Relaties
alle pijlers
Mijn moeder en haar duivelsgebroed, help
zondag 28 december 2008 om 21:12
*Excuseert zich reeds bij voorbaat voor de lange posting*
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
maandag 29 december 2008 om 01:51
quote:sunrise2 schreef op 29 december 2008 @ 01:49:
milo...ik weet niet of het iets zou helpen?
maar mischien dat de ogen van haar moeder dan open gaan?
en dan zou zien dat haar vlees en bloed dan veeeeeel belangrijker zijn dan een vriend.
Neu.
De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat m'n moeder sowieso niet zo'n ster is op dat punt. Toen mijn ouders op m'n 15e gingen scheiden en ik bij mijn vader bleef wonen, kreeg ik ook geen sleutel van mijn moeders huis "want ik had haar weggedaan".
milo...ik weet niet of het iets zou helpen?
maar mischien dat de ogen van haar moeder dan open gaan?
en dan zou zien dat haar vlees en bloed dan veeeeeel belangrijker zijn dan een vriend.
Neu.
De eerlijkheid gebiedt mij om te zeggen dat m'n moeder sowieso niet zo'n ster is op dat punt. Toen mijn ouders op m'n 15e gingen scheiden en ik bij mijn vader bleef wonen, kreeg ik ook geen sleutel van mijn moeders huis "want ik had haar weggedaan".
maandag 29 december 2008 om 01:58
maandag 29 december 2008 om 01:59
ahhhh kom op zeg zulke dingen gaan toch te ver
Vind het echt sneu voor je moeder dat ze zo'n denkwijze hanteert (niet lullig bedoeld overigens)... je kan van je kinderen toch niet verwachten dat ze in een scheiding echt voor de een of de andere ouder kiezen en daarmee dus de ander helemaal laten vallen... ook kun je je nieuwe liefde niet voor het belang van je kinderen zetten vind ik (en ik heb geeneens kinderen maar zou het zelfs voor mn knijnen opnemen tegenover mn vriend )
ouderlijke liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn...
zowel van kind naar ouder...
als ouder naar kind...
er moet niet veel moeite voor contact nodig zijn...
je hoort aan een half woord genoeg te hebben...
je hoort het aan te voelen als je nodig bent...
Vind het echt sneu voor je moeder dat ze zo'n denkwijze hanteert (niet lullig bedoeld overigens)... je kan van je kinderen toch niet verwachten dat ze in een scheiding echt voor de een of de andere ouder kiezen en daarmee dus de ander helemaal laten vallen... ook kun je je nieuwe liefde niet voor het belang van je kinderen zetten vind ik (en ik heb geeneens kinderen maar zou het zelfs voor mn knijnen opnemen tegenover mn vriend )
ouderlijke liefde hoort onvoorwaardelijk te zijn...
zowel van kind naar ouder...
als ouder naar kind...
er moet niet veel moeite voor contact nodig zijn...
je hoort aan een half woord genoeg te hebben...
je hoort het aan te voelen als je nodig bent...
maandag 29 december 2008 om 02:00
MM...gatverdamme....ik heb er werkelijk geen woorden voor...sodeju hey..
@Mamasaar: Vind je Red Bull zó vies?
Ff serieus, tja de reacties hier verbazen me ergens ook wel weer. Voor mij is dit in zoverre bekend terrein, dat ik hier nu mensen op dingen zie reageren waar ik m'n wenkbrauw niet eens meer voor optrek. Zoals dat "wegdoen" toen ik 15 was, dat hoor ik nu al 13 jaar... Zij ziet daarin blijkbaar een grote reden om tegen mij te doen zoals ze doet. Kwartje begon pas te vallen (bij mij dan) toen ook m'n broer het huis uitging en bij mijn vader ging wonen. Hij had een béétje genoeg van S., die dingen deed als z'n spraakgebrek nadoen of z'n hardrockshirt scheuren omdat mijn moeder gekwetst was door de plaatjes die er op staan
@Mamasaar: Vind je Red Bull zó vies?
