jouw onrust/zorgen op je baby projecteren...?

Jeetje wat een vervelende situatie Libra! Ik kan me goed voorstellen dat je er even helemaal doorheen zit.



Ik ben natuurlijk geen expert, en ben net zelf een nieuwbakken moeder (zoon is 4 weken), maar wat ik dacht terwijl ik je verhaal las is het volgende:



Heeft hij niet gewoon darmkrampjes die het (plotselinge) gehuil verklaren? Mijn zoontje heeft ook sinds een week een flinke uitbarsting van rode puistjes op zijn wangen, en heeft rond die tijd ook meer last van darmkrampjes gekregen. Hij kan vanuit een tevreden slaap opeens gillend wakker worden, door de darmkrampjes. Zachtjes wiegen, hand op buik of pink in mondje kalmeren hem dan maar een beetje. Hij wordt pas weer echt rustig wanneer de kramp over is (meestal na een paar harde scheten ).



Ik geef zelf volledig borstvoeding en voed op verzoek, maar ik probeer minimaal 2 uur tussen het begin van 2 voedingen in te houden. Vaak blijkt ook wel dat het niet honger is waarom hij eerder wakker wordt / c.q. huilt maar iets anders (vieze luier, kramp e.d.)



Dus misschien zou je kunnen proberen hem wel te kalmeren als hij zo schreeuwend wakker wordt, maar hem niet uit bed te halen en hem te gaan voeden / spelen of iets anders. Misschien valt hij dan toch weer (eerder) in slaap. Misschien als ie wat bijslaapt dat de oververmoeidheid en het bijbehorende huilen ook afneemt.



Nou ja ik voel met je mee, ik weet hoe frusterend dit kan zijn! Hele dikke knuffel

Inderdaad voelen kinderen alles haarfijn aan van de ouders. Dus het zou best eens kunnen! Tja hoe je dat doorbeekt, dan moet je echt denk ik als eerste bij jezelf beginnen. Zorg dat je zelf eerst ontspannen bent voordat je hem gaat voeden.



En dat je met kolven maar 2 druppels er uit krijgt heeft niets te maken dat je productie gaat stoppen. Sommige vrouwen krijgen gewoon niks uit hun borst met kolven (waaronder ikzelf) Ik kon op de èèn of andere manier de knop boven in mijn hoofd niet omzetten, omdat het gewoon een onnatuurlijk iets is. Maar legde ik mijn kindje aan, dan hoorde ik mijn kindje gulzig kloeken. Dus er kwam wel degelijk voeding. Mag ik vragen wat de reden is dat je gaat kolven?



Je geeft aan dat je kindje verder goed groeit. Bij een koemelkallergie is dit niet het geval. Kinderen met koemelkallergie hebben ook last van hun darmen, hebben dan diaree, geen eetlust en hebben vaak een groeiachterstand. Maar dat is allemaal bij jou niet het geval lees ik.



Dus misschien moet je toch even bij jezelf nagaan hoe het kan komen dat je kindje zo onrustig reageerd. Eerst de oplossing bij jezelf zoeken.



Succes!

Libra, ik herken veel in je verhaal. Mijn zoontje had dezelfde 'verschijnselen' als die van jou. Klopt het dat je zoon voornamelijk onrustig wordt en huilt als hij ligt? Wordt hij meteen rustig als je hem oppakt? Overstrekt hij veel?

Mijn zoon deed al deze dingen ook, tevens had hij een voorkeurshouding naar links. Na 7 maanden dokteren (huisarts, 2 kinderfysiotherapeuten, osteopaat en een haptonoom bezocht) uiteindelijk toch naar de kinderarts in het Ziekenhuis. Conclusie; verborgen reflux. Dit betekent het teruglopen van het maagzuur in de slokdarm, omdat het maagklepje niet goed sluit. Logisch dat hij niet wou liggen/slapen, steeds als hij horizontaal lag kwam zijn maagzuur omhoog. Over het algemeen zijn dit kindjes die veel en vaak spugen, maar dat hoeft niet (bij zoon dus ook niet). Nu hebben we sinds twee maanden medicijnen en voedselvoorschriften en een heel ander kind.

