Doorstromers topic

Hoi allemaal!

Vorige week zondag is mijn dochter geboren

Het was een pittige bevalling, uiteindelijk met de vacuumpomp gehaald. We moesten daarom nog wat langer in het ziekenhuis blijven, maar alles is helemaal goed met haar.

Het is echt genieten! Alleen al naar haar kijken is al genoeg om alle ongemakken van de bevalling te vergeten

Wow tulpie, knap gedaan! Gefeliciteerd!

Ik kan me voorstellen dat je helemaal verliefd bent. Geniet ervan!

Wauw tulpie wat heerlijk! Gefeliciteerd!!

Tulpie hartelijk gefeliciteerd met jullie dochter! Eindelijk is ze daar! Heel veel geluk met elkaar!

Oh Tulpie gefeliciteerd!!!

Heel erg gefeliciteerd met jullie meisje, top gedaan!



Geeft mij zo'n blij gevoel dat zoveel dames waar ik lang mee geschreven heb en zo'n lange weg hebben doorgemaakt, nu bevallen zijn van gezonde kindjes.



Nina-nana: hoe is het met jou? Hoe ver ben je nu? Al een buikje?

Nina-Nana en Tulpie, ik zou best nieuwsgierig zijn wie jullie in het echt zijn. Als je Facebook contact wilt, stuur maar een PB.



Hier nog steeds een roze (blauwe ) wolk. Echt waar, het is zo leuk en fijn om moeder te zijn. Het gaat enorm goed met mij, met ons en met de kleine. Misschien sta ik er ook zo flexibel in omdat ik veel meegemaakt heb om zo ver te komen.

Wat ik wel apart vind is dat het net is of ik nu pas volwaardig mee tel nu ik moeder ben. Vriendinnen waar ik weinig contact mee had appen opeens regelmatig. Op straat word ik aangesproken door andere moeders. Op de vraag 'heb je kinderen' kan ik nu bevestigend antwoorden in plaats van door onbekenden een blik van 'dan wil je ze zeker niet'. Stel dat het niet gelukt was, voelt het een beetje alsof ik dan geen volwaardig lid van de maatschappij zou zijn geweest. Even een overpijnzing....



Liefs dames!!!

Dank jullie wel lieve dames!

Hier ook nog steeds een roze wolk. De gebroken nachten neem ik voor lief. Ik vind het zo bijzonder dat ze er eindelijk is na al die tijd



Jouw overpijnzing snap ik goed Selectia. Ik had me misschien ook wel niet volwaardig gevoeld als het nooit was gelukt, terwijl dat natuurlijk onzin is. Ik voelde me nu al vaak niet meetellen, vooral kinderverjaardagen meed ik als de pest vanwege mijn eigen faalgevoel tussen de moeders.



Nina, hoe gaat het met je? Voel je je goed?



En hopelijk alles goed met alle dames hier Leuk om nu ook af en toe om raad te kunnen vragen bij de moeders hier. Mochten jullie nog handige tips/weetjes hebben voor de komende periode?

Hoi meiden,



Wat ben ik schandalig lang niet geweest hier! Maar nu ik hier weer zulk groot nieuws aantref kan ik niet weg blijven hoor!



@ Selectia en Tulpie, jullie droom is ook eindelijk uit gekomen! Gefeliciteerd met jullie kindje! Heerlijk om te lezen dat jullie nu op je blauwe / roze wolk zitten, wat een wonder hè na al die jaren!



@ Nina, ik weet niet of ik jou al gefeliciteerd heb met je zwangerschap, dus sowieso bij deze! Wanneer verwachten jullie je kleine mannetje? Voel je je goed?



@ Nordic, wat gaat dat snel hè, die ontwikkeling! Voel jij jezelf weer helemaal goed?



@ Hopen, hoe is het met jouw grote mannetje? Alweer 2 jaar!



@ Uil, hoe oud is jouw kindje nu? Gaat het goed?



@ Sophietje, wat verdrietig dat je nog niet blijvend zwanger bent... Ik ga als een gek voor je duimen, echt waar!



@ Piena, Oempa en Millen, lezen jullie nog mee? Hoe is het met jullie?



