betrokkenheid behandeld zoals zij hem behandelen. Ook erger ik me aan dit topic waarin veel mannen als kleine kinderen worden weggezet of behandeld omdat ze alcoholproblemen hebben, of omdat ze gewoon naar de hoeren gaan, of omdat ze zich misdragen, etc. Er worden al labels op hen geplakt terwijl je je kunt afvragen of die types niet gewoon een verrot karakter hebben. Die vrouwen kiezen er vervolgens voor om met een man om te gaan die meer een kind is dan een volwaardig partner (en dat deed ik mezelf vroeger ook aan met betrekking tot vrouwen). Zelf vind ik dat jammer maar zij moeten vooral kiezen waarvoor zij willen.
Ik vind dat Zeeland het heel goed doet in een situatie waarin het bijna onmogelijk is om het perfect te doen (want je loopt altijd achter de feiten aan bij zo'n partner en in die emotionele storm is het bijna onmogelijk om precies te voelen en denken wat goed is). Ik had gewild dat ik zo sterk als Zeeland was geweest in die tijd. Top Zeeland, veel sterkte gewenst!
Oh, en ik besef me net, weet je wat ook wel steekt? Dat ik een man ben die niet van alles uitvreet achter de rug om van vrouwen en dan heb ik verdorie relaties met vrouwen die dat wel bij mij doen, en dan hebben veel posters hier relaties met mannen die dat bij hen doen. Eigenlijk is dat een hele oneerlijke en flauwe situatie. Dat oprechte mensen met mensen in relaties zitten die het verprutsen, die hun leven deels verpesten, in plaats van dat oprechte mensen bij oprechte mensen zijn. Dat steekt wel. Dat er dus mensen zijn die jou zouden kunnen geven wat jij hen kunt geven maar die mensen zitten ondertussen in een relatie met mensen die geen respect voor hen hebben en van alles achter hun rug uitvreten (totdat ze het wel moeten opbiechten want ze hebben zo weinig respect voor de partner dat ze anders gewoon doorgaan met hun gedrag).
dinsdag 3 mei 2016 om 14:26
quote:rrinkje schreef op 03 mei 2016 @ 11:47:
Zeeland mijn missie in dit topic is ( erg he aanmatigend ook best wel ) om jou elke keer weer te laten checken of het goed voor jou is op dit moment. Goed in de gaten te houden wat jij wilt.
Verder niks. Dus als jij zegt dat het goed is nu dan is dat zo.
En als ik morgen of overmorgen weer iets lees dat ik denk hmmmm dan trek ik weer aan de bel. thanx...!
Zeeland mijn missie in dit topic is ( erg he aanmatigend ook best wel ) om jou elke keer weer te laten checken of het goed voor jou is op dit moment. Goed in de gaten te houden wat jij wilt.
Verder niks. Dus als jij zegt dat het goed is nu dan is dat zo.
En als ik morgen of overmorgen weer iets lees dat ik denk hmmmm dan trek ik weer aan de bel. thanx...!
dinsdag 3 mei 2016 om 14:26
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 11:33:
[...]
Hij had inerns wratten in zijn lies. Hij denkt zelf 'genitale wratten ', is bij ha geweest, die heeft een biopt genomen, we zijn nog a het wachten op de uitslag. Alle andere soa tests zijn inmiddels wèl terug en gelukkig negatief.
Ik vind het eigenlijk best opmerkelijk dat hij wratten in zijn lies had en al is gaan opbiechten voordat hij met die wratten aan de slag is gegaan.
Stel dat hij zijn stiekeme leventje met de hoeren en de porno gewoon wilde voortzetten en absoluut geheim wilde houden, dan had hij toch naar de huisarts of GGD kunnen gaan zonder jouw medeweten. Dus net zo stiekem als dat hij naar de hoeren ging. In het geval dat het geen genitale wratten waren, had hij nooit zijn hele geheim hoeven opbiechten.
Was hij dan zo in paniek, was het zo ondoordacht?
Of zit hij helemaal onder de wratten?
Zou het snelle opbiechten dan toch zijn omdat hij onbewust niet verder wil met zijn geheim, dat het aan hem vreet. Dat hij weet dat hij zelf niet kan stoppen omdat hij in al die jaren toch steeds weer ging, maar dat hij met openheid erbij hoopt dat hij wel extra stimulans krijgt om te stoppen...
Hij zet er in ieder geval veel voor op het spel en in de manier hoe hij het heeft aangepakt heeft hij ook flink gekwetst.
