Relaties
alle pijlers
Partner biecht op...
maandag 18 april 2016 om 15:01
Even een nieuwe nick aangemaakt.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
Gisteren kreeg ik schokkend nieuws.
Mijn man was opvallend stil, ik vroeg wat er was, hij wilde boven met me praten.
(De kinderen waren beneden, 2 jongens, puberleeftijd)
Veel schuldbewust slikken, geprevel, maar het hoge woord kwam eruit.
Hij biechtte op dat hij wrs genitale wratten had. Hij ging ermee naar de dokter. De kans bestond dat ik het ook had. Hij was in december naar de hoeren geweest, handwerk met pijpen, weliswaar met condooms, maar hij had al gegoogled en genitale wratten konden ook doorgegeven worden buiten de randen van het condoom. Mss via haar handen of besmet met een vieze handdoek.
Hij blijkt in de afgelopen 10 jaar totaal 4x naar de hoeren geweest te zijn, waarvan altijd met condoom, 1x geneukt, rest pijpen/handwerk. *EDIT: Inmiddels heeft hij opgebiecht dat het om ongeveer 25x gaat.* Daarnaast is hij elke keer voorafgaand aan zo'n bezoekje een keer of 4 a 5 er gaan 'kijken', in die wijk waar de prostituees zitten. Voorpret. Ofzoiets.
Ik ben ongelooflijk in de war. We zijn al 20 jaar bij elkaar. We hadden -zo dacht ik- een prima relatie, een goed sex leven, (min. 1x p wk, en altijd bevredigend). En, dit vind ik het ergste, we hadden (dacht ik) altijd een open relatie waarin alles bespreekbaar was.
Nu ineens is alles veranderd.
Hij liegt dus al zeker 10 jaar.
Is niet trouw.
Hoe kun je dit jarenlang vóór je houden? Terwijl we intieme gesprekken hadden over geheime fantasieën, heb het hem wel eens speels gevraagd; zou je niet eens naar een parenavond willen? Of een prostituee? Lijkt je dat spannend? Maar dan zoende hij me innig, en zweerde dat ik de enige voor hem was, hij zou het niet eens KUNNEN met een ander...
Ik voel me zo'n SUKKEL dat ik het geloofde. Schaam me...
Voel me eenzaam, met dit geheim. Ik kan/wil er met niemand over praten. Weet ook niet hoe ik nu verder moet. Hij vroeg me huilend of ik het wel goed vond dat hij naast me sliep, gisteravond. En ik zei verbaasd van 'ja, natuurlijk, waar moet je anders slapen?'
Verdoofd.
Ik heb geen passende emoties, kan het niet overzien. Weet niet of ik boos ben, verdrietig, of wat dan ook. Ik heb hem ook gezegd dat ik niet weet wat ik ermee moet. Dat het tijd nodig heeft.
Hoe kan ik hem nog ooit vertrouwen?
Hoe kan ik ooit nog sex met hem hebben? Ik walg als ik nu aan zijn lichaam denk.
Het was geen eenmalig slippertje, in een dronken bui.
Hij heeft dus de afgelopen 10 jaar zeker 25x daar rondgelopen, zijn fantasie gevoed, tot hij aan zijn lust toegaf. Daarna voelde hij zich schuldig en vies, zegt hij, en was 'de behoefte' weer een tijd weg.
Pffff. Wat moet ik hiermee?
Door op dit forum te schrijven, hoop ik het wat beter te kunnen plaatsen. Van me af te kunnen schrijven. Mss dat ik dan ontdek wat ik voel, vind, denk. Ben benieuwd naar de mening van anderen. Want IK weet het ff niet.
vrijdag 6 mei 2016 om 11:43
Mooie post, suzy, veel herkenning! Het leverde mij ook een boel op qua leerpunten voor mezelf. Ik ben er een stuk zelfstandiger door geworden en assertiever. Dat was wel nodig ook, eerlijk gezegd, was ik ook wat slapper op de eigen benen gaan komen te staan. En wat jij zegt, ik wilde ook niet die weg opgaan, jij zegt het mooier. Van wrok en woede, want er was nog zoveel goeds over. Dat onder de tsunami van woede bedolven zou zijn geraakt. En daarna, ging ik mezelf ook die vragen stellen. How much fun am I to live with? Eh... best leuk hoor! Meestal dan.
Maar ik vind het mooi, vind ervan wat je wil, dat mijn vriend en ik elkaar altijd hebben aangezet tot groei. Dat ziet er soms niet zo mooi uit maar levert wel veel moois op. Maar je moet een verdomde sterk mens zijn, allebei, of zoiets te overleven als stel. Maar dan ben je er wel echt sterker op geworden, individueel en samen. Vind ik dan, in mijn relatie zie ik dat wel iig.
Maar ik vind het mooi, vind ervan wat je wil, dat mijn vriend en ik elkaar altijd hebben aangezet tot groei. Dat ziet er soms niet zo mooi uit maar levert wel veel moois op. Maar je moet een verdomde sterk mens zijn, allebei, of zoiets te overleven als stel. Maar dan ben je er wel echt sterker op geworden, individueel en samen. Vind ik dan, in mijn relatie zie ik dat wel iig.
When the power of love is greater than the love of power, the world will know peace. -Bob Marley-
vrijdag 6 mei 2016 om 11:47
vrijdag 6 mei 2016 om 11:49
quote:Suzy65 schreef op 06 mei 2016 @ 11:23:
Speculaties van anderen hier op wat helemaal niet duidelijk is (zoals waar hij geweest is, hoe vaak enz) zijn ook maar projecties van de personen die ze uiten (en zelf vanuit overwegend wantrouwen in zien, tegenover anderen met meer vertrouwen in de mens), Zeeland.
Door hun eigen bril vol eigen overtuigingen en eigen basis bekeken.
Heel goed dat je alles laat bezinken en dan bedenkt (en voelt) hoe jij daar zelf over denkt!
Ik weet wel dat ik destijds ook beinvloed ben door familie en vrienden in de zin van dat ze mij steunden, maar daarin ook (onbedoeld) sturend kunnen zijn: "je bent meer waard dan dat, wat denktie wel niet, wat een l*l of kl**tzak, weg met hem, dat heb jij niet verdiend, jij bent altijd zo goed geweest, wat doet ie jou aan (dus vrijwel iedereen benadrukte dat hij de slechterik was die jou dat aandoet en jij het onschuldige slachtoffer die iets beters verdient dan zo'n partner, enz).
En nog vindt iedereen het zo "knap" dat ik dat kon vergeven en niet de weg van wrok, wraak en eeuwige haat heb bewandeld.
Hoe wij (weer) met elkaar omgaan zo "knap" vinden, goed van je hoor, ik zou het niet kunnen, hij zou voor altijd de t*ering kunnen krijgen, enz.
Dat zegt voor mij vooral iets over die anderen, die dat om het hardst roepen.
Ik had vooral geen zin om zelf een verbitterd mens te worden, vol haat en wantrouwen, wrok en wraakgedachten en -gevoelens.
Dat is voor veel mensen misschien geeneens een (bewuste) keuze of dat denken ze iig.
Die (ex)partner moet voor eeuwig boeten en hopen dat ie flink ongelukkig wordt door zijn "egoisme"?
Dat het vaak veel genuanceerder ligt dan dat, wordt dan ff vergeten, en het helpt echt niet om je beter te voelen al zou de hele wereld je gelijk geven (in het "wegwezen, ik ben meer waard en hij is de kl**tzak-overtuiging).
In vergelijking met vrouwen die soortgelijk hebben meegemaakt, ben ik iig een stuk gelukkiger (als ik hun mag geloven) omdat ik gewoon weiger om me voor eeuwig slachtoffer van iemand te voelen en de schuld aan de ander te geven, zodat ik zelf 1 en al goedheid kan blijven en de ander de slechterik is?
