Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 36
donderdag 8 januari 2009 om 13:06
Hoi dames,
Mijn man............was en is HEEL erg fout geweest.
Hij heeft zeker de hoofdrol gespeeld in het hele verhaal en ik wil hem absoluut niet de hand boven het hoofd houden.
Dus ik wil hem niet in de slachtofferrol plaatsen, maar haar ook niet !
Natuurlijk is het wel heel erg belangrijk om uit te vinden waarom zoiets kan gebeuren en daarover hebben wij lang en veel gesproken.
In mijn geval was de minnares overigens ook gebonden, ongelukkig getrouwd met twee kindertjes.
De pijn en het verdriet en alle heftige emoties van het bedrog moeten slijten en een plekje krijgen. Voor mij is het inderdaad nog erg vers.
Mijn verhaal richtte zich op de minnares omdat daar deze topic over gaat.
Elk verhaal heeft twee kanten en in een affaire zijn er twee personen fout.
In mijn geval is mijn partner de persoon die heel erg fout is geweest maar natuurlijk koester ik ook heel veel wrok richting zijn minnares.
De persoon die bedrogen wordt heeft echter geen keuze omdat zij/hij niet weet wat er gaande is. Uiteindelijk komt dit natuurlijk altijd een keer uit....
Mijn man............was en is HEEL erg fout geweest.
Hij heeft zeker de hoofdrol gespeeld in het hele verhaal en ik wil hem absoluut niet de hand boven het hoofd houden.
Dus ik wil hem niet in de slachtofferrol plaatsen, maar haar ook niet !
Natuurlijk is het wel heel erg belangrijk om uit te vinden waarom zoiets kan gebeuren en daarover hebben wij lang en veel gesproken.
In mijn geval was de minnares overigens ook gebonden, ongelukkig getrouwd met twee kindertjes.
De pijn en het verdriet en alle heftige emoties van het bedrog moeten slijten en een plekje krijgen. Voor mij is het inderdaad nog erg vers.
Mijn verhaal richtte zich op de minnares omdat daar deze topic over gaat.
Elk verhaal heeft twee kanten en in een affaire zijn er twee personen fout.
In mijn geval is mijn partner de persoon die heel erg fout is geweest maar natuurlijk koester ik ook heel veel wrok richting zijn minnares.
De persoon die bedrogen wordt heeft echter geen keuze omdat zij/hij niet weet wat er gaande is. Uiteindelijk komt dit natuurlijk altijd een keer uit....
donderdag 8 januari 2009 om 13:16
ach kan me moniekk wel voorstellen.
het is voor haar nog zo kort geleden,die pijn id nog zo vers.
dat je gewoon een uitweg zoekt,en ja ik vond beide fout..
maar ook dit was niet zo.
hij wist dat zij verliefd op hem was.
maar hij bleef contact zoeken via sms toen ze elkaar al eenmaal niet meer zagen.
dus ja HIJ fout.
hij is toch 2maal bij haar geweest..HIJ weer fout..
haar hoop werd gevoed,en haar gevoelens sterker en sterker,en hij heeft dat met zijn gedraai alleen maar erger gemaakt.
toen ze eenmaal seks hadden gehad,was haar gevoel mega,ze was in de veronderstelling dat hij mij zou verlaten voor haar..
toen hij het mij opbiechte,en gelijk zij dat hij zo graag met mij verder zou willen..met alle ellende van dien.
heb ik haar later nog aan de telefoon gehad..dit was die keer dat ze ook haar excusses aanbood.
ze zei:ik begrijp nu dat het nooit zijn bedoeling was geweest jou te verlaten,ik had het alleen niet door...was en ben zoo verliefd..
hij geeft toch wel iets om mij??
ikke:ohw hij geeft zeker om jou,als vriendin,en als we geen relatie hadden gehad..waren jullie nu vast samen.
maar wa wij hebben in 14 jaar doorbreek je niet zomaar..zo'n band is zo sterk..
ik wou alleen dat dewit het inzag,je doet jezelf zo'n pijn hiermee.
het is voor haar nog zo kort geleden,die pijn id nog zo vers.
dat je gewoon een uitweg zoekt,en ja ik vond beide fout..
maar ook dit was niet zo.
hij wist dat zij verliefd op hem was.
maar hij bleef contact zoeken via sms toen ze elkaar al eenmaal niet meer zagen.
dus ja HIJ fout.
hij is toch 2maal bij haar geweest..HIJ weer fout..
haar hoop werd gevoed,en haar gevoelens sterker en sterker,en hij heeft dat met zijn gedraai alleen maar erger gemaakt.
toen ze eenmaal seks hadden gehad,was haar gevoel mega,ze was in de veronderstelling dat hij mij zou verlaten voor haar..
toen hij het mij opbiechte,en gelijk zij dat hij zo graag met mij verder zou willen..met alle ellende van dien.
heb ik haar later nog aan de telefoon gehad..dit was die keer dat ze ook haar excusses aanbood.
ze zei:ik begrijp nu dat het nooit zijn bedoeling was geweest jou te verlaten,ik had het alleen niet door...was en ben zoo verliefd..
hij geeft toch wel iets om mij??
ikke:ohw hij geeft zeker om jou,als vriendin,en als we geen relatie hadden gehad..waren jullie nu vast samen.
maar wa wij hebben in 14 jaar doorbreek je niet zomaar..zo'n band is zo sterk..
ik wou alleen dat dewit het inzag,je doet jezelf zo'n pijn hiermee.
donderdag 8 januari 2009 om 13:41
Klopt hoor, de mannen doen het zelf en zijn natuurlijk de hoofdschuldige.
