Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
donderdag 21 juli 2016 om 15:55
quote:Youk79 schreef op 21 juli 2016 @ 15:53:
PB heeft niets met topic te maken, wel met je account. Als je wilt dan de naam Zeeland niet meer vindbaar is of als je niet meer wil dat Zeeland geloept kan worden dan kun je bij de Mods aanvragen om dat account te laten annonimiseren. Zolang je dat niet doet kun je met Zeeland pb's sturen naar wil je wilt :-)Oh! Bedankt voor de uitleg Youk! Kunnen we dus rustig NOG 70 (ofzo?) Pb - tjes sturen als we zouden willen
PB heeft niets met topic te maken, wel met je account. Als je wilt dan de naam Zeeland niet meer vindbaar is of als je niet meer wil dat Zeeland geloept kan worden dan kun je bij de Mods aanvragen om dat account te laten annonimiseren. Zolang je dat niet doet kun je met Zeeland pb's sturen naar wil je wilt :-)Oh! Bedankt voor de uitleg Youk! Kunnen we dus rustig NOG 70 (ofzo?) Pb - tjes sturen als we zouden willen
donderdag 21 juli 2016 om 15:55
donderdag 21 juli 2016 om 16:07
quote:Geronimo2 schreef op 21 juli 2016 @ 10:17:
[...]
Je hebt net al TO de neiging om alleen dat te quoten wat iets uit de context trekt. Je schrijft namelijk
"Zeeland, ik ken het ook, denken dat jij het uiteindelijk het best zelf kunt, beter, grondiger en efficiënter dan wie ook."
Letterlijk uit je post overgenomen. Jij vindt dan toch ook dat je man eigenlijk een sukkel is want aan jou is niet te tippen. Begrijp je verontwaardiging niet als je het zelf neerzet.
Over uit zijn context trekken gesproken....
Je begrijpt volgens mij best wat ze bedoelt.
Je bent de laatste tijd soms ongebruikelijk venijnig en ongenuanceerd. Zo ken ik je eigenijk niet.
[...]
Je hebt net al TO de neiging om alleen dat te quoten wat iets uit de context trekt. Je schrijft namelijk
"Zeeland, ik ken het ook, denken dat jij het uiteindelijk het best zelf kunt, beter, grondiger en efficiënter dan wie ook."
Letterlijk uit je post overgenomen. Jij vindt dan toch ook dat je man eigenlijk een sukkel is want aan jou is niet te tippen. Begrijp je verontwaardiging niet als je het zelf neerzet.
Over uit zijn context trekken gesproken....
Je begrijpt volgens mij best wat ze bedoelt.
Je bent de laatste tijd soms ongebruikelijk venijnig en ongenuanceerd. Zo ken ik je eigenijk niet.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 22 juli 2016 om 10:15
quote:BWitched schreef op 21 juli 2016 @ 16:07:
[...]
Over uit zijn context trekken gesproken....
Je begrijpt volgens mij best wat ze bedoelt.
Je bent de laatste tijd soms ongebruikelijk venijnig en ongenuanceerd. Zo ken ik je eigenijk niet.Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.
[...]
Over uit zijn context trekken gesproken....
Je begrijpt volgens mij best wat ze bedoelt.
Je bent de laatste tijd soms ongebruikelijk venijnig en ongenuanceerd. Zo ken ik je eigenijk niet.Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.
vrijdag 22 juli 2016 om 10:24
quote:Geronimo2 schreef op 22 juli 2016 @ 10:15:
[...]
Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.Gaat het wel goed met je verder? Dat is namelijk wat ik me afvroeg, maar dat wilde ik er niet onder zetten want dat klinkt misschien nogal denigrerend en zo bedoel ik het niet.
[...]
Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.Gaat het wel goed met je verder? Dat is namelijk wat ik me afvroeg, maar dat wilde ik er niet onder zetten want dat klinkt misschien nogal denigrerend en zo bedoel ik het niet.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 22 juli 2016 om 11:21
quote:BWitched schreef op 22 juli 2016 @ 10:24:
[...]
