Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
zondag 23 november 2008 om 11:14
Mijn hfd.rolspeler zei ik daar straks is er niet meer.
Ik bedenk nu tevens dat ik het juist nu wrsch. een plek kan geven daar waar ik nu doorheen ga.
Gedragen verdriet van wat ik miste vwb. mijn vader.
Mijn vader, mede (ik ben het zelf ook natuurlijk) hfd.rolspeler van mijn keuzes/leven nu weggegaan is.Ik nu daadwerkelijk een deel iig. van mijn verdriet, een koesterende plek kan geven.
Op zijn laatste dag, met een mooie vlinder die ik ga kopen voor hem en bij hem neerleg.
Dankjullie allemaal.
Ik bedenk nu tevens dat ik het juist nu wrsch. een plek kan geven daar waar ik nu doorheen ga.
Gedragen verdriet van wat ik miste vwb. mijn vader.
Mijn vader, mede (ik ben het zelf ook natuurlijk) hfd.rolspeler van mijn keuzes/leven nu weggegaan is.Ik nu daadwerkelijk een deel iig. van mijn verdriet, een koesterende plek kan geven.
Op zijn laatste dag, met een mooie vlinder die ik ga kopen voor hem en bij hem neerleg.
Dankjullie allemaal.
zondag 23 november 2008 om 11:36
Ik vind het erg moeilijk te weten dat hij mishandeld werd door zijn (2de) vrouw.
En hij bleef de hand maar boven haar houden wat dus resulteerde in wij mochten niet meer langskomen.Alleen degenen die er niet over sprak.
Ook al zijn het zijn keuzes geweest dat hij dit voor 'lief' nam alleen zijn kon hij niet.
Door de jaren heen heeft hij tijdelijk in een caravan gewoond,paar mnd. bij mijn zus,bij mijn broer onder gebracht geweest.
En hij ging altijd weer terug.
Dat doet ook zeer dat hij mishandeld werd en hij verdoezelde het mwah er is wat gestoei en woorden wisseling geweest.
Resultaat>grote bloeduistortingen,flinke snee in zijn arm.
Heb ik het over recente gebeurtenissen waardoor hij dit jaar 2x in het ziekenhuis terecht kwam.
Waar hij wegkwijnde want hij wilde gewoon thuis zitten in de stoel met zijn hond,verder niets.En zij blaasde de boel op hij is zwaar dement,verward,midden in de nacht zomaar spoorloos.
Het kan allemaal hoor spoorloos,maar 112 vond hem gewoon naast het huis in de bosjes.
Hoezo bezorgd,zij?
Ze heeft gewoon de deur dicht gedaan en hij kon er niet meer in.
Ohjee dit doet zeer dit wens je niemand toe op het laatst van het leven.
En hij werd boos op ons omdat wij inzagen hoe het wél was en niet mwah.
En daarmee liet hij ons wéér in de steek.
Geef dit juk ook aan hem mee,is mij té zwaar.
Ik tik mijn gedachten maar van me af hier.
En hij bleef de hand maar boven haar houden wat dus resulteerde in wij mochten niet meer langskomen.Alleen degenen die er niet over sprak.
Ook al zijn het zijn keuzes geweest dat hij dit voor 'lief' nam alleen zijn kon hij niet.
Door de jaren heen heeft hij tijdelijk in een caravan gewoond,paar mnd. bij mijn zus,bij mijn broer onder gebracht geweest.
En hij ging altijd weer terug.
Dat doet ook zeer dat hij mishandeld werd en hij verdoezelde het mwah er is wat gestoei en woorden wisseling geweest.
Resultaat>grote bloeduistortingen,flinke snee in zijn arm.
Heb ik het over recente gebeurtenissen waardoor hij dit jaar 2x in het ziekenhuis terecht kwam.
Waar hij wegkwijnde want hij wilde gewoon thuis zitten in de stoel met zijn hond,verder niets.En zij blaasde de boel op hij is zwaar dement,verward,midden in de nacht zomaar spoorloos.
Het kan allemaal hoor spoorloos,maar 112 vond hem gewoon naast het huis in de bosjes.
Hoezo bezorgd,zij?
Ze heeft gewoon de deur dicht gedaan en hij kon er niet meer in.
Ohjee dit doet zeer dit wens je niemand toe op het laatst van het leven.
En hij werd boos op ons omdat wij inzagen hoe het wél was en niet mwah.
