Relaties
alle pijlers
vriendin ineens in 'silent modus'
vrijdag 4 juli 2008 om 23:44
Ik ben het even kwijt. Een van mijn beste vriendinnen, die ik al 30 jaar ken, gaat ineens in de silent modus.
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
vrijdag 26 september 2008 om 12:18
Muis, ik kwam hier ook eens weer kijken voor ene update en jawel hoor, er is mailcontact. Ik ben het met jou en de anderen eens dat dit hoogstwaarschijnlijk door haarzelf geschreven is. En als ik heel eerlijk ben vind ik het een laffe manier van contact zoeken. En ik vind het nog vele malen laffer dat ze een waardeloos excuus begint als "Laat haar maar even, ze heeft soms nukken, begin er vooral niet meer over, dat vindt ze niet fijn", etc. Jee, daar prik je toch zo doorheen. Ja sorry hoor, maar ik zou hier dus echt heel erg kwaad over worden. Ik vind het nog knap van je dat je alle kanten weer wikt en weegt. Persoonlijk zou ik na deze verklaring helemaal klaar zijn met zo'n vriendin.
Je hebt gelukkig nog een heleboel andere mensen om je heen die om je geven, familie en vrienden. Geef hen jou energie, levenslust, gezelligheid, whatever en laat jouw vriendin lekker in haar sop gaarkoken. Voor haar een verlies, voor jou vooral een gewin. Misschien voelt het op dit moment niet zo, maar over een tijdje ga je daar waarschijnlijk heel anders mee om.
Je hebt gelukkig nog een heleboel andere mensen om je heen die om je geven, familie en vrienden. Geef hen jou energie, levenslust, gezelligheid, whatever en laat jouw vriendin lekker in haar sop gaarkoken. Voor haar een verlies, voor jou vooral een gewin. Misschien voelt het op dit moment niet zo, maar over een tijdje ga je daar waarschijnlijk heel anders mee om.
vrijdag 26 september 2008 om 14:51
hoi Naski, nou, wat ik vooral laf vind, is dat je het via iemand speelt die sociaal zwakker is. Kijk, als ze al via iemand had willen bemiddelen, had ze die twee vrienden kunnen benaderen. Die hadden dan kunnen mailen langs hun neus weg van, wat jammer toch...en dan mijn reactie aftasten en dan desnoods roepen dat ze zo koppig is, maar diep in haar hart blablabla....
Nu speelt ze het via iemand die autistisch is en als hij het als eerste leest, de omvang van het bericht niet begrijpt. Dat vind ik dan minder. Als je dan perse het via iemand wil spelen, kies dan iemand uit die 'gelijk' is.
Ik denk ook dat ze mijn antwoord wel zal lezen. Daarin staat dat ik er niets van begrijp, dat we geen ruzie hebben gehad en dat we in gezellige harmonie afscheid hebben hebben genomen. Dat ik verdrietig ben zoals het is gegaan. Verder dat ik zijn berichtje fijn vond om te lezen. Met die twee laatste zinnen heb ik mezelf dan ook ingedekt voor het bijzondere geval dat hij het echt zelf heeft geschreven. Ik ga, zie ik nu ook, niet in op zijn 'voorstel' om inderdaad dat koetje-kalfje mailtje te sturen. En dat ik heel feitelijk neerzet van: zo zijn we uit elkaar gegaan, de dag voordat ik mijn bul kreeg.
Ben eigenlijk wel benieuwd wat ze had gedacht dat ik zou doen. MOgeljik zou ze gedacht hebben dat ik gelijk dat koetjesmailtje zou schrijven. Misschien heeft ze wel helemaal niet gerekend op een bericht van mij aan hem terug.....
Nu speelt ze het via iemand die autistisch is en als hij het als eerste leest, de omvang van het bericht niet begrijpt. Dat vind ik dan minder. Als je dan perse het via iemand wil spelen, kies dan iemand uit die 'gelijk' is.
