Kinderen
alle pijlers
Borstvoedingsvraag aan ingeleide vrouwen.
dinsdag 10 juni 2008 om 15:53
Even mijn eigen topic omhoog gehaald. Ik ben inmiddels 29 weken in verwachting van nummer 2 en het is al bekend dat ik met 38 weken óf ingeleid óf keizergesneden ga worden.
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst ( ) om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Ohja, en túúrlijk ga ik nog een afspraak maken met lactatiekundige in het ziekenhuis, nog voor de bevalling. Die schijnt erg fijn te zijn en is dus ook in de buurt.
Iemand? Help?
Dag moeders,
Mijn bevalling was een rommeltje, de eerste 5 centimeter ontsluiting heb ik niet gevoeld, paar dagen over gedaan. Daarna zijn mijn vliezen handmatig gebroken door de vk (ik was 41w1d) en kon het feest beginnen.
Dacht ik...maar mijn lijf snapte er niets van, mijn weeën deden (behalve @#$%pijn) helemaal niets. Dus ben ik aan het infuus gegaan. Na enige uren persweeën tegenhouden had ik genoeg ontsluiting, waarna het infuus uitging. Helaas hielden mijn persweeën er toen ook mee op. Met wilskracht, twee zusters, mijn man en een gyneacoloog met een vacuümpomp is mijn zoon er uiteindelijk een half uurtje later toch gekomen.
Toen ik mijn zoon tweeënhalf uur later (hij had geen topstart, maar er verder weinig last van gehad, goddank) zag, had hij al gegeten. Medisch, dus kunstvoeding. Ik hem ook meteen aangelegd, deed hij prima. Ook ben ik begonnen met kolven.
Toen ik nog zwanger was, heb ik de Medela In Style advanced gekocht. Ik heb ouderschapsverlof opgenomen om zo op mijn gemakje borstvoeding te kunnen geven. Ik wilde dat een jaar volhouden. Ik was een redelijke borstvoedingsmaffioso, bij de opmerking 'Ik ga het wel proberen' had ik al zoiets van: 'Hoezo proberen??? Dat is iets wat je DOET'. Helemaal klaar ervoor dus.
In ieder geval, na een paar dagen mocht mijn zoon naar huis. Het aanleggen ging nog prima, maar hij kreeg toen bij elke voeding nog kv. Het kolven lukte nog niet, maar dat hoorde je vaker. Ook had ik geen stuwing gehad. Toen mijn zoon thuis was, huilde hij alleen nog maar van de honger, was hij teveel afgevallen en werd hij zeer boos op mijn borst. Geen melk. Kan gebeuren, doen we er een week over in plaats van twee dagen om de boel op gang te brengen.
Mijn zoon kreeg vingervoeding, ik kolfde iedere drie uur. Lactatiekundige ingeschakeld. Brandnetelthee, bietensap, neusspray, anijs, massage, volledige bedrust, ontspannen (haha) dom peridon, voetreflex (op een gegeven moment ga je best ver...) ALLES geprobeerd. En niets. De lactatiekundige zei dat ik met deze kunstgrepen een liter melk zou moeten hebben en dat ze het ook niet wist. Dus ben ik (nog een week later) gestopt.
Inmiddels is mijn zoon vijf maanden en hij doet het prima met kunstvoeding. Ik dacht dat ik het ook wel redelijk verwerkt had, maar ik zit er nu nog bij te huilen.
Nou is mijn vraag, in een ander topic las ik dat je geen oxytocine aanmaakt als je bevalling niet vanzelf begint. Oxytocine heb je ook nodig bij de borstvoeding.
Dus: hebben moeders met een ingeleide bevalling dan ook zo'n moeite gehad met de borstvoeding? Of is dat óók al niet de reden?
woensdag 11 juni 2008 om 09:29
Hier precies hetzelfde verhaal, alleen pakte mijn zoon de borst niet.
Verder een normale bevalling gehad hoor....
Ik herken je verdriet, zoon is nu 16 maanden en het enige waar ik tijdens de voeding aan kan/kon denken was het falen van de borstvoeding.
Toch mag je trots op jezelf zijn, je hebt alles geprobeerd en dat is het beste wat je kunt doen.
Dikke knuffel
Verder een normale bevalling gehad hoor....
