Zwanger
alle pijlers
Slechte uitslag combinatietest
woensdag 11 mei 2016 om 21:12
Na lang proberen en uiteindelijk een ICSI behandeling ben ik nu eindelijk zwanger van onze eerste (13wk). Helaas heb ik gisteren 'slecht' nieuws gekregen: uit de combinatietest bleek dat er een verhoogde kans is dat ons kindje trisomie 13, 18 of 21 heeft. Ik weet dat de kans verreweg het grootst is dat er uiteindelijk helemaal niets aan de hand is, maar de uitslagen die wij kregen waren toch wel flink verhoogd (Down 1:32, Edwards 1:85, Patau 1:92). Schrikken dus... We kunnen nu alleen maar afwachten op de volgende test (NIPT) en hopen dat het loos alarm was, maar helaas duurt dat best lang (nog 3-4 weken). Ik zoek dames die hier ook mee te maken hebben gehad. Ik ben benieuwd hoe jullie er mee om zijn gegaan, wat jullie uitslagen waren, of er ook daadwerkelijk iets mis was en hoe jullie verder zijn gegaan.
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
******
Na lange tijd in onzekerheid bleek ons zoontje meerdere genetische afwijkingen te hebben. We hebben het moeilijke besluit moeten nemen om de zwangerschap af te breken. Een paar dagen later werd ik opgenomen in het VUmc om te bevallen. Na ongeveer 30 uur werd ons prachtige kleine zoontje levenloos geboren, alles er op en er aan. Twintig centimeter groot. Stichting Still heeft prachtige foto's voor ons gemaakt. Na alle ellende konden we in september eindelijk weer verder met de volgende poging om onze kinderwens te realiseren. De eerste cryo werd terug geplaatst en dat ging goed. De teruggeplaatste cryo is groeide uit tot een zwangerschap, het zat op de goede plek, het hartje klopte en het groeide netjes op schema. Maar helaas werd bij ruim 10 weken op de echo is ineens een flinke afwijking gezien (hygroma colli). Het vruchtje liep ook wat achter op de groei en het hartje klopte nu veel sneller dan zou moeten (ook een aanwijzing voor een chrom. afwijking). We moesten twee weken afwachten tot we een vlokkentest konden doen. Na een week bleek de hoeveelheid vocht alleen nog maar verder te zijn toegenomen, geen goed teken. Bij de echo voorafgaand aan de vlokkentest bleek het hartje van het kindje niet meer te kloppen. Het was over. Het kindje was tot ongeveer 12 weken doorgegroeid. De miskraam werd in het ziekenhuis opgewekt met medicatie, daarna moest ik helaas alsnog een curettage ondergaan om placentaresten te verwijderen. Bijna 2 maanden na de miskraam kregen we eindelijk een uitslag: Turner syndroom... Daarna is chromosomenonderzoek ingezet bij flipman en mijzelf, maar daar kwamen geen bijzonderheden uit.
We zijn sinds februari weer in de running, en mogen weer een cryo laten terugplaatsen. Helaas werkte mijn lichaam niet mee, en ging de tp niet door. Een maand en vele extra echo-onderzoeken later hebben we gelukkig wel een tp gehad. Bij het ontdooien is 1 embryo gesneuveld, maar een tweede embryo kon wel goed ontdooid worden. Helaas ben ik daarvan niet zwanger geworden. In mei gaan we weer verder.
(https://wensmama.wordpress.com)
flipje2 wijzigde dit bericht op 20-05-2017 12:06
8.30% gewijzigd
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
vrijdag 17 juni 2016 om 21:13
quote:flipje2 schreef op 17 juni 2016 @ 18:52:
Fijn en emotioneel afscheid gehad vandaag. Was even heel zwaar toen het moment daar was om het kistje te sluiten en echt af te sluiten.
Dat is ook gewoon iets wat zo tegen al je moedergevoelens indruist... Hoe kan je er ooit klaar voor zijn om je kindje achter te laten.... Fijn dat het mooi was en knap dat jullie ook deze dag weer doorgekomen zijn
Fijn en emotioneel afscheid gehad vandaag. Was even heel zwaar toen het moment daar was om het kistje te sluiten en echt af te sluiten.
Dat is ook gewoon iets wat zo tegen al je moedergevoelens indruist... Hoe kan je er ooit klaar voor zijn om je kindje achter te laten.... Fijn dat het mooi was en knap dat jullie ook deze dag weer doorgekomen zijn
vrijdag 17 juni 2016 om 21:26
vrijdag 17 juni 2016 om 21:35
quote:flipje2 schreef op 17 juni 2016 @ 20:13:
[...]
Flipman en ik zijn nu nog dichter bij elkaar gekomen. Daar zijn we F. zeer dankbaar voor.
Volgend jaar gaan we trouwen.Ach Flip: ondanks alles wat een mooi nieuws...
[...]
Flipman en ik zijn nu nog dichter bij elkaar gekomen. Daar zijn we F. zeer dankbaar voor.
