Relaties
alle pijlers
Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist....
zondag 23 november 2008 om 13:55
Dat heb ik vaker gemerkt en gistermiddag is het me letterlijk gezegd.
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?
zondag 23 november 2008 om 14:03
Is blijkbaar een lutser met een grote 'L'.
Volgens mij ben je zo'n tiep liever kwijt dan rijk. Klinkt heel onaardig, maar verkoop jezelf duur. Neem dus geen genoegen met iemand die je niet ziet staan of je als meubilair behandeld, en zodra je er niet bent, je de hemel inprijsd.
Als hij echt zo blij met je was, leit hij dat ten alle tijden merken.
Volgens mij ben je zo'n tiep liever kwijt dan rijk. Klinkt heel onaardig, maar verkoop jezelf duur. Neem dus geen genoegen met iemand die je niet ziet staan of je als meubilair behandeld, en zodra je er niet bent, je de hemel inprijsd.
Als hij echt zo blij met je was, leit hij dat ten alle tijden merken.
zondag 23 november 2008 om 14:27
quote:4wheelsand1heart schreef op 23 november 2008 @ 13:55:
Dat heb ik vaker gemerkt en gistermiddag is het me letterlijk gezegd.
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?Jij bepaalt niet hoe hij zich voelt. In dat opzicht ligt het niet aan jou. Het is wél jouw verantwoordelijkheid dat je blijft bij een man die je kennelijk vooral leuk vindt als je er niet bent. Ik zou zijn woorden heel serieus nemen en goed bedenken wat dit zegt over zijn betrokkenheid bij jou en jullie relatie.
Dat heb ik vaker gemerkt en gistermiddag is het me letterlijk gezegd.
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?Jij bepaalt niet hoe hij zich voelt. In dat opzicht ligt het niet aan jou. Het is wél jouw verantwoordelijkheid dat je blijft bij een man die je kennelijk vooral leuk vindt als je er niet bent. Ik zou zijn woorden heel serieus nemen en goed bedenken wat dit zegt over zijn betrokkenheid bij jou en jullie relatie.
zondag 23 november 2008 om 15:10
zondag 23 november 2008 om 15:24
@Mac:
Heb ik net even gedaan, klinkt bekend ja.
@Bellana:
Deze reactie had ik eigenlijk niet verwacht, maar waarom weet ik eigenlijk niet. Het drukt me misschien met mijn neus op de feiten. Ben wel een beetje geneigd om 'dan maar genoegen te nemen' met het ongenoegen van de situatie.
@Wuiles:
Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en heb er een punt achter gezet. En dat zijn de momenten dat de ander zich ineens lijkt te beseffen dat 'ie me kwijt is.
@Thee:
Omdat het wel dezelfde man is, maar niet hetzelfde onderwerp.
Ik pieker me suf, maar weet gewoon écht niet hoe het komt. Het is dus niet zo dat ze me niet leuk vinden als ik er ben, maar ze beschouwen het eerder als vanzelfsprekend. Maar waar ligt dat aan? En hoe voorkom ik het een volgende keer?
Heb ik net even gedaan, klinkt bekend ja.
@Bellana:
Deze reactie had ik eigenlijk niet verwacht, maar waarom weet ik eigenlijk niet. Het drukt me misschien met mijn neus op de feiten. Ben wel een beetje geneigd om 'dan maar genoegen te nemen' met het ongenoegen van de situatie.
@Wuiles:
Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en heb er een punt achter gezet. En dat zijn de momenten dat de ander zich ineens lijkt te beseffen dat 'ie me kwijt is.
@Thee:
Omdat het wel dezelfde man is, maar niet hetzelfde onderwerp.
Ik pieker me suf, maar weet gewoon écht niet hoe het komt. Het is dus niet zo dat ze me niet leuk vinden als ik er ben, maar ze beschouwen het eerder als vanzelfsprekend. Maar waar ligt dat aan? En hoe voorkom ik het een volgende keer?
zondag 23 november 2008 om 15:34
quote:sonjaenthom schreef op 23 november 2008 @ 15:30:
4W, waarom reageer je niet op Superstar? Volgens mij kwam zij met het advies van het jaar...
Heb ik gedaan, hoor. Staat direct onder haar reactie...
Ik heb in mijn hele leven (ben 33) maar 2 serieuze relaties gehad, en de laatste niet eens echt de kans heeft gekregen een relatie te worden. Het is dus niet zo dat ik aan het relatie-'hoppen' ben.
Maar de overeenkomsten beginnen nu na de 3e op te vallen en dat is uiteindelijk ook letterlijk bevestigd.
4W, waarom reageer je niet op Superstar? Volgens mij kwam zij met het advies van het jaar...
Heb ik gedaan, hoor. Staat direct onder haar reactie...
Ik heb in mijn hele leven (ben 33) maar 2 serieuze relaties gehad, en de laatste niet eens echt de kans heeft gekregen een relatie te worden. Het is dus niet zo dat ik aan het relatie-'hoppen' ben.
Maar de overeenkomsten beginnen nu na de 3e op te vallen en dat is uiteindelijk ook letterlijk bevestigd.
zondag 23 november 2008 om 15:38
Oh, dan is het dus OOK dezelfde man als van het cadeautjestopic....
