Relaties
alle pijlers
Wel of niet naar begrafenis?
maandag 12 januari 2009 om 01:58
(Weet niet of dit onderwerp op relaties past, maar wist niet waar ik t anders kon plaatsen)
Een goede kennis van mij is gisteren verongelukt.
Deze week zal zijn begrafenis zijn. Nu komt deze man uit een kennissen kring van 'vroeger' waarvan iedereen mij uitgekotst heeft, om bepaalde redenen. Hij en z'n vrouw waren de enigen die mij wel accepteerden en contact met mij hebben gehouden. Ik weet zeker dat bepaalde mensen die op zijn begrafenis zullen zijn het ontzettend tegen de borst zal stuiten als ik daar ben. Dit zijn trouwens de echt goede vrienden van deze familie.
Nu twijfel ik of ik naar de begrafenis moet gaan. Ik weet dat deze dag om hem draait, en dat z'n vrouw het absoluut op prijs zal stellen. Toch zullen bepaalde mensen zich verschrikkelijk op gaan winden mij daar te zien. En ik wil hen, die nog dichter bij deze man stonden dat niet 'aandoen'. Voor mezelf wil ik ontzettend graag deze geweldige man een laatste eer bewijzen, omdat hij veel voor mij betekend heeft.
Wat vinden jullie?
Een goede kennis van mij is gisteren verongelukt.
Deze week zal zijn begrafenis zijn. Nu komt deze man uit een kennissen kring van 'vroeger' waarvan iedereen mij uitgekotst heeft, om bepaalde redenen. Hij en z'n vrouw waren de enigen die mij wel accepteerden en contact met mij hebben gehouden. Ik weet zeker dat bepaalde mensen die op zijn begrafenis zullen zijn het ontzettend tegen de borst zal stuiten als ik daar ben. Dit zijn trouwens de echt goede vrienden van deze familie.
Nu twijfel ik of ik naar de begrafenis moet gaan. Ik weet dat deze dag om hem draait, en dat z'n vrouw het absoluut op prijs zal stellen. Toch zullen bepaalde mensen zich verschrikkelijk op gaan winden mij daar te zien. En ik wil hen, die nog dichter bij deze man stonden dat niet 'aandoen'. Voor mezelf wil ik ontzettend graag deze geweldige man een laatste eer bewijzen, omdat hij veel voor mij betekend heeft.
Wat vinden jullie?
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 13:02
Het lijkt me toch vrij vervelend voor de nabestanden als bijvoorbeeld de ex-minnares van vader op zijn begrafenis komt.
Weet niet of dat hier aan de orde is, maar ik vrag me af in hoeverre de mensen die hier zo hard roepen "gewoon schijt aan hebben en gaan", de dame waarmee hun vader hun moeder bedroog op zijn begrafenis willen hebben. Of dat ze de vrouw waarvoor hij hun moeder verliet op haar begrafenis zouden willen hebben. Er zijn situties waarin je het belang van naasten hoger moet zetten dan je eigen belangen.
Ik vind het hel erg goed dat Bladora er over nadenkt dat haar aanwezigheid beladen zou kunnen zijn. Denk idd dat dan de verstandigste keuze is om niet te gaan en de weduwe een brief te sturen om haar te condoleren.
Weet niet of dat hier aan de orde is, maar ik vrag me af in hoeverre de mensen die hier zo hard roepen "gewoon schijt aan hebben en gaan", de dame waarmee hun vader hun moeder bedroog op zijn begrafenis willen hebben. Of dat ze de vrouw waarvoor hij hun moeder verliet op haar begrafenis zouden willen hebben. Er zijn situties waarin je het belang van naasten hoger moet zetten dan je eigen belangen.
Ik vind het hel erg goed dat Bladora er over nadenkt dat haar aanwezigheid beladen zou kunnen zijn. Denk idd dat dan de verstandigste keuze is om niet te gaan en de weduwe een brief te sturen om haar te condoleren.
maandag 12 januari 2009 om 13:20
quote:_lente_ schreef op 12 januari 2009 @ 11:07:
Zo te lezen heeft ze helemaal geen 'schijt' aan de weduwe of ook niet eens aan die mensen die haar liever niet zien, daarom is het ook zo'n dilemma voor haar...Ik zeg toch ook niet dat TO schijt heeft aan wie dan ook? Ik zeg dat ik niet begrijp dat men haar adviseert schijt te hebben aan de situatie, als die zo heftig is als in de OP staat.