Ik zeg niet dat jou zoon reflux heeft, maar ik adviseer je echt om je gevoel te volgen en uit te (laten) zoeken wat er aan de hand is. Mijn ervaring is dat je als moeder heel goed aanvoelt dat er 'iets niet klopt'. Achteraf gezien heb ik me te vaak en te lang laten afschepen met: 'sommige kinderen huilen nu eenmaal veel', 'je hebt hem verwend', 'hij probeert je uit' enz. enz.

Oh en over het kolven. Kolven lukt bij mij ook absoluut niet als ik gestresst ben. Dat wil niet zeggen dat ik geen melk heb, maar ik krijg gewoon geen toeschietreflex. Ik begrijp dat het lastig is, maar kijk of je even een rustig plekje kunt vinden waar je je af kunt zonderen. Soms helpt het als je er even een boek bijpakt of zet desnoods de tv aan, zodat je afleiding hebt en niet zo gefocust bent op het kolven. Vaak gaat het hier dan veel beter.

Klinkt voor mij idd ook als reflux.

IK heb een dochtertje met koemelkallergie en reflux waar ze achter kwamen toen ze al koemelkvrij eten kreeg.

Misschien heeft jou zoontje na het eten en tussendoor last van maagzuur wat omhoog komt en dan is dat huilen logisch natuurlijk.

Ik zou als ik jou was toch eens kijken of je niet op gesprek kan bij een kinderarts.. die heeft daar vaak veel beter zicht op dan een consultatieburo arts.

Verborgen reflux was idd ook mijn eerste gedachte. Zeker omdat hij na het drinken nog onrustig is. Let erop of je hem hoort terugslikken, het kan dan zuur ruiken uit de mond. Bij onze dochter kon het 2/3 uur na de voeding nog omhoog komen. Ik zou het goed in de gaten houden en meteen weer aan de bel trekken als je het niet vertrouwt.

ik kan niets over een eventueel lichamelijk iets spreken waardoor je kindje zo zou kunnen huilen. Daar heb ik geen ervaring mee.



Wel heb ik onze zoon op laten nemen toen hij 5 weken oud was omdat wij ons geen raad meer wisten. Hij huilde veel (en vooral heel hard en schel), ging echt door merg en been. Niet het normale babyhuilen. De arts stelde het al voor toen hij 3 weken oud was. Toen wilde ik er niet aan. 2 weken later heb ik huilend de arts gebeld omdat ik me gewoon geen raad meer wist. Hij is 5 dagen opgenomen geweest. Er bleek niets te zijn, gewoon een ontzettend pittige baby met een stel longen als een gillend keukenwijf.



Wel heeft het voor ons veel goed gedaan. We waren op. Hadden al 5 weken maximaal 2 uur achter elkaar geslapen. We moesten uit de vicieuze cirkel.



Daarna was het natuurlijk nog niet over, maar wij hadden als ouder wel even afstand kunnen nemen en wat rustiger kunnen worden.



Ik raad het je persoonlijk aan, al was het vooral om uit een vicieuze cirkel te komen.

Mijn dochter was ook altijd erg onrustig wat slapen betreft, de eerste dag zonder kraamhulp zat ik er al even doorheen omdat dochter gewoon niet kon/wilde slapen... Ze heeft maandenlang maar 3 kwartier per slaapje geslapen en dat zo'n 3 a 4 keer per dag. Verder ook veel last van krampjes gehad, als was met 11 weken geloof ik al over. Ben op dieet geweest trouwens, vanwege eczeem en dus erg onrustig zijn, maar het maakte absoluut geen verschil, dus na een paar maanden maar weer gewoon gaan eten en toen ging het gewoon hetzelfde.