Ik denk ook dat ze mijn antwoord wel zal lezen. Daarin staat dat ik er niets van begrijp, dat we geen ruzie hebben gehad en dat we in gezellige harmonie afscheid hebben hebben genomen. Dat ik verdrietig ben zoals het is gegaan. Verder dat ik zijn berichtje fijn vond om te lezen. Met die twee laatste zinnen heb ik mezelf dan ook ingedekt voor het bijzondere geval dat hij het echt zelf heeft geschreven. Ik ga, zie ik nu ook, niet in op zijn 'voorstel' om inderdaad dat koetje-kalfje mailtje te sturen. En dat ik heel feitelijk neerzet van: zo zijn we uit elkaar gegaan, de dag voordat ik mijn bul kreeg.
Ben eigenlijk wel benieuwd wat ze had gedacht dat ik zou doen. MOgeljik zou ze gedacht hebben dat ik gelijk dat koetjesmailtje zou schrijven. Misschien heeft ze wel helemaal niet gerekend op een bericht van mij aan hem terug.....
vrijdag 26 september 2008 om 17:17
Muis, ik vind je reactie ook heel goed hoor. Bewonderenswaardig zelfs. Je stuurt een heel vriendelijk berichtje terug, waarin je in het kort uitlegt hoe jouw gevoel is. En ik neem aan dat je niet hebt laten merken dat je het gevoel hebt dat ze zelf het mailtje heeft gestuurd ipv haar autistische broertje. De bal ligt inderdaad weer bij haar.
Ik bedoel te zeggen dat als het om mìjn vriendin zou gaan, ìkzelf na zo'n berichtje van haar geen moeite meer zou doen. Het is overduidelijk dat ze haar straatje schoon wil vegen op een laffe manier. En zelf zou ik daar persoonlijk geen energie meer in steken. Want het wordt helaas toch niet meer zoals het was, omdat jij je er niet goed bij voelt.
Maar nogmaals: zoals je gereageerd hebt, is heel begrijpelijk en ook nog heel mild, vind ik. Daarom zie ik het ook als een verlies voor haar (niet voor jou) als deze vriendschap niet meer wat wordt.
Ik bedoel te zeggen dat als het om mìjn vriendin zou gaan, ìkzelf na zo'n berichtje van haar geen moeite meer zou doen. Het is overduidelijk dat ze haar straatje schoon wil vegen op een laffe manier. En zelf zou ik daar persoonlijk geen energie meer in steken. Want het wordt helaas toch niet meer zoals het was, omdat jij je er niet goed bij voelt.
Maar nogmaals: zoals je gereageerd hebt, is heel begrijpelijk en ook nog heel mild, vind ik. Daarom zie ik het ook als een verlies voor haar (niet voor jou) als deze vriendschap niet meer wat wordt.
zaterdag 27 september 2008 om 15:54
Hoi Naski, nee, ik heb geen enkele hint gegeven dat ik zou schrijven. Ik heb gereageerd zoals ik zou hebben gereageerd als het echt van hem afkomstig was; dat ik mij niet bewust ben van een onenigheid, we in goede harmonie uit elkaar gingen, ik het niet begrijp en betreur, en dat ik het lief vind dat hij dit schrijft. Daarmee heb ik in ieder geval de toonzetting zodanig gedaan dat het ook acceptabel is als hij het echt geschreven mocht hebben. Maar geen verwijzing naar een mailtje mijnerzijds aan haar.
De bal ligt bij haar en ze zal meer dan alleen haar harde kop moeten buigen als ze de vriendschap weer wil herstellen. Maar nogmaals. daar heb ik helemaal geen zin meer in.
De bal ligt bij haar en ze zal meer dan alleen haar harde kop moeten buigen als ze de vriendschap weer wil herstellen. Maar nogmaals. daar heb ik helemaal geen zin meer in.
zondag 28 september 2008 om 21:41
Muis, ik volg dit topic al een tijdje, maar ik heb alleen maar minder begrip voor vriendin na dit hyvesbericht. Ik bedenk ook allerlei redenen om maar niet per direct de zwarte piet toe te schuiven, maar mevrouw heeft je gewoon bij het grofvuil gezet omdat ze vond dat je op haar staart zat... Als ze echt zo haar buien heeft dan had je dat na 30 jaar wel geweten en was het in zoverre oke geweest.
