Relaties
alle pijlers
hij heeft een dubbelleven
woensdag 17 december 2008 om 10:26
Ik heb ontdekt dat de man met wie ik een veelbelovende relatie heb, een geheim dubbelleven lijdt. Naast zijn leven met mij doet hij aan incidentele en minder incidentele sexdates met andere vrouwen. Ik vind dat eigenlijk niet eens zo'n ramp, maar wel vevelend dat hij het niet toegeeft (ik heb nav een deel van het 'bewijsmateriaal' gevraagd wat er aan de hand was, hij kletst zich eruit en denkt nu dat ik niet meer weet dan dat. Maar ik weet nog veel meer). Maar ja, waarschijnlijk is het stiekem-doen juist wat het zo leuk voor hem maakt en is er niks meer aan als het openlijk gebeurt. Wie heeft ervaring hiermee van de andere kant (dus wie leidt zelf zo'n dubbelleven) en kan me adviseren of ik hem moet confronteren met alles wat ik weet (Ik zou het liefst hebben dat hij doet wat hij leuk vindt, maar dat hij open is naar mij over hoe hij in elkaar zit) of dat ik hem gewoon maar in de waan moet laten dat ik niks doorheb omdat hij toch zal blijven liegen en draaien omdat het helemaal niet om het bedriegen van mij gaat, maar om het spannender maken van zijn leven? Ofzo?
woensdag 24 december 2008 om 15:03
Zodra je dingen accepteert van je partner die je eigenlijk niet wilt in je relatie, gaat dat vreten aan je eigenwaarde.
Het is idd niet datgene wat de ander doet, maar het feit dat jij het laat gebeuren dat vreet aan je eigenwaarde.
Als jij idd zo zeker van jezelf bent dat het je niets doet als je partner vrolijk met een ander sex heeft, dan vraag ik me trouwens af wat die persoon voor je betekent. Wat is exclusief, heb je wel een gevoel van een verbintenis, van geestelijke trouw. Of is ie gewoon op dit moment toevallig je enige SV-tje.
je kunt idd het contact veranderen, aangeven wat je iet wilt. De meeste vrouwen doen dat niet, maar praten voor zichzelf goed dat hun partner dingen diet die hun kwetsen. Die over hun grens laten gaan uit angst, omdat ze liever die partner hebben dan alleen zijn. Omdat ze "zo van m houden" dat er een bepaalde afhankelijkheid is.
Vind het wel interessant om na te denken over hoe die verhouding is tussen liefde, onafhankelijkheid en in hoeverre je iemand toelaat of jist niet. Voor mij zou en relatie juist dat vertrouwen moeten geven van samen tegen de werled, maatje waar je op kunt terugvallen en kunt vertrouwen. dat betekent id wel een bepaalde graad van emotionele afhankelijkheid en kwetsbaarheid. zonder die kwestbaarheid zou ik echter nog steeds een afstand tussen mij en partner hebben, die ik juist in die relatie niet wil. en dat hij sex heeft zonder mijn medeweten en toesteeming met anderen, zou voor mij een te grote verwijdering zijn.
Het is idd niet datgene wat de ander doet, maar het feit dat jij het laat gebeuren dat vreet aan je eigenwaarde.
Als jij idd zo zeker van jezelf bent dat het je niets doet als je partner vrolijk met een ander sex heeft, dan vraag ik me trouwens af wat die persoon voor je betekent. Wat is exclusief, heb je wel een gevoel van een verbintenis, van geestelijke trouw. Of is ie gewoon op dit moment toevallig je enige SV-tje.
je kunt idd het contact veranderen, aangeven wat je iet wilt. De meeste vrouwen doen dat niet, maar praten voor zichzelf goed dat hun partner dingen diet die hun kwetsen. Die over hun grens laten gaan uit angst, omdat ze liever die partner hebben dan alleen zijn. Omdat ze "zo van m houden" dat er een bepaalde afhankelijkheid is.
Vind het wel interessant om na te denken over hoe die verhouding is tussen liefde, onafhankelijkheid en in hoeverre je iemand toelaat of jist niet. Voor mij zou en relatie juist dat vertrouwen moeten geven van samen tegen de werled, maatje waar je op kunt terugvallen en kunt vertrouwen. dat betekent id wel een bepaalde graad van emotionele afhankelijkheid en kwetsbaarheid. zonder die kwestbaarheid zou ik echter nog steeds een afstand tussen mij en partner hebben, die ik juist in die relatie niet wil. en dat hij sex heeft zonder mijn medeweten en toesteeming met anderen, zou voor mij een te grote verwijdering zijn.
donderdag 25 december 2008 om 00:44
Hoe weet je dat hij het stiekem doet vanwege de kick? Een andere reden zou namelijk kunnen zijn dat als jij hem toestaat het met anderen te doen, hij zelf ook zo tolerant zou moeten zijn en dat wil hij misschien helemaal niet (met twee maten meten: hij mag met anderen neuken maar jij moet exclusief voor hem zijn). Ik doe maar een gok want ik ken hem verder niet. Een andere reden voor de geheimhouding zou kunnen zijn dat hij je niet gelooft als je zegt dat je het niet heel erg vindt dat hij met anderen seks heeft. En nog een andere reden zou kunnen zijn dat hij het eigenlijk niet in de haak vindt dat hij zo bezig is.
Zelf heb ik ook een relatie met iemand die het met een andere vaste partner doet (en in de toekomst misschien nog wel erbij gaat scharrelen). Ik kan daar bij hem prima tegen, omdat hij mij het gevoel weet te geven dat ik heel belangrijk voor hem ben en omdat hij niets voor mij verbergt. Als ik hem uithoor, geeft hij gewoon antwoord. Ook is hij heel eerlijk over zijn gevoelens als ik mijn eigen sekscontacten aankaart. Het laat ons allemaal niet onberoerd, dat zou ook fout zijn. De mengeling van jaloezie en vertrouwelijkheid kan heel opwindend zijn.