En daarmee liet hij ons wéér in de steek.
Geef dit juk ook aan hem mee,is mij té zwaar.
Ik tik mijn gedachten maar van me af hier.
zondag 23 november 2008 om 11:42
1 troost,heb hem dinsdag aan de telefoon gehad.
Ook verteld dat ik bij hem was geweest(wist hij niets van!) en ik ben weggestuurd,maar niet erg vond.Anders zou hij er mee belast worden weer door haar.Ja zo is die vrouw,mijn vader kreeg alles op zijn bord vwb. situaties.
Nha zegtie toen helder als wat,zo zie je maar wie zij is.
ergens weet/wist hij het gewoon wel met wie hij vandoen had maar zo ik al zei,hij verdoezelde het om maar zelf door te kunnen.Was téveel voor hemzelf.Kon hij niet aan dus drukte dát weg.
Triest jemig................
Ook verteld dat ik bij hem was geweest(wist hij niets van!) en ik ben weggestuurd,maar niet erg vond.Anders zou hij er mee belast worden weer door haar.Ja zo is die vrouw,mijn vader kreeg alles op zijn bord vwb. situaties.
Nha zegtie toen helder als wat,zo zie je maar wie zij is.
ergens weet/wist hij het gewoon wel met wie hij vandoen had maar zo ik al zei,hij verdoezelde het om maar zelf door te kunnen.Was téveel voor hemzelf.Kon hij niet aan dus drukte dát weg.
Triest jemig................
zondag 23 november 2008 om 12:54
quote:Face2 schreef op 22 november 2008 @ 21:16:
Mijn vader is een uur geleden overleden.
Ja en dat doet ondanks alles zeer.
Ooooh Face, wat ontzettend naar voor je...
Wens je heel veel sterkte en een dikke
Vind het heel moeilijk om mee te schrijven in zo'n reeds lopend topic, blijf me toch een beetje een 'indringer' voelen, maar op dit bericht moet ik wel reageren... Hoe gaat het met je Face, stomme vraag natuurlijk maar ik bedoel, heb je toch nog een beetje kunnen slapen vannacht?
Mijn vader is een uur geleden overleden.
Ja en dat doet ondanks alles zeer.
Ooooh Face, wat ontzettend naar voor je...
Wens je heel veel sterkte en een dikke
Vind het heel moeilijk om mee te schrijven in zo'n reeds lopend topic, blijf me toch een beetje een 'indringer' voelen, maar op dit bericht moet ik wel reageren... Hoe gaat het met je Face, stomme vraag natuurlijk maar ik bedoel, heb je toch nog een beetje kunnen slapen vannacht?
zondag 23 november 2008 om 15:46
Wat een mooi gedicht Face .
Jules, van harte . Hoe heb je je verjaardag vieren ervaren?
Voor degenen die elkaar vandaag ontmoeten, dat jullie een fijne dag hebben. Ik zit weer in de lappenmand, een virusje dat maar niet over gaat vandaar, eet me suf aan fruit en nestel me onder de dekens. Gelukkig doet vriend gezellig mee.
Mastermind, voel je alsjeblieft geen indringer. Ik begrijp het wel hoor.Soms vind ik het ook moeilijk om ineens na lange tijd weer te reageren of om gevoelens te verwoorden. Maar echt, je bent hier zeer welkom. Kijk maar wanneer je er aan toe bent om mee te schrijven. (f)
Geeft een aan alle dames hier.
Jules, van harte . Hoe heb je je verjaardag vieren ervaren?
Voor degenen die elkaar vandaag ontmoeten, dat jullie een fijne dag hebben. Ik zit weer in de lappenmand, een virusje dat maar niet over gaat vandaar, eet me suf aan fruit en nestel me onder de dekens. Gelukkig doet vriend gezellig mee.
Mastermind, voel je alsjeblieft geen indringer. Ik begrijp het wel hoor.Soms vind ik het ook moeilijk om ineens na lange tijd weer te reageren of om gevoelens te verwoorden. Maar echt, je bent hier zeer welkom. Kijk maar wanneer je er aan toe bent om mee te schrijven. (f)
Geeft een aan alle dames hier.
zondag 23 november 2008 om 15:48
zondag 23 november 2008 om 16:16
Ja, ik denk dat ik je snap. Soms weet je niet alles van een ander om, naar je eigen gevoel, erop te kunnen reageren en om al die pagina's te lezen, ben je ook wel even zoet. Had dat ook in het begin. Probeerde alles te lezen maar dat lukte niet.Vond het raar om 'in te breken' en over mezelf te vertellen middenin alle gebeurtenissen die er al staan. Wilde me het liefst excuseren voor al m'n posts maar zag dat ook bij anderen en de reacties van anderen dat je je daarvoor niet hoeft te verontschuldigen.