Daarnaast ben ik koppig en heb ook weleens iets gezegd of gedaan waar ik achteraf niet op terug durfde te komen, maar je emailtjes, smsjes en zelfs je vakantiekaartje zijn toch genoeg ingang om erop terug te komen en excuses te maken? Of iig om gedrag te verklaren?
Ik zou het idd ook laten, misschien zelfs wel een brief sturen om gewoon de deur dicht te gooien. Ik zou dit niet willen laten sluimeren en de bal bij haar neerleggen, die bal had ik weggegooid, stuk is het toch al.
Daarnaast ben ik koppig en heb ook weleens iets gezegd of gedaan waar ik achteraf niet op terug durfde te komen, maar je emailtjes, smsjes en zelfs je vakantiekaartje zijn toch genoeg ingang om erop terug te komen en excuses te maken? Of iig om gedrag te verklaren?
Ik zou het idd ook laten, misschien zelfs wel een brief sturen om gewoon de deur dicht te gooien. Ik zou dit niet willen laten sluimeren en de bal bij haar neerleggen, die bal had ik weggegooid, stuk is het toch al.
donderdag 13 november 2008 om 00:44
Heb vanavond iets te doen gehad, heb het hele topic zitten lezen!!.. jeetje wat kunnen mensen toch bizar zijn.. ik vind dit ongepast en vraag me werkelijk af wat haar beweegredenen zijn voor dit soort gedrag!...
Nou muis, je hebt je sterk gehouden..
ik hoop dat je nog iets zal posten, maar bovenal hoop ik dat het goed met je gaat.
Liefs somehow
Nou muis, je hebt je sterk gehouden..
ik hoop dat je nog iets zal posten, maar bovenal hoop ik dat het goed met je gaat.
Liefs somehow
donderdag 13 november 2008 om 21:57
Inderdaad, nog steeds geen reactie. Ook niet namens/van broerlief.
Hoezeer ik het ook betreur, want 30 jaar gaat je niet in de koude kleren zitten, het is wel einde oefening. Wat haar excuus ook is, ik heb in ieder geval voor mezelf besloten dat ik er klaar mee ben. De boodschap, al dan niet via broer, was duidelijk: mevrouw wenst op oude voet probleemloos verder te kunnen gaan en wat er ook (niet) gezegld of gedaan is doodleuk aan de kant te schuiven en geen rekenschap af te leggen voor haar merkwaardige gedrag. Maar zo werkt het dan toch niet bij mij. Ik ben het een beetje zat dat mensen maar kennelijk het idee hebben van: 'ik heb een kutbui' of, 'ik zit even klote in mijn vel' en dan maar doodleuk een gedrag aan de dag leggen dat onaanvaardbaar is, maar dan kennelijk op grond van die kutbui en dat klotevel maar geaccepteerd moeten worden. Heb ook zo'n collega met een en al problemen. En maar iedereen afbekken, waardoor bijna niemand meer wat durft te zeggen. Hallo, ik heb ook wel eens problemen maar moet ik dan maar werkelijk mijn hele omgeving irriteren en dan doodleuk verwachten dat ze nog aardig naar me zijn?
Dacht het niet.
Ze zoekt het maar uit. Ze verveelt een ander maar met haar grillige gedrag.
Zo, Muis effe gesproken.