Diep van binnen voel je je daar imo niks beter door en ik zie bij sommige vrouwelijke kennissen die zo zijn blijven denken ook geen enkele ontwikkeling, ook niet in hun vertrouwen in toekomstige relaties of in de liefde itself, juist een heleboel wantrouwen en blijvende teleurstelling iha in mannen, liefde, relaties: "het hoeft allemaal niet meer voor mij, ik geloof er niet meer in, alle mannen zijn niet te vertrouwen", enz.
Zo wíl ik niet in het leven staan.
En ja, dat kostte de nodige moeite, om te begrijpen, te kunnen nuanceren, in de ander te (blijven) inleven ipv alleen maar in mezelf, en wat het met mij had gedaan, en het ook niet te vergoelijken/bagatelliseren, maar wel in een bepaald perspectief te kunnen zien, in verhouding, context, achtergronden, karakter(s), zowel niet op te blazen tot een eeuwigdurend drama van reuzeformaat als niet zsm te willen "vergeten en next!".
De ander een kl**tzak vinden is de makkelijkste weg, hem niet (alleen) een kl**tzak (kunnen) vinden en niet helemaal wantrouwen danwel de liefde die er wél was wantrouwen, danwel je eigen basisvertrouwen laten veranderen in wantrouwen (in hem, in de liefde, in partner(s), in de toekomst(ige relaties), dat is veel lastiger route, kost bewuste inspanning en tijd/aandacht, ja.
Ik ben blij dat ik kritischer naar mezélf ben gaan kijken (na een paar maanden): ben ik idd wel zo geweldig? Ben ik zonder "zonden" (geweest)? Zonder "fouten" en manco's? Wat is mijn aandeel hierin, heb ik zo goed gehandeld, ben ik de goedzak en hij de slechterik, bestaat er zoiets als objectief (alleen maar) goed of slecht? Hoe is eea zo gekomen, bij hem, bij mij?
Zijn mijn normen en waarden en (al dan niet aangeleerde) overtuigingen DE (enige) Waarheid?
Klopt het allemaal wel wat ik door mijn bril zie of is eea gekleurd door mijn eigen blik op eea?
Het hele gebeuren is voor mij achteraf gezien ook 1 grote eyeopener geweest, heeft eea op zijn grondvesten doen schudden aan wat mijn normaalwaarden waren, nieuwe perspectieven gebracht, en een enorme persoonlijke ontwikkeling op gang gebracht.
Juíst degenen om wie je het meest geeft kunnen ook de grootste wonden toebrengen, of iets leren, zoveel is wel duidelijk.
Logisch ook, want als een willekeurig ander hetzelfde doet, maakt dat geen/ minder indruk, juist van de meest geliefde mensen is dat een grote shock en het effect ervan dus ook groot!
Misschien was het mijn "redding" dat ik altijd 2 kanten van dezelfde medaille probeer te zien en te begrijpen, me ook in het perspectief van de ander wil verplaatsen, niet alleen vanuit mezelf denk of kijk.
En daarna(ast) een soort van "objectiever" perspectief, van "bovenaf" naar beiden kijken, van een afstandje naar de situatie kijken, een ruimere context waarin beiden zich bevinden, waarom die 2 personen doen zoals/wat ze doen, wat hun beweegt, wat ze voelen, enz.
Ik vind het echt heel erg goed van je dat je dat ook iig probeert, en niet alleen maar vanuit jezelf naar deze situatie kijkt.
Houden van is imo ook moeite willen doen om de ander te begrijpen, te zien zoals hij ís, (en niet zoals jij hem zag of graag wenst dat ie is), incl zijn minpunten en donkere/angstige kanten, verleden, aangelegde danwel ontwikkelde mechanismen, enz.
Ook al ben je nu tot op het bot gekwetst en in de war, ik vind het knap van je dat je niet op deze eerste (impulsieve) emoties blindvaart!
Dat je jouw partner en jullie relatie/ gezin de moeite waard vindt om te laten bezinken, te achterhalen, meer te willen weten van wat dit betekent.
Dat jij niet meteen uit eigen pijn en ander emoties (woede, teleurstelling enz) handelt en grote beslissingen neemt, maar je hoofd erbij probeert te houden.
Kan ik alleen maar toejuichen, want je bent in de liefde toch met 2 personen, dus ook de ander (en zijn pijnen en onvermogens) doen ertoe, hoe pijnlijk iets ook voor jezelf is.
Dat jij hém ook kunt blijven zien, de mens die hij in totaal is, en jullie relatie/gezin tijd, aandacht en de moeite waard is (en al die jaren samen) om te onderzoeken wat er werkelijk aan de hand is en of dat overkomelijk zou kunnen zijn.
Ik hoop dat dit gebeuren zowel voor hem als voor jou eyeopener kan zijn, die misschien een "paradigmaverandering" op gang brengt, en (al dan niet samen) sterker uitkomt.
Naast dat eerder genoemde boek kan ik je er nog 1 aanraden: Stephen Covey: "De 7 eigenschappen voor een succesvol leven" (ik meen dat het zo heet), waarin oa de meest succesvolle manieren om de koppen (weer) dezelfde kant op te krijgen, als er een gezamenlijk doel is waar iedere betrokkene achter kan staan en bereid is zich (nog) voor in te willen zetten.
Het is helemaal aan jou/jullie, hoe jullie hier nu verder mee omgaan en nog in willen "investeren", in jezelf en in de ander, waar je zelf in gelooft en hoopt en verwacht.
Het is goed dat je probeert je niet al te hard door "buitenaf" te laten beinvloeden, en op je eigen gevoel/ intuitie wil vertrouwen, zodra je weet wat die precies zijn en wat dat betekent voor jou/jullie.
Er is nog steeds een optie dat jullie er samen (sterker) uit komen, houd die svp ook voor ogen!
enne, wat fijn dat de uitslag van dat biopt goed was, dáár iig geen zorgen meer over!
Mooie post over hoe deze situatie ook kan leiden tot groei.
Maar ook; wees voorzichtig wie je in vertrouwen neemt. In mijn familie is mijn ex 'de klootzak' en ik het arme slachtoffer. Terwijl dit natuurlijk niet zo zwart/wit is. Ik heb ook zeker aandeel in het mislukken van mijn huwelijk. En die klootzak is nog altijd de vader van onze kinderen, dus wil ik niet (en heb ik ook gezegd) dat men ooit zo over hem spreekt. Zeker niet waar de kinderen bij zijn.
Snap heel goed dat TO niet in een paar weken tijd direct weet waarheen waarvoor. Toch is het raadzaam om je strategie op twee punten te richten. Wel blijven en niet blijven. En voor beide opties alles klaar te hebben mocht toch de andere partij de stekker eruit trekken, voordat jij dit wil of doet. Status quo lijkt mij geen optie in deze situatie.
Speculaties van anderen hier op wat helemaal niet duidelijk is (zoals waar hij geweest is, hoe vaak enz) zijn ook maar projecties van de personen die ze uiten (en zelf vanuit overwegend wantrouwen in zien, tegenover anderen met meer vertrouwen in de mens), Zeeland.
Door hun eigen bril vol eigen overtuigingen en eigen basis bekeken.
Heel goed dat je alles laat bezinken en dan bedenkt (en voelt) hoe jij daar zelf over denkt!
Ik weet wel dat ik destijds ook beinvloed ben door familie en vrienden in de zin van dat ze mij steunden, maar daarin ook (onbedoeld) sturend kunnen zijn: "je bent meer waard dan dat, wat denktie wel niet, wat een l*l of kl**tzak, weg met hem, dat heb jij niet verdiend, jij bent altijd zo goed geweest, wat doet ie jou aan (dus vrijwel iedereen benadrukte dat hij de slechterik was die jou dat aandoet en jij het onschuldige slachtoffer die iets beters verdient dan zo'n partner, enz).
