Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
maandag 16 mei 2016 om 11:47
Youk, haha, je weet niet hoe je wat meer openheid zou kunnen geven?
....echt?
T is erg simpel: bijvoorbeeld: mama blijft thuis want ze voelt zich niet goed/verdrietig. Ze kan aangeven dat ze rust moet nemen en daarom even thuis blijft. Als het goed is kun je dan op een later moment (of beter: dit had je al kunnen aangeven) bespreken dat het niet zo lekker loopt tussen pa en ma.
Dat er therapie gevolgd zal worden door papa en mama om de problemen head-on aan te pakken. En dat er verder niets is dat zij kunnen doen, maar dat ze vertrouwen kunnen hebben dat de problemen kunnen worden uitgewerkt. Dat de liefde voor hen beiden er op geen enkele manier onder leidt en dat papa en mama ook nog van elkaar houden, maar dat er problemen kunnen optreden in relaties die jezelf verdriet doen en waar je naar moet kijken en deze moet oplossen samen. Dat ze ook niet weten wat de toekomst brengt momenteel maar dat ze daarmee bezig zijn.
Dat als ze vragen hebben ze die kunnen stellen
Bijvoorbeeld.
In plaats van "hiep hoi: ga maar lekker kaarten jongens!! Heel veel plezier jongens...." *met blik waaruit niet geheel te verbergen rotgevoelens spreken.
Jammer en een onderschatting van je kids, zo' n toneelspelletje.,
En erg vind ik het ook, want je laat ze zitten met hun eigen gevoelens, mislukte interpretaties die ze misschien op een eenzaam moment bij elkaar verzinnen. Ze zullen hier niet constant over piekeren en het is ook goed hen niet alles te vertellen, maar dit is het andere uiterste.
Het biedt ook geen goed voorbeeld voor de kids. Dat zou kunnen zijn: je kunt problemen tegen komen, verdriet hebben, maar daar samen als gezin doorheen (proberen te) komen
Dan kun je ze bij die gevoelens van onzekerheid die dan (waarschijnlijk) opkomen ondertsteunen. Het IS ook onzeker. Nu laat je ze hier mee zitten, alleen, want die gevoelens en vragen zijn er al lang maar je doet alsof er niks aan de hand is.
Dat start bij openheid (nogmaals op de leeftijd afgestemd) in plaats van toneelspel.
Concreet genoeg?
....echt?
T is erg simpel: bijvoorbeeld: mama blijft thuis want ze voelt zich niet goed/verdrietig. Ze kan aangeven dat ze rust moet nemen en daarom even thuis blijft. Als het goed is kun je dan op een later moment (of beter: dit had je al kunnen aangeven) bespreken dat het niet zo lekker loopt tussen pa en ma.
Dat er therapie gevolgd zal worden door papa en mama om de problemen head-on aan te pakken. En dat er verder niets is dat zij kunnen doen, maar dat ze vertrouwen kunnen hebben dat de problemen kunnen worden uitgewerkt. Dat de liefde voor hen beiden er op geen enkele manier onder leidt en dat papa en mama ook nog van elkaar houden, maar dat er problemen kunnen optreden in relaties die jezelf verdriet doen en waar je naar moet kijken en deze moet oplossen samen. Dat ze ook niet weten wat de toekomst brengt momenteel maar dat ze daarmee bezig zijn.
Dat als ze vragen hebben ze die kunnen stellen
Bijvoorbeeld.
In plaats van "hiep hoi: ga maar lekker kaarten jongens!! Heel veel plezier jongens...." *met blik waaruit niet geheel te verbergen rotgevoelens spreken.
Jammer en een onderschatting van je kids, zo' n toneelspelletje.,
En erg vind ik het ook, want je laat ze zitten met hun eigen gevoelens, mislukte interpretaties die ze misschien op een eenzaam moment bij elkaar verzinnen. Ze zullen hier niet constant over piekeren en het is ook goed hen niet alles te vertellen, maar dit is het andere uiterste.
