Relaties
alle pijlers
Ik zit in een flinke dip, (let op: klaagzang alert)
dinsdag 16 december 2008 om 15:35
Dag allemaal,
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
Een tijdje terug heb ik in een topic geschreven over mijn zeer korte maar heel diepgaande relatie.
Ik had een man ontmoet die me werkelijk tot op het bot heeft geraakt, heeft ontroerd zoals nooit iemand eerder heeft gedaan. En dit was andersom ook zo. Samen lachen, huilen, beduust om wat ons overkwam.
Heel voorzichtig, na een paar keer flink belazerd geweest te zijn, durfte ik te geloven dat was ik meemaakte echt was. Dat er echt iemand was die me op handen droeg, me waardeerde om wie ik was en die geen uitvluchten nodig had maar echt mij liefhad om wie ik was.
Na een paar vreemdga-relaties en eentje met een man die me voorloog over van alles en nogwat was dit zo heerlijk. Daarnaast dachten we over heel veel dingen hetzelfde en was het gewoon goed. Voelde als thuiskomen. Dit klinkt allemaal heel zoet, maar het was gewoon goed. Ik kan er niks anders van maken.
Minpuntje: zijn scheiding liep nog.
Wat er toen gebeurde heb ik in mijn topic ook verteld: hij raakte overspannen. Trok het allemaal niet meer en de beerput ging open. Zijn vader is onlangs overleden en daar kon hij met zijn vrouw niet over praten, dus dat onverwerkte stuk kwam naar boven, samen met het verdriet om het feit dat zijn kinderen met gescheiden ouders op zouden groeien, de stress om het niet verkochte huis, het omgaan met zijn dominante ex, het feit dat hij te goed was voor deze wereld en over zich heen liet lopen. Anyway, ALLES kwam eruit. Hij zit in een diepe put en is daar nu mee bezig dmv therapie etc om daaruit te komen.
De scheiding is er inmiddels door, huis is nog niet verkocht en zijn therapie loopt.
En ik.. ben hem kwijt. Door deze ellende zat hij er helemaal doorheen, diep in de put en had hij alleen energie voor zichzelf en zijn herstel. Hij zat en zit ziek thuis. We hebben geen contact meer en ik moet ervanuit gaan dat het niet goed komt. Voorlopig kan hij geen relatie aan.
Nou ja, genoeg over hem, hier kom ik:
Ik zit er doorheen. En niet zo'n beetje ook. Ben verdrietig over het feit dat ik deze man kwijt ben geraakt en niet meer terug zal krijgen. Dat er eindelijk iemand was die ik zo vertrouwde, die me zo goed deed voelen, waar ik me zo bij thuis voelde, en die ben ik kwijt!
Verder ben ik nu al 6 jaar aan het aankloten met relaties. 6 jaar geleden woonde ik samen en van de een op de andere dag vertrok hij en kwam niet meer terug. Ik kocht het huis over en daar woon ik nu nog. Hij was een week later met een collega, het bleek al langer te spelen. Mijn relatie ervoor eindige ook met vreemdgaan.
Tussen deze samenwoon-relatie en deze laatste heb ik nog 1 relatie gehad van 1,5 jaar. Met een narcist (weet ik nu, snap nu ook waarom hij zo is), en dit was geen succes. Liegen, bedriegen en alles lag altijd aan mij.
Anyway, deze man waar het nog niet zo lang mee uit is, is de eerste die echt volledig weer voor me ging. Die ik echt vertrouwde. En ook hier is het vertrouwen, welliswaar op een ander vlak, beschaamd. Ik zit weer alleen met de brokstukken en weer kan ik puinruimen bij mezelf. Dit keer neem ik het hem niet kwalijk, wat hem is overkomen is niet leuk en is niet bewust zo gegaan. Maar ja, als iemand je per ongeluk schopt doet het toch pijn, nietwaar?
Ik zit er dus doorheen. Ben verdrietig dat ik weer met de pijn achterblijf. Baal dat iemand die ik relatief kort kende (paar maanden) me nu al langer verdriet doet dat dat ik hem uberhaupt heb gekend. Omdat hij me gewoon zo diep raakte duurt het ook langer lijkt het wel. Maar ja, daar heb ik nu niks aan.
Tel hier een winterdepressietje bij op en je kunt me nu echt opvegen. Ik kan de hele dag wel janken, word er gek van. Daarnaast baal ik van alles, word ik volgend jaar 32, wil ik dolgraag kinderen en ben nog geen stap verder dan 6 jaar geleden.
Mijn concrete vraag:
- hoe kom ik van mijn verdriet af? Leuke dingen doe ik wel, maar bij leuke dingen trekt mijn maag ook samen als ik er aan denk dat ik hoe dan ook alleen thuis kom, en bij alles mis ik die vent, verdorie! Ook blijf ik verdrietig over het feit dat ik nu al een paar jaar alleen ben en het niet opschiet met me.
- hoe kan ik de mannen weer vertrouwen? Alles wat ik aanga eindigt met verdriet. Vorig jaar ben ik in mijn uppie naar Amerika geweest en was ik gelukkiger dan nu. Maar ik kan toch niet altijd alleen blijven om pijn te ontlopen? Maar alles wat ik start met mannen eindigt in pijn, of heeft al verdriet in de relatie zelf.
Goed, een flinke klaagzang, dat begrijp ik, maar het is ook geschreven in een jankbui en die ben ik zo zat dat ik hoop op tips!
Liefs,
Vinyl
PS. ik ben van mezelf een heel vrolijk en positief iemand. Daarom baal ik ook zo van mezelf nu. Ik weet dat ik hier wel weer uitkrabbel hoor, dat is namelijk altijd nog zo geweest, dus daar ben ik niet bang voor. Alleen wil ik eigenlijk niet meer hoeven uitkrabbelen, niet steeds weer die tegenvallen. Maar ja....
dinsdag 16 december 2008 om 16:21
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 16:17:
Poep aan die pakkettenmeneer hoor, Vinyl!
Huil jij maar lekker uit!!
Ik heb ook niet echt tips maar wel een en een brede schouder. Het is ook zo koud buiten en dan kan je wel wat warmte en liefde gebruiken hè meid!
Maaaaaaar, buiten het feit dat je geen relatie hebt, heb je het prima voor elkaar. Je hebt een huis, een baan en lieve vriendinnen waar je terecht kunt. Dat is al heel veel meer dan veel anderen kunnen zeggen.
Dat helpt natuurlijk geen moer op dit moment maar misschien is het het toch eens waard om daar eens bij stil te staan?
Nouhou... nu begin ik weer net zo hard te brullen, haha
En ja zeker, daar sta ik echt bij stil. Ik ben ook heel dankbaar voor wat ik heb en zoals ik me van de zomer voelde, hoef ik niet eens perse een relatie, omdat ik me zo goed voelde. Een relatie is niet zaligmakend en geen garantie voor geluk. Absoluut niet.