Zelf heb ik ook een relatie met iemand die het met een andere vaste partner doet (en in de toekomst misschien nog wel erbij gaat scharrelen). Ik kan daar bij hem prima tegen, omdat hij mij het gevoel weet te geven dat ik heel belangrijk voor hem ben en omdat hij niets voor mij verbergt. Als ik hem uithoor, geeft hij gewoon antwoord. Ook is hij heel eerlijk over zijn gevoelens als ik mijn eigen sekscontacten aankaart. Het laat ons allemaal niet onberoerd, dat zou ook fout zijn. De mengeling van jaloezie en vertrouwelijkheid kan heel opwindend zijn.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
zaterdag 27 december 2008 om 15:36
Het gaat ook niet over je eigenwaarde denk ik, maar of je er wel/niet gelukkig van wordt. Iemand die over je grenzen gaat, waardoor je er mee kapt, kan je wél pijn doen. En dat heeft niets met je eigenwaarde te maken, maar gewoon met het feit dat iemand niet eerlijk tegen je is geweest of erger, en da's gewoon pijnlijk. Door je eigenwaarde besluit je wat je daar vervolgens mee doet.
zondag 28 december 2008 om 03:04
quote:Graaggedaan schreef op 25 december 2008 @ 00:44:
Zelf heb ik ook een relatie met iemand die het met een andere vaste partner doet (en in de toekomst misschien nog wel erbij gaat scharrelen). Ik kan daar bij hem prima tegen, omdat hij mij het gevoel weet te geven dat ik heel belangrijk voor hem ben en omdat hij niets voor mij verbergt. Als ik hem uithoor, geeft hij gewoon antwoord. Daar zijn wij inmiddels ook mee bezig, ik uithoren, hij gewoon antwoord geven. Maakt het wel duidelijker. En intiemer. En spannender. Blij dat iemand dit herkent!
Zelf heb ik ook een relatie met iemand die het met een andere vaste partner doet (en in de toekomst misschien nog wel erbij gaat scharrelen). Ik kan daar bij hem prima tegen, omdat hij mij het gevoel weet te geven dat ik heel belangrijk voor hem ben en omdat hij niets voor mij verbergt. Als ik hem uithoor, geeft hij gewoon antwoord. Daar zijn wij inmiddels ook mee bezig, ik uithoren, hij gewoon antwoord geven. Maakt het wel duidelijker. En intiemer. En spannender. Blij dat iemand dit herkent!
zondag 28 december 2008 om 03:11
quote:emaille schreef op 27 december 2008 @ 15:36:
Het gaat ook niet over je eigenwaarde denk ik, maar of je er wel/niet gelukkig van wordt. Iemand die over je grenzen gaat, waardoor je er mee kapt, kan je wél pijn doen. En dat heeft niets met je eigenwaarde te maken, maar gewoon met het feit dat iemand niet eerlijk tegen je is geweest of erger, en da's gewoon pijnlijk. Door je eigenwaarde besluit je wat je daar vervolgens mee doet.
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.
Het gaat ook niet over je eigenwaarde denk ik, maar of je er wel/niet gelukkig van wordt. Iemand die over je grenzen gaat, waardoor je er mee kapt, kan je wél pijn doen. En dat heeft niets met je eigenwaarde te maken, maar gewoon met het feit dat iemand niet eerlijk tegen je is geweest of erger, en da's gewoon pijnlijk. Door je eigenwaarde besluit je wat je daar vervolgens mee doet.
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.
zondag 28 december 2008 om 11:56
Je zal nooit alles weten van wat er in iemand omgaat vrees ik hoe graag je dat ook wilt.
Je kan niet in iemands hoofd kijken dat is het mysterieuze aan de mens.
En of iemand die kant wil/kan laten zien want soms schrik je van jezelf en is het de angst/de afgunst van jezelf(dat je, jaja, dat ook kan zijn dus).En je dat niet lukt te erkennen voor jezelf.
Dus onderdrukt.
Je kan niet in iemands hoofd kijken dat is het mysterieuze aan de mens.
En of iemand die kant wil/kan laten zien want soms schrik je van jezelf en is het de angst/de afgunst van jezelf(dat je, jaja, dat ook kan zijn dus).En je dat niet lukt te erkennen voor jezelf.
Dus onderdrukt.
zondag 28 december 2008 om 12:10
Wat ik nou wil weten, wat is er zo veelbelovend aan deze relatie?
Dat je iemand bent van de zovelen...
Zou mij niet echt kunnen bekoren maar goed.
Toch denk ik dat het WEL met je eigenwaarde te maken heeft. Want ergens diep in jezelf gun je jezelf dan niet iemand die volledig voor jou gaat.
Misschien komt dat dan toch weer door eerder ervaringen.
Een mens zit soms raar in elkaar. Maar je kunt ergens soms toch de oorzaak ontdekken.
Dat je het helemaal niet erg vind om een van de zovelen te zijn gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
liefs
Dat je iemand bent van de zovelen...
Zou mij niet echt kunnen bekoren maar goed.
Toch denk ik dat het WEL met je eigenwaarde te maken heeft. Want ergens diep in jezelf gun je jezelf dan niet iemand die volledig voor jou gaat.
Misschien komt dat dan toch weer door eerder ervaringen.
Een mens zit soms raar in elkaar. Maar je kunt ergens soms toch de oorzaak ontdekken.
