Relaties
alle pijlers
Wat een cliché toch eigenlijk
dinsdag 25 november 2008 om 17:20
"Op ieder postje past een dekseltje".
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
Right. Ik geloof er niet in, eerlijk gezegd. Nu zal ik vast niet de enige zijn met een nogal bizarre geest en excentriek gedrag, maar zijn daar ook al dekseltjes voor?
Ik ben niet de makkelijkste. Ik heb bovendien een bewogen leven (met name in het verleden) en ik kan me geen man ter wereld in denken die mij na een tijdje nog leuk genoeg vindt om bij mij te blijven. Oud worden en bij elkaar blijven? Sprookjes zijn het wat mij betreft.
Zo zou ik om te beginnen al nooit -mocht ik een relatie krijgen- elke nacht bij elkaar willen slapen. Ik heb mijn eigen ruimte extreem nodig. Niet echt het toppunt van romantiek. Ook heb ik niet de behoefte mijn diepste zielenroerselen te delen. Het zijn ook zielenroerselen met een nogal pervers, morbide en macaber tinje.
Overigens kies ik daar zélf niet voor, maar dit is mijn gehele zijn.
Ja, niet om mij te verschuilen achter het volgende hoor, maar: ik kamp met een persoonlijkheidsstoornis. Een vrij ernstige. Wie wil daar nu bij zijn? Ik kan dat aardig in toom houden, maar maar gedeeltelijk.
In het verleden heb ik mij bezondigd aan allerlei verslavingen, al kon ik dat aardig verbergen onder het om van "ik ben jong en moet alles toch eens uitproberen". Sommige uitingen van zelfdestructrief gedrag zijn behoorlijk zichtbaar en ik lieg daarover.
Ik héb de fout gemaakt eerlijk te zijn daarover. Dan beland je in feite in een hulpverlenersrelatie en daar heb ik als vanzelfsprekend geen trek in. Mijn strategie voor een potentiele volgende relatie is dan ook: mondje dicht.
Hoe belangrijk is het om het verleden kenbaar te maken aan je geliefde? En dan heb ik het niet over de gangbare depressies, maar zaken die veel verder gaan dan enkel dat.
Hoop op een leuke relatie heb ik eigenlijk niet meer. Hordes mensen hebben relaties, en dat maakt me afgunstig. Heel gemeen, maar: ik denk weleens, goh, al die mensen die lelijker zijn dan ik, minder intelligent en minder interessant, die hebben wél een relatie. Dat overtuigt me al helemaal in het geloof dat ik zo abnormaal ben dat er geeneens een putdeksel past op mijn potje.
Zal ik nu echt eindigen als kattenvrouwtje die enkel nog alleentjes sonates van Beethoven beluistert als hoogepunt van de dag?
Wie wil zich inlaten met een bizar iemand en een einzelganger?
't Is weer winter en dan overvalt me dat wel. Interesse van mannen genoeg, maar blijverdjes zijn er niet bij.
Achja, ik kan ook prima zaken alleen zelf uitvoeren en mis niet per se een maatje of een geliefde. Maar we zijn sociale beesten die verlangen naar relaties. Veranderen kan toch op zekere hoogte, maar ik zal nooit iemand worden die zich gelukkig voelt in een Vinexwijk met een labrador en gezinswagen voor de deur.
Freaks aller landen, verenigt U?
En dan ben ik zelf ook zo'n hypocrieteling die het liefst niet met iemand die net zoals ik een relatie zou willen.
Herkenbaar?
PS: dit is geen zielig egodocument. Ik vraag me echt gewoon af hoe men dat toch doet, relaties.
dinsdag 2 december 2008 om 11:30
Wat let je digi? Wat je weerhoud is dat je wel degelijk wil leven, maar niet weet hoe. Dat is niet erg, maar in blijven zwelgen wel. Elke dag dat je dat doet is er 1 teveel. Elke dag dat je je zo voelt en je werkt er aan, is 1 stap verder naar verbetering.
De strekking van het verhaal Saw is dat mensen het niet waard zijn te leven aangezien ze er zo onzorgvuldig mee omgaan. Ze moeten dan iets doen (naars, het is immers horror) om te ervaren hoeveel waard hun leven eigenlijk is.
