Relaties
alle pijlers
Mijn moeder en haar duivelsgebroed, help
zondag 28 december 2008 om 21:12
*Excuseert zich reeds bij voorbaat voor de lange posting*
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
zondag 28 december 2008 om 21:22
Vreselijk, Mastermind... dikke knuffel! Ik vind dat je je echt keurig gedragen hebt! Kan me voorstellen dat je je gekwetst voelt, maar je doet er niet zoveel aan.
Bijltje gehakt? Ja, mijn vader kiest consequent altijd de kant van zijn vriendin. Dat betekent dat hij niet op mijn afstuderen is geweest, niet op dat van mijn broer, niet op de bruiloften van mijn broers, en dat mijn neven en nichten het voor een groot deel zonder opa moeten stellen, want "dat is zo moeilijk voor vriendin van pa". En nog zo wat van die dingetjes...
Oplossing? Nee. Ik heb al jaren geen contact met mijn vader want ik kan dit niet.
Hoop dat je toch een fijne oud en nieuw hebt!
Bijltje gehakt? Ja, mijn vader kiest consequent altijd de kant van zijn vriendin. Dat betekent dat hij niet op mijn afstuderen is geweest, niet op dat van mijn broer, niet op de bruiloften van mijn broers, en dat mijn neven en nichten het voor een groot deel zonder opa moeten stellen, want "dat is zo moeilijk voor vriendin van pa". En nog zo wat van die dingetjes...
Oplossing? Nee. Ik heb al jaren geen contact met mijn vader want ik kan dit niet.
Hoop dat je toch een fijne oud en nieuw hebt!
zondag 28 december 2008 om 21:25
Nee, absoluut niet kinderachtig, wat mij betreft heb je die gevoelens terecht. Ik vind het heel naar te horen dat het zo verlopen is, je zag er juist zo naar uit.
Is het een idee om je gevoelens, dat wat je graag tegen je moeder wil zeggen op papier te zetten, haar die brief te geven? Ik krijg de indruk dat ze in een gesprek niet echt luistert, niet open staat. Misschien dat dit kan werken om tot haar door te dringen, haar te laten weten wat het me je doet.
Sterkte
Is het een idee om je gevoelens, dat wat je graag tegen je moeder wil zeggen op papier te zetten, haar die brief te geven? Ik krijg de indruk dat ze in een gesprek niet echt luistert, niet open staat. Misschien dat dit kan werken om tot haar door te dringen, haar te laten weten wat het me je doet.
Sterkte
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zondag 28 december 2008 om 21:28
Ik spreek uit ervaring... ook een moeder met een apart geval van een vriend...
Ruzies aan de lopende band gehad, mams ging in de verdediging of zwakte de hele boel dan weer af..
12 jaar (!!!) niks tegen hem gezegd, en toen hem geaccepteerd als groot kind... En mn mams... tja... zit ook geen verandering in. Oppervlakkig contact en dat gaat goed... meer zit er gewoon niet in.
Ik ben oprecht blij dat mams happy met hem is, ik had hem al tig keer door de plee getrokken... Maar ja, ik hoef (godzijdank) niet met hem te leven...
Acceptatie is geloof ik het toverwoord of kiezen om te vechten tegen de bierkaai...
Ruzies aan de lopende band gehad, mams ging in de verdediging of zwakte de hele boel dan weer af..
12 jaar (!!!) niks tegen hem gezegd, en toen hem geaccepteerd als groot kind... En mn mams... tja... zit ook geen verandering in. Oppervlakkig contact en dat gaat goed... meer zit er gewoon niet in.
Ik ben oprecht blij dat mams happy met hem is, ik had hem al tig keer door de plee getrokken... Maar ja, ik hoef (godzijdank) niet met hem te leven...