Valt hij wel in slaap aan de borst overdag? Ik heb regelmatig urenlang met dochter op de bank gezeten omdat ze dan tenminste sliep, het is echt slopend als je kindje niet of weinig slaapt, ze kunnen verder ook nog niet zo heel veel.

Uiteindelijk is dochter vanaf 5 maanden een stuk beter gaan slapen (toen ging ze duimen) en vanaf 6 maanden ging het helemaal super (toen ging ze op haar buik slapen). Ik heb altijd het idee gehad dat het langzamerhand beter zou gaan, dat dochter gewoon erg onrustig was en meer wilde dan ze kon. Dat blijkt achteraf dus ook te kloppen. Onrustig van mij werd ze niet, ik was niet onrustig en er meestal vrij relaxed onder. In jouw geval zou ik proberen om zelf wat meer tot rust te komen. Lijkt me heel lastig als je ook al een dochter van 2 hebt, maar probeer het toch.



Misschien heb je niets aan mijn verhaal en ervaar je het heel anders, maar misschien herken je er wel iets in.



Sterkte!

En hier een hoop temperament trouwens (ze is nu bijna 1 en we hebben onze handen vol aan haar ), maar gelukkig sliep dochter 's nachts wel snel goed, moet ook wel als je overdag zo belabberd slaapt...

quote:Robijntje80 schreef op 23 december 2008 @ 18:02:

Je geeft aan dat je kindje verder goed groeit. Bij een koemelkallergie is dit niet het geval. Kinderen met koemelkallergie hebben ook last van hun darmen, hebben dan diaree, geen eetlust en hebben vaak een groeiachterstand. Maar dat is allemaal bij jou niet het geval lees ik.





Gelukkig nuanceer je je stellige uitspraak, maar ik quote je even om te benadrukken dat het helemaal niet het geval hóeft te zijn, die groeiachterstand. Mijn dochter heeft bewezen kma en géén groeiachterstand. Ook tijdens de 12 weken dat ik ernstige zwangerschapsvergiftiging had en ook in de periode dat ze zeer ernstige bloedarmoede had groeide ze gewoon door trouwen. Al ontwikkelde ze zich in die laatste periode wel minder hard.



Libra, ik heb ook al een aantal keer het gevoel gehad dat mijn dochter iets mankeerde, maar dat ik mijn vinger er niet op kon leggen. Ik ben ook gesust met de woorden "dat alle baby's nu eenmaal krampjes hebben" etc. Uiteindelijk bleek mijn dochter dus wel degelijk koemelkallergie te hebben. Ook met het veel te lage Hb (3,5) had ik al een tijd het gevoel dat er iets was, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Ik denk dat je als moeder normaal gesproken goed in staat bent om met je instinct aan te voelen dat er iets loos is. Wát er dan loos is, is een zaak om samen met de artsen uit te zoeken.



Ik kan me voorstellen dat je je er niet prettig bij voelt dat het gedrag van je zoontje meteen toegeschreven wordt op jouw psychische gesteldheid. Het lijkt me ook een beetje omgekeerde wereld: eerst de psyche van de moeder aanpakken en dan pas uitsluiten of er geen sprake is van lichamelijke problemen. Al is het maar omdat je van een ongelukkig kind als moeder gewoon zorgelijk en gestresst wórdt. Ik wel hoor!

Misschien dat het anders handiger is om met deze klachten even langs de huisarts te gaan. En misschien is die opname wel nodig: wat moet dat moet. Maar er zijn minder ingrijpende manieren om uit te sluiten of er sprake is van lichamelijke problemen zoals bijvoorbeeld of er inderdaad sprake is van allergie. Het lijkt me handiger om niet meteen naar zo'n zwaar middel als opname te grijpen, noch om het meteen op jouw gemoed te schuiven.