Gaat het wel goed met je verder? Dat is namelijk wat ik me afvroeg, maar dat wilde ik er niet onder zetten want dat klinkt misschien nogal denigrerend en zo bedoel ik het niet.Gelukkig wel en lief dat je het vraagt en zoals je het nu stelt zou ik het nooit als denigrerend ervaren. Ik ken mezelf en mijn vervelende kanten goed en dat is onder andere dat als ik een irritatieplek heb gevonden ik ongeduldig wordt als iets te lang duurt. Ik zou wijzer moeten zijn en denken "laat het los, het is niet jouw leven" maar ergens wil ik ook gewoon dat TO dan toch verder kan met haar huwelijk omdat is wat zij wil. Ik kan dan slecht tegen geknuffel als ze, in mijn ogen, consequent de verkeerde kant opkijkt. I know, arrogantie ten top, ook al zo'n nare kwaliteit van me
[...]
Gaat het wel goed met je verder? Dat is namelijk wat ik me afvroeg, maar dat wilde ik er niet onder zetten want dat klinkt misschien nogal denigrerend en zo bedoel ik het niet.Gelukkig wel en lief dat je het vraagt en zoals je het nu stelt zou ik het nooit als denigrerend ervaren. Ik ken mezelf en mijn vervelende kanten goed en dat is onder andere dat als ik een irritatieplek heb gevonden ik ongeduldig wordt als iets te lang duurt. Ik zou wijzer moeten zijn en denken "laat het los, het is niet jouw leven" maar ergens wil ik ook gewoon dat TO dan toch verder kan met haar huwelijk omdat is wat zij wil. Ik kan dan slecht tegen geknuffel als ze, in mijn ogen, consequent de verkeerde kant opkijkt. I know, arrogantie ten top, ook al zo'n nare kwaliteit van me
vrijdag 22 juli 2016 om 11:49
quote:Geronimo2 schreef op 22 juli 2016 @ 10:15:
[...]
Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.
Bedankt dat je het even uitlegt. Maar, wat je zegt, het is geen excuus voor de oordelen die je o.a. over mij, mijn relatie en mijn man velt. Dat je je ergert aan mij, het zij zo. Ik heb in dit topic, net als jij, mijn best gedaan om mee te denken met Zeeland. Maar on daarvoor nou zo afgefakkeld te worden...
Wel begrip voor hormonale ups en downs, been there done that. Ik wens je daar sterkte mee, het gaat over.
[...]
Je hebt gelijk, niet alles wat ik denk hoef ik te schrijven. Hormonale ups and downs die bij de leeftijd horen en dan reageer ik het af op mensen waar ik me aan irriteer. Dat is geen excuus maar meer een menselijk en irritant trekje van me. Bedankt dat je me er op wijst.
Bedankt dat je het even uitlegt. Maar, wat je zegt, het is geen excuus voor de oordelen die je o.a. over mij, mijn relatie en mijn man velt. Dat je je ergert aan mij, het zij zo. Ik heb in dit topic, net als jij, mijn best gedaan om mee te denken met Zeeland. Maar on daarvoor nou zo afgefakkeld te worden...
Wel begrip voor hormonale ups en downs, been there done that. Ik wens je daar sterkte mee, het gaat over.
vrijdag 22 juli 2016 om 12:12
quote:Nomos schreef op 22 juli 2016 @ 11:49:
[...]
Bedankt dat je het even uitlegt. Maar, wat je zegt, het is geen excuus voor de oordelen die je o.a. over mij, mijn relatie en mijn man velt. Dat je je ergert aan mij, het zij zo. Ik heb in dit topic, net als jij, mijn best gedaan om mee te denken met Zeeland. Maar on daarvoor nou zo afgefakkeld te worden...
Wel begrip voor hormonale ups en downs, been there done that. Ik wens je daar sterkte mee, het gaat over.Ik heb het ook nergens gezegd dat het een excuus is, ik zeg ook nergens dat ik niet achter mijn zienswijze sta. Daarnaast is het de pot verwijt de ketel. Jij interpreteerde mijn woorden veel te ruim en als ik het bij jou doe ben je verontwaardigd. Zelfs zo verontwaardigd dat je het er nu nog even wil insmeren, hou ik niet van maar ieder zijn ding.
