Relaties
alle pijlers
vriendin ineens in 'silent modus'
vrijdag 4 juli 2008 om 23:44
Ik ben het even kwijt. Een van mijn beste vriendinnen, die ik al 30 jaar ken, gaat ineens in de silent modus.
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
vrijdag 4 juli 2008 om 23:48
Ik denk dat ze jou wat te pushy vindt. Omdat ze geen zin meer had in het weekendje, maar zich toch verplicht voelde om te gaan omdat jij al eten voor haar in huis had gehaald enzo. Het was allemaal heel lief bedoeld van je, maar ik denk dat het even teveel was voor haar. Maar misschien zit ik er helemaal naast hoor.
Cum non tum age
vrijdag 4 juli 2008 om 23:49
quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 juli 2008 @ 23:46:
Wat dacht je van langsgaan ?Ja dat is een optie, ware het niet dat ik dus met die voet nog even niet kan autorijden. Vriendin woont ongeveer half uurtje rijden van mij vandaan. Bovendien woont ze in een flat waar ze me binnen moet laten, en mogelijk doet ze alsof ze er niet is, of laat me niet binnen. Moet ik natuurlijk ergens anders aanbellen met "pakketje voor de buren".....
Wat dacht je van langsgaan ?Ja dat is een optie, ware het niet dat ik dus met die voet nog even niet kan autorijden. Vriendin woont ongeveer half uurtje rijden van mij vandaan. Bovendien woont ze in een flat waar ze me binnen moet laten, en mogelijk doet ze alsof ze er niet is, of laat me niet binnen. Moet ik natuurlijk ergens anders aanbellen met "pakketje voor de buren".....
vrijdag 4 juli 2008 om 23:52
quote:noa schreef op 04 juli 2008 @ 23:48:
Ik denk dat ze jou wat te pushy vindt. Omdat ze geen zin meer had in het weekendje, maar zich toch verplicht voelde om te gaan omdat jij al eten voor haar in huis had gehaald enzo. Het was allemaal heel lief bedoeld van je, maar ik denk dat het even teveel was voor haar. Maar misschien zit ik er helemaal naast hoor.Kan, heb ik ook aan gedacht. Maar toen liet ze al eigenlijk steeds niets van zich horen, ik moest steeds vragen wanneer ze nou kwam. En dat kan pushy zijn, ware het niet dat ze voorheen maar al te graag die weekendjes langskwam en ik haar bijna maandagmorgens eruit moest vegen. Het vriendje is ook niet nieuw dus ook niet dat ze liever met hem tijd doorbracht. Bovendien, ik gaf aan, kom dan alleen eten, maar zij verkoos ervoor om te blijven plakken. Bovendien is ze mondig genoeg om de waarheid te zeggen, ook tegen mij. Als ze mij pushy had gevonden, terecht of onterecht, zou ze dat wel gezegd hebben.
Ik denk dat ze jou wat te pushy vindt. Omdat ze geen zin meer had in het weekendje, maar zich toch verplicht voelde om te gaan omdat jij al eten voor haar in huis had gehaald enzo. Het was allemaal heel lief bedoeld van je, maar ik denk dat het even teveel was voor haar. Maar misschien zit ik er helemaal naast hoor.Kan, heb ik ook aan gedacht. Maar toen liet ze al eigenlijk steeds niets van zich horen, ik moest steeds vragen wanneer ze nou kwam. En dat kan pushy zijn, ware het niet dat ze voorheen maar al te graag die weekendjes langskwam en ik haar bijna maandagmorgens eruit moest vegen. Het vriendje is ook niet nieuw dus ook niet dat ze liever met hem tijd doorbracht. Bovendien, ik gaf aan, kom dan alleen eten, maar zij verkoos ervoor om te blijven plakken. Bovendien is ze mondig genoeg om de waarheid te zeggen, ook tegen mij. Als ze mij pushy had gevonden, terecht of onterecht, zou ze dat wel gezegd hebben.
vrijdag 4 juli 2008 om 23:55
zaterdag 5 juli 2008 om 00:06
zaterdag 5 juli 2008 om 00:12
@ Miesteph en Tia Dalma. Precies, het doet ook zeer: we zijn 30 jaar vriendinnen, dat is driekwart van ons leven! Als ze ergens boos over is, terecht of onterecht, laat ze het zeggen! Dan kan ik van mijn kant ook trachten ofwel dingen uit te leggen of het goed te maken. Maar heel eerlijk gezegd, ik zou echt niet weten wat ik fout heb gedaan, behalve dat ik misschien toch teveel aandrong dat ze wel langskwam, maar zelfs daar heb ik haar keuze in gelaten.
Wat jullie zeggen, ik neem inderdaad maar even afstand. Over een paar weken ga ik op vakantie. Ik kan haar dan desnoods vanaf mijn vakantieadres een kaartje sturen met dat ik hier erg verdrietig over ben, het niet begrijp, en zo ook niet een vriendschap van 30 jaar lang wil zien eindigen. Als ze dan niet reageert, dan is het ook einde oefening.
Wat jullie zeggen, ik neem inderdaad maar even afstand. Over een paar weken ga ik op vakantie. Ik kan haar dan desnoods vanaf mijn vakantieadres een kaartje sturen met dat ik hier erg verdrietig over ben, het niet begrijp, en zo ook niet een vriendschap van 30 jaar lang wil zien eindigen. Als ze dan niet reageert, dan is het ook einde oefening.
zaterdag 5 juli 2008 om 00:26
Je doet bijna alsof het een relatie is... en dan nog zou ik je wat teveel met haar bezig zijn vinden. Ze geeft eigenlijk indirect het signaal haar wat met rust te laten, dat doet ze niet aardig en niet open, maar het is wel een boodschap. Zou ik lekker zo laten. En niet meteen dramatisch beginnen te doen met dat je deze 30 jarige vriendschap niet zo wilt beeindigen.. met een kaartje van je vakantieadres.. niet zo zwaar maken en dan nog via zo'n beperkt communicatiemiddels als een kaartje ook nog.. Het kan gewoon ff een dipje in het contact zijn. Laat haar zien dat je niet van haar afhankelijk bent (dat kan benauwend zijn) voor je plezier en voor je uitjes en dat je ook wel eens met andere dingen bezig bent.