Zo te lezen heeft ze helemaal geen 'schijt' aan de weduwe of ook niet eens aan die mensen die haar liever niet zien, daarom is het ook zo'n dilemma voor haar...Ik zeg toch ook niet dat TO schijt heeft aan wie dan ook? Ik zeg dat ik niet begrijp dat men haar adviseert schijt te hebben aan de situatie, als die zo heftig is als in de OP staat.
maandag 12 januari 2009 om 13:23
quote:-Bladora- schreef op 12 januari 2009 @ 12:50:
Tja guinnevere, misschien heb ik t ook wel helemaal mis en zullen deze mensen zich er helemaal niet mee bezig houden als ik er wel ben. Maar hen kennende....T is gewoon lastig in te schatten, en ik ben doodsbenauwd voor die pijnlijke sfeer die groll beschrijft. Niet voor mezelf overigens, maar voor de naaste vrienden en familie.
Maar dan is het toch duidelijk lieve Bladora?
Dan ga je niet en betoon je op een ander moment en op een andere manier je respect. Nogmaals, die overledene zelf zal het je niet kwalijk nemen, het gaat om de nabestaande, de weduwe in dit geval en als je haar je overwegingen uitlegt om niet te gaan, dan denk ik dat dat gewaardeerd zal worden.
Alleen al het risico nemen dat mensen amok gaan maken zou ik niet doen, wie is daar nou bij gebaat uiteindelijk?
Tja guinnevere, misschien heb ik t ook wel helemaal mis en zullen deze mensen zich er helemaal niet mee bezig houden als ik er wel ben. Maar hen kennende....T is gewoon lastig in te schatten, en ik ben doodsbenauwd voor die pijnlijke sfeer die groll beschrijft. Niet voor mezelf overigens, maar voor de naaste vrienden en familie.
Maar dan is het toch duidelijk lieve Bladora?
Dan ga je niet en betoon je op een ander moment en op een andere manier je respect. Nogmaals, die overledene zelf zal het je niet kwalijk nemen, het gaat om de nabestaande, de weduwe in dit geval en als je haar je overwegingen uitlegt om niet te gaan, dan denk ik dat dat gewaardeerd zal worden.
Alleen al het risico nemen dat mensen amok gaan maken zou ik niet doen, wie is daar nou bij gebaat uiteindelijk?
maandag 12 januari 2009 om 13:28
quote:Growing schreef op 12 januari 2009 @ 12:55:
Of je het nu een kennis noemt of vriend, maakt m.i. niks uit. Het gaat er om dat jij het gevoel hebt dat je wilt gaan. Niemand kan ook voor de ander bepalen hoe dicht iemand bij de ander staat en of ie afscheid wil nemen. (Daar heeft een kaart ook niks mee te maken.)
Misschien denk ik er te gemakkelijk over maar volgens mij moet je niet bang zijn voor 'n scene. Als die mensen échte goede vrienden van hem zijn dan moeten ze toch ook respecteren dat jij komt. Dan willen ze dat zijn vrouw toch ook niet aandoen.
Tenslotte was het de keuze van de overledene en zijn vrouw om met jou contact te blijven houden.
In een ideale wereld zou het helemaal gaan zoals jij beschrijft. helaas zijn bruiloften en uitvaarten dé uitgelezen plaatsen om eens flink te ontspruien. Ik heb meer dan eens meegemaakt dat mensen, onder het mom van hun verdriet of geluk, alle etiquetteregels lieten varen en ruzie gingen maken.
Juist op momenten dan emoties hoog oplopen moet je berekend zijn op excessen, het is nogal naïef om te veronderstellen dat men zich allemaal wel zal beheersen en netjes zal gedragen als Bladora al een paar keer aangeeft dat de mensen met wie ze beef heeft van het soort zijn die zich juist wél laten gaan bij dit soort gelegenheden. We kunnen Bladora daarin wel geloven neem ik aan, zij kent die personen, wij niet.
Of je het nu een kennis noemt of vriend, maakt m.i. niks uit. Het gaat er om dat jij het gevoel hebt dat je wilt gaan. Niemand kan ook voor de ander bepalen hoe dicht iemand bij de ander staat en of ie afscheid wil nemen. (Daar heeft een kaart ook niks mee te maken.)