Hele nare (goede) film, maar het idee erachter is niet onaardig. Het doel is ook niet de dood (wat uiteraard wel gebeurt in veel gevallen, het blijft een film) maar overleving en inzien wat het waard is. Dit allemaal gedaan door JS, een man die kanker heeft en stervende is. En wat ik ermee bedoel, je gaat achteloos met je leven om. Wat is er nodig om in te zien dat het leven wel wat waard is om daar voor te vechten?
De strekking van het verhaal Saw is dat mensen het niet waard zijn te leven aangezien ze er zo onzorgvuldig mee omgaan. Ze moeten dan iets doen (naars, het is immers horror) om te ervaren hoeveel waard hun leven eigenlijk is.
Hele nare (goede) film, maar het idee erachter is niet onaardig. Het doel is ook niet de dood (wat uiteraard wel gebeurt in veel gevallen, het blijft een film) maar overleving en inzien wat het waard is. Dit allemaal gedaan door JS, een man die kanker heeft en stervende is. En wat ik ermee bedoel, je gaat achteloos met je leven om. Wat is er nodig om in te zien dat het leven wel wat waard is om daar voor te vechten?
dinsdag 2 december 2008 om 11:31
quote:HaagsLoesje schreef op 02 december 2008 @ 10:28:
[...]
Ik kan me die gedachten voorstellen. Ook heel gemeen, maar ik heb weleens het tegenovergestelde. Ik ben dik wat velen als lelijk beschouwen. Jeugdvriendinnen zijn dat niet en hebben daar ook nog een mooi bekkie bij, maar inderdaad geen relatie. Dan denk ik weleens is, maar ik heb mooi wel een hele fijne relatie en jij niet dus hoever kom je dan met dat figuurtje en het mooie bekkie.
Heel fout Ja, dat vind ik inderdaad wel fout. Want waarschijnlijk zijn dit de meiden die jou troosten als je kerel er met en slank grietje vandoor gaat en de meiden die naar jou luisteren als jij er even helemaal de balen van hebt. Tenminste, daar gaat vriendschap bij mij over. Ik kan me dus ook niet voorstellen dat mijn vollere vriendinnetje zulke dingen over mij denkt. Net zoals ik wél begrijp dat zij een leuke relatie heeft, ze ís leuk. Ze is niet voor niks mijn vriendin.
[...]
Ik kan me die gedachten voorstellen. Ook heel gemeen, maar ik heb weleens het tegenovergestelde. Ik ben dik wat velen als lelijk beschouwen. Jeugdvriendinnen zijn dat niet en hebben daar ook nog een mooi bekkie bij, maar inderdaad geen relatie. Dan denk ik weleens is, maar ik heb mooi wel een hele fijne relatie en jij niet dus hoever kom je dan met dat figuurtje en het mooie bekkie.
Heel fout Ja, dat vind ik inderdaad wel fout. Want waarschijnlijk zijn dit de meiden die jou troosten als je kerel er met en slank grietje vandoor gaat en de meiden die naar jou luisteren als jij er even helemaal de balen van hebt. Tenminste, daar gaat vriendschap bij mij over. Ik kan me dus ook niet voorstellen dat mijn vollere vriendinnetje zulke dingen over mij denkt. Net zoals ik wél begrijp dat zij een leuke relatie heeft, ze ís leuk. Ze is niet voor niks mijn vriendin.
dinsdag 2 december 2008 om 11:32
quote:Digitalis schreef op 02 december 2008 @ 10:30:
[...]
Haha maakt niet uit hoor, gedachten zijn toch niet te stoppen. Maar als je het maar uit je hoofd laat om tegen mij te zeggen: Goh, zo'n leuk meisje en nog steeds geen relatie? Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt omdat ooit uit te spreken. Het was nogal een impulsieve posting omdat ik het zo herkende maar dan precies tegenovergestelde.
[...]
Haha maakt niet uit hoor, gedachten zijn toch niet te stoppen. Maar als je het maar uit je hoofd laat om tegen mij te zeggen: Goh, zo'n leuk meisje en nog steeds geen relatie? Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt omdat ooit uit te spreken. Het was nogal een impulsieve posting omdat ik het zo herkende maar dan precies tegenovergestelde.
dinsdag 2 december 2008 om 11:34
Ik weet het echt niet, DNM. Ik modder maar wat aan. Voelt als mijn tijd uitzitten. Overigens noem ik mijn depressies 'geestelijke kanker'. Nier rot naar jou bedoeld robo! Maar geestelijk lijden is ook geen pretje.