Het dieet vond (vind) ik zelf goed te doen trouwens. Als je er moeite mee hebt, dan kun je bij de huisarts een verwijzing vragen voor een diëtist, zodat je wat professionele ondersteuning kunt krijgen. Die kan je ook begeleiden in een goede provocatie.



Tot slot en wellicht ten overvloede: krampjes en buikpijn kunnen ook komen door borstvoedingsgerelateerde problemen zoals spruw, slechte aanhaptechniek, teveel voormelk, te sterkte toeschietreflex ("verzuipen" in de melk), etc. Ik heb er vanwege mijn specifieke situatie voor gekozen om eerste met behulp van een lactatiekundige mijn dochters drinktechniek te verbeteren en mogelijke problemen met de borstvoeding uit te sluiten. Er bleek wel sprake te zijn van wat problemen, maar toen die opgelost waren, bleven de problemen met de darmkrampjes net zo hard bestaan.

Omdat er bij jouw zoontje ook sprake is van een huidreactie, lijkt me het onwaarschijnlijk dat de oorzaak van zijn probleem ligt in het voeden zelf, maar het is denk ik wel belangrijk om er alert op te zijn dat dit wel degelijk een rol kan spelen.



Mocht er overigens sprake zijn van een allergie, dan kan dat ook reflux veroorzaken (en dat hoeft zoals Banba zei niet per sé gepaard te gaan met spugen). Irritaties van het slijmvlies in het maag- darmkanaal zijn niet zomaar over, dat kan tot een week of zes duren voordat het slijmvlies voldoende tot rust is gekomen, zo is ons althans verteld. Het kán dus zijn dat er sprake is van "naweeën" van een allergie. Maar goed, ik ben geen arts en ik heb hier te weinig verstand van om er echt iets zinnigs over te zeggen. Het viel mij alleen op bij Qtie dat haar slokdarmontsteking ondanks gebruik van medicatie na zes weken nog niet helemaal over was en dat ze met name als ik iets gebruik waar ze niet goed tegen kan haar voeding weer terug zit te slikken. Ook haar darmen gaven ook na het stoppen met de koemelk nog klachten, maar na een week of wat was haar ontlasting wel weer normaal. Een week nadat ik op dieet ben gegaan was ze nog steeds af en toe vanuit het niets zo raar aan het huilen. Ik werd daar stíkonzeker van, ook omdat ik me afvroeg of het dan wel alleen koemelkallergie was en of ik niet álles uit mijn dieet moest schrappen.

Dat heb ik uiteindelijk gedaan, maar alleen op de koemelk reageerde ze zo sterk. Op soja reageerde ze ook, maar in veel mindere mate en een stuk minder heftig. Toen ik de melk definitief schrapte en soja maar met mate gebruikte, kwam hier eindelijk rust in huis. Maar dus pas na de eerste een of twee onzekere weken waarin ze dus nog vanuit het niets kon gaan huilen. Het kán dus ook gewoon zijn dat je nog iets langer geduld moet hebben.



(Ik geloof dat er niet zo'n heldere lijn in mijn post zit. Ben ook veel te moe eigenlijk, maar wilde wel graag even reageren. Maar als ik warrig en van de hak op de tak overkom, dan ligt het dus daaraan. )

quote:qwertu schreef op 23 december 2008 @ 23:58:

[...]





Gelukkig nuanceer je je stellige uitspraak, maar ik quote je even om te benadrukken dat het helemaal niet het geval hóeft te zijn, die groeiachterstand. Mijn dochter heeft bewezen kma en géén groeiachterstand. Ook tijdens de 12 weken dat ik ernstige zwangerschapsvergiftiging had en ook in de periode dat ze zeer ernstige bloedarmoede had groeide ze gewoon door trouwen. Al ontwikkelde ze zich in die laatste periode wel minder hard.



