Relaties
alle pijlers
kan vreemdgaan niet laten
dinsdag 16 december 2008 om 14:05
Heb 2,5 jaar een relatie, samenwonend. Vorige relatie is uitgegaan ook door mijn vreemdgaan. Nu doe ik het weer. Ben al eens 'verraden' en heb beloofd het niet meer te doen. Maar het is me weer 'gebeurd'. Spijt voel ik niet echt, alleen over het feit dat hij het niet wil en ik niet luister. Heb leuke relatie met mooie toekomstplannen. Maar ook twijfel, want ik doe dit toch niet voor niets?
dinsdag 16 december 2008 om 16:08
Natuurlijk kun je zowel positieve als negatieve reacties verwachten.
Dat kan in de vorm van opbouwende kritiek, vragen stellen, meningen geven enz. Wat ik nu ook zie gebeuren, vind ik fijn.
Schelden lijkt me nimmer de oplossing....
TO, ik hoop dat je/jullie eruit komen, zal in ieder geval mee blijven lezen.
Dat kan in de vorm van opbouwende kritiek, vragen stellen, meningen geven enz. Wat ik nu ook zie gebeuren, vind ik fijn.
Schelden lijkt me nimmer de oplossing....
TO, ik hoop dat je/jullie eruit komen, zal in ieder geval mee blijven lezen.
dinsdag 16 december 2008 om 16:12
sowieso, of deze relatie nou eindigd of niet is het wel handig om uit te zoeken waarom, 'vlucht' je uit je relatie, om wat voor reden dan ook, door vreemd te gaan.
Waarom je dat pad bewandelt in plaats van dat je al veel eerder kijkt of dit de relatie is die je wilt of waarom je dit pad bewandelt met alle gevolgen van dien die voor jou ook heel pijnlijk zijn.
Waarom je dat pad bewandelt in plaats van dat je al veel eerder kijkt of dit de relatie is die je wilt of waarom je dit pad bewandelt met alle gevolgen van dien die voor jou ook heel pijnlijk zijn.
dinsdag 16 december 2008 om 16:14
quote:Geenfruit1980 schreef op 16 december 2008 @ 15:53:
We hebben geen afspraken maar hij had natuurlijk wel de hoop dat het bij hem niet zou gebeuren. Misschien is een psycholoog oid wel een optie, maar had nooit gedacht daarvoor naar een psych te zullen gaan. Ik moet er achter zien te komen, waarom ik het doe. Het is niet alleen spanning, weet ik. Die is er nl vanaf zo gauw de eerste zoen er is. En ook niet de spanning van dat het niet mag, want ik schaam me er zelf eigenlijk niet voor. Pas door reacties van anderen, voel ik dat ik iets doe wat blijkbaar niet kan. Ik zou wel graag willen er anders in te staan, alleen lukt het me nog niet.
Ik vind dit eigenlijk heel schokkend om te lezen. Je doet iets, waarvan je weet dat je je vriend heel diep kwetst. Je doet dat heel bewust. En toch doet het je niets. Wat jouw vriend voelt (of gaat voelen wanneer hij erachter komt) laat je koud.
Voel je uberhaupt wel iets voor hem?
quote:Geenfruit1980 schreef op 16 december 2008 @ 16:06:
Zou het dan toch zijn omdat hij niet DE WARE is?Zoek het eens bij jezelf ipv bij hem. Het lag niet aan hem, weet je nog? Dit is niet de eerste relatie die zo verloopt.
We hebben geen afspraken maar hij had natuurlijk wel de hoop dat het bij hem niet zou gebeuren. Misschien is een psycholoog oid wel een optie, maar had nooit gedacht daarvoor naar een psych te zullen gaan. Ik moet er achter zien te komen, waarom ik het doe. Het is niet alleen spanning, weet ik. Die is er nl vanaf zo gauw de eerste zoen er is. En ook niet de spanning van dat het niet mag, want ik schaam me er zelf eigenlijk niet voor. Pas door reacties van anderen, voel ik dat ik iets doe wat blijkbaar niet kan. Ik zou wel graag willen er anders in te staan, alleen lukt het me nog niet.
