Relaties
alle pijlers
Emotioneel vreemdgaan- wie herkent dit?
zaterdag 3 januari 2009 om 17:23
Ik wilde graag advies/ervaringen mbt het volgende. Ik ben een vrouw van 38 jaar, 2 kids, 15 jaar met partner, 9 jaar getrouwd, goeie baan, alles is OK. Man is zorgzaam, geduldig, taakverdeling is prima, Seksleven is goed, kunnen over alles praten, het is allemaal OK. De buitenwereld denkt hier ook zo over, 'wat een leuk stel toch!
Maar nu komt het volgende; op mijn werk ben ik door een project steeds meer in contact gekomen met een collega ( ook getrouwd). Eerst dacht ik gewoon; leuke vent, overwoog zelfs om hem uit te nodigen bij ons thuis met zn vrouw.... maar 2 weken geleden vertelde hij me dat hij niet gelooft in vriendschap tussen mannen en vrouwen. En na nog wat gesprekken blijkt dat we elkaar'eigenlijk heel erg leuk vinden. Maar op zich ook gelukkig getrouwd zijn. Er is niets meer gebeurd dan praten en elkaar een beetje het hoofd op hol brengen door samen te lunchen en dan een beetje geflirt maar we weten alletwee dat we onze relaties niet op het spel mogen zetten en zijn verbaasd dat we toch vlinders in onze buik voelen.
Wie herkent dit? Ik wil echt niet vreemdgaan maar in mijn hoofd is het allemaal zo spannend. Complimentjes over hoe leuk hij het vindt om met me te praten, hoe mooi ik ben.... hij ziet er goed uit en heeft leuke gesprekken. Sjongje ik voel me net een puber!!! En thuis.... ik voel me rot en ben dus gaan nadenken waar dit door komt, hoe komt het dat een vreemde in zo een korte tijd in mijn hoofd heeft kunnen binnendringen? Ik probeer mijn man te laten inzien dat ik vind dat we redelijk sleur hebben, dat ik behoefte heb aan knuffels en complimentjes maar hij pikt niks op. ( is sowieso nooit een knuffelaar geweest) , maar hij blijft wel mijn soulmate met wie ik kan lachen, praten, vrijen. Maar ik vind mijn leven zo saai... werk 3 dagen en ben de rest vd tijd met mijn kinderen en avonden en weekenden dus met man. Alles zo OK en voorspelbaar.
Maar ik verlang zo naar een lekkere hartstochtelijke zoen en denk eigenlijk alleen aan die collega waarvan ik weet dat hij zich ook inhoudt om mij niet te zoenen ( er zijn een aantal momenten geweest waarop we hadden kunnen zoenen maar het niet hebben gedaan omdat we beide respect hebben voor onze relaties)
Dus... ik voel me aan de ene kant net een verliefde puber en aan de andere kant een overspelige echtgenote omdat ik de wildste fantasieeen heb over die ander. Komt dit nou omdat ik sinds redelijk jonge leeftijd aan een vaste partner zit? Is dit sleur en ga ik daarom emotioneel vreemd?
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander? Heb al alle punten op een rijtje gezet waarom we moeten stoppen met flirten en daar was hij het mee eens maar toch blijven we bellen en mailen enzo....Heeft iemand dit ook meegemaakt of maakt iemand dit nu mee en wat doe je met dit soort gevoelens? Gaat het over ?- ik zie hem zo vaak dat ik hem niet zomaar uit mijn hoofd kan zetten....
Maar nu komt het volgende; op mijn werk ben ik door een project steeds meer in contact gekomen met een collega ( ook getrouwd). Eerst dacht ik gewoon; leuke vent, overwoog zelfs om hem uit te nodigen bij ons thuis met zn vrouw.... maar 2 weken geleden vertelde hij me dat hij niet gelooft in vriendschap tussen mannen en vrouwen. En na nog wat gesprekken blijkt dat we elkaar'eigenlijk heel erg leuk vinden. Maar op zich ook gelukkig getrouwd zijn. Er is niets meer gebeurd dan praten en elkaar een beetje het hoofd op hol brengen door samen te lunchen en dan een beetje geflirt maar we weten alletwee dat we onze relaties niet op het spel mogen zetten en zijn verbaasd dat we toch vlinders in onze buik voelen.
Wie herkent dit? Ik wil echt niet vreemdgaan maar in mijn hoofd is het allemaal zo spannend. Complimentjes over hoe leuk hij het vindt om met me te praten, hoe mooi ik ben.... hij ziet er goed uit en heeft leuke gesprekken. Sjongje ik voel me net een puber!!! En thuis.... ik voel me rot en ben dus gaan nadenken waar dit door komt, hoe komt het dat een vreemde in zo een korte tijd in mijn hoofd heeft kunnen binnendringen? Ik probeer mijn man te laten inzien dat ik vind dat we redelijk sleur hebben, dat ik behoefte heb aan knuffels en complimentjes maar hij pikt niks op. ( is sowieso nooit een knuffelaar geweest) , maar hij blijft wel mijn soulmate met wie ik kan lachen, praten, vrijen. Maar ik vind mijn leven zo saai... werk 3 dagen en ben de rest vd tijd met mijn kinderen en avonden en weekenden dus met man. Alles zo OK en voorspelbaar.
Maar ik verlang zo naar een lekkere hartstochtelijke zoen en denk eigenlijk alleen aan die collega waarvan ik weet dat hij zich ook inhoudt om mij niet te zoenen ( er zijn een aantal momenten geweest waarop we hadden kunnen zoenen maar het niet hebben gedaan omdat we beide respect hebben voor onze relaties)
Dus... ik voel me aan de ene kant net een verliefde puber en aan de andere kant een overspelige echtgenote omdat ik de wildste fantasieeen heb over die ander. Komt dit nou omdat ik sinds redelijk jonge leeftijd aan een vaste partner zit? Is dit sleur en ga ik daarom emotioneel vreemd?
