Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
donderdag 5 mei 2016 om 23:19
quote:EffieHG schreef op 05 mei 2016 @ 22:44:
Lieve Zeeland, wordt het ook niet eens tijd dat je eens aan jezelf gaat denken? Ik lees hier al vanaf het begin mee en de focus is totaal op hem, begrijpelijk, maar denk nu eens aan jezelf. Heb je de mogelijkheid om een paar stappen terug te nemen, een rust pauze te nemen?Eh, ja, dat zeggen mensen idd altijd, maar HOE DOE JE DAT..? In deze situatie is het imo geen optie om rust te nemen. Hoe zou dat eruit zien? Op vakantie gaan? Ik neem mijn eigen rusteloze gedachten dan toch mee. Ik blijf liever thuis, dat geeft me nog het meeste rust, hoe gek dat ook klinkt. Hier kan ik tenminste af en toe in een stukje routine vervallen, even gedachteloos een kop koffie zetten, de kat aaien, gewoon, weten waar iets staat. Dat geeft nu even houvast.
Lieve Zeeland, wordt het ook niet eens tijd dat je eens aan jezelf gaat denken? Ik lees hier al vanaf het begin mee en de focus is totaal op hem, begrijpelijk, maar denk nu eens aan jezelf. Heb je de mogelijkheid om een paar stappen terug te nemen, een rust pauze te nemen?Eh, ja, dat zeggen mensen idd altijd, maar HOE DOE JE DAT..? In deze situatie is het imo geen optie om rust te nemen. Hoe zou dat eruit zien? Op vakantie gaan? Ik neem mijn eigen rusteloze gedachten dan toch mee. Ik blijf liever thuis, dat geeft me nog het meeste rust, hoe gek dat ook klinkt. Hier kan ik tenminste af en toe in een stukje routine vervallen, even gedachteloos een kop koffie zetten, de kat aaien, gewoon, weten waar iets staat. Dat geeft nu even houvast.
donderdag 5 mei 2016 om 23:21
Zeeland, neem de weg die jij nodig hebt. Kijk naar jouzelf. Kijk naar op welke plek jij hoort te bestaan, niet alleen als het gaat om nu met je man. Wat is jouw plek in het leven? Wat wil je geven? Wat wil je mogen ontvangen? Wat mag in het geheim, het donker? Wat wil jij in openheid? Hoe ziet liefde voor jou er uit? Waar wil je dat je jongens terecht komen? Hoe wil jij in verbinding zijn met anderen en met jezelf? Hoe wil jij lering trekken uit je verleden? Wie wil je zijn, voor jezelf, voor een ander? Waar geniet jij echt van? Wat is jouw plek? Waarop heb jij recht denk je? Hoe hard moet jij werken om gelukkig te mogen zijn? Tevreden? Wanneer ontbrandt jouw vuur? Hoe ziet jouw leven er uit als je droomt van een en tachtig zijn? Wie of wat is/zijn dan belangrijk? Wat doe je uit liefde voor een ander, wat doe jij uit liefde voor jezelf? Hoe kun jij jouw eigen beste vriend zijn? Hoe troost je jezelf, steun je jezelf, moedig je jezelf aan, hoe LEEF jij als er geweld is, als jou wat wordt aangedaan? Welke wereld wil je voor je jongens? Wat wil je ze kunnen laten zien als jij tachtig bent? Wat is jouw erfenis? Zie je jouw schoonheid, jouw kracht, zoals ik, Wiebeltje, die zie?
donderdag 5 mei 2016 om 23:24
quote:Zeeland1970 schreef op 05 mei 2016 @ 23:10:
[...]
Gisteravond aan de telefoon was hij stellig, het was niets, en zou nooit meer wat worden, klaar, finito, basta, punt. Geen relatie meer, wat hem betreft enkel mbt de kinderen 'nog even wat afspraken maken'.
Vanmorgen was hij zachter, emotioneel, wist het allemaal niet meer.
