Relaties
alle pijlers
Twijfel = nee?
maandag 15 december 2008 om 19:49
maandag 15 december 2008 om 20:03
Zelf twijfelde ik in het begin ook een beetje aan mijn relatie, al was dat om redenen die meer bij mezelf lagen dan bij hem. Maar ik vond hem wel heel erg leuk dus besloot ik het even aan te kijken. Door goed met elkaar te praten en daarnaast natuurlijk van elkaars gezelschap te genieten verdwenen mijn twijfels vanzelf. Nu sta ik helemaal achter mijn relatie en gaat het hartstikke goed.
Wat ik er maar mee wil zeggen is dat je jezelf best even de kans mag geven om te kijken hoe het zich ontwikkeld. En praat er met je vriend over als je inzit over een verschillend toekomstbeeld oid. Dat brengt je meer inzicht en dus misschien ook meer zekerheid.
Wat ik er maar mee wil zeggen is dat je jezelf best even de kans mag geven om te kijken hoe het zich ontwikkeld. En praat er met je vriend over als je inzit over een verschillend toekomstbeeld oid. Dat brengt je meer inzicht en dus misschien ook meer zekerheid.
maandag 15 december 2008 om 20:09
Dus je hebt nog geen relatie met hem en twijfelt nu al aan een relatie met hem? Kledingstijl vind ik niet echt iets om over te twijfelen. Non reden in iedergeval. Zijn kijk op de toekomst of zijn idee van een relatie zou ik wel kunnen begrijpen waarom je twijfelt. Maar waarom moet je weten of je wel of geen relatie met hem wil? Hebben jullie naar elkaar uitgesproken of je een relatie met de ander ziet zitten? Of ben je verliefd op hem aan het worden en wil je met hem een relatie maar twijfel je of je het aan hem zou moeten vragen/ dan wel uberhaubt met hem een relatie moet beginnen vanwege de verschillen die ik net al noemde?
maandag 15 december 2008 om 20:14
*snif* Ik voel me helemaal ontroerd. Ik word gewoon geciteerd!
Ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen twijfels en onzekerheid. Jij vindt je kerel leuk, dat spreekt overduidelijk uit je eerste alinea, geen twijfel over mogelijk. Toch bezie je de toekomst met enige onzekerheid, en dat is heel normaal als je net in een relatie zit; dat zijn geen twijfels over of je hem uberhaupt wel leuk vindt, en of je uberhaupt wel een relatie met hem wil, maar dat is gezonde onzekerheid die er in het begin gewoon bijhoort.
Geniet van je nieuwe liefde, meid!
Ik denk dat je een onderscheid moet maken tussen twijfels en onzekerheid. Jij vindt je kerel leuk, dat spreekt overduidelijk uit je eerste alinea, geen twijfel over mogelijk. Toch bezie je de toekomst met enige onzekerheid, en dat is heel normaal als je net in een relatie zit; dat zijn geen twijfels over of je hem uberhaupt wel leuk vindt, en of je uberhaupt wel een relatie met hem wil, maar dat is gezonde onzekerheid die er in het begin gewoon bijhoort.
Geniet van je nieuwe liefde, meid!
maandag 15 december 2008 om 20:19
Die kledingstijl noem ik om aan te geven om wat voor belachelijke redenen ik kan twijfelen. Het is natuurlijk niet alleen dat, het gaat vooral ook om belangrijker dingen zoals onze verschillende visies over de toekomst. Ik vraag me af wat serieuze twijfel is waar ik naar mezelf moet luisteren, en wat onzekerheid is waar ik me even overheen moet zetten.
Ik ben met ups en downs verliefd. We hebben naar elkaar uitgesproken dat we willen uitzoeken wat we met elkaar willen. Toen hij dat een relatie noemde, werd ik licht paniekerig, dat klinkt wel érg serieus.