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander? Heb al alle punten op een rijtje gezet waarom we moeten stoppen met flirten en daar was hij het mee eens maar toch blijven we bellen en mailen enzo....Heeft iemand dit ook meegemaakt of maakt iemand dit nu mee en wat doe je met dit soort gevoelens? Gaat het over ?- ik zie hem zo vaak dat ik hem niet zomaar uit mijn hoofd kan zetten....
zaterdag 3 januari 2009 om 17:31
zaterdag 3 januari 2009 om 17:36
quote:tammy1981 schreef op 03 januari 2009 @ 17:23:
Ik wilde graag advies/ervaringen mbt het volgende. Ik ben een vrouw van 38 jaar, 2 kids, 15 jaar met partner, 9 jaar getrouwd, goeie baan, alles is OK. Man is zorgzaam, geduldig, taakverdeling is prima, Seksleven is goed, kunnen over alles praten, het is allemaal OK. De buitenwereld denkt hier ook zo over, 'wat een leuk stel toch!
Maar nu komt het volgende; op mijn werk ben ik door een project steeds meer in contact gekomen met een collega ( ook getrouwd). Eerst dacht ik gewoon; leuke vent, overwoog zelfs om hem uit te nodigen bij ons thuis met zn vrouw.... maar 2 weken geleden vertelde hij me dat hij niet gelooft in vriendschap tussen mannen en vrouwen. En na nog wat gesprekken blijkt dat we elkaar'eigenlijk heel erg leuk vinden. Maar op zich ook gelukkig getrouwd zijn. Er is niets meer gebeurd dan praten en elkaar een beetje het hoofd op hol brengen door samen te lunchen en dan een beetje geflirt maar we weten alletwee dat we onze relaties niet op het spel mogen zetten en zijn verbaasd dat we toch vlinders in onze buik voelen.
Wie herkent dit? Ik wil echt niet vreemdgaan maar in mijn hoofd is het allemaal zo spannend. Complimentjes over hoe leuk hij het vindt om met me te praten, hoe mooi ik ben.... hij ziet er goed uit en heeft leuke gesprekken. Sjongje ik voel me net een puber!!! En thuis.... ik voel me rot en ben dus gaan nadenken waar dit door komt, hoe komt het dat een vreemde in zo een korte tijd in mijn hoofd heeft kunnen binnendringen? Ik probeer mijn man te laten inzien dat ik vind dat we redelijk sleur hebben, dat ik behoefte heb aan knuffels en complimentjes maar hij pikt niks op. ( is sowieso nooit een knuffelaar geweest) , maar hij blijft wel mijn soulmate met wie ik kan lachen, praten, vrijen. Maar ik vind mijn leven zo saai... werk 3 dagen en ben de rest vd tijd met mijn kinderen en avonden en weekenden dus met man. Alles zo OK en voorspelbaar.
Maar ik verlang zo naar een lekkere hartstochtelijke zoen en denk eigenlijk alleen aan die collega waarvan ik weet dat hij zich ook inhoudt om mij niet te zoenen ( er zijn een aantal momenten geweest waarop we hadden kunnen zoenen maar het niet hebben gedaan omdat we beide respect hebben voor onze relaties)
Dus... ik voel me aan de ene kant net een verliefde puber en aan de andere kant een overspelige echtgenote omdat ik de wildste fantasieeen heb over die ander. Komt dit nou omdat ik sinds redelijk jonge leeftijd aan een vaste partner zit? Is dit sleur en ga ik daarom emotioneel vreemd?
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander? Heb al alle punten op een rijtje gezet waarom we moeten stoppen met flirten en daar was hij het mee eens maar toch blijven we bellen en mailen enzo....Heeft iemand dit ook meegemaakt of maakt iemand dit nu mee en wat doe je met dit soort gevoelens? Gaat het over ?- ik zie hem zo vaak dat ik hem niet zomaar uit mijn hoofd kan zetten....
Dit komt omdat je ervoor openstaat. Gevoelens overkomen je, maar doordat je ze blijft voeden (lunchen, flirten) gaan ze niet zomaar weg.
Dat je sleur hebt kan de oorzaak zijn, maar daarom wil ik je adviseren met je man te praten over het feit dat jij spanning mist. Je kunt wel aangeven dat je knuffels mist, maar blijkbaar mis je de spanning.
Vertel hem wat er met je gebeurt, over je gevoelens (als je man je nog niet wilt horen). Waarschijnlijk heeft hij dan in de gaten dat de sleur echt een rol begint te spelen en ziet hij de noodzaak wel in om eraan te werken. Zoek samen een manier om die spanning terug te brengen.
Bij jou zal de spanning rondom die collega dan ook wel minder worden. Vermijdt die collega zoveel als mogelijk is, duw de gedachten aan hem weg en richt je op je huwelijk en gezin. Ik denk dat je niet meer moet lunchen, flirten etc met die collega omdat het gevoelens in je losmaakt die je (relatie) niet wilt hebben.
Ik wilde graag advies/ervaringen mbt het volgende. Ik ben een vrouw van 38 jaar, 2 kids, 15 jaar met partner, 9 jaar getrouwd, goeie baan, alles is OK. Man is zorgzaam, geduldig, taakverdeling is prima, Seksleven is goed, kunnen over alles praten, het is allemaal OK. De buitenwereld denkt hier ook zo over, 'wat een leuk stel toch!
Maar nu komt het volgende; op mijn werk ben ik door een project steeds meer in contact gekomen met een collega ( ook getrouwd). Eerst dacht ik gewoon; leuke vent, overwoog zelfs om hem uit te nodigen bij ons thuis met zn vrouw.... maar 2 weken geleden vertelde hij me dat hij niet gelooft in vriendschap tussen mannen en vrouwen. En na nog wat gesprekken blijkt dat we elkaar'eigenlijk heel erg leuk vinden. Maar op zich ook gelukkig getrouwd zijn. Er is niets meer gebeurd dan praten en elkaar een beetje het hoofd op hol brengen door samen te lunchen en dan een beetje geflirt maar we weten alletwee dat we onze relaties niet op het spel mogen zetten en zijn verbaasd dat we toch vlinders in onze buik voelen.
Wie herkent dit? Ik wil echt niet vreemdgaan maar in mijn hoofd is het allemaal zo spannend. Complimentjes over hoe leuk hij het vindt om met me te praten, hoe mooi ik ben.... hij ziet er goed uit en heeft leuke gesprekken. Sjongje ik voel me net een puber!!! En thuis.... ik voel me rot en ben dus gaan nadenken waar dit door komt, hoe komt het dat een vreemde in zo een korte tijd in mijn hoofd heeft kunnen binnendringen? Ik probeer mijn man te laten inzien dat ik vind dat we redelijk sleur hebben, dat ik behoefte heb aan knuffels en complimentjes maar hij pikt niks op. ( is sowieso nooit een knuffelaar geweest) , maar hij blijft wel mijn soulmate met wie ik kan lachen, praten, vrijen. Maar ik vind mijn leven zo saai... werk 3 dagen en ben de rest vd tijd met mijn kinderen en avonden en weekenden dus met man. Alles zo OK en voorspelbaar.