Na een lang gesprek hebben we deze tussen oplossing bedacht. (Met die regels)
Het kan - nog steeds- twee kanten in gaan. (Ik realiseer me dat je me wrs door elkaar wil rammelen dat ik hem nog steeds niet definitief afwijs, maar ik wil dit eerst, in mijn eigen tempo onderzoeken, met hulp.
Het staat nu op pauze. Tot het hulpverleningstraject start. (Rodersana, relatietherapie, (en ik wil zelf ook een aantal sessies individuele psychotherapie om mijn hoofd helderder te krijgen).
Stap voor stap Zeeland. Jouw stappen en jouw pad.
[...]
Gisteravond aan de telefoon was hij stellig, het was niets, en zou nooit meer wat worden, klaar, finito, basta, punt. Geen relatie meer, wat hem betreft enkel mbt de kinderen 'nog even wat afspraken maken'.
Vanmorgen was hij zachter, emotioneel, wist het allemaal niet meer.
Na een lang gesprek hebben we deze tussen oplossing bedacht. (Met die regels)
Het kan - nog steeds- twee kanten in gaan. (Ik realiseer me dat je me wrs door elkaar wil rammelen dat ik hem nog steeds niet definitief afwijs, maar ik wil dit eerst, in mijn eigen tempo onderzoeken, met hulp.
Het staat nu op pauze. Tot het hulpverleningstraject start. (Rodersana, relatietherapie, (en ik wil zelf ook een aantal sessies individuele psychotherapie om mijn hoofd helderder te krijgen).
Stap voor stap Zeeland. Jouw stappen en jouw pad.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 5 mei 2016 om 23:43
quote:wiebeltje schreef op 05 mei 2016 @ 22:51:
Lieve Zeeland, gaat het? Is deze overeenkomst nu goed voor jou? Wat wil jij? Wat heb je nodig? Of voel je he waardeloos? Moet het anders? Kun je stilstaan bij wat je nodig hebt? Ongeacht wat je denkt dat dat betekent voor je man, je huwelijk, je jongens? Weet je hoe het er uit ziet als jij goed voor jezelf en je kinderen zorgt? Wat kan ik betekenen voor je? Kun je vanuit dit verstansldsverhasl waarin je nu zit de stap maken naar je gevoel? Kun je beschermen wat voor jou het belangrijkst is? Kun je voelen dat je maar één leven hebt? Weet je wanneer je jezelf trouw bent en blijft? Wet je hoe mooi je bent, en hoe lief? Laat je je geen geweld meer aandoen, alsjeblieft?
Lieve Wiebel, ik moet altijd 20x een dikke prop weg slikken als ik jouw posts lees. Ze raken me. Genadeloos. Het zijn rake vragen. Want de waarheid is dat het een rare, onwezenlijke dag was vandaag. Met in de ochtend een storm aan emoties, aan een vormloos overvloeien van een diep zwart gat van pijn, naar ijzige verstandige helderheid, en dan weer een verdoofd, wattig gevoel. En dat wisselt elkaar in hoog tempo af; snijdende pijn en verdriet, met koele en emotieloze vlagen. Rest vd dag hadden we afgesproken dat we het even -ter bescherming van ons beiden- praktisch zouden houden. Verven, sjouwen, klussen. Even fysiek en oppervlakkig bezig zijn. En nu ben ik dus met een zakelijk afscheid naar bed gegaan, hij slaapt apart.
Het is -voor nu- even goed.
Morgen een nieuwe dag, en een afspraak met de huisarts.
Hij vroeg wat ik daar 'eigenlijk' ging bespreken. Ik zei dat dat tussen de HA en mij is.
Hij wilde ZIJN HA vragen om een doorverwijzing naar een relatietherapeut. Maar het was mss niet meer mogelijk om dat voor morgen nog geregeld te krijgen. Of IK dat dan niet meteen even aan MIJN ha wilde vragen..? Ik heb hem uitgelegd dat ik het belangrijk vond dat HIJ de relatietherapie zou regelen, en dat hij daar zelf een afspraak voor mag maken. Dat ik niet nu naar mijn ha wil gaan met zijn briefje in mijn zak wat ik moet vragen.