[...]
Bedankt dat je het even uitlegt. Maar, wat je zegt, het is geen excuus voor de oordelen die je o.a. over mij, mijn relatie en mijn man velt. Dat je je ergert aan mij, het zij zo. Ik heb in dit topic, net als jij, mijn best gedaan om mee te denken met Zeeland. Maar on daarvoor nou zo afgefakkeld te worden...
Wel begrip voor hormonale ups en downs, been there done that. Ik wens je daar sterkte mee, het gaat over.Ik heb het ook nergens gezegd dat het een excuus is, ik zeg ook nergens dat ik niet achter mijn zienswijze sta. Daarnaast is het de pot verwijt de ketel. Jij interpreteerde mijn woorden veel te ruim en als ik het bij jou doe ben je verontwaardigd. Zelfs zo verontwaardigd dat je het er nu nog even wil insmeren, hou ik niet van maar ieder zijn ding.
vrijdag 22 juli 2016 om 14:23
*Hadden ze hier heul vroeger niet een soort kumbaya emoticon...? Die vond ik zo leuk...*
Rondom een kampvuur, heel zen...
http://emoticoner.com/fil ... mileys/kumbaya-smiley.gif
Rondom een kampvuur, heel zen...
http://emoticoner.com/fil ... mileys/kumbaya-smiley.gif
vrijdag 22 juli 2016 om 14:29
vrijdag 22 juli 2016 om 14:55
quote:feow schreef op 22 juli 2016 @ 14:29:
Hoho Zeeland,
Je gaat toch niet de laatste mogelijkheden in jouw topic om ontstane onderlinge frustraties uit te spreken lopen stagneren toch?
Niet gefrustreerd, als je op mij doelt, maar haak wel af. Zeeland, nogmaals sterkte en wijsheid. Hoop dat je op termijn weer eens laat horen hoe het met je gaat.
Hoho Zeeland,
Je gaat toch niet de laatste mogelijkheden in jouw topic om ontstane onderlinge frustraties uit te spreken lopen stagneren toch?
Niet gefrustreerd, als je op mij doelt, maar haak wel af. Zeeland, nogmaals sterkte en wijsheid. Hoop dat je op termijn weer eens laat horen hoe het met je gaat.
vrijdag 22 juli 2016 om 22:49
quote:Geronimo2 schreef op 22 juli 2016 @ 11:21:
[...]
Gelukkig wel en lief dat je het vraagt en zoals je het nu stelt zou ik het nooit als denigrerend ervaren. Ik ken mezelf en mijn vervelende kanten goed en dat is onder andere dat als ik een irritatieplek heb gevonden ik ongeduldig wordt als iets te lang duurt. Ik zou wijzer moeten zijn en denken "laat het los, het is niet jouw leven" maar ergens wil ik ook gewoon dat TO dan toch verder kan met haar huwelijk omdat is wat zij wil. Ik kan dan slecht tegen geknuffel als ze, in mijn ogen, consequent de verkeerde kant opkijkt. I know, arrogantie ten top, ook al zo'n nare kwaliteit van me Goed zo. Blij om je horen dat het gewoon goed gaat. We zijn net lang niet altijd eens maar vaak ook wel en ik lees je hier graag.
[...]