Hoezeer ik het ook betreur, want 30 jaar gaat je niet in de koude kleren zitten, het is wel einde oefening. Wat haar excuus ook is, ik heb in ieder geval voor mezelf besloten dat ik er klaar mee ben. De boodschap, al dan niet via broer, was duidelijk: mevrouw wenst op oude voet probleemloos verder te kunnen gaan en wat er ook (niet) gezegld of gedaan is doodleuk aan de kant te schuiven en geen rekenschap af te leggen voor haar merkwaardige gedrag. Maar zo werkt het dan toch niet bij mij. Ik ben het een beetje zat dat mensen maar kennelijk het idee hebben van: 'ik heb een kutbui' of, 'ik zit even klote in mijn vel' en dan maar doodleuk een gedrag aan de dag leggen dat onaanvaardbaar is, maar dan kennelijk op grond van die kutbui en dat klotevel maar geaccepteerd moeten worden. Heb ook zo'n collega met een en al problemen. En maar iedereen afbekken, waardoor bijna niemand meer wat durft te zeggen. Hallo, ik heb ook wel eens problemen maar moet ik dan maar werkelijk mijn hele omgeving irriteren en dan doodleuk verwachten dat ze nog aardig naar me zijn?
Dacht het niet.
Ze zoekt het maar uit. Ze verveelt een ander maar met haar grillige gedrag.
Zo, Muis effe gesproken.
donderdag 13 november 2008 om 21:59
quote:somehow schreef op 13 november 2008 @ 00:44:
Heb vanavond iets te doen gehad, heb het hele topic zitten lezen!!.. jeetje wat kunnen mensen toch bizar zijn.. ik vind dit ongepast en vraag me werkelijk af wat haar beweegredenen zijn voor dit soort gedrag!...
Nou muis, je hebt je sterk gehouden..
ik hoop dat je nog iets zal posten, maar bovenal hoop ik dat het goed met je gaat.
Liefs somehow Wat lief, somehow. Ja hoor, ondanks mijn moppertirade gaat het wel goed met mij hoor. Ik denk dat mijn reactie op haar broers mail niet was wat ze ervan verwachtte en nu durft ze misschien niet meer. Tja...
Heb vanavond iets te doen gehad, heb het hele topic zitten lezen!!.. jeetje wat kunnen mensen toch bizar zijn.. ik vind dit ongepast en vraag me werkelijk af wat haar beweegredenen zijn voor dit soort gedrag!...
Nou muis, je hebt je sterk gehouden..
ik hoop dat je nog iets zal posten, maar bovenal hoop ik dat het goed met je gaat.
Liefs somehow Wat lief, somehow. Ja hoor, ondanks mijn moppertirade gaat het wel goed met mij hoor. Ik denk dat mijn reactie op haar broers mail niet was wat ze ervan verwachtte en nu durft ze misschien niet meer. Tja...
vrijdag 14 november 2008 om 11:47
Muis, ik ben het helemaal met je eens. Zo ga je niet met elkaar om, punt.
Ik had ooit een vriendin (10 jaar lang), die had ineens allerlei leugens over mij rondgestrooid. Toen ik haar ermee confronteerde kreeg ze een huilbui, maar geen 'sorry'. Ben nog een half jaartje (met twijfel in mijn hart) met haar omgegaan, maar toen ze een heel lelijk mailtje naar mijn zus (ook haar vriendin toevallig) had gestuurd had ik het helemaal gehad. Ik heb haar vanaf toen gewoon niet meer uitgenodigd op mijn eigen feestjes. Daar ga ik geen energie meer insteken, kook lekker in je eigen sop gaar, denk ik dan. Inmiddels heeft ze geloof ik helemaal geen vriendinnen meer, de één na de andere haakte af door haar bizarre gedrag.
En ik heb gelukkig nog vriendinnen die wel de moeite waard zijn.
Muis, deze 'vriendin' ben je liever kwijt dan rijk, hoe hard het ook is na dertig jaar vriendinnen te zijn geweest.
Ik had ooit een vriendin (10 jaar lang), die had ineens allerlei leugens over mij rondgestrooid. Toen ik haar ermee confronteerde kreeg ze een huilbui, maar geen 'sorry'. Ben nog een half jaartje (met twijfel in mijn hart) met haar omgegaan, maar toen ze een heel lelijk mailtje naar mijn zus (ook haar vriendin toevallig) had gestuurd had ik het helemaal gehad. Ik heb haar vanaf toen gewoon niet meer uitgenodigd op mijn eigen feestjes. Daar ga ik geen energie meer insteken, kook lekker in je eigen sop gaar, denk ik dan. Inmiddels heeft ze geloof ik helemaal geen vriendinnen meer, de één na de andere haakte af door haar bizarre gedrag.