[...]
Hij had inerns wratten in zijn lies. Hij denkt zelf 'genitale wratten ', is bij ha geweest, die heeft een biopt genomen, we zijn nog a het wachten op de uitslag. Alle andere soa tests zijn inmiddels wèl terug en gelukkig negatief.
Ik vind het eigenlijk best opmerkelijk dat hij wratten in zijn lies had en al is gaan opbiechten voordat hij met die wratten aan de slag is gegaan.
Stel dat hij zijn stiekeme leventje met de hoeren en de porno gewoon wilde voortzetten en absoluut geheim wilde houden, dan had hij toch naar de huisarts of GGD kunnen gaan zonder jouw medeweten. Dus net zo stiekem als dat hij naar de hoeren ging. In het geval dat het geen genitale wratten waren, had hij nooit zijn hele geheim hoeven opbiechten.
Was hij dan zo in paniek, was het zo ondoordacht?
Of zit hij helemaal onder de wratten?
Zou het snelle opbiechten dan toch zijn omdat hij onbewust niet verder wil met zijn geheim, dat het aan hem vreet. Dat hij weet dat hij zelf niet kan stoppen omdat hij in al die jaren toch steeds weer ging, maar dat hij met openheid erbij hoopt dat hij wel extra stimulans krijgt om te stoppen...
Hij zet er in ieder geval veel voor op het spel en in de manier hoe hij het heeft aangepakt heeft hij ook flink gekwetst.
dinsdag 3 mei 2016 om 14:38
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)
dinsdag 3 mei 2016 om 14:40
dinsdag 3 mei 2016 om 14:43
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 14:38:
Een vluggertje op de sportschool?
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe moet dat nu.
een vluggertje op de sportschool brengt het niet in balans. je moet je minstens door een groep negers laten gangbangen.
maar dat is allemaal niet wat je wilt. dus je moet toch op een andere manier die balans gaan vinden.
ik denk dat als hij echt zijn leven betert en zo blijft dat dan langzaam die balans weer beetje gaat terugkomen. maand na maand, jaar na jaar.
Een vluggertje op de sportschool?
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe moet dat nu.
een vluggertje op de sportschool brengt het niet in balans. je moet je minstens door een groep negers laten gangbangen.
maar dat is allemaal niet wat je wilt. dus je moet toch op een andere manier die balans gaan vinden.
ik denk dat als hij echt zijn leven betert en zo blijft dat dan langzaam die balans weer beetje gaat terugkomen. maand na maand, jaar na jaar.
dinsdag 3 mei 2016 om 14:47
quote:coralie76 schreef op 03 mei 2016 @ 14:43:
[...]
een vluggertje op de sportschool brengt het niet in balans. je moet je minstens door een groep negers laten gangbangen.
maar dat is allemaal niet wat je wilt. dus je moet toch op een andere manier die balans gaan vinden.
ik denk dat als hij echt zijn leven betert en zo blijft dat dan langzaam die balans weer beetje gaat terugkomen. maand na maand, jaar na jaar.
maand na maand, jaar na jaar...
je hebt natuurlijk gelijk. Maar die groep negers klinkt nog niet zo verschrikkelijk
Geintje natuurlijk.
Maar zo'n Quick fix om de balans recht te trekken klinkt wel aanlokkelijk.
(Jammer dat ik geen behoefte heb om vreemd te gaan. )
[...]
een vluggertje op de sportschool brengt het niet in balans. je moet je minstens door een groep negers laten gangbangen.
maar dat is allemaal niet wat je wilt. dus je moet toch op een andere manier die balans gaan vinden.
ik denk dat als hij echt zijn leven betert en zo blijft dat dan langzaam die balans weer beetje gaat terugkomen. maand na maand, jaar na jaar.
maand na maand, jaar na jaar...
je hebt natuurlijk gelijk. Maar die groep negers klinkt nog niet zo verschrikkelijk
Geintje natuurlijk.
Maar zo'n Quick fix om de balans recht te trekken klinkt wel aanlokkelijk.