Het is duidelijk, ik ben opgeslokt door het moederschap Inmiddels is onze kleine meid alweer een half jaar! De tijd vliegt en wat vind ik het genieten! Soms kan ik me nog steeds niet voorstellen dat ze er écht is en ze blijft, en aan de andere kant lijkt het traject gelukkig ook ver weg.

Ik vind het zo mooi om haar ontwikkeling te zien en geniet intens van de knuffels en grote glimlachen die ze me geeft!



Sorry voor mijn lange afwezigheid meiden, hoe langer ik weg was, hoe hoger de drempel... Ik ben in die tijd wel aan jullie blijven denken!

Lavendel! Wat super fijn om van je te horen! Zeker zo'n positief bericht! Ik was jou ook niet vergeten, hoewel ik in april voor t laatst naar je gevraagd had



Heerlijk die roze wolk bijzonder he, hoe intens veel je kunt houden van zo'n klein minimensje en wat gaat t snel he? En dan kunnen ze ineens zoveel meer in een half jaar, zo leuk!



Laat staan in 2 jaar. Ons mannetje wil alles zelf doen, en omdat dat niet altijd gaat levert dat weleens stampei op. Maar verder is hij echt super lief en sociaal en grappig en slim en knap en ondeugend we vinden t steeds leuker worden. Deze leeftijd is soms lastig maar ook zo gezellig! Hij praat ook nogal goed en veel, dus erg leuk.



Tips heb ik misschien wel voor je, roep maar wat je wilt weten



Vind t wel heftig dat jullie misschien t gevoel hadden niet volwaardig te zijn zonder kind... Ik kan daar gewoon een naar gevoel van krijgen. Gelukkig is die tijd nu voorgoed voorbij!

Wat leuk om al dat mooie nieuws van jullie te lezen! Zo krijg ik nog meer zin in het moment dat we onze kleine vast kunnen houden! Hier gaat het goed, heerlijk 3 weken op vakantie geweest, buik heeft een groeispurt gemaakt (of blijft zo snel groeien, in dat geval word ik echt een olifant ) Ik denk af en toe dat ik de baby al voel maar ik weet het niet zeker! Deze week weer naar de vk gelukkig, weer even hartje luisteren!



Ik herken wel wat jullie zeggen over volwaardig zijn Tulpie en Selectia, hoe naar ook! Voor mij komt het denk ik ook doordat ik toch vrij lang probeerde te accepteren dat de optie blijvend ongewenst kinderloos reëel was, en dat vond ik heel moeilijk. Doordat je er dan zo op gefocust bent zie je steeds weer hoezeer onze maatschappij op gezinnen is gericht. Heel blij dat die angst nu langzaam verdwijnt!



Ik stuur je een PB Selectia

@Tulpie, ben nog aan het teruglezen, en zie dat je in mn vakantie bevallen bent. Gefeliciteerd met jullie kleine meisje!



@Nina, gaat nu hard bij je! Voel je je wel goed ondanks de groeispurt van je buik?



Hier vandaag weer misselijk. Maar snap nu waardoor, haha. Heb het in de vakantie aan t weer geweten, en aan het anders eten. Denk overigens dat als ik heel de vakantie had gedacht zwanger te zijn, ik die weken niet zo ontspannen door was gekomen. Dus het is wellicht een geluk bij een ongeluk. En dat geen stress hebben zn vruchten heeft afgeworpen. Tenminste tot nu toe.

Sophietje! Gefeliciteerd meis! Hoe ver ben je nu dan? Fijn dat je een ontspannen vakantie mocht genieten. Hopelijk hou je die modus nog even vast! Ik duim!

@hopen, in mijn vakantie kreeg ik een miskraam. Dacht ik dus. Veel bloed, 2 flinke stolsels. Was toen net 7wkn. De zwangerschap goed kunnen loslaten en me op de kaasjes, rood vlees e.d. gestort. Was wel duizelig en misselijk, maar lag aan t weer dacht ik. Bij mn controle echo deze week, of ik schoon was, spartelde er een perfect minimensje van 10+2 rond in mn buik. Zoooo gek! Nu dus weer in spanning. Ergens zou ik willen dat ik nog steeds van niets wist...

@ Sophietje, wow dat verwacht je dan ook niet! Wát een verrassing! Mijn duimen voor je heeft geholpen Ik zal nog even voor je door duimen! Maar wel alvast gefeliciteerd! Wanneer heb je weer een echo?