De ruimte is er, ook voor 'egoposts' en dat bedoel ik op een positieve manier. Als je de behoefte voelt om te schrijven, gewoon doen. Je groeit vanzelf mee in het topic, dan wordt het vanzelf makkelijker om op anderen te reageren. Nou, ben ik geen sterke verwoorder maar is dit wat je bedoelt?
De ruimte is er, ook voor 'egoposts' en dat bedoel ik op een positieve manier. Als je de behoefte voelt om te schrijven, gewoon doen. Je groeit vanzelf mee in het topic, dan wordt het vanzelf makkelijker om op anderen te reageren. Nou, ben ik geen sterke verwoorder maar is dit wat je bedoelt?
zondag 23 november 2008 om 16:18
zondag 23 november 2008 om 21:59
Het was erg gezellig, ik vond het heel speciaal om een aantal gezichten achter de verhalen te zien. Meiden, echt heel leuk jullie ontmoet te hebben en nogmaals bedankt voor de mooie middag!
En wat een weer he EV? Ik was vanmiddag met de auto, ik heb er ruim 1,5 uur over gedaan om naar huis te komen, terwijl het normaal 50 minuten is. Maar wat is het prachtig . Zeker nu voor het raam, met de open haard aan, echt genieten.
En Matermind, je rolt er idd vanzelf wel in, gewoon reageren als je wat kwijt wilt lijkt me een goede manier .
En wat een weer he EV? Ik was vanmiddag met de auto, ik heb er ruim 1,5 uur over gedaan om naar huis te komen, terwijl het normaal 50 minuten is. Maar wat is het prachtig . Zeker nu voor het raam, met de open haard aan, echt genieten.
En Matermind, je rolt er idd vanzelf wel in, gewoon reageren als je wat kwijt wilt lijkt me een goede manier .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zondag 23 november 2008 om 22:29
Fijn te lezen dat het keuk was.
Ik heb met mijn neus in een boek gezeten vandaag.
" Ik hou van uw man".
Verschillende verhalen over de 2de vrouw (minnares)zijn.Herkenning en ook weer niet.
1 wel, vanwege de cultuur,leek mijn verhaal wel,alleen ik werd niet zwanger.Die man wilde minnares als huisvriendin opnemen in zijn gezin,dat opperde GM ook wel eens.
Verder erg moe en heb foto's bekeken waar ik als 3jr.kind met mijn vader op sta enzo.En steeds in mijn hoofd hij ligt nu alleen in een ruimte zo koud.En gedachten dat zij heeft gerommelt met medicatie.Was sprake van nl. wkn. terug.Mijn vader was nooit verward,nu inenen wel.Ook weer raar dat ze hem buiten liet gaan, niet even mee ofzo.Maar wel weer meteen die 112 bellen.Alsof ze had gepland en wachte op het moment.
Brrr,er gaat zoveel raars door me heen.
Ik heb met mijn neus in een boek gezeten vandaag.
" Ik hou van uw man".
Verschillende verhalen over de 2de vrouw (minnares)zijn.Herkenning en ook weer niet.
1 wel, vanwege de cultuur,leek mijn verhaal wel,alleen ik werd niet zwanger.Die man wilde minnares als huisvriendin opnemen in zijn gezin,dat opperde GM ook wel eens.
Verder erg moe en heb foto's bekeken waar ik als 3jr.kind met mijn vader op sta enzo.En steeds in mijn hoofd hij ligt nu alleen in een ruimte zo koud.En gedachten dat zij heeft gerommelt met medicatie.Was sprake van nl. wkn. terug.Mijn vader was nooit verward,nu inenen wel.Ook weer raar dat ze hem buiten liet gaan, niet even mee ofzo.Maar wel weer meteen die 112 bellen.Alsof ze had gepland en wachte op het moment.
Brrr,er gaat zoveel raars door me heen.
zondag 23 november 2008 om 22:49
Face
Doe even rustig aan nu.