Het biedt ook geen goed voorbeeld voor de kids. Dat zou kunnen zijn: je kunt problemen tegen komen, verdriet hebben, maar daar samen als gezin doorheen (proberen te) komen
Dan kun je ze bij die gevoelens van onzekerheid die dan (waarschijnlijk) opkomen ondertsteunen. Het IS ook onzeker. Nu laat je ze hier mee zitten, alleen, want die gevoelens en vragen zijn er al lang maar je doet alsof er niks aan de hand is.
Dat start bij openheid (nogmaals op de leeftijd afgestemd) in plaats van toneelspel.
Concreet genoeg?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 16 mei 2016 om 12:06
Ik ben blij dat je het nu concreter maakt wat je bedoelt. Voor zover ik het lees ben jij dus ook niet open over de aanleiding, zeg je alleen dat er problemen zijn en dat mama verdrietig is.
Volgens mij hebben ze de jongens al lang verteld dat er problemen zijn en Zeeland heeft meerdere keren aangegeven dat ze gesprekjes heeft gehad met ieder kind apart. Verschil met wat jij schrijft lijkt mij klein. Ik vertrouw erop dat Zeeland en haar man dit goed oppakken met de kinderen omdat ze op mijn overkomen als mensen die veel van hun kinderen houden. Ook al verwoord ze hier niet elke opmerking die ze tegen de kinderen maakt en ook al hebben de kinderen hier nu soms verdriet over.
Volgens mij hebben ze de jongens al lang verteld dat er problemen zijn en Zeeland heeft meerdere keren aangegeven dat ze gesprekjes heeft gehad met ieder kind apart. Verschil met wat jij schrijft lijkt mij klein. Ik vertrouw erop dat Zeeland en haar man dit goed oppakken met de kinderen omdat ze op mijn overkomen als mensen die veel van hun kinderen houden. Ook al verwoord ze hier niet elke opmerking die ze tegen de kinderen maakt en ook al hebben de kinderen hier nu soms verdriet over.
Het is zoals het is
maandag 16 mei 2016 om 12:38
schade is gedaan cq ontstaan. Bij de kids. Door hem, niet door haar. Nu is het de vraag hoe ermee om te gaan. Kids hoeven de exacte aanleiding niet te weten (en wat wel ligt aan de leeftijd). Maar voor Zeeland lijkt het me belangrijk na te denkrn hoe ze met haar man om kan gaan in bijzijn vannkids. Scheiden hoeft trouwens helemaal niet schadelijker te zijn. De schade komt nl uit de vertrouwensbreuk door het hoerenlopen.
Optie 1: ze blijven samen, Z zal man nooit helemaal vertrouwen, er zal een sfeer hangen van achterdocht. Intimiteit blijft beladen.
Optie 2. Ze blijven niet samen: Z is nog steeds terecht boos en verdrietig maar hoeft man alleen maar te zien als co-ouder.
Mochten de kids er ooit achter komen: wat zal hun reactie zijn als ze horen wat de reden is voor die spanning al die jaren? En zouden ze zich niet afvragen waarom mama dit geaccepteerd heeft?
Optie 1: ze blijven samen, Z zal man nooit helemaal vertrouwen, er zal een sfeer hangen van achterdocht. Intimiteit blijft beladen.
Optie 2. Ze blijven niet samen: Z is nog steeds terecht boos en verdrietig maar hoeft man alleen maar te zien als co-ouder.
Mochten de kids er ooit achter komen: wat zal hun reactie zijn als ze horen wat de reden is voor die spanning al die jaren? En zouden ze zich niet afvragen waarom mama dit geaccepteerd heeft?
maandag 16 mei 2016 om 13:05
Ik schrijf niet dat ze niet veel van hun kinderen houden of dat ze het niet goed aanpakt. Maar ik heb inderdaad niet meegekregen dat ze al meer openheid van zaken gaf - dat blijkt voor mij niet bepaald uit wat Zeeland schrijft.
Ik zie nog behoorlijk wat toneelspel.
Dat is alles.
Je hoeft haar aanpak niet te verdedigen, Youk: ze zal het heus goed doen.