Ik vind dit eigenlijk heel schokkend om te lezen. Je doet iets, waarvan je weet dat je je vriend heel diep kwetst. Je doet dat heel bewust. En toch doet het je niets. Wat jouw vriend voelt (of gaat voelen wanneer hij erachter komt) laat je koud.
Voel je uberhaupt wel iets voor hem?
quote:Geenfruit1980 schreef op 16 december 2008 @ 16:06:
Zou het dan toch zijn omdat hij niet DE WARE is?Zoek het eens bij jezelf ipv bij hem. Het lag niet aan hem, weet je nog? Dit is niet de eerste relatie die zo verloopt.
dinsdag 16 december 2008 om 16:16
Ik veroordeel je totaal niet! Jij moet alleen voor jezelf eens gaan nadenken waarom je dit doet. Waarom ga je vreemd?
Is het puur de lust?
Wil je bevestiging van andere mannen hebben dat je (sexueel) aantrekkelijk bent?
Ben je onzeker over jezelf?
Ben je over het algemeen onzeker over je relaties?
Ben je bang om alleen te zijn?
Ben je bang om gekwetst te worden?
Oftewel vreemd gaan heeft vele factoren. Je moet wel gewoon beseffen dat je de ander er veel pijn mee doet. Je partner vertrouwt jou,..en jij beschaamd dat vertrouwen op deze manier. Dit kan voor hem ook behoorlijk doorwerken in eventuele volgende relaties. Maar goed dat is weer een heel ander probleem. terug naar JOU!
Mis je iets? Is dit inderdaad wel de man van je dromen? Zou je het erg vinden als hij bij je weg zou gaan? Of zoiets hebben van ach genoeg andere leuke mannen?
Hoe is de sex? mis je daar iets in? Kan je over alles praten met hem? etc etc...er zijn zoveel redenen...dus ik kan je nu nog niet echt iets zinnigs zeggen van doe dit of doe dat. Het enige wat ik wel weet is dat JIJ niet gelukkig bent met deze situatie...maar daar kan JIJ alleen zelf wat aan doen en niemand anders.
Is het puur de lust?
Wil je bevestiging van andere mannen hebben dat je (sexueel) aantrekkelijk bent?
Ben je onzeker over jezelf?
Ben je over het algemeen onzeker over je relaties?
Ben je bang om alleen te zijn?
Ben je bang om gekwetst te worden?
Oftewel vreemd gaan heeft vele factoren. Je moet wel gewoon beseffen dat je de ander er veel pijn mee doet. Je partner vertrouwt jou,..en jij beschaamd dat vertrouwen op deze manier. Dit kan voor hem ook behoorlijk doorwerken in eventuele volgende relaties. Maar goed dat is weer een heel ander probleem. terug naar JOU!
Mis je iets? Is dit inderdaad wel de man van je dromen? Zou je het erg vinden als hij bij je weg zou gaan? Of zoiets hebben van ach genoeg andere leuke mannen?
Hoe is de sex? mis je daar iets in? Kan je over alles praten met hem? etc etc...er zijn zoveel redenen...dus ik kan je nu nog niet echt iets zinnigs zeggen van doe dit of doe dat. Het enige wat ik wel weet is dat JIJ niet gelukkig bent met deze situatie...maar daar kan JIJ alleen zelf wat aan doen en niemand anders.
dinsdag 16 december 2008 om 16:17
Ik geloof niet zo in "De Ware". In elke relatie is iets, maar op het moment dat je een relatie aangaat is het met de intentie er iets van te blijven maken. Althans dat is het idee achter relatie. Anders vind ik het de naam relatie niet waard.
Ik denk zelf dat de meeste mensen dingen doen vanwege angst en niet goed weten wie ze zijn of een negatief zelfbeeld zoals onzeker zijn of jezelf niet leuk genoeg vinden en hoe ze iets moeten doen. En dat relaties vaak niet mislukken omdat de ander niet bij hen zou passen maar meer iets is in henzelf. Meestal zijn er veel mogelijkheden om iets te laten werken maar dan moet je het wel proberen.
Je afvragen waarom je dingen doet, waar je blij van wordt, wat je verdrietig maakt. Kortom bewuster worden van jezelf en dan dat proberen te communiceren met je partner en kijken wat hij wil en waarom. Vaak zie je dan nieuwe perspectieven, nieuwe ideeën, nieuwe zienswijzen.