Je vader ligt niet nu alleen in een koude ruimte, dat is slechts zijn lichaam dat daar ligt. Zijn omhulsel, het huisje dat hij nu niet meer nodig heeft. Ik geloof zeer zeker in leven na de dood en denk dat je vader nu ergens is waar het goed is (f)
Wens je veel sterkte, er gaat veel door je heen op dit moment hè? Ik proef het uit je postings... Hoop dat je toch een beetje slaapt vannacht.
Doe even rustig aan nu.
Je vader ligt niet nu alleen in een koude ruimte, dat is slechts zijn lichaam dat daar ligt. Zijn omhulsel, het huisje dat hij nu niet meer nodig heeft. Ik geloof zeer zeker in leven na de dood en denk dat je vader nu ergens is waar het goed is (f)
Wens je veel sterkte, er gaat veel door je heen op dit moment hè? Ik proef het uit je postings... Hoop dat je toch een beetje slaapt vannacht.
zondag 23 november 2008 om 23:28
Het was vandaag erg fijn, Zusje is een mooie lieve vrouw met warme ogen. Felicia en 1609 had ik al eerder gezien en dat voelde ook gewoon goed. Zo'n rustig gevoel, dat je de hele zondagmiddag aangenaam met gelijkgestemden kan verpozen.
We hadden een gelegenheid gezocht waar we rustig wat konden drinken en praten.
Zusje, de reis terug is prima gegaan. Geen vertraging. En wat is het mooi buiten he?!
Verder is het prettig dat mensen zich hier thuis voelen op dit topic, dat de sfeer die mij zo aantrok blijft hangen. En dat dat maakt dat men wil en durft te posten hier. Vooral doorgaan...
Face, goed dat je ons als klankbord gebruikt. Ik vond het zelf heel lastig om een vader te begraven wiens leven zo tragisch was. Ook omdat ik het als een opluchting ervoer: ik maakte me zorgen over zijn toekomst. Ook ik had gedachten over zijn lichaam, en wat daarmee gebeurde. Eenmaal opgebaard kon ik zien dat hij hartstikke dood was. Dat het hem niet meer was en dat het goed was dat het lichaam werd begraven. Hij was echt weg. Ik hoop dat je de gelegenheid krijgt en neemt om afscheid te nemen. Om dit hoofdstuk af te sluiten en vrede te vinden.
Hoewel je stiefmoeder het contact heeft gesaboteerd: niemand kan van je afnemen dat het jouw vader was en dat jij van hem gehouden hebt. En ik vind dat je daar best trots op mag wezen; dat dat iets is wat je mee kunt nemen in de toekomst.
We hadden een gelegenheid gezocht waar we rustig wat konden drinken en praten.
Zusje, de reis terug is prima gegaan. Geen vertraging. En wat is het mooi buiten he?!
Verder is het prettig dat mensen zich hier thuis voelen op dit topic, dat de sfeer die mij zo aantrok blijft hangen. En dat dat maakt dat men wil en durft te posten hier. Vooral doorgaan...
Face, goed dat je ons als klankbord gebruikt. Ik vond het zelf heel lastig om een vader te begraven wiens leven zo tragisch was. Ook omdat ik het als een opluchting ervoer: ik maakte me zorgen over zijn toekomst. Ook ik had gedachten over zijn lichaam, en wat daarmee gebeurde. Eenmaal opgebaard kon ik zien dat hij hartstikke dood was. Dat het hem niet meer was en dat het goed was dat het lichaam werd begraven. Hij was echt weg. Ik hoop dat je de gelegenheid krijgt en neemt om afscheid te nemen. Om dit hoofdstuk af te sluiten en vrede te vinden.
Hoewel je stiefmoeder het contact heeft gesaboteerd: niemand kan van je afnemen dat het jouw vader was en dat jij van hem gehouden hebt. En ik vind dat je daar best trots op mag wezen; dat dat iets is wat je mee kunt nemen in de toekomst.
maandag 24 november 2008 om 03:25
Hey lieve MM, gewoon posten, je weet 't. En als je ergens op wil inhaken maar niet helemaal de achtergrond weet, vraag het gewoon. Ik denk niet dat iemand zal zeggen: zeg ga jij 's eerst even die 100 blz doorploegen....