En zeker houdt ze zielsveel van haar kids!!
Ik zie nog behoorlijk wat toneelspel.
Dat is alles.
Je hoeft haar aanpak niet te verdedigen, Youk: ze zal het heus goed doen.
En zeker houdt ze zielsveel van haar kids!!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 16 mei 2016 om 13:07
quote:misia schreef op 16 mei 2016 @ 11:11:
"Ze kan moeilijk haar hart van uitstorten bij die kinderen. (...) Maar om nu je hele huwelijkscrisis bij ze uit te storten vind ik minstens net zo belastend."
Dat schrijf ik niet dat ze haar hart moet uitstorten bij haar kids, of lees je dit ergens?
Ze laat ze WEL zitten nu met alle (vervormde) intepretaties van de situatie die ze nu zelf aan het verzinnen zijn. Dat ze dat doen, is zeker. En dan zou ik als ouder liever hebben dat ik hen het probleem uitleg zodat ze het samen met mij kunnen doorwerken, in plaats van alleen
nb op een manier die bij hun leeftijd past, dus niet het hoerenbezoek maar wat het voor effect heeft/nu gaande is. Hart uitsorten is onzin, maar ik zou dat masker wel wat meer afleggen en gewoon laten zien dat er problemen zijn.
Nu doet TO er alles aan om zich op te kalvateren (letterlijk en figuurlijk), en staat zich erop voor dat dit haar wonderwel lukt- terwijl de kids al lang zien en voelen hoe het daadwerkelijk gaat. En mss hulp kunnen gebruiken bij de interpretatie van de oorzaak.
Het zijn geen kleine kinderen meer, het zijn pubers. Ze weten heel goed dat het tussen hun ouders even niet zo best gaat, want vader is al een keer niet thuis gekomen, terwijl ze aan tafel zaten te wachten met het eten. Ik denk dus niet dat ze nu denken dat moeder levensbedreigend ziek is. Verder heeft TO geen antwoord op de vraag of ze gaan scheiden, dus het enige wat ze kan doen is zeggen dat papa naar de hoeren is geweest.
Één van de kinderen heeft toen vader weg was toch heel duidelijk gezegd dat hij het niet wil weten. Dus wat zou ze verder moeten doen /uitleggen?
"Ze kan moeilijk haar hart van uitstorten bij die kinderen. (...) Maar om nu je hele huwelijkscrisis bij ze uit te storten vind ik minstens net zo belastend."
Dat schrijf ik niet dat ze haar hart moet uitstorten bij haar kids, of lees je dit ergens?
Ze laat ze WEL zitten nu met alle (vervormde) intepretaties van de situatie die ze nu zelf aan het verzinnen zijn. Dat ze dat doen, is zeker. En dan zou ik als ouder liever hebben dat ik hen het probleem uitleg zodat ze het samen met mij kunnen doorwerken, in plaats van alleen
nb op een manier die bij hun leeftijd past, dus niet het hoerenbezoek maar wat het voor effect heeft/nu gaande is. Hart uitsorten is onzin, maar ik zou dat masker wel wat meer afleggen en gewoon laten zien dat er problemen zijn.
Nu doet TO er alles aan om zich op te kalvateren (letterlijk en figuurlijk), en staat zich erop voor dat dit haar wonderwel lukt- terwijl de kids al lang zien en voelen hoe het daadwerkelijk gaat. En mss hulp kunnen gebruiken bij de interpretatie van de oorzaak.
Het zijn geen kleine kinderen meer, het zijn pubers. Ze weten heel goed dat het tussen hun ouders even niet zo best gaat, want vader is al een keer niet thuis gekomen, terwijl ze aan tafel zaten te wachten met het eten. Ik denk dus niet dat ze nu denken dat moeder levensbedreigend ziek is. Verder heeft TO geen antwoord op de vraag of ze gaan scheiden, dus het enige wat ze kan doen is zeggen dat papa naar de hoeren is geweest.