@ Hopen, thanks voor je reactie! Inderdaad moet je nagaan wat zo'n kleintje allemaal leert in die korte tijd!  Je omschrijft je mannetje heerlijk! Vind je deze fase leuker dan de babytijd? Vanwege dat je steeds meer contact en interactie kunt hebben? Denk je dat je nog een keer voor een kindje zou willen gaan of zijn jullie compleet?



@ Nina, heerlijk dat je buik een spurt heeft gemaakt, rust doet veel Hoeveel weken ben je nu? Ik had vanaf 14 weken heel af en toe het idee dat ik haar voelde en toen het later regelmatiger kwam, bleek dat ze het zo snel echt al was

Sophietje wat zul je verdrietig geweest zijn toen en in shock toen je de echo kreeg! Maar wat een goed nieuws nu! jeetje, ik duim dat jullie zoon of dochter gezond blijft zitten en over 30 weken gezond geboren mag worden! Probeer je hoofd koel te houden en te genieten!



Lavendel deze fase is heel erg leuk. De eerste babymaanden ook, maar daartussen vond ik t lastiger. Als je kindje nog niet kan lopen bijvoorbeeld maar dat wel heel graag wil en dan boos is of huilt. Ze kunnen niks zeggen dat vond ik soms echt moeilijk.

Nu weet hij alles duidelijk te maken, kan heel veel zelf en maakt op zijn manier echt grappen waar hijzelf vooral erg om moet lachen. Hij is zo koddig

Ik zou soms nog wel een kindje willen vooral nog een keer zwanger zijn lijkt me prachtig, maar hopenman vindt t goed zo (voorlopig) en daar kan ik me wel bij neerleggen. Het kriebelt niet heel erg en ik zie de voordelen van 1 kind wel. Voor hemzelf lijkt t me leuk, maar dat mag geen drijfveer zijn. Ik denk dus dat we compleet zijn met ons lieve ventje!



Nina leuk een buikje! En dat je de baby voelt! Zo bijzonder! Geniet ervan!

Sophietje hoe gaat het nu? Krijg je (ook voor jouw geruststelling) nu meer controles?

Ben nog steeds super blij voor je. Inmiddels ben je al verder dan je ooit geweest bent denk ik?



Lavendel hoe gaat het verder met jou en met je dochter? En Uil en Nordic hoe is het met jullie? Millen en Piena lezen jullie nog wel eens mee?

Iemand al na aan het denken over een tweede ? Wij niet hoor! Voor ons is één prima. Zoals Hopen zegt ik zou het zwanger zijn best nog een keer mee willen maken en ook de bevalling en ziekenhuis tijd vond ik erg fijn en bijzonder. Qua werk en manier zoals wij graag willen leven is één kindje voor ons al een heel groot geschenk.

Bovendien is ons aapje zo lief en makkelijk en zou ik bang zijn dat een tweede een drama-baby wordt. Weer zwanger worden via IVF met al het gedoe daaromheen, daar moet ik al helemaal niet aan denken.



Hier op de helft van mijn verlof. Ik heb 18 weken doorbetaald verlof vanaf de bevalling, heel relaxed dus en wat mij betreft beter geregeld dan in Nederland. Ik zou 10/12 weken na de geboorte toch best kort vinden. Omdat mijn herstel zo vlot ging ben ik al lekker bezig met sporten. Voor zover dat gaat met een baby natuurlijk! Man komt zo thuis en dan kan ik 1,5 uur weg. Op weekdagen ga ik soms in de ochtend een kilometer of 5 flink wandelen met Büebli in de wagen.

Inmiddels bekomen van de schok maar blijft onwerkelijk. En schiet door t plafond van de stress bij elk steekje. Zal er wel bij horen.

Na het nieuws elke week een echo gehad. Combinatietest achter de rug, nu wachten op de uitslag. En dan spannend tot de 20wk.

Sophietje wat goed om te horen dat je alweer wat weken verder bent en dus steeds meer uit de 'gevarenzone' komt wat betreft de kans op een miskraam. Al snap ik dat het nog spannend is en waarschijnlijk ook blijft, misschien zelfs tot hij/zij er eindelijk echt is! Maar hoop dat het vertrouwen overheerst! En dat je ook al kan genieten van dit wonder. Ben echt heel blij voor je.