Door nieuwe zienswijzen krijg je andere gevoelens. Dan is iets minder aanlokkelijk, of juist leuker.
Maar als je zelf denkt wat er gebeurt als hij vreemdgaat, dan weet je niet zo goed wat je zou voelen dus? Heb je zelf nooit een vriendje gehad die het uitmaakte en jij verdrietig over was of iets anders meegemaakt in die richting? Heb je zelf enig idee waarom je je dat soort dingen slecht voor kan stellen?
Ik denk zelf dat de meeste mensen dingen doen vanwege angst en niet goed weten wie ze zijn of een negatief zelfbeeld zoals onzeker zijn of jezelf niet leuk genoeg vinden en hoe ze iets moeten doen. En dat relaties vaak niet mislukken omdat de ander niet bij hen zou passen maar meer iets is in henzelf. Meestal zijn er veel mogelijkheden om iets te laten werken maar dan moet je het wel proberen.
Je afvragen waarom je dingen doet, waar je blij van wordt, wat je verdrietig maakt. Kortom bewuster worden van jezelf en dan dat proberen te communiceren met je partner en kijken wat hij wil en waarom. Vaak zie je dan nieuwe perspectieven, nieuwe ideeën, nieuwe zienswijzen.
Door nieuwe zienswijzen krijg je andere gevoelens. Dan is iets minder aanlokkelijk, of juist leuker.
Maar als je zelf denkt wat er gebeurt als hij vreemdgaat, dan weet je niet zo goed wat je zou voelen dus? Heb je zelf nooit een vriendje gehad die het uitmaakte en jij verdrietig over was of iets anders meegemaakt in die richting? Heb je zelf enig idee waarom je je dat soort dingen slecht voor kan stellen?
dinsdag 16 december 2008 om 16:19
Of hij de ware is, ik denk het niet. Of laat ik het anders zeggen, ik denk dat iemand die strikt monogaam is moeilijk een relatie kan hebben met iemand die anders denkt over (fysieke) monogamie. Al is het niet je bedoeling je partner te kwetsen, als het uitkomt kwets je hem wel. Als hij nu zou weten dat hij wordt/is bedrogen zou hij ook gekwetst zijn.
Je wilt opbouwend advies, tja dat is in mijn ogen alleen, wees eerlijk naar jezelf en naar hem. Wat verwacht je zelf van een relatie, denk je dat je monogaam wil zijn bij de juiste persoon of denk je dat je dat nooit zo willen. Misschien ben je meer het type voor een open relatie. Belangrijk om te weten omdat je partner op dit punt wel moet matchen denk ik.
Wees eerlijk naar je partner en geef hem vanaf nu het respect wat hij verdient. Hij heeft recht om zelf te kiezen of hij met jouw verder wilt onder deze omstandigheden of niet.
Dat kan betekenen dat je je vriend kwijtraakt. Maar houden van is ook loslaten als dat beter is.
Je wilt opbouwend advies, tja dat is in mijn ogen alleen, wees eerlijk naar jezelf en naar hem. Wat verwacht je zelf van een relatie, denk je dat je monogaam wil zijn bij de juiste persoon of denk je dat je dat nooit zo willen. Misschien ben je meer het type voor een open relatie. Belangrijk om te weten omdat je partner op dit punt wel moet matchen denk ik.
Wees eerlijk naar je partner en geef hem vanaf nu het respect wat hij verdient. Hij heeft recht om zelf te kiezen of hij met jouw verder wilt onder deze omstandigheden of niet.
Dat kan betekenen dat je je vriend kwijtraakt. Maar houden van is ook loslaten als dat beter is.
dinsdag 16 december 2008 om 16:21
dinsdag 16 december 2008 om 16:24
quote:AnimaJoy schreef op 16 december 2008 @ 16:17:
Maar als je zelf denkt wat er gebeurt als hij vreemdgaat, dan weet je niet zo goed wat je zou voelen dus? Heb je zelf nooit een vriendje gehad die het uitmaakte en jij verdrietig over was of iets anders meegemaakt in die richting? Heb je zelf enig idee waarom je je dat soort dingen slecht voor kan stellen?Deze vragen liggen enigzins in het verlengde van wat ik dacht en niet wilde opschrijven omdat het vast wel weer te aanvallend en bot is; maar even heel serieus een oprechte vraag: Heb jij wel gevoel? Weet je hoe dat voelt, sterke emoties? Kun jij je wel inleven in de pijn van een ander, of is dat de reden dat de pijn van je vriend na de eerste keer je zo verbaasde?