Acceptatie is geloof ik het toverwoord of kiezen om te vechten tegen de bierkaai...
zondag 28 december 2008 om 21:30
Wat een verhaal, Mastermind. Ik heb er geen ervaring mee, maar ik vraag me toch stevig af waarom jouw moeder op geen enkel moment ingegrepen heeft. Maar dat terzijde, dat zij achteraf ook nog eens jou 'aan de kant' schuift terwijl hij degene is die de problemen heeft veroorzaakt...
Zal je vertellen wat mijn eigen moeder een keer gedaan heeft. Ik had vreselijke ruzie met mijn vader, zou met Pasen naar mijn ouders gaan, vader wilde mij niet om zich heen hebben met de feestdagen, dus moeder heeft er voor gezorgd dat pa bij zijn broer Pasen door kon brengen. Moeder koos niet mijn zijde in de ruzie (pa was falikant tegen een vriendje die ik destijds had), maar was dus wel duidelijk in dat degene die NIET samen wilde vieren degene was die moest opzouten. Sterk wijf, he En zij is 1.65 cm, vader 2.02 en twee keer zo zwaar als moeders
Dat is dus hoe mijn moeder zoiets ooit heeft opgelost. Jouw manier dus eigenlijk.
Zal je vertellen wat mijn eigen moeder een keer gedaan heeft. Ik had vreselijke ruzie met mijn vader, zou met Pasen naar mijn ouders gaan, vader wilde mij niet om zich heen hebben met de feestdagen, dus moeder heeft er voor gezorgd dat pa bij zijn broer Pasen door kon brengen. Moeder koos niet mijn zijde in de ruzie (pa was falikant tegen een vriendje die ik destijds had), maar was dus wel duidelijk in dat degene die NIET samen wilde vieren degene was die moest opzouten. Sterk wijf, he En zij is 1.65 cm, vader 2.02 en twee keer zo zwaar als moeders
Dat is dus hoe mijn moeder zoiets ooit heeft opgelost. Jouw manier dus eigenlijk.
Om een kort verhaal lang te maken...
zondag 28 december 2008 om 21:33
Jeetje, wat en verhaal! Ik vind dat je volledig in je gelijk staat.
Ik ben alleen bang dat je moeder niet zal inzien dat het niet klopt wat ze doet, laat staan die vriend van haar.
Heb je een rechtsbijstandverzekering? voor als het ooit zo komt of zo, je weet maar nooit. Verer zou ik het zwart op wit zetten hoe het volgnes jou geregeld meot worden en dit ook aan je moeder geven.
Verder zou ik niet zo heel veel meer van je moeder en vriend verwachten.....
Heel veel sterkte!!
Ik ben alleen bang dat je moeder niet zal inzien dat het niet klopt wat ze doet, laat staan die vriend van haar.
Heb je een rechtsbijstandverzekering? voor als het ooit zo komt of zo, je weet maar nooit. Verer zou ik het zwart op wit zetten hoe het volgnes jou geregeld meot worden en dit ook aan je moeder geven.
Verder zou ik niet zo heel veel meer van je moeder en vriend verwachten.....
Heel veel sterkte!!
zondag 28 december 2008 om 21:33
Jeetje meis, wat een rotsituatie.
Logisch dat je kwaad bent, je bent haar kind, en dat zul je altijd blijven, ik vind het niet meer dan logisch dat ze jouw belang voorop zou stellen (mits niet onterecht natuurlijk).
Dat je volwassen bent doet daar niks aan af vind ik.
Ik zou niet goed weten hoe je met S om moet gaan. Maar ik hoop inderdaad dat je eens met je moeder kunt praten zonder S erbij. Of schrijf haar anders een brief? In elk geval denk ik wel dat ze zou moeten horen, eens puur uit je hart, hoe dit voor je is.
Dat je al een van je ouders bent verloren, maar dat je niet nog eens de andere ouder wil verliezen om dat een een of andere idioot zich niet volwassen kan gedragen.
Heel dikke knuffel voor jou!!!