En Lavendel, bedankt nog voor je felicitatie

Leuk om te lezen hoe je geniet van je kleine meisje!

Hier gaat alles goed, ook nog lekker verlof. En ik geniet ontzettend van de kleine meid.

Een tweede kindje zou wel een wens zijn na een tijdje.

Ooit, voordat bleek dat zwanger worden niet vanzelf zou gaan, had ik zelfs graag drie kinderen gewild.

Maar als het bij een kindje blijft, kan ik daar goed mee leven. Ik tel mijn zegeningen nu.



Hoop dat het met iedereen hier goed gaat! Ik lees in ieder geval goede berichten hier!

Liefs!

Hallo meiden,

Na een hele lange poos radio stilte, eindelijk weer een berichtje van mij.

Ik vraag me af of ik jullie al gefeliciteerd heb, selectia met je zoon en tulpie met je dochter.

en uiteraard sophietje en nina-nina met jullie zwangerschap.

Mocht ik iemand vergeten zijn excuses . heb niet alles terug gelezen.



Hier na een moeizame start, was ik met 5 maanden weer zover, waar ik na een maand had willen zijn.

Een pittig begin, langzaam herstel, ontevreden baby, enorme krampjes, reflux, baby die niet wil slapen, zelf daardoor weinig slaap, ja dat heeft mij lichamelijk en geestelijk behoorlijk te pakken gehad.



Ons meisje hield/houdt ons bezig, ze wilde vanaf het begin al meer dan dat ze kon, daardoor gunt ze haar zelf ook geen slaap, ze wil alles mee krijgen.......Niks missen, nieuwsgierig aagje....Het slapen is nog steeds drama, maar dat heb ik geaccepteerd. Sindsdien geeft dat rust. (slaapt overdag max 1,5uur....).



Inmiddels met 4-5 maand kon ze zelf zitten en even later zelf ook staan. Sindsdien is ze een totaal ander meisje geworden. Ze is zo tevreden, zo lief, het echte genieten is nu sinds 2,5 maand echt begonnen! Zelfs buitenstaanders zoals kdv/gastouder zeggen t, dat we een heerlijk vrolijk kind hebben. En ja, dat vrolijke meisje, maakt alle ellende van de eerste maanden goed.

Ze kruipt der op los, zo schattig dat wiebelende kontje, en inmiddels loopt ze ook al een dikke maand bij de tafels en banken.

Ja ze gaat hard.........nog even en dan mag ik er achteraan rennen....

We hebben een meisje met een pittig karakterje, mag ook, maar soms zou ik willen dat er iets minder in zat.



Het eerste woordje is ook gezegd... "mama" zo schattig.

Als je dat hoort, voel je die onvoorwaardelijke liefde. De trots, het geluk en de blijdschap dat je je mama mag noemen van een klein meisje. Tranen van geluk, dat de weg er naar toe, de nasleep van de bevalling, de eerste pittige maanden het allemaal waard is!

Zo cliché, maar zo waar...

Maar blijf ik ook die dichte wond voelen, de pijn van de stellen, papa's en mama's met uitblijvende kinderwens....



Liefs

Hé Piena wat leuk om van jou te horen en wat heb jij een pittige tijd gehad! Ik denk dat de combinatie van niet slapen - huilen - reflux en dan ook nog je eigen herstel je inderdaad helemaal kan opbreken. Dan kom je in zo'n vicieuze cirkel en is het gewoon lastig dat te doorbreken.

Heb je wel langer verlof genomen of moest je na 12 weken ook weer beginnen met werken?

Jij hebt wel een erorm bijdehand en sterk meisje zeg, zo snel al zitten en staan. Je hoort wel eens dat babys gefrustreerd worden van zichzelf als ze nog niets kunnen. Elk kind zal wel z'n fases hebben.



Jouw laatste zin Piena, dat je de pijn nog voelt als dichte wond kan ik mij ook in inleven. Aan de ene kant wil ik het niet vergeten hoe verdrietig het allemaal was, aan de andere kant geniet ik nu zo van mijn zoontje dat het ook allemaal weer heel ver weg lijkt. Over 2 weken is het een jaar geleden dat ik in het zkh hoorde dat ik zwanger was. Ik heb de dag gemarkeerd in onze agenda's en wil het ook echt gaan vieren.