Dat je het helemaal niet erg vind om een van de zovelen te zijn gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
liefs
zondag 28 december 2008 om 12:15
quote:debbydebs schreef op 28 december 2008 @ 03:11:
[...]
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.
Waarschijnlijk is dat ook de reden dat er een blijvende afstand is waardoor het je niet uitmaakt of hij met anderen neukt of niet. Je vraagt je zelf al af; wat is houden van?
Iedereen heeft daar een verschillende definitie van, maar in die van mij zit het aspect vertrouwen en de ander het vertrouwen geven behoorlijk in gepepert. Als ik van iemand hou wil ik geen dingen stiekem doen, die ander geen pijn doen en het risico dat wel te doen niet lopen. Dan wil ik ook de grenzen van die ander weten (hoe staat de ander tegenover flirten, sex met een ander etc, en in het algemeen; wat accepteert de ander absoluut niet). Niet om mezelf te belemmeren, maar om te kunnen voorkomen dat ik die ander tot de grens laat komen waarop die zich af kan gaan vragen; wil ik dit wel, moet ik nu voor mezelf kiezen, etc.
Voor ik je bovenstaande post las vroeg ik me ook af; heb je je wel open kunnen stellen naar hem toe. Emotioneel? Ook al is het moeilijk, is er intimiteit? Dat lijkt me toch behoorlijk belangrijk als je over een veelbelovende relatie spreekt. En die moeite van hem met intimiteit. Blijkbaar vindt hij het makkelijker dan jij, want hij kan intimiteit delen met meerderen.
Hoe staat hij tegenover het idee dat jij sex met anderen hebt, want het kan natuurlijk zijn dat jullie beter een open relatie kunnen hebben. Al denk ik dat de basis dan toch heel wat steviger moet zijn, omdat je anders niet meer neukvriendin bent dan al die anderen).
[...]
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.
Waarschijnlijk is dat ook de reden dat er een blijvende afstand is waardoor het je niet uitmaakt of hij met anderen neukt of niet. Je vraagt je zelf al af; wat is houden van?
Iedereen heeft daar een verschillende definitie van, maar in die van mij zit het aspect vertrouwen en de ander het vertrouwen geven behoorlijk in gepepert. Als ik van iemand hou wil ik geen dingen stiekem doen, die ander geen pijn doen en het risico dat wel te doen niet lopen. Dan wil ik ook de grenzen van die ander weten (hoe staat de ander tegenover flirten, sex met een ander etc, en in het algemeen; wat accepteert de ander absoluut niet). Niet om mezelf te belemmeren, maar om te kunnen voorkomen dat ik die ander tot de grens laat komen waarop die zich af kan gaan vragen; wil ik dit wel, moet ik nu voor mezelf kiezen, etc.
Voor ik je bovenstaande post las vroeg ik me ook af; heb je je wel open kunnen stellen naar hem toe. Emotioneel? Ook al is het moeilijk, is er intimiteit? Dat lijkt me toch behoorlijk belangrijk als je over een veelbelovende relatie spreekt. En die moeite van hem met intimiteit. Blijkbaar vindt hij het makkelijker dan jij, want hij kan intimiteit delen met meerderen.
Hoe staat hij tegenover het idee dat jij sex met anderen hebt, want het kan natuurlijk zijn dat jullie beter een open relatie kunnen hebben. Al denk ik dat de basis dan toch heel wat steviger moet zijn, omdat je anders niet meer neukvriendin bent dan al die anderen).
zondag 28 december 2008 om 13:02
quote:dania1980 schreef op 28 december 2008 @ 12:10:
Dat je het helemaal niet erg vind om een van de zovelen te zijn gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
liefs
Sorry, maar nu ga ik toch even de bal terugkaatsen: dat jij het nodig hebt dat iemand helemaal voor je gaat om je uniek en waardevol en geliefd te kunnen voelen gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
Gek he, hoe verschillend mensen in elkaar kunnen zitten.
Dat je het helemaal niet erg vind om een van de zovelen te zijn gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
liefs
Sorry, maar nu ga ik toch even de bal terugkaatsen: dat jij het nodig hebt dat iemand helemaal voor je gaat om je uniek en waardevol en geliefd te kunnen voelen gaat er bij mij niet in.
Vroeg of laat gaat dat zich toch wreken en zal het je kwetsen.
Gek he, hoe verschillend mensen in elkaar kunnen zitten.
zondag 28 december 2008 om 15:46
Eeeehh???
Ik denk niet dat die redenatie ergens op slaat.
Jij opent hier een topic met deze vraag...
Ik verwacht idd niet dat ik een van de zovelen ben, dan zou ik ermee kappen want het strookt niet met mijn idee van liefde. En ook als je voor 1 persoon gaat kan je gekwetst worden, dat is in de liefde nooit zeker.
Maar jij weet dat je een van de zovelen bent en toch knaagt dat ergens aan je.
En als hij er wel open over is, wat heb je er dan aan? Maakt dat het makkelijker voor jezelf? Wat wil je met die openheid bereiken?
En wat verwacht je eigenlijk van een relatie....
Ik denk dat je jezelf voor de gek houdt. Dat dit een manier is om jezelf niet te laten kwetsen.
Omdat je toch een van de zovelen bent dus nooit alle liefde van hem kunt krijgen en dus niet als in 1 van je voorgaande relaties weer het gevoel kunt krijgen dat je het niet goed doet. Dus dat niet alle aandacht op jou gericht is.
Dat kan je ook een gevoel van veiligheid geven.
Nogmaals de vraag wat is zo veelbelovend aan deze relatie, daar ben ik wel benieuwd naar....
Ik denk niet dat die redenatie ergens op slaat.
Jij opent hier een topic met deze vraag...