Het voelde belangrijk dat ik hem dit uitlegde.
(Komt natuurlijk op hetzelfde neer, we zitten straks toch samen bij wie-dan-ook, maar ik wil duidelijkheid maken dat het niet meer vanzelfsprekend is dat 'mijn ding' (mijn ha afspraak) ook 'van hem' is. Of dat IK dat wel meteen even regel voor hem als ik er toch ben.)
En zo voelt de regel van 'wat meer afstand', voor mij ook goed. Het geeft hèm ruimte, maar míj dus ook.
Lieve Zeeland, gaat het? Is deze overeenkomst nu goed voor jou? Wat wil jij? Wat heb je nodig? Of voel je he waardeloos? Moet het anders? Kun je stilstaan bij wat je nodig hebt? Ongeacht wat je denkt dat dat betekent voor je man, je huwelijk, je jongens? Weet je hoe het er uit ziet als jij goed voor jezelf en je kinderen zorgt? Wat kan ik betekenen voor je? Kun je vanuit dit verstansldsverhasl waarin je nu zit de stap maken naar je gevoel? Kun je beschermen wat voor jou het belangrijkst is? Kun je voelen dat je maar één leven hebt? Weet je wanneer je jezelf trouw bent en blijft? Wet je hoe mooi je bent, en hoe lief? Laat je je geen geweld meer aandoen, alsjeblieft?
Lieve Wiebel, ik moet altijd 20x een dikke prop weg slikken als ik jouw posts lees. Ze raken me. Genadeloos. Het zijn rake vragen. Want de waarheid is dat het een rare, onwezenlijke dag was vandaag. Met in de ochtend een storm aan emoties, aan een vormloos overvloeien van een diep zwart gat van pijn, naar ijzige verstandige helderheid, en dan weer een verdoofd, wattig gevoel. En dat wisselt elkaar in hoog tempo af; snijdende pijn en verdriet, met koele en emotieloze vlagen. Rest vd dag hadden we afgesproken dat we het even -ter bescherming van ons beiden- praktisch zouden houden. Verven, sjouwen, klussen. Even fysiek en oppervlakkig bezig zijn. En nu ben ik dus met een zakelijk afscheid naar bed gegaan, hij slaapt apart.
Het is -voor nu- even goed.
Morgen een nieuwe dag, en een afspraak met de huisarts.
Hij vroeg wat ik daar 'eigenlijk' ging bespreken. Ik zei dat dat tussen de HA en mij is.
Hij wilde ZIJN HA vragen om een doorverwijzing naar een relatietherapeut. Maar het was mss niet meer mogelijk om dat voor morgen nog geregeld te krijgen. Of IK dat dan niet meteen even aan MIJN ha wilde vragen..? Ik heb hem uitgelegd dat ik het belangrijk vond dat HIJ de relatietherapie zou regelen, en dat hij daar zelf een afspraak voor mag maken. Dat ik niet nu naar mijn ha wil gaan met zijn briefje in mijn zak wat ik moet vragen.
Het voelde belangrijk dat ik hem dit uitlegde.
(Komt natuurlijk op hetzelfde neer, we zitten straks toch samen bij wie-dan-ook, maar ik wil duidelijkheid maken dat het niet meer vanzelfsprekend is dat 'mijn ding' (mijn ha afspraak) ook 'van hem' is. Of dat IK dat wel meteen even regel voor hem als ik er toch ben.)
En zo voelt de regel van 'wat meer afstand', voor mij ook goed. Het geeft hèm ruimte, maar míj dus ook.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:19
quote:Zeeland1970 schreef op 05 mei 2016 @ 23:43:
[...]