Misschien denk ik er te gemakkelijk over maar volgens mij moet je niet bang zijn voor 'n scene. Als die mensen échte goede vrienden van hem zijn dan moeten ze toch ook respecteren dat jij komt. Dan willen ze dat zijn vrouw toch ook niet aandoen.
Tenslotte was het de keuze van de overledene en zijn vrouw om met jou contact te blijven houden.
In een ideale wereld zou het helemaal gaan zoals jij beschrijft. helaas zijn bruiloften en uitvaarten dé uitgelezen plaatsen om eens flink te ontspruien. Ik heb meer dan eens meegemaakt dat mensen, onder het mom van hun verdriet of geluk, alle etiquetteregels lieten varen en ruzie gingen maken.
Juist op momenten dan emoties hoog oplopen moet je berekend zijn op excessen, het is nogal naïef om te veronderstellen dat men zich allemaal wel zal beheersen en netjes zal gedragen als Bladora al een paar keer aangeeft dat de mensen met wie ze beef heeft van het soort zijn die zich juist wél laten gaan bij dit soort gelegenheden. We kunnen Bladora daarin wel geloven neem ik aan, zij kent die personen, wij niet.
maandag 12 januari 2009 om 13:31
quote:Guinnevere schreef op 12 januari 2009 @ 13:00:
Bladora, als je twijfelt, vraag de vrouw van de kennis of je welkom bent. .Dat is naar mijn idee niet echt een optie. Die mevrouw heeft op dit moment superveel aan haar hoofd en zal zowieso 'ja' zeggen om er zo snel mogelijk af te zijn. Ook al zorgt dit ter crematie voor een hoop gesmiespel etc etc. Je kunt haar daar nu niet mee lastig vallen. Wel kun je achteraf uitleggen waarom dat je er niet was. Maar nu: Nee, echt niet.
Bladora, als je twijfelt, vraag de vrouw van de kennis of je welkom bent. .Dat is naar mijn idee niet echt een optie. Die mevrouw heeft op dit moment superveel aan haar hoofd en zal zowieso 'ja' zeggen om er zo snel mogelijk af te zijn. Ook al zorgt dit ter crematie voor een hoop gesmiespel etc etc. Je kunt haar daar nu niet mee lastig vallen. Wel kun je achteraf uitleggen waarom dat je er niet was. Maar nu: Nee, echt niet.
maandag 12 januari 2009 om 13:39
Bladora, het zal wel heel erg druk zijn bij zijn afscheid.Dus als je gewoon achteraan gaat staan zal je niet eens opvallen.
Ik zou dus gewoon gaan als ik jou was.Zijn vrouw zou ik het niet vragen. Ken haar nl ook en ze heeft genoeg aan haar kop.
Doen wat je gevoel je ingeeft.Het is de laatste eer die je aan hem kunt bewijzen,en daar moeten die anderen die jou niet mogen zich maar overheen zetten omwille van hem.
Ik zou dus gewoon gaan als ik jou was.Zijn vrouw zou ik het niet vragen. Ken haar nl ook en ze heeft genoeg aan haar kop.
Doen wat je gevoel je ingeeft.Het is de laatste eer die je aan hem kunt bewijzen,en daar moeten die anderen die jou niet mogen zich maar overheen zetten omwille van hem.
maandag 12 januari 2009 om 13:40
quote:vivastudent schreef op 12 januari 2009 @ 13:31:
[...]
Dat is naar mijn idee niet echt een optie. Die mevrouw heeft op dit moment superveel aan haar hoofd en zal zowieso 'ja' zeggen om er zo snel mogelijk af te zijn. Ook al zorgt dit ter crematie voor een hoop gesmiespel etc etc. Je kunt haar daar nu niet mee lastig vallen. Wel kun je achteraf uitleggen waarom dat je er niet was. Maar nu: Nee, echt niet.En vooraf een kaart sturen met daarin aangekondigd dat je er niet bij bent en met al je lieve wensen er in. Want het is niet dat je niet meeleeft, juist wel, je wil haar niet extra belasten.
[...]