Maar ik verlang zo naar een lekkere hartstochtelijke zoen en denk eigenlijk alleen aan die collega waarvan ik weet dat hij zich ook inhoudt om mij niet te zoenen ( er zijn een aantal momenten geweest waarop we hadden kunnen zoenen maar het niet hebben gedaan omdat we beide respect hebben voor onze relaties)
Dus... ik voel me aan de ene kant net een verliefde puber en aan de andere kant een overspelige echtgenote omdat ik de wildste fantasieeen heb over die ander. Komt dit nou omdat ik sinds redelijk jonge leeftijd aan een vaste partner zit? Is dit sleur en ga ik daarom emotioneel vreemd?
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander? Heb al alle punten op een rijtje gezet waarom we moeten stoppen met flirten en daar was hij het mee eens maar toch blijven we bellen en mailen enzo....Heeft iemand dit ook meegemaakt of maakt iemand dit nu mee en wat doe je met dit soort gevoelens? Gaat het over ?- ik zie hem zo vaak dat ik hem niet zomaar uit mijn hoofd kan zetten....
Dit komt omdat je ervoor openstaat. Gevoelens overkomen je, maar doordat je ze blijft voeden (lunchen, flirten) gaan ze niet zomaar weg.
Dat je sleur hebt kan de oorzaak zijn, maar daarom wil ik je adviseren met je man te praten over het feit dat jij spanning mist. Je kunt wel aangeven dat je knuffels mist, maar blijkbaar mis je de spanning.
Vertel hem wat er met je gebeurt, over je gevoelens (als je man je nog niet wilt horen). Waarschijnlijk heeft hij dan in de gaten dat de sleur echt een rol begint te spelen en ziet hij de noodzaak wel in om eraan te werken. Zoek samen een manier om die spanning terug te brengen.
Bij jou zal de spanning rondom die collega dan ook wel minder worden. Vermijdt die collega zoveel als mogelijk is, duw de gedachten aan hem weg en richt je op je huwelijk en gezin. Ik denk dat je niet meer moet lunchen, flirten etc met die collega omdat het gevoelens in je losmaakt die je (relatie) niet wilt hebben.
zaterdag 3 januari 2009 om 17:45
Maar 1 advies: doe het niet! Probeer het los te laten wat je voor je collega voelt. Je kan de gevolgen echt niet overzien en volgens mij wil je het ook helemaal niet maar zoek je idd gewoon spanning. Spanning is ook leuk dus begrijpelijk dat je dat zoekt.
Ga samen met je partner eens kijken hoe je de spanning in de relatie weer terug kan brengen.
De voorspelbaarheid van je leven heb je zelf mee gecreeerd met een reden. Je voelde je er waarschijnlijk goed bij en het is practisch. En dan ineens komt een leuke man voorbij en ga je kritisch naar je eigen leven en relatie kijken en dan lijkt het gras aan de overkant veel groener. Ga de uitdaging aan om samen met je partner het gras ook aan jullie kant weer groen te maken
Ga samen met je partner eens kijken hoe je de spanning in de relatie weer terug kan brengen.
De voorspelbaarheid van je leven heb je zelf mee gecreeerd met een reden. Je voelde je er waarschijnlijk goed bij en het is practisch. En dan ineens komt een leuke man voorbij en ga je kritisch naar je eigen leven en relatie kijken en dan lijkt het gras aan de overkant veel groener. Ga de uitdaging aan om samen met je partner het gras ook aan jullie kant weer groen te maken
zaterdag 3 januari 2009 om 18:58
Als je zo goed met je man kan praten waarom pikt hij dingen dan niet op ? Kennelijk praat jij niet goed of luistert hij niet zo best .
En je collega gelooft niet in vriendschap tussen mannen en vrouwen ? Wel tussen stellen , misschien ?
De snelste manier om het over te laten gaan is door het tegen je man te vertellen , maar dat is vaak geen optie ........
En je collega gelooft niet in vriendschap tussen mannen en vrouwen ? Wel tussen stellen , misschien ?
De snelste manier om het over te laten gaan is door het tegen je man te vertellen , maar dat is vaak geen optie ........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 3 januari 2009 om 19:00
Wel een beetje flauw om je man de schuld te geven van sleur.......als JIJ een begin maakt is het toch al geen sleur meer ? Of vind je dat wanneer jij aangeeft dat het allemaal wel wat pittiger / spannender / anders / avontuurlijker mag , dat jouw man daar voor moet zorgen ? Zou zoiets niet van twéé kanten moeten komen , denk je ? En is het zo erg als jij zou beginnen ?
regel oppas en ga wat leuks doen .
regel oppas en ga wat leuks doen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 3 januari 2009 om 19:05
zelf het heft in handen nemen door samen met je man dingen te doen die spannend zijn. Wat BGB zegt, je man hoeft daar tussen jullie toch niet voor te zorgen.
Stel je nou toch voor dat je met die collega gaat zoenen. Hartstikke leuk en o zo spannend, maar zou dat een impuls voor je relatie zijn? Zou dat ervoor zorgen dat je man jou ook als je soulmate ziet?
Stel je nou toch voor dat je met die collega gaat zoenen. Hartstikke leuk en o zo spannend, maar zou dat een impuls voor je relatie zijn? Zou dat ervoor zorgen dat je man jou ook als je soulmate ziet?
zaterdag 3 januari 2009 om 19:20
Bedankt voor de reacties tot nu toe, helpt echt en ik heb het topic ook geplaatst om steun te vinden mbt mijn keuze tot nu toe ( dat is niet zoenen en toegeven aan deze 'vlaag van verstandsverbijstering')
En ja, ik voel me zeker verantwoordelijk voor mijn relatie, dus zonder tegen hem te zeggen; hee ik voel me aangetrokken tot een ander, probeer ik momenteel juist te achterhalen of hij ook iets mist. En ja, ik heb letterlijk aangegeven dat ik meer tijd samen wil, maar hij vindt mij redelijk overdrijven en problemen zoeken.