@Sophietje heb je de 20w echo gehad en weten jullie het geslacht nu? Blijft spannend allemaal natuurlijk. Ik vond het zeker tm 25 weken allemaal erg spannend. Wilde toen ook niets kopen, Man heeft in het begin alle kleertjes uitgezocht. En toen gingen we met 26/27 weken op vakantie naar Azie (was bewust zo gepland hoor) en kreeg ik weer enorm de kriebels dat ik met een levensvatbare baby in mijn buik liep die theoretisch zou kunnen overleven als ik daar ter plekke zou bevallen.



@Nina-nana: met jou alles goed?



@hier: over 3 weken weer werken dus ik probeer nog wat laatste dingen te doen die ik tijdens mijn verlof gedaan wilde hebben. Ik vind het prima om weer te gaan werken, maar het zal echt wel weer even duren voor we een nieuw evenwicht hebben gevonden. Wij hebben allebei best drukke en verantwoordelijke banen, daar komt nu een nieuwe verantwoordelijkheid bij.

Bübli groeit als kool, is blij, makkelijk en echt een heerlijk jongetje. Begint dingen te bestuderen, vast te pakken, en is nog steeds fysiek heel sterk.



Fijne sinterklaas en alvast fijne kerst dames!

Lieve dames,



Wat gaat de tijd toch snel! @sophietje, gefeliciteerd en jemig wat een ervaring zeg...je zal wel uit de beugels gevallen zijn van verrassing. Door alle angsten tijdens de zwangerschap leken die stomme weken wel te kruipen, en zie straks maar als je kindje er eenmaal is, dan vliegt de tijd. Ik hoop dat je ook lekker kunt genieten en dat je de terugkomende paniekjes kun accepteren... Ik heb op een gegeven moment al mijn angsten voor weer een miskraam geaccepteerd en en daarmee werd dat gewoon een deel van mijn zwangerschap. Dat hielp. Ik herken ook wat Selectia zegt, ik heb ook op 26 weken pas iets gekocht voor de baby.



@nina-nana, lekker genieten van een groeiende buik!

Ik ben het overzicht een beetje kwijt, hoe ver ben je nu?



@piena, wat naar om te lezen zeg, en ik kan het me goed voorstellen dat het maanden zijn waar je niet naar terug verlangt. Wat fijn dat het nu zo genieten is.



@Selectia, weer werken! Spannend. Blijf je fulltime werken of minder je? Ik kan me herinneren dat ik het wel erg fijn vond om weer te gaan werken. Vooral door het wonen in het buitenland, zonder familie en met weinig vrienden, werden de dagen thuis op een gegeven moment best wel saai en eenzaam. Ervaar jij dat ook zo? Ben benieuwd hoe je het gaat ervaren.



Hier gaat alles super. Behalve vandaag dan, want ik lig ziek in bed. Gelukkig op een opvangdag, dus de kleine dikkerd zit lekker met z'n vriendjes te spelen en ik heb net 3,5 uur geslapen. Whaaaa wat een genot haha. Grappig hoe snel je went aan weinig slaap als je een kind hebt (al lijkt m'n man er slecht aan te kunnen wennen ), maar als er zich dan een moment voordoet waarop je ongelimiteerd kunt slapen... hemels!

Maar goed. Hier dus alles goed. Kleintje is al 10,5 maand en ik ben verliefd. Hij is zoooo schattig. Haha. Kruipt als een malle, komt aan dingen waar hij niet aan mag komen, gilt van plezier als hij de hond ergens ziet, kruipt er dan met grote bombarie naar toe en gaat er half bovenop zitten, de hond op zijn beurt zucht dan diep en denkt die eerste 10 jaar van m'n leven waren zo lekker rustig... geweldig tafereel. Hij trekt zich bij alles omhoog en heeft dan de tijd van z'n leven. Lekker trommelen met z'n handen op de tafel, tegen het raam, etc. Wat is het toch een genot. Hij eet super goed, ik heb een leuk kookboek gekocht met gezonde recepten en dat brengt toch wel tot ideeën die ik zelf niet had. Ik vond het best moeilijk om steeds wat te bedenken, dus voor mij is zo'n boek een uitkomst.

