Relaties
alle pijlers
Wel of niet naar begrafenis?
maandag 12 januari 2009 om 01:58
(Weet niet of dit onderwerp op relaties past, maar wist niet waar ik t anders kon plaatsen)
Een goede kennis van mij is gisteren verongelukt.
Deze week zal zijn begrafenis zijn. Nu komt deze man uit een kennissen kring van 'vroeger' waarvan iedereen mij uitgekotst heeft, om bepaalde redenen. Hij en z'n vrouw waren de enigen die mij wel accepteerden en contact met mij hebben gehouden. Ik weet zeker dat bepaalde mensen die op zijn begrafenis zullen zijn het ontzettend tegen de borst zal stuiten als ik daar ben. Dit zijn trouwens de echt goede vrienden van deze familie.
Nu twijfel ik of ik naar de begrafenis moet gaan. Ik weet dat deze dag om hem draait, en dat z'n vrouw het absoluut op prijs zal stellen. Toch zullen bepaalde mensen zich verschrikkelijk op gaan winden mij daar te zien. En ik wil hen, die nog dichter bij deze man stonden dat niet 'aandoen'. Voor mezelf wil ik ontzettend graag deze geweldige man een laatste eer bewijzen, omdat hij veel voor mij betekend heeft.
Wat vinden jullie?
Een goede kennis van mij is gisteren verongelukt.
Deze week zal zijn begrafenis zijn. Nu komt deze man uit een kennissen kring van 'vroeger' waarvan iedereen mij uitgekotst heeft, om bepaalde redenen. Hij en z'n vrouw waren de enigen die mij wel accepteerden en contact met mij hebben gehouden. Ik weet zeker dat bepaalde mensen die op zijn begrafenis zullen zijn het ontzettend tegen de borst zal stuiten als ik daar ben. Dit zijn trouwens de echt goede vrienden van deze familie.
Nu twijfel ik of ik naar de begrafenis moet gaan. Ik weet dat deze dag om hem draait, en dat z'n vrouw het absoluut op prijs zal stellen. Toch zullen bepaalde mensen zich verschrikkelijk op gaan winden mij daar te zien. En ik wil hen, die nog dichter bij deze man stonden dat niet 'aandoen'. Voor mezelf wil ik ontzettend graag deze geweldige man een laatste eer bewijzen, omdat hij veel voor mij betekend heeft.
Wat vinden jullie?
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 02:15
maandag 12 januari 2009 om 02:21
Allereerst, wat vervelend voor je! Een vriend verliezen en ook nog met een dilemma zitten 
Ik zelf zou toch voorang geven aan de andere vrienden. Ik weet niet hoe ze in elkaar steken, maar een scene zou ik absoluut willen vermijden, omdat het inderdaad daar niet om zou moeten draaien die dag. Zijn vrouw zou ik ook deze uitleg geven (dat je niet komt, om anderen en haar niet in verlegenheid wilt brengen, niet uit disrespect voor de overledene). Een korte uitleg, dat wel, zij heeft vast wat anders aan haar hoofd. Ik zou het ook gewoon 'beslissen' en niet aan haar vragen wat zij liever heeft, immers ze heeft genoeg aan d'r hoofd nu en hoeft niet bovenop alles wat op haar afkomt zich daar nog zorgen te maken.
Bovendien, ook al zou er geen scene ontstaan, dan nog, zal je zelf wel zou rustig zijn die dag. Ik zou me kunnen voorstellen dat je dan meer met de anderen bezig bent ('vinden ze het niet erg dat ik er ben')dan met waar de begrafenis om draait.