Neem niet meer contact op voor je vakantie, ga op vakantie en geen kaartje met zware teksten, gewoon: het is hier fantastisch of zo en verder niet en dan laat je haar eens komen. Je hebt echt meeeeeer dan genoeg laten zien dat het contact je wat waard is, dat weet ze nu echt wel. Ze hoort het ook nog eens van vrienden, ik zou een beetje gek van je worden.
Dat maakt de vriendschap iets gelijkwaardiger, want krijg echt wel de indruk dat jij er op dit moment even meer aan hecht dan zij.
Neem niet meer contact op voor je vakantie, ga op vakantie en geen kaartje met zware teksten, gewoon: het is hier fantastisch of zo en verder niet en dan laat je haar eens komen. Je hebt echt meeeeeer dan genoeg laten zien dat het contact je wat waard is, dat weet ze nu echt wel. Ze hoort het ook nog eens van vrienden, ik zou een beetje gek van je worden.
Dat maakt de vriendschap iets gelijkwaardiger, want krijg echt wel de indruk dat jij er op dit moment even meer aan hecht dan zij.
zaterdag 5 juli 2008 om 00:37
quote:bitterandsweet schreef op 05 juli 2008 @ 00:26:
Je doet bijna alsof het een relatie is... en dan nog zou ik je wat teveel met haar bezig zijn vinden. Ze geeft eigenlijk indirect het signaal haar wat met rust te laten, dat doet ze niet aardig en niet open, maar het is wel een boodschap. Zou ik lekker zo laten. En niet meteen dramatisch beginnen te doen met dat je deze 30 jarige vriendschap niet zo wilt beeindigen.. met een kaartje van je vakantieadres.. niet zo zwaar maken en dan nog via zo'n beperkt communicatiemiddels als een kaartje ook nog.. Het kan gewoon ff een dipje in het contact zijn. Laat haar zien dat je niet van haar afhankelijk bent (dat kan benauwend zijn) voor je plezier en voor je uitjes en dat je ook wel eens met andere dingen bezig bent.
Neem niet meer contact op voor je vakantie, ga op vakantie en geen kaartje met zware teksten, gewoon: het is hier fantastisch of zo en verder niet en dan laat je haar eens komen. Je hebt echt meeeeeer dan genoeg laten zien dat het contact je wat waard is, dat weet ze nu echt wel. Ze hoort het ook nog eens van vrienden, ik zou een beetje gek van je worden.
Dat maakt de vriendschap iets gelijkwaardiger, want krijg echt wel de indruk dat jij er op dit moment even meer aan hecht dan zij.
Het punt is dat ik anders niet zoveel drukte zou hebben gemaakt, ware het niet dat ze nadrukkelijk aangaf op mijn afstuderen te willen komen en dan vervolgens wegblijft op een dag dat ik weet dat ze haar ontslagbrief wilde indienen. Dat maakte dat ik me zorgen maakte. Anders had ik er lang niet zoveel poeha om gemaakt. Wel ga ik mee in het idee dat ze weet dat ik er nog energie in wil stoppen, maar om eerlijk te zijn, als zij niet eerlijk naar mij kan zijn, weet ik eigenlijk niet of ze dat wel waard is, zelfs niet na 30 jaar....
Ik denk dat ik het maar zo laat, zelfs geen kaartje vanaf mijn vakantie stuur. Zij is eigenlijk aan zet.
Je doet bijna alsof het een relatie is... en dan nog zou ik je wat teveel met haar bezig zijn vinden. Ze geeft eigenlijk indirect het signaal haar wat met rust te laten, dat doet ze niet aardig en niet open, maar het is wel een boodschap. Zou ik lekker zo laten. En niet meteen dramatisch beginnen te doen met dat je deze 30 jarige vriendschap niet zo wilt beeindigen.. met een kaartje van je vakantieadres.. niet zo zwaar maken en dan nog via zo'n beperkt communicatiemiddels als een kaartje ook nog.. Het kan gewoon ff een dipje in het contact zijn. Laat haar zien dat je niet van haar afhankelijk bent (dat kan benauwend zijn) voor je plezier en voor je uitjes en dat je ook wel eens met andere dingen bezig bent.
Neem niet meer contact op voor je vakantie, ga op vakantie en geen kaartje met zware teksten, gewoon: het is hier fantastisch of zo en verder niet en dan laat je haar eens komen. Je hebt echt meeeeeer dan genoeg laten zien dat het contact je wat waard is, dat weet ze nu echt wel. Ze hoort het ook nog eens van vrienden, ik zou een beetje gek van je worden.
Dat maakt de vriendschap iets gelijkwaardiger, want krijg echt wel de indruk dat jij er op dit moment even meer aan hecht dan zij.
Het punt is dat ik anders niet zoveel drukte zou hebben gemaakt, ware het niet dat ze nadrukkelijk aangaf op mijn afstuderen te willen komen en dan vervolgens wegblijft op een dag dat ik weet dat ze haar ontslagbrief wilde indienen. Dat maakte dat ik me zorgen maakte. Anders had ik er lang niet zoveel poeha om gemaakt. Wel ga ik mee in het idee dat ze weet dat ik er nog energie in wil stoppen, maar om eerlijk te zijn, als zij niet eerlijk naar mij kan zijn, weet ik eigenlijk niet of ze dat wel waard is, zelfs niet na 30 jaar....