Maar goed, heb een week met manlief alleen in het vooruitzicht in maart ( de eerste sinds ons tweede kind er is - dat is 3 jaar geleden....)
En volgende week zal ik een eind maken aan mijn eigen puinhoop in mijn hoofd door nogmaals duidelijk te maken aan collega dat het niet kan en mag verdergaan. Hij is ook getrouwd en daar heb ik ook geen zin in om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn ongelukkige bestaan straks.
maar ik was benieuwd of ik de enige vrouw ben in deze midlife crisis - want de reacties tot nu toe doen geloven dat het heel vreemd is om een in een dergelijke situatie te zijn beland/ een dergelijke situatie heb binnengelaten.....
En ja, ik voel me zeker verantwoordelijk voor mijn relatie, dus zonder tegen hem te zeggen; hee ik voel me aangetrokken tot een ander, probeer ik momenteel juist te achterhalen of hij ook iets mist. En ja, ik heb letterlijk aangegeven dat ik meer tijd samen wil, maar hij vindt mij redelijk overdrijven en problemen zoeken.
Maar goed, heb een week met manlief alleen in het vooruitzicht in maart ( de eerste sinds ons tweede kind er is - dat is 3 jaar geleden....)
En volgende week zal ik een eind maken aan mijn eigen puinhoop in mijn hoofd door nogmaals duidelijk te maken aan collega dat het niet kan en mag verdergaan. Hij is ook getrouwd en daar heb ik ook geen zin in om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn ongelukkige bestaan straks.
maar ik was benieuwd of ik de enige vrouw ben in deze midlife crisis - want de reacties tot nu toe doen geloven dat het heel vreemd is om een in een dergelijke situatie te zijn beland/ een dergelijke situatie heb binnengelaten.....
zaterdag 3 januari 2009 om 19:38
maar ik was benieuwd of ik de enige vrouw ben in deze midlife crisis - want de reacties tot nu toe doen geloven dat het heel vreemd is om een in een dergelijke situatie te zijn beland/ een dergelijke situatie heb binnengelaten.....[/quote]
Nee lieve Tammy.. je bent zeker niet de enige vrouw.. Ik begijp je helemaal.. been there done that.. laat het gaan.. komt veel elende en verdriet en spijt van... investeer deze gevoelens in je man en pimp er je Huwelijk mee op..
Nee lieve Tammy.. je bent zeker niet de enige vrouw.. Ik begijp je helemaal.. been there done that.. laat het gaan.. komt veel elende en verdriet en spijt van... investeer deze gevoelens in je man en pimp er je Huwelijk mee op..
zaterdag 3 januari 2009 om 19:41
quote:[message=2508233,noline]tammy1981 schreef op 03
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander?
Zoals BlijfgewoonBianca ook al schreef: zeg tegen je man dat je een crush hebt, dat er nog niets gebeurd is en dat je dat ook niet van plan bent vandaar dat je het hem verteld. Werkt zeer ontnuchterend, het haalt het spannende stiekeme van het hele mailverkeer eraf.
Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe jouw man zal reageren vooral ook omdat het om een collega gaat die je toch dagelijks ziet.
En hoe vermijd ik die drang om 'gewoon' ordinair te gaan zoenen met die ander?
Zoals BlijfgewoonBianca ook al schreef: zeg tegen je man dat je een crush hebt, dat er nog niets gebeurd is en dat je dat ook niet van plan bent vandaar dat je het hem verteld. Werkt zeer ontnuchterend, het haalt het spannende stiekeme van het hele mailverkeer eraf.
Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe jouw man zal reageren vooral ook omdat het om een collega gaat die je toch dagelijks ziet.
zaterdag 3 januari 2009 om 19:56
ken het zelf niet. Er zijn er echter voldoende. Lees alle minnaressentopics maar eens door. Daar lopen er ook genoeg die er wel in verder gegaan zijn, en die een dubbelleven.
Ieder z'n keuze, maar ik denk niet dat je er veel gelukkiger op zult worden als je ook die kant op gaat. Ik heb zelf weleens gemerkt dat ik een collega wel errug leuk vind. Ik houd het contact gewoon af. Mijn man en mijn gezin gaan voor zoiets.
Ieder z'n keuze, maar ik denk niet dat je er veel gelukkiger op zult worden als je ook die kant op gaat. Ik heb zelf weleens gemerkt dat ik een collega wel errug leuk vind. Ik houd het contact gewoon af. Mijn man en mijn gezin gaan voor zoiets.
zaterdag 3 januari 2009 om 20:44
Oei Tammy.... je verhaal lijkt wel heeeel erg veel op het mijne. Zo begon het nl. ook bij mij een jaar of 3 geleden. Met dien verstande dat mijn collega vrijgezel is. Ik daarentegen niet.
Na 2,5 jaar om elkaar heen gedraaid te hebben, geflirt, gemaild en gesmst, is in april vorig jaar de eerste zoen geweest.... en ik kan je vertellen, daarna is er geen weg meer terug. Of althans een hele moeilijke waarvoor ik de moed nog niet gevonden heb. Ik schrijf al een tijd mee op het topic twee liedes..., kijk daar maar eens, je bent zeker niet de enige. Het brengt je pieken en dalen kan ik je vertellen. Zodra we samen zijn is het helemaal geweldig en kan ik de hele wereld aan. Zodra ik weer thuis ben, val ik in een diep gat en wordt door schuldgevoelens overmand. Het is emotioneel zeer zwaar, temeer daar het in mijn geval niet alleen lichamelijk is maar zeker ook geestelijk. Het wordt vaak een emotionele achtbaan genoemd, en dat geeft het een beetje weer.
Ik wens je heeel veel sterkte, en hoop dat je het allemaal kunt blijven behappen. Het "beste" is waarschijnlijk om te stoppen, maar ik weet uit ervaring dat dat bijna niet te doen is.
