
Afscheid
woensdag 14 januari 2009 om 18:01
Zojuist heb ik een afscheidsbrief geschreven waarin ik afscheid heb genomen van mensen die in het verleden familie voor me waren. In het heden zijn ze dat niet meer en zijn ze die lieve mensen van vroeger. Hele lieve mensen die mij missen en die mijn dochter graag een keer zouden willen zien. Maar ik wil dat niet omdat dat voor mij niet goed voelt. Maar ik wil ze ook niet zo maar negeren. Vandaar de brief die ik heb geschreven. Morgen of overmorgen gaat ie op de post.
Ik had niet verwacht dat het me nog zo veel zou doen, ik huil tranen met tuiten nu.
Wat ik met dit topic wil? Eigenlijk niets, gewoon even van me afschrijven hoe ik me voel. Emo dus...
Ik had niet verwacht dat het me nog zo veel zou doen, ik huil tranen met tuiten nu.
Wat ik met dit topic wil? Eigenlijk niets, gewoon even van me afschrijven hoe ik me voel. Emo dus...
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 14 januari 2009 om 18:13
Wat goed van je dat je er op deze manier mee omgaat, in plaats van het contact langzaam dood te laten bloeden oid. Nu weten deze mensen dat het in ieder geval niet ligt aan hen, maar aan de situatie.
Kan me best voorstellen dat dat je niet in je koude kleren gaat zitten!
Kan me best voorstellen dat dat je niet in je koude kleren gaat zitten!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 14 januari 2009 om 18:22
Dank voor jullie lieve reacties, moet nu nog meer huilen emotionele doos die ik dr ben.
Ik verwacht geen reactie terug of hooguit een brief of een kaart waarin ze me laten weten dat ze het jammer vinden maar begrijpen. In het verleden hebben ze al eens aangegen dat ze het zouden begrijpen als ik geen contact meer zou willen.
Toen was dat niet aan de orde. Inmiddels is het contact steeds minder geworden. Ik heb ze nog wel op de hoogte gebracht van mijn huwelijk en de geboorte van Minismollie waarop ze nog lief hebben gereageerd en vooral hun wens om haar te zien kenbaar hebben gemaakt. Ik vind het gewoon niet netjes om die wens compleet te negeren.
Ik verwacht geen reactie terug of hooguit een brief of een kaart waarin ze me laten weten dat ze het jammer vinden maar begrijpen. In het verleden hebben ze al eens aangegen dat ze het zouden begrijpen als ik geen contact meer zou willen.
Toen was dat niet aan de orde. Inmiddels is het contact steeds minder geworden. Ik heb ze nog wel op de hoogte gebracht van mijn huwelijk en de geboorte van Minismollie waarop ze nog lief hebben gereageerd en vooral hun wens om haar te zien kenbaar hebben gemaakt. Ik vind het gewoon niet netjes om die wens compleet te negeren.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
woensdag 14 januari 2009 om 20:45
quote:himalaya schreef op 14 januari 2009 @ 19:25:
Smollie, ik ken jouw verhaal verder niet, maar is het kind van je ex en wil je ex-familie haar daarom een keer zien?
Nee, als Minismollie kind van mijn ex zou zijn dan zou mijn ex-familie haar gewoon zien als ze bij papa is.
Ze willen Minismollie graag zien omdat ze mijn kind is.
Smollie, ik ken jouw verhaal verder niet, maar is het kind van je ex en wil je ex-familie haar daarom een keer zien?
Nee, als Minismollie kind van mijn ex zou zijn dan zou mijn ex-familie haar gewoon zien als ze bij papa is.
Ze willen Minismollie graag zien omdat ze mijn kind is.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.