Ik denk dat ik het maar zo laat, zelfs geen kaartje vanaf mijn vakantie stuur. Zij is eigenlijk aan zet.
zaterdag 5 juli 2008 om 00:51
Jouw afstuderen is hardstikke goed van je en superbelangrijk!
Om eerlijk te zijn best grof van haar om niets te laten horen, wat er dan ook aan de hand moge zijn.
Maar toch weet je soms niet alles, ook al is het een goede vriendin. Geef haar even ruimte, misschien zit ze even zo in de knoop, jij trekt en vraagt (zo voelt zíj dat misschien) en durft steeds minder te reageren naar jou, een beetje zoals wilde, schuwe dieren: hoe harder je trekt, hoe harder ze wegrennen.
je kunt soms gewoon niet weten waarom mensen reageren zoals ze reageren. En ieder heeft zijn waarheid.
Ik denk dat ze vanzelf wel weer contact opneemt, met loeiveel excuses en schaamte, maar misschien moet je meer geduld hebben dan je denkt.
Stuur gewoon een kaartje vanaf je vakantieadres maar houd het oppervlakkig. Daarmee toon je aan dat ze niet 'bang' hoeft te zijn om contact op te nemen.
30 jaar is niet niets, dus hoop voor je dat goed komt!
Om eerlijk te zijn best grof van haar om niets te laten horen, wat er dan ook aan de hand moge zijn.
Maar toch weet je soms niet alles, ook al is het een goede vriendin. Geef haar even ruimte, misschien zit ze even zo in de knoop, jij trekt en vraagt (zo voelt zíj dat misschien) en durft steeds minder te reageren naar jou, een beetje zoals wilde, schuwe dieren: hoe harder je trekt, hoe harder ze wegrennen.
je kunt soms gewoon niet weten waarom mensen reageren zoals ze reageren. En ieder heeft zijn waarheid.
Ik denk dat ze vanzelf wel weer contact opneemt, met loeiveel excuses en schaamte, maar misschien moet je meer geduld hebben dan je denkt.
Stuur gewoon een kaartje vanaf je vakantieadres maar houd het oppervlakkig. Daarmee toon je aan dat ze niet 'bang' hoeft te zijn om contact op te nemen.
30 jaar is niet niets, dus hoop voor je dat goed komt!
zaterdag 5 juli 2008 om 00:54
quote:Miesteph schreef op 05 juli 2008 @ 00:51:
Jouw afstuderen is hardstikke goed van je en superbelangrijk!
Om eerlijk te zijn best grof van haar om niets te laten horen, wat er dan ook aan de hand moge zijn.Precies. Al was het maar een SMSje met, sorry ik kom niet, zit in een dipje ofzo, uitleg volgt. Dan weet je hoe of wat. Het is juist dat ze totaal niets van zich laat horen wat ik niet begrijp.
Jouw afstuderen is hardstikke goed van je en superbelangrijk!
Om eerlijk te zijn best grof van haar om niets te laten horen, wat er dan ook aan de hand moge zijn.Precies. Al was het maar een SMSje met, sorry ik kom niet, zit in een dipje ofzo, uitleg volgt. Dan weet je hoe of wat. Het is juist dat ze totaal niets van zich laat horen wat ik niet begrijp.
zaterdag 5 juli 2008 om 01:07
Ik heb bij al mijn vrienden een soort ongeschreven regel: als ze niets van zich laten horen en dat dan een paar keer achterelkaar dan is het ook van mijn kant even stil. Meestal komen ze dan wel weer en is er niets aan de hand.
Dit is echt noodzakelijk vind ik, om contact in evenwicht te houden, dat iemand niet meer trekt dan de ander.
Ik snap dat je het afstuderen een belangrijke gebeurtenis vond en ook dat je je zorgen om haar maakte. Maar jij laat wel weten interesse en bezorgheid te hebben, zij leeft niet met jou mee, of ze laat dat niet weten. Genoeg redenen om het allemaal even te laten bekoelen van jouw kant. Zij heeft een aantal keren verzaakt, dus waar ligt jouw grens. En ze is niet open, maar je moet je wel altijd afvragen wanneer iemand niet open is, of die wel de ruimte daartoe heeft gekregen. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat dat het geval niet is, bij jou, maar alle zaken hebben twee kanten.
Dit is echt noodzakelijk vind ik, om contact in evenwicht te houden, dat iemand niet meer trekt dan de ander.
Ik snap dat je het afstuderen een belangrijke gebeurtenis vond en ook dat je je zorgen om haar maakte. Maar jij laat wel weten interesse en bezorgheid te hebben, zij leeft niet met jou mee, of ze laat dat niet weten. Genoeg redenen om het allemaal even te laten bekoelen van jouw kant. Zij heeft een aantal keren verzaakt, dus waar ligt jouw grens. En ze is niet open, maar je moet je wel altijd afvragen wanneer iemand niet open is, of die wel de ruimte daartoe heeft gekregen. Dat wil niet zeggen dat ik denk dat dat het geval niet is, bij jou, maar alle zaken hebben twee kanten.