Dat is naar mijn idee niet echt een optie. Die mevrouw heeft op dit moment superveel aan haar hoofd en zal zowieso 'ja' zeggen om er zo snel mogelijk af te zijn. Ook al zorgt dit ter crematie voor een hoop gesmiespel etc etc. Je kunt haar daar nu niet mee lastig vallen. Wel kun je achteraf uitleggen waarom dat je er niet was. Maar nu: Nee, echt niet.En vooraf een kaart sturen met daarin aangekondigd dat je er niet bij bent en met al je lieve wensen er in. Want het is niet dat je niet meeleeft, juist wel, je wil haar niet extra belasten.
maandag 12 januari 2009 om 13:40
quote:Flashy schreef op 12 januari 2009 @ 13:37:
Ik zou gewoon gaan,
als het belangrijk zou zijn voor mij om afscheid te nemen dan doe ik dat, en is het jammer van de mensen die mij niet mogen.
Maar dan krijgt mijn eigen gevoel toch echt voorrang.Ok als het die dag nu even niet om jou gaat maar om de direct betrokkenen, waarvan jij er niet een bent?
Ik zou gewoon gaan,
als het belangrijk zou zijn voor mij om afscheid te nemen dan doe ik dat, en is het jammer van de mensen die mij niet mogen.
Maar dan krijgt mijn eigen gevoel toch echt voorrang.Ok als het die dag nu even niet om jou gaat maar om de direct betrokkenen, waarvan jij er niet een bent?
maandag 12 januari 2009 om 14:04
@fee, lees ik t nou goed weet jij waarover ik t heb of bedoel je dat je de situatie kent?
@Eleonora, ik neig idd hetzelfde gevoel te hebben als jij hierover. Bedankt voor je reacties. Toch zegt er ergens iets in mij dat ik gewoon moet gaan. pfffff.
@Eleonora, ik neig idd hetzelfde gevoel te hebben als jij hierover. Bedankt voor je reacties. Toch zegt er ergens iets in mij dat ik gewoon moet gaan. pfffff.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 januari 2009 om 14:19
Als 'iets' dat tegen jou zegt en je vindt dat een belangrijk gevoel dan moet je er vooral naar handelen. Ik kreeg het idee dat je vond dat je moest gaan, uit medegevoel en respect voor de weduwe maar dat je geremd voelde door de eventuele reacties van andere aanwezigen.
Ik zou er nooit voor kiezen, voor mijn gevoel zou ik de boel onnodig op de spits drijven, maar jij moet vanzelfsprekend doen wat jou goeddunkt.
Hou je een beetje afzijdig zou ik zeggen, wie weet valt het dan allemaal wel mee. Kus de weduwe bij de nazit en ga dan gewoon weer. Dan ben je geweest en vraag je niet te veel aandacht. Meer kun je niet doen denk ik.
Ik zou er nooit voor kiezen, voor mijn gevoel zou ik de boel onnodig op de spits drijven, maar jij moet vanzelfsprekend doen wat jou goeddunkt.
Hou je een beetje afzijdig zou ik zeggen, wie weet valt het dan allemaal wel mee. Kus de weduwe bij de nazit en ga dan gewoon weer. Dan ben je geweest en vraag je niet te veel aandacht. Meer kun je niet doen denk ik.
maandag 12 januari 2009 om 14:23
maandag 12 januari 2009 om 14:43
quote:elninjoo schreef op 12 januari 2009 @ 14:23:
Een begrafenis bezoek je voor de nabestaande(n) niet voor de overledene, want die heeft er tenslotte niets meer aan. .
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Ik snap dat dat ook maar een mening is hoor, maar er zitten dus wel meerdere zijden aan deze tortilla.
Mijn ouders hadden lang geleden goede vrienden, waarvan ze de ouders ook goed kenden. De vriendschap ging kapot vanwege meerdere redenen en een tijdje daarna overleed die man zijn vader. Mijn ouders werd te kennen gegeven dat ze niet welkom waren op de begrafenis. Terwijl ze hem en zijn vrouw ook heel goed kenden en veel van hem hielden (ik kende die ouwe man ook wel, echt zo n lieve opa). Mijn ouders hebben daar toen veel verdriet van gehad.
Ik denk dan; is dat nou echt nodig, om uitgerekend op zo n gelegenheid je territorium af te bakenen?
Een begrafenis bezoek je voor de nabestaande(n) niet voor de overledene, want die heeft er tenslotte niets meer aan. .
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Ik snap dat dat ook maar een mening is hoor, maar er zitten dus wel meerdere zijden aan deze tortilla.