Na 2,5 jaar om elkaar heen gedraaid te hebben, geflirt, gemaild en gesmst, is in april vorig jaar de eerste zoen geweest.... en ik kan je vertellen, daarna is er geen weg meer terug. Of althans een hele moeilijke waarvoor ik de moed nog niet gevonden heb. Ik schrijf al een tijd mee op het topic twee liedes..., kijk daar maar eens, je bent zeker niet de enige. Het brengt je pieken en dalen kan ik je vertellen. Zodra we samen zijn is het helemaal geweldig en kan ik de hele wereld aan. Zodra ik weer thuis ben, val ik in een diep gat en wordt door schuldgevoelens overmand. Het is emotioneel zeer zwaar, temeer daar het in mijn geval niet alleen lichamelijk is maar zeker ook geestelijk. Het wordt vaak een emotionele achtbaan genoemd, en dat geeft het een beetje weer.
Ik wens je heeel veel sterkte, en hoop dat je het allemaal kunt blijven behappen. Het "beste" is waarschijnlijk om te stoppen, maar ik weet uit ervaring dat dat bijna niet te doen is.
zaterdag 3 januari 2009 om 22:15
Tammy, zeer zeker herkenbaar!
Hier een vergelijkbare situatie; getrouwd, 3 kids, allebei goede baan, leuk sociaal leven etc etc
Ook ik ben "verliefd" geworden op een ander. Het is meer dat ik me ongelooflijk tot hem aangetrokken voel en hij tot mij
We hebben geprobeerd om er mee te stoppen maar ik heb op een gegeven moment toch weer contact gezocht. Ik kon hem niet vergeten, het gaf mijn brave leven net even wat meer. (ja ik weet het, het is fout)
Succes! Liefs Sal
Hier een vergelijkbare situatie; getrouwd, 3 kids, allebei goede baan, leuk sociaal leven etc etc
Ook ik ben "verliefd" geworden op een ander. Het is meer dat ik me ongelooflijk tot hem aangetrokken voel en hij tot mij
We hebben geprobeerd om er mee te stoppen maar ik heb op een gegeven moment toch weer contact gezocht. Ik kon hem niet vergeten, het gaf mijn brave leven net even wat meer. (ja ik weet het, het is fout)
Succes! Liefs Sal
zondag 4 januari 2009 om 11:38
Hey Pinky en Sally,
ook bedankt voor jullie reacties, precies wat Sally zegt, het geeft je brave leven net even wat meer..... En het probleem is inderdaad dat ik hem gewoon bijzonder interessant vind, tuurlijk voel ik me lichamelijk tot hem aangetrokken ( denk echter nog niet verder dan zoenen) maar hij geeft me vlinders in mijn buik en die heb ik al zo lang niet gevoeld!!!!
Ik kan het topic twee liefdes niet vinden Pinky? Wil graag met anderen schrijven die hier ook mee lopen.
En hoe gaan jullie om met schuldgevoelens? Ik voel me al schuldig dat ik in mijn hoofd gewoon vreemdga.
ook bedankt voor jullie reacties, precies wat Sally zegt, het geeft je brave leven net even wat meer..... En het probleem is inderdaad dat ik hem gewoon bijzonder interessant vind, tuurlijk voel ik me lichamelijk tot hem aangetrokken ( denk echter nog niet verder dan zoenen) maar hij geeft me vlinders in mijn buik en die heb ik al zo lang niet gevoeld!!!!
Ik kan het topic twee liefdes niet vinden Pinky? Wil graag met anderen schrijven die hier ook mee lopen.
En hoe gaan jullie om met schuldgevoelens? Ik voel me al schuldig dat ik in mijn hoofd gewoon vreemdga.
zondag 4 januari 2009 om 11:54
Tammy , denk je dat het een goed idee is om op een topic mee te schrijven waar vrouwen schrijven die er ook daadwerkelijk een ander op na houden , zou dat het een en ander niet versterken , denk je ?
Naar mijn idee kun je beter vragen hoe je een ingekakt huwelijk weer wat leven inblaast dan te gaan zitten zwijmelen hoe leuk die collega wel niet is .
Naar mijn idee kun je beter vragen hoe je een ingekakt huwelijk weer wat leven inblaast dan te gaan zitten zwijmelen hoe leuk die collega wel niet is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 4 januari 2009 om 12:00
[quote]tammy1981 schreef op 03 januari 2009 @ 19:20:
Bedankt voor de reacties tot nu toe, helpt echt en ik heb het topic ook geplaatst om steun te vinden mbt mijn keuze tot nu toe ( dat is niet zoenen en toegeven aan deze 'vlaag van verstandsverbijstering')
En ja, ik voel me zeker verantwoordelijk voor mijn relatie, dus zonder tegen hem te zeggen; hee ik voel me aangetrokken tot een ander, probeer ik momenteel juist te achterhalen of hij ook iets mist.
Waarom wil je weten of hij ook iets mist ? JIJ mist wat ........ is dat niet belangrijk genoeg ? Of , als hij iets mist , zou je hem dan zeggen " joh, laten we allebei een affaire beginnen " ? Is dat niet wat je eigenlijk het liefste wil ; een vrijbrief om te vrijen ? Want anders snap ik niet waarom je er niet ALLES aan doet om va dit gevoel af te komen ipv het te gaan zitten voeden , het geheim te houden ....
En ja, ik heb letterlijk aangegeven dat ik meer tijd samen wil, maar hij vindt mij redelijk overdrijven en problemen zoeken.
Je hebt er niet bij vertelt dat je iets mist , begrijp ik ? Je hebt ook niet gezegd dat je weleens een kriebel voor een ander voelt / zou kunnen gaan voelen ?
quote]
Bedankt voor de reacties tot nu toe, helpt echt en ik heb het topic ook geplaatst om steun te vinden mbt mijn keuze tot nu toe ( dat is niet zoenen en toegeven aan deze 'vlaag van verstandsverbijstering')
En ja, ik voel me zeker verantwoordelijk voor mijn relatie, dus zonder tegen hem te zeggen; hee ik voel me aangetrokken tot een ander, probeer ik momenteel juist te achterhalen of hij ook iets mist.
Waarom wil je weten of hij ook iets mist ? JIJ mist wat ........ is dat niet belangrijk genoeg ? Of , als hij iets mist , zou je hem dan zeggen " joh, laten we allebei een affaire beginnen " ? Is dat niet wat je eigenlijk het liefste wil ; een vrijbrief om te vrijen ? Want anders snap ik niet waarom je er niet ALLES aan doet om va dit gevoel af te komen ipv het te gaan zitten voeden , het geheim te houden ....