Ik ben met ups en downs verliefd. We hebben naar elkaar uitgesproken dat we willen uitzoeken wat we met elkaar willen. Toen hij dat een relatie noemde, werd ik licht paniekerig, dat klinkt wel érg serieus.
maandag 15 december 2008 om 20:24
Daar zit hem dus de crux. Je bent in paniek (lichtelijk) omdat hij wat jullie hebben een relatie noemt. Dat is dus het probleem. Niet alle redenen die je nu in je OP hebt genoemd maar het feit dat hij iets serieus met je wil en jij daar (zoals ik het nu lees) nog niet aan toe bent of nog niet wilt. Wat maakt dat jij nog niet toe bent aan een relatie? Gaat hij te snel, wil je eerst zekerheid of jullie wel bij elkaar passen of ben jij gewoon nog niet toe aan een relatie en vind je wat jullie nu hebben ook al fijn? De redenen die je nu allemaal opnoemt in je OP zijn dus (in mijn ogen) manieren om je paniek te bevestigen.
maandag 15 december 2008 om 20:33
Dushi74, hij gaat snel, ik rem hem steeds af. Ik vind het fijn zoals het nu gaat, maar ik voel nog niet de behoefte hem aan mijn vrienden of familie voor te stellen, om maar wat te noemen. Ik wil hem ook niet aan het lijntje houden, dus heb het gevoel dat ik nu een keuze moet maken, omdat hij zelf zo duidelijk is en weet wat hij wil.
(He bedankt, dit helpt echt!)
(He bedankt, dit helpt echt!)
maandag 15 december 2008 om 20:39
quote:novina schreef op 15 december 2008 @ 20:22:
He Parnell, ja dat was jij! Je voedt mijn onzekerheid... Bedankt dat je het hier nog even komt uitleggen
Graag gedaan hoor, ik zaai graag paniek
Het begin van een relatie is altijd spannend. Vier jaar geleden kreeg ik iets met een jongen die eigenlijk helemaal niet bij me paste. Hij hield van metal, had blauw haar, woonde 300 km verderop en noemde mij meteen al zijn vriendin. Kortom: redenen genoeg waarom het ècht niet kon werken tussen ons.
Ik twijfelde enorm, dacht ik. Al het bovenstaande vond ik heel valide redenen waarom het nooit tussen ons kon werken. Maar aan de andere kant vond ik hem wel helemaal geweldig. Ik kon uren met hem praten, hij zoende geweldig, hij was grappig, en ik zat met liefde elk weekend zes uur in de trein. Ik was verliefd op hem, helemaal hoteldebotel. En toen ik me dat realiseerde (en dat heeft best even geduurd hoor) was al mijn onzekerheid weg.
Inmiddels ben ik 300km verderop gaan wonen en heeft hij zijn oorspronkelijke haarkleur weer terug. We zijn een jaar geleden getrouwd en zijn heel erg gelukkig. Mijn moraal: als je hem echt leuk vindt, probeer het dan gewoon. Die onzekerheid verdwijnt vanzelf, geef het even tijd.
He Parnell, ja dat was jij! Je voedt mijn onzekerheid... Bedankt dat je het hier nog even komt uitleggen
Graag gedaan hoor, ik zaai graag paniek
Het begin van een relatie is altijd spannend. Vier jaar geleden kreeg ik iets met een jongen die eigenlijk helemaal niet bij me paste. Hij hield van metal, had blauw haar, woonde 300 km verderop en noemde mij meteen al zijn vriendin. Kortom: redenen genoeg waarom het ècht niet kon werken tussen ons.
Ik twijfelde enorm, dacht ik. Al het bovenstaande vond ik heel valide redenen waarom het nooit tussen ons kon werken. Maar aan de andere kant vond ik hem wel helemaal geweldig. Ik kon uren met hem praten, hij zoende geweldig, hij was grappig, en ik zat met liefde elk weekend zes uur in de trein. Ik was verliefd op hem, helemaal hoteldebotel. En toen ik me dat realiseerde (en dat heeft best even geduurd hoor) was al mijn onzekerheid weg.
Inmiddels ben ik 300km verderop gaan wonen en heeft hij zijn oorspronkelijke haarkleur weer terug. We zijn een jaar geleden getrouwd en zijn heel erg gelukkig. Mijn moraal: als je hem echt leuk vindt, probeer het dan gewoon. Die onzekerheid verdwijnt vanzelf, geef het even tijd.
maandag 15 december 2008 om 20:42
Wat ik dus probeer te zeggen is: als je hem leuk vindt, als dat gevoel er is, moet je het gewoon een kans geven. De rest is allemaal bijzaak. En als jij hem nog niet mee wil nemen, dan doe je dat toch gewoon niet? Ik heb mijn kerel ook pas na meer dan een half jaar meegenomen. Dat vond ik vroeg genoeg.
maandag 15 december 2008 om 21:30
Lieve Novina, er is een reden waarom jij steeds op de rem moet trappen. Kun je voor jezelf beschrijven welke grens er overgegaan wordt? Dat is eigenlijk het enige wat er voor mij meteen uitsprong: dat het te snel gaat.