Maar als je door wil met je man na zoiets, dan kun je het met hem uitvechten, en dan zul je op een bepaald moment voor jezelf een versie moeten creëren waardoor je samen verder kunt. Je moet begrijpen wat er fout zat in je relatie dat dit kon gebeuren, en dan daar iets aan doen.
Tegelijkertijd ben je als bedrogen vrouw een vat vol frustratie, pijn en pure moordlust (ik wel in ieder geval) : ). Achteraf terugkijkend had ik inderdaad behoefte aan een vijand, iemand die die ik verantwoordelijk kon stellen voor al mijn ellende. Dat schept ook weer meer ruimte om met je man verder te kunnen.
Wat ik in eerste instantie vol goede moed ook deed.
De minnares van mijn man was ook een vakkundige emotionele manipulator. Toen het uitkwam en hij voor mij koos, bleef ze aan hem trekken, ze bleef bellen, mailen, jammeren en stelde hem verantwoordelijk voor haar hele levensgeluk, wat hij met zijn enorme ego klakkeloos accepteerde. Daarom moést hij wel weer contact met haar opnemen, want het arme schaap had nog nooit zoveel van iemand gehouden, had nog nooit zulke goede seks gehad, kon niet leven zonder hem, en dat had superman allemaal op zijn geweten. Hij was de enige die haar kon troosten.
Einde huwelijk. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om een relatie te hebben of te willen met iemand die mij niet behandelt zoals ik hem zou behandelen, en die tegen me blijft liegen. Ik was van harte bereid om hem een kans te geven, maar niet twee keer. Kwestie van zelfrespect. Maar o o o wat deed dat pijn.
Vervolgens ging de soap verder, en trok hij bij haar in (zelfs zijn moeder had even geen zin in hem, en hij wilde niet dat de mensen zouden denken dat hij voor een bevlieging zijn gezin om zeep had geholpen.) Ze kenden elkaar natuurlijk totaal niet, hadden elkaar allerlei ideale eigenschappen toegedicht die ze helemaal niet bezaten, en binnen een half jaar kotsten ze van elkaar. Bovendien, en dat vond ik zelfs toen wel hilarisch, vertrouwden ze elkaar voor geen meter. Iedere keer als hij bij mij was voor de kinderen (bijna dagelijks, want ook toen vond hij haar al niet zo'n geschikte stiefmoeder) had hij de grootste ruzie omdat ze (terecht!) dacht dat hij misschien spijt had en terug wilde. Hij verdacht haar zelfs van het versieren van zijn beste vriend. Te triest voor woorden, maar dat krijg je als je weet dat je elkaar niet kunt vertrouwen.
Kortom, binnen een jaar tijd was iedereen doodongelukkig en volkomen gedesillusioneerd. Dat was helemaal niet nodig geweest als mijn man zijn fikken thuis had gehouden en als zij genoeg zelfrespect had gehad om af te haken toen ze verliefd werd en hij niet voor haar wilde kiezen.
Dus ondanks dat ik best wel geloof dat Dewit en Weetikveel e.d. oprecht verdriet hebben, en ik dat naar voor ze vind, verdienen ze wat mij betreft beperkt medelijden. Hun verdriet komt grotendeels voort uit het onvermogen om zichzelf een schop onder de kont te geven, of zich iets te ontzeggen wat niet van hen is, uit het najagen van iets waarvan ze zelf ergens heel goed weten dat het een illusie is.
De vrouwen die blijven na vreemdgaan leven inderdaad soms ook in een droomwereld (zoals ik aan den lijve heb mogen ondervinden) maar onze relaties en levens zijn echt en openbaar, onze kinderen zijn echt en onze mannen hebben er ooit in alle openheid voor gekozen om met ons samen te leven.
Het lijkt me niet zo raar om dan moeite te hebben met iemand die na een paar stiekeme onderonsjes recht meent te hebben om jou je hele persoonlijk leven af te pakken.
Maar als je door wil met je man na zoiets, dan kun je het met hem uitvechten, en dan zul je op een bepaald moment voor jezelf een versie moeten creëren waardoor je samen verder kunt. Je moet begrijpen wat er fout zat in je relatie dat dit kon gebeuren, en dan daar iets aan doen.
Tegelijkertijd ben je als bedrogen vrouw een vat vol frustratie, pijn en pure moordlust (ik wel in ieder geval) : ). Achteraf terugkijkend had ik inderdaad behoefte aan een vijand, iemand die die ik verantwoordelijk kon stellen voor al mijn ellende. Dat schept ook weer meer ruimte om met je man verder te kunnen.
Wat ik in eerste instantie vol goede moed ook deed.
De minnares van mijn man was ook een vakkundige emotionele manipulator. Toen het uitkwam en hij voor mij koos, bleef ze aan hem trekken, ze bleef bellen, mailen, jammeren en stelde hem verantwoordelijk voor haar hele levensgeluk, wat hij met zijn enorme ego klakkeloos accepteerde. Daarom moést hij wel weer contact met haar opnemen, want het arme schaap had nog nooit zoveel van iemand gehouden, had nog nooit zulke goede seks gehad, kon niet leven zonder hem, en dat had superman allemaal op zijn geweten. Hij was de enige die haar kon troosten.