Maar als je zelf denkt wat er gebeurt als hij vreemdgaat, dan weet je niet zo goed wat je zou voelen dus? Heb je zelf nooit een vriendje gehad die het uitmaakte en jij verdrietig over was of iets anders meegemaakt in die richting? Heb je zelf enig idee waarom je je dat soort dingen slecht voor kan stellen?Deze vragen liggen enigzins in het verlengde van wat ik dacht en niet wilde opschrijven omdat het vast wel weer te aanvallend en bot is; maar even heel serieus een oprechte vraag: Heb jij wel gevoel? Weet je hoe dat voelt, sterke emoties? Kun jij je wel inleven in de pijn van een ander, of is dat de reden dat de pijn van je vriend na de eerste keer je zo verbaasde?
dinsdag 16 december 2008 om 16:25
quote:JWvB schreef op 16 december 2008 @ 16:14:
[...]
Ik vind dit eigenlijk heel schokkend om te lezen. Je doet iets, waarvan je weet dat je je vriend heel diep kwetst. Je doet dat heel bewust. En toch doet het je niets. Wat jouw vriend voelt (of gaat voelen wanneer hij erachter komt) laat je koud.
Voel je uberhaupt wel iets voor hem?
[...]
Zoek het eens bij jezelf ipv bij hem. Het lag niet aan hem, weet je nog? Dit is niet de eerste relatie die zo verloopt.Inderdaad. Vreemdgaan is een keuze. En als jij willens en wetens zo omspringt met de gevoelens van je vriend, ben je hem niet waard. Ik zou zeggen: word gewoon volwassen. Als je het vreemdgaan niet kunt laten, moet je geen relatie aangaan. Heb je in de tussentijd alle tijd om eens een psycholoog op te zoeken en aan jezelf te werken.
[...]
Ik vind dit eigenlijk heel schokkend om te lezen. Je doet iets, waarvan je weet dat je je vriend heel diep kwetst. Je doet dat heel bewust. En toch doet het je niets. Wat jouw vriend voelt (of gaat voelen wanneer hij erachter komt) laat je koud.
Voel je uberhaupt wel iets voor hem?
[...]
Zoek het eens bij jezelf ipv bij hem. Het lag niet aan hem, weet je nog? Dit is niet de eerste relatie die zo verloopt.Inderdaad. Vreemdgaan is een keuze. En als jij willens en wetens zo omspringt met de gevoelens van je vriend, ben je hem niet waard. Ik zou zeggen: word gewoon volwassen. Als je het vreemdgaan niet kunt laten, moet je geen relatie aangaan. Heb je in de tussentijd alle tijd om eens een psycholoog op te zoeken en aan jezelf te werken.
dinsdag 16 december 2008 om 16:29
Wauw, ben even weg en meteen zoveel reacties. Dat doet me goed. Ik denk dat ik idd naar mezelf moet kijken al is dat wel moeilijk. Wat betreft die eventuele onzekerheid. Dat ben ik in die zin dat ik iedere keer weer verbaasd ben dat iemand (mannelijk) mij aantrekkelijk of leuk vind. Dat geeft me dan wel een energieboost, tja bij wie niet?
Ik vind eigenlijk wel dat mijn vriend het van deze keer moet weten, hij heeft het recht te weten welk vlees hij in de kuip heeft. Maar het is heel moeilijk om te zeggen, want ik weet wat ik dan kwijt raak
Ik vind eigenlijk wel dat mijn vriend het van deze keer moet weten, hij heeft het recht te weten welk vlees hij in de kuip heeft. Maar het is heel moeilijk om te zeggen, want ik weet wat ik dan kwijt raak
dinsdag 16 december 2008 om 16:41
quote:Geenfruit1980 schreef op 16 december 2008 @ 16:32:
Ik voel me niet zo snel aangevallen hoor. Dat heeft denk ik te maken met mijn gebrek aan gevoel. En dat bedoel ik niet cynisch...
Als je dat meent, dan denk ik dat je een goed punt hebt gevonden om mee te beginnen.