We zitten met hem op zwemles, al is het nu vooral lekker comfortabel worden in het water en lekker trappelen en drijven. Hij vindt het super leuk, zodra hij het bad ziet begint ie te trappelen.

Heeft sinds een paar weken wel dat hij wat eenkennig wordt. Ik kan hem niet meer maar zo bij iedereen in de armen drukken, dan raakt ie echt in paniek. Vind het wel lastig hoe ik daarmee om moet gaan. Sommigen zeggen dat je dat moet forceren, maar dat lukt me niet en wil ik ook niet. Probeer nu wat meer tijd in te plannen zodra ik weet dat ik hem ergens moet achterlaten, zodat hij even kan kijken en hopelijk op z'n gemak raakt. In de auto naar de opvang praat ik altijd al tegen hem en vertel hem dat ik wegga maar ook weer terug kom. Hij zal dat nu nog niet begrijpen, maarja het kan geen kwaad denk ik haha. Iemand van jullie ook door zo'n fase gegaan?

Enige nadeel trouwens van de opvang is dat hij echt supervaak verkouden is. Ben al een paar keer naar de dokter geweest en de laatste keer maar gevraagd of er niet wat anders kan zijn. Heb niet het idee dat die andere kinderen ook zo vaak verkouden zijn. Maar hij houdt het erop dat babies in hun eerste jaar met gemak 6 tot 10 x verkouden kunnen worden en dat de opvang een poel is van bacteriën. De ene baby is er vatbaarder voor dan de ander. Dus wij hebben een vatbare;). Dat betekent weer nachten wakker omdat hij niet door z'n neus kan ademen en dan kan hij niet duimen en dat staat gelijk aan drama. En als hij zich zo naar voelt, houd ik 'm maar weer thuis. Nu heb ik een erg flexibele baan en kan veel vanuit huis doen, maar hoe doen andere ouders dat in hemelsnaam?



Hij zegt wel eens mama en mamama maar heb nog niet het idee dat hij het helemaal bewust zegt, dus ik tel het nog niet als eerste woordje. Ben benieuwd!



Oh en ja wij zijn al 'begonnen' aan een tweede. Hebben een afspraak en check bij de fertiliteitsarts gehad en de prescriptie voor de hormoonpillen en de ovulatiespuit ligt op de tafel. We beginnen de eerste poging in januari. Ik vind het vreselijk eng. We hebben nu een lief gezond kindje en dat is eigenlijk alles wat we wilden. Dus waarom nu het risico nemen? Maarja, wat is het risico en waar ben ik dan eigenlijk bang voor? We willen allebei erg graag twee kinderen en het lijkt ons ook voor uk leuk. Niet dat dat een doorslaggevende drijfveer is, maar het speelt wel mee. Dus dan maar snel haha. Want hoe ouder ik word hoe meer risico's er weer zijn. Dus ja, wij gaan weer beginnen! Vorige keer was het in 1x raak, dus we zijn nu erg aan het proberen om onze verwachtingen laag te houden. Maarja je weet maar nooit hihi. Ik vind het doodeng maar ook wel weer heel erg bijzonder.



Nou ik ga m'n boekwerk maar weer eens afsluiten. Ik las wel eens iets over een Facebook groep? Hoe werkt dat?



Liefs aan jullie allen!

Lieve dames,



Wat gaat de tijd toch snel! @sophietje, gefeliciteerd en jemig wat een ervaring zeg...je zal wel uit de beugels gevallen zijn van verrassing. Door alle angsten tijdens de zwangerschap leken die stomme weken wel te kruipen, en zie straks maar als je kindje er eenmaal is, dan vliegt de tijd. Ik hoop dat je ook lekker kunt genieten en dat je de terugkomende paniekjes kun accepteren... Ik heb op een gegeven moment al mijn angsten voor weer een miskraam geaccepteerd en en daarmee werd dat gewoon een deel van mijn zwangerschap. Dat hielp. Ik herken ook wat Selectia zegt, ik heb ook op 26 weken pas iets gekocht voor de baby.



@nina-nana, lekker genieten van een groeiende buik!

Ik ben het overzicht een beetje kwijt, hoe ver ben je nu?



@piena, wat naar om te lezen zeg, en ik kan het me goed voorstellen dat het maanden zijn waar je niet naar terug verlangt. Wat fijn dat het nu zo genieten is.