En ik heb gelukkig nog vriendinnen die wel de moeite waard zijn.
Muis, deze 'vriendin' ben je liever kwijt dan rijk, hoe hard het ook is na dertig jaar vriendinnen te zijn geweest.
vrijdag 14 november 2008 om 12:20
Hoi muis, ik heb met interesse je topic gelezen omdat ik toevallig eenzelfde situatie heb. Onlangs ben ik ook afgestudeerd (tweede studie) en één van mijn 'beste' vriendinnen is niet op komen dagen. Nou waren er meer mensen niet maar die hadden zich netjes afgemeld. Maar van alle vriendinnen had ik zeker verwacht dat zij er bij zou zijn. Zij is iemand die altijd op tijd is en heel betrouwbaar overkomt. Daarbij ken ik haar al vanaf de middelbare schooltijd.
Nou ligt ze midden in een rottige scheiding dus ze heeft haar hoofd vol met problemen en daar heb ik zeker begrip voor. Toen ik haar in de week van mijn afstuderen belde begon ik me dan ook zorgen te maken dat ik niks hoorde. Immers, de week ervoor had ik haar nog aan de telefoon en ze zou er zeker bij zijn. Ik heb haar een paar keer gebeld en de voicemail ingesproken dat ze even wat van zich moest laten horen zodat ik wist dat alles goed met haar is. Ook een sms-je gestuurd of ze even wilde laten weten of ze nog kwam omdat ik daar rekening mee moest houden met de catering. Zelfs haar ouders gebeld. Ik was dan ook stomverbaasd dat ze er op de dag zelf gewoon niet was.
In grote zorgen heb ik haar de volgende dag gebeld (geen gehoor) en daarna haar ouders, die zeiden dat ze gewoon thuis was. Een uur later stond ze bij mij op de stoep. Het bleek dat ze geen oppas had kunnen krijgen die dag, en er waren allemaal problemen geweest met haar ex-man. Waarop ik zei: Had je dan niet even een sms-je kunnen sturen dat je niet kwam? Immers de avond ervoor had ik nog (voor de tweede keer) ingesproken of ze even wilde bevestigen of ze kwam. Haar antwoord was: "Ik kan niet sms-en"??? Wel wilde ze me op een lunch tracteren om het goed te maken. Ik moest dan maar laten weten wanneer ik zin had. Week erna is ze nog onverwacht een keer op de koffie geweest. Daarna belde ze me op of ik wilde helpen met de verhuizing van haar man (bij haar thuis) (die verhuizing is nadien even uitgesteld).
Maar ben ik nou gek of is hier nu sprake van nogal eenrichtingsverkeer? Ze vraagt me om voor haar klaar staan maar een simpel sms-je sturen is te moeilijk?
Zou graag willen weten hoe jullie hier over denken...
Nou ligt ze midden in een rottige scheiding dus ze heeft haar hoofd vol met problemen en daar heb ik zeker begrip voor. Toen ik haar in de week van mijn afstuderen belde begon ik me dan ook zorgen te maken dat ik niks hoorde. Immers, de week ervoor had ik haar nog aan de telefoon en ze zou er zeker bij zijn. Ik heb haar een paar keer gebeld en de voicemail ingesproken dat ze even wat van zich moest laten horen zodat ik wist dat alles goed met haar is. Ook een sms-je gestuurd of ze even wilde laten weten of ze nog kwam omdat ik daar rekening mee moest houden met de catering. Zelfs haar ouders gebeld. Ik was dan ook stomverbaasd dat ze er op de dag zelf gewoon niet was.