Overigens heeft mijn neef een geboortedefect wat erin resulteert dat hij niet kan aanvoelen waar de grens ligt tussen aanvaardbaar en sociaal niet aanvaardbaar gedrag. Dat heeft hij moeten leren, dat distilleert hij uit de reacties van de omgeving. Vandaar mijn vraag. Die echt serieus is. De trigger is wat ik in mijn post van 16:14 vet heb gemaakt.
Ik voel me niet zo snel aangevallen hoor. Dat heeft denk ik te maken met mijn gebrek aan gevoel. En dat bedoel ik niet cynisch...
Als je dat meent, dan denk ik dat je een goed punt hebt gevonden om mee te beginnen.
Overigens heeft mijn neef een geboortedefect wat erin resulteert dat hij niet kan aanvoelen waar de grens ligt tussen aanvaardbaar en sociaal niet aanvaardbaar gedrag. Dat heeft hij moeten leren, dat distilleert hij uit de reacties van de omgeving. Vandaar mijn vraag. Die echt serieus is. De trigger is wat ik in mijn post van 16:14 vet heb gemaakt.
dinsdag 16 december 2008 om 16:47
Ja, ik meen dat wel een beetje. Ik vroeg me op dat moment dat hij daar stond in te storten echt af, van Jeetje dat iemand iets zo sterk voelt en zou ik dat ook hebben? Ik denk t niet anders was ik niet zo verbaasd geweest. Feitelijk weet ik dat je iets heel sterk kunt voelen, maar zo'n gevoelens heb ik nooit wb mijn partner. Ik heb bv wel dat ik meteen moet huilen en echt overstuur kan zijn van iemand die sterft en dat dat terwijl die persoon te jong oid was. Mijn vriend heeft zich daar oook over verbaasd. Hij zei toen datt ie het raar vond dat ik maar bleef huieln terwijl toen hij op het punt stond mij te verlaten, liet ik geen traan.
dinsdag 16 december 2008 om 17:10
Hmmmm, ja, praat jezelf maar wat aan.
Ook al voel je niets, je wéét donders goed dat je verkeerde beslissingen neemt en moedwillig je vriend kwetst, dus probeer het nou alsjeblieft niet goed te praten door te zeggen: tja, ik voel er niets bij - er is dus iets mis met mij - eigenlijk kan ik er niets aan doen...
Ook al voel je niets, je wéét donders goed dat je verkeerde beslissingen neemt en moedwillig je vriend kwetst, dus probeer het nou alsjeblieft niet goed te praten door te zeggen: tja, ik voel er niets bij - er is dus iets mis met mij - eigenlijk kan ik er niets aan doen...
dinsdag 16 december 2008 om 17:13
dinsdag 16 december 2008 om 17:21
Geenfruit, ik herken wel veel in jouw verhaal. Ik had ook nooit monogame relaties, en kon mij moeilijk inleven in het hele relatie-gebeuren. Niet omdat ik zo gevoelloos was, maar wel omdat ik in relaties erg veel afstand bewaarde. Dat deed ik niet heel openlijk, ik besefte dat niet eens zo. Pas toen ik ouder werd (lees vanaf ong. 26) werd ik mij daar bewust(er) van. Ik ging er ook vanuit dat het voor mijn partners net zo voelde als voor mij. Ik denk, omdat ik zo koel kon zijn, dat ze zich ook wel afstandelijker gingen gedragen. Wat mijn beeld van relaties dan weer niet vooruit hielp.
Ik heb zelfs een fase vrij extreem gezocht naar "gevoel" door negatieve relaties aan te gaan. (Dat hielp overigens niet. )
Wat wel hielp was bewust worden van mijn eigen gevoel en emotioneel volwassener worden. En, niet onbelangrijk, een goed vriendje met wie ik heel veel ruzie heb gemaakt omdat hij mij erop bleef wijzen dat ik niet ECHT in de relatie stond (en ik vond hem heel leuk). Uiteindelijk heeft de relatie het niet gered. Maar toen ik een jaar daarna een hele leuke man tegen kwam kon ik wel een normale relatie met hem aangaan, waarin ik loyaal en ook trouw kon zijn. Of kan eigenlijk, want we zijn nog (nu 10 jaar) bij elkaar.