Ff serieus, tja de reacties hier verbazen me ergens ook wel weer. Voor mij is dit in zoverre bekend terrein, dat ik hier nu mensen op dingen zie reageren waar ik m'n wenkbrauw niet eens meer voor optrek. Zoals dat "wegdoen" toen ik 15 was, dat hoor ik nu al 13 jaar... Zij ziet daarin blijkbaar een grote reden om tegen mij te doen zoals ze doet. Kwartje begon pas te vallen (bij mij dan) toen ook m'n broer het huis uitging en bij mijn vader ging wonen. Hij had een béétje genoeg van S., die dingen deed als z'n spraakgebrek nadoen of z'n hardrockshirt scheuren omdat mijn moeder gekwetst was door de plaatjes die er op staan
anoniem_10333 wijzigde dit bericht op 29-12-2008 02:01
Reden: Ff kwooten voor de duidelijkheid
Reden: Ff kwooten voor de duidelijkheid
% gewijzigd
maandag 29 december 2008 om 02:08
maandag 29 december 2008 om 02:14
Kan me er niets bij voorstellen dat ik mijn eigen kinderen zo zou behandelen
Ik ben ook gescheiden maar als de kinderen bij hun vader hadden willen wonen dan had mijn hartje gehuild maar de deur was altijd voor hun open blijven staan, en nu nog
En MM ik kan mij heel goed voorstellen dat jou broertje daar niet meer wilde wonen, dat is dan toch geen leven! Geestelijke mishandeling vind ik het
Heeft je broer nog wel contact met je moeder.
En praten jij en je broer hier ook vaak over. Denk dat je met je broer wel een goede uitlaatklep hebt
Ik ben ook gescheiden maar als de kinderen bij hun vader hadden willen wonen dan had mijn hartje gehuild maar de deur was altijd voor hun open blijven staan, en nu nog
En MM ik kan mij heel goed voorstellen dat jou broertje daar niet meer wilde wonen, dat is dan toch geen leven! Geestelijke mishandeling vind ik het
Heeft je broer nog wel contact met je moeder.
En praten jij en je broer hier ook vaak over. Denk dat je met je broer wel een goede uitlaatklep hebt
maandag 29 december 2008 om 02:18
quote:Mamasaar schreef op 29 december 2008 @ 02:04:
MM, het spijt me zeer. Het is en blijft je moeder, maar niks, maar dan ook werkelijk niks wat ik nu in jouw topic heb gelezen over haar is normaal.
Eerder het tegenovergestelde!
Off-topic: Rooie stier: blehh!
Het gekke is dat ze vroegâh, toen ik klein was, echt heel lief en zorgzaam was. Me meenemen naar de speeltuin, tekeningen voor me maken, ziekenhuisje spelen met m'n knuffelbeesten etc. Gedonder begon pas toen ik echt een eigen identiteit begon te ontwikkelen (en aangezien ik zo'n bijdehand rotjong was, gebeurde dat al vrij vroeg...)
Ff offtopic in m'n eigen topic: weet er iemand hoe je musketspikkels tussen je laptoptoetsenbord vandaan krijgt?
MM, het spijt me zeer. Het is en blijft je moeder, maar niks, maar dan ook werkelijk niks wat ik nu in jouw topic heb gelezen over haar is normaal.
Eerder het tegenovergestelde!
Off-topic: Rooie stier: blehh!
Het gekke is dat ze vroegâh, toen ik klein was, echt heel lief en zorgzaam was. Me meenemen naar de speeltuin, tekeningen voor me maken, ziekenhuisje spelen met m'n knuffelbeesten etc. Gedonder begon pas toen ik echt een eigen identiteit begon te ontwikkelen (en aangezien ik zo'n bijdehand rotjong was, gebeurde dat al vrij vroeg...)
Ff offtopic in m'n eigen topic: weet er iemand hoe je musketspikkels tussen je laptoptoetsenbord vandaan krijgt?
maandag 29 december 2008 om 02:26
quote:mika65 schreef op 29 december 2008 @ 02:14:
Heeft je broer nog wel contact met je moeder.