In grote zorgen heb ik haar de volgende dag gebeld (geen gehoor) en daarna haar ouders, die zeiden dat ze gewoon thuis was. Een uur later stond ze bij mij op de stoep. Het bleek dat ze geen oppas had kunnen krijgen die dag, en er waren allemaal problemen geweest met haar ex-man. Waarop ik zei: Had je dan niet even een sms-je kunnen sturen dat je niet kwam? Immers de avond ervoor had ik nog (voor de tweede keer) ingesproken of ze even wilde bevestigen of ze kwam. Haar antwoord was: "Ik kan niet sms-en"??? Wel wilde ze me op een lunch tracteren om het goed te maken. Ik moest dan maar laten weten wanneer ik zin had. Week erna is ze nog onverwacht een keer op de koffie geweest. Daarna belde ze me op of ik wilde helpen met de verhuizing van haar man (bij haar thuis) (die verhuizing is nadien even uitgesteld).
Maar ben ik nou gek of is hier nu sprake van nogal eenrichtingsverkeer? Ze vraagt me om voor haar klaar staan maar een simpel sms-je sturen is te moeilijk?
Zou graag willen weten hoe jullie hier over denken...
vrijdag 14 november 2008 om 12:31
Sheherazade,
Ik kan me het gedrag van jouw vriendin wel een klein beetje voorstellen. Ze heeft teveel aan haar eigen hoofd (gehad) en sommige mensen vinden het heel moeilijk om iemand teleur te moeten stellen door af te zeggen voor zoiets belangrijks als een afstuderen. Niet echt netjes maar het kan heel goed zijn dat je daarom niets hebt gehoord, juist omdat ze bang is dat je boos wordt omdat ze niet kon komen. Ik herken dat wel een beetje, eigenlijk. Het tot het laatste moment uitstellen omdat je je er geen raad mee weet. Zo te lezen heeft ze wel pogingen gedaan om het goed te maken met je. Als het je nog te zeer dwars zit, dan zou ik er nog 's een gesprek over wagen.
En Muis, ik vind het heel knap hoe jij hiermee omgaat. Petje af.
Ik kan me het gedrag van jouw vriendin wel een klein beetje voorstellen. Ze heeft teveel aan haar eigen hoofd (gehad) en sommige mensen vinden het heel moeilijk om iemand teleur te moeten stellen door af te zeggen voor zoiets belangrijks als een afstuderen. Niet echt netjes maar het kan heel goed zijn dat je daarom niets hebt gehoord, juist omdat ze bang is dat je boos wordt omdat ze niet kon komen. Ik herken dat wel een beetje, eigenlijk. Het tot het laatste moment uitstellen omdat je je er geen raad mee weet. Zo te lezen heeft ze wel pogingen gedaan om het goed te maken met je. Als het je nog te zeer dwars zit, dan zou ik er nog 's een gesprek over wagen.
En Muis, ik vind het heel knap hoe jij hiermee omgaat. Petje af.
vrijdag 14 november 2008 om 16:17
Hmm, hoewel ik wel met Bambi mee kan gaan dat jouw vriendin, Shererezade, veel aan haar hoofd heeft, vind ik het desondanks wel éénrichtingsverkeer. Ik had ook een klotescheiding, dreigde mjn baan kwijt te raken, kreeg geen alimentatie en ja, dat doet wel veel met je. Maar desondanks had ik nog wel oog voor wat een ander bezig hield. Ja, moest ook wel eens verstek laten gaan, of was gewoonweg echt te moe, murw geslagen. Dat ze niet kan sms-en verbaast me, maar okee, het kán. Wat niet kan, is dat je niet met dat ding dat andere doet, namelijk: bellen! Al had ze je niet aan de lijn gehad, dan had ze kunnen inspreken.
Bovendien vind ik het dan wel: jij mag wel helpen met de verhuizing. Heb er een beetje een dubbel gevoel bij. Ik begrijp haar situatie, meer dan ooit, maar de wereld gaat wel door, zelfs als je in de shit zit. En geloof me, juist als je in dergelijke shit zit, heb je je vrienden het hardste nodig.....