Één van de kinderen heeft toen vader weg was toch heel duidelijk gezegd dat hij het niet wil weten. Dus wat zou ze verder moeten doen /uitleggen?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 16 mei 2016 om 13:11
"Ik denk dus niet dat ze nu denken dat moeder levensbedreigend ziek is."
Dat weet je niet, net zo min als ik.
"Verder heeft TO geen antwoord op de vraag of ze gaan scheiden, dus het enige wat ze kan doen is zeggen dat papa naar de hoeren is geweest."
Dat schrijf ik niet: lees mijn post svp goed.
Maar hoezo gaan jullie eigenlijk in op mijn posts: blijkbaar heeft TO al die openheid gegeven. En ik erover heen gelezen.
Jullie vinden dat TO het prima en open aanpakt en alles zo goed is gecommuniceerd naar de kids.
Ik niet.
...... Mag het?
Dat weet je niet, net zo min als ik.
"Verder heeft TO geen antwoord op de vraag of ze gaan scheiden, dus het enige wat ze kan doen is zeggen dat papa naar de hoeren is geweest."
Dat schrijf ik niet: lees mijn post svp goed.
Maar hoezo gaan jullie eigenlijk in op mijn posts: blijkbaar heeft TO al die openheid gegeven. En ik erover heen gelezen.
Jullie vinden dat TO het prima en open aanpakt en alles zo goed is gecommuniceerd naar de kids.
Ik niet.
...... Mag het?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 16 mei 2016 om 13:13
Zeg dat dan Misia, wat ze goed doet. Dat heeft ze nu zo hard nodig om de energie en ruimte te vinden om goed om te gaan met alles en met de kinderen.
Zeeland: fijn dat je je vriendin ziet! Ik hoop dat het oplucht. Fijn dat je man meehelpt om jou te ontzien als je het moeilijk hebt.
Heb vertrouwen in jezelf! Je doet het echt goed allemaal!
Zeeland: fijn dat je je vriendin ziet! Ik hoop dat het oplucht. Fijn dat je man meehelpt om jou te ontzien als je het moeilijk hebt.
Heb vertrouwen in jezelf! Je doet het echt goed allemaal!
Het is zoals het is
maandag 16 mei 2016 om 13:32
Youk, nogmaals: ze krijgt volop te horen wat ze goed doet. Hier vindt de meerderheid dat ze het goed aanpakt allemaal; en dat krijgt ze ook te horen!!
Maw je hoeft niet zo voor haar in de bres te springen door mij op te dragen te schrijven wat ik vindt dat ze goed doet als ik juist vindt dat ze teveel dat masker ophoudt van "niks aan de hand / alles OK" - niet alleen naar haar kids maar ook naar de verdere buitenwereld en uiteindelijk ook naar zichzelf.
Ze kan heus tegen een ander geluid, dus je hoeft niet meer voor haar te zorgen dan nodig is......
Maw je hoeft niet zo voor haar in de bres te springen door mij op te dragen te schrijven wat ik vindt dat ze goed doet als ik juist vindt dat ze teveel dat masker ophoudt van "niks aan de hand / alles OK" - niet alleen naar haar kids maar ook naar de verdere buitenwereld en uiteindelijk ook naar zichzelf.
Ze kan heus tegen een ander geluid, dus je hoeft niet meer voor haar te zorgen dan nodig is......
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 16 mei 2016 om 13:47
quote:Youk79 schreef op 16 mei 2016 @ 13:16:
Merk je hoe aangevallen je je nu voelt Misia? Door vrij lichte kritiek?
Ik denk dat Zeeland zich nog veel erger aangevallen voelt en dat terwijl ze juist zo kwetsbaar is nu.
Ik voel me niet aangevallen......
En je weet ook niet hoe Zeeland zich nu voelt.
Voel ik me altijd ongemakkelijk bij: mensen die 'weten' (aannemen) hoe een ander zich voelt.
Misschien merk je dat.
Merk je hoe aangevallen je je nu voelt Misia? Door vrij lichte kritiek?
Ik denk dat Zeeland zich nog veel erger aangevallen voelt en dat terwijl ze juist zo kwetsbaar is nu.