Mijn ouders hadden lang geleden goede vrienden, waarvan ze de ouders ook goed kenden. De vriendschap ging kapot vanwege meerdere redenen en een tijdje daarna overleed die man zijn vader. Mijn ouders werd te kennen gegeven dat ze niet welkom waren op de begrafenis. Terwijl ze hem en zijn vrouw ook heel goed kenden en veel van hem hielden (ik kende die ouwe man ook wel, echt zo n lieve opa). Mijn ouders hebben daar toen veel verdriet van gehad.
Ik denk dan; is dat nou echt nodig, om uitgerekend op zo n gelegenheid je territorium af te bakenen?
maandag 12 januari 2009 om 14:52
Bladora, allereerst natuurlijk gecondoleerd.
Ik weet niet of het al gezegd is, maar als je niet gaat zou je eventueel bloemen kunnen sturen, iets simpels, en iets moois op het kaartje erbij zetten. Zo laat je je betrokkenheid zien, zonder mensen tegen je in het harnas te jagen.
Daarnaast kun je natuurlijk een kaart of brief sturen en langsgaan. Maar de bloemen zijn dan bij wijze van aanwezigheid op de begrafenis zelf. Zo heb ik het zelf onlangs opgelost bij een begrafenis waar ik over in tweestrijd zat. (Was geen ruzie, maar ander soort dilemma.)
Ik weet niet of het al gezegd is, maar als je niet gaat zou je eventueel bloemen kunnen sturen, iets simpels, en iets moois op het kaartje erbij zetten. Zo laat je je betrokkenheid zien, zonder mensen tegen je in het harnas te jagen.
Daarnaast kun je natuurlijk een kaart of brief sturen en langsgaan. Maar de bloemen zijn dan bij wijze van aanwezigheid op de begrafenis zelf. Zo heb ik het zelf onlangs opgelost bij een begrafenis waar ik over in tweestrijd zat. (Was geen ruzie, maar ander soort dilemma.)
maandag 12 januari 2009 om 14:56
quote:Nijntje schreef op 12 januari 2009 @ 14:43:
[...]
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Je neemt afscheid van 'n lege huls. Dus kun je dat afscheid net zo goed thuis nemen door 'n kaarsje voor de overledene te branden. Naar 'n begrafenis gaan terwijl je weet dat de naasten zich daar misschien aan storen, zou je in feite dus alleen voor jezelf doen en dat lijkt me juist bij zo'n triest gebeuren niet op z'n plaats.
En wat je voorbeeld betreft over je ouders en hun vrienden, ik vind dat die vrienden echt helemaal in hun recht staan om op 'n voor hen zo verdrietige dag geen ongewenste bezoekers te hoeven zien. Het zou wat zijn dat 'n ex van mij op komt dagen op de begrafenis van mijn ouders o.i.d. Dat kun je er toch helemaal niet bij hebben als je treurt om je naasten?
[...]
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Je neemt afscheid van 'n lege huls. Dus kun je dat afscheid net zo goed thuis nemen door 'n kaarsje voor de overledene te branden. Naar 'n begrafenis gaan terwijl je weet dat de naasten zich daar misschien aan storen, zou je in feite dus alleen voor jezelf doen en dat lijkt me juist bij zo'n triest gebeuren niet op z'n plaats.
En wat je voorbeeld betreft over je ouders en hun vrienden, ik vind dat die vrienden echt helemaal in hun recht staan om op 'n voor hen zo verdrietige dag geen ongewenste bezoekers te hoeven zien. Het zou wat zijn dat 'n ex van mij op komt dagen op de begrafenis van mijn ouders o.i.d. Dat kun je er toch helemaal niet bij hebben als je treurt om je naasten?
maandag 12 januari 2009 om 15:09
quote:Nijntje schreef op 12 januari 2009 @ 14:43:
[...]
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Ik snap dat dat ook maar een mening is hoor, maar er zitten dus wel meerdere zijden aan deze tortilla.
Mijn ouders hadden lang geleden goede vrienden, waarvan ze de ouders ook goed kenden. De vriendschap ging kapot vanwege meerdere redenen en een tijdje daarna overleed die man zijn vader. Mijn ouders werd te kennen gegeven dat ze niet welkom waren op de begrafenis. Terwijl ze hem en zijn vrouw ook heel goed kenden en veel van hem hielden (ik kende die ouwe man ook wel, echt zo n lieve opa). Mijn ouders hebben daar toen veel verdriet van gehad.
Ik denk dan; is dat nou echt nodig, om uitgerekend op zo n gelegenheid je territorium af te bakenen?
Blijkbaar wel.