Ik verwacht idd niet dat ik een van de zovelen ben, dan zou ik ermee kappen want het strookt niet met mijn idee van liefde. En ook als je voor 1 persoon gaat kan je gekwetst worden, dat is in de liefde nooit zeker.
Maar jij weet dat je een van de zovelen bent en toch knaagt dat ergens aan je.
En als hij er wel open over is, wat heb je er dan aan? Maakt dat het makkelijker voor jezelf? Wat wil je met die openheid bereiken?
En wat verwacht je eigenlijk van een relatie....
Ik denk dat je jezelf voor de gek houdt. Dat dit een manier is om jezelf niet te laten kwetsen.
Omdat je toch een van de zovelen bent dus nooit alle liefde van hem kunt krijgen en dus niet als in 1 van je voorgaande relaties weer het gevoel kunt krijgen dat je het niet goed doet. Dus dat niet alle aandacht op jou gericht is.
Dat kan je ook een gevoel van veiligheid geven.
Nogmaals de vraag wat is zo veelbelovend aan deze relatie, daar ben ik wel benieuwd naar....
zondag 28 december 2008 om 16:34
M.i. mij heb jij een behoorlijk chinese muur gebouwd met de jaren vwb. een relatie en je niet gekwetst wilt worden meer en je nu een houding hebt aangenomen, zo je die hier toont, en je zelf geloofd in die houding.
Dat je er boven staat en volgens mij is daar niets van waar anders open je dit topic niet.
Dat je er boven staat en volgens mij is daar niets van waar anders open je dit topic niet.
zondag 28 december 2008 om 16:41
quote:dania1980 schreef op 28 december 2008 @ 15:46:
Eeeehh???
Ik denk niet dat die redenatie ergens op slaat.
Jij opent hier een topic met deze vraag...Nee, ze opent niet een topic met de vraag "kan iemand me vertellen dat ik monogamie moet eisen, en dat ik anders niet spoor?"
Haar redenatie is geen andere dan dat jij jouw normen niet zomaar op haar van toepassing kan verklaren. Best steekhoudend.
quote:Nogmaals de vraag wat is zo veelbelovend aan deze relatie, daar ben ik wel benieuwd naar....Als je haar berichten leest zonder de bril van "wie niet denkt als ik, denkt stiekem toch als ik", dan zie je wat ze er zo veelbelovend aan vindt.
Eeeehh???
Ik denk niet dat die redenatie ergens op slaat.
Jij opent hier een topic met deze vraag...Nee, ze opent niet een topic met de vraag "kan iemand me vertellen dat ik monogamie moet eisen, en dat ik anders niet spoor?"
Haar redenatie is geen andere dan dat jij jouw normen niet zomaar op haar van toepassing kan verklaren. Best steekhoudend.
quote:Nogmaals de vraag wat is zo veelbelovend aan deze relatie, daar ben ik wel benieuwd naar....Als je haar berichten leest zonder de bril van "wie niet denkt als ik, denkt stiekem toch als ik", dan zie je wat ze er zo veelbelovend aan vindt.
zondag 28 december 2008 om 16:51
Nee dat heb ik helemaal niet zo. Maar ze opent er toch een topic over dus dan zit je er toch ergens mee denk ik.
Ik zie niet wat ze er zo veelbelovend aan vind, ik lees nergens wat dan zo geweldig is aan deze man.
Ik denk dat iemand die er niet mee zit ook niet zo'n topic zou openen.
Wat maakt het anders uit of hij er wel of niet open over is??
Maar misschien ligt dat aan mij hoor.
Ik ben zeker niet zo dat iedereen als mij moet denken, ik geef alleen mijn mening, hoe ik het zie of denk te zien.
Ik vind dat TO zich aan de ene kant onverschillig opstelt en aan de andere kant dat ze ook wel wil weten met wie hij het doet.
Als het je niet uitmaakt ga je hem toch ook niet confronteren met "bewijsmateriaal"??
Wat wil je dan bewijzen?
Want TO weet duidelijk al dat hij incidentele of niet incidentele seksdates heeft.
Wat voegt zijn bekenning dan toe?
Ik zie niet wat ze er zo veelbelovend aan vind, ik lees nergens wat dan zo geweldig is aan deze man.
Ik denk dat iemand die er niet mee zit ook niet zo'n topic zou openen.
Wat maakt het anders uit of hij er wel of niet open over is??
Maar misschien ligt dat aan mij hoor.
Ik ben zeker niet zo dat iedereen als mij moet denken, ik geef alleen mijn mening, hoe ik het zie of denk te zien.
Ik vind dat TO zich aan de ene kant onverschillig opstelt en aan de andere kant dat ze ook wel wil weten met wie hij het doet.
Als het je niet uitmaakt ga je hem toch ook niet confronteren met "bewijsmateriaal"??
Wat wil je dan bewijzen?
Want TO weet duidelijk al dat hij incidentele of niet incidentele seksdates heeft.
Wat voegt zijn bekenning dan toe?
zondag 28 december 2008 om 18:29
Ik opende deze topic met de vraag of iemand die zo in elkaar zat als mijn vriend me wat over zichzelf kon vertellen, zodat ik wat beter beslagen ten ijs zou komen (er wat meer van zou begrijpen) als ik het er met hem over ging hebben. Zo iemand reageerde eigenlijk niet, dus ik heb mijn informatie IRL gehaald en toen met mijn vriend gepraat.
De topic ging verder heel erg over normen en waarden mbt liefde en eerlijkheid en wat een goede, veelbelovende relatie was en wanneer je eigenwaarde eronder ging lijden. Dat vind ik ook heel interessante vragen, dus ik ben wel blijven reageren. Misschien ben ik ouder dan de gemiddelde vivaforumvrouw (ik ben achterin de veertig) en ligt het daaraan dat ik anders tegenover dingen sta? Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw. Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen. Ik heb helaas ook meegemaakt waartoe dat inperken van elkaar kan leiden, hoe mensen zichzelf steeds meer gaan ontkennen om de relatie te redden en hoe juist dat uiteindelijk de relatie om zeep helpt.