En als ik geen kinderwens had zou ik het helemaal uit mijn leven bannen denk ik, haha
Maar op de een of andere manier weet ik nu wat en wie ik mis, en komt het heel hard binnen en zou ik graag mijn huis en baan ruilen voor de liefde.
Poep aan die pakkettenmeneer hoor, Vinyl!
Huil jij maar lekker uit!!
Ik heb ook niet echt tips maar wel een en een brede schouder. Het is ook zo koud buiten en dan kan je wel wat warmte en liefde gebruiken hè meid!
Maaaaaaar, buiten het feit dat je geen relatie hebt, heb je het prima voor elkaar. Je hebt een huis, een baan en lieve vriendinnen waar je terecht kunt. Dat is al heel veel meer dan veel anderen kunnen zeggen.
Dat helpt natuurlijk geen moer op dit moment maar misschien is het het toch eens waard om daar eens bij stil te staan?
Nouhou... nu begin ik weer net zo hard te brullen, haha
En ja zeker, daar sta ik echt bij stil. Ik ben ook heel dankbaar voor wat ik heb en zoals ik me van de zomer voelde, hoef ik niet eens perse een relatie, omdat ik me zo goed voelde. Een relatie is niet zaligmakend en geen garantie voor geluk. Absoluut niet.
En als ik geen kinderwens had zou ik het helemaal uit mijn leven bannen denk ik, haha
Maar op de een of andere manier weet ik nu wat en wie ik mis, en komt het heel hard binnen en zou ik graag mijn huis en baan ruilen voor de liefde.
dinsdag 16 december 2008 om 16:23
dit is ook een typisch geval verstand eerst gevoel volgt.
Tuurlijk is het niet meteen je systeem uit omdat je weet dat het beter is niet te wachten. Dus dat 'wie weet over een jaar' is ook meer een hypotetisch gevalletje want anders zit je alsnog stiekum te wachten.
En het maakt niet uit hoe kort het was, het voelt zoals het voelt. En dat mag. Ik ben niet aan het propageren dat je maar superlang veel zelfmedelijden moet hebben, das nie gezond. Maar als dingen zo heftig hebben gevoeld op de goede manier.... Dan volgt daar uit dat het nu ook heftig is. Dat mag. Dat is niet verkeerd of zwak ofzo. Het leest een beetje alsof je voelt dat je je er voor moet verontschuldigen dat je je slecht voelt, dat je verdriet hebt. Ik vind dat dat niet hoeft.
Ik vind het erg rot dat je je zo rot voelt
Tuurlijk is het niet meteen je systeem uit omdat je weet dat het beter is niet te wachten. Dus dat 'wie weet over een jaar' is ook meer een hypotetisch gevalletje want anders zit je alsnog stiekum te wachten.
En het maakt niet uit hoe kort het was, het voelt zoals het voelt. En dat mag. Ik ben niet aan het propageren dat je maar superlang veel zelfmedelijden moet hebben, das nie gezond. Maar als dingen zo heftig hebben gevoeld op de goede manier.... Dan volgt daar uit dat het nu ook heftig is. Dat mag. Dat is niet verkeerd of zwak ofzo. Het leest een beetje alsof je voelt dat je je er voor moet verontschuldigen dat je je slecht voelt, dat je verdriet hebt. Ik vind dat dat niet hoeft.
Ik vind het erg rot dat je je zo rot voelt
dinsdag 16 december 2008 om 16:27
quote:pemberley schreef op 16 december 2008 @ 16:23:
dit is ook een typisch geval verstand eerst gevoel volgt.
Tuurlijk is het niet meteen je systeem uit omdat je weet dat het beter is niet te wachten. Dus dat 'wie weet over een jaar' is ook meer een hypotetisch gevalletje want anders zit je alsnog stiekum te wachten.
En het maakt niet uit hoe kort het was, het voelt zoals het voelt. En dat mag. Ik ben niet aan het propageren dat je maar superlang veel zelfmedelijden moet hebben, das nie gezond. Maar als dingen zo heftig hebben gevoeld op de goede manier.... Dan volgt daar uit dat het nu ook heftig is. Dat mag. Dat is niet verkeerd of zwak ofzo. Het leest een beetje alsof je voelt dat je je er voor moet verontschuldigen dat je je slecht voelt, dat je verdriet hebt. Ik vind dat dat niet hoeft.
Ik vind het erg rot dat je je zo rot voelt
Nou ja, eigenlijk vind ik het onzin dat het me nog zoveel doet. Ik bedoel: het was zo kort. Wat kennen we elkaar nou echt?
Ik hoop ook dat ik meer last heb van de winterdip dan van de liefde eigenlijk. Dat zou een hoop meer verklaren.
Ik baal er gewoon van dat ik zo reageer...
dit is ook een typisch geval verstand eerst gevoel volgt.
Tuurlijk is het niet meteen je systeem uit omdat je weet dat het beter is niet te wachten. Dus dat 'wie weet over een jaar' is ook meer een hypotetisch gevalletje want anders zit je alsnog stiekum te wachten.
En het maakt niet uit hoe kort het was, het voelt zoals het voelt. En dat mag. Ik ben niet aan het propageren dat je maar superlang veel zelfmedelijden moet hebben, das nie gezond. Maar als dingen zo heftig hebben gevoeld op de goede manier.... Dan volgt daar uit dat het nu ook heftig is. Dat mag. Dat is niet verkeerd of zwak ofzo. Het leest een beetje alsof je voelt dat je je er voor moet verontschuldigen dat je je slecht voelt, dat je verdriet hebt. Ik vind dat dat niet hoeft.
Ik vind het erg rot dat je je zo rot voelt
Nou ja, eigenlijk vind ik het onzin dat het me nog zoveel doet. Ik bedoel: het was zo kort. Wat kennen we elkaar nou echt?
Ik hoop ook dat ik meer last heb van de winterdip dan van de liefde eigenlijk. Dat zou een hoop meer verklaren.
Ik baal er gewoon van dat ik zo reageer...
dinsdag 16 december 2008 om 16:30
Misschien is het wel zo een fijne pakkettenmeneer met grote brede armen die je even troost, waar je weg kan kruipen
Lieverd.. kon ik maar even iets van je overnemen, zodat je even lucht kan happen.. Maar je moet het zelf doen. We kunnen alleen even je hand vast houden en een stukje met je meelopen/huilen....