Bovendien vind ik het dan wel: jij mag wel helpen met de verhuizing. Heb er een beetje een dubbel gevoel bij. Ik begrijp haar situatie, meer dan ooit, maar de wereld gaat wel door, zelfs als je in de shit zit. En geloof me, juist als je in dergelijke shit zit, heb je je vrienden het hardste nodig.....
zondag 28 december 2008 om 21:08
quote:sunfl0wers schreef op 28 december 2008 @ 21:02:
@ Muis, ik heb dit topic een tijdje gevolgd en ben benieuwd of je nog iets gehoord hebt?
Nee. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet dat zij nog zal reageren. Het blijft frustrerend, dan kun je maar beter met knallende ruzie uit elkaar gaan, dan weet je tenminste waar je ruzie over gaat, of dat nou terecht of onterecht is.
Maar hier weet ik het niet en zal ik het ws. ook nooit weten. Blijf namelijk wel bij het feit dat zij zal moeten uitleggen wat er aan de hand was. Ik wil daar niet naar vragen.
@ Muis, ik heb dit topic een tijdje gevolgd en ben benieuwd of je nog iets gehoord hebt?
Nee. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet dat zij nog zal reageren. Het blijft frustrerend, dan kun je maar beter met knallende ruzie uit elkaar gaan, dan weet je tenminste waar je ruzie over gaat, of dat nou terecht of onterecht is.
Maar hier weet ik het niet en zal ik het ws. ook nooit weten. Blijf namelijk wel bij het feit dat zij zal moeten uitleggen wat er aan de hand was. Ik wil daar niet naar vragen.
zondag 28 december 2008 om 22:03
Staat je leuk, Muis, die kerstmuts.... haha....
Was ook al benieuwd hoe de stand van zaken nu is; heb af en toe ook gecheckt maar het topic leek gewoon wel verdwenen van de lijst....
Blijft balen. Ik heb al eerder geschreven ook zoiets te hebben meegemaakt en ook ik weet eigenlijk nog steeds niet what happened. Maar i couldn't care less. Het gaat zoals het gaat en je krijgt blijkbaar niet altijd antwoorden op je vragen.
Hoop dat je leuke dagen hebt gehad en dat je een spetterend nieuw jaar tegemoet zal gaan!
Liefs, G
Was ook al benieuwd hoe de stand van zaken nu is; heb af en toe ook gecheckt maar het topic leek gewoon wel verdwenen van de lijst....
Blijft balen. Ik heb al eerder geschreven ook zoiets te hebben meegemaakt en ook ik weet eigenlijk nog steeds niet what happened. Maar i couldn't care less. Het gaat zoals het gaat en je krijgt blijkbaar niet altijd antwoorden op je vragen.
Hoop dat je leuke dagen hebt gehad en dat je een spetterend nieuw jaar tegemoet zal gaan!
Liefs, G
maandag 29 december 2008 om 00:26
Hoi Muis66, ik heb ooit het begin van dit topic eens gelezen en nu een paar laatste bladzijden. Inderdaad frustrerend zeg!
Ik spreek zelf ook een vriendin niet meer en overweeg weer contact op te nemen. Daar is er wel een aanleiding geweest en voor mijn gevoel heeft vooral zij het besluit genomen het contact te verbreken en dan dacht ik: ja, dan ga k geen contact opnemen. Niet eens zozeer vanuit koppigheid of eer, maar gewoon omdat ik dacht dat ze er niet op zat te wachten. Inmiddels overweeg ik toch om een kaartje te sturen voor nieuwjaar, maar heb een beetje last van iets wat ik bij jou ook teruglas: de angst dat het weer fout gaat. Ik kan over een aantal dingen heenstappen waarvan ik vind dat zij fout zat, maar het punt is dat ik wanneer zij daar geen verantwoordelijheid voor neemt dat zoiets zich zomaar weer kan voordoen. Tja, dan zou ik zelf de keuze kunnen maken dan toch maar te stoppen, maar ik merk dat ik het wel wat vind hoor allemaal.
@AnnLiv: ik las dat jij in een situatie waarin jij vond dat je geen (of minder? wat was het ook alweer) schuld had toch de stap hebt genomen omdat je de vriendin in kwestie miste. Hoe is dat dan verder gelopen: hebben jullie dingen uitgesproken of juist niet? En had je niet ook die angst dat het weer zou 'mislopen'?