Dus dat wil ik graag proberen te vermijden.
Ik verwacht helemaal niet dat iedereen mijn normen en waarden deelt. Maar ik vind het toch wel verbazend hoe veel mensen in deze draad hun eigen normen en waarden, en met name hun eigen pijn, maar op mij blijven projecteren. Alsof het niet waar kan zijn wat ik zeg over mezelf.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.
De topic ging verder heel erg over normen en waarden mbt liefde en eerlijkheid en wat een goede, veelbelovende relatie was en wanneer je eigenwaarde eronder ging lijden. Dat vind ik ook heel interessante vragen, dus ik ben wel blijven reageren. Misschien ben ik ouder dan de gemiddelde vivaforumvrouw (ik ben achterin de veertig) en ligt het daaraan dat ik anders tegenover dingen sta? Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw. Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen. Ik heb helaas ook meegemaakt waartoe dat inperken van elkaar kan leiden, hoe mensen zichzelf steeds meer gaan ontkennen om de relatie te redden en hoe juist dat uiteindelijk de relatie om zeep helpt.
Dus dat wil ik graag proberen te vermijden.
Ik verwacht helemaal niet dat iedereen mijn normen en waarden deelt. Maar ik vind het toch wel verbazend hoe veel mensen in deze draad hun eigen normen en waarden, en met name hun eigen pijn, maar op mij blijven projecteren. Alsof het niet waar kan zijn wat ik zeg over mezelf.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.
zondag 28 december 2008 om 19:03
DD ik kan je nu wat beter volgen nu je jezelf wat meer open steld hier.
Het stukje waarin je zegt wanneer je een ander beknot/afknijpt/wilt veranderen dat dat juist een averechts effect heeft.Kern van waarheid.
Jij jezelf wel red en niet een man nodig bent maar graag wilt weten het waarom je vriend doet zo hij doet en waarom hij dat nodig heeft.
Tsja dta weet alleen hij en mss. ook niet eens.
Het stukje waarin je zegt wanneer je een ander beknot/afknijpt/wilt veranderen dat dat juist een averechts effect heeft.Kern van waarheid.
Jij jezelf wel red en niet een man nodig bent maar graag wilt weten het waarom je vriend doet zo hij doet en waarom hij dat nodig heeft.
Tsja dta weet alleen hij en mss. ook niet eens.
zondag 28 december 2008 om 20:00
Ik spring eventjes in met een reactie.
Ik heb je begin en eind-post gelezen en wat reacties tussendoor, helaas niet de tijd voor het hele verhaal.
Maar hoe je nu op mij overkomt, DD, is als een sterke vrouw. Ik vind er helemaal niets 'mis' mee als je van je partner kunt accepteren dat hij of zij ook intieme relaties heeft met anderen naast jou. Niet met een heldere blik die in je laatste post doorschijnt, dat vind ik dan alleen maar knap.
Persoonlijk zou ik daar meer dan moeite mee hebben, maar ik had best een klein beetje van jouw levenshouding kunnen gebruiken. Ik heb een periode achter de rug (en we zijn nog steeds aan het 'herstellen') van veel onzekerheid en angst. Ik was door verschillende gebeurtenissen bang om mijn vriend te verliezen en heb mezelf ontzettend zien veranderen, in negatieve zin (controleren etc.). Ik had gewild dat ik helderder in de situatie had gestaan en niet uit onzekerheid had gehandeld, ook al was het een logische reactie.
Vervolgens was ik een beetje van het andere uiterste; ik probeerde mezelf teveel aan te passen aan mijn vriend en moet nog steeds deze grens in de gaten houden.
Helemaal begrijpen doe ik je misschien dus niet , maar je bent absoluut niet raar ofzo. Je bent gewoon anders dan ik.
En ik vind je in jouw situatie heel sterk.
Take care!
Ik heb je begin en eind-post gelezen en wat reacties tussendoor, helaas niet de tijd voor het hele verhaal.
Maar hoe je nu op mij overkomt, DD, is als een sterke vrouw. Ik vind er helemaal niets 'mis' mee als je van je partner kunt accepteren dat hij of zij ook intieme relaties heeft met anderen naast jou. Niet met een heldere blik die in je laatste post doorschijnt, dat vind ik dan alleen maar knap.
Persoonlijk zou ik daar meer dan moeite mee hebben, maar ik had best een klein beetje van jouw levenshouding kunnen gebruiken. Ik heb een periode achter de rug (en we zijn nog steeds aan het 'herstellen') van veel onzekerheid en angst. Ik was door verschillende gebeurtenissen bang om mijn vriend te verliezen en heb mezelf ontzettend zien veranderen, in negatieve zin (controleren etc.). Ik had gewild dat ik helderder in de situatie had gestaan en niet uit onzekerheid had gehandeld, ook al was het een logische reactie.
Vervolgens was ik een beetje van het andere uiterste; ik probeerde mezelf teveel aan te passen aan mijn vriend en moet nog steeds deze grens in de gaten houden.
Helemaal begrijpen doe ik je misschien dus niet , maar je bent absoluut niet raar ofzo. Je bent gewoon anders dan ik.
En ik vind je in jouw situatie heel sterk.
Take care!
maandag 29 december 2008 om 09:28
quote:Face2 schreef op 28 december 2008 @ 19:03:
waarom je vriend doet zo hij doet en waarom hij dat nodig heeft.