zaterdag 5 juli 2008 om 01:58
Hoi Muis,
Even vanaf de andere kant bekeken: zo te horen gaat ze zelf door een pittige tijd. Heb ik ook wel gehad, en in die periode was ik niet de beste vriendin die je kunt hebben. Liet ik dingen ook wel eens liggen, reageerde ik niet op telefoontjes, smsjes, mailtjes. Ik gaf het meestal wel aan, dat ik gewoon niet zoveel ruimte had, en dat ik tzt wel weer van me zou laten horen. De meeste vrienden en vriendinnen vatten dat prima op. Vroegen af en toe eens hoe het ging, maar verder niks pusherigs. Er waren er echter een paar die het niet wilden (of konden) snappen. Eentje bleef maar wekelijks vragen of ze langs mocht komen, we wat gingen doen, enz., terwijl ik duidelijk had aangegeven daar tot januari niet aan toe was. Werd er erg kriegelig van, en reageerde op den duur niet meer op haar. Is uiteindelijk weer goed gekomen, toen ik zelf weer lucht en ruimte had heb ik zelf het initiatief genomen. Met een andere vriendin, die vond dat het een kwestie was van prioriteit, en vond dat ik mijn prioriteit bij die vriendschap moest leggen ipv bij mijn herstel is het niet goedgekomen.
Nou ja, lang verhaal, en misschien is het niet helemaal van toepassing, maar je praat maar over een week. Een week weliswaar waarin zowel voor jou als voor haar belangrijke dingen gaande waren, en het is zachtgezegd niet leuk van haar dat ze niet eens wat heeft laten horen voor je afstuderen. Maar ik zou zeggen: geef het een beetje tijd. Stuur haar gewoon een kaartje vanaf je vakantie, probeer het een beetje luchtig te houden. Dertig jaar vriendschap is niet niks, dat zal ook zij niet zomaar weggooien.
Nou ja, eigenlijk dus wat Miesteph al schrijft.
Even vanaf de andere kant bekeken: zo te horen gaat ze zelf door een pittige tijd. Heb ik ook wel gehad, en in die periode was ik niet de beste vriendin die je kunt hebben. Liet ik dingen ook wel eens liggen, reageerde ik niet op telefoontjes, smsjes, mailtjes. Ik gaf het meestal wel aan, dat ik gewoon niet zoveel ruimte had, en dat ik tzt wel weer van me zou laten horen. De meeste vrienden en vriendinnen vatten dat prima op. Vroegen af en toe eens hoe het ging, maar verder niks pusherigs. Er waren er echter een paar die het niet wilden (of konden) snappen. Eentje bleef maar wekelijks vragen of ze langs mocht komen, we wat gingen doen, enz., terwijl ik duidelijk had aangegeven daar tot januari niet aan toe was. Werd er erg kriegelig van, en reageerde op den duur niet meer op haar. Is uiteindelijk weer goed gekomen, toen ik zelf weer lucht en ruimte had heb ik zelf het initiatief genomen. Met een andere vriendin, die vond dat het een kwestie was van prioriteit, en vond dat ik mijn prioriteit bij die vriendschap moest leggen ipv bij mijn herstel is het niet goedgekomen.
Nou ja, lang verhaal, en misschien is het niet helemaal van toepassing, maar je praat maar over een week. Een week weliswaar waarin zowel voor jou als voor haar belangrijke dingen gaande waren, en het is zachtgezegd niet leuk van haar dat ze niet eens wat heeft laten horen voor je afstuderen. Maar ik zou zeggen: geef het een beetje tijd. Stuur haar gewoon een kaartje vanaf je vakantie, probeer het een beetje luchtig te houden. Dertig jaar vriendschap is niet niks, dat zal ook zij niet zomaar weggooien.
Nou ja, eigenlijk dus wat Miesteph al schrijft.
-
zaterdag 5 juli 2008 om 02:39
Ik denk, hoe begrijpelijk ook, dat je het je veel te persoonlijk aantrekt en daarom door blijft vragen waar je beter even met rust kunt laten. Jij wilt duidelijkheid over iets waar in feite geen onduidelijkheid is denk ik, natuurlijk vindt ze je belangrijk en hoogstwrs is ze helemaal niet boos of wat dan ook op je. Ik vermoed dat ze gewoon veel aan haar hoofd heeft en daardoor "kortsluiting" maakt.
Hoe meer jij vraagt om een reactie, bevestiging dat alles tussen jullie ok is enz, hoe meer stress je toevoegt aan haar leven. Liefde is loslaten. Wat je zei over dat weekend, dat ze berouwvol naar je toe kwam omdat je je schouder en lekker eten voor haar had klaarstaan, op de een of andere manier klopt dat voor mij niet. Als een vriend mij afbelt vanwege teveel aan het hoofd hebben, dan is dat prima. Hooguit wat geinteresseerde vragen en voor de rest: bel me wanneer je wil praten, ik ben er voor je en het is geen probleem.
Met echt goede vrienden hoef ik niet altijd op mijn best te zijn. En dat hoeven zij ook niet. Liever oprecht en eerlijk. Juist doordat de vriendschap stabiel is, de liefde onmiskenbaar is en niet bevestigend hoeft te zijn, kunnen we elkaar steunen. Ook als die steun betekent dat we niet kunnen steunen en onze steun vooral laten blijken uit een bepaald soort onvoorwaardelijkheid en "ik spreek je weer wanneer je er behoefte aan hebt".
Alsnog begrijp ik dat het heel vervelend is en dat je nu twijfelt aan jezelf. En dat je haar graag maandag erbij had gehad. Maar ik denk niet dat je het als een afwijzing moet voelen.
Hoe meer jij vraagt om een reactie, bevestiging dat alles tussen jullie ok is enz, hoe meer stress je toevoegt aan haar leven. Liefde is loslaten. Wat je zei over dat weekend, dat ze berouwvol naar je toe kwam omdat je je schouder en lekker eten voor haar had klaarstaan, op de een of andere manier klopt dat voor mij niet. Als een vriend mij afbelt vanwege teveel aan het hoofd hebben, dan is dat prima. Hooguit wat geinteresseerde vragen en voor de rest: bel me wanneer je wil praten, ik ben er voor je en het is geen probleem.