Face, dat lijken me heel nare gedachten. Of er nu een kern van waarheid in zit of niet, ik denk dat je daar nooit achter zult kunnen komen. En verwarring kan veroorzaakt worden door veel meer dingen, ik zou het niet durven zeggen. Los van deze praktische kant, het is nu al zo erg. Maak het niet nog zwaarder voor jezelf . Ik wou dat ik verder wat zinnigs kon zeggen, ik denk iig aan je.
Face, dat lijken me heel nare gedachten. Of er nu een kern van waarheid in zit of niet, ik denk dat je daar nooit achter zult kunnen komen. En verwarring kan veroorzaakt worden door veel meer dingen, ik zou het niet durven zeggen. Los van deze praktische kant, het is nu al zo erg. Maak het niet nog zwaarder voor jezelf . Ik wou dat ik verder wat zinnigs kon zeggen, ik denk iig aan je.
maandag 24 november 2008 om 07:18
MM,ik maal ben ik een ster in.
Heb wel goed geslapen,dankje.
En zoals de anderen ook zeggen gewoon je verhaal doen we haken er wel op in.
Ik kwam ook plots binnenvallen.Maar het heeft me meer dan goed gedaan en nog steeds,zulke fijne warme meiden hier stuk voor stuk.
Lotgenoten die je begrijpen/helpen en steunen.Maar die jij ook kan bijstaan.
Hanke,ja dat is waar.Het is mijn vader en dat kan niemand van me afnemen.Ik vind het gewoon erg lastig dat hij zo ten einde moest komen terwijl hij zo duidelijk zonder woorden aangaf laat me nou gewoon in mijn huis zitten in de stoel met hondje op schoot.Ik heb haar nooit als stiefmoeder gezien,het heet nu eenmaal zo.verder niets.
Nouja toemaar.
Feli,
Ik laat de nare gedachten maar los.Idd. al zou het zo zijn dan?
Klopt hoor,verwarring,88jr. kunnen verscheidene oorzaken zijn.
Ik noem het gedesoriénteerd.Hij werd door de kamer gesleurd om in bes te krijgen.8u. N.B. Ja zodat zij kon drinken,ze kuste er pap van.Uiteindelijk (voor hem no reason) het ziekenhuis in waar ze niets voor hem konden doen want wat had hij dan???Testen voor dement.Hij zou een delirium hebben.Foto's om te zien of hij ze wel kende.Hij bleek te helder.Het was letterlijk zoeken naar een oorzaak om hem te 'dumpen'.
Hij werd er gewoon raar van.
Zij is de oorzaak van zijn verwarring.Had ze hem gewoon gelaten dan zou hij niet zo zijn..
Ik was in mei geweest en toen keek hij ook met een gezicht,waarvoor ben ik hier.
Helaas(voor haar) kreeg hij toen ook een nieuwe pacemaker,kon hij nog zeker 5jr. meedoor.Wij kinderen zeiden nog zou je dat nog doen Pap.Ja zegtie ik ga nog door.Gewoon thuis zijn en warm bij de kachel.Gewoon,laat me.What;s the fuss about.
En toen draaide zij door.Wéér thuis.Kon hem niet aan,wilde hem weg hebben.Gevolg, 2de x opname.Ze heeft hem letterlijk de dood ingejaagd.
Hij is onwel geworden door haar toedoen.
En die medicatie?Ik verdenk haar er echt van.
Maar goed wat maatt het nog uit.
Ik heb het te plaatsen zo het is gegaan voorhem het afgelopen jaar.
Dat is wat ik heb te doen.Loslaten.
Heb wel goed geslapen,dankje.
En zoals de anderen ook zeggen gewoon je verhaal doen we haken er wel op in.
Ik kwam ook plots binnenvallen.Maar het heeft me meer dan goed gedaan en nog steeds,zulke fijne warme meiden hier stuk voor stuk.
Lotgenoten die je begrijpen/helpen en steunen.Maar die jij ook kan bijstaan.
Hanke,ja dat is waar.Het is mijn vader en dat kan niemand van me afnemen.Ik vind het gewoon erg lastig dat hij zo ten einde moest komen terwijl hij zo duidelijk zonder woorden aangaf laat me nou gewoon in mijn huis zitten in de stoel met hondje op schoot.Ik heb haar nooit als stiefmoeder gezien,het heet nu eenmaal zo.verder niets.
Nouja toemaar.
Feli,
Ik laat de nare gedachten maar los.Idd. al zou het zo zijn dan?