Hij wilde ZIJN HA vragen om een doorverwijzing naar een relatietherapeut. Maar het was mss niet meer mogelijk om dat voor morgen nog geregeld te krijgen. Of IK dat dan niet meteen even aan MIJN ha wilde vragen..? Ik heb hem uitgelegd dat ik het belangrijk vond dat HIJ de relatietherapie zou regelen, en dat hij daar zelf een afspraak voor mag maken. Dat ik niet nu naar mijn ha wil gaan met zijn briefje in mijn zak wat ik moet vragen.
Het voelde belangrijk dat ik hem dit uitlegde.
(Komt natuurlijk op hetzelfde neer, we zitten straks toch samen bij wie-dan-ook, maar ik wil duidelijkheid maken dat het niet meer vanzelfsprekend is dat 'mijn ding' (mijn ha afspraak) ook 'van hem' is. Of dat IK dat wel meteen even regel voor hem als ik er toch ben.).Ik ben het eens hoor met de anderen dat je gewoon jouw pad moet volgen in deze hele situatie, maar als ik bovenstaande lees vraag ik me dan toch af of het je niet mateloos irriteerde dat hij door die vraag te stellen weer/nog steeds de verantwoordelijkheid (in geval voor regelen relatietherapie) op jouw bordje probeert te schuiven, en dat je hem nog moet uitleggen ook waarom het voor jou belangrijk is dat hij dat zelf gaat regelen? Snapt ie dat dan werkelijk zelf niet?
[...]
Hij wilde ZIJN HA vragen om een doorverwijzing naar een relatietherapeut. Maar het was mss niet meer mogelijk om dat voor morgen nog geregeld te krijgen. Of IK dat dan niet meteen even aan MIJN ha wilde vragen..? Ik heb hem uitgelegd dat ik het belangrijk vond dat HIJ de relatietherapie zou regelen, en dat hij daar zelf een afspraak voor mag maken. Dat ik niet nu naar mijn ha wil gaan met zijn briefje in mijn zak wat ik moet vragen.
Het voelde belangrijk dat ik hem dit uitlegde.
(Komt natuurlijk op hetzelfde neer, we zitten straks toch samen bij wie-dan-ook, maar ik wil duidelijkheid maken dat het niet meer vanzelfsprekend is dat 'mijn ding' (mijn ha afspraak) ook 'van hem' is. Of dat IK dat wel meteen even regel voor hem als ik er toch ben.).Ik ben het eens hoor met de anderen dat je gewoon jouw pad moet volgen in deze hele situatie, maar als ik bovenstaande lees vraag ik me dan toch af of het je niet mateloos irriteerde dat hij door die vraag te stellen weer/nog steeds de verantwoordelijkheid (in geval voor regelen relatietherapie) op jouw bordje probeert te schuiven, en dat je hem nog moet uitleggen ook waarom het voor jou belangrijk is dat hij dat zelf gaat regelen? Snapt ie dat dan werkelijk zelf niet?
vrijdag 6 mei 2016 om 00:25
quote:Renee_ schreef op 06 mei 2016 @ 00:19:
[...]
Ik ben het eens hoor met de anderen dat je gewoon jouw pad moet volgen in deze hele situatie, maar als ik bovenstaande lees vraag ik me dan toch af of het je niet mateloos irriteerde dat hij door die vraag te stellen weer/nog steeds de verantwoordelijkheid (in geval voor regelen relatietherapie) op jouw bordje probeert te schuiven, en dat je hem nog moet uitleggen ook waarom het voor jou belangrijk is dat hij dat zelf gaat regelen? Snapt ie dat dan werkelijk zelf niet?Ik snap dat zelf af en toe maar half. Vandaar dat ik het hier ook even uitschrijf; om te kijken hoe jullie dit zien. Jouw reactie is een duidelijke. Dank daarvoor. Dus toch een gevalletje grensoverschrijding en verantwoordelijkheid afschuiven.
[...]
