waardeloos leven

quote:Feliciaatje schreef op 29 november 2008 @ 11:17:





Wat je zou kunnen voorstellen misschien is dat de tv er een tijdje uitgaat. En jullie die tijd 's avonds en in het weekend anders gaan besteden. Mensen merken dan vaak hoe tv kijken hen opzuigt en hoeveel tijd het eigenlijk wel niet kost.





Een klein beetje off topic, maar hier ben ik het ZO mee eens, dus kan het niet laten te reageren. Heb nu twee jaar geen tv meer en kijk af en toe iets via internet of een DVD, of ga naar een filmhuis en ik merk dat ik zoveel tijd ineens heb voor andere dingen. Een paar jar geleden had wilde ik afspreken met een vriendin. Zij kon niet, want wilde SATC kijken die avond. Toen zei ik (misschein een beetje lullig hoor). Jammer dat je liever in je eentje naar fictionele vriendschappen op tv kijkt, dan dat je actief met een vriendin afspreekt.



Mijlijkt het echt een goed idee dat ding eens een tijdje uit te zetten. Geloof me, je mist niks!

Vandaag bij oudste zoon op bezoek geweest. Hij woont in een huis met nog 4 andere jongeren en 24 uurs begeleiding. Hij stoort zich aan van alles maar vooral aan de troep die niet wordt opgeruimd door zijn medebewoners. Bijvoorbeeld een leeg pak melk die op de aanrecht blijft staan, een tosti-ijzer die na gebruik niet schoon gemaakt wordt etc. etc. Ik haalde dit topic aan en gaf aan dat het voor een heel groot gedeelte aan de opvoeding ligt. Kinderen copieeren het gedrag van ouders. Als ouders de kinderen er niet op aan spreken om hun eigen rommel op te ruimen, weten die kinderen niet beter. Dit was moeilijk te snappen voor Zoon. Hij vindt dat allemaal van zelfsprekend. Hij weet ook niet anders.... en die jongeren bij hem in huis ook niet. Het gaat niet over goed of fout, het gaat erom wat kinderen van huis uit mee krijgen.

Zoon vindt ook dat de begeleiding er erg laks in is. Pas geleden is hij er op af gestapt en vroeg of het niet eens tijd was om hun kantoor te stofzuigen want het leek nergens op. Tjaaaa, gelijk heeft hij maar de manier waarop hij het meedeelde mag wel anders. Zoon vindt dat zij het goede voorbeeld moeten geven....

Zoon heeft Pdd-nos met Asperger trekken dus de manier van communiceren mag wel beter, hier zijn we hard mee bezig.

quote marie

'Nu sinds een maand of drie, ga ik expres weg.

Één dag was ik niet thuis, toen hij thuis kwam, hij schreef een brief, voor mij. """""Ga maar slenteren heel de dag, ga maar naar de winkels."""""""""Ik was thuis en jij was er niet. Ik heb niet op die brief gereageerd."



praten jullie alleen nog maar per brief?

wat is er mis met een pot koffie/'thee en met elkaar praten?

Dit topic heb ik met stijgende verbazing zitten lezen. Ik wil tegen Twinkle en Marie een ding zeggen:



Je bent manager van je eigen levensgeluk

quote:twinkle777 schreef op 29 november 2008 @ 03:02:

ben geen marie2225.... heb een ander verhaal hoor!!!!

heb een saai, waardeloos leven, geen agressief leven, heb geen kerel die me slaat of op een andere manier iets doet. heb een verwende, gemakzuchtige, ego-centrische vent en dat is heel wat anders als wat marie doorstaat.



En wat doe jij om dit in stand te houden?

En wat doe jij om dit te veranderen?

Werkt het? datgene wat jij doet om dit te veranderen?

Nee? waarom ga je er dan mee door? Waarom verzin je niet wat anders?

Wat is jou aandeel hierin?

Wat levert het jou op?





JOjanneke

Ik zal even een voorbeeld geven over, hoe ons dag er zondag uitzag.

Ik bleef lang liggen in bed.

M'n man kwam eerder eruit, ging zich wassen, nog niet aankleden, ging naar beneden.

Ik had de keuken zaterdag avond niet goed opgeruimd.