Op zich niet erg als je beide dezelfde snelheid aanhoudt en zo 'in flow' met elkaar bent maar als je tegengas moet geven omdat de ander harder wilt dan jij wilt of kunt dan is dat iets om eerst zelf bij stil te staan en voor jezelf te bepalen wat jouw snelheidslimiet is. En dat dan duidelijk naar hem uitspreken. Misschien hecht hij zich te snel aan je en voel je dat als inbreuk, jij wilt rustig uitzoeken hoe of wat. Hij weet al wat hij wil en gaat er voor.
Misschien een gevalletje projectie van mijn kant: heb iets soortgelijks meegemaakt en dat continue op de rem trappen brak mij op. In mijn geval was het iemand die mij 'wilde hebben'. Zo sprak hij het ook uit. Ik ben niet voor de 'heb' en daarom trapte ik steeds op de rem. In jouw geval kan het totaal anders zijn en is dit gewoon zijn enthousiasme.
Je komt er wel uit
Op zich niet erg als je beide dezelfde snelheid aanhoudt en zo 'in flow' met elkaar bent maar als je tegengas moet geven omdat de ander harder wilt dan jij wilt of kunt dan is dat iets om eerst zelf bij stil te staan en voor jezelf te bepalen wat jouw snelheidslimiet is. En dat dan duidelijk naar hem uitspreken. Misschien hecht hij zich te snel aan je en voel je dat als inbreuk, jij wilt rustig uitzoeken hoe of wat. Hij weet al wat hij wil en gaat er voor.
Misschien een gevalletje projectie van mijn kant: heb iets soortgelijks meegemaakt en dat continue op de rem trappen brak mij op. In mijn geval was het iemand die mij 'wilde hebben'. Zo sprak hij het ook uit. Ik ben niet voor de 'heb' en daarom trapte ik steeds op de rem. In jouw geval kan het totaal anders zijn en is dit gewoon zijn enthousiasme.
Je komt er wel uit
maandag 15 december 2008 om 21:56
Hij heeft zijn relatie uitgemaakt. Dat zag ik niet aankomen. Volgens hem heb ik daar niks mee te maken, maar het voelt wel zo. Daarna werd het serieuzer tussen ons. Ik vind dat hij eerst wat tijd voor zichzelf nodig heeft, maar hij heeft daar geen behoefte aan. Hij wil veel bij elkaar zijn. Ik geloof niet dat hij over mijn grenzen gaat. Ik voel zelf snel druk, niet alleen in deze situatie. Alleen al de vraag wat ik met hem wil, die benauwt me. Ik weet niet waarom dat zo is. Ik ben dus bang dat het is omdat ik niet genoeg voor hem voel? Anders vond ik dit toch fantastisch?
Had jij iets anders moeten doen dan Sensy12? Meer praten of voor jezelf opkomen bijvoorbeeld? Of was het sowieso niet goed gegaan tussen jullie?
Had jij iets anders moeten doen dan Sensy12? Meer praten of voor jezelf opkomen bijvoorbeeld? Of was het sowieso niet goed gegaan tussen jullie?
maandag 15 december 2008 om 22:08
Het enige wat ik anders had kunnen doen was de signalen die mijn lijf en geest gaven serieu(s)(zer) nemen. Het praten heb ik gedaan. Haarfijn uitgelegd waar ik stond, wat ik kon en niet kon geven in de relatie, dat de tempo mij van mijn stuk bracht, dat ik ruimte nodig had etc. Opkomen voor mezelf deed ik ook. Als een ruzie dreigde te escaleren, liep ik weg. Ik weet dat praten in en met emoties nog meer emoties teweegbrengt en de boel alleen maar onnodig ingewikkeld maakt. Maar dat weglopen werd door hem weer gezien als vluchten. Wat ik weer ging weerleggen door uit te leggen dat we beide niet meer redelijk konden denken laat staan praten. Afijn, lang verhaal kort: het was sowieso niet goed gegaan tussen ons
Je zegt dat hij zijn relatie heeft uitgemaakt. Dat je dat niet zag aankomen. Dus jullie hadden contact met elkaar terwijl hij een relatie had? Was het contact voor jou duidelijk? Dat hij een bezette man was en dat er niet meer speelde dan vriendschap? Hoe kan ik dat contact zien?