Einde huwelijk. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om een relatie te hebben of te willen met iemand die mij niet behandelt zoals ik hem zou behandelen, en die tegen me blijft liegen. Ik was van harte bereid om hem een kans te geven, maar niet twee keer. Kwestie van zelfrespect. Maar o o o wat deed dat pijn.
Vervolgens ging de soap verder, en trok hij bij haar in (zelfs zijn moeder had even geen zin in hem, en hij wilde niet dat de mensen zouden denken dat hij voor een bevlieging zijn gezin om zeep had geholpen.) Ze kenden elkaar natuurlijk totaal niet, hadden elkaar allerlei ideale eigenschappen toegedicht die ze helemaal niet bezaten, en binnen een half jaar kotsten ze van elkaar. Bovendien, en dat vond ik zelfs toen wel hilarisch, vertrouwden ze elkaar voor geen meter. Iedere keer als hij bij mij was voor de kinderen (bijna dagelijks, want ook toen vond hij haar al niet zo'n geschikte stiefmoeder) had hij de grootste ruzie omdat ze (terecht!) dacht dat hij misschien spijt had en terug wilde. Hij verdacht haar zelfs van het versieren van zijn beste vriend. Te triest voor woorden, maar dat krijg je als je weet dat je elkaar niet kunt vertrouwen.
Kortom, binnen een jaar tijd was iedereen doodongelukkig en volkomen gedesillusioneerd. Dat was helemaal niet nodig geweest als mijn man zijn fikken thuis had gehouden en als zij genoeg zelfrespect had gehad om af te haken toen ze verliefd werd en hij niet voor haar wilde kiezen.
Dus ondanks dat ik best wel geloof dat Dewit en Weetikveel e.d. oprecht verdriet hebben, en ik dat naar voor ze vind, verdienen ze wat mij betreft beperkt medelijden. Hun verdriet komt grotendeels voort uit het onvermogen om zichzelf een schop onder de kont te geven, of zich iets te ontzeggen wat niet van hen is, uit het najagen van iets waarvan ze zelf ergens heel goed weten dat het een illusie is.
De vrouwen die blijven na vreemdgaan leven inderdaad soms ook in een droomwereld (zoals ik aan den lijve heb mogen ondervinden) maar onze relaties en levens zijn echt en openbaar, onze kinderen zijn echt en onze mannen hebben er ooit in alle openheid voor gekozen om met ons samen te leven.
Het lijkt me niet zo raar om dan moeite te hebben met iemand die na een paar stiekeme onderonsjes recht meent te hebben om jou je hele persoonlijk leven af te pakken.
donderdag 8 januari 2009 om 14:29
Alba, wat een verhaal !!
Ik besef dat ik/wij er ook nog lang niet zijn.
Het contact lijkt dan nu eindelijk beëindigd.
Zij met haar dramatische smsjes dat ze er helemaal aan onderdoor is gegaan, hij met een afscheidscadeau (!).
De toekomst zal het leren. Ik blijf alert en probeer in de tussentijd uit te vinden of er nog een basis is voor ons om onze relatie voor te zetten.
Het vertrouwen is flink beschaamd en respect is er in die periode dus niet getoond. Dat zijn toch wel hele belangrijke basisvoorwaarden in een relatie.
Samenleven en samenwonen is niet altijd leuk en fijn. Er komen dingen en omstandigheden op je pad waar je je samen doorheen kunt knokken. Het kan ook zo zijn dat je man op zo'n moment 'vlucht' in de armen van een andere vrouw.
En daar sta je dan, totaal ontgoocheld, verraden en gekwetst.
De shock is groot en op zo'n moment is het niet slim om verregaande beslissing te nemen, wel/niet uit elkaar, huis in de verkoop, een leven zonder elkaar, .........het is niet niks !
Hoeveel respijt krijgt een partner ? Hoeveel kans is er (nog) op herstel van de relatie ? Is 'ineens' een leven zonder leugens weer mogelijk ?
En nog steeds die vraag aan de minnaressen: wat maakt gebonden mannen voor jullie zo aantrekkelijk ? Er zijn zoveel leuke single mannen, waarom kiezen voor een onbereikbare man, waarom een man willen delen ? Waarom 'geloof' je hem ? Hij 'bedriegt' immers zijn partner. Wat zegt dat over hem ???
Ik besef dat ik/wij er ook nog lang niet zijn.
Het contact lijkt dan nu eindelijk beëindigd.
Zij met haar dramatische smsjes dat ze er helemaal aan onderdoor is gegaan, hij met een afscheidscadeau (!).
De toekomst zal het leren. Ik blijf alert en probeer in de tussentijd uit te vinden of er nog een basis is voor ons om onze relatie voor te zetten.
Het vertrouwen is flink beschaamd en respect is er in die periode dus niet getoond. Dat zijn toch wel hele belangrijke basisvoorwaarden in een relatie.
Samenleven en samenwonen is niet altijd leuk en fijn. Er komen dingen en omstandigheden op je pad waar je je samen doorheen kunt knokken. Het kan ook zo zijn dat je man op zo'n moment 'vlucht' in de armen van een andere vrouw.