En nog vindt iedereen het zo "knap" dat ik dat kon vergeven en niet de weg van wrok, wraak en eeuwige haat heb bewandeld.
Hoe wij (weer) met elkaar omgaan zo "knap" vinden, goed van je hoor, ik zou het niet kunnen, hij zou voor altijd de t*ering kunnen krijgen, enz.
Dat zegt voor mij vooral iets over die anderen, die dat om het hardst roepen.
Ik had vooral geen zin om zelf een verbitterd mens te worden, vol haat en wantrouwen, wrok en wraakgedachten en -gevoelens.
Dat is voor veel mensen misschien geeneens een (bewuste) keuze of dat denken ze iig.
Die (ex)partner moet voor eeuwig boeten en hopen dat ie flink ongelukkig wordt door zijn "egoisme"?
Dat het vaak veel genuanceerder ligt dan dat, wordt dan ff vergeten, en het helpt echt niet om je beter te voelen al zou de hele wereld je gelijk geven (in het "wegwezen, ik ben meer waard en hij is de kl**tzak-overtuiging).
In vergelijking met vrouwen die soortgelijk hebben meegemaakt, ben ik iig een stuk gelukkiger (als ik hun mag geloven) omdat ik gewoon weiger om me voor eeuwig slachtoffer van iemand te voelen en de schuld aan de ander te geven, zodat ik zelf 1 en al goedheid kan blijven en de ander de slechterik is?
Diep van binnen voel je je daar imo niks beter door en ik zie bij sommige vrouwelijke kennissen die zo zijn blijven denken ook geen enkele ontwikkeling, ook niet in hun vertrouwen in toekomstige relaties of in de liefde itself, juist een heleboel wantrouwen en blijvende teleurstelling iha in mannen, liefde, relaties: "het hoeft allemaal niet meer voor mij, ik geloof er niet meer in, alle mannen zijn niet te vertrouwen", enz.
Zo wíl ik niet in het leven staan.
En ja, dat kostte de nodige moeite, om te begrijpen, te kunnen nuanceren, in de ander te (blijven) inleven ipv alleen maar in mezelf, en wat het met mij had gedaan, en het ook niet te vergoelijken/bagatelliseren, maar wel in een bepaald perspectief te kunnen zien, in verhouding, context, achtergronden, karakter(s), zowel niet op te blazen tot een eeuwigdurend drama van reuzeformaat als niet zsm te willen "vergeten en next!".
De ander een kl**tzak vinden is de makkelijkste weg, hem niet (alleen) een kl**tzak (kunnen) vinden en niet helemaal wantrouwen danwel de liefde die er wél was wantrouwen, danwel je eigen basisvertrouwen laten veranderen in wantrouwen (in hem, in de liefde, in partner(s), in de toekomst(ige relaties), dat is veel lastiger route, kost bewuste inspanning en tijd/aandacht, ja.
Ik ben blij dat ik kritischer naar mezélf ben gaan kijken (na een paar maanden): ben ik idd wel zo geweldig? Ben ik zonder "zonden" (geweest)? Zonder "fouten" en manco's? Wat is mijn aandeel hierin, heb ik zo goed gehandeld, ben ik de goedzak en hij de slechterik, bestaat er zoiets als objectief (alleen maar) goed of slecht? Hoe is eea zo gekomen, bij hem, bij mij?
Zijn mijn normen en waarden en (al dan niet aangeleerde) overtuigingen DE (enige) Waarheid?
Klopt het allemaal wel wat ik door mijn bril zie of is eea gekleurd door mijn eigen blik op eea?
Het hele gebeuren is voor mij achteraf gezien ook 1 grote eyeopener geweest, heeft eea op zijn grondvesten doen schudden aan wat mijn normaalwaarden waren, nieuwe perspectieven gebracht, en een enorme persoonlijke ontwikkeling op gang gebracht.
Juíst degenen om wie je het meest geeft kunnen ook de grootste wonden toebrengen, of iets leren, zoveel is wel duidelijk.
Logisch ook, want als een willekeurig ander hetzelfde doet, maakt dat geen/ minder indruk, juist van de meest geliefde mensen is dat een grote shock en het effect ervan dus ook groot!
Misschien was het mijn "redding" dat ik altijd 2 kanten van dezelfde medaille probeer te zien en te begrijpen, me ook in het perspectief van de ander wil verplaatsen, niet alleen vanuit mezelf denk of kijk.
En daarna(ast) een soort van "objectiever" perspectief, van "bovenaf" naar beiden kijken, van een afstandje naar de situatie kijken, een ruimere context waarin beiden zich bevinden, waarom die 2 personen doen zoals/wat ze doen, wat hun beweegt, wat ze voelen, enz.
Ik vind het echt heel erg goed van je dat je dat ook iig probeert, en niet alleen maar vanuit jezelf naar deze situatie kijkt.
Houden van is imo ook moeite willen doen om de ander te begrijpen, te zien zoals hij ís, (en niet zoals jij hem zag of graag wenst dat ie is), incl zijn minpunten en donkere/angstige kanten, verleden, aangelegde danwel ontwikkelde mechanismen, enz.
Ook al ben je nu tot op het bot gekwetst en in de war, ik vind het knap van je dat je niet op deze eerste (impulsieve) emoties blindvaart!
Dat je jouw partner en jullie relatie/ gezin de moeite waard vindt om te laten bezinken, te achterhalen, meer te willen weten van wat dit betekent.
Dat jij niet meteen uit eigen pijn en ander emoties (woede, teleurstelling enz) handelt en grote beslissingen neemt, maar je hoofd erbij probeert te houden.
Kan ik alleen maar toejuichen, want je bent in de liefde toch met 2 personen, dus ook de ander (en zijn pijnen en onvermogens) doen ertoe, hoe pijnlijk iets ook voor jezelf is.
Dat jij hém ook kunt blijven zien, de mens die hij in totaal is, en jullie relatie/gezin tijd, aandacht en de moeite waard is (en al die jaren samen) om te onderzoeken wat er werkelijk aan de hand is en of dat overkomelijk zou kunnen zijn.
Ik hoop dat dit gebeuren zowel voor hem als voor jou eyeopener kan zijn, die misschien een "paradigmaverandering" op gang brengt, en (al dan niet samen) sterker uitkomt.
Naast dat eerder genoemde boek kan ik je er nog 1 aanraden: Stephen Covey: "De 7 eigenschappen voor een succesvol leven" (ik meen dat het zo heet), waarin oa de meest succesvolle manieren om de koppen (weer) dezelfde kant op te krijgen, als er een gezamenlijk doel is waar iedere betrokkene achter kan staan en bereid is zich (nog) voor in te willen zetten.
Het is helemaal aan jou/jullie, hoe jullie hier nu verder mee omgaan en nog in willen "investeren", in jezelf en in de ander, waar je zelf in gelooft en hoopt en verwacht.
Het is goed dat je probeert je niet al te hard door "buitenaf" te laten beinvloeden, en op je eigen gevoel/ intuitie wil vertrouwen, zodra je weet wat die precies zijn en wat dat betekent voor jou/jullie.
Er is nog steeds een optie dat jullie er samen (sterker) uit komen, houd die svp ook voor ogen!
enne, wat fijn dat de uitslag van dat biopt goed was, dáár iig geen zorgen meer over!
Mooie post over hoe deze situatie ook kan leiden tot groei.
Maar ook; wees voorzichtig wie je in vertrouwen neemt. In mijn familie is mijn ex 'de klootzak' en ik het arme slachtoffer. Terwijl dit natuurlijk niet zo zwart/wit is. Ik heb ook zeker aandeel in het mislukken van mijn huwelijk. En die klootzak is nog altijd de vader van onze kinderen, dus wil ik niet (en heb ik ook gezegd) dat men ooit zo over hem spreekt. Zeker niet waar de kinderen bij zijn.