Met echt goede vrienden hoef ik niet altijd op mijn best te zijn. En dat hoeven zij ook niet. Liever oprecht en eerlijk. Juist doordat de vriendschap stabiel is, de liefde onmiskenbaar is en niet bevestigend hoeft te zijn, kunnen we elkaar steunen. Ook als die steun betekent dat we niet kunnen steunen en onze steun vooral laten blijken uit een bepaald soort onvoorwaardelijkheid en "ik spreek je weer wanneer je er behoefte aan hebt".
Alsnog begrijp ik dat het heel vervelend is en dat je nu twijfelt aan jezelf. En dat je haar graag maandag erbij had gehad. Maar ik denk niet dat je het als een afwijzing moet voelen.
zaterdag 5 juli 2008 om 09:25
Persoonlijk vind ik dat ze, ook al heeft ze misschien totaal geen behoefte aan contact, je op zijn minst een mailtje of smsje terug kan sturen. Nu heb jij op veel manieren contact gezocht en er moeite voor gedaan, dit weet ze. Wat is er dan teveel moeite aan om 1 zin terug te mailen/smsen dat ze er bv even geen behoefte aan hebt?
Ik denk dat jij er nu meer dan genoeg energie in hebt gestoken en zou het inderdaad laten. Ook zij weet dat jullie al een 30-jarige vriendschap hebben en zal ongetwijfeld vanzelf weer contact zoeken.
Misschien frustrerend voor jou, maar uiteindelijk wel beter dan dat je gaat pushen of kaartjes met "zware" teksten verstuurd.
Ik denk dat jij er nu meer dan genoeg energie in hebt gestoken en zou het inderdaad laten. Ook zij weet dat jullie al een 30-jarige vriendschap hebben en zal ongetwijfeld vanzelf weer contact zoeken.
Misschien frustrerend voor jou, maar uiteindelijk wel beter dan dat je gaat pushen of kaartjes met "zware" teksten verstuurd.
zaterdag 5 juli 2008 om 09:55
Ik snap niet dat er hier gelijk gezegd wordt: 'het is toch geen relatie?' Ik vind dat namelijk niet. Een vriendschap vind ik wèl een relatie. Sterker nog: je vriendin heb je waarschijnlijk al langer dan je vriend. Je maakt een groot deel uit van elkaars leven. Daarom heb je ook regelmatig contact. En als de een dan ineens raar gaat doen zonder bericht, mag de ander best moeite doen om uit te zoeken wat er is, zonder 'pusherig' genoemd te worden.
Ik heb zelf ook sinds de basisschool een goede vriendin. Als zij ineens radiostilte zou hanteren, zou ik dat ook vreemd vinden. En andersom is dat net zo. Maar als zij of ik tegen de ander eerlijk zou zeggen: 'ik heb nu even teveel aan mijn hoofd, ik heb even geen zin in afspreken' dan is het goed. En dan herstelt het zich altijd weer helemaal. In een vriendschap heb je, net als in een liefdesrelatie ook weleens een dip. Maar als je zo hecht bent met elkaar, hoeft dit helemaal geen probleem te zijn.
Dus: ik zou wel langsgaan. Volgende week ofzo, dan heeft ze tijd genoeg gehad. Om eens even een goed gesprek te hebben. Je gaat toch niet serieus ervan uit dat ze je voor de deur laat staan als ze een hele goede vriendin van je is?
Ik heb zelf ook sinds de basisschool een goede vriendin. Als zij ineens radiostilte zou hanteren, zou ik dat ook vreemd vinden. En andersom is dat net zo. Maar als zij of ik tegen de ander eerlijk zou zeggen: 'ik heb nu even teveel aan mijn hoofd, ik heb even geen zin in afspreken' dan is het goed. En dan herstelt het zich altijd weer helemaal. In een vriendschap heb je, net als in een liefdesrelatie ook weleens een dip. Maar als je zo hecht bent met elkaar, hoeft dit helemaal geen probleem te zijn.
Dus: ik zou wel langsgaan. Volgende week ofzo, dan heeft ze tijd genoeg gehad. Om eens even een goed gesprek te hebben. Je gaat toch niet serieus ervan uit dat ze je voor de deur laat staan als ze een hele goede vriendin van je is?
zaterdag 5 juli 2008 om 10:27
Het merkwaardige is, ze heeft nl. gezegd dat ze speciaal een middag vrij had genomen voor mijn afstuderen. Dat begon al in de middag. Ze gaf nog aan dat ze vanaf 1 uur vrij was, naar huis zou gaan en dan naar mij toe zou komen, of liever gezegd, de faculteit. Ook in dat weekend hebben we het er nog over gehad en vroeg ze nog hoe ze moest rijden en over parkeren.
Daarmee was voor mij althans de indruk gewekt dat ze echt wel wilde komen.
Vervolgens is ze er niet. Ik wist wel dat ze haar ontslagbrief ging indienen en dat dat heftig kon worden, begrijp ik. Ik weet in eerste instantie haar afwezigheid ook daar aan. Ik heb haar toen alleen even gebeld en bij geen gehoor een smsje gestuurd zo van: 'we zitten al aan de drank hoor, straks is het op'. Als een grapje. Die avond heb ik haar een mail gezonden, zo van, heb je gemist op mijn feestje, alles goed gegaan vandaag? Geen reactie. Op dinsdag heb ik haar toen opnieuw gebeld, thuis, mobiel, geen reactie. Toen heb ik die twee vrienden, die ik zelf ook heel goed ken - bijna al even lang als 30 jaar - bericht. Woensdag op het werk gebeld en toen zei ze dat alles goed was en ze me zou bellen. Die twee vrienden lieten weten dat alles okee was en dat ze me zou bellen.