En daar sta je dan, totaal ontgoocheld, verraden en gekwetst.
De shock is groot en op zo'n moment is het niet slim om verregaande beslissing te nemen, wel/niet uit elkaar, huis in de verkoop, een leven zonder elkaar, .........het is niet niks !
Hoeveel respijt krijgt een partner ? Hoeveel kans is er (nog) op herstel van de relatie ? Is 'ineens' een leven zonder leugens weer mogelijk ?
En nog steeds die vraag aan de minnaressen: wat maakt gebonden mannen voor jullie zo aantrekkelijk ? Er zijn zoveel leuke single mannen, waarom kiezen voor een onbereikbare man, waarom een man willen delen ? Waarom 'geloof' je hem ? Hij 'bedriegt' immers zijn partner. Wat zegt dat over hem ???
donderdag 8 januari 2009 om 14:32
quote:moniekk schreef op 08 januari 2009 @ 14:29:
En nog steeds die vraag aan de minnaressen: wat maakt gebonden mannen voor jullie zo aantrekkelijk ? Er zijn zoveel leuke single mannen, waarom kiezen voor een onbereikbare man, waarom een man willen delen ? Waarom 'geloof' je hem ? Hij 'bedriegt' immers zijn partner. Wat zegt dat over hem ???Lees even pagina 178/179 door, daar hebben we het juist over die vraag.
En nog steeds die vraag aan de minnaressen: wat maakt gebonden mannen voor jullie zo aantrekkelijk ? Er zijn zoveel leuke single mannen, waarom kiezen voor een onbereikbare man, waarom een man willen delen ? Waarom 'geloof' je hem ? Hij 'bedriegt' immers zijn partner. Wat zegt dat over hem ???Lees even pagina 178/179 door, daar hebben we het juist over die vraag.
donderdag 8 januari 2009 om 14:34
quote:muziekmeisje schreef op 08 januari 2009 @ 12:38:
[...]
Moniek, ik lees in het andere topic dat je het heel zwaar hebt. Begrijp dat het voor jou ook niet zo lang geleden is. En ik begrijp dat je ook echt een plek zoekt om flink kwaad te worden. Plaatsvervangend afreageren enzo. Ik hoop dat je op een gegeven moment je man uit die slachtofferrol kan halen, en constructief met hem verder kunt, in plaats van alles op "the evil mistress" te gooien.
[...]
Moniek, ik lees in het andere topic dat je het heel zwaar hebt. Begrijp dat het voor jou ook niet zo lang geleden is. En ik begrijp dat je ook echt een plek zoekt om flink kwaad te worden. Plaatsvervangend afreageren enzo. Ik hoop dat je op een gegeven moment je man uit die slachtofferrol kan halen, en constructief met hem verder kunt, in plaats van alles op "the evil mistress" te gooien.
donderdag 8 januari 2009 om 14:34
donderdag 8 januari 2009 om 14:43
quote:[message=2539197,noline]
Ik hoop dat je op een gegeven moment je man uit die slachtofferrol kan halen, en constructief met hem verder kunt, in plaats van alles op "the evil mistress" te gooien.
Het feit dat die man absoluut geen slachtoffer is maar een dader, doet niets af aan de rol van de minnares, en daar gaat het hier om (al zou ik de meeste minnaressen eerder weak dan evil noemen, want zo gelukkig lijken ze er niet van te worden).
Het is niet zo raar dat je als vrouw je man vrij wilt pleiten, maar daar red je het niet mee. Op de langere duur moet je hem toch echt wel eerlijk beoordelen, anders kom je zelf ook terecht in een ongelijkwaardige relatie.
Het was bij mij ook echt een beetje territoriumdrift, je wil toch echt die indringster helemaal uit je leven. De vrouw die voor je gevoel je huwelijk het genadeschot heeft gegeven, is ook de laatste die je in de buurt van je kinderen wil hebben. Dat lijkt me te begrijpen.
Als het minnaressenschap helemaal in de haak was, dan hoefde het niet stiekem tenslotte.
Ik hoop dat je op een gegeven moment je man uit die slachtofferrol kan halen, en constructief met hem verder kunt, in plaats van alles op "the evil mistress" te gooien.
Het feit dat die man absoluut geen slachtoffer is maar een dader, doet niets af aan de rol van de minnares, en daar gaat het hier om (al zou ik de meeste minnaressen eerder weak dan evil noemen, want zo gelukkig lijken ze er niet van te worden).
Het is niet zo raar dat je als vrouw je man vrij wilt pleiten, maar daar red je het niet mee. Op de langere duur moet je hem toch echt wel eerlijk beoordelen, anders kom je zelf ook terecht in een ongelijkwaardige relatie.
Het was bij mij ook echt een beetje territoriumdrift, je wil toch echt die indringster helemaal uit je leven. De vrouw die voor je gevoel je huwelijk het genadeschot heeft gegeven, is ook de laatste die je in de buurt van je kinderen wil hebben. Dat lijkt me te begrijpen.
Als het minnaressenschap helemaal in de haak was, dan hoefde het niet stiekem tenslotte.
donderdag 8 januari 2009 om 14:53
Quote:
Dus ondanks dat ik best wel geloof dat Dewit en Weetikveel e.d. oprecht verdriet hebben, en ik dat naar voor ze vind, verdienen ze wat mij betreft beperkt medelijden.
