Relaties
alle pijlers
co ouderschap ervaring?
vrijdag 30 december 2016 om 17:36
Hallo allemaal,
ik ben op zoek naar mensen welke ervaring hebben met co-ouderschap. Mijn ex en ik zijn al ruim 7 jaar gescheiden en afgelopen jaren hebben we een ongelukkige constructie gehad waarbij onze dochter (inmiddels 8jaar) afwisselend (afhankelijk van onze beide banen) in mijn of zijn huis woonde. de weekenden over het algemeen bij haar vader (3 van de 4) en door de week bij mij. Het probleem is dat ik onregelmatig werk heb en haar vader meer structuur wil in het leven van onze dochter. Hij wil nu graag een co-ouderschap afspreken. De ene week zal ze bij mij zijn (heb dit overlegd met mijn leidinggevende en zal vaste dag diensten mogen gaan draaien in deze week) de andere week bij hem. Zijn probleem is echter dat hij als militair zijnde zo nu en dan op oefening/ uitzending moet. Mijn inziens is dit niet handig om een co- ouderschap af te spreken. hij gaat er van uit dat wanneer hij weg moet (gemiddeld 3 maanden per jaar) zijn huidige vriendin (nu een jaar een relatie) dan de zorg over onze dochter overneemt. Met dit laatste ben ik het niet helemaal eens. maar misschien ben ik te kortzichtig???
ik ben op zoek naar mensen welke ervaring hebben met co-ouderschap. Mijn ex en ik zijn al ruim 7 jaar gescheiden en afgelopen jaren hebben we een ongelukkige constructie gehad waarbij onze dochter (inmiddels 8jaar) afwisselend (afhankelijk van onze beide banen) in mijn of zijn huis woonde. de weekenden over het algemeen bij haar vader (3 van de 4) en door de week bij mij. Het probleem is dat ik onregelmatig werk heb en haar vader meer structuur wil in het leven van onze dochter. Hij wil nu graag een co-ouderschap afspreken. De ene week zal ze bij mij zijn (heb dit overlegd met mijn leidinggevende en zal vaste dag diensten mogen gaan draaien in deze week) de andere week bij hem. Zijn probleem is echter dat hij als militair zijnde zo nu en dan op oefening/ uitzending moet. Mijn inziens is dit niet handig om een co- ouderschap af te spreken. hij gaat er van uit dat wanneer hij weg moet (gemiddeld 3 maanden per jaar) zijn huidige vriendin (nu een jaar een relatie) dan de zorg over onze dochter overneemt. Met dit laatste ben ik het niet helemaal eens. maar misschien ben ik te kortzichtig???
vrijdag 30 december 2016 om 19:18
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 18:59:
[...]
Hoef je ook niet, want je kunt het niet. Want de meeste ouders gaan van zichzelf uit, en verwachten dat hun kinderen zich wel schikken. Dus alles wordt vanuit de wensen van de volwassenen bepaald en het kind moet er maar mee klaar zien te komen. Soms gaat dat wel OK, maar dan niet dankzij die ouders, maar meer dankzij de flexibiliteit van dat kind. Echt niet omdat het kind het dan helemaal leuk vindt elke zoveel dagen de koffer weer te moeten pakken...
De meeste kinderen die ik ken van gescheiden ouders zouden het liefst op één vaste plek wonen, en vaak is dat bij de moeder. Ook bij goedlopende co-ouderschappen. Ik herinner me hetzelfde van mezelf vroeger, vond die twee huizen (waarvan er één echt niet als thuis voelde) en al het gezeul vreselijk.
Ik heb vrienden die voornamelijk of alleen maar bij één ouder hebben gewoond na de scheiding en de relatie met die andere ouder is in geen enkel geval goedgekomen. Ze ervaren geen intieme familieband met die ouder en voelen dat als een gemis, soms gemixt met wrok en vaak met verdriet.
De situatie na een scheiding is gewoon ruk voor kinderen. Ik denk wel dat tijd en ruimte bieden voor beide relaties, met zowel vader als moeder, heel belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. In die zin zijn die twee huizen nuttig, is het samenleven met beiden waardevol, ook als het niet als optimaal voelt voor het kind op het moment zelf. Het is deels ook voor de relatie op de langere termijn en dat overzien ze zelf nog niet.
[...]