@Selectia, weer werken! Spannend. Blijf je fulltime werken of minder je? Ik kan me herinneren dat ik het wel erg fijn vond om weer te gaan werken. Vooral door het wonen in het buitenland, zonder familie en met weinig vrienden, werden de dagen thuis op een gegeven moment best wel saai en eenzaam. Ervaar jij dat ook zo? Ben benieuwd hoe je het gaat ervaren.



Hier gaat alles super. Behalve vandaag dan, want ik lig ziek in bed. Gelukkig op een opvangdag, dus de kleine dikkerd zit lekker met z'n vriendjes te spelen en ik heb net 3,5 uur geslapen. Whaaaa wat een genot haha. Grappig hoe snel je went aan weinig slaap als je een kind hebt (al lijkt m'n man er slecht aan te kunnen wennen ), maar als er zich dan een moment voordoet waarop je ongelimiteerd kunt slapen... hemels!

Maar goed. Hier dus alles goed. Kleintje is al 10,5 maand en ik ben verliefd. Hij is zoooo schattig. Haha. Kruipt als een malle, komt aan dingen waar hij niet aan mag komen, gilt van plezier als hij de hond ergens ziet, kruipt er dan met grote bombarie naar toe en gaat er half bovenop zitten, de hond op zijn beurt zucht dan diep en denkt die eerste 10 jaar van m'n leven waren zo lekker rustig... geweldig tafereel. Hij trekt zich bij alles omhoog en heeft dan de tijd van z'n leven. Lekker trommelen met z'n handen op de tafel, tegen het raam, etc. Wat is het toch een genot. Hij eet super goed, ik heb een leuk kookboek gekocht met gezonde recepten en dat brengt toch wel tot ideeën die ik zelf niet had. Ik vond het best moeilijk om steeds wat te bedenken, dus voor mij is zo'n boek een uitkomst.

We zitten met hem op zwemles, al is het nu vooral lekker comfortabel worden in het water en lekker trappelen en drijven. Hij vindt het super leuk, zodra hij het bad ziet begint ie te trappelen.

Heeft sinds een paar weken wel dat hij wat eenkennig wordt. Ik kan hem niet meer maar zo bij iedereen in de armen drukken, dan raakt ie echt in paniek. Vind het wel lastig hoe ik daarmee om moet gaan. Sommigen zeggen dat je dat moet forceren, maar dat lukt me niet en wil ik ook niet. Probeer nu wat meer tijd in te plannen zodra ik weet dat ik hem ergens moet achterlaten, zodat hij even kan kijken en hopelijk op z'n gemak raakt. In de auto naar de opvang praat ik altijd al tegen hem en vertel hem dat ik wegga maar ook weer terug kom. Hij zal dat nu nog niet begrijpen, maarja het kan geen kwaad denk ik haha. Iemand van jullie ook door zo'n fase gegaan?

Enige nadeel trouwens van de opvang is dat hij echt supervaak verkouden is. Ben al een paar keer naar de dokter geweest en de laatste keer maar gevraagd of er niet wat anders kan zijn. Heb niet het idee dat die andere kinderen ook zo vaak verkouden zijn. Maar hij houdt het erop dat babies in hun eerste jaar met gemak 6 tot 10 x verkouden kunnen worden en dat de opvang een poel is van bacteriën. De ene baby is er vatbaarder voor dan de ander. Dus wij hebben een vatbare;). Dat betekent weer nachten wakker omdat hij niet door z'n neus kan ademen en dan kan hij niet duimen en dat staat gelijk aan drama. En als hij zich zo naar voelt, houd ik 'm maar weer thuis. Nu heb ik een erg flexibele baan en kan veel vanuit huis doen, maar hoe doen andere ouders dat in hemelsnaam?



Hij zegt wel eens mama en mamama maar heb nog niet het idee dat hij het helemaal bewust zegt, dus ik tel het nog niet als eerste woordje. Ben benieuwd!