Is er een andere manier waaarop je je laatste eer kan bewijzen? Denk je dat je daar zelf mee zou kunnen leven? Dus de begrafenis missen, maar iets anders doen voor hem of zijn vrouw? Of is dat nu te makelijk gezegd van mij? (Ik weet het noet hoor, zelf gelukkig dit nog nooit bij de hand gehad)
Ik zelf zou toch voorang geven aan de andere vrienden. Ik weet niet hoe ze in elkaar steken, maar een scene zou ik absoluut willen vermijden, omdat het inderdaad daar niet om zou moeten draaien die dag. Zijn vrouw zou ik ook deze uitleg geven (dat je niet komt, om anderen en haar niet in verlegenheid wilt brengen, niet uit disrespect voor de overledene). Een korte uitleg, dat wel, zij heeft vast wat anders aan haar hoofd. Ik zou het ook gewoon 'beslissen' en niet aan haar vragen wat zij liever heeft, immers ze heeft genoeg aan d'r hoofd nu en hoeft niet bovenop alles wat op haar afkomt zich daar nog zorgen te maken.
Bovendien, ook al zou er geen scene ontstaan, dan nog, zal je zelf wel zou rustig zijn die dag. Ik zou me kunnen voorstellen dat je dan meer met de anderen bezig bent ('vinden ze het niet erg dat ik er ben')dan met waar de begrafenis om draait.
Is er een andere manier waaarop je je laatste eer kan bewijzen? Denk je dat je daar zelf mee zou kunnen leven? Dus de begrafenis missen, maar iets anders doen voor hem of zijn vrouw? Of is dat nu te makelijk gezegd van mij? (Ik weet het noet hoor, zelf gelukkig dit nog nooit bij de hand gehad)
maandag 12 januari 2009 om 02:21
Dankje digi. Ik heb erover nagedacht, om het te overleggen met haar. Maar aan de andere kant, dan leg ik mijn probleem bij haar neer en zij heeft echt wel andere dingen aan haar hoofd om erover na te denken of het wel of niet verstandig is om te komen denk ik. F*ck it, ik vind t echt klote een besluit te nemen.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 02:25
Heejhallo thanks, ik denk wel dat er een scene zal ontstaan, er zijn mensen bij die echt een verschrikkelijke hekel aan me hebben. Maar ik vind t zó erg als ik niet zou gaan, neem je dan wel echt afscheid? Is een brief aan z'n vrouw 'genoeg' in zo'n situatie?
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 02:29
maandag 12 januari 2009 om 02:31
maandag 12 januari 2009 om 02:35
quote:-Bladora- schreef op 12 januari 2009 @ 02:25:
Heejhallo thanks, ik denk wel dat er een scene zal ontstaan, er zijn mensen bij die echt een verschrikkelijke hekel aan me hebben. Maar ik vind t zó erg als ik niet zou gaan, neem je dan wel echt afscheid? Is een brief aan z'n vrouw 'genoeg' in zo'n situatie?
Moeilijk hoor!
Als je bang bent dat je niet echt afscheid nemen kan (want als ik het goed begrijp is dat je voornaamste reden om toch te gaan), kun je misschien voor jezelf iets verzinnen? Een ritueel? Op dezelfde dag, of een andere dag?
Eens ook met Qwertu, de brief kort houden. Niet teveel nadruk om negatieve dingen, maar een verzekering dat het allerminst uit desinteresse is.
Ik heb zelf gelukkig geen ervaringen met het 'missen' van een begrafenis. Wel met overlijdens natuurlijk en het verwerken gaat altijd met horten en stoten (bij mij). Een ritueel afscheid als een begrafenis helpt daar wel bij, maar in deze situatie lijkt het me, vooral als je echt een scene verwacht, toch beter niet te gaan. Het lijkt me ook vreselijk dat je altijd met de herinnering aan een begrafenis zit waarbij er een scene was (niet dat ik je bang wil maken)
Heejhallo thanks, ik denk wel dat er een scene zal ontstaan, er zijn mensen bij die echt een verschrikkelijke hekel aan me hebben. Maar ik vind t zó erg als ik niet zou gaan, neem je dan wel echt afscheid? Is een brief aan z'n vrouw 'genoeg' in zo'n situatie?
Moeilijk hoor!