Libra, ik heb ook al een aantal keer het gevoel gehad dat mijn dochter iets mankeerde, maar dat ik mijn vinger er niet op kon leggen. Ik ben ook gesust met de woorden "dat alle baby's nu eenmaal krampjes hebben" etc. Uiteindelijk bleek mijn dochter dus wel degelijk koemelkallergie te hebben. Ook met het veel te lage Hb (3,5) had ik al een tijd het gevoel dat er iets was, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Ik denk dat je als moeder normaal gesproken goed in staat bent om met je instinct aan te voelen dat er iets loos is. Wát er dan loos is, is een zaak om samen met de artsen uit te zoeken.



Ik kan me voorstellen dat je je er niet prettig bij voelt dat het gedrag van je zoontje meteen toegeschreven wordt op jouw psychische gesteldheid. Het lijkt me ook een beetje omgekeerde wereld: eerst de psyche van de moeder aanpakken en dan pas uitsluiten of er geen sprake is van lichamelijke problemen. Al is het maar omdat je van een ongelukkig kind als moeder gewoon zorgelijk en gestresst wórdt. Ik wel hoor!

Misschien dat het anders handiger is om met deze klachten even langs de huisarts te gaan. En misschien is die opname wel nodig: wat moet dat moet. Maar er zijn minder ingrijpende manieren om uit te sluiten of er sprake is van lichamelijke problemen zoals bijvoorbeeld of er inderdaad sprake is van allergie. Het lijkt me handiger om niet meteen naar zo'n zwaar middel als opname te grijpen, noch om het meteen op jouw gemoed te schuiven.

Het dieet vond (vind) ik zelf goed te doen trouwens. Als je er moeite mee hebt, dan kun je bij de huisarts een verwijzing vragen voor een diëtist, zodat je wat professionele ondersteuning kunt krijgen. Die kan je ook begeleiden in een goede provocatie.



Tot slot en wellicht ten overvloede: krampjes en buikpijn kunnen ook komen door borstvoedingsgerelateerde problemen zoals spruw, slechte aanhaptechniek, teveel voormelk, te sterkte toeschietreflex ("verzuipen" in de melk), etc. Ik heb er vanwege mijn specifieke situatie voor gekozen om eerste met behulp van een lactatiekundige mijn dochters drinktechniek te verbeteren en mogelijke problemen met de borstvoeding uit te sluiten. Er bleek wel sprake te zijn van wat problemen, maar toen die opgelost waren, bleven de problemen met de darmkrampjes net zo hard bestaan.

Omdat er bij jouw zoontje ook sprake is van een huidreactie, lijkt me het onwaarschijnlijk dat de oorzaak van zijn probleem ligt in het voeden zelf, maar het is denk ik wel belangrijk om er alert op te zijn dat dit wel degelijk een rol kan spelen.



Mocht er overigens sprake zijn van een allergie, dan kan dat ook reflux veroorzaken (en dat hoeft zoals Banba zei niet per sé gepaard te gaan met spugen). Irritaties van het slijmvlies in het maag- darmkanaal zijn niet zomaar over, dat kan tot een week of zes duren voordat het slijmvlies voldoende tot rust is gekomen, zo is ons althans verteld. Het kán dus zijn dat er sprake is van "naweeën" van een allergie. Maar goed, ik ben geen arts en ik heb hier te weinig verstand van om er echt iets zinnigs over te zeggen. Het viel mij alleen op bij Qtie dat haar slokdarmontsteking ondanks gebruik van medicatie na zes weken nog niet helemaal over was en dat ze met name als ik iets gebruik waar ze niet goed tegen kan haar voeding weer terug zit te slikken. Ook haar darmen gaven ook na het stoppen met de koemelk nog klachten, maar na een week of wat was haar ontlasting wel weer normaal. Een week nadat ik op dieet ben gegaan was ze nog steeds af en toe vanuit het niets zo raar aan het huilen. Ik werd daar stíkonzeker van, ook omdat ik me afvroeg of het dan wel alleen koemelkallergie was en of ik niet álles uit mijn dieet moest schrappen.