Oh en ja wij zijn al 'begonnen' aan een tweede. Hebben een afspraak en check bij de fertiliteitsarts gehad en de prescriptie voor de hormoonpillen en de ovulatiespuit ligt op de tafel. We beginnen de eerste poging in januari. Ik vind het vreselijk eng. We hebben nu een lief gezond kindje en dat is eigenlijk alles wat we wilden. Dus waarom nu het risico nemen? Maarja, wat is het risico en waar ben ik dan eigenlijk bang voor? We willen allebei erg graag twee kinderen en het lijkt ons ook voor uk leuk. Niet dat dat een doorslaggevende drijfveer is, maar het speelt wel mee. Dus dan maar snel haha. Want hoe ouder ik word hoe meer risico's er weer zijn. Dus ja, wij gaan weer beginnen! Vorige keer was het in 1x raak, dus we zijn nu erg aan het proberen om onze verwachtingen laag te houden. Maarja je weet maar nooit hihi. Ik vind het doodeng maar ook wel weer heel erg bijzonder.



Nou ik ga m'n boekwerk maar weer eens afsluiten. Ik las wel eens iets over een Facebook groep? Hoe werkt dat?



Liefs aan jullie allen!

Hi ladies,



Leuk weer zoveel te lezen hier.

@Uil: jullie zijn lekker voortvarend! Wij willen ook wel graag een tweede en het wordt dan inderdaad tijd voor een nieuwe afspraak in het ziekenhuis in het nieuwe jaar. Maar alles op zijn tijd, we zijn ook wel een beetje angstig voor weer zo'n tijd en hoe ver laat je je overal in meeslepen en hoe lang ga je dan door? En ook was het geen gemakkelijke tijd voor ons de eerste maanden, ik was door de hormonen behoorlijk van slag.



@Piena: ik herken wel dat de eerste tijd heftig was, al lag het dan bij ons vooral aan mij en niet zozeer aan zoon. Zoon is echt makkelijkste baby die er maar kan zijn. Hij kijkt rustig om zich heen en vermaakt zich eigenlijk met alles. Nu gaat hij lekker aan staan en alles pakken wat er in huis te vinden is en meenemen: onderzetters, schoenen, stoffer en blik. En een grote hobby is achter de kat aankruipen.

Ik merk wel dat ik heel veel tijd nodig gehad heb om weer bij te komen, en gelukkig kon ik mijn werk ook langzaam opbouwen, inmiddels ben ik weer volledig aan de slag.



@hopen en lavendel: hoe gaat het bij jullie?



@tulpie en @selectia: hebben jullie het werkende leven alweer opgepakt? Hoe bevalt dat?



@Sophietje: hoe gaat het met de zwangerschap? Ik heb de eerste dingetjes gekocht bij 20 weken, toen die echo goed was. Duurde ook lang voordat ik erin durfde te geloven.

En nu maar weer eens aan de slag.

Allemaal de beste wensen! Dat het voor iedereen een mooi jaar mag worden



Piena, wat fijn om te horen dat je nu zo geniet van je meisje na die moeilijke start!



Uil, wat leuk om jouw update te lezen, fijn dat alles zo goed gaat op die verkoudheden na dan En wat spannend dat jullie weer begonnen zijn aan het traject. Ik hoop voor jullie dat het snel raak is. Zou toch een mooi begin van 2017 zijn. Sterkte weer met alle spuiten, hormonen en wachtdagen...

Wat Nordic zegt herken ik wel, het lijkt me ook erg spannend weer te beginnen daaraan. Wij willen ook graag een tweede kind. Nu nog even niet, maar wil ook niet te lang wachten. Misschien tegen de zomer. Ik vind het ook moeilijk om weer met die onzekerheid om te moeten gaan. Het zal hopelijk iets minder beladen zijn omdat ik er nu immers al een heb. Maar leuk is anders natuurlijk, zou willen dat het niet nodig was en de natuur zijn werk deed.



Ik ben weer aan het werk, het is wel oké om weer met andere dingen bezig te zijn, maar vind het wel pittig al het geregel zoals het kolven en het op tijd klaar zijn voor vertrek. Ik ben al geen ochtendmens en daarbij heb ik nog gebroken nachten, dus het is wel even aanpoten.

Maar alles gaat goed en mijn kleine meisje doet het hartstikke goed. Op het kinderdagverblijf drinkt ze alleen niet zoveel. Ze moet echt nog wel wennen daar, het is natuurlijk veel drukker dan thuis.



Hoe gaat het met iedereen verder?

Liefs