En praten jij en je broer hier ook vaak over. Denk dat je met je broer wel een goede uitlaatklep hebt
M'n broer heeft ook contact met m'n moeder, maar echt sporadisch. Ik denk dat ze elkaar één keer in de twee, tweeëneenhalve maand zien. En m'n broer belt haar zelden tot nooit, zij belt hem af en toe. Ze krijgen overigens nog steeds vaak woorden. En oma zien we denk ik eens in de anderhalf jaar ofzo (een uurtje)
En ja, mijn broer en ik praten hier wel vaak over. Meestal op een quasi-grappige manier. Vorige keer hadden we voor de grap een hele columnserie verzonnen, "Mijn moeder houdt van mij, want..." en daar stonden voorbeelden in als:
* want toen ik dakloos was, bracht ze me een kartonnen doos om in te slapen;
* toen ik moest bedelen om aan geld te komen, maakte ze van papiermaché een mooi geldophaalbakje;
* toen m'n huis was afgebrand, breidde ze een warme sjaal zodat ik het niet zo koud kreeg als ik in het park sliep;
en zo nog 3500 voorbeelden waar we feitelijk best lol om hadden. Is onze manier om met de dingen om te gaan, zeg maar.
Heeft je broer nog wel contact met je moeder.
En praten jij en je broer hier ook vaak over. Denk dat je met je broer wel een goede uitlaatklep hebt
M'n broer heeft ook contact met m'n moeder, maar echt sporadisch. Ik denk dat ze elkaar één keer in de twee, tweeëneenhalve maand zien. En m'n broer belt haar zelden tot nooit, zij belt hem af en toe. Ze krijgen overigens nog steeds vaak woorden. En oma zien we denk ik eens in de anderhalf jaar ofzo (een uurtje)
En ja, mijn broer en ik praten hier wel vaak over. Meestal op een quasi-grappige manier. Vorige keer hadden we voor de grap een hele columnserie verzonnen, "Mijn moeder houdt van mij, want..." en daar stonden voorbeelden in als:
* want toen ik dakloos was, bracht ze me een kartonnen doos om in te slapen;
* toen ik moest bedelen om aan geld te komen, maakte ze van papiermaché een mooi geldophaalbakje;
* toen m'n huis was afgebrand, breidde ze een warme sjaal zodat ik het niet zo koud kreeg als ik in het park sliep;
en zo nog 3500 voorbeelden waar we feitelijk best lol om hadden. Is onze manier om met de dingen om te gaan, zeg maar.
maandag 29 december 2008 om 02:29
quote:mastermind schreef op 29 december 2008 @ 02:26:
[...]
M'n broer heeft ook contact met m'n moeder, maar echt sporadisch. Ik denk dat ze elkaar één keer in de twee, tweeëneenhalve maand zien. En m'n broer belt haar zelden tot nooit, zij belt hem af en toe. Ze krijgen overigens nog steeds vaak woorden. En oma zien we denk ik eens in de anderhalf jaar ofzo (een uurtje)
En ja, mijn broer en ik praten hier wel vaak over. Meestal op een quasi-grappige manier. Vorige keer hadden we voor de grap een hele columnserie verzonnen, "Mijn moeder houdt van mij, want..." en daar stonden voorbeelden in als:
* want toen ik dakloos was, bracht ze me een kartonnen doos om in te slapen;
* toen ik moest bedelen om aan geld te komen, maakte ze van papiermaché een mooi geldophaalbakje;
* toen m'n huis was afgebrand, breidde ze een warme sjaal zodat ik het niet zo koud kreeg als ik in het park sliep;
en zo nog 3500 voorbeelden waar we feitelijk best lol om hadden. Is onze manier om met de dingen om te gaan, zeg maar.
Ja misschien is dat ook de manier om er mee om te gaan
Maar ik vind het heel triest
[...]