Ik herken je verdriet, zoon is nu 16 maanden en het enige waar ik tijdens de voeding aan kan/kon denken was het falen van de borstvoeding.
Toch mag je trots op jezelf zijn, je hebt alles geprobeerd en dat is het beste wat je kunt doen.
Dikke knuffel
woensdag 11 juni 2008 om 09:32
Tilalia, ik weet ook niet precies hoe het zit. Mijn hormoonhuishouding is helemaal in de war. Ook andere hormoonspiegels kloppen niet, dus slik ik medicijnen daarvoor. Ik beval dus met een infuus en maak geen melk aan. Maar maak wel weer heul veul vruchtbaarheidshormonen aan, want zwanger word ik zo ongeveer van dezelde zeep gebruiken als manlief. (Bij wijze van dan he). Kortom het is bij mij gewoon een zooitje, hormoontechniserwijs. Ik wilde alleen aan to laten weten dat het dus inderdaad kan. Dat er een verband is tussen niet spontaan bevallen en geen bv aanmaken. En dat der dus vrouwen zijn die daardoor dus flesvoeding geven.
Qwertu, ik hoop dat die smiley niet voor mij bedoeld was eigenlijk. Ik bedoel het goed hoor, heb alleen al die horrormonen en functies niet helemaal helder af en toe.
Qwertu, ik hoop dat die smiley niet voor mij bedoeld was eigenlijk. Ik bedoel het goed hoor, heb alleen al die horrormonen en functies niet helemaal helder af en toe.
woensdag 11 juni 2008 om 10:34
woensdag 11 juni 2008 om 10:39
quote:pixymama schreef op 11 juni 2008 @ 09:29:
@ Tilalia
Ja, prolactine! Die naam was ik vergeten. Oxytocine voor het toeschietreflex, prolactine voor de melk. Bij mij waren ze allebei niet echt actief. Doet me goed trouwens, die knuffel van jou. Ik weet dat jij bv al helemáál serieus neemt.
Graag gedaan hoor. Wil je er nog eentje?
Bij deze:
Het is gewoon kut als het niet lukt wat je graag wilt, als je je zo goed voorbereid hebt, en dan zoveel problemen hebben en er uiteindelijk een kutgevoel aan overhoudt.
@ Tilalia
Ja, prolactine! Die naam was ik vergeten. Oxytocine voor het toeschietreflex, prolactine voor de melk. Bij mij waren ze allebei niet echt actief. Doet me goed trouwens, die knuffel van jou. Ik weet dat jij bv al helemáál serieus neemt.
Graag gedaan hoor. Wil je er nog eentje?
Bij deze:
Het is gewoon kut als het niet lukt wat je graag wilt, als je je zo goed voorbereid hebt, en dan zoveel problemen hebben en er uiteindelijk een kutgevoel aan overhoudt.
vrijdag 16 januari 2009 om 20:18
Even mijn eigen topic omhoog gehaald. Ik ben inmiddels 29 weken in verwachting van nummer 2 en het is al bekend dat ik met 38 weken óf ingeleid óf keizergesneden ga worden.
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst () om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Iemand? Help?
Weer geen weeën en oxytocine dus. Nu weer geen zichtbare aders. Maar ook geen kind met medische indicatie die meteen kunstgevoed hoeft te worden.
Wat ik eigenlijk zoek is iemand met een glazen bol die mij kan vertellen wat ik kan verwachten van de borstvoeding deze keer.
En ik wil graag weten wat jullie zouden doen.
1. Hoe kan ik het opstarten (waar ik eigenlijk helemaal niet in geloof, maar ik wil het toch proberen voor mijn eigen gemoedsrust) van de borstvoeding het beste aanpakken?
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
1b Hoe vaak?
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zit erg met deze vragen in mijn maag. Het stuit me ook tegen de borst () om mijn kindje moedwillig geen eten te geven, de eerste dagen. (Zo voelt het - aangezien ik ervan uitga dat ik nu weer geen melk produceer).
Iemand? Help?
vrijdag 16 januari 2009 om 20:44
Ik heb na een kz niet gekolfd. Wel vaak aangelegd (zo vaak mogelijk). zoonlief kreeg de dag na de bevalling voor het eerst kv, via fingerfeeding. Ik ben aan de anijs en donkerbier gegaan. Pas na 3 dagen kwam het echt op gang.. op dag 4 had ik voldoende melk om een min te worden volgens mijn kraamhulp...