Sindsdien niets meer van haar gehoord. Daarop stuur ik gisteravond nog even een sms en een mail, ook omdat onze geplande afspraak voor zondag niet door kan gaan ivm mijn gekneusde voet.
Al met al, als zij in een dip zit en liever geen contact wil, kent ze me inmiddels lang genoeg om te weten dat ze dat kan zeggen. Toen ik met mijn scriptie bezig was, waren er ook mensen die zeiden: moet ik je bellen of niet. Ik zei dan: liever niet, want we lullen gelijk 3 uur en ik moet nog een hoofdstuk verbouwen. Geen probleem. Schade wordt nu ingehaald. Maar ten tweede vind ik dat ze iets had kunnen laten weten. Ze geeft duidelijk aan dat ze wil komen, neemt er vrij voor, vraagt nog hoe en wat met parkeren en komt vervolgens niet opdagen. Dat vind ik vreemd. Vooral omdat het erop lijkt (zeg ik nadrukkelijk) dat er verder niets aan de hand is. Maar okee, dat kan schijn zijn.
Wat voor mij is, is het gebrek aan communicatie. Als ze me zou mailen of SMS-en van, nu even niet, is dat duidelijk. Maar Iemand die je 30 jaar kent, waarmee je lief en leed gedeeld hebt, zo ineens in de radiostilte verdwijnt....het is geen liefdesrelatie, maar wel zoals Ring zegt, een vriendschap. Een vriendschap van 30 jaar moet niet op zo'n manier verder gaan (of over gaan).
Ik denk dat ik voorlopig afstand neem. Ik blijf erbij dat ik haar gedrag op zijn minst merkwaardig vind.....
Daarmee was voor mij althans de indruk gewekt dat ze echt wel wilde komen.
Vervolgens is ze er niet. Ik wist wel dat ze haar ontslagbrief ging indienen en dat dat heftig kon worden, begrijp ik. Ik weet in eerste instantie haar afwezigheid ook daar aan. Ik heb haar toen alleen even gebeld en bij geen gehoor een smsje gestuurd zo van: 'we zitten al aan de drank hoor, straks is het op'. Als een grapje. Die avond heb ik haar een mail gezonden, zo van, heb je gemist op mijn feestje, alles goed gegaan vandaag? Geen reactie. Op dinsdag heb ik haar toen opnieuw gebeld, thuis, mobiel, geen reactie. Toen heb ik die twee vrienden, die ik zelf ook heel goed ken - bijna al even lang als 30 jaar - bericht. Woensdag op het werk gebeld en toen zei ze dat alles goed was en ze me zou bellen. Die twee vrienden lieten weten dat alles okee was en dat ze me zou bellen.
Sindsdien niets meer van haar gehoord. Daarop stuur ik gisteravond nog even een sms en een mail, ook omdat onze geplande afspraak voor zondag niet door kan gaan ivm mijn gekneusde voet.
Al met al, als zij in een dip zit en liever geen contact wil, kent ze me inmiddels lang genoeg om te weten dat ze dat kan zeggen. Toen ik met mijn scriptie bezig was, waren er ook mensen die zeiden: moet ik je bellen of niet. Ik zei dan: liever niet, want we lullen gelijk 3 uur en ik moet nog een hoofdstuk verbouwen. Geen probleem. Schade wordt nu ingehaald. Maar ten tweede vind ik dat ze iets had kunnen laten weten. Ze geeft duidelijk aan dat ze wil komen, neemt er vrij voor, vraagt nog hoe en wat met parkeren en komt vervolgens niet opdagen. Dat vind ik vreemd. Vooral omdat het erop lijkt (zeg ik nadrukkelijk) dat er verder niets aan de hand is. Maar okee, dat kan schijn zijn.
Wat voor mij is, is het gebrek aan communicatie. Als ze me zou mailen of SMS-en van, nu even niet, is dat duidelijk. Maar Iemand die je 30 jaar kent, waarmee je lief en leed gedeeld hebt, zo ineens in de radiostilte verdwijnt....het is geen liefdesrelatie, maar wel zoals Ring zegt, een vriendschap. Een vriendschap van 30 jaar moet niet op zo'n manier verder gaan (of over gaan).
Ik denk dat ik voorlopig afstand neem. Ik blijf erbij dat ik haar gedrag op zijn minst merkwaardig vind.....