Dat is misschien ook wel een groot verschil tussen de minnares en de bedrogen vrouw. Minnaressen verdienen niet veel medelijden : dat wordt vaak gecompenseerd met (veel) zelfmedelijden. Terwijl de bedrogen vrouw wel medelijden verdient, maar door niet veel (en maar kort) zelfmedelijden te hebben, krijgen ze bewondering i.p.v. medelijden.
Neem mijn petje voor menig bedrogen vrouw die het probeert te verwerken en bij haar man blijft. Zij is de ENIGE in dit verhaal die GEEN keus had......
Dus ondanks dat ik best wel geloof dat Dewit en Weetikveel e.d. oprecht verdriet hebben, en ik dat naar voor ze vind, verdienen ze wat mij betreft beperkt medelijden.
Dat is misschien ook wel een groot verschil tussen de minnares en de bedrogen vrouw. Minnaressen verdienen niet veel medelijden : dat wordt vaak gecompenseerd met (veel) zelfmedelijden. Terwijl de bedrogen vrouw wel medelijden verdient, maar door niet veel (en maar kort) zelfmedelijden te hebben, krijgen ze bewondering i.p.v. medelijden.
Neem mijn petje voor menig bedrogen vrouw die het probeert te verwerken en bij haar man blijft. Zij is de ENIGE in dit verhaal die GEEN keus had......
donderdag 8 januari 2009 om 15:11
Het verschil tussen de minnares en de bedrogen vrouw is dat de minnares weet waar ze voor kiest, namelijk een man die al een vrouw heeft en dus niet beschikbaar is.
De bedrogen vrouw weet op het moment van het bedrog niet dat zij bedrogen wordt en heeft inderdaad niet de mogelijkheid om te kiezen. Natuurlijk wil je een man niet delen met een andere vrouw en natuurlijk accepteer je het niet als je partner de exclusiviteit uit je relatie haalt door met een andere vrouw het bed te delen.
De minnares heb ik daarom nooit begrepen: waarom wil je met en bij een man zijn die al een vrouw heeft (???) wetende dat die vrouw 'bedrogen en voorgelogen' wordt ?
Daar kan ik niet bij ?
Is dat de verliefdheid die blind maakt ?
Is het naief gedrag ?
Is het ikke, ikke, ikke..........?
Ik begrijp meer hierover op blz. 177/178
Hey Greys69, mijn man is hier absoluut NIET het slachtoffer, ik spreek vooral over de rol van de minnares omdat deze topic hierover gaat !
Er is hier maar één slachtoffer en dat is de bedrogen vrouw die er niet voor kiest dat haar man een droomwereld invlucht omdat hij de realiteit niet aan kan.
Ik hoef geen medelijden en zal je de details besparen, maar blijf vooral applaudiseren.
De bedrogen vrouw weet op het moment van het bedrog niet dat zij bedrogen wordt en heeft inderdaad niet de mogelijkheid om te kiezen. Natuurlijk wil je een man niet delen met een andere vrouw en natuurlijk accepteer je het niet als je partner de exclusiviteit uit je relatie haalt door met een andere vrouw het bed te delen.
De minnares heb ik daarom nooit begrepen: waarom wil je met en bij een man zijn die al een vrouw heeft (???) wetende dat die vrouw 'bedrogen en voorgelogen' wordt ?
Daar kan ik niet bij ?
Is dat de verliefdheid die blind maakt ?
Is het naief gedrag ?
Is het ikke, ikke, ikke..........?
Ik begrijp meer hierover op blz. 177/178
Hey Greys69, mijn man is hier absoluut NIET het slachtoffer, ik spreek vooral over de rol van de minnares omdat deze topic hierover gaat !
Er is hier maar één slachtoffer en dat is de bedrogen vrouw die er niet voor kiest dat haar man een droomwereld invlucht omdat hij de realiteit niet aan kan.
Ik hoef geen medelijden en zal je de details besparen, maar blijf vooral applaudiseren.
donderdag 8 januari 2009 om 16:45
Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoelens (verdriet, boosheid enz) maar laten we vooral met respect met elkaar omgaan hier! Wij hebben elkaar niets aangedaan, ookal lijkt het nu wel zo hier op dit forum.
Bedrogen vrouwen, jullie zouden toch ook niet willen dat we op jullie topic gaan zeggen: Echt stom dat je bij die bedriegende liegende kl**tz*k blijft, dan heb je geen gevoel van eigenwaarde enz enz...
Komop laat elkaar een eigen plek hebben om frustraties kwijt te kunnen...
*Amen*
Bedrogen vrouwen, jullie zouden toch ook niet willen dat we op jullie topic gaan zeggen: Echt stom dat je bij die bedriegende liegende kl**tz*k blijft, dan heb je geen gevoel van eigenwaarde enz enz...
Komop laat elkaar een eigen plek hebben om frustraties kwijt te kunnen...
*Amen*
donderdag 8 januari 2009 om 16:55
donderdag 8 januari 2009 om 17:13
Zo is dat, ik lees dat topic ook en denk ook vaak...ik had zo'n man er al lang uitgedonderd.
Vind het wel knap dat je dan nog voor je huwelijk kunt/wil blijven knokken terwijl je zoveel leed is aangedaan, ik zou het niet kunnen.