Ik spreek zelf ook een vriendin niet meer en overweeg weer contact op te nemen. Daar is er wel een aanleiding geweest en voor mijn gevoel heeft vooral zij het besluit genomen het contact te verbreken en dan dacht ik: ja, dan ga k geen contact opnemen. Niet eens zozeer vanuit koppigheid of eer, maar gewoon omdat ik dacht dat ze er niet op zat te wachten. Inmiddels overweeg ik toch om een kaartje te sturen voor nieuwjaar, maar heb een beetje last van iets wat ik bij jou ook teruglas: de angst dat het weer fout gaat. Ik kan over een aantal dingen heenstappen waarvan ik vind dat zij fout zat, maar het punt is dat ik wanneer zij daar geen verantwoordelijheid voor neemt dat zoiets zich zomaar weer kan voordoen. Tja, dan zou ik zelf de keuze kunnen maken dan toch maar te stoppen, maar ik merk dat ik het wel wat vind hoor allemaal.
@AnnLiv: ik las dat jij in een situatie waarin jij vond dat je geen (of minder? wat was het ook alweer) schuld had toch de stap hebt genomen omdat je de vriendin in kwestie miste. Hoe is dat dan verder gelopen: hebben jullie dingen uitgesproken of juist niet? En had je niet ook die angst dat het weer zou 'mislopen'?
maandag 29 december 2008 om 10:15
Hoi Laura,
Precies. Kijk, een kaartje voor nieuwjaar is zo gevonden. De woorden van 'ik mis je' een aanverwant ook wel. Maar hoe dan daarna? Neemt zij verantwoording voor het feit dat ze zo raar deed in dat weekend - eigenlijk niet willen komen maar dan gewoon wegblijven en het ook niet willen zeggen? En: gewoon wegblijven als ik haar uitnodig voor mijn afstudeerfeestje? En: beloven te bellen en dat dan niet te doen?
Ik weet het niet. Het contact herstellen is misschien niet zo moeilijk, maar hoe dan verder? Ik kan in ieder geval niet op deze voet verder, niet zonder uitleg. Maar om heel eerlijk te zijn, ze heeft het met al haar vriendjes geflikt. Ik ben kennelijk de eerste vriendin met wie ze dat doet, maar toch, ik herken het patroon. Gedrag is een patroon. En ik wil daarin niet meegaan. Als ik geen zin heb, dan zeg ik dat. Meestal is het nog niet eens een kwestie van geen zin hebben, maar dat ik bijv. zo moe ben dat ik effe de energie niet kan opbrengen. Maar dat heeft dan met mij te maken en niet met de vriendin of de vriendschap in kwestie.
Precies. Kijk, een kaartje voor nieuwjaar is zo gevonden. De woorden van 'ik mis je' een aanverwant ook wel. Maar hoe dan daarna? Neemt zij verantwoording voor het feit dat ze zo raar deed in dat weekend - eigenlijk niet willen komen maar dan gewoon wegblijven en het ook niet willen zeggen? En: gewoon wegblijven als ik haar uitnodig voor mijn afstudeerfeestje? En: beloven te bellen en dat dan niet te doen?
Ik weet het niet. Het contact herstellen is misschien niet zo moeilijk, maar hoe dan verder? Ik kan in ieder geval niet op deze voet verder, niet zonder uitleg. Maar om heel eerlijk te zijn, ze heeft het met al haar vriendjes geflikt. Ik ben kennelijk de eerste vriendin met wie ze dat doet, maar toch, ik herken het patroon. Gedrag is een patroon. En ik wil daarin niet meegaan. Als ik geen zin heb, dan zeg ik dat. Meestal is het nog niet eens een kwestie van geen zin hebben, maar dat ik bijv. zo moe ben dat ik effe de energie niet kan opbrengen. Maar dat heeft dan met mij te maken en niet met de vriendin of de vriendschap in kwestie.