Logisch dat je kwaad bent, je bent haar kind, en dat zul je altijd blijven, ik vind het niet meer dan logisch dat ze jouw belang voorop zou stellen (mits niet onterecht natuurlijk).
Dat je volwassen bent doet daar niks aan af vind ik.
Ik zou niet goed weten hoe je met S om moet gaan. Maar ik hoop inderdaad dat je eens met je moeder kunt praten zonder S erbij. Of schrijf haar anders een brief? In elk geval denk ik wel dat ze zou moeten horen, eens puur uit je hart, hoe dit voor je is.
Dat je al een van je ouders bent verloren, maar dat je niet nog eens de andere ouder wil verliezen om dat een een of andere idioot zich niet volwassen kan gedragen.
Heel dikke knuffel voor jou!!!
zondag 28 december 2008 om 21:38
Hey lieve MM wat rot voor je dat het zo gegaan is, vooral omdat je er zo naar uitkeek.
Het is absoluut niet kinderachtig van je, juist hartstikke knap van je dat je nog zo rustig gereageerd hebt!
Heb helaas geen tips voor je, hoop dat je toch een fijne O&N hebt met je broer en anders ben je hier ook van harte welkom.
Liefs
Het is absoluut niet kinderachtig van je, juist hartstikke knap van je dat je nog zo rustig gereageerd hebt!
Heb helaas geen tips voor je, hoop dat je toch een fijne O&N hebt met je broer en anders ben je hier ook van harte welkom.
Liefs
zondag 28 december 2008 om 21:38
zondag 28 december 2008 om 21:42
Voor de volgende keer: nooit geldzaken, politiek of emotionele beslommeringen bespreken tijdens kerst, oud en nieuw, pasen, pinksteren en verjaardagen. Daar komt naar mijn ervaring altijd drama van.
Verder is het k#t dat je moeder liever bij haar vriend is. En vooral dat ze zegt dat je geen drie meer bent - ontzettend harde opmerking van je moeder. Mijn moeder kan ook zo hard zijn; mijn hoop en verwachtingen van haar lopen nooit gelijk met de realiteit, jammer genoeg. Een warme band hebben we dus niet. Ik heb dat lang heel erg gevonden, en vind dat nog steeds wel, maar ik heb inmiddels ondekt dat een oppervlakkiger relatie met mijn moeder veel bevredigender is. Als ik niets verwacht, word ik ook niet gekwetst.
Ik heb het beeld dat ik heb van hoe een moeder zou moeten zijn bijgesteld. Ergens vond ik dat kinderen de prioriteit van hun ouders zouden moeten zijn, maar pijnlijk maar waar, is dat voor sommige ouders nu eenmaal niet zo. Mijn moeders prioriteiten liggen bij haar eigen leven en hoe zij dat wil leven. En na twintig jaar opvoeding is dat ook wel begrijpelijk.
Het is even slikken; maar ik ben volwassen en ik heb officieel geen moeder meer nodig. Ik voel me er soms wel eenzaam onder, maar ik weet dat het soms gewoon zo loopt.
Misschien helpt het je als je je moeder anders gaat zien, wat minder als een moeder. Dan is het ook niet zo erg als ze zich niet zo gedraagt.
Verder is het k#t dat je moeder liever bij haar vriend is. En vooral dat ze zegt dat je geen drie meer bent - ontzettend harde opmerking van je moeder. Mijn moeder kan ook zo hard zijn; mijn hoop en verwachtingen van haar lopen nooit gelijk met de realiteit, jammer genoeg. Een warme band hebben we dus niet. Ik heb dat lang heel erg gevonden, en vind dat nog steeds wel, maar ik heb inmiddels ondekt dat een oppervlakkiger relatie met mijn moeder veel bevredigender is. Als ik niets verwacht, word ik ook niet gekwetst.