Dat heb ik uiteindelijk gedaan, maar alleen op de koemelk reageerde ze zo sterk. Op soja reageerde ze ook, maar in veel mindere mate en een stuk minder heftig. Toen ik de melk definitief schrapte en soja maar met mate gebruikte, kwam hier eindelijk rust in huis. Maar dus pas na de eerste een of twee onzekere weken waarin ze dus nog vanuit het niets kon gaan huilen. Het kán dus ook gewoon zijn dat je nog iets langer geduld moet hebben.



(Ik geloof dat er niet zo'n heldere lijn in mijn post zit. Ben ook veel te moe eigenlijk, maar wilde wel graag even reageren. Maar als ik warrig en van de hak op de tak overkom, dan ligt het dus daaraan. )Ik gaf toch ook niet aan dat het altijd het geval is, maar zei vaak. Ikzelf heb een dochter met eczeem vanaf dat ze 1 week oud was. Ik gaf BV en zij huilde ook erg veel. Maar bij het CB hebben ze toen uitgesloten dat het koemelkallergie was. Omdat mijn dochter geen last had van diaree en haar groeicurve goed was. Dat ze veel huilde kon zijn doordat ze erge jeuk had, want eczeem jeukt nu eenmaal. Maar zoals ik van TO het verhaal lees lijkt dit niet op een koemelkallergie. Net zoals ze zelf ook aangeeft dat het CB zegt, dat ze dan s'avonds en s'nacht ook last moet hebben. En dat heeft haar kindje niet. En vooral bij een reflux is het zo dat ze bij het liggen last hebben. Nou s'avonds en s'nacht liggen ze toch ook. Maar dan slaapt haar kindje wel, dus denk niet dat ze van zowel reflux als koemelkallergie last heeft.

Een tip die ik destijds kreeg van de wijkverpleegkundige en die ik in welk BV-topic dan ook NOOIT zie:



Als een kind snel groeit en veel drinkt kan het zijn dat hij voor het verwerken van al die voedingsstoffen iets meer vocht nodig heeft. Het klinkt absurd, want BV hoort precies goed te zijn, maar 'mijn' wijkverpleegkundige verzint dat toch ook niet zomaar.

Vanaf dat moment gaf ik mijn zoon voor de voeding eerst een bodempje water uit een fles en vanaf dat moment ging het echt stukken beter. De eerste keer dat ik hem water gaf dronk hij bijna een halve fles leeg.



Wat betreft het projecteren: ik geloof er niks van. Volgens mij is dat een 'makkelijk' argument voor als de 'deskundigen' het ook niet meer weten. Mijn oudste heeft een periode vreselijk veel gehuild, overstrekte tijdens het voeden, sliep nauwelijks. Ik werd er wanhopig van, dus ja, t zou mijn stress wel zijn. Inmiddels zijn we 10 jaar verder, blijkt hij autistisch te zijn en kunnen van daaruit vrijwel alle baby-problemen verklaard worden.

Dus: als jij het gevoel hebt dat er iets niet klopt: vertrouw daar op.



En verder: sterkte natuurlijk.

TO: ik kan me voorstellen dat je ongerust bent. Zeker na zo'n ziekenhuisopname.Mijn zoontje heeft met 12 weken ook in het ziekenhuis gelegen met virale hersenvliesontsteking (was heel erg ziek en voordat ze wisten dat het viraal was waren we enkele dagen verder) en wij hebben toen veel angst gehad. Nu nog ben ik snel bezorgd om hem (hij is nu 5 maanden). Dat moet echt slijten. Wij hebben ook het idee gehad dat hij anders was dan voordat hij naar het ziekenhuis ging. Vaak huilen (heel schel en hard alsof hij pijn had) en niet zoveel meer lachen. (daarvoor was hij echt een rustig, tevreden, lachebekje).