(Jammer dat ik geen behoefte heb om vreemd te gaan. )
dinsdag 3 mei 2016 om 14:53
nou je zult niet de eerste zijn die toch een keer zwicht voor wraakseks, gewoon om je ook even uit te leven en af te reageren.
je gaat er op dit moment alleen niet echt gelukkiger van worden denk ik.
waarschijnlijk zou je echt harde seks hebben omdat je boosheid er in gaat zitten, van wat jij kan dat kan ik ook, en hoe.
maar aan het einde in tranen uitbarsten.
je gaat er op dit moment alleen niet echt gelukkiger van worden denk ik.
waarschijnlijk zou je echt harde seks hebben omdat je boosheid er in gaat zitten, van wat jij kan dat kan ik ook, en hoe.
maar aan het einde in tranen uitbarsten.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:01
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 14:38:
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)Als jij met hem verder wilt dan moet je bereid zijn om zijn hoerenbezoek naast je neer te leggen. Dus er niet op terugkomen omdat het jou goed uitkomt en ook niet de relatie vergiftigen met wantrouwen. Als je dat niet kan dan houdt het op. Sowieso is de relatie zoals die er was kapot. Als je besluit met hem door te gaan dan is dat een andere relatie. Het kan niet meer terug naar hoe het was.
Ik realiseer me nu ook dat de balans, die altijd in evenwicht leek, nu zo onherstelbaar verstoord is.
Hoe trek je zoiets ooit nog recht?
Mag ik nu ook de komende 20 jaar vreemdgaan?
Zou dat de balans herstellen?
Vloeit dan de boosheid weg?
Is er dan rechtvaardigheid? Evenwicht?
Mag ik voortaan liegen? Een vluggertje op de sportschool?
Zou dat de balans enigszins recht kunnen trekken?
Want wat nu..? Nu ben ik ineens geen gelijkwaardige vrouw en partner meer.
Ik ben een bedrogene. Een 'slachtoffer'. En hij een 'dader'.
Dat is toch een onmogelijk vertrekpunt voor een verdere relatie?
Hoe kan dat evenwicht ooit herstellen?
Bij de eerstvolgende huis tuin en keukenruzie, over het vergeten langs een jarige oma te rijden, zal dit enorme grote onrecht toch weer meteen naar voren gehaald worden..? ("NEE, DAT vergeet jij! Maar naar de HOEREN gaan, DAT vergeet je niet!")
De grootte van dit 'vergrijp' haalt toch ALLE proporties uit evt toekomstige ruzietjes..?
Hoe krijg je ooit die balans terug..?
Ik WIL niet de rest v ons samenzijn 'DE BEDROGENE' zijn...
Het slachtoffer.
Ik BEN geen slachtoffer.
Die rol wil ik niet.
Hoe moet dat nu.
(Retorische vragen)Als jij met hem verder wilt dan moet je bereid zijn om zijn hoerenbezoek naast je neer te leggen. Dus er niet op terugkomen omdat het jou goed uitkomt en ook niet de relatie vergiftigen met wantrouwen. Als je dat niet kan dan houdt het op. Sowieso is de relatie zoals die er was kapot. Als je besluit met hem door te gaan dan is dat een andere relatie. Het kan niet meer terug naar hoe het was.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:05
quote:sabbaticalmeds schreef op 03 mei 2016 @ 15:01:
[...]
Als jij met hem verder wilt dan moet je bereid zijn om zijn hoerenbezoek naast je neer te leggen. Dus er niet op terugkomen omdat het jou goed uitkomt en ook niet de relatie vergiftigen met wantrouwen. Als je dat niet kan dan houdt het op. Sowieso is de relatie zoals die er was kapot. Als je besluit met hem door te gaan dan is dat een andere relatie. Het kan niet meer terug naar hoe het was.Heel waar.
[...]
Als jij met hem verder wilt dan moet je bereid zijn om zijn hoerenbezoek naast je neer te leggen. Dus er niet op terugkomen omdat het jou goed uitkomt en ook niet de relatie vergiftigen met wantrouwen. Als je dat niet kan dan houdt het op. Sowieso is de relatie zoals die er was kapot. Als je besluit met hem door te gaan dan is dat een andere relatie. Het kan niet meer terug naar hoe het was.Heel waar.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:09
quote:coralie76 schreef op 03 mei 2016 @ 14:53:
nou je zult niet de eerste zijn die toch een keer zwicht voor wraakseks, gewoon om je ook even uit te leven en af te reageren.
je gaat er op dit moment alleen niet echt gelukkiger van worden denk ik.
waarschijnlijk zou je echt harde seks hebben omdat je boosheid er in gaat zitten, van wat jij kan dat kan ik ook, en hoe.
maar aan het einde in tranen uitbarsten.
Wraakseks. (Zou 'Wordfeud' dat 'pakken'..?)