Ik kan me voorstellen dat als er iets gebeurt wat je even niet kunt plaatsen, je de tijd nodig hebt om even wat dingen op een rijtje te krijgen. Of iemand klaar is voor een relatie vlak na of jaren na een relatie, dat weet alleen die persoon zelf.
Ik denk dat als iemand uit een relatie stapt het gezonder is om even geen andere relatie aan te gaan. Volgens mij kan niemand zo snel een relatie verwerken dat hij/zij weer klaar is voor de volgende. Ik zou eerder denken aan vlucht in een relatie maar dat zou je met hem moet bespreken of dat zo is.
Hij wil veel bij elkaar zijn. Jij wilt dat niet? Van nature niet of omdat je weet dat hij meer wil dan jij? Voel je misschien dingen aan die je nu nog niet kunt verwoorden? Zoals het feit dat zijn relatie heeft beeindigd en het voor jouw gevoel wel met jou te maken heeft ook al zegt hij van niet?
Ik denk (maar dit mag je echt terzijde leggen als je er niets mee wilt/kunt) dat je terecht op de rem trapt omdat je wat vragen hebt. Wat hij zegt conflicteert met wat jij voelt. Waar komt dat gevoel vandaan?
Je zegt dat hij zijn relatie heeft uitgemaakt. Dat je dat niet zag aankomen. Dus jullie hadden contact met elkaar terwijl hij een relatie had? Was het contact voor jou duidelijk? Dat hij een bezette man was en dat er niet meer speelde dan vriendschap? Hoe kan ik dat contact zien?
Ik kan me voorstellen dat als er iets gebeurt wat je even niet kunt plaatsen, je de tijd nodig hebt om even wat dingen op een rijtje te krijgen. Of iemand klaar is voor een relatie vlak na of jaren na een relatie, dat weet alleen die persoon zelf.
Ik denk dat als iemand uit een relatie stapt het gezonder is om even geen andere relatie aan te gaan. Volgens mij kan niemand zo snel een relatie verwerken dat hij/zij weer klaar is voor de volgende. Ik zou eerder denken aan vlucht in een relatie maar dat zou je met hem moet bespreken of dat zo is.
Hij wil veel bij elkaar zijn. Jij wilt dat niet? Van nature niet of omdat je weet dat hij meer wil dan jij? Voel je misschien dingen aan die je nu nog niet kunt verwoorden? Zoals het feit dat zijn relatie heeft beeindigd en het voor jouw gevoel wel met jou te maken heeft ook al zegt hij van niet?
Ik denk (maar dit mag je echt terzijde leggen als je er niets mee wilt/kunt) dat je terecht op de rem trapt omdat je wat vragen hebt. Wat hij zegt conflicteert met wat jij voelt. Waar komt dat gevoel vandaan?
maandag 15 december 2008 om 22:11
quote:novina schreef op 15 december 2008 @ 20:33:
Dushi74, hij gaat snel, ik rem hem steeds af. Ik vind het fijn zoals het nu gaat, maar ik voel nog niet de behoefte hem aan mijn vrienden of familie voor te stellen, om maar wat te noemen. Ik wil hem ook niet aan het lijntje houden, dus heb het gevoel dat ik nu een keuze moet maken, omdat hij zelf zo duidelijk is en weet wat hij wil.
(He bedankt, dit helpt echt!)Waar is hij precies duidelijk over en wat wil hij concreet?
Dushi74, hij gaat snel, ik rem hem steeds af. Ik vind het fijn zoals het nu gaat, maar ik voel nog niet de behoefte hem aan mijn vrienden of familie voor te stellen, om maar wat te noemen. Ik wil hem ook niet aan het lijntje houden, dus heb het gevoel dat ik nu een keuze moet maken, omdat hij zelf zo duidelijk is en weet wat hij wil.
(He bedankt, dit helpt echt!)Waar is hij precies duidelijk over en wat wil hij concreet?
maandag 15 december 2008 om 22:32
We hadden vriendschappelijk contact. We voelden allebei wel spanning want het is toen wel eens ter sprake geweest dat hij een goeie relatie had en dat er voor ons dus niks in zat. Er is dus ook nooit iets gebeurd. Nu het uit is zegt hij dat hij en zijn ex al een tijd uit elkaar gegroeid waren. Daarom heeft hij nu geen behoefte aan afstand nemen van zijn relatie.