Ik zou het blijven proberen tot het je het niet meer op kunt brengen en dan wederom accepteren dat je werkelijk alles aan gedaan hebt om het goed te laten verlopen. (misschien slim om nu vast contact te zoeken met een lactatiekundige? )
succes iig!!!
Ik zou het blijven proberen tot het je het niet meer op kunt brengen en dan wederom accepteren dat je werkelijk alles aan gedaan hebt om het goed te laten verlopen. (misschien slim om nu vast contact te zoeken met een lactatiekundige? )
succes iig!!!
vrijdag 16 januari 2009 om 20:57
Ik zou ook nu alvast contact opnemen met een lactatiekundige.
Er zijn vrouwen die écht geen borstvoeding kunnen geven. Misschien ben jij daar ook 1 van. Voel je niet schuldig als het lukt, volgens heb je en ga je alles proberen om het wel te laten slagen. Meer kun je niet doen.
Mijn nichtje is trouwens 5 keer ingeleid, de eerste keer was van een overleden kindje en maanden daarna lekte ze nog steeds melk. En bij de andere 4 kwam het ook telkens na 1 dag meteen al op gang. Maar ze is niet ingeleid omdat ze overtijd liep en misschien was anders de bevalling een paar weken later uit zichzelf wel begonnen.
Er zijn vrouwen die écht geen borstvoeding kunnen geven. Misschien ben jij daar ook 1 van. Voel je niet schuldig als het lukt, volgens heb je en ga je alles proberen om het wel te laten slagen. Meer kun je niet doen.
Mijn nichtje is trouwens 5 keer ingeleid, de eerste keer was van een overleden kindje en maanden daarna lekte ze nog steeds melk. En bij de andere 4 kwam het ook telkens na 1 dag meteen al op gang. Maar ze is niet ingeleid omdat ze overtijd liep en misschien was anders de bevalling een paar weken later uit zichzelf wel begonnen.
vrijdag 16 januari 2009 om 21:04
sorry, helaas ben ik niet in het bezit van die glazen bol.. Maar ik kan me zo goed voorstellen hoe hoog het je kan zitten.
Ik had een spontane bevalling, al met 32 weken, dus niet echt vergelijkbaar en mijn borstvoeding kwam prima op gang, met als enige 'probleem' dat mijn kindje in de couveuse lag en hij veel te zwak was om zelf te drinken. Pas na 3,5 week (en al die tijd kolven en op gegeven moment ook regelmatig aanleggen) kregen we hem mee naar huis, maar de borstvoeding is nooit gelukt. Alles zag er goed uit, maar hij dronk gewoon NIET uit de borst. Nijdig dat hij was als ik hem aanlegde, op gegeven moment werd ik er ook echt moedeloos van. Ook de lactatiekundige kon ons niet verder helpen. Ik heb vijf maanden alles gekolfd en hem daarna met de fles gevoed, maar ik vond het zo kl....te dat het niet gewoon aan de borst wilde lukken. Ik had er alles voro over, maar helaas... dat is niet genoeg om iets te laten lukken blijkbaar. Ook ik bleef met zo'n falend gevoel achter (terwijl ik ook wel weet dat ik niet meer had kunnen doen), maar achteraf gezien had ik eerder op flesvoeding over willen stappen: dan had ik meer tijd voro mezelf, voor hem, om te genieten gehad. Want als er iets tijd en energie vreet, is het kolven, voeden en proberen aan te leggen tegelijkertijd.
Ik heb geen antwoord op je vragen, maar ik zou denk ik wel zo snel mogelijk proberen om zelf te gaan voeden en als dat nodig lijkt direct te gaan kolven. Hoe vaak? In hetzelfde schema als waarin je je kindje voedt. Of hoogstens iets meer/vaker.
En wanneer je stopt? Als je merkt dat het je niets oplevert, hoe graag je het ook wil? Of als je merkt dat je er zelf aan onder door gaat, ook een zeer legitieme reden!!!
Sterkte en ik hoop dat je nog een paar nuttige tips en antwoorden op je vragen krijgt.