Ik heb niet zoveel antwoorden op je vragen DNM. Ik hoop gewoon dat de medicatie aanslaat. En ik kan niet al teveel denken, ik ben gister van de trap gevallen (dronken) en heb een snee in mijn voorhoofd dus mijn hersenen zullen ook wel eventjes door elkaar geschud zijn.
Excuses.
Ik heb niet zoveel antwoorden op je vragen DNM. Ik hoop gewoon dat de medicatie aanslaat. En ik kan niet al teveel denken, ik ben gister van de trap gevallen (dronken) en heb een snee in mijn voorhoofd dus mijn hersenen zullen ook wel eventjes door elkaar geschud zijn.
Excuses.
dinsdag 2 december 2008 om 11:34
dinsdag 2 december 2008 om 11:38
Ik gun vriendinnen het allerbeste, ook als ik het zelf niet heb, of kan krijgen. Ik ben oprecht blij voor ze, dat ze dan zo gelukkig zijn met iets of iemand. Een andere keer is het weer omgedraaid. Maar het draait erom dat je er voor elkaar bent, als het even niet lekker zit. En je deelt mee in de mooie momenten. Bovendien zit het hem niet alleen in een mooie kop en een lekker figuur, zoals al werd gezegd. Kwestie van de juiste match, en het is allemaal niet meer zo belangrijk.
dinsdag 2 december 2008 om 11:41
quote:Digitalis schreef op 02 december 2008 @ 11:34:
Ik weet het echt niet, DNM. Ik modder maar wat aan. Voelt als mijn tijd uitzitten. Overigens noem ik mijn depressies 'geestelijke kanker'. Nier rot naar jou bedoeld robo! Maar geestelijk lijden is ook geen pretje.
Ik heb niet zoveel antwoorden op je vragen DNM. Ik hoop gewoon dat de medicatie aanslaat. En ik kan niet al teveel denken, ik ben gister van de trap gevallen (dronken) en heb een snee in mijn voorhoofd dus mijn hersenen zullen ook wel eventjes door elkaar geschud zijn.
Excuses.
Je moddert maar wat aan...... hopen op *externe factor*...
Ik gun het je zo meid, maar het leven komt niemand aanwaaien. Ben je ongelukkig, moet je er zelf iets aan doen. Mooier wordt het niet, sorry. Je kan gebruik maken van medicijnen en psychotherapeuten om je te helpen, maar je moet het zelf doen.
*rammelt je nog eens door elkaar en zucht... hopende dat je iemand vind om je die berg op te slepen*
Ik weet het echt niet, DNM. Ik modder maar wat aan. Voelt als mijn tijd uitzitten. Overigens noem ik mijn depressies 'geestelijke kanker'. Nier rot naar jou bedoeld robo! Maar geestelijk lijden is ook geen pretje.
Ik heb niet zoveel antwoorden op je vragen DNM. Ik hoop gewoon dat de medicatie aanslaat. En ik kan niet al teveel denken, ik ben gister van de trap gevallen (dronken) en heb een snee in mijn voorhoofd dus mijn hersenen zullen ook wel eventjes door elkaar geschud zijn.
Excuses.
Je moddert maar wat aan...... hopen op *externe factor*...
Ik gun het je zo meid, maar het leven komt niemand aanwaaien. Ben je ongelukkig, moet je er zelf iets aan doen. Mooier wordt het niet, sorry. Je kan gebruik maken van medicijnen en psychotherapeuten om je te helpen, maar je moet het zelf doen.
*rammelt je nog eens door elkaar en zucht... hopende dat je iemand vind om je die berg op te slepen*
dinsdag 2 december 2008 om 11:45
Als je het als je tijd uitzitten ervaart Digi, heb je je conclusies al getrokken. "Beter dan dit gaat het niet worden."
Ik begrijp DNM heel goed, in feite gaat het er ook om dat je twijfels durft te hebben bij je gedachtengangen en conclusies. Dat zet de deur open voor een nieuw leven, voor nieuwe en andere reacties.
Afwijzing is normaal. Het hoort erbij. Je kunt zelf bepalen of je meer nadruk wil gaan leggen op de "aanvaard worden" ervaringen of de afwijzingen. Het is een kwestie van perceptie. Beide zijn normale gegevens.