Het gaat niet om recht. Want nee, die andere vrienden moeten niet lopen te zeuren en moeten zich niet bemoeien met wie er wel of niet op de uitvaart komt. Hebben ze geen recht op. Maar dat doen ze dus (volgens Bladora) wel.
Uitvaarten, ziekte, dood maken rare dingen los in mensen. Ik had ooit een doodzieke collega die door een aantal mensen van mijn team fanatiek bezocht werd. Niet omdat ze hem graag mochten maar omdat hij binnenkort dood zou gaan. Alsof die collega een persoonlijk bezit was, zo gingen ze met hem om. Ze bepaalden letterlijk wie er wel en wie niet in het ziekenhuis mochten komen. Ik wilde ook een keer gaan, namens de ondernemingsraad maar ik werd niet geschikt geacht, te druk.....Dat bepaalden zij wel even.
Jammer genoeg zijn mensen zo en helemaal als het om zieke of dode mensen gaat, dan verliezen velen alle gevoel voor betamelijk en onbetamelijk uit het oog. Mag niet, zou niet moeten gebeuren maar gebeurt wel. En als Bladora al in haar OP aangeeft dat er types rondlopen die - volgens haar die mensen kennende - ruzie gaan zoeken, dan is het misschien het beste om maar even niet op je strepen te gaan staan maar de weduwe een kalme dag te bezorgen en niet te gaan.
Je kunt jezelf ook opzij zetten, dat is gewoon beschaafd en dat is dus ook een optie.
[...]
En dat is ook maar een mening. Ik bekijk het van een andere kant; TO heeft bijzondere gevoelens voor de overledene en heeft zeer veel behoefte afscheid van hem te nemen. Wie heeft het recht om iemand dat te ontzeggen?
Ik snap dat dat ook maar een mening is hoor, maar er zitten dus wel meerdere zijden aan deze tortilla.
Mijn ouders hadden lang geleden goede vrienden, waarvan ze de ouders ook goed kenden. De vriendschap ging kapot vanwege meerdere redenen en een tijdje daarna overleed die man zijn vader. Mijn ouders werd te kennen gegeven dat ze niet welkom waren op de begrafenis. Terwijl ze hem en zijn vrouw ook heel goed kenden en veel van hem hielden (ik kende die ouwe man ook wel, echt zo n lieve opa). Mijn ouders hebben daar toen veel verdriet van gehad.
Ik denk dan; is dat nou echt nodig, om uitgerekend op zo n gelegenheid je territorium af te bakenen?
Blijkbaar wel.
Het gaat niet om recht. Want nee, die andere vrienden moeten niet lopen te zeuren en moeten zich niet bemoeien met wie er wel of niet op de uitvaart komt. Hebben ze geen recht op. Maar dat doen ze dus (volgens Bladora) wel.
Uitvaarten, ziekte, dood maken rare dingen los in mensen. Ik had ooit een doodzieke collega die door een aantal mensen van mijn team fanatiek bezocht werd. Niet omdat ze hem graag mochten maar omdat hij binnenkort dood zou gaan. Alsof die collega een persoonlijk bezit was, zo gingen ze met hem om. Ze bepaalden letterlijk wie er wel en wie niet in het ziekenhuis mochten komen. Ik wilde ook een keer gaan, namens de ondernemingsraad maar ik werd niet geschikt geacht, te druk.....Dat bepaalden zij wel even.
Jammer genoeg zijn mensen zo en helemaal als het om zieke of dode mensen gaat, dan verliezen velen alle gevoel voor betamelijk en onbetamelijk uit het oog. Mag niet, zou niet moeten gebeuren maar gebeurt wel. En als Bladora al in haar OP aangeeft dat er types rondlopen die - volgens haar die mensen kennende - ruzie gaan zoeken, dan is het misschien het beste om maar even niet op je strepen te gaan staan maar de weduwe een kalme dag te bezorgen en niet te gaan.
Je kunt jezelf ook opzij zetten, dat is gewoon beschaafd en dat is dus ook een optie.
maandag 12 januari 2009 om 16:33
quote:eleonora schreef op 12 januari 2009 @ 09:28:
Ik zou niet gaan, een lieve kaart aan de weduwe sturen en haar over een week bezoeken, alleen.