Lieverd.. kon ik maar even iets van je overnemen, zodat je even lucht kan happen.. Maar je moet het zelf doen. We kunnen alleen even je hand vast houden en een stukje met je meelopen/huilen....
dinsdag 16 december 2008 om 16:32
Ow Vinyl het was niet mijn bedoeling om je nog harder te laten huilen maar aan de andere kant denk ik dat de andere schrijvers hier gelijk hebben. Je had een hele heftige intense relatie en nu is het verdriet ook heftig en intens.
Dat moet je denk ik, toch toelaten om er over een tijdje klaar mee te zijn en weer open te staan voor een eventuele andere relatie.
Als ik jou was zou ik niet blijven wachten op HEM, hij heeft teveel aan zijn hoofd op dit moment. En jij verdient iemand die volledig voor je gaat en die ook ruimte voor je wil en kan maken.
Wat betreft je kinderwens, dat kan nog wel een paar jaar wachten en als die wens echt heel sterk is, kun je altijd nog besluiten om in je eentje een kindje te krijgen.
Is niet ideaal, dat snap ik, maar weet voor jezelf dat als dát het belangrijkste voor je is, je het ook zult krijgen, op welke manier dan ook! Beloof jezelf dat gewoon en zorg dat je je wens vervuld zal worden, met of zonder relatie!
Dat moet je denk ik, toch toelaten om er over een tijdje klaar mee te zijn en weer open te staan voor een eventuele andere relatie.
Als ik jou was zou ik niet blijven wachten op HEM, hij heeft teveel aan zijn hoofd op dit moment. En jij verdient iemand die volledig voor je gaat en die ook ruimte voor je wil en kan maken.
Wat betreft je kinderwens, dat kan nog wel een paar jaar wachten en als die wens echt heel sterk is, kun je altijd nog besluiten om in je eentje een kindje te krijgen.
Is niet ideaal, dat snap ik, maar weet voor jezelf dat als dát het belangrijkste voor je is, je het ook zult krijgen, op welke manier dan ook! Beloof jezelf dat gewoon en zorg dat je je wens vervuld zal worden, met of zonder relatie!
dinsdag 16 december 2008 om 16:35
quote:Pilous schreef op 16 december 2008 @ 16:30:
Misschien is het wel zo een fijne pakkettenmeneer met grote brede armen die je even troost, waar je weg kan kruipen
Lieverd.. kon ik maar even iets van je overnemen, zodat je even lucht kan happen.. Maar je moet het zelf doen. We kunnen alleen even je hand vast houden en een stukje met je meelopen/huilen....
Gompie, ik huil echt om alles, maar dat hand vasthouden doet me al brullen. Zucht...
Enne.. ik ben nu wel benieuwd naar de pakkettenmeneer. Als hij iel en schriel is, heb ik in elk geval gelachen vandaag!
Misschien is het wel zo een fijne pakkettenmeneer met grote brede armen die je even troost, waar je weg kan kruipen
Lieverd.. kon ik maar even iets van je overnemen, zodat je even lucht kan happen.. Maar je moet het zelf doen. We kunnen alleen even je hand vast houden en een stukje met je meelopen/huilen....
Gompie, ik huil echt om alles, maar dat hand vasthouden doet me al brullen. Zucht...
Enne.. ik ben nu wel benieuwd naar de pakkettenmeneer. Als hij iel en schriel is, heb ik in elk geval gelachen vandaag!
dinsdag 16 december 2008 om 16:38
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 16:32:
Ow Vinyl het was niet mijn bedoeling om je nog harder te laten huilen maar aan de andere kant denk ik dat de andere schrijvers hier gelijk hebben. Je had een hele heftige intense relatie en nu is het verdriet ook heftig en intens.
Dat moet je denk ik, toch toelaten om er over een tijdje klaar mee te zijn en weer open te staan voor een eventuele andere relatie.
Als ik jou was zou ik niet blijven wachten op HEM, hij heeft teveel aan zijn hoofd op dit moment. En jij verdient iemand die volledig voor je gaat en die ook ruimte voor je wil en kan maken.
Wat betreft je kinderwens, dat kan nog wel een paar jaar wachten en als die wens echt heel sterk is, kun je altijd nog besluiten om in je eentje een kindje te krijgen.
Is niet ideaal, dat snap ik, maar weet voor jezelf dat als dát het belangrijkste voor je is, je het ook zult krijgen, op welke manier dan ook! Beloof jezelf dat gewoon en zorg dat je je wens vervuld zal worden, met of zonder relatie!
Ja maar dan denk ik: hoe kun je nu bijna al langer verdrietig zijn om iets dan dat het ooit bestaan heeft.
Het zou toch van de zotte zijn als je 3 jaar met iemand samen bent en er ook 3 jaar om jankt?
Qua kinderwens: dat doe ik zeker, mijn grens heb ik wel bepaald en dan doe ik het gewoon alleen als het lukt. Maar dat duurt nog wel even. Maar als iedereen om je heen maar relaties en kinderen heeft, dan lijkt het zo alsof je stil staat zeg maar...
En ik moet idd niet wachten op hem. Dat kan ook niet, want dan heb ik alleen mezelf ermee. De kans dat dat goedkomt is zo klein, tot niet aanwezig.
Maar het zal nog wel een tijdje duren voor ik me voor een ander kan openstellen ben ik bang...
Hij gaf toen ook aan dat hij me graag 100% aandacht zou willen geven, er 100% voor me wilde zijn, maar hij kon het nu niet.
En dat zoek ik wel weer ja. Nou ja, niet iemand die altijd om je heen draalt hoor, maar wel iemand die zich 100% geeft in een relatie.
Ow Vinyl het was niet mijn bedoeling om je nog harder te laten huilen maar aan de andere kant denk ik dat de andere schrijvers hier gelijk hebben. Je had een hele heftige intense relatie en nu is het verdriet ook heftig en intens.
Dat moet je denk ik, toch toelaten om er over een tijdje klaar mee te zijn en weer open te staan voor een eventuele andere relatie.
Als ik jou was zou ik niet blijven wachten op HEM, hij heeft teveel aan zijn hoofd op dit moment. En jij verdient iemand die volledig voor je gaat en die ook ruimte voor je wil en kan maken.
Wat betreft je kinderwens, dat kan nog wel een paar jaar wachten en als die wens echt heel sterk is, kun je altijd nog besluiten om in je eentje een kindje te krijgen.
Is niet ideaal, dat snap ik, maar weet voor jezelf dat als dát het belangrijkste voor je is, je het ook zult krijgen, op welke manier dan ook! Beloof jezelf dat gewoon en zorg dat je je wens vervuld zal worden, met of zonder relatie!
Ja maar dan denk ik: hoe kun je nu bijna al langer verdrietig zijn om iets dan dat het ooit bestaan heeft.
Het zou toch van de zotte zijn als je 3 jaar met iemand samen bent en er ook 3 jaar om jankt?