En korte stukjes slapen, terwijl hij daarvoor s'nachts doorsliep. En hij heeft sinds de ziekenhuisopname ook eczeem.. Nu denk ik bij jou niet aan koemelkallergie, want dan zou hij dat voor die 11 weken ook al moeten hebben.

We zijn met ons zoontje geregeld naar de huisartsenpost geweest, ik dacht nl steeds dat hij oorpijn of iets dergelijks had.

Ze deden niks. Nu heeft hij 2 weken geleden een loopoortje gehad en is gestart met antibiotica. De eerste kuur hielp niks, maar afgelopen week een andere kuur gestart en het is een heel ander kind. Hij schaterlacht weer, drinkt weer goed, slaapt door. Heerlijk, ik herken hem weer zoals hij eerder was. Wij zijn ervan overtuigd dat er sinds de ziekenhuisopname een of andere bacterie nog in zijn lijf zat, waar hij toch niet lekker van was. En nu dat goed behandeld is, heb ik voor mijn gevoel mijn eigen ventje weer terug.

Ik raad je aan om naar je huisarts te gaan en evt. naar een kinderarts en niet alles op je bezorgdheid te gooien. Jij kent je kind het beste. Zie maar aan mijn verhaal, nu we erop gestaan hebben dat mijn zoontje goed behandeld werd (met een goede antibioticakuur), is het eindelijk weer goed. En dit voelt in je hart ook geruster (zo van, zie wel we hadden gelijk)



Sterkte, en volg je gevoel dan komt het wel goed. En vergeet niet dat je de beste moeder bent voor hem die er is

quote:libra schreef op 24 december 2008 @ 11:33:

[...]





Och jee solomino, sja ik moet eerlijk zeggen dat ik er wel eens aan heb gedacht, aan een autistische stoornis...waarschijnlijk komt dat omdat ik zelf een aantal jaren in de kinderpsychiatrie heb gewerkt en op heel veel signalen let... Maar (in hoeverre je dit nu kan zien) zijn er veel aspecten die hier niet op wijzen.



Maar in ieder geval weer een andere tip wb het water geven, bedankt!Ik bedoel (uiteraard) niet dat jouw kind autistisch zou zijn. Ik bedoel dat je je eigen gevoel (dat er iets niet klopt) serieus moet nemen.

Ik werkte in de zorg (long en soms mdl afd.) en merkte soms wel dat mijn kinderen buikpijn hadden of een naar hoestje dat je gauw aan iets ernstigers denkt.

En dan zat ik weer bij de HA maar als je gevoel zegt dat er iets niet klopt, is dit meestal wel juist.

Mijn kindje had na zijn 1e verjaardag steeds koorts en ernstige verstoppingen. Na de 5e AB kuur, stond ik op een bloedtest, waaruit bleek dat hij koemelk allergie had......hij werd bijna 2.



Hij is nu 5 en er over de symptonen heen gegroeit maar hij blijft er toch gevoelig voor, grotere hoeveelheden melk, zorgen nog steeds voor lichtelijke verstopping en dat hij sneller vatbaar is voor virale infecties ed.

Dus ondanks dat het minder is is het nog niet weg en blijft hij dus wel aan de soya melk maar ik geef steeds meer KM en daardoor gaat het steeds beter.

@ Robijntje, ik bedoelde niet te zeggen dat het zoontje van Libra "dus" ook koemelkallergie heeft, ik wilde alleen zeggen dat je het vanwege het ontbreken van een symptoom ook niet zomaar van tafel moet vegen. Ondanks dat een kind een paar voor de hand liggende symptomen niet heeft (zie ook mijn dochter), kan het toch koemelkallergie hebben. De enige manier om daar achter te komen, is door dat )onder begeleiding van een arts en/of diëtist) te testen.

quote:libra schreef op 23 december 2008 @ 17:41:

Mijn zoontje is 11 weken oud.