Snap heel goed dat TO niet in een paar weken tijd direct weet waarheen waarvoor. Toch is het raadzaam om je strategie op twee punten te richten. Wel blijven en niet blijven. En voor beide opties alles klaar te hebben mocht toch de andere partij de stekker eruit trekken, voordat jij dit wil of doet. Status quo lijkt mij geen optie in deze situatie.
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 6 mei 2016 om 11:55
Goed stuk van Suzy. Zeeland heeft al aangegeven alles op haar eigen tempo en eigen manier te dien. Ze hecht waarde aan de verschillende visies, dus die mogen er vooral blijven.
Zodra je accepteert dat je geen vat op die man hebt, op zijn behoefte aan geheimen en vulling van zijn leegte, dan ben je al een paar stappen verder.
Van daaruit kun je gaan nadenken wat voor relatie je met hem wilt. Je blijft met hem verbonden door de kinderen. De vraag is alleen op welke manier. Het liefst niet in een leugen denk ik. Dus wat hem drijft en wat hij nodig heeft is nog van belang zolang je onder 1 dak in een huwelijk met hem verbonden blijft.
Zodra je accepteert dat je geen vat op die man hebt, op zijn behoefte aan geheimen en vulling van zijn leegte, dan ben je al een paar stappen verder.
Van daaruit kun je gaan nadenken wat voor relatie je met hem wilt. Je blijft met hem verbonden door de kinderen. De vraag is alleen op welke manier. Het liefst niet in een leugen denk ik. Dus wat hem drijft en wat hij nodig heeft is nog van belang zolang je onder 1 dak in een huwelijk met hem verbonden blijft.
vrijdag 6 mei 2016 om 12:55
quote:wolkje8 schreef op 06 mei 2016 @ 10:31:
ik krijg ergens het gevoel dat dit een opgezet verhaal is vanuit Viva zelf, sorry als dat niet zo is, maar begin me toch af te vragen hoe de TO zo conseqeunt alles bijhoud en helder schrijft gezien de heftige situatie. En zo nuchter blijft over het feit dat Viva haar verhaal zo in de schijnwerpers zet. Maar goed, dit gevoel had ik al langer.
Inderdaad heeft TO een, naar omstandigheden, bijzonder heldere schrijfstijl. Ook kan zij goed "sturen' in het topic. Daar waar de discussie gaat over het al dan niet goed aangeven van grenzen, stopt TO deze af door de opmerking dat "de oplettende lezer" gemerkt zal hebben dat TO wel degelijk haar grenzen aangeeft...
En over de man mogen harde oordelen geschreven worden, maar als het over TO gaat zegt zij niets te kunnen met oordelen en zegt "tussen de regels door" zo hier en daar een oordeel te lezen... Als zij in de zin die volgt zelfs het woord véroordeling noemt, is ook die discussie voorbij.....
Vrouwen kunnen (bewust of onbewust) door hun manier van communiceren mannen soms tot wanhoop drijven.
Misschien kan al het goede wel heel simpel behouden blijven als TO een cursus volgt "mannelijker communiceren"?
Maar goed, ik roep ook maar wat... Maar dat diepe graven in je ziel of in het verleden, zou mij ook niet aanspreken.
Dán zou ik maar "gewoon" diep adem halen en opnieuw beginnen.
Hoe dan ook, zelfs al zou het hier om een speciale (trol)opdracht van een redacteur gaan, dan nog is het interessant om te lezen hoe diverse mensen reageren. Bijvoorbeeld m.b.t. de hierboven geschetste subtiele vorm van communicatie, het kunnen "spelen" met woorden, waar vooral vrouwen in uitblinken.
Dat is iets waar veel mannen zich niet tegen opgewassen voelen.
Misschien is die man een reuze brave borst, die al vaak heel goed voor TO en het gezin heeft gezorgd?
TO is standvastig wat betreft "haar eigen tempo" en is koortsachtig bezig alles onder controle en binnenskamers te houden.
Man heeft zijn zonde opgebiecht en hangt nu bungelend (wie weet voor hoe lang nog) aan een touwtje, in afwachting van het oordeel van het viva-forum. Hij moet Boeten, hij moet Lijden, want hij is hoerenloper.
Alleen verder wil/durft/kan TO niet. Man wordt niet buiten gezet.
Maar wat/of/hoe dan wél verder in een (al dan niet gezamenlijke) toekomst, wordt ook niet duidelijk.
Dus op zich is het niet vreemd dat je daar als man óók gillend gek van wordt en denkt: laat dan desnoods alles maar uitkomen....
Of hij naar de hoeren geweest is? Het kan. Maar het hoeft niet.
Waar moet hij volgens jullie dan wel naar toe gaan? Naar de zus van TO rijden en het hele verhaal vertellen? Mag ook niet!
TO prijst hem in het topic ook vaak, als echtgenoot en als vader. En we weten niet wat er allemaal gepasseerd is in al die 20 jaar. In elk geval is er blijkbaar (ook) zoveel goeds, dat TO niet alles zonder meer op wil geven; misschien zocht zij vooral bevestiging op het forum over hoe slecht hij geweest is.
Hoe dan ook, de meeste vrouwen zouden (zo neem ik aan), in een vergelijkbare situatie toch minimaal stellen "per onmiddellijk apart slapen"? Als dat niet gebeurt, laat zich raden dat er meer achter/onder zit.
TO kiest ervoor om hier te blijven schrijven en is op zoek naar diverse invalshoeken: dit is er één, voor wat ie waard is....
ik krijg ergens het gevoel dat dit een opgezet verhaal is vanuit Viva zelf, sorry als dat niet zo is, maar begin me toch af te vragen hoe de TO zo conseqeunt alles bijhoud en helder schrijft gezien de heftige situatie. En zo nuchter blijft over het feit dat Viva haar verhaal zo in de schijnwerpers zet. Maar goed, dit gevoel had ik al langer.
Inderdaad heeft TO een, naar omstandigheden, bijzonder heldere schrijfstijl. Ook kan zij goed "sturen' in het topic. Daar waar de discussie gaat over het al dan niet goed aangeven van grenzen, stopt TO deze af door de opmerking dat "de oplettende lezer" gemerkt zal hebben dat TO wel degelijk haar grenzen aangeeft...
En over de man mogen harde oordelen geschreven worden, maar als het over TO gaat zegt zij niets te kunnen met oordelen en zegt "tussen de regels door" zo hier en daar een oordeel te lezen... Als zij in de zin die volgt zelfs het woord véroordeling noemt, is ook die discussie voorbij.....
Vrouwen kunnen (bewust of onbewust) door hun manier van communiceren mannen soms tot wanhoop drijven.
Misschien kan al het goede wel heel simpel behouden blijven als TO een cursus volgt "mannelijker communiceren"?
Maar goed, ik roep ook maar wat... Maar dat diepe graven in je ziel of in het verleden, zou mij ook niet aanspreken.
Dán zou ik maar "gewoon" diep adem halen en opnieuw beginnen.
Hoe dan ook, zelfs al zou het hier om een speciale (trol)opdracht van een redacteur gaan, dan nog is het interessant om te lezen hoe diverse mensen reageren. Bijvoorbeeld m.b.t. de hierboven geschetste subtiele vorm van communicatie, het kunnen "spelen" met woorden, waar vooral vrouwen in uitblinken.
Dat is iets waar veel mannen zich niet tegen opgewassen voelen.
Misschien is die man een reuze brave borst, die al vaak heel goed voor TO en het gezin heeft gezorgd?
TO is standvastig wat betreft "haar eigen tempo" en is koortsachtig bezig alles onder controle en binnenskamers te houden.
Man heeft zijn zonde opgebiecht en hangt nu bungelend (wie weet voor hoe lang nog) aan een touwtje, in afwachting van het oordeel van het viva-forum. Hij moet Boeten, hij moet Lijden, want hij is hoerenloper.