Ik had een spontane bevalling, al met 32 weken, dus niet echt vergelijkbaar en mijn borstvoeding kwam prima op gang, met als enige 'probleem' dat mijn kindje in de couveuse lag en hij veel te zwak was om zelf te drinken. Pas na 3,5 week (en al die tijd kolven en op gegeven moment ook regelmatig aanleggen) kregen we hem mee naar huis, maar de borstvoeding is nooit gelukt. Alles zag er goed uit, maar hij dronk gewoon NIET uit de borst. Nijdig dat hij was als ik hem aanlegde, op gegeven moment werd ik er ook echt moedeloos van. Ook de lactatiekundige kon ons niet verder helpen. Ik heb vijf maanden alles gekolfd en hem daarna met de fles gevoed, maar ik vond het zo kl....te dat het niet gewoon aan de borst wilde lukken. Ik had er alles voro over, maar helaas... dat is niet genoeg om iets te laten lukken blijkbaar. Ook ik bleef met zo'n falend gevoel achter (terwijl ik ook wel weet dat ik niet meer had kunnen doen), maar achteraf gezien had ik eerder op flesvoeding over willen stappen: dan had ik meer tijd voro mezelf, voor hem, om te genieten gehad. Want als er iets tijd en energie vreet, is het kolven, voeden en proberen aan te leggen tegelijkertijd.
Ik heb geen antwoord op je vragen, maar ik zou denk ik wel zo snel mogelijk proberen om zelf te gaan voeden en als dat nodig lijkt direct te gaan kolven. Hoe vaak? In hetzelfde schema als waarin je je kindje voedt. Of hoogstens iets meer/vaker.
En wanneer je stopt? Als je merkt dat het je niets oplevert, hoe graag je het ook wil? Of als je merkt dat je er zelf aan onder door gaat, ook een zeer legitieme reden!!!
Sterkte en ik hoop dat je nog een paar nuttige tips en antwoorden op je vragen krijgt.
vrijdag 16 januari 2009 om 21:09
Ik weet ondanks 3 bevallingen niet precies hoe het zit maar ik dacht dat als je ingeleid werd je lichaam dan de bevalling kan overnemen en je wel degelijk oxytocine aanmaakt.
Ik ben bij de 2e ingeleid met 38 weken omdat de gyn. dacht dat dat beter was voor de baby. De borstvoeding is gewoon op gang gekomen. Heb drie maanden volledig gevoed en daarna nog gekolfd.
Bij de 3e ben ik ingeleid met 42 weken. We moesten 24 uur blijven om zijn bloedsuiker te controleren. Als het niet goed ging moesten we langer blijven. Dat wilde ik liever niet en ik hem hem heel vaak aangelegd. De borstvoeding is gewoon op gang gekomen en hij is nu 21 maanden en krijgt nog steeds borstvoeding.
Bij de eerste zijn mijn vliezen gebroken waarna ik weeen kreeg. Alleen de persweeen stelde niets voor en het is uiteindelijk de vacuumpomp geworden. Ook hierna kwam de borstvoeding gewoon op gang.
Misschien dat het helpt als je de baby eerder aanlegt. Verder vind ik het moeilijk om antwoord te geven op je vragen. Ik vind het al geweldig van je dat je het weer gaat proberen.
Ik denk dat je het net zolang een kans moet geven als dat het voor jou goed voelt. Ik kan nu wel zeggen probeer het een week maar als je het gevoel hebt dat het niet opgang komt en je kindje huilt van de honger dan is dat niet reeel.
Succes met de bevaling en de borstvoeding
Ik ben bij de 2e ingeleid met 38 weken omdat de gyn. dacht dat dat beter was voor de baby. De borstvoeding is gewoon op gang gekomen. Heb drie maanden volledig gevoed en daarna nog gekolfd.
Bij de 3e ben ik ingeleid met 42 weken. We moesten 24 uur blijven om zijn bloedsuiker te controleren. Als het niet goed ging moesten we langer blijven. Dat wilde ik liever niet en ik hem hem heel vaak aangelegd. De borstvoeding is gewoon op gang gekomen en hij is nu 21 maanden en krijgt nog steeds borstvoeding.
Bij de eerste zijn mijn vliezen gebroken waarna ik weeen kreeg. Alleen de persweeen stelde niets voor en het is uiteindelijk de vacuumpomp geworden. Ook hierna kwam de borstvoeding gewoon op gang.