Wat voor mij altijd heel helder is geweest hierin is dat ik uitging en -ga van mijzelf. Wat wil ik geven? Wat vind ik een zinnige reactie? in mijn contacten met anderen. Dus niet actie-reactie, maar simpelweg: wie ben ik en hoe wil ik anderen behandelen?
Het werkt niet altijd perfect (soms doen mensen je pijn en dan is het beter wel even goed te reageren dat je daar niet van gediend bent ) maar het houdt het wel helder voor jezelf. Dit ben ik, dit doe ik, dit geef ik. En er komen vanzelf mensen op je pad die dat kunnen waarderen. En da's fijn. En kunnen ze het niet waarderen, jammer dan. Ik ga niet mezelf verloochenen.
Het scheelt een hoop in meegesleept worden in emoties. In wrok en verdriet en onbegrip. Het kan gebeuren. Tja.
Misschien heb je er niets aan maar ik dacht, ik schrijf het toch op hoe ik dat doe.
Ik begrijp DNM heel goed, in feite gaat het er ook om dat je twijfels durft te hebben bij je gedachtengangen en conclusies. Dat zet de deur open voor een nieuw leven, voor nieuwe en andere reacties.
Afwijzing is normaal. Het hoort erbij. Je kunt zelf bepalen of je meer nadruk wil gaan leggen op de "aanvaard worden" ervaringen of de afwijzingen. Het is een kwestie van perceptie. Beide zijn normale gegevens.
Wat voor mij altijd heel helder is geweest hierin is dat ik uitging en -ga van mijzelf. Wat wil ik geven? Wat vind ik een zinnige reactie? in mijn contacten met anderen. Dus niet actie-reactie, maar simpelweg: wie ben ik en hoe wil ik anderen behandelen?
Het werkt niet altijd perfect (soms doen mensen je pijn en dan is het beter wel even goed te reageren dat je daar niet van gediend bent ) maar het houdt het wel helder voor jezelf. Dit ben ik, dit doe ik, dit geef ik. En er komen vanzelf mensen op je pad die dat kunnen waarderen. En da's fijn. En kunnen ze het niet waarderen, jammer dan. Ik ga niet mezelf verloochenen.
Het scheelt een hoop in meegesleept worden in emoties. In wrok en verdriet en onbegrip. Het kan gebeuren. Tja.
Misschien heb je er niets aan maar ik dacht, ik schrijf het toch op hoe ik dat doe.
dinsdag 2 december 2008 om 11:50
quote:Digitalis schreef op 02 december 2008 @ 10:40:
Vlinder vindt mij kennelijk zo interessant dat ze heeft geturft. Knap hoor! Alleen is forummen en real life niet bepaald hetzelfde.
En lichtelijk mosterd misschien, maar Digitalis, ik vind dat je hier voor het eerst cool, calm en collected hebt gereageerd
Vlinder vindt mij kennelijk zo interessant dat ze heeft geturft. Knap hoor! Alleen is forummen en real life niet bepaald hetzelfde.
En lichtelijk mosterd misschien, maar Digitalis, ik vind dat je hier voor het eerst cool, calm en collected hebt gereageerd
dinsdag 2 december 2008 om 11:55
Feliciaatje, mooie woorden! Maar denk dat jij (en ik ook) dit proces hebben doorlopen, met vallen en opstaan. Op een gegeven moment heb je ook geen keuze meer, je moet stelling nemen. Doorgaan zoals je deed was geen optie meer, dus moest er wat gebeuren. Maar die tijd breekt voor iedereen op een ander moment aan. Kan getriggerd worden door de zoveelste slechte ervaring, of je wordt er min of meer toe gedwongen omdat je anders iemand dreigt te verliezen.
Bepaal je positie en handel ernaar. Op een gegeven moment moet je voor jezelf beslissen dat die knop om moet. Want dit is niet leven, maar overleven. Digi staat op dat punt, maar weet niet hoe ze het voor elkaar moet krijgen.
Bepaal je positie en handel ernaar. Op een gegeven moment moet je voor jezelf beslissen dat die knop om moet. Want dit is niet leven, maar overleven. Digi staat op dat punt, maar weet niet hoe ze het voor elkaar moet krijgen.
dinsdag 2 december 2008 om 12:12
Dat denk ik ook Julus maar de eerste stap is dan toch denk ik dat je je oude conclusies 's onder de loep neemt.