Scènes moet je op uitvaartdag koste wat het kost voorkomen vind ik. Niks afschuwelijkers dan mensen die elkaar in de haren vliegen tijdens zo'n beladen moment. Misschien kan iedereen zich beheersen maar als er ingehouden woede gevoeld wordt is dat ellendig voor de directe nabestaanden en als je dat kunt voorkomen door niet te gaan, ga dan niet.
De eerste tijd na een overlijden loopt iedereen de deur plat bij de weduwe/weduwnaar, daarna wordt het veelal stil. Toon je een goede vriendin, zoek haar op, en blijf dat doen. Ik weet zeker dat ze daar uiteindelijk meer aan heeft dan nu gespannen toestanden bij de uitvaart.
Inderdaad, pas geleden nog een uitvaart meegemaakt. Kwam een familielid stennis maken terwijl de overledene een paar meter verderop lag. Zo respectloos. En dat was een type waarvan je het niet zou verwachten. Juist bij dit soort gelegenheden doen mensen rare dingen.
En wij als directe familie hebben er een nare smaak aan over gehouden.
Ik zou voorheen ook gezegd hebben, gewoon gaan.
Maar nu ik dit meegemaakt heb zou ik er zeker bij stil staan wat jouw aanwezigheid zal doen bij de andere aanwezigen.
Niet voor de mensen die stennis zouden kunnen gaan maken, want als je niet eens het fatsoen op kan brengen om zo'n dag normaal te kunnen laten verlopen ben je in mijn ogen niets waard.
Maar voor zijn vrouw zou het wel een nare bijsmaak kunnen krijgen ipv een herinnering aan een mooie respectvolle begrafenis.
Ik zou niet gaan, een lieve kaart aan de weduwe sturen en haar over een week bezoeken, alleen.
Scènes moet je op uitvaartdag koste wat het kost voorkomen vind ik. Niks afschuwelijkers dan mensen die elkaar in de haren vliegen tijdens zo'n beladen moment. Misschien kan iedereen zich beheersen maar als er ingehouden woede gevoeld wordt is dat ellendig voor de directe nabestaanden en als je dat kunt voorkomen door niet te gaan, ga dan niet.
De eerste tijd na een overlijden loopt iedereen de deur plat bij de weduwe/weduwnaar, daarna wordt het veelal stil. Toon je een goede vriendin, zoek haar op, en blijf dat doen. Ik weet zeker dat ze daar uiteindelijk meer aan heeft dan nu gespannen toestanden bij de uitvaart.
Inderdaad, pas geleden nog een uitvaart meegemaakt. Kwam een familielid stennis maken terwijl de overledene een paar meter verderop lag. Zo respectloos. En dat was een type waarvan je het niet zou verwachten. Juist bij dit soort gelegenheden doen mensen rare dingen.
En wij als directe familie hebben er een nare smaak aan over gehouden.
Ik zou voorheen ook gezegd hebben, gewoon gaan.
Maar nu ik dit meegemaakt heb zou ik er zeker bij stil staan wat jouw aanwezigheid zal doen bij de andere aanwezigen.
Niet voor de mensen die stennis zouden kunnen gaan maken, want als je niet eens het fatsoen op kan brengen om zo'n dag normaal te kunnen laten verlopen ben je in mijn ogen niets waard.
Maar voor zijn vrouw zou het wel een nare bijsmaak kunnen krijgen ipv een herinnering aan een mooie respectvolle begrafenis.
maandag 12 januari 2009 om 21:04
Gecondoleerd met het verlies van je kennis. (f)
Ik zou ook weg blijven, zeker vanwege het feit dat jullie kennissen waren en geen goede vrienden en/of familie.
Denk zelf eigenlijk ook dat de weduwe ruzie zal kunnen missen als kiespijn.
Dan zou ik zelf als zijnde "risicofactor" wegblijven.
Kaartje sturen aan de weduwe en als alles achter de rug is, langsgaan. Ik kan me voorstellen dat de weduwe dat zeer zal kunnen waarderen.
Ik zou ook weg blijven, zeker vanwege het feit dat jullie kennissen waren en geen goede vrienden en/of familie.
Denk zelf eigenlijk ook dat de weduwe ruzie zal kunnen missen als kiespijn.
Dan zou ik zelf als zijnde "risicofactor" wegblijven.
Kaartje sturen aan de weduwe en als alles achter de rug is, langsgaan. Ik kan me voorstellen dat de weduwe dat zeer zal kunnen waarderen.