Zeg dat ook vaak tegen mijn GM, dat ik niet snap hoe hij dit kan doen. Hij zegt zelf dat wanneer je zo verliefd bent je dan alles voor jezelf rechtvaardigd, zit wel wat in natuurlijk. Ik heb op dit moment geen schuldgevoel naar zijn vrouw toe maar als ik van de roze wolk af ben zal dat ook wel veranderen.
Verder herken ik mezelf echt niet in het onzekere of afhankelijke die de minnares zou moeten zijn. Ik ben gewoon vreselijk verliefd geworden op een GM, heb altijd gedacht dat me dat nooit zou overkomen maar er was gewoon niet meer tegen te vechten en geloof me dat hebben we allebei echt wel geprobeerd.
Vind het wel knap dat je dan nog voor je huwelijk kunt/wil blijven knokken terwijl je zoveel leed is aangedaan, ik zou het niet kunnen.
Zeg dat ook vaak tegen mijn GM, dat ik niet snap hoe hij dit kan doen. Hij zegt zelf dat wanneer je zo verliefd bent je dan alles voor jezelf rechtvaardigd, zit wel wat in natuurlijk. Ik heb op dit moment geen schuldgevoel naar zijn vrouw toe maar als ik van de roze wolk af ben zal dat ook wel veranderen.
Verder herken ik mezelf echt niet in het onzekere of afhankelijke die de minnares zou moeten zijn. Ik ben gewoon vreselijk verliefd geworden op een GM, heb altijd gedacht dat me dat nooit zou overkomen maar er was gewoon niet meer tegen te vechten en geloof me dat hebben we allebei echt wel geprobeerd.
donderdag 8 januari 2009 om 17:38
Misschien is de tijd rijp voor een discussie-topic hierover. Minnaressen en bedrogen vrouwen hebben beide behoefte aan een plek om hun verhaal kwijt te kunnen. Zo nu en dan een relativerende spiegel kan geen kwaad. Maar dit topic is aan het uitgroeien tot een discussie-over topic en dat is jammer.
Minnaressen en bedrogen vrouwen die een persoonlijk topic startten maken minder kans op een lang toneel. Een bedrogen vrouw die na 6 weken nog zeurt moet weggaan of stoppen met klagen, hier heeft ze toch voor gekozen. Een minnares met verdriet idem dito. Daarom zijn deze verzamelplaatsen zo fijn.
Persoonlijk heb ik veel aan dit topic gehad ook al was ik de andere kant. Ik ben als andere kant ook altijd goed geaccepteerd hier. Zeker in de tijd dat de minnaressen hier heel actief waren.
Ikkezelf, kan jij niet een mooi discussie-topic openen?
Minnaressen en bedrogen vrouwen die een persoonlijk topic startten maken minder kans op een lang toneel. Een bedrogen vrouw die na 6 weken nog zeurt moet weggaan of stoppen met klagen, hier heeft ze toch voor gekozen. Een minnares met verdriet idem dito. Daarom zijn deze verzamelplaatsen zo fijn.
Persoonlijk heb ik veel aan dit topic gehad ook al was ik de andere kant. Ik ben als andere kant ook altijd goed geaccepteerd hier. Zeker in de tijd dat de minnaressen hier heel actief waren.
Ikkezelf, kan jij niet een mooi discussie-topic openen?
donderdag 8 januari 2009 om 19:25
quote:moniekk schreef op 08 januari 2009 @ 15:11:
Hey Greys69, mijn man is hier absoluut NIET het slachtoffer, ik spreek vooral over de rol van de minnares omdat deze topic hierover gaat !
Er is hier maar één slachtoffer en dat is de bedrogen vrouw die er niet voor kiest dat haar man een droomwereld invlucht omdat hij de realiteit niet aan kan.
Ik hoef geen medelijden en zal je de details besparen, maar blijf vooral applaudiseren.
Sorry, Moniekk; ik zie dat ik een figuurtje bij een verkeerde quote gezet heb. Ik had het eigenlijk razenddruk op mijn werk en heb in mijn haast dus verkeerd gereageerd....
Hey Greys69, mijn man is hier absoluut NIET het slachtoffer, ik spreek vooral over de rol van de minnares omdat deze topic hierover gaat !
Er is hier maar één slachtoffer en dat is de bedrogen vrouw die er niet voor kiest dat haar man een droomwereld invlucht omdat hij de realiteit niet aan kan.
Ik hoef geen medelijden en zal je de details besparen, maar blijf vooral applaudiseren.
Sorry, Moniekk; ik zie dat ik een figuurtje bij een verkeerde quote gezet heb. Ik had het eigenlijk razenddruk op mijn werk en heb in mijn haast dus verkeerd gereageerd....
donderdag 8 januari 2009 om 19:33
Dit zo lezende, kan ik wel beter begrijpen waarom sommige mannen vreemdgaan. Niet elke bedrogen vrouw reageert zo verontwaardigd en moreel verheven, dat wil ik wel even benadrukken.
Zie hier een hoop afreageren en (be)oordelen, waar ik van de kant van de minnares een veel vriendelijkere houding zie (en van Puk natuurlijk
Ik zie echt een beetje een plaatje voor me van een boze moeder, die bepaalt wat goed en slecht is (de bedrogen vrouw) versus een veel vriendelijkere vrouw (de minnares) die het bijvoorbeeld niet in haar hoofd haalt om de vrouwen op het andere topic (de blijvers na overspel) voor alles en nog wat uit te gaan maken en allerlei stompzinnige psychologie van de koude grond op ze los te laten. Oftewel afreageren.