Ik zal een voorbeeld geven Digi maar wie weet zit ik er finaal naast (boeit verder ook niet, het is een voorbeeld en dat kun je plakken op dingen die wel echt zo voelen .)
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
En dan zie je plots je vader huilen. En dat beukt erin. Is niet zo gek want het zet een oude conclusie op zijn kop. Emoties mogen dus wel! Het zegt niets over je innerlijke kracht. En het is niet per definitie zwakte.
Dan kan er een deur opengaan voor jezelf. Je kunt jezelf en je emoties herdefinieren. Dit kun je ook doen zonder heldere aanleiding van buitenaf, gewoon omdat je merkt dat een bepaalde gedachtengang of emotie je klem zet of blokkeert en hij passe is. Het is het verleden. Misschien kan het nu wel anders worden/zijn.
Het is in feite archeologisch onderzoek op jezelf . Dit is even een heel zwart/wit voorbeeld maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. En ook de kracht ervan, het vermogen van de mens tot herprogrammeren.
Ik zal een voorbeeld geven Digi maar wie weet zit ik er finaal naast (boeit verder ook niet, het is een voorbeeld en dat kun je plakken op dingen die wel echt zo voelen .)
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
En dan zie je plots je vader huilen. En dat beukt erin. Is niet zo gek want het zet een oude conclusie op zijn kop. Emoties mogen dus wel! Het zegt niets over je innerlijke kracht. En het is niet per definitie zwakte.
Dan kan er een deur opengaan voor jezelf. Je kunt jezelf en je emoties herdefinieren. Dit kun je ook doen zonder heldere aanleiding van buitenaf, gewoon omdat je merkt dat een bepaalde gedachtengang of emotie je klem zet of blokkeert en hij passe is. Het is het verleden. Misschien kan het nu wel anders worden/zijn.
Het is in feite archeologisch onderzoek op jezelf . Dit is even een heel zwart/wit voorbeeld maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel. En ook de kracht ervan, het vermogen van de mens tot herprogrammeren.
dinsdag 2 december 2008 om 12:17
Ik denk ook dat jij juul en feli al een hoop doorlopen hebben.
Ik in feite ook voor een deel,maar ik ben er ook nog niet.
Inzichten genoeg,maar ernaar handelen is nog lastig.
Hoe Digi eraan moet beginnen weet ik ook niet.
wel hoe hoe zou kunnen slagen,maar niet hoe ze zich ertoe moet zetten.
Ik ben dan geneigd om haar over de drempel te duwen (mag best hard,je hebt toch al een snee in je kop).
En daarme bedoel ik niet de clichematige schop onder je kont,daar ben ik niet zo'n voorstander van.
Maar wel om net dat zetje te geven waar je zelf niet toe komt.
Maarja....dat kunnen we helaas niet met de beperkte middelen van een forum.
Als ik wist welke zin,welk woord je kon helpen had ik hem al geschreven.
Ik in feite ook voor een deel,maar ik ben er ook nog niet.
Inzichten genoeg,maar ernaar handelen is nog lastig.
Hoe Digi eraan moet beginnen weet ik ook niet.
wel hoe hoe zou kunnen slagen,maar niet hoe ze zich ertoe moet zetten.
Ik ben dan geneigd om haar over de drempel te duwen (mag best hard,je hebt toch al een snee in je kop).
En daarme bedoel ik niet de clichematige schop onder je kont,daar ben ik niet zo'n voorstander van.
Maar wel om net dat zetje te geven waar je zelf niet toe komt.
Maarja....dat kunnen we helaas niet met de beperkte middelen van een forum.
Als ik wist welke zin,welk woord je kon helpen had ik hem al geschreven.
dinsdag 2 december 2008 om 12:26
Eigenlijk ben je er nooit helemaal, denk ik. Het blijft uitproberen, vallen, weer opstaan en jezelf telkens herpakken.
Het kost doorzettingsvermogen, heel veel kracht en je moet bereid zijn om door die angsten heen te gaan. Het oude voldoet niet meer, dus eraan vasthouden heeft geen zin, maar zie het maar eens om te turnen. Een beetje hulp van anderen is mooi en het maakt het net even wat makkelijker, maar het enige echte wat echt noodzakelijk is, is de wil.