Ik merk wel dat ik snel afstandelijk ben, en bij problemen het liefst meteen de relatie wil verbreken. Verschil is wel dat ik er nu over kan praten. Ook snap ik nu dat als ik het benauwd krijg, het niet perse betekent dat er heel veel aan de hand is. Ik heb als het ware "relationele hyperventilatie", lastig, maar niet levens of relatiebedreigend.
Dus misschien valt het wel mee met je gevoelloosheid, en heb je dit vooral met "liefdes"-relaties. Dat kan minder worden, maar dan is het wel belangrijk dat je weet waardoor het komt.
Ik heb zelfs een fase vrij extreem gezocht naar "gevoel" door negatieve relaties aan te gaan. (Dat hielp overigens niet. )
Wat wel hielp was bewust worden van mijn eigen gevoel en emotioneel volwassener worden. En, niet onbelangrijk, een goed vriendje met wie ik heel veel ruzie heb gemaakt omdat hij mij erop bleef wijzen dat ik niet ECHT in de relatie stond (en ik vond hem heel leuk). Uiteindelijk heeft de relatie het niet gered. Maar toen ik een jaar daarna een hele leuke man tegen kwam kon ik wel een normale relatie met hem aangaan, waarin ik loyaal en ook trouw kon zijn. Of kan eigenlijk, want we zijn nog (nu 10 jaar) bij elkaar.
Ik merk wel dat ik snel afstandelijk ben, en bij problemen het liefst meteen de relatie wil verbreken. Verschil is wel dat ik er nu over kan praten. Ook snap ik nu dat als ik het benauwd krijg, het niet perse betekent dat er heel veel aan de hand is. Ik heb als het ware "relationele hyperventilatie", lastig, maar niet levens of relatiebedreigend.
Dus misschien valt het wel mee met je gevoelloosheid, en heb je dit vooral met "liefdes"-relaties. Dat kan minder worden, maar dan is het wel belangrijk dat je weet waardoor het komt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 16 december 2008 om 17:32
hallo
Ik kan het ook niet laten om vreemd te gaan.
Ik voel ook niet echt schuld. Ik heb een lange relatie en voel me niet schuldig als ik met andere mannen contact heb.
Ik heb zelf een jaar lang contact gehad met een andere man. Dat is nu voorbij. Maar ik weet ook niet wat het is. Ik ben altijd op zoek naar meer. Ik wil nu dan ook de rust in mijn leven vinden en het bij 1 houden. Ik ben nu ouders en vind dat het klaar moet zijn met dat player gedrag van mijn. Dus voor iedereen die hetzelfde doet als ik.
Het geeft je rust als je bij iemand blijft. en de gedachte dat alle relaties uiteindelijk hetzelfde zijn bedoel ik mee aan het begin leuk en daarna normaal kan geruststelling geven.
Wat heb je nou aan meerdere mannen.
IK ben er klaar mee!
Ik heb namelijk zelf ervaren dat ik een slecht mens was en het ergste ik had geen schuldgevoel !
Ik was met veel dingen tegelijk bezig en kon mijn partner niet alle aandacht geven. Hij voelde zich alleen en ik genoot ervan dat ik steeds andere contacten had.
Ik kan het ook niet laten om vreemd te gaan.
Ik voel ook niet echt schuld. Ik heb een lange relatie en voel me niet schuldig als ik met andere mannen contact heb.
Ik heb zelf een jaar lang contact gehad met een andere man. Dat is nu voorbij. Maar ik weet ook niet wat het is. Ik ben altijd op zoek naar meer. Ik wil nu dan ook de rust in mijn leven vinden en het bij 1 houden. Ik ben nu ouders en vind dat het klaar moet zijn met dat player gedrag van mijn. Dus voor iedereen die hetzelfde doet als ik.
Het geeft je rust als je bij iemand blijft. en de gedachte dat alle relaties uiteindelijk hetzelfde zijn bedoel ik mee aan het begin leuk en daarna normaal kan geruststelling geven.
Wat heb je nou aan meerdere mannen.
IK ben er klaar mee!
Ik heb namelijk zelf ervaren dat ik een slecht mens was en het ergste ik had geen schuldgevoel !