Dus er lag hier en daar nog wat afwas, die ik eigenlijk in de vaatwasser had moeten doen. Maar, zoald ik eerder schreef, probeer ik niet meer alles te doen, zoals mijn man dat vroeger wilde.

8 maanden geleden, zou ik alles netjes opgeruimd achter laten.

Dus hij kwam beneden, begon meteen de keuken op te ruimen. Wat afgewassen moest worden heeft hij gedaan.

Toen ik na een uur naar beneden kwam, was hij bijna klaar met afwassen en hij was aan het afdrogen.

De keuken zag er piekfijn uit.

Hij was klaar ging zitten en wachten op z'n koffie en ontbijt.

En dit bedoel ik, hij verdomt het om z'n koffie en ontbijt te maken.

Terwijl ik NU, ja NU irritant vind.

Ik weet niet meer, wat ik met m'n leven moet doen.

Alles lijkt zo dubbel. Ik zie geen uitweg.

Sommige mensen zouden heel erg blij zijn, dat hun man, dat doet.

Ik zie het als vanzelfsprekend, omdat hij altijd heeft geholpen.

Ik moet er wel bij zeggen, dat hij vroeger heel erg dominant over kwam. En omdat ik een gevoelige vrouw ben, ben ik daar heel erg kwetsbaar voor.



Wij praten niet alleen via briefjes hoor, maar wij kunnen gewoon niet communiceren met elkaar.



Heejhallo schreef,

Dit vind ik dus wel ruzie maken, alleen niet op de meest voorkomende manier. Ruzie is niet altijd schreeuwen of op mekaar schelden of met stemverheffingen discussieren. Door te zeggen 'hij maakt geen ruzie' klinkt het misschien minder erg, maar dit is wel degelijk een machtstrijd. En ik vind dat dus wel ruzie, maar misschien net iets geraffineerder



Je hebt helemaal gelijk, zo heb ik het nooit gezien.

Ik bleef mezelf voor de gek houden, dat wij een model gezin waren, zonder ruzie, want dat hadden we niet.

Maar we spraken dagen, soms weken niet met elkaar.

Wat triest, dat ik zoveel jaren voorbij heb laten gaan, zonder ervamn te hebben genoten.

Ik heb niet geleefd ik he me laten leven.

Wanneer komt hier een eind aan.

Marie ik denk dat je nu voor jezelf moet kiezen en dat je nu eindelijk gaat leven. (f)



Vond trouwens die zin over dat je psych zegt dat je niet moet gaan scheiden heel raar. Zoiets zeggen ze toch niet? Miss advies geven maar dat zo zeggen?? Heb ik nog nooit meegemaakt

Hoe gaat het nu met Twinkle?

Sorry, maar als ik zo'n vrouw had gehad zoals de partners van Marie/Twinkle, was ik er allang klaar mee geweest! Vreselijk zeg!



Twinkle, heeft je vriend eigenlijk wel vrienden?

Leg eens uit xander? Moet ik dit zien als dat jij die mannen groot gelijk geeft dat ze niks doen en zich als een lamzak gedragen?

We leven niet meer in de jaren 50!

Geef jouw visie eens hoe jij tegen dit soort dingen aankijkt en wat jij normaal vindt in een relatie op het gebeid van de huishouding.

Ik ben heel ergggggg benieuwd...zucht.

Marie, je schreef dat je stiekem wel eens gif-fantasieën gehad hebt. Kennelijk ervaar je je man als een heel grote last.

Kennelijk zou je er niet om treuren als hij dood was of er op een andere manier niet meer was (zeg het, als ik me vergis...).

Ik herken dat. Toen mijn ex eens lang weg bleef met de auto, dacht ik 'misschien heeft hij wel een ongeluk gehad'. En ik merkte dat ik dat geen onaangename gedachte vond. Erg hé.

Waarom dan niet zelf het heft in handen nemen en scheiden?

Bij mij was de reden daarvoor, dat ik dan aan mijn omgeving verantwoording over mijn beslissing moest geven.

Maar achteraf heb ik gemerkt dat de meeste mensen zelf al bedenkingen hadden bij onze relatie. Velen hebben me dat achteraf, na de scheiding (waartoe ik uiteindelijk toch besloten heb), verteld.



Wat raar, dat je therapeuten je om financiële redenen afraden om te scheiden. Ik zelf zou veel gelukkiger zijn als ik arm maar vrij ben, dan rijk maar samenlevend met iemand waar ik een afschuw van heb.