Ik wil graag bij hem zijn. Ik hou nu de afstand omdat hij net uit een relatie komt. Verder hou ik afstand omdat hij zelf zo zeker is. Hij wil een relatie, ik ben daar helemaal nog niet uit. Daarom zwak ik liever af wat ik voor hem voel en wat ik wil, om geen valse verwachtingen op te wekken.
En wat betreft onderbuikgevoelens, die heb ik niet. Ik denk echt dat hij oprecht is. En ik ben de meest wantrouwende vrouw op het Viva forum.
Ik wil graag bij hem zijn. Ik hou nu de afstand omdat hij net uit een relatie komt. Verder hou ik afstand omdat hij zelf zo zeker is. Hij wil een relatie, ik ben daar helemaal nog niet uit. Daarom zwak ik liever af wat ik voor hem voel en wat ik wil, om geen valse verwachtingen op te wekken.
En wat betreft onderbuikgevoelens, die heb ik niet. Ik denk echt dat hij oprecht is. En ik ben de meest wantrouwende vrouw op het Viva forum.
dinsdag 16 december 2008 om 00:27
Ik heb een tijd lang mijn hyperventilatie neigingen onderdrukt bij een man die achteraf dus te snel ging. Nu weet ik dat ik vooral mijn eigen lichamelijke signalen daartoe heb genegeerd: letterlijk te kort ademhalen. Ik negeerde het omdat de man mij op handen droeg, zo lief was enz.
Ik heb een paar dagen elkaar even niet zien ook niet toevallig een adempauze genoemd...
Hij kon het niet hanteren en heeft het uitgemaakt om die reden: dat ik dus ruimte wilde. Alleen al het feit dat hij me dat niet kan geven, dat hij dat geduld niet op kan brengen, zegt hij al hoeveel drukkende haast hij had. Beklemmend.
Ik heb veel signalen gevoeld, dat hij bezitterig was maar dat bedekt bracht, dat hij me vasthouden wilde met ringen, enz.
Maar ik ben zo blij dat mijn lichaam me dwong om het op een gegeven moment eruit te gooien: je gaat te snel! En toen pas voelde ik alles opkomen wat ik eerder onderdrukt had.
Nu nog als ik aan hem denk krijg ik die hoogzittende adem.
Luister goed naar jezelf, TO.
En wat Sensy zegt is erg bruikbaar. Ook voor mij nog.. Het is nog maar net geleden dit.
Ik heb een paar dagen elkaar even niet zien ook niet toevallig een adempauze genoemd...
Hij kon het niet hanteren en heeft het uitgemaakt om die reden: dat ik dus ruimte wilde. Alleen al het feit dat hij me dat niet kan geven, dat hij dat geduld niet op kan brengen, zegt hij al hoeveel drukkende haast hij had. Beklemmend.
Ik heb veel signalen gevoeld, dat hij bezitterig was maar dat bedekt bracht, dat hij me vasthouden wilde met ringen, enz.
Maar ik ben zo blij dat mijn lichaam me dwong om het op een gegeven moment eruit te gooien: je gaat te snel! En toen pas voelde ik alles opkomen wat ik eerder onderdrukt had.
Nu nog als ik aan hem denk krijg ik die hoogzittende adem.
Luister goed naar jezelf, TO.
En wat Sensy zegt is erg bruikbaar. Ook voor mij nog.. Het is nog maar net geleden dit.
dinsdag 16 december 2008 om 11:18
dinsdag 16 december 2008 om 12:06
Hi Novina,
Ik twijfel ook altijd hoor. Ik kan me niet heugen dat ik bij iemand dacht: hier is echt NIETS mis mee!! Er is altijd wel wat, maarja, ik denk dat niemand perfect is, alleen gaat de een er anders mee om dan de ander, denk ik. Ik ben echt zo'n control freak, vaak onzeker en dus ook een beetje bang wat anderen er-wel-niet-van-zullen-denken. Heeel stom vind ik dat van mezelf.
Terwijl, als ik gewoon kijk naar hoe hij me behandeld, wat ie zegt, wat ie doet, hoe hij kijkt etc etc. dan vind ik hem gewoon hartstikke leuk! En daar moet het toch om gaan; niet zo zeer of ie al dan niet de verkeerde sokken aan heeft.
Wij vrouwen kunnen soms wel èrg snel iets stom vinden en een man daarop afkeuren hoor!