Kan een ander issue zijn, maar het wordt wel vermoeiend en lastig voor andere forummers om te reageren. Want wat voor jou een reden is voor weer een topic over die man, maakt reageren zonder totale context wat onhandiger. Maar goed, jouw keuze. Succes met dit issue en volgende issues met deze man of andere mannen.
Kan een ander issue zijn, maar het wordt wel vermoeiend en lastig voor andere forummers om te reageren. Want wat voor jou een reden is voor weer een topic over die man, maakt reageren zonder totale context wat onhandiger. Maar goed, jouw keuze. Succes met dit issue en volgende issues met deze man of andere mannen.
zondag 23 november 2008 om 15:46
Ik ben het met Superstar eens, 4W. Dit type man was een heel ander type dan Pinokkio, dus het is niet zo dat jij geneigd bent om altijd maar dezelfde soort klootzakken uit te zoeken. Maar deze was gewoon 'not ment to be'. Geeft niet, kan gebeuren, je komt vast nog Mister Right tegen, maar verwerk eerst je issues nog inzake Pinokkio, bouw een heerlijke relatie op met jezelf en als je dan iemand tegenkomt, sta je er heel wat onbevangener tegenover.
Enne, ik weet dat het makkelijk gezegd maar moeilijker gedaan is (f)
We zouden gauw weer eens bij moeten kletsen, maar ik heb dat gratis bellen niet meer...
Enne, ik weet dat het makkelijk gezegd maar moeilijker gedaan is (f)
We zouden gauw weer eens bij moeten kletsen, maar ik heb dat gratis bellen niet meer...
zondag 23 november 2008 om 16:07
Eensch Mastermind... soms liggen dingen niet aan jezelf, maar aan een ander.. als je voor jezelf dingen verwerkt hebt of een plaats hebt gegeven dan zul je waarschijnlijk dit soort types herkennen en een blokje omlopen... óf het gebeurt je nog een keer...
Vinden mannen het overigens niet heel vaak vanzelfsprekend dat een vrouw er is? Niet in de zin dat ze niet te melden hebben dat ze het fijn vinden dat je er bent, maar toch...
Vinden mannen het overigens niet heel vaak vanzelfsprekend dat een vrouw er is? Niet in de zin dat ze niet te melden hebben dat ze het fijn vinden dat je er bent, maar toch...
zondag 23 november 2008 om 16:57
quote:4wheelsand1heart schreef op 23 november 2008 @ 13:55:
Dat heb ik vaker gemerkt en gistermiddag is het me letterlijk gezegd.
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?
Ik krijg de indruk dat hier twee zaken naast elkaar spelen die niet noodzakelijkerwijs verband met elkaar houden.
Om te beginnen had de man in kwestie onvoldoende gevoel bij jou en jullie relatie. Daar doe je verder niets aan helaas.
Daarnaast had jij het gevoel dat je onvoldoende gewaardeerd werd, mischien zelfs over het hoofd gezien werd. Mogelijk kun je daar wel iets aan doen door je gevoel over jezelf en je relatie minder door die ander te laten bepalen. In deze specifieke situatie was de zaak op voorhand al kansloos omdat hij onvoldoende voor je voelde. Een volgende keer kun je misschien meer stilstaan bij je eigen positieve gevoel en je minder laten beïnvloeden door het feit dat de ander minder attent is als jij zou willen of eens met zijn gedachten elders is.
Dat heb ik vaker gemerkt en gistermiddag is het me letterlijk gezegd.
Deze man (waarvan ik al vanaf het begin van de 'relatie' moeite had met zijn onderdrukte uiting aan passie) zei letterlijk: "Als je er níet bent, dan verlang ik vreselijk naar je. Maar als je er dan bent, dan.... " En toen wist hij het niet meer te verwoorden. Maar hij vind het wel fijn als ik er ben, dus het is niet dat hij zich verveelt ofzo.
Ik heb in mijn vorige relaties gemerkt dat als ik er niet ben, krijg ik lieve smsjes, word ik op een voetstuk geplaatst waar je 'u' tegen zegt, word ik erg gemist en krijg ik de mooiste liefdesverklaringen.
Maar wanneer ik bij die persoon ben merk ik dat mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend wordt gezien, ik voel me dan gewoon onderdeel van het meubilair. En nu weet ik dus ook dat het zo is.
Wie herkent dit, ligt dit aan mij en hoe kan ik dit veranderen?
Ik krijg de indruk dat hier twee zaken naast elkaar spelen die niet noodzakelijkerwijs verband met elkaar houden.
Om te beginnen had de man in kwestie onvoldoende gevoel bij jou en jullie relatie. Daar doe je verder niets aan helaas.