Klopt hoor,verwarring,88jr. kunnen verscheidene oorzaken zijn.
Ik noem het gedesoriénteerd.Hij werd door de kamer gesleurd om in bes te krijgen.8u. N.B. Ja zodat zij kon drinken,ze kuste er pap van.Uiteindelijk (voor hem no reason) het ziekenhuis in waar ze niets voor hem konden doen want wat had hij dan???Testen voor dement.Hij zou een delirium hebben.Foto's om te zien of hij ze wel kende.Hij bleek te helder.Het was letterlijk zoeken naar een oorzaak om hem te 'dumpen'.
Hij werd er gewoon raar van.
Zij is de oorzaak van zijn verwarring.Had ze hem gewoon gelaten dan zou hij niet zo zijn..
Ik was in mei geweest en toen keek hij ook met een gezicht,waarvoor ben ik hier.
Helaas(voor haar) kreeg hij toen ook een nieuwe pacemaker,kon hij nog zeker 5jr. meedoor.Wij kinderen zeiden nog zou je dat nog doen Pap.Ja zegtie ik ga nog door.Gewoon thuis zijn en warm bij de kachel.Gewoon,laat me.What;s the fuss about.
En toen draaide zij door.Wéér thuis.Kon hem niet aan,wilde hem weg hebben.Gevolg, 2de x opname.Ze heeft hem letterlijk de dood ingejaagd.
Hij is onwel geworden door haar toedoen.
En die medicatie?Ik verdenk haar er echt van.
Maar goed wat maatt het nog uit.
Ik heb het te plaatsen zo het is gegaan voorhem het afgelopen jaar.
Dat is wat ik heb te doen.Loslaten.
maandag 24 november 2008 om 09:52
Ik wens je veel sterkte Face, wat ik al ergens anders schreef, natuurlijk voelt dit dubbel. Nu denk je misschien had ik maar..
Bedankt voor de felicitaties, het was een topverjaardag, de sfeer was geweldig en ik ben enorm verwend met vijf bossen bloemen! Ik zit nu nog te genieten van al dat moois. Mensen trokken enorm naar elkaar toe, en er zijn vervolgafspraken gemaakt, daar doe ik het voor.
Blij dat de meeting leuk is geweest, heb aan jullie gedacht en was even niet blij dat ik niet erbij kon zijn. Maar er komt vast nog een gelegenheid.
Het was gisteren even moeilijk nav een gesprek met een vriend van vriend. Die kent hem heel goed, en zei rake dingen. Stof tot nadenken gekregen, en een boel opgerakeld. En dan moet ik echt even bijkomen, en ga ik twijfelen. Of dit het wel is, ook voor hem. Denk dat hij dat ook heeft, maar helaas hebben we elkaar niet meer gesproken omdat hij naar bed ging.
MM gewoon alles neerzetten wat je wil hoor, dat kan gewoon.
Voel je niet teveel, want dat kan hier gewoon niet! (dat zeg ik terwijl ik me afvraag of ik niet te weinig op anderen ben ingegaan en teveel op mezelf..wanneeer gaat dat gevoel nou over?)
Bedankt voor de felicitaties, het was een topverjaardag, de sfeer was geweldig en ik ben enorm verwend met vijf bossen bloemen! Ik zit nu nog te genieten van al dat moois. Mensen trokken enorm naar elkaar toe, en er zijn vervolgafspraken gemaakt, daar doe ik het voor.
Blij dat de meeting leuk is geweest, heb aan jullie gedacht en was even niet blij dat ik niet erbij kon zijn. Maar er komt vast nog een gelegenheid.
Het was gisteren even moeilijk nav een gesprek met een vriend van vriend. Die kent hem heel goed, en zei rake dingen. Stof tot nadenken gekregen, en een boel opgerakeld. En dan moet ik echt even bijkomen, en ga ik twijfelen. Of dit het wel is, ook voor hem. Denk dat hij dat ook heeft, maar helaas hebben we elkaar niet meer gesproken omdat hij naar bed ging.
MM gewoon alles neerzetten wat je wil hoor, dat kan gewoon.
Voel je niet teveel, want dat kan hier gewoon niet! (dat zeg ik terwijl ik me afvraag of ik niet te weinig op anderen ben ingegaan en teveel op mezelf..wanneeer gaat dat gevoel nou over?)