M'n broer heeft ook contact met m'n moeder, maar echt sporadisch. Ik denk dat ze elkaar één keer in de twee, tweeëneenhalve maand zien. En m'n broer belt haar zelden tot nooit, zij belt hem af en toe. Ze krijgen overigens nog steeds vaak woorden. En oma zien we denk ik eens in de anderhalf jaar ofzo (een uurtje)
En ja, mijn broer en ik praten hier wel vaak over. Meestal op een quasi-grappige manier. Vorige keer hadden we voor de grap een hele columnserie verzonnen, "Mijn moeder houdt van mij, want..." en daar stonden voorbeelden in als:
* want toen ik dakloos was, bracht ze me een kartonnen doos om in te slapen;
* toen ik moest bedelen om aan geld te komen, maakte ze van papiermaché een mooi geldophaalbakje;
* toen m'n huis was afgebrand, breidde ze een warme sjaal zodat ik het niet zo koud kreeg als ik in het park sliep;
en zo nog 3500 voorbeelden waar we feitelijk best lol om hadden. Is onze manier om met de dingen om te gaan, zeg maar.
Ja misschien is dat ook de manier om er mee om te gaan
Maar ik vind het heel triest
maandag 29 december 2008 om 02:32
jah die manier werkt meestal wel het beste hoor! doe ik meestal ook maar als er iets naars is etc lekker sarcastisch zijn... of ist cynisch... ik hou die 2 nooit uit elkaar hehe...
maar je hebt er meer aan om dingen met een beetje ''zwarte humor'' te benaderen dan om al huilend je dagenaf te vragen waaarrrrroooommmm nou.... dat helpt je ook geen steek verder...
vind je een topperdje als ik lees hoe je ermee omgaat hoor
maandag 29 december 2008 om 02:33
quote:mika65 schreef op 29 december 2008 @ 02:23:
Geen musketten eten bij de laptop MM
Maar ze zijn zo lekker he
Maar toen je een "eigen indentiteit" begon te ontwikkelen hadden jullie toen vaak ruzie ofzo?
ALLEEN MAAR!!
Voorbeeldje: m'n moeder denkt werkelijk, wérkelijk, dat als je een hardrockshirt draagt, dat je dat doet om háár te pesten.
Nu droeg ik op m'n 6e geen hardrockshirts natuurlijk.
Maarre, ff graven hoor, waar hebben we allemaal ruzie om gehad?
Ik wilde niet op ballet, ik was op m'n 9e uitgekeken op de kinderbieb en las volwassenenboeken, ik hield van horror, ik wilde op m'n 12e een donorcodicil, ik dronk vroeger teveel melk (en dan bleef er niets over en was ik brutaal als ik voorstelde dat ze wat meer melk bestelde bij de melkboer), ik had geen vriendinnetjes, werd gepest op school, kreeg hyperventilatie in de brugklas, wilde een leren jack, hield niet van jurkjes/rokjes/maillots, tekende altijd poezen ipv mensen, vond buitenspelen niet leuk, als ze zei: "doe een sjaal om want ik heb het koud," stelde ik voor dat zíj dan een sjaal omdeed ipv er braaf een om te doen, belde de kindertelefoon, en laterrrrr hoorde ik van mijn broertje (dit heb ik pas vorige week gehoord) dat zij het idee/gevoel had dat ik haar plek in wilde nemen t.o.v. m'n vader. (let wel, ik was toen nog geen 15 jaar, en de opm sloeg op de afgelopen jaren.)
Geen musketten eten bij de laptop MM
Maar ze zijn zo lekker he
Maar toen je een "eigen indentiteit" begon te ontwikkelen hadden jullie toen vaak ruzie ofzo?
ALLEEN MAAR!!
Voorbeeldje: m'n moeder denkt werkelijk, wérkelijk, dat als je een hardrockshirt draagt, dat je dat doet om háár te pesten.
Nu droeg ik op m'n 6e geen hardrockshirts natuurlijk.
Maarre, ff graven hoor, waar hebben we allemaal ruzie om gehad?