Hoef je ook niet, want je kunt het niet. Want de meeste ouders gaan van zichzelf uit, en verwachten dat hun kinderen zich wel schikken. Dus alles wordt vanuit de wensen van de volwassenen bepaald en het kind moet er maar mee klaar zien te komen. Soms gaat dat wel OK, maar dan niet dankzij die ouders, maar meer dankzij de flexibiliteit van dat kind. Echt niet omdat het kind het dan helemaal leuk vindt elke zoveel dagen de koffer weer te moeten pakken...
De meeste kinderen die ik ken van gescheiden ouders zouden het liefst op één vaste plek wonen, en vaak is dat bij de moeder. Ook bij goedlopende co-ouderschappen. Ik herinner me hetzelfde van mezelf vroeger, vond die twee huizen (waarvan er één echt niet als thuis voelde) en al het gezeul vreselijk.
Ik heb vrienden die voornamelijk of alleen maar bij één ouder hebben gewoond na de scheiding en de relatie met die andere ouder is in geen enkel geval goedgekomen. Ze ervaren geen intieme familieband met die ouder en voelen dat als een gemis, soms gemixt met wrok en vaak met verdriet.
De situatie na een scheiding is gewoon ruk voor kinderen. Ik denk wel dat tijd en ruimte bieden voor beide relaties, met zowel vader als moeder, heel belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. In die zin zijn die twee huizen nuttig, is het samenleven met beiden waardevol, ook als het niet als optimaal voelt voor het kind op het moment zelf. Het is deels ook voor de relatie op de langere termijn en dat overzien ze zelf nog niet.
vrijdag 30 december 2016 om 19:20
quote:-Nienke- schreef op 30 december 2016 @ 19:14:
[...]
Nee hoor, ze hebben twee eigen plekken. Een hier en een bij hun moeder. Beide uitgerust met stapels kleding, lievelingsknuffels, zelfgemaakte tekeningen, souvenirs van vakanties, foto's, rondslingerende troepjes. Juist doordat ze er niet eens in de veertien dagen zijn, voelt het gewoon als thuis, en niet als een hotelkamer.Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?
[...]
Nee hoor, ze hebben twee eigen plekken. Een hier en een bij hun moeder. Beide uitgerust met stapels kleding, lievelingsknuffels, zelfgemaakte tekeningen, souvenirs van vakanties, foto's, rondslingerende troepjes. Juist doordat ze er niet eens in de veertien dagen zijn, voelt het gewoon als thuis, en niet als een hotelkamer.Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 30 december 2016 om 19:21
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:20:
[...]
Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?Fijn ook als er bij 1 van de ouders een aanvulling op het gezin ontstaat.
[...]
Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?Fijn ook als er bij 1 van de ouders een aanvulling op het gezin ontstaat.
vrijdag 30 december 2016 om 19:29
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:23:
[...]
JOUW probleem, niet dat van je kind, toch?
Het probleem van kinderen ligt er meestal in dat vader en moeder niet meer samen met hen wonen in één huis. En dat los je niet op met birdnesting, want dan hebben ze nog steeds maar één ouder tegelijk om zich heen.
De doet je kinderen het meest plezier met het goed samen oplossen. Hoe, dat maakt minder uit dan dat je het goed samen oplost.
(En weer samen gaan wonen is meestal niet de goede oplossing...)
[...]
JOUW probleem, niet dat van je kind, toch?
Het probleem van kinderen ligt er meestal in dat vader en moeder niet meer samen met hen wonen in één huis. En dat los je niet op met birdnesting, want dan hebben ze nog steeds maar één ouder tegelijk om zich heen.
De doet je kinderen het meest plezier met het goed samen oplossen. Hoe, dat maakt minder uit dan dat je het goed samen oplost.
(En weer samen gaan wonen is meestal niet de goede oplossing...)
vrijdag 30 december 2016 om 19:35
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 30 december 2016 om 19:35
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:20:
[...]
Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.
[...]
Prima toch? Zorg in beide huizen voor een ouderslaapkamer vol met leuke foto's, en rondslingerende troepjes, en souvenirs. En dan ga je ZELF elke week of elke twee weken verhuizen. Waarom niet? Leuk toch?Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.
At the end of each day, life should ask: "Do you want to save changes?"
vrijdag 30 december 2016 om 19:37
quote:Heksehazel schreef op 30 december 2016 @ 19:18:
[...]
Ik heb vrienden die voornamelijk of alleen maar bij één ouder hebben gewoond na de scheiding en de relatie met die andere ouder is in geen enkel geval goedgekomen. Ze ervaren geen intieme familieband met die ouder en voelen dat als een gemis, soms gemixt met wrok en vaak met verdriet.