Oneindige gesprekken kunnen voeren, samen lachen èn niet te vergeten: lichamelijke aantrekkingskracht (oftewel zin in sex met hem) zijn de belangrijkste ingrediënten toch!
Dus twijfels over zijn kleding en het leeftijdsverschil zou je moeten negeren vind ik.
Wat hij WIL in een relatie en z'n toekomstvisie tov jouw ideeën daarover, is weer iets anders.... ik kan je daarover niet 'adviseren', ligt er aan wat hoe groot die verschillen zijn...
Probeer iig zoveel mogelijk te genieten van hem!
Ik twijfel ook altijd hoor. Ik kan me niet heugen dat ik bij iemand dacht: hier is echt NIETS mis mee!! Er is altijd wel wat, maarja, ik denk dat niemand perfect is, alleen gaat de een er anders mee om dan de ander, denk ik. Ik ben echt zo'n control freak, vaak onzeker en dus ook een beetje bang wat anderen er-wel-niet-van-zullen-denken. Heeel stom vind ik dat van mezelf.
Terwijl, als ik gewoon kijk naar hoe hij me behandeld, wat ie zegt, wat ie doet, hoe hij kijkt etc etc. dan vind ik hem gewoon hartstikke leuk! En daar moet het toch om gaan; niet zo zeer of ie al dan niet de verkeerde sokken aan heeft.
Wij vrouwen kunnen soms wel èrg snel iets stom vinden en een man daarop afkeuren hoor!
Oneindige gesprekken kunnen voeren, samen lachen èn niet te vergeten: lichamelijke aantrekkingskracht (oftewel zin in sex met hem) zijn de belangrijkste ingrediënten toch!
Dus twijfels over zijn kleding en het leeftijdsverschil zou je moeten negeren vind ik.
Wat hij WIL in een relatie en z'n toekomstvisie tov jouw ideeën daarover, is weer iets anders.... ik kan je daarover niet 'adviseren', ligt er aan wat hoe groot die verschillen zijn...
Probeer iig zoveel mogelijk te genieten van hem!
Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken. Confucius
dinsdag 16 december 2008 om 12:18
Had niet alles tussen jou 1e berichtje en de mijne gelezen, maar nu lees ik dat het je ook een beetje beklemd.... hm... tja... da's dan weer niet zo'n goed teken. Je moet denk ik even goed bij jezelf nagaan waar dat aan kan liggen: ligt het aan jou (bindingsangst oid)? of vind je hem gewoon echt niet leuk genoeg?
Ik heb nu ook een soort van relatie waarin ik twijfel(de), zond ook twijfelsignalen uit waarop hij besloot dat ik dus niet genoeg reden ben om voor in dit land te blijven (tis een beetje een ontwortelde man, laaaaang verhaal). Ik heb daar recent onwijs om zitten janken, het idee dat ie weg zou gaan vond ik vreselijk. Voor mij was dat weer een signaal dat ik hem dus tóch leuker vond dan ik dacht.... en nu doe ik veel meer m'n best voor hem... soms is er zoiets voor nodig....
Had ik ook met m'n ex: twijfels twijfels twijfels... tot ie per ongeluk zoende met zijn ex (laaaang verhaal) en ik merkte dat ik stikjaloers was... toen heb ik die twijfels ook maar laten varen. Dat leverde een mooie samenwoon-relatie op van maar liefst 9 jaar... dusss
Ik heb nu ook een soort van relatie waarin ik twijfel(de), zond ook twijfelsignalen uit waarop hij besloot dat ik dus niet genoeg reden ben om voor in dit land te blijven (tis een beetje een ontwortelde man, laaaaang verhaal). Ik heb daar recent onwijs om zitten janken, het idee dat ie weg zou gaan vond ik vreselijk. Voor mij was dat weer een signaal dat ik hem dus tóch leuker vond dan ik dacht.... en nu doe ik veel meer m'n best voor hem... soms is er zoiets voor nodig....
Had ik ook met m'n ex: twijfels twijfels twijfels... tot ie per ongeluk zoende met zijn ex (laaaang verhaal) en ik merkte dat ik stikjaloers was... toen heb ik die twijfels ook maar laten varen. Dat leverde een mooie samenwoon-relatie op van maar liefst 9 jaar... dusss
Het is goed openhartig naar anderen te zijn, maar met eerlijkheid moet je voorzichtig zijn, en als het mogelijk is moet je respectvolle en aardige woorden gebruiken. Confucius