Ik heb het beeld dat ik heb van hoe een moeder zou moeten zijn bijgesteld. Ergens vond ik dat kinderen de prioriteit van hun ouders zouden moeten zijn, maar pijnlijk maar waar, is dat voor sommige ouders nu eenmaal niet zo. Mijn moeders prioriteiten liggen bij haar eigen leven en hoe zij dat wil leven. En na twintig jaar opvoeding is dat ook wel begrijpelijk.
Het is even slikken; maar ik ben volwassen en ik heb officieel geen moeder meer nodig. Ik voel me er soms wel eenzaam onder, maar ik weet dat het soms gewoon zo loopt.
Misschien helpt het je als je je moeder anders gaat zien, wat minder als een moeder. Dan is het ook niet zo erg als ze zich niet zo gedraagt.
zondag 28 december 2008 om 21:43
Jeeeeetje zeg, en dan het idee dat je gewoon gezellig kerst gaat vieren, wat een lamlul!
Ik heb niet zozeer met dat bijltje gehakt, wel af en toe een akkefietje met mijn vriend, die vind dat hij soms het 3e wiel aan de wagen is als Snaak (mijn dochtertje van 4) en wij samen zijn, en dat is vaak zo, dat we samenzijn. Nu met samenwoonplannen zal ie dat moeten accepteren, Snaak gaat voor alles, en volgens mij hoort dat ook zo, dat is je moedergevoel, je instinct.. ( mss veranderd dat nog als ze ouder word, dat weet ik niet, maar nu is ze absoluut mijn nummer 1)
Verder weinig tips voor je, mss kun je eens rustig met je moeder alleen gaan praten, zonder dat misselijk stuk vreten erbij? En idd, wat betreft die vraag van Zwieber, die onterving, is dat ook zijn aandeel in het geheel??
Ik heb niet zozeer met dat bijltje gehakt, wel af en toe een akkefietje met mijn vriend, die vind dat hij soms het 3e wiel aan de wagen is als Snaak (mijn dochtertje van 4) en wij samen zijn, en dat is vaak zo, dat we samenzijn. Nu met samenwoonplannen zal ie dat moeten accepteren, Snaak gaat voor alles, en volgens mij hoort dat ook zo, dat is je moedergevoel, je instinct.. ( mss veranderd dat nog als ze ouder word, dat weet ik niet, maar nu is ze absoluut mijn nummer 1)
Verder weinig tips voor je, mss kun je eens rustig met je moeder alleen gaan praten, zonder dat misselijk stuk vreten erbij? En idd, wat betreft die vraag van Zwieber, die onterving, is dat ook zijn aandeel in het geheel??
zondag 28 december 2008 om 21:44
Dat onterven: ik vermoed om dezelfde reden als mijn ouders:
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
In het geval van MM ligt het anders, aangezien S haar vader niet is, en zij dus in principe volgens mij recht zou hebben op haar moeders geld.
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
In het geval van MM ligt het anders, aangezien S haar vader niet is, en zij dus in principe volgens mij recht zou hebben op haar moeders geld.
zondag 28 december 2008 om 21:47
Je verhaal is heel herkenbaar, Mastermind. Heb jaren in zelfde soort situatie gezeten met moeder en stiefvader. Wil er even niet teveel over uitwijden nu, maar heb mn moeder ook wel eens een jaar niet gezien. Ik heb letterlijk afstand genomen door eerst 200 km verderop te gaan wonen en later duizenden..
Nu woon ik weer dichtbij en het gaat gelukkig veel beter. Ze doen beiden hun best om zaken uit het verleden goed te maken, al weet ik dat mn moeder altijd voor hem zal kiezen....Ik weet dat ze heel veel van mij houdt en dat maakt veel goed. Ik kan leven met haar tekortkomingen t.o.v. haar kinderen, omdat die vaak ontstaan zijn uit huleploosheid en ook een bepaalde domheid. En ik kan mijzelf heel goed redden, sta boven heel veel dingen nu.
Ik kan het hem en haar vergeven, vergeten doe ik t nooit. Mn broer en zus kunnen dat nog steeds nog niet en hebben al jaren geen contact meer met haar.