Alleen verder wil/durft/kan TO niet. Man wordt niet buiten gezet.
Maar wat/of/hoe dan wél verder in een (al dan niet gezamenlijke) toekomst, wordt ook niet duidelijk.
Dus op zich is het niet vreemd dat je daar als man óók gillend gek van wordt en denkt: laat dan desnoods alles maar uitkomen....
Of hij naar de hoeren geweest is? Het kan. Maar het hoeft niet.
Waar moet hij volgens jullie dan wel naar toe gaan? Naar de zus van TO rijden en het hele verhaal vertellen? Mag ook niet!
TO prijst hem in het topic ook vaak, als echtgenoot en als vader. En we weten niet wat er allemaal gepasseerd is in al die 20 jaar. In elk geval is er blijkbaar (ook) zoveel goeds, dat TO niet alles zonder meer op wil geven; misschien zocht zij vooral bevestiging op het forum over hoe slecht hij geweest is.
Hoe dan ook, de meeste vrouwen zouden (zo neem ik aan), in een vergelijkbare situatie toch minimaal stellen "per onmiddellijk apart slapen"? Als dat niet gebeurt, laat zich raden dat er meer achter/onder zit.
TO kiest ervoor om hier te blijven schrijven en is op zoek naar diverse invalshoeken: dit is er één, voor wat ie waard is....
vrijdag 6 mei 2016 om 13:18
Misschien helemaal overbodig, maar na dit topic helemaal gelezen te hebben heb ik me eens in de plaats proberen te stellen van jullie beide.
Ikzelf als man heb (toen ik single was) enkele keren dvp bezocht. Waarom? Wel, ik was alleen, werkte 7 op 7 en had geen tijd of zin om te daten. Maar had wel nood aan even in de belangstelling te staan en seks te hebben. En even een uurtje het gevoel te hebben dat ik alles was. En meestal waren dat hoe je het draait of keert hele mooie vrouwen, dat terzijde. Ik ging altijd naar privéhuizen omdat ik veronderstel dat deze vrouwen dat meestal zelf wilden doen.
Heb ik daar spijt van dat ik dat af en toe gedaan heb? Ja en nee.
Ja, omdat hoe je het draait of keert, je weet niet wie er allemaal al naar toe geweest is. Het eerste moment na een bezoek voelde ik me wel goed, maar paar uur daarna is dat goed gevoel volledig weg en terug naar de realiteit. En bedenk je van waarom heb ik hier nu geld aan uitgegeven. Maar toch doe je het opnieuw om even dat gevoel terug te hebben.
Nee, omdat ik heb sinds ik mijn huidige vriendin tegengekomen ben ik weet dat een relatie mooier is dan een bezoek aan een dvp. Is een relatie altijd mooi? Nee, zeker niet, maar ik weet dat het gras niet groener is aan de overkant en ik probeer mijn eigen gazon mooi te krijgen.
Bij eens een serieus gesprek met mijn vriendin over vroegere relaties heb ik dat ook eerlijk verteld tegen haar. Ik zou mijn vriendin vergelijken met jou. Ze is ook open-minded en kon me wel begrijpen waarom ik dit gedaan had. Ik had al een soa test gedaan bij de huisdokter en alles was negatief.
Zijzelf heeft voor ze me kende af en toe eens one-night stands gehad. Voor mij is dat quasi hetzelfde als ik naar een dvp ging. Je kent de persoon ook niet, en na dat je seks gehad hebt hoor en zie je elkaar meestal ook niet meer terug. Het verschil is dat je er niet voor betaald hebt, maar op het einde van de rit ben je bijna evenveel geld kwijt aan drank en een kamer.
Ikzelf ben in een relatie monogaam. Alle respect voor de mensen die een open relatie of zo hebben, maar ik denk dat ik dat niet zou kunnen. Ik heb dat in het begin van de relatie gezegd. Ik kan niet meespreken over hoe een relatie van 20 jaar aanvoelt, daar zit ik nog lang niet aan. Maar ik heb wel al gezegd van stel dat we zouden aan kinderen denken ik bv nooit zeker zou zijn of ik wel de vader zou zijn indien we niet elkaars enigste sekspartner zouden zijn. (En net dit komt in het nieuws dat er veel vaderschapstesten gebeuren).
De vrouw is altijd 100% zeker dat het haar kind is, de man moet altijd vertrouwen in zijn vrouw dat ze hem trouw geweest is.
Hoe zou ik reageren als mijn vrouw afkomt van, ik heb je al verschillende keren keren bedrogen in de laatste jaren. Ik denk dat ik net als jou ook alles in twijfel trekken, en als eerste de kinderen (maar dit is bij jou niet het geval). En ook alles willen weten van wanneer, hoe, waar, wie, waarom...
Zou ik verder willen gaan met haar? Ik weet het niet. Ik hoop nooit in zo'n situatie te komen. Maar ik vind dat je het goed aanpakt. Ik denk dat ik het niet zou kunnen zoals jou.
Heeft je man een seksverslaving. Nee, ik denk het niet, want anders zou hij wel in de eerste plaats jou onder druk gezet hebben om meer seks te hebben, met alle respect gezegd. Of zou hij wel alleen naar een parenclub of zo geweest zijn omdat hij dan voor bijna hetzelfde geld meer seks kon gehad hebben. Of een minnares gehad hebben. Ofwel zullen er nog apen uit de mouw komen ofwel heeft hij nu bijna alles verteld tegen je.
Kun je uit deze situatie geraken? Het kan, maar enkel jullie beide er willen ervoor gaan. In eerste plaats aan jezelf denken. En in de tweede plaats aan je kinderen. Ikzelf kom uit een gezin met gescheiden ouders, niet door overspel, is een heel ander verhaal.. Constant ruzie en op de tenen moeten lopen naast elkaar is geen leuke sfeer. Toen ze besloten uit elkaar te gaan was de eerste tijd moeilijk maar ze hebben beide een nieuwe partner gevonden en zijn gelukkig nu. En als kind wil je je ouders gelukkig zien, ook al is dit niet meer samen.
Ikzelf als man heb (toen ik single was) enkele keren dvp bezocht. Waarom? Wel, ik was alleen, werkte 7 op 7 en had geen tijd of zin om te daten. Maar had wel nood aan even in de belangstelling te staan en seks te hebben. En even een uurtje het gevoel te hebben dat ik alles was. En meestal waren dat hoe je het draait of keert hele mooie vrouwen, dat terzijde. Ik ging altijd naar privéhuizen omdat ik veronderstel dat deze vrouwen dat meestal zelf wilden doen.
Heb ik daar spijt van dat ik dat af en toe gedaan heb? Ja en nee.
Ja, omdat hoe je het draait of keert, je weet niet wie er allemaal al naar toe geweest is. Het eerste moment na een bezoek voelde ik me wel goed, maar paar uur daarna is dat goed gevoel volledig weg en terug naar de realiteit. En bedenk je van waarom heb ik hier nu geld aan uitgegeven. Maar toch doe je het opnieuw om even dat gevoel terug te hebben.
Nee, omdat ik heb sinds ik mijn huidige vriendin tegengekomen ben ik weet dat een relatie mooier is dan een bezoek aan een dvp. Is een relatie altijd mooi? Nee, zeker niet, maar ik weet dat het gras niet groener is aan de overkant en ik probeer mijn eigen gazon mooi te krijgen.
Bij eens een serieus gesprek met mijn vriendin over vroegere relaties heb ik dat ook eerlijk verteld tegen haar. Ik zou mijn vriendin vergelijken met jou. Ze is ook open-minded en kon me wel begrijpen waarom ik dit gedaan had. Ik had al een soa test gedaan bij de huisdokter en alles was negatief.