Tsja dta weet alleen hij en mss. ook niet eens.
ja, heel waar, zo werkt het vaak. Maar 'ik weet het niet' is ook een antwoord.
quote:LieverNaief schreef op 28 december 2008 @ 20:00:
Ik was door verschillende gebeurtenissen bang om mijn vriend te verliezen en heb mezelf ontzettend zien veranderen, in negatieve zin (controleren etc.). Ik had gewild dat ik helderder in de situatie had gestaan en niet uit onzekerheid had gehandeld, ook al was het een logische reactie.
Vervolgens was ik een beetje van het andere uiterste; ik probeerde mezelf teveel aan te passen aan mijn vriend en moet nog steeds deze grens in de gaten houden.Ja, dat ken ik maar al te goed, en het was wel ontzettend leerzaam. Jezelf (je gedrag, je gevoel) in zo'n 'rot'situtatie goed observeren zonder jezelf van jezelf te moeten veranderen kan heel erg leuk (in de zin van verrassend, verhelderend) zijn, en zo kun je van dit soort ellende eigenlijk een gouden kans maken voor jezelf, in plaats van iets waar je zo snel mogelijk vanaf wilt. Tenminste, zo heb ik het gedaan. Met als extra bonus dat ik nu de 'truc' blijk door te hebben hoe je het leven niet meer hoeft in te delen in shit en niet-shit, maar je overal prima mee kunt vermaken.
waarom je vriend doet zo hij doet en waarom hij dat nodig heeft.
Tsja dta weet alleen hij en mss. ook niet eens.
ja, heel waar, zo werkt het vaak. Maar 'ik weet het niet' is ook een antwoord.
quote:LieverNaief schreef op 28 december 2008 @ 20:00:
Ik was door verschillende gebeurtenissen bang om mijn vriend te verliezen en heb mezelf ontzettend zien veranderen, in negatieve zin (controleren etc.). Ik had gewild dat ik helderder in de situatie had gestaan en niet uit onzekerheid had gehandeld, ook al was het een logische reactie.
Vervolgens was ik een beetje van het andere uiterste; ik probeerde mezelf teveel aan te passen aan mijn vriend en moet nog steeds deze grens in de gaten houden.Ja, dat ken ik maar al te goed, en het was wel ontzettend leerzaam. Jezelf (je gedrag, je gevoel) in zo'n 'rot'situtatie goed observeren zonder jezelf van jezelf te moeten veranderen kan heel erg leuk (in de zin van verrassend, verhelderend) zijn, en zo kun je van dit soort ellende eigenlijk een gouden kans maken voor jezelf, in plaats van iets waar je zo snel mogelijk vanaf wilt. Tenminste, zo heb ik het gedaan. Met als extra bonus dat ik nu de 'truc' blijk door te hebben hoe je het leven niet meer hoeft in te delen in shit en niet-shit, maar je overal prima mee kunt vermaken.
maandag 29 december 2008 om 11:47
Wat ik eruit opmaak is dat je erg in je ratio zit. Een soort leerweg ofzo.. Je hebt niet voor niets deze man uitgekozen want hij komt niet dichtbij of is onbereikbaar. Dat beschermt jou voor allerlei gevoelens of gekwetst worden. Wat me opvalt is dat jij aan het werk bent in deze relatie, en hij doet niets..
Je hebt hem gezegd dat je het niet zo nauw neemt met monogamie en nu ben je er achter dat hij rommelt met anderen. Dat is iid geen verrassing want je hebt de vrijbrief gegeven. Maar daarom mag je nog wel eisen stellen binnen deze open situatie. Ik zal het gewoon aankaarten..mss denkt hij wel dat het je niets kan schelen. Of dat jij hetzelfde doet..
Het gaat er niet om dat het op deze manier spannend is voor hem maar dat jeje grenzen aangeeft. Dat heeft niets met hem inperken te maken maar juist sterk. Zo van Ik vind het niet erg wat je doet maar wel graag openheid wat je doet. Geen details of zo maar open communicatie.
Als je op deze manier een relatie kan hebben vind ik dat knap.
Je hebt hem gezegd dat je het niet zo nauw neemt met monogamie en nu ben je er achter dat hij rommelt met anderen. Dat is iid geen verrassing want je hebt de vrijbrief gegeven. Maar daarom mag je nog wel eisen stellen binnen deze open situatie. Ik zal het gewoon aankaarten..mss denkt hij wel dat het je niets kan schelen. Of dat jij hetzelfde doet..
Het gaat er niet om dat het op deze manier spannend is voor hem maar dat jeje grenzen aangeeft. Dat heeft niets met hem inperken te maken maar juist sterk. Zo van Ik vind het niet erg wat je doet maar wel graag openheid wat je doet. Geen details of zo maar open communicatie.
Als je op deze manier een relatie kan hebben vind ik dat knap.
maandag 29 december 2008 om 11:57
maandag 29 december 2008 om 12:16
quote:debbydebs schreef op 28 december 2008 @ 03:11:
[...]
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.En daar ligt de kern. Een relatie hebben met iemand kan in mijn ogen alleen interessant zijn als je in de ware zin des woords intiem kunt zijn met die ander. Dat doe je door jezelf te kennen en vooral te laten kennen. Het achterhouden van belangrijke informatie staat intimiteit in de weg en heeft een destructief effect op je relatie. Wie van jullie hoe vaak sex heeft met anderen vind ik verder niet zo interessant. Maar jouw partner heeft een belangrijk deel van zichzelf achtergehouden en dát zou voor mij persoonlijk reden zijn er een punt achter te zetten. In dat opzicht zie ik weinig veelbelovends aan iemand die zich niet laat kennen.
[...]