Ik vind jouw moeder zooo onvoorstelbaar hard, dat ik alleen maar kan adviseren om het contact te verbreken.
Heel veel sterkte!
Nu woon ik weer dichtbij en het gaat gelukkig veel beter. Ze doen beiden hun best om zaken uit het verleden goed te maken, al weet ik dat mn moeder altijd voor hem zal kiezen....Ik weet dat ze heel veel van mij houdt en dat maakt veel goed. Ik kan leven met haar tekortkomingen t.o.v. haar kinderen, omdat die vaak ontstaan zijn uit huleploosheid en ook een bepaalde domheid. En ik kan mijzelf heel goed redden, sta boven heel veel dingen nu.
Ik kan het hem en haar vergeven, vergeten doe ik t nooit. Mn broer en zus kunnen dat nog steeds nog niet en hebben al jaren geen contact meer met haar.
Ik vind jouw moeder zooo onvoorstelbaar hard, dat ik alleen maar kan adviseren om het contact te verbreken.
Heel veel sterkte!
zondag 28 december 2008 om 21:48
quote:Vinyl schreef op 28 december 2008 @ 21:44:
Dat onterven: ik vermoed om dezelfde reden als mijn ouders:
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
In het geval van MM ligt het anders, aangezien S haar vader niet is, en zij dus in principe volgens mij recht zou hebben op haar moeders geld.Dat is niet onterven, dat is een langstlevende testament.
Dat onterven: ik vermoed om dezelfde reden als mijn ouders:
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
In het geval van MM ligt het anders, aangezien S haar vader niet is, en zij dus in principe volgens mij recht zou hebben op haar moeders geld.Dat is niet onterven, dat is een langstlevende testament.
zondag 28 december 2008 om 21:50
quote:Vinyl schreef op 28 december 2008 @ 21:44:
Dat onterven: ik vermoed om dezelfde reden als mijn ouders:
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
Ff offtopic, maar deze regelgeving is inmiddels al een aantal jaren veranderd hoor. De langstlevende ouder heeft vruchtgebruik van de erfenis.
(Kwam ik achter na mijn vaders overlijden, zijn vrouw (wel 8 dagen getrouwd) kan onze erfenis opmaken, omdat zij recht heeft op vruchtgebruik. In het geval van een woning kan zij dus blijven wonen, in geval van geld mag zij het op maken (simpel gezegd...)
Dat onterven: ik vermoed om dezelfde reden als mijn ouders:
Als mijn vader bijvoorbeeld overlijdt, dan krijgen wij als kinderen ons kindsdeel nog niet. Want anders zou mijn moeder uit hun huis moeten om ons dat deel te kunnen betalen.
Wij krijgen niks, totdat ze allebei zijn overleden.
Logisch overigens hoor, ik moet er niet aan denken dat mijn moeder uit huis zou moeten zodat wij het geld zouden krijgen.
Ff offtopic, maar deze regelgeving is inmiddels al een aantal jaren veranderd hoor. De langstlevende ouder heeft vruchtgebruik van de erfenis.
(Kwam ik achter na mijn vaders overlijden, zijn vrouw (wel 8 dagen getrouwd) kan onze erfenis opmaken, omdat zij recht heeft op vruchtgebruik. In het geval van een woning kan zij dus blijven wonen, in geval van geld mag zij het op maken (simpel gezegd...)
zondag 28 december 2008 om 21:51
Even over je erfenis. Ik zou onmiddellijk je moeder onterven en dit ook doorgeven aan S. Je moeder kan jou niet onterven, na haar dood heeft S. helaas het vruchtgebruik over jouw kindsdeel.
Over rare moeders en hun verkering? Ik heb zo'n schoonloeder, ze verhuist en laat dan alleen haar adres weten aan haar favoriete zoon (niet mijn partner).