Zijzelf heeft voor ze me kende af en toe eens one-night stands gehad. Voor mij is dat quasi hetzelfde als ik naar een dvp ging. Je kent de persoon ook niet, en na dat je seks gehad hebt hoor en zie je elkaar meestal ook niet meer terug. Het verschil is dat je er niet voor betaald hebt, maar op het einde van de rit ben je bijna evenveel geld kwijt aan drank en een kamer.
Ikzelf ben in een relatie monogaam. Alle respect voor de mensen die een open relatie of zo hebben, maar ik denk dat ik dat niet zou kunnen. Ik heb dat in het begin van de relatie gezegd. Ik kan niet meespreken over hoe een relatie van 20 jaar aanvoelt, daar zit ik nog lang niet aan. Maar ik heb wel al gezegd van stel dat we zouden aan kinderen denken ik bv nooit zeker zou zijn of ik wel de vader zou zijn indien we niet elkaars enigste sekspartner zouden zijn. (En net dit komt in het nieuws dat er veel vaderschapstesten gebeuren).
De vrouw is altijd 100% zeker dat het haar kind is, de man moet altijd vertrouwen in zijn vrouw dat ze hem trouw geweest is.
Hoe zou ik reageren als mijn vrouw afkomt van, ik heb je al verschillende keren keren bedrogen in de laatste jaren. Ik denk dat ik net als jou ook alles in twijfel trekken, en als eerste de kinderen (maar dit is bij jou niet het geval). En ook alles willen weten van wanneer, hoe, waar, wie, waarom...
Zou ik verder willen gaan met haar? Ik weet het niet. Ik hoop nooit in zo'n situatie te komen. Maar ik vind dat je het goed aanpakt. Ik denk dat ik het niet zou kunnen zoals jou.
Heeft je man een seksverslaving. Nee, ik denk het niet, want anders zou hij wel in de eerste plaats jou onder druk gezet hebben om meer seks te hebben, met alle respect gezegd. Of zou hij wel alleen naar een parenclub of zo geweest zijn omdat hij dan voor bijna hetzelfde geld meer seks kon gehad hebben. Of een minnares gehad hebben. Ofwel zullen er nog apen uit de mouw komen ofwel heeft hij nu bijna alles verteld tegen je.
Kun je uit deze situatie geraken? Het kan, maar enkel jullie beide er willen ervoor gaan. In eerste plaats aan jezelf denken. En in de tweede plaats aan je kinderen. Ikzelf kom uit een gezin met gescheiden ouders, niet door overspel, is een heel ander verhaal.. Constant ruzie en op de tenen moeten lopen naast elkaar is geen leuke sfeer. Toen ze besloten uit elkaar te gaan was de eerste tijd moeilijk maar ze hebben beide een nieuwe partner gevonden en zijn gelukkig nu. En als kind wil je je ouders gelukkig zien, ook al is dit niet meer samen.
vrijdag 6 mei 2016 om 14:09
vrijdag 6 mei 2016 om 14:16
quote:Suzy65 schreef op 06 mei 2016 @ 14:09:
Seged: seksverslaving heeft niet altijd te maken met vaak en veel seks willen.
Gaat vaak om de kick van juist anonieme, lege seksbeleving (zoals porno, chatten, seks met (een) onbekende(n) die niks voor je betekent enz).
ik zou er bijna zin in krijgen, op deze heerlijke warme dag
Seged: seksverslaving heeft niet altijd te maken met vaak en veel seks willen.
Gaat vaak om de kick van juist anonieme, lege seksbeleving (zoals porno, chatten, seks met (een) onbekende(n) die niks voor je betekent enz).
ik zou er bijna zin in krijgen, op deze heerlijke warme dag
vrijdag 6 mei 2016 om 14:17
quote:seged2711 schreef op 06 mei 2016 @ 13:18:
Zijzelf heeft voor ze me kende af en toe eens one-night stands gehad. Voor mij is dat quasi hetzelfde als ik naar een dvp ging. Je kent de persoon ook niet, en na dat je seks gehad hebt hoor en zie je elkaar meestal ook niet meer terug. Het verschil is dat je er niet voor betaald hebt, maar op het einde van de rit ben je bijna evenveel geld kwijt aan drank en een kamer.
.Eh, er zijn nog heel wat meer verschilletjes hoor tussen een one night stand en dvp bezoek.
Zijzelf heeft voor ze me kende af en toe eens one-night stands gehad. Voor mij is dat quasi hetzelfde als ik naar een dvp ging. Je kent de persoon ook niet, en na dat je seks gehad hebt hoor en zie je elkaar meestal ook niet meer terug. Het verschil is dat je er niet voor betaald hebt, maar op het einde van de rit ben je bijna evenveel geld kwijt aan drank en een kamer.
.Eh, er zijn nog heel wat meer verschilletjes hoor tussen een one night stand en dvp bezoek.
vrijdag 6 mei 2016 om 15:09
Gebruna, ik weet niet zeker wat je met je laatste post wil zeggen. Schrijf ik 'sturend'? Als in manipulerend? Daarvan ben ik me niet bewust. Ik doe juist mijn uiterste best om alle reacties serieus te nemen, en te kijken wat er in elke reactie voor kern zit, of ik daar iets mee kan.
Voor mij is dit forum een uitlaatklep, en door alle diverse meningen en visies te lezen, hoop ik meer zicht te krijgen in mijn wirwar v gevoelens, het heeft voor mij dus ook een ordenende functie.
Zelfs de meest extreme reacties geven me een soort inkijkje in hoe je (ik?) OOK zou kunnen reageren. En zet me dan toch weer even aan het denken.
Dus, heel waardevol.
Er zijn ook reacties waar ik minder mee 'kan', voorbeeld: mensen die vinden dat ik 'gewoon' mijn naasten/familie/vrienden op de hoogte zou moeten stellen. Omdat het 'delen' zo fijn is. Dat begrijp ik, en ik hunker daar ook naar! Maar vertel me dan ook hoe je de volgende stap oplost; dat ineens een heleboel mensen die waarheid kennen, en de kans ineens erg groot is dat de kinderen dit via via horen. DAT mag toch NOOIT gebeuren..?
Verder kan ik ook weinig met de reacties v mensen die zeggen dat het allemaal niet 'waar' zou zijn. Waarom zou ik in godsnaam zo'n verhaal willen VERZINNEN? WAT kan dat mij nou opleveren..? Dingen die ik zeg worden door sommigen in twijfel getrokken, ze zouden onlogisch zijn. Tja. Wat moet ik daar nou op zeggen..? Moet ik nog meer gaan verduidelijken..? Maar dat ga ik toch niet 'winnen' want ik kan dit ook niet bewijzen. Ik wil hier ook helemaal niet mee bezig zijn.
Waar ik wèl veel aan heb, zijn alle inhoudelijke posts. Nogmaals; zo breed mogelijk. Het is niet zo dat ik alleen open sta voor één bepaalde 'kleur' reacties.
Ook fijn om eens (Bedankt seged ) een mannelijk perspectief erbij te hebben, en ook van iemand die uit eigen ervaring weet v wat iemand ertoe kan bewegen om naar een dvp te gaan. Heb je ook wel lef v nodig om dat op een vrouwenforum als dit te schrijven.
suzy65, ik herkende ook erg veel in je post van 11.23 uur. Mooi, hoe je dat omschrijft.
Voor mij is dit forum een uitlaatklep, en door alle diverse meningen en visies te lezen, hoop ik meer zicht te krijgen in mijn wirwar v gevoelens, het heeft voor mij dus ook een ordenende functie.
Zelfs de meest extreme reacties geven me een soort inkijkje in hoe je (ik?) OOK zou kunnen reageren. En zet me dan toch weer even aan het denken.
Dus, heel waardevol.