Als je het niet echt wilt, of niet echt kunt, dan is de wil blijkbaar niet groot genoeg. Wilskracht is iets heel sterks, sterker dan al het andere. Op wilskracht krijg je soms dingen voor elkaar die niemand voor mogelijk hield. wat hier al vaker is gezegd; je kunt er een hele hoop woorden aan vuil maken, het gaat erom wat je doet! In de tijd dat je erover praat, had je al iets kunnen doen. Maar dat is mijn mening, mijn ervaring. Ben nogal van het doorpakken, want het kon niet anders.
Ik denk, dat bij digi de noodzaak er nog niet is. Ze heeft nog andere keuzes, of mogelijkheden. Haar goed recht om dat allemaal uit te proberen, maar uieindelijk zal blijken dat de knop omzetten het beste werkt.
Het kost doorzettingsvermogen, heel veel kracht en je moet bereid zijn om door die angsten heen te gaan. Het oude voldoet niet meer, dus eraan vasthouden heeft geen zin, maar zie het maar eens om te turnen. Een beetje hulp van anderen is mooi en het maakt het net even wat makkelijker, maar het enige echte wat echt noodzakelijk is, is de wil.
Als je het niet echt wilt, of niet echt kunt, dan is de wil blijkbaar niet groot genoeg. Wilskracht is iets heel sterks, sterker dan al het andere. Op wilskracht krijg je soms dingen voor elkaar die niemand voor mogelijk hield. wat hier al vaker is gezegd; je kunt er een hele hoop woorden aan vuil maken, het gaat erom wat je doet! In de tijd dat je erover praat, had je al iets kunnen doen. Maar dat is mijn mening, mijn ervaring. Ben nogal van het doorpakken, want het kon niet anders.
Ik denk, dat bij digi de noodzaak er nog niet is. Ze heeft nog andere keuzes, of mogelijkheden. Haar goed recht om dat allemaal uit te proberen, maar uieindelijk zal blijken dat de knop omzetten het beste werkt.
dinsdag 2 december 2008 om 12:30
En toch blijf ik me iets heel simpels afvragen: wat wil je nou Digi? Je doet A, je schrijft het hele forum vol over A, maar klaagt dan in je OP dat je geen B kunt krijgen. Misschien ben ik heel simpel hoor, maar in een volwassen wereld moet je keuzes maken. A of B.
Voorbeeld.
Zoals ik je van het forum ken ben je niet rouwig om je prostitutie verleden. Maar toch klaag je dat mannen je eerder zien als minnares, niet als 'wife-material'. Mijn eerste reactie is dan: well duh Sherlock!
Of ben ik te simpel?
Voorbeeld.
Zoals ik je van het forum ken ben je niet rouwig om je prostitutie verleden. Maar toch klaag je dat mannen je eerder zien als minnares, niet als 'wife-material'. Mijn eerste reactie is dan: well duh Sherlock!
Of ben ik te simpel?
dinsdag 2 december 2008 om 12:34
Johnny, daar heb je een punt. Het is maar net hoe je jezelf neerzet, hoe je wilt overkomen.
Dat is hetzelfde als iemand die heel sexy staat te dansen, veel aandacht naar zich toetrekt en vervolgens niet begrijpt waarom er alleen foute mannen op af komen. Dan denk ik, dan moet je jezelf anders profileren. Zorg dat je een andere boodschap uitzend. En de enige die dat kan doen, ben je zelf.
Dat is hetzelfde als iemand die heel sexy staat te dansen, veel aandacht naar zich toetrekt en vervolgens niet begrijpt waarom er alleen foute mannen op af komen. Dan denk ik, dan moet je jezelf anders profileren. Zorg dat je een andere boodschap uitzend. En de enige die dat kan doen, ben je zelf.
dinsdag 2 december 2008 om 12:34
quote:Feliciaatje schreef op 02 december 2008 @ 12:12:
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
Au, middenin de roos. Dit heb ik dus vroeger precies zó ervaren.
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
Au, middenin de roos. Dit heb ik dus vroeger precies zó ervaren.
dinsdag 2 december 2008 om 12:35
Dat geloof ik ook Julus. En toch... wat ben jij en wat is later toegevoegd? Door te onderzoeken en te experimenteren ga je dat ook helderder zien.
Wie je in essentie bent, daar moet je het maar mee doen . Maar daar zit vaak een hoop troep en ruis overheen en doorheen en dat kun je in veel gevallen weer (gedeeltelijk) verwijderen.