We laten haar in haar sop gaarkoken, PPartner idem dito, hij hoeft haar ook niet meer. We zaten zelfs op de achterste rij tijdens de crematie van haar overleden partner. Geen uitnodiging gehad voor het afscheid nemen vooraf, geen uitnodiging om bij hun aan de koffietafel te zitten. Leken we bekenden ipv kind en schoonkind.
Laatste keer dat we er waren, was na haar verhuizing (adres afgetroggeld van haar ex) hebben het alleen over haar huis, haar hond, onze huisdieren, mijn werk en het weer gehad. Daar kun je namelijk geen ruzie over krijgen.
Waarschijnlijk moet je ook maar zo'n soort contact hebben met jouw moeder en S. negeren of altijd gelijk geven, dan kan hij geen ruzie met je maken. Deden wij ook met haar overleden partner (was nogal een grootmuil)
Over rare moeders en hun verkering? Ik heb zo'n schoonloeder, ze verhuist en laat dan alleen haar adres weten aan haar favoriete zoon (niet mijn partner).
We laten haar in haar sop gaarkoken, PPartner idem dito, hij hoeft haar ook niet meer. We zaten zelfs op de achterste rij tijdens de crematie van haar overleden partner. Geen uitnodiging gehad voor het afscheid nemen vooraf, geen uitnodiging om bij hun aan de koffietafel te zitten. Leken we bekenden ipv kind en schoonkind.
Laatste keer dat we er waren, was na haar verhuizing (adres afgetroggeld van haar ex) hebben het alleen over haar huis, haar hond, onze huisdieren, mijn werk en het weer gehad. Daar kun je namelijk geen ruzie over krijgen.
Waarschijnlijk moet je ook maar zo'n soort contact hebben met jouw moeder en S. negeren of altijd gelijk geven, dan kan hij geen ruzie met je maken. Deden wij ook met haar overleden partner (was nogal een grootmuil)
zondag 28 december 2008 om 21:52
quote:Zwieber schreef op 28 december 2008 @ 21:31:
Wat mij opviel: je moeder heeft jou en je broer al onterfd...heeft dit ook te maken met S? Of spelen er al langer conflicten met je moeder los van S?
Afgezien dat ik waardering heb dat je die rot situatie zolang al vol houdt, en ik denk dat je echt gelijk hebt, vroeg ik mij bovenstaande vraag ook direct af. Misschien te pijnlijk om over te spreken maar een kind onterven dat doet denken dat er al heel wat meer is voor gevallen.
Meis ik hoop dat je hoe dan ook bij je broer een fijne oud en nieuw hebt. Volgens mij zit er ook veel oudzeer in je familie. S. komt mij absoluut niet over als een fijne sympathieke man overigens. Je moeder zou wat ruggegraat mogen krijgen om het ook voor haar kinderen op te nemen (mijn mening).
Maar na alle ellende in 2008 wil ik je vooral zoveel liefde, geluk, gezondheid toewensen in 2009. Samen met je broer en je kat die je weer terug hebt. Hou vol XXX.
Wat mij opviel: je moeder heeft jou en je broer al onterfd...heeft dit ook te maken met S? Of spelen er al langer conflicten met je moeder los van S?
Afgezien dat ik waardering heb dat je die rot situatie zolang al vol houdt, en ik denk dat je echt gelijk hebt, vroeg ik mij bovenstaande vraag ook direct af. Misschien te pijnlijk om over te spreken maar een kind onterven dat doet denken dat er al heel wat meer is voor gevallen.
Meis ik hoop dat je hoe dan ook bij je broer een fijne oud en nieuw hebt. Volgens mij zit er ook veel oudzeer in je familie. S. komt mij absoluut niet over als een fijne sympathieke man overigens. Je moeder zou wat ruggegraat mogen krijgen om het ook voor haar kinderen op te nemen (mijn mening).
Maar na alle ellende in 2008 wil ik je vooral zoveel liefde, geluk, gezondheid toewensen in 2009. Samen met je broer en je kat die je weer terug hebt. Hou vol XXX.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