Ik voel me niet aangevallen......
En je weet ook niet hoe Zeeland zich nu voelt.
Voel ik me altijd ongemakkelijk bij: mensen die 'weten' (aannemen) hoe een ander zich voelt.
Misschien merk je dat.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 16 mei 2016 om 14:10
Zeeland, volgens mij kun je het nooit helemaal goed doen.
Er is hoe dan ook een akelig geheim of een akelige waarheid voor je kinderen. En dat is niet jouw schuld, daar heeft hun vader voor gezorgd.
Misschien is dit van alle dingen die hij jou heeft aangedaan wel de ergste: hij zorgt ervoor dat jij een kloof tussen jou en de kinderen moet maken om hun te beschermen. Een kloof juist op het moment dat jij staat te wankelen op je benen en de kinderen uiteraard wel wát meekrijgen en jullie juist erg nodig hebben.
Wat je wel kunt doen is naar eer en geweten en je beste vermogen proberen om midden in deze storm het zo goed mogelijk te doen. En volgens mij probeer jij dat, heel hard. Dát vind ik goed van je, en ook volstrekt logisch. Misschien dat woorden hier op het forum je nog inzichten geven of helpen daarbij, ik hoop het voor je.
Er is hoe dan ook een akelig geheim of een akelige waarheid voor je kinderen. En dat is niet jouw schuld, daar heeft hun vader voor gezorgd.
Misschien is dit van alle dingen die hij jou heeft aangedaan wel de ergste: hij zorgt ervoor dat jij een kloof tussen jou en de kinderen moet maken om hun te beschermen. Een kloof juist op het moment dat jij staat te wankelen op je benen en de kinderen uiteraard wel wát meekrijgen en jullie juist erg nodig hebben.
Wat je wel kunt doen is naar eer en geweten en je beste vermogen proberen om midden in deze storm het zo goed mogelijk te doen. En volgens mij probeer jij dat, heel hard. Dát vind ik goed van je, en ook volstrekt logisch. Misschien dat woorden hier op het forum je nog inzichten geven of helpen daarbij, ik hoop het voor je.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 16 mei 2016 om 14:26
quote:iris1969 schreef op 16 mei 2016 @ 13:40:
Ik ben het helemaal met Misia eens en ik vind dus ook dat ze het niet zo goed aanpakt.
Schone schijn boven alles, want niemand mag iets merken. Dat gaat TO innerlijk nooit volhouden. Zij knalt zo dadelijk uit elkaar en hij leeft rustig verder.Ik ben het ook eens met Misia en ook met jou dus
Ik ben het helemaal met Misia eens en ik vind dus ook dat ze het niet zo goed aanpakt.
Schone schijn boven alles, want niemand mag iets merken. Dat gaat TO innerlijk nooit volhouden. Zij knalt zo dadelijk uit elkaar en hij leeft rustig verder.Ik ben het ook eens met Misia en ook met jou dus
maandag 16 mei 2016 om 14:37
quote:sofietje83 schreef op 16 mei 2016 @ 14:26:
[...]
Ik ben het ook eens met Misia en ook met jou dus Idem. En ik denk dat dit een supergrote valkuil voor Zeeland is, want zo gewend om geheimen te moeten hebben en te houden. Als moeder zeg ik: geef die erfenis niet aan jouw kinderen door.
[...]
Ik ben het ook eens met Misia en ook met jou dus Idem. En ik denk dat dit een supergrote valkuil voor Zeeland is, want zo gewend om geheimen te moeten hebben en te houden. Als moeder zeg ik: geef die erfenis niet aan jouw kinderen door.
Everything you see I owe to spaghetti!
maandag 16 mei 2016 om 15:08
Elke keer dat ik Rob Ouderkerk zie denk ik "jij bent die griezel die stelde dat sociale rechtvaardigheid geen argument was op momenten dat je naar de hoeren ging". Ik ben blij dat ik zijn kinderen niet ken, want ik zou elke keer denken " jij hebt die vader die....".