Wat dat betreft werk ik meestal hypothetisch (ik kan wel denken dat ik dit of dit ben maar is het ook zo? En dan probeer ik andere gedachten en handelingen uit. Merk ik vanzelf snel genoeg of het een toevoeging is, iets wat me helpt of juist iets wat botst met wie ik echt ben en dus een stoorzender is).
Het blijft me verbazen waartoe de menselijke geest in staat is.
Wie je in essentie bent, daar moet je het maar mee doen . Maar daar zit vaak een hoop troep en ruis overheen en doorheen en dat kun je in veel gevallen weer (gedeeltelijk) verwijderen.
Wat dat betreft werk ik meestal hypothetisch (ik kan wel denken dat ik dit of dit ben maar is het ook zo? En dan probeer ik andere gedachten en handelingen uit. Merk ik vanzelf snel genoeg of het een toevoeging is, iets wat me helpt of juist iets wat botst met wie ik echt ben en dus een stoorzender is).
Het blijft me verbazen waartoe de menselijke geest in staat is.
dinsdag 2 december 2008 om 12:37
Dan zijn we samen simpel JohnnyCake.
Digi, alle prachtige postings ten spijt denk ik dat je gewoon het meest gebaat zou zijn met je faalangst te bestrijden. Net als ieder ander gewoon in therapie voor iets waar volgens mij 80 van de honderd Nederlanders ( wel eens) last van hebben. Saai maar effectief. En gewoon heel makkelijk op te lossen.
Wat zou je studie, je sociale vermogen en de kans op werk daar van opknappen.
Digi, alle prachtige postings ten spijt denk ik dat je gewoon het meest gebaat zou zijn met je faalangst te bestrijden. Net als ieder ander gewoon in therapie voor iets waar volgens mij 80 van de honderd Nederlanders ( wel eens) last van hebben. Saai maar effectief. En gewoon heel makkelijk op te lossen.
Wat zou je studie, je sociale vermogen en de kans op werk daar van opknappen.
dinsdag 2 december 2008 om 12:44
It's all in the mind. Je kunt jezelf zo depressief praten als je wilt, bij wijze van spreken. Tuurlijk speelt erfelijkheid een grote rol, zonder twijfel. Maar het blijft toch nature en nurture, voor iedereen. Ik weiger om altijd toe te geven aan het nature gedeelte, ook al wordt eea daardoor soms bemoeilijkt. Je krijgt het er niet zomaar uit. Dat nurture, daarvan ben ik overtuigd dat je dat inderdaad kunt herprogrammeren. Dat is maakbaar, dat is ook gebleken anders was het geen nurture..
het gezin waar we zijn opgegroeid, de omstandigheden, die hebben ons deels gevormd. Maar het is ongedaan te maken, als je maar wilt knokken.
Kom ik maar weer eens met de keuze op de proppen; het leven wat je nu leid, is oa het gevolg van de keuzes die je hebt gemaakt. De kunst is, om te leren zien welke keuzes goed voor je zijn en welke niet. Als iemand het enorm zwaar heeft omdat er zes kinderen zijn om te voeden zeg ik; heel vervelend, maar jij wilde die zes kinderen. Alles heeft eeen consequentie. Tref je een vent met enorme schulden en leef je daardoor in armoede; heel vervelend, maar je had de keus om niet met hem in zee te gaan. En zo gaat dat met alles.
Als het niet bevalt, doe er iets aan. Als je er niks aan wilt doen, dan is het nog niet erg genoeg..
het gezin waar we zijn opgegroeid, de omstandigheden, die hebben ons deels gevormd. Maar het is ongedaan te maken, als je maar wilt knokken.
Kom ik maar weer eens met de keuze op de proppen; het leven wat je nu leid, is oa het gevolg van de keuzes die je hebt gemaakt. De kunst is, om te leren zien welke keuzes goed voor je zijn en welke niet. Als iemand het enorm zwaar heeft omdat er zes kinderen zijn om te voeden zeg ik; heel vervelend, maar jij wilde die zes kinderen. Alles heeft eeen consequentie. Tref je een vent met enorme schulden en leef je daardoor in armoede; heel vervelend, maar je had de keus om niet met hem in zee te gaan. En zo gaat dat met alles.
Als het niet bevalt, doe er iets aan. Als je er niks aan wilt doen, dan is het nog niet erg genoeg..
dinsdag 2 december 2008 om 12:47
Ik baal nu ook dat ik niet happy ben vanwege werk. Kan ik maandenlang mee doorgaan (met klagen en me zo voelen), maar ik ga dan liever solliciteren, zodat ik weer blij ben straks. Knapt alles van op; mijn omgeving, mijn werkgever, ik zelf.