Volgend jaar gaan we trouwen.Ach Flip: ondanks alles wat een mooi nieuws...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zaterdag 18 juni 2016 om 08:29
Zo verdrietig en zo mooi liefdevol hoe je het beschrijft.
Als het een ongepaste vraag is, dan mag je het negeren. Maar krijgen jullie nog bericht over de obductie? Juist omdat F. er zo goed uitzag dat me het zo moeilijk lijkt dat hij niet verder kon groeien. Dus dat de obductie rationeel een soort bevestiging is dat jullie geen keuze hadden?
Als het een ongepaste vraag is, dan mag je het negeren. Maar krijgen jullie nog bericht over de obductie? Juist omdat F. er zo goed uitzag dat me het zo moeilijk lijkt dat hij niet verder kon groeien. Dus dat de obductie rationeel een soort bevestiging is dat jullie geen keuze hadden?
zaterdag 18 juni 2016 om 09:49
Lieve Flip hoe zijn jullie de avond en nacht doorgekomen?
Ik weet niet meer wat te zeggen, hoe jullie je voelen kan niemand over mee praten die het niet zelf hebben meegemaakt... Ik hoop dat jullie de tijd krijgen om dit een plekje proberen te geven, fijne mensen om jullie heen hebben die jullie steunen en juist met rust laten als jullie dat willen.
Hier zal nog elke dag een kaarsje branden voor F.
Ondanks alles heel mooi om te lezen dat jij en flipman nog dichter bij elkaar zijn en volgend jaar gaan trouwen
Ik weet niet meer wat te zeggen, hoe jullie je voelen kan niemand over mee praten die het niet zelf hebben meegemaakt... Ik hoop dat jullie de tijd krijgen om dit een plekje proberen te geven, fijne mensen om jullie heen hebben die jullie steunen en juist met rust laten als jullie dat willen.
Hier zal nog elke dag een kaarsje branden voor F.
Ondanks alles heel mooi om te lezen dat jij en flipman nog dichter bij elkaar zijn en volgend jaar gaan trouwen
zaterdag 18 juni 2016 om 11:35
quote:bridt schreef op 18 juni 2016 @ 08:29:
Zo verdrietig en zo mooi liefdevol hoe je het beschrijft.
Als het een ongepaste vraag is, dan mag je het negeren. Maar krijgen jullie nog bericht over de obductie? Juist omdat F. er zo goed uitzag dat me het zo moeilijk lijkt dat hij niet verder kon groeien. Dus dat de obductie rationeel een soort bevestiging is dat jullie geen keuze hadden?
Dat is wel de bedoeling inderdaad. Dat is ook de belangrijkste reden geweest voor de obductie. Er is ook nog een biopt genomen van het kindje en van de placenta.
Maar wanneer we al die uitslagen zullen krijgen dat weet ik niet.
Zo verdrietig en zo mooi liefdevol hoe je het beschrijft.
Als het een ongepaste vraag is, dan mag je het negeren. Maar krijgen jullie nog bericht over de obductie? Juist omdat F. er zo goed uitzag dat me het zo moeilijk lijkt dat hij niet verder kon groeien. Dus dat de obductie rationeel een soort bevestiging is dat jullie geen keuze hadden?
Dat is wel de bedoeling inderdaad. Dat is ook de belangrijkste reden geweest voor de obductie. Er is ook nog een biopt genomen van het kindje en van de placenta.
Maar wanneer we al die uitslagen zullen krijgen dat weet ik niet.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 19 juni 2016 om 00:39
zondag 19 juni 2016 om 03:34
Die nachten zijn zo ellendig... Zo stil en leeg.. Geef je emoties de ruimte, hou je niet alleen maar sterk want je/jullie verdriet en boosheid mag er zijn!
Ik zou zo graag iets willen kunnen zeggen waardoor het even iets beter word voor je, maar dat kan niet.. Dit is iets van jou en flipman en een ander kan luisteren en iets liefs zeggen maar jullie moeten hier samen doorheen.. Hoop dat jullie fijne mensen om jullie heen hebben die jullie de ruimte geven die jullie nodig hebben en die heel veel van jullie houden!
Ik kom hier elke nacht ff kijken voor je maar de tijden zijn nooit hetzelfde. Hoop dat je deze nacht toch wat hebt kunnen rusten
Ik zou zo graag iets willen kunnen zeggen waardoor het even iets beter word voor je, maar dat kan niet.. Dit is iets van jou en flipman en een ander kan luisteren en iets liefs zeggen maar jullie moeten hier samen doorheen.. Hoop dat jullie fijne mensen om jullie heen hebben die jullie de ruimte geven die jullie nodig hebben en die heel veel van jullie houden!
Ik kom hier elke nacht ff kijken voor je maar de tijden zijn nooit hetzelfde. Hoop dat je deze nacht toch wat hebt kunnen rusten
zondag 19 juni 2016 om 08:43
En zo wordt het ook weer dag.