Ja, dat vind ik echt.
maandag 12 januari 2009 om 21:05
jee wat een dilemma.. ik zou eerst de kaart afwachten (hoe heb je t nu eigenlijk gehoord?). kreeg ik die niet, dan ging ik niet (tenzij er alleen een advertentie in de krant staat oid) en stuurde ik een mooie kaart.
en anders zou ik denk ik naar de condoleance gaan en niet naar de begrafenis zelf.
die vrienden zullen toch ook weten dat je daar nog over de vloer kwam/hem nog zag, dus dan zullen ze niet heel verbaasd zijn als je er bent.
en anders zou ik denk ik naar de condoleance gaan en niet naar de begrafenis zelf.
die vrienden zullen toch ook weten dat je daar nog over de vloer kwam/hem nog zag, dus dan zullen ze niet heel verbaasd zijn als je er bent.
maandag 12 januari 2009 om 21:21
in aansluiting op dit topic heb ik een -hopelijk ver toekomstig- dilemma waar ik wel eens over nadenk en waarover ik graag jullie mening hoor.
mijn moeder heeft zussen die ze al 20 cq 28 jaar niet meer ziet (na ruzie, veel gebeurd). ik hoef hun niet op de begrafenis van mijn moeder te zien, want zij hebben zich bij leven niet voor haar geinteresseerd en dan hoeven ze dan ook niet te komen treuren (dit is ook mijn moeders mening). bovendien heb ik 1 van hen nog nooit gezien dus dat vind ik al helemaal bizar. het zou ook voor veel 'tumult' kunnen zorgen als ze er wel zijn want iedereen in de omgeving weet van het gedoe in de familie dus dan krijg je zeker weten 'geroezemoes' en daar zitten we op zo'n moment echt niet op te wachten. maar ja, het is onvermijdelijk dat zij tzt kennis nemen van het overlijden van mijn moeder, want ze komt uit een ons-kent-ons-dorp. dus moet je ze dan een kaart sturen, puur ter kennisname maar waarbij staat dat ze niet welkom zijn op de plechtigheid? ik vind nl eigenlijk wel dat ze niet via via hoeven te horen van de dood van hun zus. ook prima als ze ooit een keer naar het graf zouden gaan ofzo maar ik wil ze niet op zo'n beladen moment zien. dat leidt veel te veel af van waar het die dag om zou moeten gaan.
ik zou ook echt geen behoefte voelen om naar hun begrafenis te gaan als dat eerder aan de hand zou zijn, en ik weet vrijwel zeker dat mijn moeder ook niet zou gaan. ze is ook niet naar de begrafenis van haar eigen moeder geweest met wie alle kinderen geruime tijd ruzie hadden (die hele familie is door omstandigheden uit elkaar gevallen
wat vinden jullie?
mijn moeder heeft zussen die ze al 20 cq 28 jaar niet meer ziet (na ruzie, veel gebeurd). ik hoef hun niet op de begrafenis van mijn moeder te zien, want zij hebben zich bij leven niet voor haar geinteresseerd en dan hoeven ze dan ook niet te komen treuren (dit is ook mijn moeders mening). bovendien heb ik 1 van hen nog nooit gezien dus dat vind ik al helemaal bizar. het zou ook voor veel 'tumult' kunnen zorgen als ze er wel zijn want iedereen in de omgeving weet van het gedoe in de familie dus dan krijg je zeker weten 'geroezemoes' en daar zitten we op zo'n moment echt niet op te wachten. maar ja, het is onvermijdelijk dat zij tzt kennis nemen van het overlijden van mijn moeder, want ze komt uit een ons-kent-ons-dorp. dus moet je ze dan een kaart sturen, puur ter kennisname maar waarbij staat dat ze niet welkom zijn op de plechtigheid? ik vind nl eigenlijk wel dat ze niet via via hoeven te horen van de dood van hun zus. ook prima als ze ooit een keer naar het graf zouden gaan ofzo maar ik wil ze niet op zo'n beladen moment zien. dat leidt veel te veel af van waar het die dag om zou moeten gaan.
ik zou ook echt geen behoefte voelen om naar hun begrafenis te gaan als dat eerder aan de hand zou zijn, en ik weet vrijwel zeker dat mijn moeder ook niet zou gaan. ze is ook niet naar de begrafenis van haar eigen moeder geweest met wie alle kinderen geruime tijd ruzie hadden (die hele familie is door omstandigheden uit elkaar gevallen
wat vinden jullie?