Gelukkig wel en lief dat je het vraagt en zoals je het nu stelt zou ik het nooit als denigrerend ervaren. Ik ken mezelf en mijn vervelende kanten goed en dat is onder andere dat als ik een irritatieplek heb gevonden ik ongeduldig wordt als iets te lang duurt. Ik zou wijzer moeten zijn en denken "laat het los, het is niet jouw leven" maar ergens wil ik ook gewoon dat TO dan toch verder kan met haar huwelijk omdat is wat zij wil. Ik kan dan slecht tegen geknuffel als ze, in mijn ogen, consequent de verkeerde kant opkijkt. I know, arrogantie ten top, ook al zo'n nare kwaliteit van me Goed zo. Blij om je horen dat het gewoon goed gaat. We zijn net lang niet altijd eens maar vaak ook wel en ik lees je hier graag.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zaterdag 23 juli 2016 om 15:07
Net terug van samen even naar een winkel. Het is warm, dus veel korte rokjes en strakke t shirtjes tegengekomen onderweg. Ik betrap mezelf erop dat ik naar die strakke jonge bruine meisjeslichamen kijk, en het ineens met zijn ogen zie. Mooie en 'lekkere' lichamen. Ik voel me ongemakkelijk, kijk naar de grond, durf niet te kijken of hij het ziet.
Onderweg terug naar huis, koetjes en kalfjes. Dan ineens is het er.
Hij zei:
"Ik moet eerlijk zijn. Maar ik zie allemaal prikkels om me heen. Ik heb afgesproken in therapie, dat ik daarin eerlijk moet zijn naar mezelf. Dat is een eerste stap. Er zijn heel veel verschillende stappen, van een eerste gedachte aan seks, tot het daadwerkelijke hoerenbezoek. En het is belangrijk om al bij de allereerste prikkels open kaart te spelen. Eerlijk te zijn, het onder ogen te zien. En vandaag zag ik veel verleidingen. Ik probeer daar mee om te gaan door mijn blik af te wenden. Maar soms zijn die gedachtes er al. Seksuele gedachtes. Ik kan er niets aan doen. Het is een proces. Ik moet dit niet veroordelen, maar er 'laten zijn'. Vroeger zou ik een gevoel gehad hebben van dat ik moest handelen, bij elke 'prikkel'. Het voelde alsof ik bijna dood zou gaan, als ik er geen 'gehoor' aan zou geven. Er MOEST een ontlading volgen. Ik moet nu gaan ontdekken dat die gedachte aan seks er kan zijn, zonder dat ik daar iets mee MOET. Dat ik daar de baas over ben. Dat die gedachte of dat gevoel er mag zijn, zonder dat ik ernaar handel. Dat de wereld dan niet vergaat... Ik wilde dit met je delen, om dat ik eerlijk wil zijn..."
Ik was overvallen door zijn monoloog. Het raakte me enorm.
Het was enorm dubbel. Ik moest huilen.
Verstandelijk weet ik dat dit goed is, dat hij dit zo open met me deelt.
Maar ik voelde ZO'N PIJN! Tegelijkertijd.
Ik vroeg hem of het ging om die en die verkoopster, en later om dat en dat meisje, en het klopte. Ik voelde me enorm machteloos en tekort schieten, het gevoel dat ik dáár NOOIT mee zou kunnen concurreren. Nooit mee zou WILLEN concurreren. Ik werd kwaad en zei dat als DAT zijn al dan niet bewuste verlangen was, dat we dan beter maar meteen konden kappen met de relatie, want ik zou NOOIT zo slank, strak, bruin en lekker worden als haar. Daar werd hij dan weer boos van, want daar GING het niet om volgens hem. Het ging niet om MIJ. Het ging om zijn afwijking. En het was iets dat los stond van mij.
Ik legde hem uit dat het voor mij dubbel was om te horen.
Omdat ik verstandelijk begrijp dat dit de manier is voor hem om hiermee om te gaan, en dat hij gelijk heeft in wat hij zegt, dat het in hém zit. Maar dat ik van de andere kant niet kan ontkennen dat dit heftige gevoelens in mij oproept. Van tekort schieten, me afgewezen voelen, een wanhopig gevoel over of dit nu in de toekomst voortaan altijd zo zal gaan, en de centrale vraag of ik dat wel kan en wil handelen. Steeds die confrontatie.
Of dat dit mss zal slijten.
Dat ik het zal leren zien als iets dat van hem is. En niet iets van mij.
Ik hoop het maar.
De sfeer was ineens nogal mat.