Openheid heeft grenzen als je kinderen de gevolgen moeten dragen.
Openheid heeft grenzen als je kinderen de gevolgen moeten dragen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 16 mei 2016 om 15:15
quote:Zeeland1970 schreef op 15 mei 2016 @ 09:56:
[...]
Ja. Zinvol...
Ik ga even kijken op de site van kostbaarvaatwerk. Iemand adviseerde me die.
(Ik heb nog steeds geen hulp, moet hier meer energie insteken, om die te vinden. Ik wil/moet aan de slag)
Ja, na je laatste grotere post waarin je schrijft dat je crashed: je moet ergens heen! Ik vind het trouwens erg netjes van je man dat hij het zag komen en de kinderen mee nam.
Maar jij moet praten. Dat die groep te ver weg zat en te duur was is balen. Welke regio zit je precies? Misschien weet iemand een specialist in jouw buurt?
Misschien maakt het niet eens uit of die persoon gespecialiseerd is in partners-van, maar gaat het er gewoon om dat het een goede psycholoog/andere loog is?
Bedenk even hoe veel je het gevoel had dat jullie samen en apart opgeschoten waren na dat gesprek bij die ene dame. Van zo van je af kunnen praten tegen iemand die je de juiste vragen kan stellen heb je nog veel meer nodig. Alleen met jezelf sparren schiet niet op, en je man kan je ook uiteindelijk alleen antwoorden geven, maar verder gaat het ook teveel over hem.
Heb je morgen de kans aan de telefoon te gaan zitten, bellen, vragen om advies waar je wel moet zijn, weer bellen etc?
[...]
Ja. Zinvol...
Ik ga even kijken op de site van kostbaarvaatwerk. Iemand adviseerde me die.
(Ik heb nog steeds geen hulp, moet hier meer energie insteken, om die te vinden. Ik wil/moet aan de slag)
Ja, na je laatste grotere post waarin je schrijft dat je crashed: je moet ergens heen! Ik vind het trouwens erg netjes van je man dat hij het zag komen en de kinderen mee nam.
Maar jij moet praten. Dat die groep te ver weg zat en te duur was is balen. Welke regio zit je precies? Misschien weet iemand een specialist in jouw buurt?
Misschien maakt het niet eens uit of die persoon gespecialiseerd is in partners-van, maar gaat het er gewoon om dat het een goede psycholoog/andere loog is?
Bedenk even hoe veel je het gevoel had dat jullie samen en apart opgeschoten waren na dat gesprek bij die ene dame. Van zo van je af kunnen praten tegen iemand die je de juiste vragen kan stellen heb je nog veel meer nodig. Alleen met jezelf sparren schiet niet op, en je man kan je ook uiteindelijk alleen antwoorden geven, maar verder gaat het ook teveel over hem.
Heb je morgen de kans aan de telefoon te gaan zitten, bellen, vragen om advies waar je wel moet zijn, weer bellen etc?
maandag 16 mei 2016 om 15:24
quote:iris1969 schreef op 16 mei 2016 @ 13:40:
Ik ben het helemaal met Misia eens en ik vind dus ook dat ze het niet zo goed aanpakt.
Schone schijn boven alles, want niemand mag iets merken. Dat gaat TO innerlijk nooit volhouden. Zij knalt zo dadelijk uit elkaar en hij leeft rustig verder.
Een lichaam voelt dat.
Die kan nauwelijks toneel spelen.
Het onderbewustzijn gaat hoe dan ook werken, te werk.
Ik ben het helemaal met Misia eens en ik vind dus ook dat ze het niet zo goed aanpakt.
Schone schijn boven alles, want niemand mag iets merken. Dat gaat TO innerlijk nooit volhouden. Zij knalt zo dadelijk uit elkaar en hij leeft rustig verder.
Een lichaam voelt dat.
Die kan nauwelijks toneel spelen.
Het onderbewustzijn gaat hoe dan ook werken, te werk.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
maandag 16 mei 2016 om 15:38
quote:elle5460 schreef op 16 mei 2016 @ 15:24:
[...]