Zo simpel is het in feite.
Die kapotte fietsband wordt ook niet vanzelf weer heel.
Zo simpel is het in feite.
Die kapotte fietsband wordt ook niet vanzelf weer heel.
dinsdag 2 december 2008 om 12:52
Het is ook simpel:
Als je van je faalangst af wilt, ga dan in therapie/faalangstcursus.
Als je beter met je BPS wilt leren omgaan zodat je er zelf zo min mogelijk last van hebt, ga dan in therapie die daarop gericht is.
Als je wilt afstuderen, studeer dan en ga naar college.
Als je een leuke vriend wil, gedraag je dan als iemand die een leuke vriend wil.
Als je leuke vrienden wilt, gedraag je dan als een leuke vriend.
En ja, zelfs als je er van alles aan doet om je doelen te bereiken, dan gaat het ook wel eens mis. That's life. Dat geldt voor jou, voor mij, voor iedereen.
Iedere twee maanden op het forum pagina's vol schrijven over dat jij zo intelligent, mooi, humoristisch en sociaal begaafd bent maar dat toch niemand bereid is om jouw geluk je op een gouden presenteerblaadje je wordt aangerijkt brengt je helemaal niets.
Je bent helemaal niet anders dan de rest, jij moet er ook zelf wat van maken, net als alle andere mensen.
Niet lullen maar poetsen dus.
Als je van je faalangst af wilt, ga dan in therapie/faalangstcursus.
Als je beter met je BPS wilt leren omgaan zodat je er zelf zo min mogelijk last van hebt, ga dan in therapie die daarop gericht is.
Als je wilt afstuderen, studeer dan en ga naar college.
Als je een leuke vriend wil, gedraag je dan als iemand die een leuke vriend wil.
Als je leuke vrienden wilt, gedraag je dan als een leuke vriend.
En ja, zelfs als je er van alles aan doet om je doelen te bereiken, dan gaat het ook wel eens mis. That's life. Dat geldt voor jou, voor mij, voor iedereen.
Iedere twee maanden op het forum pagina's vol schrijven over dat jij zo intelligent, mooi, humoristisch en sociaal begaafd bent maar dat toch niemand bereid is om jouw geluk je op een gouden presenteerblaadje je wordt aangerijkt brengt je helemaal niets.
Je bent helemaal niet anders dan de rest, jij moet er ook zelf wat van maken, net als alle andere mensen.
Niet lullen maar poetsen dus.
dinsdag 2 december 2008 om 12:54
quote:Feliciaatje schreef op 02 december 2008 @ 12:12:
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
De situatie omtrent gezin snapte ik ook niet. Aan de ene kant vermelden dat je geen fijne jeugd hebt gehad, 6 jaar lang geen woordelijk contact met je vader en er jeugdtrauma's aan over hebt gehouden en dan aan de andere kant vermelden dat diegene waar je het meest bewondering voor hebt op deze aarde, je vader is. Hoe is dat zo gekomen dan?
Ik heb ook niet echt goed kunnen praten met mijn vader (alhoewel dit erger klinkt dan het is misschien) en zal voor hem om die reden nooit ten volle bewondering kunnen opbrengen.
Ik vind je opmerkingen over je thuissituatie (weinig emotioneel contact, vooral rationeel) bijv interessant. Dan wordt intelligentie vanzelf belangrijk. Het is je manier van connectie ervaren met in dit geval vooral je vader vermoed ik. Je vader is belangrijk voor je, een voorbeeld. Rationeel, niet emotioneel, krachtige man. Ratio=kracht. Emotie=zwakte.
De situatie omtrent gezin snapte ik ook niet. Aan de ene kant vermelden dat je geen fijne jeugd hebt gehad, 6 jaar lang geen woordelijk contact met je vader en er jeugdtrauma's aan over hebt gehouden en dan aan de andere kant vermelden dat diegene waar je het meest bewondering voor hebt op deze aarde, je vader is. Hoe is dat zo gekomen dan?
Ik heb ook niet echt goed kunnen praten met mijn vader (alhoewel dit erger klinkt dan het is misschien) en zal voor hem om die reden nooit ten volle bewondering kunnen opbrengen.