Qua kinderwens: dat doe ik zeker, mijn grens heb ik wel bepaald en dan doe ik het gewoon alleen als het lukt. Maar dat duurt nog wel even. Maar als iedereen om je heen maar relaties en kinderen heeft, dan lijkt het zo alsof je stil staat zeg maar...
En ik moet idd niet wachten op hem. Dat kan ook niet, want dan heb ik alleen mezelf ermee. De kans dat dat goedkomt is zo klein, tot niet aanwezig.
Maar het zal nog wel een tijdje duren voor ik me voor een ander kan openstellen ben ik bang...
Hij gaf toen ook aan dat hij me graag 100% aandacht zou willen geven, er 100% voor me wilde zijn, maar hij kon het nu niet.
En dat zoek ik wel weer ja. Nou ja, niet iemand die altijd om je heen draalt hoor, maar wel iemand die zich 100% geeft in een relatie.
dinsdag 16 december 2008 om 16:44
Absoluut, lief van je Sarah!
Het lucht wel op dit, even met mensen praten.
Al vraag ik me nog steeds wel af hoe ik later, ooit, weer het vertrouwen moet krijgen dat het wel goed gaat. Dat mensen me niet belazeren of ineens opstappen.
Ik denk dat daar misschien ook wel het meeste verdriet zit. Dat er weer iemand vanuit iets heel moois ineens opstapt. Weg is, out of the blue...
Dat went niet...
Het lucht wel op dit, even met mensen praten.
Al vraag ik me nog steeds wel af hoe ik later, ooit, weer het vertrouwen moet krijgen dat het wel goed gaat. Dat mensen me niet belazeren of ineens opstappen.
Ik denk dat daar misschien ook wel het meeste verdriet zit. Dat er weer iemand vanuit iets heel moois ineens opstapt. Weg is, out of the blue...
Dat went niet...
dinsdag 16 december 2008 om 16:45
Het verdriet kan zolang duren omdat je dacht gevonden te hebben wat je zocht. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat ik hetzelfde gevoel gehad zou hebben als mijn relatie met mijn lief na een paar maanden gestrand zou zijn. We zijn inmiddels al jaren getrouwd maar geloof me, er waren genoeg obstakels op de weg.
Soms kom je iemand tegen die je zo diep raakt en waarmee je je zo verbonden voelt, dat je er gewoon kapot van bent als het uiteindelijk toch niet lukt.
Dat kan, dat mag, dus laat maar lopen die tranen, lieverd!
Soms kom je iemand tegen die je zo diep raakt en waarmee je je zo verbonden voelt, dat je er gewoon kapot van bent als het uiteindelijk toch niet lukt.
Dat kan, dat mag, dus laat maar lopen die tranen, lieverd!
dinsdag 16 december 2008 om 16:49
O lief lief Vinylleke,
Wat een verdriet toch. Wat me opvalt is dat je een paar keer schrijft dat je altijd sterk bent en dat dit onzin is.
Dat is het niet, Kikkertje. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Huilen en wanhopen als je een groot verdriet hebt is óók sterk. Je kwetsbaarheid voelen is heel eng, maar wel goed voor je. En het is zeker geen onzin, je gevoel is niet zo snel onzin.
Is de pakjemeneer al geweest? Die gaat het natuurlijk helemaal niets aan of jij fris en fruitig of met rode vlekken de deur open doet.
Sterkte liefie, en als je tegen me aan wil kletsen, weet je me te vinden.
PS: Ontdek ik nu dat jij en Tientje zusjes zijn, of is dat figuurlijk?
Wat een verdriet toch. Wat me opvalt is dat je een paar keer schrijft dat je altijd sterk bent en dat dit onzin is.
Dat is het niet, Kikkertje. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Huilen en wanhopen als je een groot verdriet hebt is óók sterk. Je kwetsbaarheid voelen is heel eng, maar wel goed voor je. En het is zeker geen onzin, je gevoel is niet zo snel onzin.
Is de pakjemeneer al geweest? Die gaat het natuurlijk helemaal niets aan of jij fris en fruitig of met rode vlekken de deur open doet.
Sterkte liefie, en als je tegen me aan wil kletsen, weet je me te vinden.
PS: Ontdek ik nu dat jij en Tientje zusjes zijn, of is dat figuurlijk?
dinsdag 16 december 2008 om 16:52
quote:Vinyl schreef op 16 december 2008 @ 16:27:
[...]
Nou ja, eigenlijk vind ik het onzin dat het me nog zoveel doet. Ik bedoel: het was zo kort. Wat kennen we elkaar nou echt?
Ik hoop ook dat ik meer last heb van de winterdip dan van de liefde eigenlijk. Dat zou een hoop meer verklaren.
Ik baal er gewoon van dat ik zo reageer...
Ha, kijk! Zelfs in je diepste verdriet kun je nog relativeren. Vind ik goed van je. En daarom denk ik ook dat je er wel komt hoor. Hoe cliche ook, geef het wat tijd.
Maar blijf realistisch. Zoals je zelf al zegt, wat kén je hem nou? Behalve mooie woorden en een goed gevoel is het dus ook iemand die zijn emoties niet verwerkt, jaren in een slecht huwelijk heeft gezeten, nu ingestort is en ziek thuis zit. Klinkt niet als een catch hoor.
Ik snap het heus wel, je bent verliefd en hij gaf je het gevoel weer iemand te kunnen vertrouwen. Maar iemand die de liefde van zijn leven laat lopen omdat hij met zichzelf bezig moet zijn, moet je ook een beetje wantrouwen. Want kennelijk houdt hij dus van je terwijl hij zichzelf niet is. En kennelijk moet hij zo hard voor zichzelf vechten dat jij teveel bent. Terwijl je zou verwachten dat jij zijn rustpunt zou kunnen zijn. Zijn oplaadpunt. Zijn weetikveel. Maar hij moet met zichzelf bezig zijn.
En nog afgezien daarvan, in zo'n korte tijd leer je iemand natuurlijk niet kennen. Dus wat ik wil zeggen is, overschat en romantiseer hem niet.
Wist je trouwens dat het gemiddelde koppel 12 minuten per dag met elkaar praat? Be carefull wat you wish for
Zo te horen heb je je leven goed op orde. Veel om van te genieten. Wedden dat iemand die dat ook heeft dat heel aantrekkelijk vindt en lekker bewust kiest voor jou? A la lÓreal: omdat je het waard bent.
Succes Vinyl, komt wel goed!
[...]
Nou ja, eigenlijk vind ik het onzin dat het me nog zoveel doet. Ik bedoel: het was zo kort. Wat kennen we elkaar nou echt?
Ik hoop ook dat ik meer last heb van de winterdip dan van de liefde eigenlijk. Dat zou een hoop meer verklaren.
Ik baal er gewoon van dat ik zo reageer...