De situatie na een scheiding is gewoon ruk voor kinderen. Ik denk wel dat tijd en ruimte bieden voor beide relaties, met zowel vader als moeder, heel belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. In die zin zijn die twee huizen nuttig, is het samenleven met beiden waardevol, ook als het niet als optimaal voelt voor het kind op het moment zelf. Het is deels ook voor de relatie op de langere termijn en dat overzien ze zelf nog niet.
Mss omdat die ouder een beetje moeilijk was?
De situatie NA een scheiding is vaak minder rot dan VOOR die scheiding, dat schijnen heel veel mensen makkelijk te vergeten.
[...]
Ik heb vrienden die voornamelijk of alleen maar bij één ouder hebben gewoond na de scheiding en de relatie met die andere ouder is in geen enkel geval goedgekomen. Ze ervaren geen intieme familieband met die ouder en voelen dat als een gemis, soms gemixt met wrok en vaak met verdriet.
De situatie na een scheiding is gewoon ruk voor kinderen. Ik denk wel dat tijd en ruimte bieden voor beide relaties, met zowel vader als moeder, heel belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. In die zin zijn die twee huizen nuttig, is het samenleven met beiden waardevol, ook als het niet als optimaal voelt voor het kind op het moment zelf. Het is deels ook voor de relatie op de langere termijn en dat overzien ze zelf nog niet.
Mss omdat die ouder een beetje moeilijk was?
De situatie NA een scheiding is vaak minder rot dan VOOR die scheiding, dat schijnen heel veel mensen makkelijk te vergeten.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 30 december 2016 om 19:38
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:35:
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?Dat wordt gedaan wanneer een kind 12 is. Dan heeft die zeker een stem in waar het wil wonen en hoe die het liefst ziet dat het gaat.
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?Dat wordt gedaan wanneer een kind 12 is. Dan heeft die zeker een stem in waar het wil wonen en hoe die het liefst ziet dat het gaat.
vrijdag 30 december 2016 om 19:38
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:35:
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?Een kind zal in het algemeen willen dat beide ouders in 1 huis blijven wonen, tegelijkertijd. En dat is dus het probleem: dat gaat niet meer.
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?Een kind zal in het algemeen willen dat beide ouders in 1 huis blijven wonen, tegelijkertijd. En dat is dus het probleem: dat gaat niet meer.
At the end of each day, life should ask: "Do you want to save changes?"
vrijdag 30 december 2016 om 19:40
quote:pejeka schreef op 30 december 2016 @ 19:35:
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?
Als ouders zouden kiezen om steeds te wisselen en het kind dus in één huis zou kunnen blijven zou je daar ook wel weet wat over te mekkeren hebben.
Mijn kind heeft ook twee 'huizen', niet omdat zijn ouders gescheiden zijn, maar omdat hij al sinds zijn 13e niet meer volledig thuis kan wonen wegens ernstige problematiek bij hem.
En hij heeft dus idd twee veilige plekken.
Mijn vraag blijft dan: waarom is de oplossing vrijwel altijd dat het KIND heen en weer moet reizen tussen twee ouders, en dus eigenlijk nergens een permanent eigen honk heeft, en dat de ouders dan denken dat het zo wel OK is? Hoe vaak wordt het kind dan gevraagd of het daar eigenlijk wel zin in heeft? Kan je wel zeggen van "ja, maar in beide huizen zijn leuke kamers met knuffels en speelgoed"... maar het kind moet toch steeds switchen van het ene huishouden naar het andere (tenzij je denkt dat dat kind altijd alleen maar op de kamer zit met die knuffels). In huis 1 gelden dié regels, in huis 2 weer andere. Vriendinnetjes wonen bij huis 1 wél in de buurt, maar niet bij huis 2. Enz. Dat kinderen er vaak maar in mee gaan, is omdat ze gewoonweg geen keus hebben. Maar heeft iemand ooit aan die kinderen wel eens gevraagd wat ze ze écht zouden willen?
Als ouders zouden kiezen om steeds te wisselen en het kind dus in één huis zou kunnen blijven zou je daar ook wel weet wat over te mekkeren hebben.
Mijn kind heeft ook twee 'huizen', niet omdat zijn ouders gescheiden zijn, maar omdat hij al sinds zijn 13e niet meer volledig thuis kan wonen wegens ernstige problematiek bij hem.
En hij heeft dus idd twee veilige plekken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 30 december 2016 om 19:41
quote:[OliviaMoore schreef op 30 december 2016 @ 19:35[/message]:
[...]
Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.
[...]
Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.
wij slapen nooit.
vrijdag 30 december 2016 om 19:43
quote:OliviaMoore schreef op 30 december 2016 @ 19:35:
[...]
Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.Je hebt nou eenmaal een kind, of meerdere kinderen soms. Waarom jezélf dan voorop stellen, en niet de kinderen? Ga dan zelf maar lekker een jaar of 10 heen en weer reizen elke twee weken...
[...]
Heb je nou ècht zelf niet door hoe ridicuul dit is? Zoiets werkt niet als na een scheiding beide exen weer verder gaan.Je hebt nou eenmaal een kind, of meerdere kinderen soms. Waarom jezélf dan voorop stellen, en niet de kinderen? Ga dan zelf maar lekker een jaar of 10 heen en weer reizen elke twee weken...
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 30 december 2016 om 19:44
quote:valentinamaria schreef op 30 december 2016 @ 19:41:
[...]
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.Nou, ik ken dit ook anders: vrienden van mij hebben het zo ruim een jaar gedaan, maar hadden continu ruzie over allerlei onbenullige praktische zaken (als: wel of geen volle koelkast achterlaten? Wel of niet het hele huis boenen? Wel of niet nieuwe partners meeslepen?) Dat was voor zowel ouders als kinderen geen prettige situatie. Kinderen hebben dat namelijk haarfijn door. Je bent niet voor niks gescheiden, schreef iemand hierboven al.
[...]
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.Nou, ik ken dit ook anders: vrienden van mij hebben het zo ruim een jaar gedaan, maar hadden continu ruzie over allerlei onbenullige praktische zaken (als: wel of geen volle koelkast achterlaten? Wel of niet het hele huis boenen? Wel of niet nieuwe partners meeslepen?) Dat was voor zowel ouders als kinderen geen prettige situatie. Kinderen hebben dat namelijk haarfijn door. Je bent niet voor niks gescheiden, schreef iemand hierboven al.
vrijdag 30 december 2016 om 19:47
Birdnesting lijkt een goede oplossing en kan dat zeker ook zijn. Maar ook dan geldt dat de tijd met moeder er anders uit ziet dan de tijd met vader. Andere regels, andere gewoontes. Het kan net zo goed verwarrend zijn dat ze in een huis in twee gezinsculturen moeten leven.
DE oplossing voor kinderen van gescheiden ouders bestaat niet. De beste oplossing is een oplossing waar beide ouders achter kunnen staan en die voor hen haalbaar is. En dat ze dat kunnen uitdragen naar hun kinderen. Dat is wat rust geeft en veiligheid.
DE oplossing voor kinderen van gescheiden ouders bestaat niet. De beste oplossing is een oplossing waar beide ouders achter kunnen staan en die voor hen haalbaar is. En dat ze dat kunnen uitdragen naar hun kinderen. Dat is wat rust geeft en veiligheid.
vrijdag 30 december 2016 om 19:47
quote:valentinamaria schreef op 30 december 2016 @ 19:41:
[...]
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.
En wat als er een tweede leg komt?
Als ik zoiets moest doen met mijn ex, dan kon ik dus twee huizen opruimen, schoonmaken etc. En al het onderhoud plegen. Zoals het tijdens het huwelijk ook ging, en waar je dus oa juist vanaf wilde. Financieel lijkt het me ook niet erg handig. En die nieuwe partners hebben dan een zelfde soort constructie? En wat dan als er kinderen bijkomen?
Ik probeer het voor me te zien maar ik zie zoveel meer nadelen dan voordelen. Al zal dat vast ook aan het type ex liggen
[...]
het werkt heel goed, ik zie het bij vrienden.
maar je moet er wel het geld voor hebben.
hun nieuwe partners wisselen ook steeds van huis, dus er wordt om de week samengewoond.
En wat als er een tweede leg komt?
Als ik zoiets moest doen met mijn ex, dan kon ik dus twee huizen opruimen, schoonmaken etc. En al het onderhoud plegen. Zoals het tijdens het huwelijk ook ging, en waar je dus oa juist vanaf wilde. Financieel lijkt het me ook niet erg handig. En die nieuwe partners hebben dan een zelfde soort constructie? En wat dan als er kinderen bijkomen?
Ik probeer het voor me te zien maar ik zie zoveel meer nadelen dan voordelen. Al zal dat vast ook aan het type ex liggen
At the end of each day, life should ask: "Do you want to save changes?"
vrijdag 30 december 2016 om 19:47
quote:Heksehazel schreef op 30 december 2016 @ 19:18:
[...]