Ja, snap ik. Maar zolang ik er niet ongelukkig van word en het niet pijnlijk is voor mij, is dat het probleem dus niet. Als dat wel gebeurt, trek ik mijn grens wel.
Wat misschien mijn houding verduidelijkt: ik ben niet op zoek naar een man die past bij het type relatie dat ik in mijn hoofd heb, maar naar de relatie die past bij deze man en mij. Daar zijn we samen naar op zoek. Dat is leuk, dat is spannend, dat is een beetje eng (we zijn allebei niet zo goed in Intimiteit) en dus is dat zoeken. Naar grenzen, naar grensopeningen. Voor ons allebei.En daar ligt de kern. Een relatie hebben met iemand kan in mijn ogen alleen interessant zijn als je in de ware zin des woords intiem kunt zijn met die ander. Dat doe je door jezelf te kennen en vooral te laten kennen. Het achterhouden van belangrijke informatie staat intimiteit in de weg en heeft een destructief effect op je relatie. Wie van jullie hoe vaak sex heeft met anderen vind ik verder niet zo interessant. Maar jouw partner heeft een belangrijk deel van zichzelf achtergehouden en dát zou voor mij persoonlijk reden zijn er een punt achter te zetten. In dat opzicht zie ik weinig veelbelovends aan iemand die zich niet laat kennen.
maandag 29 december 2008 om 13:26
quote:debbydebs schreef op 28 december 2008 @ 18:29:
Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw.
Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen.
Maar hiermee ga je in deze relatie de mist in, omdat hij je niet toelaat. Jouw interesse in wie hij werkelijk is, wordt niet ingevuld omdat er een deel van hem is dat hij (nog) niet met jou wil delen.
Ik hou ook niet van beknotten en afknijpen, wel van delen en vertrouwen, van openheid en eerlijkheid tussen mij en degene die ik mijn partner noem. Voor liefde is eerlijkheid en sexueletrouw mss niet noodzakelijk, maar voor mij is vertrouwen wel iets noodzakelijks. Ik ben niet bang om te verliezen, maar voor mij moet een relatie wel iets extra's toevoegen. Stiekem gedrag past daar voor mij niet in, want dat betekent dat mijn partner mij buitenlsuyit in een deel van zoijn leven en dus niet het vertrouwen in mij heeft dat ik dat ankan. Enn dergelijk gevoel lees ik bij jou ook. Jij wilt graag deelgenoot zijn van, hij wil dat niet. De vraag is of jij dan genoeg bij hem vind om naast liefde te kunen spreken van een relatie. Want ookal ben ik een stuk jonger dan jij, inmiddels heb ik wel geleerd dat liefde allen niet genoeg is om leven met iemand te kunnen delen.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.Mij valt ook op dat je heel rationeel bent. een niet bang voor pijn? is dat echt zo? mss kies je wel bewust voor iemand met wie je een zekere afstand kunt houden, waarmee de intimiteit niet te groot is juist uit angst voor pijn? Ik denk dat iedereen bewust of onbewust die strategieen uitkiest om gekwetst raken zoveel mogelijk te voorkomen. Bovendien: Ergens kwetst zijn gedrag je wel degelijk, namelijk in dat hij dit niet met je wil delen. Dat gaat dan i niet over sexuele ontrouw of eerlijkheid, maar over een behoefte aan intimiteit die er bij jou toch is, die hij niet opvult door dit los van jou te doen. Voor mij zou dat in en relatie onacceptabel zijn. Of het dat voor jou ook is kun je zelf alleen beslissen. maar zolang het leuke opweegt en het nog niet aan je vreet is er ook weinig aan de hand. Hou alleen je grens in de gaten en wees niet te bang om op een gegeven moment te concluderen dat je mbt deze meneer uitgeleerd bent.
Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw.
Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen.
Maar hiermee ga je in deze relatie de mist in, omdat hij je niet toelaat. Jouw interesse in wie hij werkelijk is, wordt niet ingevuld omdat er een deel van hem is dat hij (nog) niet met jou wil delen.
Ik hou ook niet van beknotten en afknijpen, wel van delen en vertrouwen, van openheid en eerlijkheid tussen mij en degene die ik mijn partner noem. Voor liefde is eerlijkheid en sexueletrouw mss niet noodzakelijk, maar voor mij is vertrouwen wel iets noodzakelijks. Ik ben niet bang om te verliezen, maar voor mij moet een relatie wel iets extra's toevoegen. Stiekem gedrag past daar voor mij niet in, want dat betekent dat mijn partner mij buitenlsuyit in een deel van zoijn leven en dus niet het vertrouwen in mij heeft dat ik dat ankan. Enn dergelijk gevoel lees ik bij jou ook. Jij wilt graag deelgenoot zijn van, hij wil dat niet. De vraag is of jij dan genoeg bij hem vind om naast liefde te kunen spreken van een relatie. Want ookal ben ik een stuk jonger dan jij, inmiddels heb ik wel geleerd dat liefde allen niet genoeg is om leven met iemand te kunnen delen.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.Mij valt ook op dat je heel rationeel bent. een niet bang voor pijn? is dat echt zo? mss kies je wel bewust voor iemand met wie je een zekere afstand kunt houden, waarmee de intimiteit niet te groot is juist uit angst voor pijn? Ik denk dat iedereen bewust of onbewust die strategieen uitkiest om gekwetst raken zoveel mogelijk te voorkomen. Bovendien: Ergens kwetst zijn gedrag je wel degelijk, namelijk in dat hij dit niet met je wil delen. Dat gaat dan i niet over sexuele ontrouw of eerlijkheid, maar over een behoefte aan intimiteit die er bij jou toch is, die hij niet opvult door dit los van jou te doen. Voor mij zou dat in en relatie onacceptabel zijn. Of het dat voor jou ook is kun je zelf alleen beslissen. maar zolang het leuke opweegt en het nog niet aan je vreet is er ook weinig aan de hand. Hou alleen je grens in de gaten en wees niet te bang om op een gegeven moment te concluderen dat je mbt deze meneer uitgeleerd bent.
maandag 29 december 2008 om 13:30
quote:debbydebs schreef op 28 december 2008 @ 18:29:
Ik opende deze topic met de vraag of iemand die zo in elkaar zat als mijn vriend me wat over zichzelf kon vertellen, zodat ik wat beter beslagen ten ijs zou komen (er wat meer van zou begrijpen) als ik het er met hem over ging hebben. Zo iemand reageerde eigenlijk niet, dus ik heb mijn informatie IRL gehaald en toen met mijn vriend gepraat.