Ha, kijk! Zelfs in je diepste verdriet kun je nog relativeren. Vind ik goed van je. En daarom denk ik ook dat je er wel komt hoor. Hoe cliche ook, geef het wat tijd.
Maar blijf realistisch. Zoals je zelf al zegt, wat kén je hem nou? Behalve mooie woorden en een goed gevoel is het dus ook iemand die zijn emoties niet verwerkt, jaren in een slecht huwelijk heeft gezeten, nu ingestort is en ziek thuis zit. Klinkt niet als een catch hoor.
Ik snap het heus wel, je bent verliefd en hij gaf je het gevoel weer iemand te kunnen vertrouwen. Maar iemand die de liefde van zijn leven laat lopen omdat hij met zichzelf bezig moet zijn, moet je ook een beetje wantrouwen. Want kennelijk houdt hij dus van je terwijl hij zichzelf niet is. En kennelijk moet hij zo hard voor zichzelf vechten dat jij teveel bent. Terwijl je zou verwachten dat jij zijn rustpunt zou kunnen zijn. Zijn oplaadpunt. Zijn weetikveel. Maar hij moet met zichzelf bezig zijn.
En nog afgezien daarvan, in zo'n korte tijd leer je iemand natuurlijk niet kennen. Dus wat ik wil zeggen is, overschat en romantiseer hem niet.
Wist je trouwens dat het gemiddelde koppel 12 minuten per dag met elkaar praat? Be carefull wat you wish for
Zo te horen heb je je leven goed op orde. Veel om van te genieten. Wedden dat iemand die dat ook heeft dat heel aantrekkelijk vindt en lekker bewust kiest voor jou? A la lÓreal: omdat je het waard bent.
Succes Vinyl, komt wel goed!
dinsdag 16 december 2008 om 16:53
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 16:45:
Het verdriet kan zolang duren omdat je dacht gevonden te hebben wat je zocht. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat ik hetzelfde gevoel gehad zou hebben als mijn relatie met mijn lief na een paar maanden gestrand zou zijn. We zijn inmiddels al jaren getrouwd maar geloof me, er waren genoeg obstakels op de weg.
Soms kom je iemand tegen die je zo diep raakt en waarmee je je zo verbonden voelt, dat je er gewoon kapot van bent als het uiteindelijk toch niet lukt.
Dat kan, dat mag, dus laat maar lopen die tranen, lieverd!
Ja, zo voelde het inderdaad.
En ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat ik nog een keer zoiets zal vinden. Ik bedoel: het is me in deze 31 jaar nog maar 1x overkomen...
{pfft... sluizen weer open hier hoor, zucht...
Het verdriet kan zolang duren omdat je dacht gevonden te hebben wat je zocht. Ik zou me zo kunnen voorstellen dat ik hetzelfde gevoel gehad zou hebben als mijn relatie met mijn lief na een paar maanden gestrand zou zijn. We zijn inmiddels al jaren getrouwd maar geloof me, er waren genoeg obstakels op de weg.
Soms kom je iemand tegen die je zo diep raakt en waarmee je je zo verbonden voelt, dat je er gewoon kapot van bent als het uiteindelijk toch niet lukt.
Dat kan, dat mag, dus laat maar lopen die tranen, lieverd!
Ja, zo voelde het inderdaad.
En ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat ik nog een keer zoiets zal vinden. Ik bedoel: het is me in deze 31 jaar nog maar 1x overkomen...
{pfft... sluizen weer open hier hoor, zucht...
dinsdag 16 december 2008 om 16:55
quote:Livre schreef op 16 december 2008 @ 16:49:
O lief lief Vinylleke,
Wat een verdriet toch. Wat me opvalt is dat je een paar keer schrijft dat je altijd sterk bent en dat dit onzin is.
Dat is het niet, Kikkertje. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Huilen en wanhopen als je een groot verdriet hebt is óók sterk. Je kwetsbaarheid voelen is heel eng, maar wel goed voor je. En het is zeker geen onzin, je gevoel is niet zo snel onzin.
Is de pakjemeneer al geweest? Die gaat het natuurlijk helemaal niets aan of jij fris en fruitig of met rode vlekken de deur open doet.
Sterkte liefie, en als je tegen me aan wil kletsen, weet je me te vinden.
PS: Ontdek ik nu dat jij en Tientje zusjes zijn, of is dat figuurlijk?
Nou ja, iedereen zegt altijd: jij bent zo sterk, je komt er wel weer overheen.
En ik weet ook wel dat het weer goed komt maar ik ben nu even helemaal niet sterk. Ik voel me helemaal niet stoer.
Sterker nog: zit alweer te janken. Was net een half uurtje droog, maar geen pakjesmeneer natuurlijk in dat half uur...
Maar goed, ik merk wel dat mensen om me heen het onzin vinden.Wat heb je hem nou gekend? En je kende hem maar zo kort, etc.
En dat is ook wel zo. Maar ja, toch voelt het zo...
Enne... we zijn geen zusjes, maar het had zo kunnen zijn, we lijken nogal op elkaar!
O lief lief Vinylleke,
Wat een verdriet toch. Wat me opvalt is dat je een paar keer schrijft dat je altijd sterk bent en dat dit onzin is.
Dat is het niet, Kikkertje. Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Huilen en wanhopen als je een groot verdriet hebt is óók sterk. Je kwetsbaarheid voelen is heel eng, maar wel goed voor je. En het is zeker geen onzin, je gevoel is niet zo snel onzin.
Is de pakjemeneer al geweest? Die gaat het natuurlijk helemaal niets aan of jij fris en fruitig of met rode vlekken de deur open doet.
Sterkte liefie, en als je tegen me aan wil kletsen, weet je me te vinden.
PS: Ontdek ik nu dat jij en Tientje zusjes zijn, of is dat figuurlijk?
Nou ja, iedereen zegt altijd: jij bent zo sterk, je komt er wel weer overheen.
En ik weet ook wel dat het weer goed komt maar ik ben nu even helemaal niet sterk. Ik voel me helemaal niet stoer.
Sterker nog: zit alweer te janken. Was net een half uurtje droog, maar geen pakjesmeneer natuurlijk in dat half uur...
Maar goed, ik merk wel dat mensen om me heen het onzin vinden.Wat heb je hem nou gekend? En je kende hem maar zo kort, etc.
En dat is ook wel zo. Maar ja, toch voelt het zo...
Enne... we zijn geen zusjes, maar het had zo kunnen zijn, we lijken nogal op elkaar!
dinsdag 16 december 2008 om 16:58
quote:Vinyl schreef op 16 december 2008 @ 16:53:
[...]
Ja, zo voelde het inderdaad.
En ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat ik nog een keer zoiets zal vinden. Ik bedoel: het is me in deze 31 jaar nog maar 1x overkomen...