En ja, ik heb letterlijk aangegeven dat ik meer tijd samen wil, maar hij vindt mij redelijk overdrijven en problemen zoeken.
Je hebt er niet bij vertelt dat je iets mist , begrijp ik ? Je hebt ook niet gezegd dat je weleens een kriebel voor een ander voelt / zou kunnen gaan voelen ?
quote]
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 4 januari 2009 om 12:04
quote:tammy1981 schreef op 03 januari 2009 @ 19:20:
En volgende week zal ik een eind maken aan mijn eigen puinhoop in mijn hoofd door nogmaals duidelijk te maken aan collega dat het niet kan en mag verdergaan. Hij is ook getrouwd en daar heb ik ook geen zin in om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn ongelukkige bestaan straks.
maar ik was benieuwd of ik de enige vrouw ben in deze midlife crisis - want de reacties tot nu toe doen geloven dat het heel vreemd is om een in een dergelijke situatie te zijn beland/ een dergelijke situatie heb binnengelaten.....
Je voelt je verantwoordelijker voor het leven van je collega dan voor dat van je man lijkt het .
Als je het zelf afdoet als een midlife crisis .... waarom dan zoeken naar een topic over twee LIEFDES ?
Ik geloof niet dat mensen het hier heel vreemd vinden dat je zoiets gebeurt , wat mensen vreemd vinden / stoort / niet begrijpen is dat je er zo gemakzuchtig mee omgaat . Of je huwelijk is minder goed dan je zegt , of je gevoelens zijn véél sterker dan je zegt , of je ziet de gevaren niet .
En volgende week zal ik een eind maken aan mijn eigen puinhoop in mijn hoofd door nogmaals duidelijk te maken aan collega dat het niet kan en mag verdergaan. Hij is ook getrouwd en daar heb ik ook geen zin in om verantwoordelijk te zijn voor een ander zijn ongelukkige bestaan straks.
maar ik was benieuwd of ik de enige vrouw ben in deze midlife crisis - want de reacties tot nu toe doen geloven dat het heel vreemd is om een in een dergelijke situatie te zijn beland/ een dergelijke situatie heb binnengelaten.....
Je voelt je verantwoordelijker voor het leven van je collega dan voor dat van je man lijkt het .
Als je het zelf afdoet als een midlife crisis .... waarom dan zoeken naar een topic over twee LIEFDES ?
Ik geloof niet dat mensen het hier heel vreemd vinden dat je zoiets gebeurt , wat mensen vreemd vinden / stoort / niet begrijpen is dat je er zo gemakzuchtig mee omgaat . Of je huwelijk is minder goed dan je zegt , of je gevoelens zijn véél sterker dan je zegt , of je ziet de gevaren niet .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 4 januari 2009 om 12:15
Tammy,
Ik vind dat BGB (as usual) ontzettend hard de spijker op zijn kop slaat. Maar toch mijn duit in het zakje. Een 'saai' leven los je niet op door de ene man te verruilen door de andere, het geeft een paar jaar een heleboel heibel en verdriet, toekomstige verjaardagsfeestjes van jullie kinderen en zijn kinderen (even doorfantaserend ,dat allebei jullie huwelijken o p de klippen lopen door de hete affaire die je lijkt te willen hebben) zullen eindeloos gecompliceerd worden met exen etc. En over tien jaar zit zal er weer sleur met een nieuwe man ontstaan mits je niet naar je zelf gaat kijken. JIJ vind je leven nu voorspelbaar. Wat wil JIJ anders? vast meer dan 1 hete zoen. Misschien een andere hobby, baan cursus, opleiding, look., reis..etc. etc. Wat heb jij nodig om je leven weer wat spannender te maken? Door het te reduceren tot een verliefdheidskwestie leg je regie van het geluk in je eigen leven buiten jezelf, en dat is altijd tricky.
Ik zou je overigens niet schuldig voelen dat je fantaseert,dat kan iedereen overkomen denk ik. Maar nu gaat het erom de juiste keuzes te maken zodat jij en je je huwelijk hier weer fris en fruitig uitkomen. Investeren in jezelf op een opbouwende manier dus.
Ik vind dat BGB (as usual) ontzettend hard de spijker op zijn kop slaat. Maar toch mijn duit in het zakje. Een 'saai' leven los je niet op door de ene man te verruilen door de andere, het geeft een paar jaar een heleboel heibel en verdriet, toekomstige verjaardagsfeestjes van jullie kinderen en zijn kinderen (even doorfantaserend ,dat allebei jullie huwelijken o p de klippen lopen door de hete affaire die je lijkt te willen hebben) zullen eindeloos gecompliceerd worden met exen etc. En over tien jaar zit zal er weer sleur met een nieuwe man ontstaan mits je niet naar je zelf gaat kijken. JIJ vind je leven nu voorspelbaar. Wat wil JIJ anders? vast meer dan 1 hete zoen. Misschien een andere hobby, baan cursus, opleiding, look., reis..etc. etc. Wat heb jij nodig om je leven weer wat spannender te maken? Door het te reduceren tot een verliefdheidskwestie leg je regie van het geluk in je eigen leven buiten jezelf, en dat is altijd tricky.
Ik zou je overigens niet schuldig voelen dat je fantaseert,dat kan iedereen overkomen denk ik. Maar nu gaat het erom de juiste keuzes te maken zodat jij en je je huwelijk hier weer fris en fruitig uitkomen. Investeren in jezelf op een opbouwende manier dus.
zondag 4 januari 2009 om 12:33
quote:tammy1981 schreef op 04 januari 2009 @ 11:38:
Hey Pinky en Sally,
ook bedankt voor jullie reacties, precies wat Sally zegt, het geeft je brave leven net even wat meer..... En het probleem is inderdaad dat ik hem gewoon bijzonder interessant vind, tuurlijk voel ik me lichamelijk tot hem aangetrokken ( denk echter nog niet verder dan zoenen) maar hij geeft me vlinders in mijn buik en die heb ik al zo lang niet gevoeld!!!!
Ik kan het topic twee liefdes niet vinden Pinky? Wil graag met anderen schrijven die hier ook mee lopen.
En hoe gaan jullie om met schuldgevoelens? Ik voel me al schuldig dat ik in mijn hoofd gewoon vreemdga.
Ook ik heb afgelopen zomer een topic hierover geopend. Iets in de trant van help ik sta op het punt om vreemd te gaan..