De meeste kinderen die ik ken van gescheiden ouders zouden het liefst op één vaste plek wonen, en vaak is dat bij de moeder. ....
De kinderen die ik ken hebben dat juist bij de vader. (Twee gezinnen) In beide gevallen woont de vader nog in het huis dat ooit het gezinshuis was. Dat kan dus ook bepalend zijn. Het ene stel kinderen heeft ook een vader die altijd al meer de 'traditionele moederrol' vervulde
[...]
De meeste kinderen die ik ken van gescheiden ouders zouden het liefst op één vaste plek wonen, en vaak is dat bij de moeder. ....
De kinderen die ik ken hebben dat juist bij de vader. (Twee gezinnen) In beide gevallen woont de vader nog in het huis dat ooit het gezinshuis was. Dat kan dus ook bepalend zijn. Het ene stel kinderen heeft ook een vader die altijd al meer de 'traditionele moederrol' vervulde
vrijdag 30 december 2016 om 19:48
quote:[mOliviaMoore schreef op 30 december 2016 @ 19:47[/message]:
[...]
En wat als er een tweede leg komt?
Als ik zoiets moest doen met mijn ex, dan kon ik dus twee huizen opruimen, schoonmaken etc. En al het onderhoud plegen. Zoals het tijdens het huwelijk ook ging, en waar je dus oa juist vanaf wilde. Financieel lijkt het me ook niet erg handig. En die nieuwe partners hebben dan een zelfde soort constructie? En wat dan als er kinderen bijkomen?
Ik probeer het voor me te zien maar ik zie zoveel meer nadelen dan voordelen. Al zal dat vast ook aan het type ex liggen
2e leg had gekund, ze doen het al 12 jaar zo, maar hebben ze nooit gedaan.
niet iedereen wil een 2e leg he?
[...]
En wat als er een tweede leg komt?
Als ik zoiets moest doen met mijn ex, dan kon ik dus twee huizen opruimen, schoonmaken etc. En al het onderhoud plegen. Zoals het tijdens het huwelijk ook ging, en waar je dus oa juist vanaf wilde. Financieel lijkt het me ook niet erg handig. En die nieuwe partners hebben dan een zelfde soort constructie? En wat dan als er kinderen bijkomen?
Ik probeer het voor me te zien maar ik zie zoveel meer nadelen dan voordelen. Al zal dat vast ook aan het type ex liggen
2e leg had gekund, ze doen het al 12 jaar zo, maar hebben ze nooit gedaan.
niet iedereen wil een 2e leg he?
wij slapen nooit.
vrijdag 30 december 2016 om 19:49
quote:Solomio schreef op 30 december 2016 @ 19:37:
[...]
Mss omdat die ouder een beetje moeilijk was?
De situatie NA een scheiding is vaak minder rot dan VOOR die scheiding, dat schijnen heel veel mensen makkelijk te vergeten.
Nee, gewoon andere tijden dan nu. Vaders zijn toch jarenlang weggezet als niet zo belangrijk, werkten fulltime terwijl moeder parttime werkte, kwamen een nieuwe vrouw tegen aan de andere kant van het land en verhuisden daarheen om gezin nummer 2 te stichten... vrij standaard verhalen in mijn omgeving.
En ik denk dat de situatie erna voor hen veel moeilijker was dan daarvoor, van wat ik er zo van hen over gehoord heb. Ik was trouwens wel blij dat mijn ouders uit elkaar gingen, dus tja, in sommige gevallen is het duidelijk ook voor kinderen een verbetering
[...]
Mss omdat die ouder een beetje moeilijk was?
De situatie NA een scheiding is vaak minder rot dan VOOR die scheiding, dat schijnen heel veel mensen makkelijk te vergeten.
Nee, gewoon andere tijden dan nu. Vaders zijn toch jarenlang weggezet als niet zo belangrijk, werkten fulltime terwijl moeder parttime werkte, kwamen een nieuwe vrouw tegen aan de andere kant van het land en verhuisden daarheen om gezin nummer 2 te stichten... vrij standaard verhalen in mijn omgeving.
En ik denk dat de situatie erna voor hen veel moeilijker was dan daarvoor, van wat ik er zo van hen over gehoord heb. Ik was trouwens wel blij dat mijn ouders uit elkaar gingen, dus tja, in sommige gevallen is het duidelijk ook voor kinderen een verbetering