{pfft... sluizen weer open hier hoor, zucht...Maar ik weet zeker dat het je nog een keer gaat overkomen. Waarschijnlijk op een moment dat je het het minst verwacht en waarschijnlijk met een type man waarvan je nooit dacht dat je daar aan zou blijven hangen. Aan mijn beloftes heb je niet veel op dit moment maar als de tijd daar is, ga ik je zeggen: TOLD YOU SO, TOLD YOU SO!!!
[...]
Ja, zo voelde het inderdaad.
En ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat ik nog een keer zoiets zal vinden. Ik bedoel: het is me in deze 31 jaar nog maar 1x overkomen...
{pfft... sluizen weer open hier hoor, zucht...Maar ik weet zeker dat het je nog een keer gaat overkomen. Waarschijnlijk op een moment dat je het het minst verwacht en waarschijnlijk met een type man waarvan je nooit dacht dat je daar aan zou blijven hangen. Aan mijn beloftes heb je niet veel op dit moment maar als de tijd daar is, ga ik je zeggen: TOLD YOU SO, TOLD YOU SO!!!
dinsdag 16 december 2008 om 16:59
Dat is dan dom van die mensen om je heen, die voelen niet wat jij voelt. En voor jou is het géén onzin.
Vinyl, je hoeft niet stoer te zijn, dat komt vanzelf wel weer. Nu even heel goed voor jezelf zorgen en ook snel beter worden. Ziek zijn en verdriet hebben versterken elkaar ook nog eens, dus daar ga je je niet fijner van voelen. Misschien kun je even wat hooi van je vork halen?
Vinyl, je hoeft niet stoer te zijn, dat komt vanzelf wel weer. Nu even heel goed voor jezelf zorgen en ook snel beter worden. Ziek zijn en verdriet hebben versterken elkaar ook nog eens, dus daar ga je je niet fijner van voelen. Misschien kun je even wat hooi van je vork halen?
dinsdag 16 december 2008 om 16:59
quote:Evidenza schreef op 16 december 2008 @ 16:52:
[...]
Ha, kijk! Zelfs in je diepste verdriet kun je nog relativeren. Vind ik goed van je. En daarom denk ik ook dat je er wel komt hoor. Hoe cliche ook, geef het wat tijd.
Maar blijf realistisch. Zoals je zelf al zegt, wat kén je hem nou? Behalve mooie woorden en een goed gevoel is het dus ook iemand die zijn emoties niet verwerkt, jaren in een slecht huwelijk heeft gezeten, nu ingestort is en ziek thuis zit. Klinkt niet als een catch hoor.
Ik snap het heus wel, je bent verliefd en hij gaf je het gevoel weer iemand te kunnen vertrouwen. Maar iemand die de liefde van zijn leven laat lopen omdat hij met zichzelf bezig moet zijn, moet je ook een beetje wantrouwen. Want kennelijk houdt hij dus van je terwijl hij zichzelf niet is. En kennelijk moet hij zo hard voor zichzelf vechten dat jij teveel bent. Terwijl je zou verwachten dat jij zijn rustpunt zou kunnen zijn. Zijn oplaadpunt. Zijn weetikveel. Maar hij moet met zichzelf bezig zijn.
En nog afgezien daarvan, in zo'n korte tijd leer je iemand natuurlijk niet kennen. Dus wat ik wil zeggen is, overschat en romantiseer hem niet.
Wist je trouwens dat het gemiddelde koppel 12 minuten per dag met elkaar praat? Be carefull wat you wish for
Zo te horen heb je je leven goed op orde. Veel om van te genieten. Wedden dat iemand die dat ook heeft dat heel aantrekkelijk vindt en lekker bewust kiest voor jou? A la lÓreal: omdat je het waard bent.
Succes Vinyl, komt wel goed!
Hmmm deels heb je misschien gelijk. Zoals hij nu is is hij ook geen catch. Vind het ook niet erg dat we nu in zijn dip niet samenzijn. Vind het wel erg dat er geen toekomst is voor ons.
Ik begrijp wel heel goed dat hij me er nu niet bij kan hebben. Ik heb van meerdere mensen gehoord die overspannen waren dat ze er ook niks bij konden hebben.
Als je al langer samen bent is het anders denk ik, maar een beginnende relatie kost nu eenmaal veel energie, ookal is het positieve energie.
Hij kon er echt niks bijhebben, zijn werk niet, niks. Het is dat je het niet kunt uitmaken met je kinderen, maar zelfs die kostten hem in het begin van zijn overspannenheid teveel energie.
Ik heb hem in de korte tijd voor hij overspannen raakte heel goed leren kennen. Ik denk bijna beter dan ik mijn ex kende. Klinkt stom, en ik kan het ook niet goed uitleggen. Ik kende hem kort, maar diep en daarom doet het denk ik zo'n pijn.
Maar relativeren helpt absoluut!
[...]
Ha, kijk! Zelfs in je diepste verdriet kun je nog relativeren. Vind ik goed van je. En daarom denk ik ook dat je er wel komt hoor. Hoe cliche ook, geef het wat tijd.
Maar blijf realistisch. Zoals je zelf al zegt, wat kén je hem nou? Behalve mooie woorden en een goed gevoel is het dus ook iemand die zijn emoties niet verwerkt, jaren in een slecht huwelijk heeft gezeten, nu ingestort is en ziek thuis zit. Klinkt niet als een catch hoor.
Ik snap het heus wel, je bent verliefd en hij gaf je het gevoel weer iemand te kunnen vertrouwen. Maar iemand die de liefde van zijn leven laat lopen omdat hij met zichzelf bezig moet zijn, moet je ook een beetje wantrouwen. Want kennelijk houdt hij dus van je terwijl hij zichzelf niet is. En kennelijk moet hij zo hard voor zichzelf vechten dat jij teveel bent. Terwijl je zou verwachten dat jij zijn rustpunt zou kunnen zijn. Zijn oplaadpunt. Zijn weetikveel. Maar hij moet met zichzelf bezig zijn.
En nog afgezien daarvan, in zo'n korte tijd leer je iemand natuurlijk niet kennen. Dus wat ik wil zeggen is, overschat en romantiseer hem niet.
Wist je trouwens dat het gemiddelde koppel 12 minuten per dag met elkaar praat? Be carefull wat you wish for
Zo te horen heb je je leven goed op orde. Veel om van te genieten. Wedden dat iemand die dat ook heeft dat heel aantrekkelijk vindt en lekker bewust kiest voor jou? A la lÓreal: omdat je het waard bent.
Succes Vinyl, komt wel goed!
Hmmm deels heb je misschien gelijk. Zoals hij nu is is hij ook geen catch. Vind het ook niet erg dat we nu in zijn dip niet samenzijn. Vind het wel erg dat er geen toekomst is voor ons.