Ik ben het eens hoor met de anderen dat je gewoon jouw pad moet volgen in deze hele situatie, maar als ik bovenstaande lees vraag ik me dan toch af of het je niet mateloos irriteerde dat hij door die vraag te stellen weer/nog steeds de verantwoordelijkheid (in geval voor regelen relatietherapie) op jouw bordje probeert te schuiven, en dat je hem nog moet uitleggen ook waarom het voor jou belangrijk is dat hij dat zelf gaat regelen? Snapt ie dat dan werkelijk zelf niet?Ik snap dat zelf af en toe maar half. Vandaar dat ik het hier ook even uitschrijf; om te kijken hoe jullie dit zien. Jouw reactie is een duidelijke. Dank daarvoor. Dus toch een gevalletje grensoverschrijding en verantwoordelijkheid afschuiven.
vrijdag 6 mei 2016 om 00:35
eh, ja, nou, ja, even ter aanvulling, dat hij gisteren dus op die vage plaats was, dat was, zo zei hij, om een heel andere reden. Gewoon, omdat dat daar een mooi plekje is, met mooi uitzicht. Om bij na te denken.
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
Sjit.
Vanmorgen klonk het nog enigszins aannemelijk, zo van: Hmm, 50% kans dat dit waar is.
Nu ik het hier opschrijf.....
OW, wat ben ik een dom, blind, goedgelovig, naief leeghoofd...
vrijdag 6 mei 2016 om 00:38
@Janco,
TO wil alles begrijpen en op haar tempo doen.
Op 25-4 (19.38 u) beschreef ik al de optie waar TO en haar man nu op uit zijn gekomen.
......paaltjes voor kunnen slaan en bijvoorbeeld voorlopig de eerste drie maanden juist NIETS definitiefs besluiten.
Intussen wel de optie bekijken van therapie, .....
Zo niet / tot die tijd / in elk geval - de m/v relatie even helemaal "on hold" zetten; voor de rest als gezin gewoon "normaal" nog een tijdje verder leven als sociaal-economisch-financiële eenheid.
Maar wél "paaltjes slaan": noem een -realistische- einddatum van die periode en behoud alle rechten m.b.t. je besluit (bijvoorbeeld per 1 [maand] 2016) en iets te "willen" hebben m.b.t. de toekomst!.....
In de tussentijd kan man laten zien dat hij serieus aan zijn probleem gaat werken, gewoon omdat hij ook graag het goede wil behouden van datgene wat jullie hadden.
Uit alles bleek namelijk dat TO het huwelijk vooralsnog in stand wilde houden, dus dan ligt voor iemand met een praktische insteek, deze "voorlopige oplossing" al snel voor de hand.
Maar het is toch boeiend om te zien hoe -verschillend- mensen met situaties/oplossingen om gaan?
TO wil alles begrijpen en op haar tempo doen.
Op 25-4 (19.38 u) beschreef ik al de optie waar TO en haar man nu op uit zijn gekomen.
......paaltjes voor kunnen slaan en bijvoorbeeld voorlopig de eerste drie maanden juist NIETS definitiefs besluiten.
Intussen wel de optie bekijken van therapie, .....
Zo niet / tot die tijd / in elk geval - de m/v relatie even helemaal "on hold" zetten; voor de rest als gezin gewoon "normaal" nog een tijdje verder leven als sociaal-economisch-financiële eenheid.
Maar wél "paaltjes slaan": noem een -realistische- einddatum van die periode en behoud alle rechten m.b.t. je besluit (bijvoorbeeld per 1 [maand] 2016) en iets te "willen" hebben m.b.t. de toekomst!.....
In de tussentijd kan man laten zien dat hij serieus aan zijn probleem gaat werken, gewoon omdat hij ook graag het goede wil behouden van datgene wat jullie hadden.
Uit alles bleek namelijk dat TO het huwelijk vooralsnog in stand wilde houden, dus dan ligt voor iemand met een praktische insteek, deze "voorlopige oplossing" al snel voor de hand.
Maar het is toch boeiend om te zien hoe -verschillend- mensen met situaties/oplossingen om gaan?
vrijdag 6 mei 2016 om 00:38