Daarnaast had jij het gevoel dat je onvoldoende gewaardeerd werd, mischien zelfs over het hoofd gezien werd. Mogelijk kun je daar wel iets aan doen door je gevoel over jezelf en je relatie minder door die ander te laten bepalen. In deze specifieke situatie was de zaak op voorhand al kansloos omdat hij onvoldoende voor je voelde. Een volgende keer kun je misschien meer stilstaan bij je eigen positieve gevoel en je minder laten beïnvloeden door het feit dat de ander minder attent is als jij zou willen of eens met zijn gedachten elders is.
zondag 23 november 2008 om 17:10
Gewoon aan die man vragen om zijn gevoel uit de doeken te doen. misschien herken je zijn argumenten en misschien niet. Dan kan je altijd voor jezelf besluiten om er iets (of niets) aan te doen. Maar alleen jezelf afvragen hoe het komt levert vaak weinig op.Kan soms confronterend zijn maar soms ook verhelderend.Kan ook aan "die ander" liggen. Dus ik zou een glas wijn inschenken en met hem gaan praten.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
zondag 23 november 2008 om 17:12
4wheels,ik denk dat je vanaf nu eens even alle tijd voor jezelf moet nemen en niet bezig moet zijn met mannen,daten enz..
Rustig de dingen verwerken die nog verwerkt moeten worden en wanneer je alles weer op een rijtje hebt en weer lekker in je vel zit zal je zien dat je een heel ander soort mannen tegenkomt.
Rustig de dingen verwerken die nog verwerkt moeten worden en wanneer je alles weer op een rijtje hebt en weer lekker in je vel zit zal je zien dat je een heel ander soort mannen tegenkomt.
zondag 23 november 2008 om 18:18
Even een reactie algemeen:
Als ik terugdenk hebben mijn ex-partners wel één ding gemeen: ze zijn in bepaalde mate onzeker over zichzelf, hun leven of de invulling van hun relatie. Als ik er niet ben, worden ze teruggeworpen op zichzelf en als je dan niet om kan gaan met alleen-zijn, dan wil je graag weer samen zijn.
Ik kan goed alleen zijn, en vermaak me prima. Dat eigengereide heeft een bepaalde aantrekkingskracht op mensen, ze vinden het leuk, maar ze gaan er ook aan hangen. Ik doe en regel het wel, ik ga van hot naar her en misschien is dat wel de vanzelfsprekendheid waar ik tegenaan loop, dat ze vanaf het begin af aan er niet veel voor hebben hoeven doen.
Ben ik toch nog wat wijzer geworden vandaag
Als ik terugdenk hebben mijn ex-partners wel één ding gemeen: ze zijn in bepaalde mate onzeker over zichzelf, hun leven of de invulling van hun relatie. Als ik er niet ben, worden ze teruggeworpen op zichzelf en als je dan niet om kan gaan met alleen-zijn, dan wil je graag weer samen zijn.
Ik kan goed alleen zijn, en vermaak me prima. Dat eigengereide heeft een bepaalde aantrekkingskracht op mensen, ze vinden het leuk, maar ze gaan er ook aan hangen. Ik doe en regel het wel, ik ga van hot naar her en misschien is dat wel de vanzelfsprekendheid waar ik tegenaan loop, dat ze vanaf het begin af aan er niet veel voor hebben hoeven doen.
Ben ik toch nog wat wijzer geworden vandaag
maandag 24 november 2008 om 12:39
4wheels, ik reageer even omdat ik denk te herkennen waar je tegenaan loopt: een ander kan jou alleen als vanzelfsprekend 'nemen' als je je als vanzelfsprekend gedraagt.
Het is moeilijk in het begin maar JIJ bent niet vanzelfsprekend. Ook wat je doet in de relatie is NIET vanzelfsprekend. Ik herken het deels omdat ik ook vaak tegen dit soort situaties aanliep. Als ik er niet was een en al gejank en als ik er wel was, kwam weer dat onverschillige van de ander naar boven.
Je zegt dat je partners 1 ding gemeen hadden: onzekerheid. Ik denk dat jouw partners ook 1 ding gemeen hadden: 4wheels
En onzekerheid trekt onzekerheid dus werk aan je eigen onzekerheid. Niet meer alles voor een man overhebben en alles voor hem doen. Daar koop je geen liefde voor maar je betaalt met je eigenwaarde en je zelfrespect. Als dat ontbreekt in jezelf in ene relatie dan zal de ander je als vanzelfsprekend nemen, jij geeft immers het voorbeeld van hoe anderen je mogen behandelen.
Het is moeilijk in het begin maar JIJ bent niet vanzelfsprekend. Ook wat je doet in de relatie is NIET vanzelfsprekend. Ik herken het deels omdat ik ook vaak tegen dit soort situaties aanliep. Als ik er niet was een en al gejank en als ik er wel was, kwam weer dat onverschillige van de ander naar boven.
Je zegt dat je partners 1 ding gemeen hadden: onzekerheid. Ik denk dat jouw partners ook 1 ding gemeen hadden: 4wheels
En onzekerheid trekt onzekerheid dus werk aan je eigen onzekerheid. Niet meer alles voor een man overhebben en alles voor hem doen. Daar koop je geen liefde voor maar je betaalt met je eigenwaarde en je zelfrespect. Als dat ontbreekt in jezelf in ene relatie dan zal de ander je als vanzelfsprekend nemen, jij geeft immers het voorbeeld van hoe anderen je mogen behandelen.