Ik begrijp wel heel goed dat hij me er nu niet bij kan hebben. Ik heb van meerdere mensen gehoord die overspannen waren dat ze er ook niks bij konden hebben.
Als je al langer samen bent is het anders denk ik, maar een beginnende relatie kost nu eenmaal veel energie, ookal is het positieve energie.
Hij kon er echt niks bijhebben, zijn werk niet, niks. Het is dat je het niet kunt uitmaken met je kinderen, maar zelfs die kostten hem in het begin van zijn overspannenheid teveel energie.
Ik heb hem in de korte tijd voor hij overspannen raakte heel goed leren kennen. Ik denk bijna beter dan ik mijn ex kende. Klinkt stom, en ik kan het ook niet goed uitleggen. Ik kende hem kort, maar diep en daarom doet het denk ik zo'n pijn.
Maar relativeren helpt absoluut!
dinsdag 16 december 2008 om 17:00
Vinyl, net als waarschijnlijk velen herken ik je verhaal. na 7 maanden een weekendrelatie te hebben gehad was het ineens uit, zomaar, hij hield niet meer van me en wist eigenlijk niet of ie ook verliefd op me was geweest. ik was er van overtuigd dat ik met hem oud zou worden. Ik hem bijna een jaar verdriet gehad, maar hem niet meer gesproken, een hele emotionele brief gestuurd maar niets meer van hem gehoord. En ik kon het niet afsluiten, ik had nog geen antwoord op mijn vragen. Uiteindelijk heb ik hem, bijna een jaar later gebeld en gezegd wat op mijn hart lag. En wonderbaarlijk, daarna was het klaar, over en uit. Hoofdstuk afgesloten en ik kon weer mezelf openstellen voor een ander. Die ik niet veel later tegenkwam en waar ik nooit meer zonder wil.
Laat het bezinken, schrijf het op, desnoods een brief aan hem, en kom er over een tijd nog eens met hem op terug. Is het dan nog zo, dan zal je hem los moeten laten, maar wie weet is hij of zijn jullie beiden veranderd.
heeel veel sterkte en succes gewenst!
Laat het bezinken, schrijf het op, desnoods een brief aan hem, en kom er over een tijd nog eens met hem op terug. Is het dan nog zo, dan zal je hem los moeten laten, maar wie weet is hij of zijn jullie beiden veranderd.
heeel veel sterkte en succes gewenst!
dinsdag 16 december 2008 om 17:00
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 16:58:
[...]
Maar ik weet zeker dat het je nog een keer gaat overkomen. Waarschijnlijk op een moment dat je het het minst verwacht en waarschijnlijk met een type man waarvan je nooit dacht dat je daar aan zou blijven hangen. Aan mijn beloftes heb je niet veel op dit moment maar als de tijd daar is, ga ik je zeggen: TOLD YOU SO, TOLD YOU SO!!!Ik hoop het. Want wat is nu de kans dat dat je 2x overkomt? Ik weet het niet hoor... ik ben erg sceptisch nu!
[...]
Maar ik weet zeker dat het je nog een keer gaat overkomen. Waarschijnlijk op een moment dat je het het minst verwacht en waarschijnlijk met een type man waarvan je nooit dacht dat je daar aan zou blijven hangen. Aan mijn beloftes heb je niet veel op dit moment maar als de tijd daar is, ga ik je zeggen: TOLD YOU SO, TOLD YOU SO!!!Ik hoop het. Want wat is nu de kans dat dat je 2x overkomt? Ik weet het niet hoor... ik ben erg sceptisch nu!
dinsdag 16 december 2008 om 17:01
Veel sterkte, Vinyl!
Ik ken 't gevoel. Soms hoeft 'n relatie niet lang te duren om er toch maanden doorheen te zitten als 't weer verkeerd afloopt. Het knoop in je maag gevoel gaat niet zomaar weg door leuke dingen te doen met leuke vrienden. Het is echt iets dat moet slijten. Bij mij smelt 't laatste stukje verdriet van zo'n mislukking als sneeuw voor de zon als ik op reis ga. Nu ben ik nog nooit vlak na 'n breuk op reis geweest, dus geen idee of het op die manier sneller over zou gaan.
Voor jou is er misschien toch nog wel hoop met deze man. Een depressie kan best lang duren, maar waarom zou jij hem en hij jou al voorgoed afschrijven? Laat hem weten dat bij jou de deur openblijft als hij er aan toe is. Misschien duurt 't dan wel 'n jaar ofzo, waarin je wel zelf door moet gaan met je leven, maar het is toch niet volkomen uitgesloten dat hij op 'n gegeven moment de draad van zijn leven weer oppakt en ruimte heeft voor 'n relatie?
Ik ken 't gevoel. Soms hoeft 'n relatie niet lang te duren om er toch maanden doorheen te zitten als 't weer verkeerd afloopt. Het knoop in je maag gevoel gaat niet zomaar weg door leuke dingen te doen met leuke vrienden. Het is echt iets dat moet slijten. Bij mij smelt 't laatste stukje verdriet van zo'n mislukking als sneeuw voor de zon als ik op reis ga. Nu ben ik nog nooit vlak na 'n breuk op reis geweest, dus geen idee of het op die manier sneller over zou gaan.
Voor jou is er misschien toch nog wel hoop met deze man. Een depressie kan best lang duren, maar waarom zou jij hem en hij jou al voorgoed afschrijven? Laat hem weten dat bij jou de deur openblijft als hij er aan toe is. Misschien duurt 't dan wel 'n jaar ofzo, waarin je wel zelf door moet gaan met je leven, maar het is toch niet volkomen uitgesloten dat hij op 'n gegeven moment de draad van zijn leven weer oppakt en ruimte heeft voor 'n relatie?
dinsdag 16 december 2008 om 17:02
quote:Livre schreef op 16 december 2008 @ 16:59:
Dat is dan dom van die mensen om je heen, die voelen niet wat jij voelt. En voor jou is het géén onzin.
Vinyl, je hoeft niet stoer te zijn, dat komt vanzelf wel weer. Nu even heel goed voor jezelf zorgen en ook snel beter worden. Ziek zijn en verdriet hebben versterken elkaar ook nog eens, dus daar ga je je niet fijner van voelen. Misschien kun je even wat hooi van je vork halen?
Klopt, ik loop ook over. Werk is idioot druk, de studie vraagt even veel te veel van me... ben niet voor niets thuis nu denk ik.
Ik voel me ook zo bij vlagen hoor. De ene keer gaat het een week gewoon goed. En dan ineens ben ik een hele dag aan het janken. Tsja...
Maar goed, zou blij zijn als het wat minder druk zou worden binnenkort. Ik hoop in de vakantie zo min mogelijk aan school te doen, al heb ik weinig keuze denk ik, want er moet veel af.