Misschien dat het helpt als je de baby eerder aanlegt. Verder vind ik het moeilijk om antwoord te geven op je vragen. Ik vind het al geweldig van je dat je het weer gaat proberen.
Ik denk dat je het net zolang een kans moet geven als dat het voor jou goed voelt. Ik kan nu wel zeggen probeer het een week maar als je het gevoel hebt dat het niet opgang komt en je kindje huilt van de honger dan is dat niet reeel.
Succes met de bevaling en de borstvoeding
vrijdag 16 januari 2009 om 21:21
Ik ben twee keer ingeleid, eerste keer omdat het vruchtwater meconiumhoudend was en de weeen niet snel genoeg op gang kwamen, tweede keer omdat meneer na ruim twee weken overtijd nog steeds geen zin had om geboren te worden.
En ik heb gewoon borstvoeding kunnen geven, geef de tweede nog steeds. Dus bij mij gaat het niet op.
Mijn glazen bol is net kapot,
dus ik zou voor de vragen die je hebt naar een lactatiekundige gaan.
Je laatste alinea, over je kind 'moedwillig geen eten geven', snap ik niet helemaal. Als de bv niet meteen ( of binnen een paar dagen) op gang komt, kun je je baby toch fv geven. Mocht je bv deze keer wel op gang komen, dan kun je weer terug naar alle voedingen bv, mits het goed op gang komt, en anders is het misschien 5 flesvoedingen en 1 borstvoeding.
Ik hoop voor je dat het deze keer weer lukt, en anders, dat je je er zonder al te veel verdriet bij neer kunt leggen. Als ik het zo lees vind ik het bewonderenswaardig dat je bij de eerste zo veel geprobeerd hebt!
En ik heb gewoon borstvoeding kunnen geven, geef de tweede nog steeds. Dus bij mij gaat het niet op.
Mijn glazen bol is net kapot,
dus ik zou voor de vragen die je hebt naar een lactatiekundige gaan.
Je laatste alinea, over je kind 'moedwillig geen eten geven', snap ik niet helemaal. Als de bv niet meteen ( of binnen een paar dagen) op gang komt, kun je je baby toch fv geven. Mocht je bv deze keer wel op gang komen, dan kun je weer terug naar alle voedingen bv, mits het goed op gang komt, en anders is het misschien 5 flesvoedingen en 1 borstvoeding.
Ik hoop voor je dat het deze keer weer lukt, en anders, dat je je er zonder al te veel verdriet bij neer kunt leggen. Als ik het zo lees vind ik het bewonderenswaardig dat je bij de eerste zo veel geprobeerd hebt!
vrijdag 16 januari 2009 om 21:25
Hier ook een inleiding, uiteindelijk een kz. Pas op dag 5 een beetje melk, maar dochter was inmiddels al zo gewend aan de kunstvoeding dat ik haar nooit meer volledig aan de borst heb kunnen krijgen. Of er een verband is tussen geen oxytocine aangemaakt voor bevalling en dus ook niet voor de bv, weet ik niet zeker, maar ik vermoed het wel heel sterk.
Wat betreft je vragen, ik ben geen expert, maar dit is wat ik de volgende keer zou doen:
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
Dat zou ik wel doen, zeker als de baby niet heel goed/lang zuigt in het begin (en die kans is vrij groot als er geen melk uitkomt. De mijne hield het in elk geval na een minuut of 2 wel voor gezien!)
1b Hoe vaak?
Ik zou het elke 3 uur doen, zodat je borsten een soort voedingsritme krijgen
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
Geen idee, hier geen ervaring mee
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zou het een week proberen. Produceer je dan nog niets, dan lijkt het me kansloos
Heel veel succes!
(Grappig, ik zie dat ik hieronder, nog zwanger, ook al gereageerd heb. Blijkbaar had ik er toen al geen goed gevoel bij... apart hoor!)
Wat betreft je vragen, ik ben geen expert, maar dit is wat ik de volgende keer zou doen:
1a Moet ik behalve aanleggen ook meteen beginnen met kolven?
Dat zou ik wel doen, zeker als de baby niet heel goed/lang zuigt in het begin (en die kans is vrij groot als er geen melk uitkomt. De mijne hield het in elk geval na een minuut of 2 wel voor gezien!)
1b Hoe vaak?
Ik zou het elke 3 uur doen, zodat je borsten een soort voedingsritme krijgen
1c Meteen vanaf het begin alle dom periodon en neusspray gebruiken?