Het zou een mooie gelegenheid zijn, (als het zo zou zijn dat ik al jaren zou fantaseren over een anonieme gangbang), om dit er NU als serieus voorstel in te gooien. Puur om die balans terug te krijgen. Maarja. Zelfs in mijn fantasie ben ik redelijk braaf.
nou je zult niet de eerste zijn die toch een keer zwicht voor wraakseks, gewoon om je ook even uit te leven en af te reageren.
je gaat er op dit moment alleen niet echt gelukkiger van worden denk ik.
waarschijnlijk zou je echt harde seks hebben omdat je boosheid er in gaat zitten, van wat jij kan dat kan ik ook, en hoe.
maar aan het einde in tranen uitbarsten.
Wraakseks. (Zou 'Wordfeud' dat 'pakken'..?)
Het zou een mooie gelegenheid zijn, (als het zo zou zijn dat ik al jaren zou fantaseren over een anonieme gangbang), om dit er NU als serieus voorstel in te gooien. Puur om die balans terug te krijgen. Maarja. Zelfs in mijn fantasie ben ik redelijk braaf.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:13
quote:Zeeland1970 schreef op 03 mei 2016 @ 14:47:
[...]
maand na maand, jaar na jaar...
je hebt natuurlijk gelijk. Maar die groep negers klinkt nog niet zo verschrikkelijk
Geintje natuurlijk.
Maar zo'n Quick fix om de balans recht te trekken klinkt wel aanlokkelijk.
(Jammer dat ik geen behoefte heb om vreemd te gaan. )
Het is heel wat anders om er nu achter te komen dat de wereld niet vergaat bij geen- monogamie omdat dat niet hetgene is wat je dwars zit en jij eigenlijk ook al lang benieuwd was naar wat er nog meer te koop is en van daar uit verder te kijken, dan om te gaan doen wat je hem zo verwijt en ook stiekem dingen uit gaan vreten.
En als je vanaf nu bij alles wat niet lekker loopt zijn zondes voor zijn voeten gooit, dat gaat niet werken.
[...]
maand na maand, jaar na jaar...
je hebt natuurlijk gelijk. Maar die groep negers klinkt nog niet zo verschrikkelijk
Geintje natuurlijk.
Maar zo'n Quick fix om de balans recht te trekken klinkt wel aanlokkelijk.
(Jammer dat ik geen behoefte heb om vreemd te gaan. )
Het is heel wat anders om er nu achter te komen dat de wereld niet vergaat bij geen- monogamie omdat dat niet hetgene is wat je dwars zit en jij eigenlijk ook al lang benieuwd was naar wat er nog meer te koop is en van daar uit verder te kijken, dan om te gaan doen wat je hem zo verwijt en ook stiekem dingen uit gaan vreten.
En als je vanaf nu bij alles wat niet lekker loopt zijn zondes voor zijn voeten gooit, dat gaat niet werken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:15
Ik ben het met je eens dat de balans wiebelt. Maar niet zoals jij het ziet.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.
Jij bent niet de bedrogene en hij de dader.
Jij bent de eerlijke, en hij de leugenaar.
Om je niet moreel ver verheven boven hem te wanen en dát de balans onherstelbaar uit het lood te laten schieten lijkt mij de uitdaging. En dat kan (volgens mij) niet door af te zakken tot zijn laagste niveau, en ook niet door bagataliseren hoe laag hij geweest is. Ik denk dat dat alleen maar kan door scherven opruimen, jezelf en je eigen grenzen en normen & waarden (opnieuw) te definiëren en op de balans te gaan staan en kijken of hij nog evenwichtig op dat andere schaaltje past.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 3 mei 2016 om 15:16
Wel ja, wraakseks VOORSTELLEN?!!! Je bedoelt aan je man? Ja, dat moet je wel bedoelen. Lieverd, dan is het toch geen wraakseks meer? Zie je hoe jij vanuit jullie samen denkt? Vanuit hem? Zelfs bij zo iets als wraak willen nemen, 'even' komen te staan, sta je in de overlegstand. Het heeft mij de meeste tijd gekost om niet meer vanuit hem en voor hem en namens hem te denken, en om hem te geven. Dat laatste is nu zo, dat eerste lukt nog niet altijd (vijf jaar later, hij is de vader van mijn kinderen). Het zit zó in me. Het zit zó in jou. Mijn zus zei iets heel moois destijds: jij kunt heel goed de zee zijn, maar focus je nu op je eigen golf mogen zijn. Dat gun ik jou ook.