Je vroeg 'wanneer komt er een eind aan'? Ik herken dat. En het is simpel: er komt een eind aan wanneer jij dat besluit. Je hebt de sleutel van je gevangenis in je handen.



Twinkel; sorry dat ik alleen op Marie reageer, maar dat komt doordat haar verhaal voor mij herkenbaarder is. Jij houdt nog van je man, en ik heb er geen ervaring mee hoe het is als je ongelukkig bent met je man maar nog van hem houdt.

Quote: Marie, je schreef dat je stiekem wel eens gif-fantasieën gehad hebt. Kennelijk ervaar je je man als een heel grote last.



Antwoord Marie:

Reigertje, ik heb weleens gafantaseerd, maar zou het nooit doen. Die gedachte alleen al maakte me bang. Heb die gedachte niet altijd, maar toch. Hoe kan je zo over iemand denken. Dan is het zekere beter om weg te gaan. Maar dan komt het laffe van mij weer. Hoe vertel ik het. Hij weet, dat ik niet gelukkig ben en als ik iets in die richting zegt, doet hij alsof hij me niet begrijpt.

En ja, soms ervaar ik hem als een grote last. Dat opdragen van karweitjes in het huis b.v. daar kan ik niet meer tegen, alhoewel het veel minder is geworden.



Quote: Kennelijk zou je er niet om treuren als hij dood was of er op een andere manier niet meer was (zeg het, als ik me vergis...).



Antwoord Marie:::::Ik heb heel vaak gedacht zo gedacht, maar bij die gedachte voelde ik me ook heel naar en slecht. Hoe kan je zo over iemand denken.





Quote: Ik herken dat. Toen mijn ex eens lang weg bleef met de auto, dacht ik 'misschien heeft hij wel een ongeluk gehad'.



Antwoord Marie::::Ik heb dit ook vaak gedacht, maar wel met gemengde gevoelens. En ik keek vaak naar buiten om te zien of hij aan kwam rijden.

Dus, dit wat ik heb, ik weet het echt niet.

Ik zeg het weer hard op, ik ben gewoon te laf om voor mezelf te kiezen.



Reigertje, mag ik aan jou vragen (je hoeft het niet hier te schrijven, je kan me ook een prive mail sturen), hoe je het had gedaan. Hoe heb je tegen je partner gezegd, dat je weg wil gaan bij hem? Hoe reageerde hij? Heb je kinderen? Hoe reageerden zij???? Wat een vragen allemaal.



Ik weet, dat ieder mens uniek is en geen enkel scenario is hetzelfde. Maar misschien kan ik er hoop en kracht uit halen.



Ik heb gereageerd op twee woningen. Misschien als ik een woning toegewezen krijg, dat het dan wat makkelijker wordt om mijn gevoelens tov m'n man te uiten.



Hij belde net. Ik was naar de psych.

Hij zei, je was net niet thuis.

Ik zei nee.

Hij weer, waar was je dan.

Ik zei, zonder te aarzelen, naar de psych.

Hij zei oh, wat zei ze dan?

Ik zei het is een man en ik ben ddorverwezen door een andere psych. naar deze.

Ik zei, dat ik naar de psych., ga , omdat ik niet lekker in m'n vel zit en voor m'n depressieve klachten.

Hij was stil.

Ik zei, je weet toch, dat het niet goed gaat met me.

Maar verder dan dat gaat hij niet, want hij weet, dat ik niet gelukkig ben.

Hij ziet dat. En ik heb hem dat een tijdje terug gezegd.

Dat ik even (weer zo'n een laffe actie van mij) alleen wilde gaan woen. Daarop heeft hij ook niet gereageerd.

Wat een ellende. Ik wil geen slachtoffer spelen/zijn. Ik heb echt een levensgroot probleem.



Xander68...................

Ik denk niet, dat je goed hebt gelezen.

Want zo slecht zijn Twinkle en ik niet.

Twinkle wil eraan werken, aan haar relatie dan.



Ik heb 28 jaar eraan gewerkt en het heeft niet opgeleverd.

Deze gevoelens zitten er allang bij mij, maar nu wordt het steeds erger.



Jou wens ik heel veel succes.