Een lichaam voelt dat.
Die kan nauwelijks toneel spelen.
Het onderbewustzijn gaat hoe dan ook werken, te werk.Ja. Dan ga je dus klachten krijgen. Hoofdpijn, of rugpijn, of chronische vermoeidheid, een onrustig lijf. Of net waar je gevoelig voor ben. Omdat je lichaam vertelt: stop, je doet me geweld aan.
[...]
Een lichaam voelt dat.
Die kan nauwelijks toneel spelen.
Het onderbewustzijn gaat hoe dan ook werken, te werk.Ja. Dan ga je dus klachten krijgen. Hoofdpijn, of rugpijn, of chronische vermoeidheid, een onrustig lijf. Of net waar je gevoelig voor ben. Omdat je lichaam vertelt: stop, je doet me geweld aan.
maandag 16 mei 2016 om 16:39
quote:misia schreef op 16 mei 2016 @ 13:47:
[...]
Ik voel me niet aangevallen......
En je weet ook niet hoe Zeeland zich nu voelt.
Voel ik me altijd ongemakkelijk bij: mensen die 'weten' (aannemen) hoe een ander zich voelt.
Misschien merk je dat.Toch doe jij zelf aannames over hoe de kinderen van Zeeland zich voelen onder wat er gebeurt. Op basis van die aannames stel je min of meer dat ze haar kinderen onnodig beschadigt.
[...]
Ik voel me niet aangevallen......
En je weet ook niet hoe Zeeland zich nu voelt.
Voel ik me altijd ongemakkelijk bij: mensen die 'weten' (aannemen) hoe een ander zich voelt.
Misschien merk je dat.Toch doe jij zelf aannames over hoe de kinderen van Zeeland zich voelen onder wat er gebeurt. Op basis van die aannames stel je min of meer dat ze haar kinderen onnodig beschadigt.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 16 mei 2016 om 16:41
quote:Annapicobella schreef op 16 mei 2016 @ 14:37:
[...]
Idem. En ik denk dat dit een supergrote valkuil voor Zeeland is, want zo gewend om geheimen te moeten hebben en te houden. Als moeder zeg ik: geef die erfenis niet aan jouw kinderen door.Ze zadelt haar kinderen toch niet op met een geheim? Dat zou ze we doen als ze zou vertellen wat er aan de hand is en ze zou vragen om er verder met niemand over te praten. Ik ken volwassenen die zich al bezwaard hebben gevoeld omdat hun ouders onderlinge problemen met hen hebben besproken. Een van de kinderen van TO heeft gezegd: wat het ook is, ik wil het niet weten (zie andere topic).
[...]
Idem. En ik denk dat dit een supergrote valkuil voor Zeeland is, want zo gewend om geheimen te moeten hebben en te houden. Als moeder zeg ik: geef die erfenis niet aan jouw kinderen door.Ze zadelt haar kinderen toch niet op met een geheim? Dat zou ze we doen als ze zou vertellen wat er aan de hand is en ze zou vragen om er verder met niemand over te praten. Ik ken volwassenen die zich al bezwaard hebben gevoeld omdat hun ouders onderlinge problemen met hen hebben besproken. Een van de kinderen van TO heeft gezegd: wat het ook is, ik wil het niet weten (zie andere topic).
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 16 mei 2016 om 16:44
quote:Dubbz schreef op 16 mei 2016 @ 15:38:
[...]
Ja. Dan ga je dus klachten krijgen. Hoofdpijn, of rugpijn, of chronische vermoeidheid, een onrustig lijf. Of net waar je gevoelig voor ben. Omdat je lichaam vertelt: stop, je doet me geweld aan.Idd, ja of je krijgt wat TO gehad heeft.
[...]
Ja. Dan ga je dus klachten krijgen. Hoofdpijn, of rugpijn, of chronische vermoeidheid, een onrustig lijf. Of net waar je gevoelig voor ben. Omdat je lichaam vertelt: stop, je doet me geweld aan.Idd, ja of je krijgt wat TO gehad heeft.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