Ik was met veel dingen tegelijk bezig en kon mijn partner niet alle aandacht geven. Hij voelde zich alleen en ik genoot ervan dat ik steeds andere contacten had.
dinsdag 16 december 2008 om 17:55
Ik heb een relatie gehad met een GM die zo dacht van 'ik voel niets,geen spijt'. Ik was stapelverliefd, en praat niet goed dat ik met de vent van een ander scharrelde, begrijp me goed. Mevrouw GM was wel degelijk in mijn gedachte. Maar ja, meneer GM net zo goed.
Op een gegeven moment gaf hij aan dat hij niets voelde bij zijn vrouw. Hij was wederom vreemdgegaan, ditmaal met een ander (relatie tussen ons was al over) en liet zich ergens ontvallen dat hij zich totaal niet schuldig voelde. Hij zei dat hij de avond dat hij terugkwam van een nacht vreemdgaan haar in de ogen keek en niets voelde. Ik dacht dat ik hem verkeerd had begrepen en vroeg door. Hij voelde zich niet schuldig. Totaal niet. Hij voelde zelfs 'niets'. Zelfs niet bij wijze van dat hij haar een stumper vond, ofzo. Hé-lé-maal niets.
Ik was oprecht verbaasd.
Later gaf hij ook toe dat hij eigenlijk rust wil, precies wat Mina al aangeeft en dat hij 'moet proberen weer wat voor zijn vrouw te voelen'.
Ik ken mevrouw GM niet, heb haar wel op foto's enzo gezien, dus ze heeft wel een gezicht. Mijn grootste afknapper, voor zover ik die al niet om andere (niet nader genoemde) redenen had, was dat 'ik voel niets'. Ik had dan in ieder geval nog het fatsoen om me schuldig te voelen, weten dat ongeacht mijn oprechte verliefde gevoelens ik wel degelijk aan de vent van een ander zat. Dat dat niet juist is. Hij voelde dus echt helemaal niets. Daar knapte ik echt ZO op af..... :puke:
Op een gegeven moment gaf hij aan dat hij niets voelde bij zijn vrouw. Hij was wederom vreemdgegaan, ditmaal met een ander (relatie tussen ons was al over) en liet zich ergens ontvallen dat hij zich totaal niet schuldig voelde. Hij zei dat hij de avond dat hij terugkwam van een nacht vreemdgaan haar in de ogen keek en niets voelde. Ik dacht dat ik hem verkeerd had begrepen en vroeg door. Hij voelde zich niet schuldig. Totaal niet. Hij voelde zelfs 'niets'. Zelfs niet bij wijze van dat hij haar een stumper vond, ofzo. Hé-lé-maal niets.
Ik was oprecht verbaasd.
Later gaf hij ook toe dat hij eigenlijk rust wil, precies wat Mina al aangeeft en dat hij 'moet proberen weer wat voor zijn vrouw te voelen'.
Ik ken mevrouw GM niet, heb haar wel op foto's enzo gezien, dus ze heeft wel een gezicht. Mijn grootste afknapper, voor zover ik die al niet om andere (niet nader genoemde) redenen had, was dat 'ik voel niets'. Ik had dan in ieder geval nog het fatsoen om me schuldig te voelen, weten dat ongeacht mijn oprechte verliefde gevoelens ik wel degelijk aan de vent van een ander zat. Dat dat niet juist is. Hij voelde dus echt helemaal niets. Daar knapte ik echt ZO op af..... :puke:
dinsdag 16 december 2008 om 18:27
Ik denk niet dat je de enige ben. Er zijn meer mensen die het zo voelen. En volgens mij ook best veel mensen die zonder schuldgevoel vreemdgaan. Ik beleef een relatie echter zelf heel anders en het was in eerste instantie moeilijk voor te stellen waarom en hoe de ander zo afstandelijk in de relatie stond. Maar idd het voelt alsof de ander de relatie niet echt aangaat. Er niet helemaal in zit. Geen connectie met elkaar maakt.
Je hebt het over onzekerheid, dat zou best een rol mee kunnen spelen. Een soort van: When I fall in love I am preparing to leave her. M.a.w. omdat je je afvraagt wat de ander in jou ziet en je je niet voor kan stellen dat de ander je echt leuk vindt, blijf je altijd een beetje op een afstand en zit er ergens in je achterhoofd het idee dat het toch weer uit zal gaan. En bereid je je daar al op voor en daardoor doe je dingen die uiteindelijk ook echt de relatie om zeep helpen. Een soort selffulfilling prophecy. Wat je niet wilde komt daardoor juist tot stand.