Er zijn ook reacties waar ik minder mee 'kan', voorbeeld: mensen die vinden dat ik 'gewoon' mijn naasten/familie/vrienden op de hoogte zou moeten stellen. Omdat het 'delen' zo fijn is. Dat begrijp ik, en ik hunker daar ook naar! Maar vertel me dan ook hoe je de volgende stap oplost; dat ineens een heleboel mensen die waarheid kennen, en de kans ineens erg groot is dat de kinderen dit via via horen. DAT mag toch NOOIT gebeuren..?
Verder kan ik ook weinig met de reacties v mensen die zeggen dat het allemaal niet 'waar' zou zijn. Waarom zou ik in godsnaam zo'n verhaal willen VERZINNEN? WAT kan dat mij nou opleveren..? Dingen die ik zeg worden door sommigen in twijfel getrokken, ze zouden onlogisch zijn. Tja. Wat moet ik daar nou op zeggen..? Moet ik nog meer gaan verduidelijken..? Maar dat ga ik toch niet 'winnen' want ik kan dit ook niet bewijzen. Ik wil hier ook helemaal niet mee bezig zijn.
Waar ik wèl veel aan heb, zijn alle inhoudelijke posts. Nogmaals; zo breed mogelijk. Het is niet zo dat ik alleen open sta voor één bepaalde 'kleur' reacties.
Ook fijn om eens (Bedankt seged ) een mannelijk perspectief erbij te hebben, en ook van iemand die uit eigen ervaring weet v wat iemand ertoe kan bewegen om naar een dvp te gaan. Heb je ook wel lef v nodig om dat op een vrouwenforum als dit te schrijven.
suzy65, ik herkende ook erg veel in je post van 11.23 uur. Mooi, hoe je dat omschrijft.
vrijdag 6 mei 2016 om 15:11
eens met renee, je mag namelijk toch wel aannemen dat je ervoor zorgt dat je one night stand ook aan zijn/haar trekken komt?
Ik begin het gevoel te krijgen dat de man van TO ook gewoon eigenlijk als enige aan zijn trekken wil komen, overal en altijd.
Sterker nog, hij gedraagt zich alsof hij daar recht op heeft en is een zielige bullebak wanneer het wat te lang duurt.
Je zal er maar mee getrouwd zijn....
Maar vooruit hij brengt wel de kids weg en kookt lekker.
Ik begin het gevoel te krijgen dat de man van TO ook gewoon eigenlijk als enige aan zijn trekken wil komen, overal en altijd.
Sterker nog, hij gedraagt zich alsof hij daar recht op heeft en is een zielige bullebak wanneer het wat te lang duurt.
Je zal er maar mee getrouwd zijn....
Maar vooruit hij brengt wel de kids weg en kookt lekker.
Lorem Ipsum
vrijdag 6 mei 2016 om 15:21
Als mensen hem heel erg chargeren krijg ik de neiging om het voor hem op te nemen. Om het plaatje minder karikaturaal te maken. Want, ja, hij heeft dit allemaal gedaan. En dan BEN je een lul. En in de afgelopen weken heeft hij lelijke kanten van zichzelf laten zien. Maar de mooie kanten waren er ook. En nee, dat was niet alleen het koken of kids wegbrengen.
vrijdag 6 mei 2016 om 15:30
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 15:09:
Er zijn ook reacties waar ik minder mee 'kan', voorbeeld: mensen die vinden dat ik 'gewoon' mijn naasten/familie/vrienden op de hoogte zou moeten stellen. Omdat het 'delen' zo fijn is. Dat begrijp ik, en ik hunker daar ook naar! Maar vertel me dan ook hoe je de volgende stap oplost; dat ineens een heleboel mensen die waarheid kennen, en de kans ineens erg groot is dat de kinderen dit via via horen. DAT mag toch NOOIT gebeuren..?
Hoezo wordt die kans ineens heel groot, heb je zulke kletskousen in je familie/vriendenkring die geen geheim kunnen houden? Je hoeft het toch ook niet aan iedereen te vertellen? Zijn er mensen met wie jij het er voor je gevoel goed over zou kunnen/willen hebben? Mensen van wie je weet dat ze er echt discreet mee omgaan en die zich ook nog enigszins normaal naar je man kunnen gedragen als ze het te weten komen?
Er zijn ook reacties waar ik minder mee 'kan', voorbeeld: mensen die vinden dat ik 'gewoon' mijn naasten/familie/vrienden op de hoogte zou moeten stellen. Omdat het 'delen' zo fijn is. Dat begrijp ik, en ik hunker daar ook naar! Maar vertel me dan ook hoe je de volgende stap oplost; dat ineens een heleboel mensen die waarheid kennen, en de kans ineens erg groot is dat de kinderen dit via via horen. DAT mag toch NOOIT gebeuren..?
Hoezo wordt die kans ineens heel groot, heb je zulke kletskousen in je familie/vriendenkring die geen geheim kunnen houden? Je hoeft het toch ook niet aan iedereen te vertellen? Zijn er mensen met wie jij het er voor je gevoel goed over zou kunnen/willen hebben? Mensen van wie je weet dat ze er echt discreet mee omgaan en die zich ook nog enigszins normaal naar je man kunnen gedragen als ze het te weten komen?
vrijdag 6 mei 2016 om 15:35
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 15:21:
Als mensen hem heel erg chargeren krijg ik de neiging om het voor hem op te nemen. Om het plaatje minder karikaturaal te maken. Want, ja, hij heeft dit allemaal gedaan. En dan BEN je een lul. En in de afgelopen weken heeft hij lelijke kanten van zichzelf laten zien. Maar de mooie kanten waren er ook. En nee, dat was niet alleen het koken of kids wegbrengen.Ik snap wel dat het makkelijker is om te doen alsof het om een karikatuur gaat, een uitvergroting, maar feit is gewoon dat jouw man een hoerenloper is en dat hij de gezondheid van jouw en jullie kinderen op het spel zet. Het komt bijna over alsof je de goede dingen die hij doet heel bijzonder vindt. Er zijn zat leuke mannen die ook al die mooie kanten hebben die jouw man ook heeft, maar dan zonder de hoeren-en-sloeren en passief-agressieve kant. Wij schetsen geen karikatuur van je man, dat doet hijzelf. En het is helaas geen karikatuur: deze kanten van hem zijn er echt. En ja dat overschaduwt wat mij betreft mijlenver alle leuke kanten die hij vast ook heeft. Als je zo met (de mentale en fysieke gezondheid van) je vrouw en kinderen omgaat, af en toe een bom dropt als "het is nu klaar voor mij" maar dan ook weer jankend voor de deur staat (vrouw en kinderen helemaal in de rats) dan ben je voor mij gewoon geen leuk persoon, sorry. Lekker koken/gezellig doen/etc doet daar voor mij niks aan af.
Als mensen hem heel erg chargeren krijg ik de neiging om het voor hem op te nemen. Om het plaatje minder karikaturaal te maken. Want, ja, hij heeft dit allemaal gedaan. En dan BEN je een lul. En in de afgelopen weken heeft hij lelijke kanten van zichzelf laten zien. Maar de mooie kanten waren er ook. En nee, dat was niet alleen het koken of kids wegbrengen.Ik snap wel dat het makkelijker is om te doen alsof het om een karikatuur gaat, een uitvergroting, maar feit is gewoon dat jouw man een hoerenloper is en dat hij de gezondheid van jouw en jullie kinderen op het spel zet. Het komt bijna over alsof je de goede dingen die hij doet heel bijzonder vindt. Er zijn zat leuke mannen die ook al die mooie kanten hebben die jouw man ook heeft, maar dan zonder de hoeren-en-sloeren en passief-agressieve kant. Wij schetsen geen karikatuur van je man, dat doet hijzelf. En het is helaas geen karikatuur: deze kanten van hem zijn er echt. En ja dat overschaduwt wat mij betreft mijlenver alle leuke kanten die hij vast ook heeft. Als je zo met (de mentale en fysieke gezondheid van) je vrouw en kinderen omgaat, af en toe een bom dropt als "het is nu klaar voor mij" maar dan ook weer jankend voor de deur staat (vrouw en kinderen helemaal in de rats) dan ben je voor mij gewoon geen leuk persoon, sorry. Lekker koken/gezellig doen/etc doet daar voor mij niks aan af.
vrijdag 6 mei 2016 om 15:37
quote:Zeeland1970 schreef op 06 mei 2016 @ 15:21:
Als mensen hem heel erg chargeren krijg ik de neiging om het voor hem op te nemen. Om het plaatje minder karikaturaal te maken. Want, ja, hij heeft dit allemaal gedaan. En dan BEN je een lul. En in de afgelopen weken heeft hij lelijke kanten van zichzelf laten zien. Maar de mooie kanten waren er ook. En nee, dat was niet alleen het koken of kids wegbrengen.Misschien ook daarom juist goed om het er met mensen in je omgeving over te hebben die hem ook kennen.