Geen idee, hier geen ervaring mee
1d Hoe lang moet ik de voeding de kans geven om op gang te komen?
Ik zou het een week proberen. Produceer je dan nog niets, dan lijkt het me kansloos
Heel veel succes!
(Grappig, ik zie dat ik hieronder, nog zwanger, ook al gereageerd heb. Blijkbaar had ik er toen al geen goed gevoel bij... apart hoor!)
vrijdag 16 januari 2009 om 21:40
Ik weet niet wat wijsheid is voor jouw situatie.
Zelf ben ik ingeleid na 42 weken zwangerschap en uiteindelijk is mijn dochter geboren via de keizersnee. In het ziekenhuis heb ik dagelijks om de 2-3 uur gekolfd, maar geen druppel kwam eruit. Pas op de vijfde dag, toen ze thuis werd aangelegd met hulp van de kraamzorg, kwam de borstvoeding op gang en is het ook prima verlopen verder (met tepelhoedje, dat wel, omdat dochter inmiddels gewend was aan de fles).
Ik zou dan ook wel kolven en ook echt om de 2-3 uur. Dat er niet direct melk komt, hoeft dus niets te zeggen. Ik zou daarom de neusspray nog even achterwege laten, maar aan de andere kant, je kan het proberen of het helpt.
Zelf ben ik ingeleid na 42 weken zwangerschap en uiteindelijk is mijn dochter geboren via de keizersnee. In het ziekenhuis heb ik dagelijks om de 2-3 uur gekolfd, maar geen druppel kwam eruit. Pas op de vijfde dag, toen ze thuis werd aangelegd met hulp van de kraamzorg, kwam de borstvoeding op gang en is het ook prima verlopen verder (met tepelhoedje, dat wel, omdat dochter inmiddels gewend was aan de fles).
Ik zou dan ook wel kolven en ook echt om de 2-3 uur. Dat er niet direct melk komt, hoeft dus niets te zeggen. Ik zou daarom de neusspray nog even achterwege laten, maar aan de andere kant, je kan het proberen of het helpt.
vrijdag 16 januari 2009 om 21:51
Ik ben ingeleid op eigen verzoek, met vaginale tabletten. Na twee dagen medicatie had ik pas 1 cm ontsluiting (mijn lijf was er duidelijk nog niet aan toe). Op dag drie kreeg ik geen medicatie, als rustdag voor mijn lichaam, en kreeg ik tot mijn verrassing wel weeën. 24 uur later is mijn zoon geboren, net als bij jouw eerste kindje ook m.b.v. de vacuümpomp. Een hele zware bevalling, gelukkig kwam mijn zoon redelijk ongeschonden uit de strijd en binnen het uur werd hij voor het eerst bij mij aangelegd. Hij had meteen de smaak te pakken 
.
De eerste nacht in het ziekenhuis heeft hij kunstvoeding (met een cupje) gehad omdat hij volgens de nachtzuster zo veel honger had en ik nog niet genoeg melk. Ik had als versbakken moeder, helemaal kapot van de bevalling, geen idee of dat verstandig was en heb daarin toegestemd. Dit heeft geen problemen opgeleverd, mijn zoon is nu bijna 5 maanden en ik geef nog steeds volledige borstvoeding. Kolven ben ik pas na ee paar maanden mee begonnen.
Succes!
.De eerste nacht in het ziekenhuis heeft hij kunstvoeding (met een cupje) gehad omdat hij volgens de nachtzuster zo veel honger had en ik nog niet genoeg melk. Ik had als versbakken moeder, helemaal kapot van de bevalling, geen idee of dat verstandig was en heb daarin toegestemd. Dit heeft geen problemen opgeleverd, mijn zoon is nu bijna 5 maanden en ik geef nog steeds volledige borstvoeding. Kolven ben ik pas na ee paar maanden mee begonnen.
Succes!
vrijdag 16 januari 2009 om 22:04
Pixymama, lactatiekundige inschakelen en vragen wat zij je adviseert. Zeker als je medicatie wilt gaan gebruiken, dan moet je dat onder begeleiding van een deskundige doen. Niet op voorspraak van forummers.