Maar dan heb ik iig geen werk!
Dat is dan dom van die mensen om je heen, die voelen niet wat jij voelt. En voor jou is het géén onzin.
Vinyl, je hoeft niet stoer te zijn, dat komt vanzelf wel weer. Nu even heel goed voor jezelf zorgen en ook snel beter worden. Ziek zijn en verdriet hebben versterken elkaar ook nog eens, dus daar ga je je niet fijner van voelen. Misschien kun je even wat hooi van je vork halen?
Klopt, ik loop ook over. Werk is idioot druk, de studie vraagt even veel te veel van me... ben niet voor niets thuis nu denk ik.
Ik voel me ook zo bij vlagen hoor. De ene keer gaat het een week gewoon goed. En dan ineens ben ik een hele dag aan het janken. Tsja...
Maar goed, zou blij zijn als het wat minder druk zou worden binnenkort. Ik hoop in de vakantie zo min mogelijk aan school te doen, al heb ik weinig keuze denk ik, want er moet veel af.
Maar dan heb ik iig geen werk!
dinsdag 16 december 2008 om 17:04
quote:Vinyl schreef op 16 december 2008 @ 16:55:
[...]
Nou ja, iedereen zegt altijd: jij bent zo sterk, je komt er wel weer overheen.
Zo herkenbaar. Werkelijk waar een van de meest tenenkrommende zinnen aller tijden wanneer je er flink doorheen zit . Net wat je nodig hebt, NOT!
Ik heb nog niet alles gelezen maar ik wou je even een enorme geven. Wanneer je dromen voor de zoveelste keer aan diggelen gaan, tja daar kun je flink moedeloos en verdrietig van worden. Is echt niet gek. Ik ben bang dat er weinig andere manieren zijn dan er maar stug doorheen baggeren en ook genoeg uitrusten en lief voor jezelf zijn. Heel lief. Even een middelvinger naar het leven want dat is nu helemaal niet lief .
Ik wou dat ik woorden voor je had die het in 1 keer weer goedmaken maar zo werkt het helaas niet. Maar schrijf van je af, vind jezelf geen zeurkous of aansteller. Dippen mag, hoort er soms bij en je hebt er alle recht op.
[...]
Nou ja, iedereen zegt altijd: jij bent zo sterk, je komt er wel weer overheen.
Zo herkenbaar. Werkelijk waar een van de meest tenenkrommende zinnen aller tijden wanneer je er flink doorheen zit . Net wat je nodig hebt, NOT!
Ik heb nog niet alles gelezen maar ik wou je even een enorme geven. Wanneer je dromen voor de zoveelste keer aan diggelen gaan, tja daar kun je flink moedeloos en verdrietig van worden. Is echt niet gek. Ik ben bang dat er weinig andere manieren zijn dan er maar stug doorheen baggeren en ook genoeg uitrusten en lief voor jezelf zijn. Heel lief. Even een middelvinger naar het leven want dat is nu helemaal niet lief .
Ik wou dat ik woorden voor je had die het in 1 keer weer goedmaken maar zo werkt het helaas niet. Maar schrijf van je af, vind jezelf geen zeurkous of aansteller. Dippen mag, hoort er soms bij en je hebt er alle recht op.
dinsdag 16 december 2008 om 17:04
quote:Becky26 schreef op 16 december 2008 @ 17:00:
Vinyl, net als waarschijnlijk velen herken ik je verhaal. na 7 maanden een weekendrelatie te hebben gehad was het ineens uit, zomaar, hij hield niet meer van me en wist eigenlijk niet of ie ook verliefd op me was geweest. ik was er van overtuigd dat ik met hem oud zou worden. Ik hem bijna een jaar verdriet gehad, maar hem niet meer gesproken, een hele emotionele brief gestuurd maar niets meer van hem gehoord. En ik kon het niet afsluiten, ik had nog geen antwoord op mijn vragen. Uiteindelijk heb ik hem, bijna een jaar later gebeld en gezegd wat op mijn hart lag. En wonderbaarlijk, daarna was het klaar, over en uit. Hoofdstuk afgesloten en ik kon weer mezelf openstellen voor een ander. Die ik niet veel later tegenkwam en waar ik nooit meer zonder wil.
Laat het bezinken, schrijf het op, desnoods een brief aan hem, en kom er over een tijd nog eens met hem op terug. Is het dan nog zo, dan zal je hem los moeten laten, maar wie weet is hij of zijn jullie beiden veranderd.
heeel veel sterkte en succes gewenst!
Nou ja, dat heb ik ook wel een beetje. 1000 vragen, maar ik kan toch geen antwoorden krijgen.
Want hoe kan het dat iemand je zo super vindt en dan in zo'n dal komt dat hij het niet meer kan? Ik zal het wel nooit begrijpen.
Dat iemand zegt: je bent het mooiste wat me de afgelopen jaren is overkomen, maar het kan nu niet bestaan.
Verwarrend, zo verwarrend.
Maar goed, ik MOET het loslaten en deleten, maar wist ik maar hoe...
Vinyl, net als waarschijnlijk velen herken ik je verhaal. na 7 maanden een weekendrelatie te hebben gehad was het ineens uit, zomaar, hij hield niet meer van me en wist eigenlijk niet of ie ook verliefd op me was geweest. ik was er van overtuigd dat ik met hem oud zou worden. Ik hem bijna een jaar verdriet gehad, maar hem niet meer gesproken, een hele emotionele brief gestuurd maar niets meer van hem gehoord. En ik kon het niet afsluiten, ik had nog geen antwoord op mijn vragen. Uiteindelijk heb ik hem, bijna een jaar later gebeld en gezegd wat op mijn hart lag. En wonderbaarlijk, daarna was het klaar, over en uit. Hoofdstuk afgesloten en ik kon weer mezelf openstellen voor een ander. Die ik niet veel later tegenkwam en waar ik nooit meer zonder wil.
Laat het bezinken, schrijf het op, desnoods een brief aan hem, en kom er over een tijd nog eens met hem op terug. Is het dan nog zo, dan zal je hem los moeten laten, maar wie weet is hij of zijn jullie beiden veranderd.
heeel veel sterkte en succes gewenst!
Nou ja, dat heb ik ook wel een beetje. 1000 vragen, maar ik kan toch geen antwoorden krijgen.
Want hoe kan het dat iemand je zo super vindt en dan in zo'n dal komt dat hij het niet meer kan? Ik zal het wel nooit begrijpen.
Dat iemand zegt: je bent het mooiste wat me de afgelopen jaren is overkomen, maar het kan nu niet bestaan.
Verwarrend, zo verwarrend.
Maar goed, ik MOET het loslaten en deleten, maar wist ik maar hoe...