Als mensen hem heel erg chargeren krijg ik de neiging om het voor hem op te nemen. Om het plaatje minder karikaturaal te maken. Want, ja, hij heeft dit allemaal gedaan. En dan BEN je een lul. En in de afgelopen weken heeft hij lelijke kanten van zichzelf laten zien. Maar de mooie kanten waren er ook. En nee, dat was niet alleen het koken of kids wegbrengen.Misschien ook daarom juist goed om het er met mensen in je omgeving over te hebben die hem ook kennen.
vrijdag 6 mei 2016 om 15:45
Timetraveler, je zegt een heel waar ding: "Het komt bijna over alsof je de goede dingen die hij doet heel bijzonder vindt." Als ik voor mezelf mag spreken: ik voelde dat ook zo destijds, bij mijn nu ex. Omdat je zo gewend bent dat er ook niet oké-dingen gebeuren. En ook (in mijn geval weer hè, maar Zeeland kan nagaan of ze het herkent natuurlijk) omdat mijn nu ex zichzelf heel geweldig vond. Hij wilde bewondering, juist ook voor de dingen die je in een liefdevolle relatie 'als normaal' aan elkaar geeft, en ontvangt. Bewondering vragen, eisen soms, en bijzonder willen zijn: als je lang met iemand leeft die dat als uitgangspunt heeft, ga je daar 'in mee', en denk je dat die mooie kanten ook echt bijzonder zijn. Mijn besef van 'normaal' is nu weer terug bij 'normaal'. Maar dat heeft even geduurd. Dat is dat verschuiven/vervagen van grenzen, of eigenlijk: ze wel hebben, ze ook nog wel voelen, maar er NIET naar handelen (vanwege angst, destructie?) dat zo gaandeweg gaat door de jaren heen, dat ik pas nu weer voel hoe ik mee verschoven ben. Zoals ik dat eerder beschreef: die herrie in mijn hoofd, die was niet van mij. Die chaos in mijn hart, die had een oorzaak. Namelijk dat grenzeloze. Het voelt heerlijk dat ik dat niet meer hoef te doen en toch lief gevonden wordt. En dat mij 'normale' mooie dingen gegeven worden; dat ik die terug mag geven.
vrijdag 6 mei 2016 om 16:04
quote:Renee_ schreef op 06 mei 2016 @ 15:30:
[...]
Hoezo wordt die kans ineens heel groot, heb je zulke kletskousen in je familie/vriendenkring die geen geheim kunnen houden? Je hoeft het toch ook niet aan iedereen te vertellen? Zijn er mensen met wie jij het er voor je gevoel goed over zou kunnen/willen hebben? Mensen van wie je weet dat ze er echt discreet mee omgaan en die zich ook nog enigszins normaal naar je man kunnen gedragen als ze het te weten komen?Een geheim van een ander wordt gemiddeld drie keer doorverteld. En zeker een heftig verhaal zoals dit. Wat TO ook besluit, het zal haar en haar kinderen lang kunnen achtervolgen.
[...]
Hoezo wordt die kans ineens heel groot, heb je zulke kletskousen in je familie/vriendenkring die geen geheim kunnen houden? Je hoeft het toch ook niet aan iedereen te vertellen? Zijn er mensen met wie jij het er voor je gevoel goed over zou kunnen/willen hebben? Mensen van wie je weet dat ze er echt discreet mee omgaan en die zich ook nog enigszins normaal naar je man kunnen gedragen als ze het te weten komen?Een geheim van een ander wordt gemiddeld drie keer doorverteld. En zeker een heftig verhaal zoals dit. Wat TO ook besluit, het zal haar en haar kinderen lang kunnen achtervolgen.
vrijdag 6 mei 2016 om 16:09
Mooi gezegd weer Wiebeltje. Het is ook heel vrouweigen om de positieve en negatieve eigenschappen van iemand op een weegschaaltje te leggen. "Ja, hij is dan wel maar de hoeren geweest, máár het is toch zo'n lieve vader etc."
Maar in het echte leven werkt het niet zo simpel. Het is niet ineens oké om je vrouw zo te bedriegen, omdat je toevallig zo'n leuke vent bent. Er zijn grenzen. TO moet voor haarzelf bepalen waar haar grens ligt.
Maar in het echte leven werkt het niet zo simpel. Het is niet ineens oké om je vrouw zo te bedriegen, omdat je toevallig zo'n leuke vent bent. Er zijn grenzen. TO moet voor haarzelf bepalen waar haar grens ligt.
vrijdag 6 mei 2016 om 16:14
Doet (de goede eigenschappen benadrukken in plaats van goed te kijken naar de slechte en schadelijke eigenschappen) me altijd weer denken aan mensen die roepen dat vegetariers zulke goede mensen zijn.
Waarop een (vrouwelijke) Engelse kok altijd riep: Hitler was a vegetarian!
Waarop een (vrouwelijke) Engelse kok altijd riep: Hitler was a vegetarian!
Everything you see I owe to spaghetti!
vrijdag 6 mei 2016 om 16:14
quote:Ooze schreef op 06 mei 2016 @ 11:10:
Het viva forum is het grootste troll forum van NL. Fok forum/geenstijl is er niets bij.
nou ja, je kunt er alles van vinden, ook van dat viva item op de homepage, maar je weet toch niets zeker. alles kan. een redactie kan zelf een nickname Zeeland aanmaken en zo een topic starten hoor. ik zeg niet dat ze het gedaan hebben, denk dat het niet nodig is omdat er zoveel ellende op het forum gespuit word, dat komt denk ik echt wel van mensen die niet bij viva werken.
maar het zou kunnen, zelf starten en steeds blijven schrijven om reacties te krijgen.
nou reacties genoeg, want de mensen willen hun verhaal kwijt, soms in lappen tekst waar de preek van de dominee niks bij is.
allemaal om de TO te helpen of om hun eigen verhaal kwijt te kunnen.
ik lees het allemaal mee net als veel anderen. en waarom, waarom zitten we hier op het forum.
ja dat is een goede vraag.
Het viva forum is het grootste troll forum van NL. Fok forum/geenstijl is er niets bij.
nou ja, je kunt er alles van vinden, ook van dat viva item op de homepage, maar je weet toch niets zeker. alles kan. een redactie kan zelf een nickname Zeeland aanmaken en zo een topic starten hoor. ik zeg niet dat ze het gedaan hebben, denk dat het niet nodig is omdat er zoveel ellende op het forum gespuit word, dat komt denk ik echt wel van mensen die niet bij viva werken.
maar het zou kunnen, zelf starten en steeds blijven schrijven om reacties te krijgen.
nou reacties genoeg, want de mensen willen hun verhaal kwijt, soms in lappen tekst waar de preek van de dominee niks bij is.
allemaal om de TO te helpen of om hun eigen verhaal kwijt te kunnen.
ik lees het allemaal mee net als veel anderen. en waarom, waarom zitten we hier op het forum.
ja dat is een goede vraag.