Ik heb me er ook tegen proberen te verzetten maar verstand versus gevoel he, dat werkt niet altijd samen...
Uiteindelijk is het er van gekomen. Op het moment dat het gebeurde, zat ik in een roes, echt alles kon me gestolen worden op dat moment. Ik ging trillend naar huis. Om een lang verhaal kort te houden; Als je eenmaal over de brug bent, is er geen stoppen meer aan. Ik heb het stop gezet op een gegeven moment. Maar tjee, nu bleef ie nog meer in mijn hoofd zitten. Het is niet zo dat ik hem elke week zie, ongeveer 1 keer in de 2 mnd maar alleen de smsjes al, maakt mijn leven net even meer....
Het is iets wat helemaal alleen van mij is. Ik ben moeder van 3 kids, werk onder schooltijden in een verantwoordelijke functie, ren me rot van clubje naar clubje, probeer het thuis gezellig te maken, kook elke avond gezellig met mijn kinderen etc. Kortom voor mijn gevoel doe ik verdomd mijn best allemaal, leunen er veel mensen op mij (zowel zakelijk als prive) en dit is dus helemaal van mij alleen. Op de een of andere manier is er bij mij geen heel erg groot schuldgevoel.....en daar voel ik me dan weer wel schuldig over...
Hey Pinky en Sally,
ook bedankt voor jullie reacties, precies wat Sally zegt, het geeft je brave leven net even wat meer..... En het probleem is inderdaad dat ik hem gewoon bijzonder interessant vind, tuurlijk voel ik me lichamelijk tot hem aangetrokken ( denk echter nog niet verder dan zoenen) maar hij geeft me vlinders in mijn buik en die heb ik al zo lang niet gevoeld!!!!
Ik kan het topic twee liefdes niet vinden Pinky? Wil graag met anderen schrijven die hier ook mee lopen.
En hoe gaan jullie om met schuldgevoelens? Ik voel me al schuldig dat ik in mijn hoofd gewoon vreemdga.
Ook ik heb afgelopen zomer een topic hierover geopend. Iets in de trant van help ik sta op het punt om vreemd te gaan..
Ik heb me er ook tegen proberen te verzetten maar verstand versus gevoel he, dat werkt niet altijd samen...
Uiteindelijk is het er van gekomen. Op het moment dat het gebeurde, zat ik in een roes, echt alles kon me gestolen worden op dat moment. Ik ging trillend naar huis. Om een lang verhaal kort te houden; Als je eenmaal over de brug bent, is er geen stoppen meer aan. Ik heb het stop gezet op een gegeven moment. Maar tjee, nu bleef ie nog meer in mijn hoofd zitten. Het is niet zo dat ik hem elke week zie, ongeveer 1 keer in de 2 mnd maar alleen de smsjes al, maakt mijn leven net even meer....
Het is iets wat helemaal alleen van mij is. Ik ben moeder van 3 kids, werk onder schooltijden in een verantwoordelijke functie, ren me rot van clubje naar clubje, probeer het thuis gezellig te maken, kook elke avond gezellig met mijn kinderen etc. Kortom voor mijn gevoel doe ik verdomd mijn best allemaal, leunen er veel mensen op mij (zowel zakelijk als prive) en dit is dus helemaal van mij alleen. Op de een of andere manier is er bij mij geen heel erg groot schuldgevoel.....en daar voel ik me dan weer wel schuldig over...
zondag 4 januari 2009 om 14:09
Dat er ellende van komt als ik hiermee verder ga realiseer ik me zeker en ik wil niemand pijn doen. Het is altijd zo interessant om te zien hoe de moraalridders van dit forum bereid zijn om je op de vingers te tikken. Dachten jullie echt dat ik al die dingen niet weet? Het is alleen verdomde lastig als je vlinders in je buik krijgt. En ik hoorde ook bij de groep vrouwen die dacht nooit op een ander te kunnen vallen en ik was de eerste die vreemdgaan afkeurde.
Dus trust me, ik haat mezelf dat ik hem heb toegelaten in mijn hoofd. Gisteren gezellig op de bank met manlief, wijntje erbij, filmpje erbij, goeie sex daarna... en toch; die ander hoeft maar een mail te sturen en ik ben weer van slag.
Ik ben niet op zoek naar een vrijbrief, dit is al weken aan de gang en als ik wilde had ik al lang veel verder kunnen gaan.
Dus de enige remedie is; geen contact buiten kantoor.
Salle, bedankt voor je hart onder de riem als ervaringsdeskundige. Want wat jij beschrijft is hoe ik leef, druk,druk druk met kids en thuis en werk en iedereen tevreden houden en daarom voelt het des te fijner als je daaruit kunt breken en vlinders in je buik kunt tellen. Verschil is wel dat jij hem maar 1 x in de zoveel tijd ziet, ik zie hem dus wekelijks ( gelukkig niet dagelijks...)
En hij is ook getrouwd en niet van plan om relatie op het spel te zetten, maar we voelen alletwee die vlinders en spanning dat is het probleem en dan blijf je elkaar daarmee voeden.
Dus trap me alsjeblieft niet nog verder de grond in, het is al moeilijk genoeg om met mezelf te moeten dealen. Ik waardeer wel jullie eerlijkheid maar als je het niet zelf hebt meegemaakt blijft het toch moeilijk om hierop te reageren denk ik. Vandaar dat ik in de titel ook vraag om mensen die dit herkennen.
Dus trust me, ik haat mezelf dat ik hem heb toegelaten in mijn hoofd. Gisteren gezellig op de bank met manlief, wijntje erbij, filmpje erbij, goeie sex daarna... en toch; die ander hoeft maar een mail te sturen en ik ben weer van slag.
Ik ben niet op zoek naar een vrijbrief, dit is al weken aan de gang en als ik wilde had ik al lang veel verder kunnen gaan.
Dus de enige remedie is; geen contact buiten kantoor.
Salle, bedankt voor je hart onder de riem als ervaringsdeskundige. Want wat jij beschrijft is hoe ik leef, druk,druk druk met kids en thuis en werk en iedereen tevreden houden en daarom voelt het des te fijner als je daaruit kunt breken en vlinders in je buik kunt tellen. Verschil is wel dat jij hem maar 1 x in de zoveel tijd ziet, ik zie hem dus wekelijks ( gelukkig niet dagelijks...)