Overigens: Qtie is de eerste dagen ook gevoed met kunstvoeding. Ik heb de borstvoeding met kolven op gang moeten brengen. Dat er kunstvoeding gegeven wordt, wil niet zeggen dat "dus" je borstvoeding mislukt of dat je kind dan "dus" nooit meer aan de borst gaat drinken. Zeker niet als er met een cupje of via fingerfeeding gevoed wordt, maar ook met de fles hoeft het geen probleem te zijn. In mijn ziekenhuis doen ze niet anders bij prematuren en normaal gesproken gaat dat gewoon goed.
Wat wél belangrijk is als er naar de fles gegrepen wordt, is dat de fles aangeboden wordt als ware het de borst. Dus over het onderlipje wrijven met de speen, wachten tot de baby aanhapt en dan de speen zo ver mogelijk in het mondje steken. Kies voor een speen met een zo klein mogelijk gaatje, zodat er met kracht uit gedronken moet worden.
Maar goed, dat is vooral in het geval bijvoeding noodzakelijk is. Voor de borstvoeding zou ik echt een lactatiekundige raadplegen en ervoor zorgen dat die na je bevalling meteen stand-by staat. Dan kun je die desnoods meteen op dag 1 inschakelen.
En tot slot: flesvoeding is geen vergif hoor. Dat je het ervaart als iets negatiefs is het resultaat van ontzettend goede borstvoedingspropaganda. Maar flesvoeding is júist voor situaties als de jouwe, waarin borstvoeding niet vanzelfsprekend is, een prima alternatief. Je bent het noch aan jezelf, noch aan je kind verplicht om tot het uiterste te gaan om te proberen borstvoeding op gang te brengen. Sterker nog: al zou je het bij voorbaat al niet proberen, dan nog heb je geen enkele reden om je daar schuldig om te voelen.
Mijn inzet was: flesvoeding is de norm en alles wat ik met de borst kan geven, is extra. Voor mij heeft dat in ieder geval in mjin hoofd de rust gegeven om het op te kúnnen starten, maar ook om het op te mogen geven en om bij elke stap die ik zette in het borstvoedingsavontuur mezelf af te vragen of ik die stap wel echt wílde zetten. Of ik er wel aan wilde beginnen ook.
Het is geen schande om jezelf die vraag te stellen. Zeker niet, júist niet als het de vorige keer zo moeizaam ging.
Hopelijk lukt het je om het een beetje los te laten.
Overigens: Qtie is de eerste dagen ook gevoed met kunstvoeding. Ik heb de borstvoeding met kolven op gang moeten brengen. Dat er kunstvoeding gegeven wordt, wil niet zeggen dat "dus" je borstvoeding mislukt of dat je kind dan "dus" nooit meer aan de borst gaat drinken. Zeker niet als er met een cupje of via fingerfeeding gevoed wordt, maar ook met de fles hoeft het geen probleem te zijn. In mijn ziekenhuis doen ze niet anders bij prematuren en normaal gesproken gaat dat gewoon goed.
Wat wél belangrijk is als er naar de fles gegrepen wordt, is dat de fles aangeboden wordt als ware het de borst. Dus over het onderlipje wrijven met de speen, wachten tot de baby aanhapt en dan de speen zo ver mogelijk in het mondje steken. Kies voor een speen met een zo klein mogelijk gaatje, zodat er met kracht uit gedronken moet worden.
Maar goed, dat is vooral in het geval bijvoeding noodzakelijk is. Voor de borstvoeding zou ik echt een lactatiekundige raadplegen en ervoor zorgen dat die na je bevalling meteen stand-by staat. Dan kun je die desnoods meteen op dag 1 inschakelen.
En tot slot: flesvoeding is geen vergif hoor. Dat je het ervaart als iets negatiefs is het resultaat van ontzettend goede borstvoedingspropaganda. Maar flesvoeding is júist voor situaties als de jouwe, waarin borstvoeding niet vanzelfsprekend is, een prima alternatief. Je bent het noch aan jezelf, noch aan je kind verplicht om tot het uiterste te gaan om te proberen borstvoeding op gang te brengen. Sterker nog: al zou je het bij voorbaat al niet proberen, dan nog heb je geen enkele reden om je daar schuldig om te voelen.