Als je bang bent dat je niet echt afscheid nemen kan (want als ik het goed begrijp is dat je voornaamste reden om toch te gaan), kun je misschien voor jezelf iets verzinnen? Een ritueel? Op dezelfde dag, of een andere dag?
Eens ook met Qwertu, de brief kort houden. Niet teveel nadruk om negatieve dingen, maar een verzekering dat het allerminst uit desinteresse is.
Ik heb zelf gelukkig geen ervaringen met het 'missen' van een begrafenis. Wel met overlijdens natuurlijk en het verwerken gaat altijd met horten en stoten (bij mij). Een ritueel afscheid als een begrafenis helpt daar wel bij, maar in deze situatie lijkt het me, vooral als je echt een scene verwacht, toch beter niet te gaan. Het lijkt me ook vreselijk dat je altijd met de herinnering aan een begrafenis zit waarbij er een scene was (niet dat ik je bang wil maken)
maandag 12 januari 2009 om 02:42
Misschien kun je na de begrafenis (de dagen erna) wel juist tonen aan zijn vrouw dat je er voor haar bent. Alleen een brief, hoeft natuurlijk niet 'alleen een brief' te zijn. Daarna kun je altijd nog met haar praten voor meer uitleg, steun en het delen van verdriet. Ook zou ik haar zeker weten vertellen hoeveel hij voor je betekent heeft.
In de brief zou ik dus de volgende dingen zetten:
- medeleven/oprechte deelneming tonen
- vertellen hoe belangrijk je vriend is geweest (en zij ook eventueel) voor je
- dat je met pijn in je hart hebt besloten niet te komen, om voor haar waarschijnlijk bekende redenen.
- Dat het niet komen allerminst te maken heeft met desinteresse, maar dat je vanwege bepaalde personen, die je ook hun afscheid gunt, ongemakkelijke situaties voor iedereen voorkomen wilt.
- Dat je hoopt dat ze je jouw afwezigheid niet kwalijk neemt en dat wanneer zij dat wil in de komende tijd er voor haar wil zijn als ze steun wilt, of gewoon wilt praten (als je dit zelf ook wilt naturlijk).
In je openingspost valt me op hoe oprecht je klinkt en je wens om dit integer af te handelen. Het lijkt me zeker dat zo'n persoon de goede woorden zou kunnen vinden voor zo'n brief.
In de brief zou ik dus de volgende dingen zetten:
- medeleven/oprechte deelneming tonen
- vertellen hoe belangrijk je vriend is geweest (en zij ook eventueel) voor je
- dat je met pijn in je hart hebt besloten niet te komen, om voor haar waarschijnlijk bekende redenen.
- Dat het niet komen allerminst te maken heeft met desinteresse, maar dat je vanwege bepaalde personen, die je ook hun afscheid gunt, ongemakkelijke situaties voor iedereen voorkomen wilt.
- Dat je hoopt dat ze je jouw afwezigheid niet kwalijk neemt en dat wanneer zij dat wil in de komende tijd er voor haar wil zijn als ze steun wilt, of gewoon wilt praten (als je dit zelf ook wilt naturlijk).
In je openingspost valt me op hoe oprecht je klinkt en je wens om dit integer af te handelen. Het lijkt me zeker dat zo'n persoon de goede woorden zou kunnen vinden voor zo'n brief.