En hij is ook getrouwd en niet van plan om relatie op het spel te zetten, maar we voelen alletwee die vlinders en spanning dat is het probleem en dan blijf je elkaar daarmee voeden.
Dus trap me alsjeblieft niet nog verder de grond in, het is al moeilijk genoeg om met mezelf te moeten dealen. Ik waardeer wel jullie eerlijkheid maar als je het niet zelf hebt meegemaakt blijft het toch moeilijk om hierop te reageren denk ik. Vandaar dat ik in de titel ook vraag om mensen die dit herkennen.
zondag 4 januari 2009 om 14:24
Dat je in een lange relatie wel eens verliefd wordt op een ander is niet vreemd. Gebeurt volgens mij in bijna ieder huwelijk. Het is maar wát je er mee doet en wat je wilt.
Ben je van plan om met je man oud te worden dan maak je de keuze die je eigenlijk al gemaakt hebt, je respecteert je relatie en jullie afspraken en probeert het contact tot een minimum te beperken.
Of je kiest voor meegaan met je gevoel en dan heb je misschien wel een paar weken hevige passie maar daarna een hoop ellende en verdriet of op zijn minst schuldgevoel..
Kan je je man niet opstoken tot een beetje meer actie en romantiek? Een weekendje weg samen of zo? Dan zie je je collega misschien over een paar maanden met hele andere ogen en denkt : wat bezielde ik eigenlijk ?
En misschien is jouw collega alleen maar uit op een avontuurtje en voelt hij jouw zwakke punt en lult hij je het bed in om je daarna keihard te dumpen...je zou de eerste niet zijn en helaas ook niet de laatste...
Ben je van plan om met je man oud te worden dan maak je de keuze die je eigenlijk al gemaakt hebt, je respecteert je relatie en jullie afspraken en probeert het contact tot een minimum te beperken.
Of je kiest voor meegaan met je gevoel en dan heb je misschien wel een paar weken hevige passie maar daarna een hoop ellende en verdriet of op zijn minst schuldgevoel..
Kan je je man niet opstoken tot een beetje meer actie en romantiek? Een weekendje weg samen of zo? Dan zie je je collega misschien over een paar maanden met hele andere ogen en denkt : wat bezielde ik eigenlijk ?
En misschien is jouw collega alleen maar uit op een avontuurtje en voelt hij jouw zwakke punt en lult hij je het bed in om je daarna keihard te dumpen...je zou de eerste niet zijn en helaas ook niet de laatste...
zondag 4 januari 2009 om 14:33
Overigens : laat je niet wijsmaken door de dames op het twee liefdes topic of maak jezelf niet wijs dat zoiets je overkomt....vreemdgaan is een keuze.
Iets wat je willens en wetens doet.
De keuze is aan jou hoe je met je relatie omgaat. En dat je in je realie iets mist is geen rechtvaardiging voor vreemdgaan, het wil niet altijd zeggen dat jouw man je niet genoeg biedt. Dan moet je bij jezelf te rade gaan.
Iets wat je willens en wetens doet.
De keuze is aan jou hoe je met je relatie omgaat. En dat je in je realie iets mist is geen rechtvaardiging voor vreemdgaan, het wil niet altijd zeggen dat jouw man je niet genoeg biedt. Dan moet je bij jezelf te rade gaan.
zondag 4 januari 2009 om 15:12
Een vraag aan alle dames die voortdurend met de uitspraak komen; "verliefdheid kan je overkomen maar het is aan jou wat je ermee doet".
Een uitspraak die prachtig is, die klopt als een bus etc.
De vraag is; hebben jullie het ooit meegemaakt?
Dat je echt in de situatie terecht komt waarin je tegenover elkaar staat en uitspreekt; ik vind je ontzettend leuk en vice versa.
Had mij dit een jaar geleden gevraagd en ik had net zo als "jullie" geantwoord. Maar geloof me, zo zwart/wit is het echt niet! Meestal kan je niet tussen de regels doorlezen maar, echt, het ligt iets gecompliceerder dan je doet vermoeden.
En dit is geen excuus om iets recht te breien wat krom is.
Een uitspraak die prachtig is, die klopt als een bus etc.
De vraag is; hebben jullie het ooit meegemaakt?
Dat je echt in de situatie terecht komt waarin je tegenover elkaar staat en uitspreekt; ik vind je ontzettend leuk en vice versa.
Had mij dit een jaar geleden gevraagd en ik had net zo als "jullie" geantwoord. Maar geloof me, zo zwart/wit is het echt niet! Meestal kan je niet tussen de regels doorlezen maar, echt, het ligt iets gecompliceerder dan je doet vermoeden.
En dit is geen excuus om iets recht te breien wat krom is.
zondag 4 januari 2009 om 15:15
quote:Bronny schreef op 04 januari 2009 @ 14:33:
Overigens : laat je niet wijsmaken door de dames op het twee liefdes topic of maak jezelf niet wijs dat zoiets je overkomt....vreemdgaan is een keuze.
Iets wat je willens en wetens doet.
De keuze is aan jou hoe je met je relatie omgaat. En dat je in je realie iets mist is geen rechtvaardiging voor vreemdgaan, het wil niet altijd zeggen dat jouw man je niet genoeg biedt. Dan moet je bij jezelf te rade gaan.We (ik) probeer het ook niet te rechtvaardigen dat hele vreemdgaan maar nogmaals probeer het niet zo zwart/wit te zien. Soms kom je in zo'n situatie en is iets sterker dan jij bent, hoe ongeloofwaardig dit ook klinkt.
Overigens : laat je niet wijsmaken door de dames op het twee liefdes topic of maak jezelf niet wijs dat zoiets je overkomt....vreemdgaan is een keuze.
Iets wat je willens en wetens doet.
De keuze is aan jou hoe je met je relatie omgaat. En dat je in je realie iets mist is geen rechtvaardiging voor vreemdgaan, het wil niet altijd zeggen dat jouw man je niet genoeg biedt. Dan moet je bij jezelf te rade gaan.We (ik) probeer het ook niet te rechtvaardigen dat hele vreemdgaan maar nogmaals probeer het niet zo zwart/wit te zien. Soms kom je in zo'n situatie en is iets sterker dan jij bent, hoe ongeloofwaardig dit ook klinkt.