We zijn naar huis gereden. Hij vroeg nog of we het er nog verder over moesten hebben. Maar alles is wel gezegd geloof ik. Hij is nu even wat doen. Iets praktisch'.
En ik ben dit nu dus aan het opschrijven. Nu het -nog nèt- kan, hier op het vf.
We hebben nog een lange weg te gaan.
Stap voor stap maar, en kijken wat we tegenkomen onderweg.
Onderweg terug naar huis, koetjes en kalfjes. Dan ineens is het er.
Hij zei:
"Ik moet eerlijk zijn. Maar ik zie allemaal prikkels om me heen. Ik heb afgesproken in therapie, dat ik daarin eerlijk moet zijn naar mezelf. Dat is een eerste stap. Er zijn heel veel verschillende stappen, van een eerste gedachte aan seks, tot het daadwerkelijke hoerenbezoek. En het is belangrijk om al bij de allereerste prikkels open kaart te spelen. Eerlijk te zijn, het onder ogen te zien. En vandaag zag ik veel verleidingen. Ik probeer daar mee om te gaan door mijn blik af te wenden. Maar soms zijn die gedachtes er al. Seksuele gedachtes. Ik kan er niets aan doen. Het is een proces. Ik moet dit niet veroordelen, maar er 'laten zijn'. Vroeger zou ik een gevoel gehad hebben van dat ik moest handelen, bij elke 'prikkel'. Het voelde alsof ik bijna dood zou gaan, als ik er geen 'gehoor' aan zou geven. Er MOEST een ontlading volgen. Ik moet nu gaan ontdekken dat die gedachte aan seks er kan zijn, zonder dat ik daar iets mee MOET. Dat ik daar de baas over ben. Dat die gedachte of dat gevoel er mag zijn, zonder dat ik ernaar handel. Dat de wereld dan niet vergaat... Ik wilde dit met je delen, om dat ik eerlijk wil zijn..."
Ik was overvallen door zijn monoloog. Het raakte me enorm.
Het was enorm dubbel. Ik moest huilen.
Verstandelijk weet ik dat dit goed is, dat hij dit zo open met me deelt.
Maar ik voelde ZO'N PIJN! Tegelijkertijd.
Ik vroeg hem of het ging om die en die verkoopster, en later om dat en dat meisje, en het klopte. Ik voelde me enorm machteloos en tekort schieten, het gevoel dat ik dáár NOOIT mee zou kunnen concurreren. Nooit mee zou WILLEN concurreren. Ik werd kwaad en zei dat als DAT zijn al dan niet bewuste verlangen was, dat we dan beter maar meteen konden kappen met de relatie, want ik zou NOOIT zo slank, strak, bruin en lekker worden als haar. Daar werd hij dan weer boos van, want daar GING het niet om volgens hem. Het ging niet om MIJ. Het ging om zijn afwijking. En het was iets dat los stond van mij.
Ik legde hem uit dat het voor mij dubbel was om te horen.
Omdat ik verstandelijk begrijp dat dit de manier is voor hem om hiermee om te gaan, en dat hij gelijk heeft in wat hij zegt, dat het in hém zit. Maar dat ik van de andere kant niet kan ontkennen dat dit heftige gevoelens in mij oproept. Van tekort schieten, me afgewezen voelen, een wanhopig gevoel over of dit nu in de toekomst voortaan altijd zo zal gaan, en de centrale vraag of ik dat wel kan en wil handelen. Steeds die confrontatie.
Of dat dit mss zal slijten.
Dat ik het zal leren zien als iets dat van hem is. En niet iets van mij.
Ik hoop het maar.
De sfeer was ineens nogal mat.
We zijn naar huis gereden. Hij vroeg nog of we het er nog verder over moesten hebben. Maar alles is wel gezegd geloof ik. Hij is nu even wat doen. Iets praktisch'.
En ik ben dit nu dus aan het opschrijven. Nu het -nog nèt- kan, hier op het vf.
We hebben nog een lange weg te gaan.
Stap voor stap maar, en kijken wat we tegenkomen onderweg.