Ik vond dat heel veel overeenkomsten waren. Dus ben ik melk/ei en soja vrij gaan eten. Na 2 dagen vond ik dat zijn uitslag veel minder was en het huilen was ook minder heftig.

Maar eigenlijk heb ik nog steeds het gevoel dat er iets niet in orde is. Als ik hem op bed leg, wordt hij altijd na + - 1 uur wakker, dan laat ik hem even huilen maar het is al snel duidelijk dat hij hier helemaal overstuur van wordt. Als ik hem er uit haal en even ga spelen is het goed. Dan kan hij tussendoor ook ineens (zonder duidelijke aanleiding) gaan huilen. Dus voed ik hem en leg ik hem na ongeveer 1 uur weer op bed. (Na het voeden is hij niet tevreden en kan hij ook gaan huilen, terwijl hij echt genoeg gedronken heeft.) En dan begint het riedeltje weer van voor af aan. Tot het avond wordt dan slaapt hij wel 3 a 4 uur.





Hoi Libra,



Vervelend als je het idee hebt dat er iets niet klopt. Moederinstinct is belangrijk, he, niet vergeten, dus altijd aan de bel trekken.



2 dingen vallen mij op uit jouw openingspost.



Allereerst, je zoontje slaapt overdag steeds een uurtje en is dan ongeveer een uurtje wakker. Herken ik wel, volgens mij was dat met Minismollie rond die periode ook zo. Soms sliep ze wel wat langer, andere keren juist weer korter. Na een uurtje wakker was de koek wel op en dan was het simpelweg weer bedtijd. Waarom laat je hem altijd even huilen na het wakker worden? Is daar een speciale reden voor?



Ten tweede, je schrijft dat je zoontje huilt na het voeden, terwijl hij echt wel genoeg heeft gedronken. Misschien heeft hij toch niet genoeg gedronken en is het handig om hem nog eens aan te leggen? Of misschien heeft hij zuigbehoefte en helpt het als je hem een speentje geeft?



Ik kan alleen maar vanuit mijn eigen ervaring spreken, en mijn ervaring met huilen na het voeden (zowel meteen erna als korte tijd erna) is dat er toch nog gewoon honger is, of zuigbehoefte.



Wat betreft het kolven, als ik gestresst ben of als ik denk dat ik een bepaald aantal ml's MOET kolven kun je er donder op zeggen dat er geen tsr komt. Als ik superrelaxt ben en het me niet zo veel uitmaakt hoeveel er komt blijft het stromen...



Sterkte

Ook nog even een nuancerende boodschap, die wellicht ook wat hoop geeft. Mijn oudste was strikt gezien geen huilbaby, maar als ik het vergelijk met mijn andere 2 kinderen huilde ze wel érg veel en érg hard (ik snapte al nooit waarom mensen een babyfoon hadden, die van mij gilde dwars door 2 plafonds heen). Slapen deed dochter ook nauwelijks: ze sliep van 23 tot 6 uur met 2 voedingen 's nachts en overdag sliep ze hooguit 2x een half uurtje.



Dat is zo gegaan tot ze 6 maanden was, toen kon ze zitten (en even later kruipen) en ging er een wereld voor haar open. Ze ging meer slapen, minder huilen en met 10 maanden sliep ze zelfs helemaal door. Sinds ze een jaar oud was, werd ze een supermakkelijk kind waar ik nauwelijks meer zorgen om heb. Ze is nu 4 jaar en een heerlijk kind. Nooit meer een zorg om gehad.



Mijn koude-grond-psychologisch-inzicht zegt me dat ze als baby zich gewoon verveelde en gefrusteerd was omdat ze zo weinig kon. Als er heel veel mensen en drukte om haar heen waren was ze supertevreden, maar op haar rug in de box liggen boeide haar gewoon niet.



Kortom, wat ik met dit ellenlange verhaal wil zeggen: het kan ook vanzelf helemaal goed komen!