Ik wilde niet op ballet, ik was op m'n 9e uitgekeken op de kinderbieb en las volwassenenboeken, ik hield van horror, ik wilde op m'n 12e een donorcodicil, ik dronk vroeger teveel melk (en dan bleef er niets over en was ik brutaal als ik voorstelde dat ze wat meer melk bestelde bij de melkboer), ik had geen vriendinnetjes, werd gepest op school, kreeg hyperventilatie in de brugklas, wilde een leren jack, hield niet van jurkjes/rokjes/maillots, tekende altijd poezen ipv mensen, vond buitenspelen niet leuk, als ze zei: "doe een sjaal om want ik heb het koud," stelde ik voor dat zíj dan een sjaal omdeed ipv er braaf een om te doen, belde de kindertelefoon, en laterrrrr hoorde ik van mijn broertje (dit heb ik pas vorige week gehoord) dat zij het idee/gevoel had dat ik haar plek in wilde nemen t.o.v. m'n vader. (let wel, ik was toen nog geen 15 jaar, en de opm sloeg op de afgelopen jaren.)
maandag 29 december 2008 om 02:37
Nou ja, misschien zegt het feit dat ik blij was dat ze gingen scheiden, genoeg. Ze hadden vrijwel nooit ruzie hoor, maar ík had ruzie met m'n moeder. En ook met m'n broertje, trouwens (jezus, wij vochten elkaar de tent uit). Broertje was compelet overstuur, zo verdrietig, ik ging fluitend de hond uitlaten en kwam terug met de woorden: "En als je nou nog een keer zo'n mededeling hebt, kom dan svp niet aan met 'we moeten jullie iets ergs vertellen', want nu was ik me voor niets kapot geschrokken."
maandag 29 december 2008 om 02:41
de meeste dingen die je opnoemt heb ik ook wel ruzie om gehad hoor was ik ook zo'n rotblaag dan?
je moeder heeft een verwachting van je en alles wat je doet dat niet in die verwachting valt... jah dat doe je express om haar dwars te zitten... (zo lijkt de denkwijze te zijn tenminste)
die opmerking... hmzzz.... zoiets denkt een kind toch eerder als er een andere vrouw dan mama in zicht komt of er een nieuwe baby komt?... maar een moeder van dr eigen dochter... zoiets hoor je weleens van vrouwen over oudere dochters in geval van stiefvader... maar op deze wijze... vind um nogal raar again...
je moeder heeft een verwachting van je en alles wat je doet dat niet in die verwachting valt... jah dat doe je express om haar dwars te zitten... (zo lijkt de denkwijze te zijn tenminste)
die opmerking... hmzzz.... zoiets denkt een kind toch eerder als er een andere vrouw dan mama in zicht komt of er een nieuwe baby komt?... maar een moeder van dr eigen dochter... zoiets hoor je weleens van vrouwen over oudere dochters in geval van stiefvader... maar op deze wijze... vind um nogal raar again...
maandag 29 december 2008 om 02:42
quote:mastermind schreef op 29 december 2008 @ 02:37:
Nou ja, misschien zegt het feit dat ik blij was dat ze gingen scheiden, genoeg. Ze hadden vrijwel nooit ruzie hoor, maar ík had ruzie met m'n moeder. En ook met m'n broertje, trouwens (jezus, wij vochten elkaar de tent uit). Broertje was compelet overstuur, zo verdrietig, ik ging fluitend de hond uitlaten en kwam terug met de woorden: "En als je nou nog een keer zo'n mededeling hebt, kom dan svp niet aan met 'we moeten jullie iets ergs vertellen', want nu was ik me voor niets kapot geschrokken."die reactie... wel een echte puberreactie he zie um zo voor me ...
Nou ja, misschien zegt het feit dat ik blij was dat ze gingen scheiden, genoeg. Ze hadden vrijwel nooit ruzie hoor, maar ík had ruzie met m'n moeder. En ook met m'n broertje, trouwens (jezus, wij vochten elkaar de tent uit). Broertje was compelet overstuur, zo verdrietig, ik ging fluitend de hond uitlaten en kwam terug met de woorden: "En als je nou nog een keer zo'n mededeling hebt, kom dan svp niet aan met 'we moeten jullie iets ergs vertellen', want nu was ik me voor niets kapot geschrokken."die reactie... wel een echte puberreactie he zie um zo voor me ...