zaterdag 5 juli 2008 om 10:32
Beste muis
Ik heb je verhaal gelezen, en persoonlijk vind ik niet dat je hebt gepusht...jullie zijn al dertig jaar vriendinen dan ken je elkaar wel meer dan een beetje...helemaal iemand kennen zal nooit bestaan vrees ik , dat zie je maar weer op de manier waarop je vriendine met je omgaat. Ik vind het laf van haar dat ze jou niet laat weten waarom ze niet komt of niet meer reageert. Het fatsoen zou aan haar kant staan als ze dat wel zou doen. Blijkbaar vind ze problemen uit de weg gaan makkelijker en veiliger voor haar, dan de vriendschap die ze met je heeft...je hebt gelijk als je van haar een stuk verantwoording eist waarom ze jou zo behandeld. Want eerlijk gezegd vind ik dit wel erg raar, als zij wel via hyves kan praten enzo en niet eens de moeite kan nemen jou een mailtje of foontje te geven...je kan het wel op jezelf gaan betrekken maar in dit geval heeft dat weinig zin omdat je niet weet waarom zij niets laat horen...Je kan er wel achter blijven lopen maar dat zou ik niet doen als ik jou was, hoe pijnlijk en verdrietig en boos het ook mag zijn in je gevoel, bewaar je eigenwaarde en laat die niet afpakken door wie dan ook. Mijn advies zou zijn, probeer nog een keer een email, een foontje, of inderdaad langsgaan en duidelijk krijgen van wat er aan de hand is, als het persoonlijk is, kan je afspreken dat je haar even de ruimte hiervoor geeft. En als het toch met jou heeft te maken dat ze dan net zo eerlijk moet zijn om het te zeggen, want kwetsen zal ze toch....of als ze liever wil kappen met je om wat voor duistere reden dan ook dat ze daar jou duidelijkheid in geeft, zodat je dan aan de slag kan met jouw gevoelens...ik hoop dat het een bui is van je vriendine maar eerlijk gezegd vrees ikzelf dat ze andere kontakten heeft waar ze misschien meer haar tijd en energie wil insteken ... maar ik hoop voor je dat het zoals gezegd een tijdelijke block bij haar is omdat ze misschien toch onder spanning zit, alleen ja dat verklaart niet waarom ze wel op hyves zit en niet bij jou
Ik wens je veel sterkte ermee en hoop dat een en ander goed mag uitpakken ...lieve groeten van FoXZuni
Ik heb je verhaal gelezen, en persoonlijk vind ik niet dat je hebt gepusht...jullie zijn al dertig jaar vriendinen dan ken je elkaar wel meer dan een beetje...helemaal iemand kennen zal nooit bestaan vrees ik , dat zie je maar weer op de manier waarop je vriendine met je omgaat. Ik vind het laf van haar dat ze jou niet laat weten waarom ze niet komt of niet meer reageert. Het fatsoen zou aan haar kant staan als ze dat wel zou doen. Blijkbaar vind ze problemen uit de weg gaan makkelijker en veiliger voor haar, dan de vriendschap die ze met je heeft...je hebt gelijk als je van haar een stuk verantwoording eist waarom ze jou zo behandeld. Want eerlijk gezegd vind ik dit wel erg raar, als zij wel via hyves kan praten enzo en niet eens de moeite kan nemen jou een mailtje of foontje te geven...je kan het wel op jezelf gaan betrekken maar in dit geval heeft dat weinig zin omdat je niet weet waarom zij niets laat horen...Je kan er wel achter blijven lopen maar dat zou ik niet doen als ik jou was, hoe pijnlijk en verdrietig en boos het ook mag zijn in je gevoel, bewaar je eigenwaarde en laat die niet afpakken door wie dan ook. Mijn advies zou zijn, probeer nog een keer een email, een foontje, of inderdaad langsgaan en duidelijk krijgen van wat er aan de hand is, als het persoonlijk is, kan je afspreken dat je haar even de ruimte hiervoor geeft. En als het toch met jou heeft te maken dat ze dan net zo eerlijk moet zijn om het te zeggen, want kwetsen zal ze toch....of als ze liever wil kappen met je om wat voor duistere reden dan ook dat ze daar jou duidelijkheid in geeft, zodat je dan aan de slag kan met jouw gevoelens...ik hoop dat het een bui is van je vriendine maar eerlijk gezegd vrees ikzelf dat ze andere kontakten heeft waar ze misschien meer haar tijd en energie wil insteken ... maar ik hoop voor je dat het zoals gezegd een tijdelijke block bij haar is omdat ze misschien toch onder spanning zit, alleen ja dat verklaart niet waarom ze wel op hyves zit en niet bij jou
Ik wens je veel sterkte ermee en hoop dat een en ander goed mag uitpakken ...lieve groeten van FoXZuni
zaterdag 5 juli 2008 om 10:36
Hoi Muis,
Vervelend dat het zo loopt. Een vriendschap is zéker wel een vorm van een relatie (een vriendschappelijke relatie) en daarom vind ik het niet vreemd dat jij van slag bent, en je een soort van mix tussen bezorgd-verdrietig-boos voelt.
Het moeilijke is dat je nu heel hard kunt bedenken wat er aan de hand is, wat er met háár speelt, en waarom ze nu niet op jóu reageert, maar dat je het simpelweg niet weet zonder het van háár te horen.
Ik kan me voorstellen dat je BGB's advies opvolgt: langsgaan (als dat met je pootje weer lukt). Als dat niet het effect heeft dat je wilt, zou je haar kunnen laten weten dat jij het vervelend vindt hoe het loopt, dat je je ook zorgen maakt over haar, en graag wilt weten wat er aan de hand is (én wat jij volgens haar nu het beste zou kunnen doen misschien? Haar met rust laten, of juist contact zoeken). Hoe langer een dergelijke situatie duurt, hoe hoger de drempel vaak is voor de ander om wél weer te communiceren (want grote kans dat zij zich er, ondanks haar eigen houding, ook vervelend over voelt).
Ik denk ook dat het belangrijk is dat je, wanneer er wél contact is, niet meteen verwijten maakt, maar in eerste instantie vooral je zorg over haar uitspreekt (en pas als er een opening/gesprek is, het hebt over 'jullie situatie'), misschien een sms/kaartje/telefoontje als: 'lieve muis-vriendin, omdat het zo stil van jouw kant is, maak ik me zorgen over je. Als je even geen behoefte aan contact hebt, respecteer ik dat natuurlijk. Ik zou alleen graag willen weten of alles wel een beetje met je gaat en of ik iets voor je kan betekenen' (of iets in die strekking natuurlijk).