Arme Flip F zullen jullie nooit vergeten en hij heeft de beste plaats in jullie hart.
Te klein voor deze wereld maar groot in aanwezigheid.
En pin je niet vast op de tijd van de uitslag dat duurt erg lang! En een afspraak met klinisch geneticus kan zo maar 3 mnd inbeslagnemen.
Arme Flip F zullen jullie nooit vergeten en hij heeft de beste plaats in jullie hart.
Te klein voor deze wereld maar groot in aanwezigheid.
En pin je niet vast op de tijd van de uitslag dat duurt erg lang! En een afspraak met klinisch geneticus kan zo maar 3 mnd inbeslagnemen.
zondag 19 juni 2016 om 10:34
Nachten zijn ruk. Ik heb nog steeds weleens een hele slechte nacht ertussen zitten. Inmiddels slaap ik meestal wel weer, maar ik heb nu regelmatig een nachtmerrie.
Mijn liedje ter nagedachtenis aan mijn meisje
Iris - Goo goo dolls
Fijn dat het afscheid mooi was.. heel veel sterkte voor de komende tijd
Mijn liedje ter nagedachtenis aan mijn meisje
Iris - Goo goo dolls
Fijn dat het afscheid mooi was.. heel veel sterkte voor de komende tijd
zondag 19 juni 2016 om 11:19
Sparood, ook voor jou een knuffel
Ja de nachten zijn ruk en de dagen soms ook. Vooral als iedereen weer lekker verder leeft en jezelf nog stil staat.... Maar op de duur merk je dat jesteeds vaker een goede dag/nacht hebt en dan ineens dat de slechte dagen in de minderheid raken. Voor mij is het alweer een paar jaar geleden en nu heb ik eigenlijk alleen nog slechte dagen in de week van haar geboorte/sterfdag. Wel denk ik er nog dagelijks even aan, maar niet op een vervelende manier. Ze hoort gewoon bij me: kort op aarde geweest, maar nooit helemaal weg. (Het is niet mijn bedoeling om hier over mezelf te schrijven hoor, maar misschien wel fijn om te weten dat de scherpe randjes op termijn van het verdriet afgaan...)
Ja de nachten zijn ruk en de dagen soms ook. Vooral als iedereen weer lekker verder leeft en jezelf nog stil staat.... Maar op de duur merk je dat jesteeds vaker een goede dag/nacht hebt en dan ineens dat de slechte dagen in de minderheid raken. Voor mij is het alweer een paar jaar geleden en nu heb ik eigenlijk alleen nog slechte dagen in de week van haar geboorte/sterfdag. Wel denk ik er nog dagelijks even aan, maar niet op een vervelende manier. Ze hoort gewoon bij me: kort op aarde geweest, maar nooit helemaal weg. (Het is niet mijn bedoeling om hier over mezelf te schrijven hoor, maar misschien wel fijn om te weten dat de scherpe randjes op termijn van het verdriet afgaan...)
zondag 19 juni 2016 om 11:22
quote:soundofsunshine schreef op 19 juni 2016 @ 11:19:
Sparood, ook voor jou een knuffel
Ja de nachten zijn ruk en de dagen soms ook. Vooral als iedereen weer lekker verder leeft en jezelf nog stil staat.... Maar op de duur merk je dat jesteeds vaker een goede dag/nacht hebt en dan ineens dat de slechte dagen in de minderheid raken. Voor mij is het alweer een paar jaar geleden en nu heb ik eigenlijk alleen nog slechte dagen in de week van haar geboorte/sterfdag. Wel denk ik er nog dagelijks even aan, maar niet op een vervelende manier. Ze hoort gewoon bij me: kort op aarde geweest, maar nooit helemaal weg. (Het is niet mijn bedoeling om hier over mezelf te schrijven hoor, maar misschien wel fijn om te weten dat de scherpe randjes op termijn van het verdriet afgaan...)Dat is zo. Ik vind een vond het fijn om dat soort berichten te lezen. Ik hoop dat dit voor TO en Corina ook zo is.
Sparood, ook voor jou een knuffel
Ja de nachten zijn ruk en de dagen soms ook. Vooral als iedereen weer lekker verder leeft en jezelf nog stil staat.... Maar op de duur merk je dat jesteeds vaker een goede dag/nacht hebt en dan ineens dat de slechte dagen in de minderheid raken. Voor mij is het alweer een paar jaar geleden en nu heb ik eigenlijk alleen nog slechte dagen in de week van haar geboorte/sterfdag. Wel denk ik er nog dagelijks even aan, maar niet op een vervelende manier. Ze hoort gewoon bij me: kort op aarde geweest, maar nooit helemaal weg. (Het is niet mijn bedoeling om hier over mezelf te schrijven hoor, maar misschien wel fijn om te weten dat de scherpe randjes op termijn van het verdriet afgaan...)Dat is zo. Ik vind een vond het fijn om dat soort berichten te lezen. Ik hoop dat dit voor TO en Corina ook zo is.