maandag 12 januari 2009 om 02:43
Ja qwertu, ik denk dat je gelijk hebt. Niet te gaan. Maar ik vind t zooo moeilijk. Ik hoor hem gewoon zeggen,"bladora heb toch schijt aan de rest, ík wil dat je er bent, je bent mijn lieverd, de rest is gewoon bekrompen...". Maar hij is er niet meer om dat te zeggen en z'n vrouw zal t begrijpen als ik en niet ben, denk ik. Jakkes wat n verdriet.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 02:56
Gecondoleerd met het verlies van je vriend
Ik zou denk ik toch eerst afwachten of ik uberhaupt een rouwkaart kreeg
Als ik die niet kreeg zou ik naar een condolatieavond gaan, daar kan iedereen vrij naar toe gaan
Dan kan je haar toch sterkte wensen, of een bericht achter laten in het gastenboek zodat zij later kan zien dat jij geweest bent
Ik zou denk ik toch eerst afwachten of ik uberhaupt een rouwkaart kreeg
Als ik die niet kreeg zou ik naar een condolatieavond gaan, daar kan iedereen vrij naar toe gaan
Dan kan je haar toch sterkte wensen, of een bericht achter laten in het gastenboek zodat zij later kan zien dat jij geweest bent
maandag 12 januari 2009 om 03:07
Heejhallo, bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik wil nu nog niet bellen of langs gaan, omdat ik niet zó dicht bij hun stond, dat wil ik uiteraard overlaten aan naaste familie en vrienden. Dus stuur ik een brief en zoek later contact met haar en hun kinderen, die ik ook goed ken. Bedankt dat je zegt dat ik oprecht klink, doet me goed, ben ik ook daar niet van, maar dat wordt door veel mensen in die omgeving niet gezien, enfin, ander probleem, niet voor hier.
Mika, die kaart krijg ik denk ik niet, ze hebben m'n adres nooit gehad, ben onlangs verhuist en t staat ook nog nergens. Alleen mobiele nrs hebben we van elkaar.
Mika, die kaart krijg ik denk ik niet, ze hebben m'n adres nooit gehad, ben onlangs verhuist en t staat ook nog nergens. Alleen mobiele nrs hebben we van elkaar.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 03:10
Is het 'terecht' trouwens dat die andere mensen boos/nijdig/iets in die richting- zijn op jou, in die mate dat ze zich zelfs op een begrafenis niet in kunnen houden? Omdat je in je laatste berichtje schrijft dat de rest bekrompen is 'volgens de overledene'.
Jeetje wat een dilemma zeg. Ik weet ook niet hoeveel waarde het bijwonen van de begrafenis voor jou heeft (symbolisch), maar is het anders niet mogelijk dat je bijv achterin de kerk aanschuift of iets? Dat je niet gezien wordt door die vrienden etc, maar dat je er wél bij bent. Anders is die brief schrijven ook een heel goede optie.
Jeetje wat een dilemma zeg. Ik weet ook niet hoeveel waarde het bijwonen van de begrafenis voor jou heeft (symbolisch), maar is het anders niet mogelijk dat je bijv achterin de kerk aanschuift of iets? Dat je niet gezien wordt door die vrienden etc, maar dat je er wél bij bent. Anders is die brief schrijven ook een heel goede optie.
maandag 12 januari 2009 om 03:25
Of het terecht is durf ik niet te zeggen.Misschien kunnen deze mensen zich wel inhouden tijdens de begrafenis. Maar ik weet gewoon dat ze het vreselijk zullen vinden dat ik er ben. Ze hebben t altijd belachelijk gevonden dat hij wel contact met mij onderhield. Aangezien hun vriendschap met deze man hechter is dan die van mij, heb ik t idee dat ik hun wat 'aandoe' als ik wel heen ga, kan het niet zo goed onder woorden brengen, want eigenlijk klinkt het ook heel egoistisch te denken dat t ze wat zal doen op een dag dat t volledig om iemand anders draait. Als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Zijn begrafenis bijwonen heeft trouwens veel waarde voor mij.
Zijn begrafenis bijwonen heeft trouwens veel waarde voor mij.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 03:49
Hoi Bladora, wat vreselijk verdrietig
Van mij is vorige week een kennis overleden en daar was het zo ontzettend druk dat je als individu niet opvalt. Ik neem aan dat het bij jou ook om een jong iemand gaat. Gewoon gaan, voor hem, voor zijn vrouw en voor jezelf! Grote zonnebril op? Probeer de kennissen die jou niet op prijs stellen te ontwijken.