Sterkte,
Erwt
Vervelend dat het zo loopt. Een vriendschap is zéker wel een vorm van een relatie (een vriendschappelijke relatie) en daarom vind ik het niet vreemd dat jij van slag bent, en je een soort van mix tussen bezorgd-verdrietig-boos voelt.
Het moeilijke is dat je nu heel hard kunt bedenken wat er aan de hand is, wat er met háár speelt, en waarom ze nu niet op jóu reageert, maar dat je het simpelweg niet weet zonder het van háár te horen.
Ik kan me voorstellen dat je BGB's advies opvolgt: langsgaan (als dat met je pootje weer lukt). Als dat niet het effect heeft dat je wilt, zou je haar kunnen laten weten dat jij het vervelend vindt hoe het loopt, dat je je ook zorgen maakt over haar, en graag wilt weten wat er aan de hand is (én wat jij volgens haar nu het beste zou kunnen doen misschien? Haar met rust laten, of juist contact zoeken). Hoe langer een dergelijke situatie duurt, hoe hoger de drempel vaak is voor de ander om wél weer te communiceren (want grote kans dat zij zich er, ondanks haar eigen houding, ook vervelend over voelt).
Ik denk ook dat het belangrijk is dat je, wanneer er wél contact is, niet meteen verwijten maakt, maar in eerste instantie vooral je zorg over haar uitspreekt (en pas als er een opening/gesprek is, het hebt over 'jullie situatie'), misschien een sms/kaartje/telefoontje als: 'lieve muis-vriendin, omdat het zo stil van jouw kant is, maak ik me zorgen over je. Als je even geen behoefte aan contact hebt, respecteer ik dat natuurlijk. Ik zou alleen graag willen weten of alles wel een beetje met je gaat en of ik iets voor je kan betekenen' (of iets in die strekking natuurlijk).
Sterkte,
Erwt
Peas on earth!
zaterdag 5 juli 2008 om 10:40
Ik snap trouwens niet dat zo'n goede vriendin niet op je afstudeerfeest is geweest. Ook al was het een heftige dag voor haar, je afstuderen is toch heel belangrijk? Daar hoort zij bij. Al laat ze alleen maar even haar gezicht zien, dat is beter dan niks laten horen.
Nu ik je tweede verhaal lees, vind ik nog minder dat jij 'pushend' bent bezig geweest. Je hebt gewoon interesse getoond, niet meer en niet minder.
Nu ik je tweede verhaal lees, vind ik nog minder dat jij 'pushend' bent bezig geweest. Je hebt gewoon interesse getoond, niet meer en niet minder.
zaterdag 5 juli 2008 om 10:55
Wat ik wel weet, is dat ze dit gedrag met een vorig vriendje heeft gedaan. Die raakte in een dip omdat hij op zijn werk min of meer 'overtuigd' werd om zelf op te stappen met een hele slechte regeling. De man stond/staat niet zo sterk in zijn schoenen en was dus gemakkelijk over te halen. Hij kwam er dus financieel niet goed uit, en raakte zonder werk. Raakte helemaal in een dip. Ze woonden overigens niet samen. Maar hij zat op een gegeven moment als een zoutzak op de bank, niets mee te beginnen. Natuurlijk is dat demotiverend, ook voor een relatie. Zeker voor een relatie. Zij is toen ook bij hem in de silent modus gegaan en toen heb ik al eens gezegd dat ze het beter wel kon uitpraten. Als het dan einde relatie is, dat kan, maar hij stuurde berichten op Hyves dat hij het toch echt niet begreep (begin deja-vu te krijgen) en wilde praten. Dat heeft ze hem altijd onthouden. Ik heb altijd gezegd dat het beter is om elkaar duidelijkheid te geven dan op deze manier.
Verschil was alleen dat deze vriend wel snapte dat zijn gedrag oorzaak was, en bij mij zoek ik dus nog steeds naar die oorzaak...
Verschil was alleen dat deze vriend wel snapte dat zijn gedrag oorzaak was, en bij mij zoek ik dus nog steeds naar die oorzaak...
zaterdag 5 juli 2008 om 11:00
@ FoXzuni en Erwt, dank jullie wel. Dat had ik even nodig, om te horen dat ik wel kan blijven graven bij mezelf, maar dat ik daar niets mee opschiet. Dat ik, en dat zegt Ring ook, er genoeg aan gedaan heb. Zij blijft hier 'in gebreke' (kan het even niet anders formuleren) en niet ik. Ik denk dat ik even afstand hou. Ik ga over een paar weken op vakantie en kan dan vanaf dat adres inderdaad dat bericht sturen zoals Erwt zegt, van: als je afstand wil, respecteer ik dat maar laat me weten of alles goed is, of ik iets kan betekenen, en als je me nodig hebt, ben ik er voor je. Als ze dat niet oppakt, weet ik in ieder geval dat ik er alles aan gedaan heb. Dan blijft het frustrerend dat ik niet weet waarom, en zelfs daar nooit op heb kunnen ingaan, maar soms krijg je geen antwoord op de vragen in het leven. Dan moet ik er alleen maar lering uit trekken, dat ik het zelf nooit zo gewild zou hebben en zo zou doen naar iemand.
zaterdag 5 juli 2008 om 11:20
Ik vind wel dat je hebt lopen pushen. Ik begrijp dat je teleurgesteld bent mbt je afstuderen maar laat je vriendin even met rust. Ik denk dat het haar goed recht is om tijd voor zichzelf te willen. Misschien is er niets bijzonders aan de hand, ze heeft een dipje, is erg moe en wil even alleen zijn. Misschien is er wel iets aan de hand maar heeft ze even tijd nodig om dat tegen je te zeggen. anyway..laat haar even en wees niet zo pissig (en kinderachtig) omdat je niets weet.