De topic ging verder heel erg over normen en waarden mbt liefde en eerlijkheid en wat een goede, veelbelovende relatie was en wanneer je eigenwaarde eronder ging lijden. Dat vind ik ook heel interessante vragen, dus ik ben wel blijven reageren. Misschien ben ik ouder dan de gemiddelde vivaforumvrouw (ik ben achterin de veertig) en ligt het daaraan dat ik anders tegenover dingen sta? Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw. Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen. Ik heb helaas ook meegemaakt waartoe dat inperken van elkaar kan leiden, hoe mensen zichzelf steeds meer gaan ontkennen om de relatie te redden en hoe juist dat uiteindelijk de relatie om zeep helpt.
Dus dat wil ik graag proberen te vermijden.
Ik verwacht helemaal niet dat iedereen mijn normen en waarden deelt. Maar ik vind het toch wel verbazend hoe veel mensen in deze draad hun eigen normen en waarden, en met name hun eigen pijn, maar op mij blijven projecteren. Alsof het niet waar kan zijn wat ik zeg over mezelf.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.
Ik kan me (bijna) helemaal vinden in de manier waarop jij dit beleeft. Ik vind het mooi dat je op deze manier kunt liefhebben!
Ik zou me niet aan het twijfelen laten brengen door mensen die er andere normen en waarden op nahouden. Maar hé, dat deed je al niet volgens mij Jij hebt je eigen normen en waarden gevormd en bent daar heel sterk in.
Het enige waarin ik me dus níet kan vinden, is dat je niet per se eerlijkheid verwacht in de liefde. Misschien is dat omdat ik het op mezelf betrek als een dierbare tegen mij liegt, ik ervaar dat als een belediging.
Ik opende deze topic met de vraag of iemand die zo in elkaar zat als mijn vriend me wat over zichzelf kon vertellen, zodat ik wat beter beslagen ten ijs zou komen (er wat meer van zou begrijpen) als ik het er met hem over ging hebben. Zo iemand reageerde eigenlijk niet, dus ik heb mijn informatie IRL gehaald en toen met mijn vriend gepraat.
De topic ging verder heel erg over normen en waarden mbt liefde en eerlijkheid en wat een goede, veelbelovende relatie was en wanneer je eigenwaarde eronder ging lijden. Dat vind ik ook heel interessante vragen, dus ik ben wel blijven reageren. Misschien ben ik ouder dan de gemiddelde vivaforumvrouw (ik ben achterin de veertig) en ligt het daaraan dat ik anders tegenover dingen sta? Ik heb flink wat relaties gehad, hele lange, korte, hele goede, wat minder goede. Ik heb daar veel van geleerd, ook over mezelf en ik heb inmiddels geen man meer nodig om me te vertellen wat ik waard ben of om me gelukkig te voelen of iets wat daarop lijkt. Ik heb niet eens geluk nodig om me gelukkig te voelen, ik geniet gewoon erg van het leven zoals het is, met shit en al. En toen kwam ik deze man tegen, en begonnen we een relatie die ik veelbelovend vind. Waarom? Omdat er mogelijkheden in zitten nog meer echt te leren leven dan ik al doe. Omdat liefde, om het woord maar eens te gebruiken, met veel meer te maken heeft dan eerlijkheid en seksuele trouw. Maar ook met oprechte interesse in wie de ander werkelijk is, in de ander laten zijn zoals hij is in plaats van te willen beknotten, afknijpen en veranderen om jezelf te beschermen. Ik heb helaas ook meegemaakt waartoe dat inperken van elkaar kan leiden, hoe mensen zichzelf steeds meer gaan ontkennen om de relatie te redden en hoe juist dat uiteindelijk de relatie om zeep helpt.
Dus dat wil ik graag proberen te vermijden.
Ik verwacht helemaal niet dat iedereen mijn normen en waarden deelt. Maar ik vind het toch wel verbazend hoe veel mensen in deze draad hun eigen normen en waarden, en met name hun eigen pijn, maar op mij blijven projecteren. Alsof het niet waar kan zijn wat ik zeg over mezelf.
Tuurlijk neem ik een emotioneel risico. Tuurlijk kan ik gekwetst raken. Maar hee, waar leef je anders voor? En ik weet van mezelf dat ik tegen een stootje kan. Of laten we zeggen: ik ben niet meer bang voor pijn.
Ik kan me (bijna) helemaal vinden in de manier waarop jij dit beleeft. Ik vind het mooi dat je op deze manier kunt liefhebben!
Ik zou me niet aan het twijfelen laten brengen door mensen die er andere normen en waarden op nahouden. Maar hé, dat deed je al niet volgens mij Jij hebt je eigen normen en waarden gevormd en bent daar heel sterk in.
Het enige waarin ik me dus níet kan vinden, is dat je niet per se eerlijkheid verwacht in de liefde. Misschien is dat omdat ik het op mezelf betrek als een dierbare tegen mij liegt, ik ervaar dat als een belediging.