Dat kan er wellicht ook voor zorgen dat iemand al snel in de relatie bij kleinigheden gaat denken dat er veel mis is. Als je onzeker bent of denkt dat relaties toch niet lang zullen duren bij voorbaat al niet en er gebeurt iets, dan betrek je dat gelijk op het idee dat het toch wel niet gaat werken of je gaat er eigenlijk al zo vanuit dat iets bij voorbaat niet gaat lukken dat elk klein tekentje zo geinterpreteerd wordt terwijl er weinig aan de hand is. Een soort van verkeerde zienswijze, en het lastige is dat zienswijzen soms erg onbewust verstopt zitten en je dan automatisch gaat reageren. Als je dat weet kan je er veel beter mee omgaan en iets laten of juist doen ondanks de eerste impuls. Hoe meer je dan ziet dat het op andere manieren ook kan werken en iets even aanziet en probeert die verbinding met de ander te houden of meer te krijgen, hoe makkelijker het uiteindelijk gaat, vindk ik.
Ik vraag me vervolgens ook af hoe dan de voorbeelden zijn van bijvoorbeeld de relatie van de ouders.
Als je nu zegt dat je je vriend niet kwijt wil en daarmee begint als je met hem praat staat hij er dan ook niet voor open om misschien weer verder te gaan denk je? Hij zal alleen denk ik wel zekerheid moeten hebben dat je dat niet opnieuw doet en aan daaraan wil werken. Maar dat kan je dan niet beloven misschien? Dat wordt lastig.
Je hebt het over onzekerheid, dat zou best een rol mee kunnen spelen. Een soort van: When I fall in love I am preparing to leave her. M.a.w. omdat je je afvraagt wat de ander in jou ziet en je je niet voor kan stellen dat de ander je echt leuk vindt, blijf je altijd een beetje op een afstand en zit er ergens in je achterhoofd het idee dat het toch weer uit zal gaan. En bereid je je daar al op voor en daardoor doe je dingen die uiteindelijk ook echt de relatie om zeep helpen. Een soort selffulfilling prophecy. Wat je niet wilde komt daardoor juist tot stand.
Dat kan er wellicht ook voor zorgen dat iemand al snel in de relatie bij kleinigheden gaat denken dat er veel mis is. Als je onzeker bent of denkt dat relaties toch niet lang zullen duren bij voorbaat al niet en er gebeurt iets, dan betrek je dat gelijk op het idee dat het toch wel niet gaat werken of je gaat er eigenlijk al zo vanuit dat iets bij voorbaat niet gaat lukken dat elk klein tekentje zo geinterpreteerd wordt terwijl er weinig aan de hand is. Een soort van verkeerde zienswijze, en het lastige is dat zienswijzen soms erg onbewust verstopt zitten en je dan automatisch gaat reageren. Als je dat weet kan je er veel beter mee omgaan en iets laten of juist doen ondanks de eerste impuls. Hoe meer je dan ziet dat het op andere manieren ook kan werken en iets even aanziet en probeert die verbinding met de ander te houden of meer te krijgen, hoe makkelijker het uiteindelijk gaat, vindk ik.
Ik vraag me vervolgens ook af hoe dan de voorbeelden zijn van bijvoorbeeld de relatie van de ouders.
Als je nu zegt dat je je vriend niet kwijt wil en daarmee begint als je met hem praat staat hij er dan ook niet voor open om misschien weer verder te gaan denk je? Hij zal alleen denk ik wel zekerheid moeten hebben dat je dat niet opnieuw doet en aan daaraan wil werken. Maar dat kan je dan niet beloven misschien? Dat wordt lastig.
dinsdag 16 december 2008 om 18:29
Het is diezelfde onzekerheid wellicht die maakt dat je de aandacht van andere mannen fijn vindt. Weliswaar nog afstandelijker omdat het bij vreemdgaan gebeurt maar daardoor misschien ook makkelijker "het compliment van aandacht" te aanvaarden. Als je zekerder bent van jezelf heb je ook die aandacht van anderen niet zo nodig misschien.