Sterkte meid, Pem
Van mij is vorige week een kennis overleden en daar was het zo ontzettend druk dat je als individu niet opvalt. Ik neem aan dat het bij jou ook om een jong iemand gaat. Gewoon gaan, voor hem, voor zijn vrouw en voor jezelf! Grote zonnebril op? Probeer de kennissen die jou niet op prijs stellen te ontwijken.
Sterkte meid, Pem
maandag 12 januari 2009 om 05:07
Bladora, wens jou ten eerste sterkte met het verlies van een goede vriend. Het is inderdaad een moeilijk situatie maar ik zou gewoon gaan. Zijn vrouw stelt het zekers op prijs en dat geeft deze persoon sterkte.
Heb een paar jaar geleden in dezelfde situatie gezeten. Mijn Peet oom was overleden maar ik kreeg geen uitnodiging van mij Tante aangezien er wat voor is gevallen.
Ik ben vervolgens gewoon naar de kerkdienst gegaan omdat ik voor mijn oom kwam en niet voor zijn vrouw. De andere familieleden waardeerde mijn aanwezigheid wel en hebben dat ook kenbaar gemaakt.
Sterkte
Heb een paar jaar geleden in dezelfde situatie gezeten. Mijn Peet oom was overleden maar ik kreeg geen uitnodiging van mij Tante aangezien er wat voor is gevallen.
Ik ben vervolgens gewoon naar de kerkdienst gegaan omdat ik voor mijn oom kwam en niet voor zijn vrouw. De andere familieleden waardeerde mijn aanwezigheid wel en hebben dat ook kenbaar gemaakt.
Sterkte
maandag 12 januari 2009 om 06:56
maandag 12 januari 2009 om 07:36
maandag 12 januari 2009 om 08:49
maandag 12 januari 2009 om 08:50
Ik kan me voorstellen dat je een scène wil voorkomen.
Ik vind dat je wél moet bellen met de vraag of zijn vrouw het op prijs stelt als je langs komt. Dan kan ze zelf aangeven of ze het wil en of het uitkomt.
Als je niet naar de begrafenis gaat dan zou ik zeker een brief sturen. Sterker nog: al ga je wel naar de begrafenis dan nog is het fijn voor de nabestaanden om een brief te krijgen waarin ze aangeven wat de overledene voor hun betekende, aangevuld met een paar herinneringen of anekdotes.
Wij hebben pas met een overlijden te maken gehad (schoonmoeder) en wij vonden het juist heel prettig als mensen belden. We gaven dan zelf aan of het uitkwam als ze langs kwamen. Wij hebben veel steun gehad aan mensen waarmee we konden praten, en die er gewoon waren.
Ook de brieven en kaarten waarin mensen uitgebreider ingingen op wat mijn schoonmoeder voor hun betekende hebben ons veel steun gegeven. Ook heel fijn om later nog eens door te lezen...
Ik vind dat je wél moet bellen met de vraag of zijn vrouw het op prijs stelt als je langs komt. Dan kan ze zelf aangeven of ze het wil en of het uitkomt.
Als je niet naar de begrafenis gaat dan zou ik zeker een brief sturen. Sterker nog: al ga je wel naar de begrafenis dan nog is het fijn voor de nabestaanden om een brief te krijgen waarin ze aangeven wat de overledene voor hun betekende, aangevuld met een paar herinneringen of anekdotes.
Wij hebben pas met een overlijden te maken gehad (schoonmoeder) en wij vonden het juist heel prettig als mensen belden. We gaven dan zelf aan of het uitkwam als ze langs kwamen. Wij hebben veel steun gehad aan mensen waarmee we konden praten, en die er gewoon waren.
Ook de brieven en kaarten waarin mensen uitgebreider ingingen op wat mijn schoonmoeder voor hun betekende hebben ons veel steun gegeven. Ook heel fijn om later nog eens door te lezen...