Nu kan ik het commentaar hier al bijna op lezen; de minnares heeft "geen recht" op de man, op haar verdriet etc etc.
In mijn beleving is niemand het bezit van een ander en is elk mens vrij om zijn of haar eigen keuzes te maken, dus ook een echtgenoot. Dus die rechten, tja... Verdriet is verdriet. Als een vrouw voor de 2e keer wordt bedrogen is het ook wat al te makkelijk om te zeggen dat ze wist waar ze voor koos..
Zo werkt dat niet.
Zie hier een hoop afreageren en (be)oordelen, waar ik van de kant van de minnares een veel vriendelijkere houding zie (en van Puk natuurlijk
Ik zie echt een beetje een plaatje voor me van een boze moeder, die bepaalt wat goed en slecht is (de bedrogen vrouw) versus een veel vriendelijkere vrouw (de minnares) die het bijvoorbeeld niet in haar hoofd haalt om de vrouwen op het andere topic (de blijvers na overspel) voor alles en nog wat uit te gaan maken en allerlei stompzinnige psychologie van de koude grond op ze los te laten. Oftewel afreageren.
Nu kan ik het commentaar hier al bijna op lezen; de minnares heeft "geen recht" op de man, op haar verdriet etc etc.
In mijn beleving is niemand het bezit van een ander en is elk mens vrij om zijn of haar eigen keuzes te maken, dus ook een echtgenoot. Dus die rechten, tja... Verdriet is verdriet. Als een vrouw voor de 2e keer wordt bedrogen is het ook wat al te makkelijk om te zeggen dat ze wist waar ze voor koos..
Zo werkt dat niet.
donderdag 8 januari 2009 om 19:36
Hier wil ik nog aan toevoegen dat ik sommige vrouwen ook helemaal niet zo het onschuldige slachtoffer vind van hun vreemdgaande man en zijn minnares. Als ik dan zie met voor soort man ze getrouwd zijn dan denk ik dat je toch ook wel op je klompen kunt aan voelen dat hij je niet trouw zal zijn.
Of erg naief, dat kan natuurlijk ook nog. Maar goed, ze hebben dan zelf voor die man gekozen met al zijn prettige en minder prettige eigenschappen.
Of erg naief, dat kan natuurlijk ook nog. Maar goed, ze hebben dan zelf voor die man gekozen met al zijn prettige en minder prettige eigenschappen.
donderdag 8 januari 2009 om 19:41
quote:al2jaar schreef op 08 januari 2009 @ 16:45:Iedereen heeft recht op zijn eigen gevoelens (verdriet, boosheid enz) maar laten we vooral met respect met elkaar omgaan hier! Wij hebben elkaar niets aangedaan, ookal lijkt het nu wel zo hier op dit forum. Nou, zo zullen de bedrogen dames onder ons het niet echt zien! Er worden toch steeds weer behoorlijk wat verwijten "onze kant" opgestuurd terwijl het blijkbaar niet een optie is om te bedenken dat er blijkbaar al iets mis zat in de relatie... als die toch sterk genoeg is, kan een man de verleiding die wij minnaressen bieden toch wel weerstaan?! Bedrogen vrouwen, jullie zouden toch ook niet willen dat we op jullie topic gaan zeggen: Echt stom dat je bij die bedriegende liegende kl**tz*k blijft, dan heb je geen gevoel van eigenwaarde enz enz...Komop laat elkaar een eigen plek hebben om frustraties kwijt te kunnen...*Amen* Waarvan akte! Ik heb het zo vaak gedacht: jij schrijft het! Soms is het sfeertje hier inderdaad heel vervelend en worden "wij" bijna weggejaagd wat opmerkelijk is want volgens mij zijn er verschillende topics hier....Ik vind het heel jammer want zoals Puk ook heeft geschreven dat zij hier wat aan gehad heeft: ik ook! Het is vooral door het verhaal van Puk (mooie titel voor een boek ) dat een behoorlijke impact heeft gehad! Ik was wel al heel ver in het loslaten maar ik geloof oprecht dat zij het laatste lijntje heeft doorgeknipt! Ik wil nog even op Moniekk reageren die zich afvroeg wat het toch is dat 'wij minnaressen' op gebonden kerels vallen. De pissigheid druipt er van af, en als ik dit lees moet ik mij echt beheersen om niet een hele valse opmerking te maken. Want zo werkt het natuurlijk niet: dat snapt ze zelf ook heus wel. Ik ben die van mij ooit toevallig op een parkeerplaats tegengekomen, we kwamen in gesprek. Ik zag geen ring (dat was mij anders echt wel opgevallen) en dit is ook niet iets wat je meteen vraagt. We wisselden nummers uit en van het een kwam het ander. Het klikte blijkbaar zo goed, dat wij het jarenlang hebben volgehouden. Ik moet eerlijk toegeven: toen ik er uiteindelijk achter kwam (hij vertelde het zelf) dat hij gebonden was, boeide het mij niet omdat ik dat ook was. We hadden het allebei niet zo leuk en we zijn denk ik gewoon in elkaar gevlucht. Ik ben uiteindelijk ook bij mijn man weggegaan omdat ik niet in twee werelden kon leven en mijzelf niet langer wilde verloochenen; hij zit er tot op de dag van vandaag nog, ook al is hij even bij haar weggegaan maar ook met dezelfde gang weer terug toen bleek dat ik hem niet achterna kwam... Tja, dan moet je eieren voor je geld kiezen, nietwaar?! Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen, maar soms sluipen dingen erin. Ik kickte op de aandacht die ik van hem krijg en voordat ik er erg in had, waren we 6 jaar verder. Dat klinkt debiel, maar de eerste 3 jaar vond ik het niet zo wereldschokkend dat hij een vriendin had. Ik had mijn eigen leven en een behoorlijk druk leven. Ik vond het fijn om bij / met hem te kunnen zijn, het laadde me op. Ik denk dat het mij ook kracht heeft gegeven om uiteindelijk bij mijn man weg te gaan. Toen brak de periode aan - omdat ik vrij was - dat ik het allemaal niet meer zo vanzelfsprekend vond en ik wilde meer. Ik vond het vreselijk dat hij midden in de nacht weer weg ging: eerst douchen, dan weer in het pak hijsen... Vreselijk! Maar goed, dit verhaal is allang bekend how it went from there! Het is echt niet zo dat we denken: kom, laten we vandaag tijdens de lunch eens een restaurantje binnen gaan en kijken of we nog even de man van een ander kunnen scoren! Maar dat snap je zelf dondersgoed. Ik ben het wel met je eens als je zegt: op het moment dat je er dan achterkomt, zou je het meteen op een lopen moeten zetten! Dat heb ik helaas niet gedaan; ik heb veel shit daardoor gehad, de vriendin in kwestie gelukkig niet (ik denk als ik eerlijk ben dat zij een leukere man aan hem heeft gehad door me being there in his life)... dus dat is goed afgelopen! Maar next time als ik een leuke kerel tegenkom en ik merk dat hij gebonden is, zal ik hem meteen duidelijk maken dat hij pas contact mag opnemen (etc.) als hij happily divorced is!
donderdag 8 januari 2009 om 20:10
quote:[message=2540331,noline]moniekk schreef op 08
Maar je mening geven mag hier blijkbaar niet want dan is het disrespectvol (?)Nou, Moniekk: ik heb net gelezen dat je het hier misselijkmakend vindt, al die verhalen etc. van vrouwen die relaties stukmaken...
Er zijn meer bedrogen vrouwen die er niet tegen kunnen om hier te lezen: gewoon dan niet doen! Dit is toch ook niet "jullie" topic, dus...
"Wij" geven toch ook geen sneren, wij kunnen ook wel even heel sarcastisch reageren op jullie, op jullie naiviteit, op de beslissing om zo'n ruggegraatloze sukkel nog een kans te geven, en om even hier heel helder een betoog te gaan houden hoe het toch zal komen dat jullie je kerels niet bij je kunnen houden en hoe het toch komt dat jullie kerels zo simpel te verleiden zijn......
Er is hier pas 1 iemand geweest die het om 'the fun' ging; daar heb ik ook zo mijn mening over. Heb haar ook gezegd dat er toch ook genoeg ongebonden kerels voor the fun rondlopen! Maar verder vind ik het jammer dat jij niet ziet hoe redelijk respectvol het hier tot voor kort er aan toe ging....en dat vond ik nou eigenlijk zo bijzonder!
Maar je mening geven mag hier blijkbaar niet want dan is het disrespectvol (?)Nou, Moniekk: ik heb net gelezen dat je het hier misselijkmakend vindt, al die verhalen etc. van vrouwen die relaties stukmaken...
Er zijn meer bedrogen vrouwen die er niet tegen kunnen om hier te lezen: gewoon dan niet doen! Dit is toch ook niet "jullie" topic, dus...
"Wij" geven toch ook geen sneren, wij kunnen ook wel even heel sarcastisch reageren op jullie, op jullie naiviteit, op de beslissing om zo'n ruggegraatloze sukkel nog een kans te geven, en om even hier heel helder een betoog te gaan houden hoe het toch zal komen dat jullie je kerels niet bij je kunnen houden en hoe het toch komt dat jullie kerels zo simpel te verleiden zijn......
Er is hier pas 1 iemand geweest die het om 'the fun' ging; daar heb ik ook zo mijn mening over. Heb haar ook gezegd dat er toch ook genoeg ongebonden kerels voor the fun rondlopen! Maar verder vind ik het jammer dat jij niet ziet hoe redelijk respectvol het hier tot voor kort er aan toe ging....en dat vond ik nou eigenlijk zo bijzonder!
donderdag 8 januari 2009 om 20:12
Wat een lul zeg
Zeg ik eindelijk eens dat een GM mag sms-en doet-ie het niet, je kan ook niet op ze bouwen.
Overweeg inderdaad weleens om een boek hierover te schrijven al is dat dan vooral bestemd voor mezelf. Nu heb ik een titel, het begin heb ik ook al in mijn hoofd, dus ik zou van start kunnen, dank je Greys.
Zeg ik eindelijk eens dat een GM mag sms-en doet-ie het niet, je kan ook niet op ze bouwen.
Overweeg inderdaad weleens om een boek hierover te schrijven al is dat dan vooral bestemd voor mezelf. Nu heb ik een titel, het begin heb ik ook al in mijn hoofd, dus ik zou van start kunnen, dank je Greys.