Mijn inzet was: flesvoeding is de norm en alles wat ik met de borst kan geven, is extra. Voor mij heeft dat in ieder geval in mjin hoofd de rust gegeven om het op te kúnnen starten, maar ook om het op te mogen geven en om bij elke stap die ik zette in het borstvoedingsavontuur mezelf af te vragen of ik die stap wel echt wílde zetten. Of ik er wel aan wilde beginnen ook.
Het is geen schande om jezelf die vraag te stellen. Zeker niet, júist niet als het de vorige keer zo moeizaam ging.
Hopelijk lukt het je om het een beetje los te laten.
vrijdag 16 januari 2009 om 22:16
Hallo,
Ik ben van beide kinderen na 38 weken ingeleid en in beide gevallen heb ik ze gelijk na de geboorte kunnen aanleggen, de voeding was gelijk ok en ik heb ze beiden 3 maanden volledig met de borst gevoed.
Het hoeft dus niet perse mis te gaan.
Ik heb dus eigenlijk geen tips omdat het bij mij wel goed ging, maar misschien geeft het je wat hoop dat het dus wel kan!
Succes!
Ik ben van beide kinderen na 38 weken ingeleid en in beide gevallen heb ik ze gelijk na de geboorte kunnen aanleggen, de voeding was gelijk ok en ik heb ze beiden 3 maanden volledig met de borst gevoed.
Het hoeft dus niet perse mis te gaan.
Ik heb dus eigenlijk geen tips omdat het bij mij wel goed ging, maar misschien geeft het je wat hoop dat het dus wel kan!
Succes!
vrijdag 16 januari 2009 om 22:18
Hoi,
Ik heb twee keer een keizersnee gehad, de eerste keer ging de bv perfect, de tweede keer niet. Dit keer kwam het ws doordat er een stukje placenta achtergebleven was. Heb net als jij alles geprobeerd (en nog steeds) en nog is het (na vier maanden) niet optimaal: doe ongeveer 75% fv en 25% bv.
Ik wilde even zeggen dat ik je gevoel begrijp en dat ik me er, na vier maanden kloten, nog steeds behoorlijk rot over voel.
x
Ik heb twee keer een keizersnee gehad, de eerste keer ging de bv perfect, de tweede keer niet. Dit keer kwam het ws doordat er een stukje placenta achtergebleven was. Heb net als jij alles geprobeerd (en nog steeds) en nog is het (na vier maanden) niet optimaal: doe ongeveer 75% fv en 25% bv.
Ik wilde even zeggen dat ik je gevoel begrijp en dat ik me er, na vier maanden kloten, nog steeds behoorlijk rot over voel.
x
vrijdag 16 januari 2009 om 22:49
quote:qwertu schreef op 16 januari 2009 @ 22:04:
Dat je het ervaart als iets negatiefs is het resultaat van ontzettend goede borstvoedingspropaganda.De borstvoeding is bij mij dan gelukt, maar als het niet was gelukt had ik dat heel erg gevonden en flesvoeding is gewoon niet mijn ding, ook al zou het moeten, het is toch niet wat ik diep in mijn hart zou willen. En dat heeft niet met borstvoedingspropaganda te maken, maar met een soort oergevoel dat ik borstvoeding wil geven. Kan me voorstellen dat dat voor anderen misschien ook geldt.
Dat je het ervaart als iets negatiefs is het resultaat van ontzettend goede borstvoedingspropaganda.De borstvoeding is bij mij dan gelukt, maar als het niet was gelukt had ik dat heel erg gevonden en flesvoeding is gewoon niet mijn ding, ook al zou het moeten, het is toch niet wat ik diep in mijn hart zou willen. En dat heeft niet met borstvoedingspropaganda te maken, maar met een soort oergevoel dat ik borstvoeding wil geven. Kan me voorstellen dat dat voor anderen misschien ook geldt.
vrijdag 16 januari 2009 om 22:56
Maar waar komt dat oergevoel vandaan? Stel dat er morgen bekend wordt dat fv veel en veel beter is dan bv, blijf je dan toch bv geven om dat oergevoel? Of zegt je oergevoel dan dat je over moet stappen op fv, omdat je oergevoel slechts zegt dat je moet geven wat het beste voor je kind is? Dat oergevoel de woorden 'borstvoeding' en 'flesvoeding' niet kent? Dan heeft het nl toch iets met de propaganda te maken.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:01
Snoopy, in mijn ogen zijn dat twee losse dingen. Je kunt teleurgesteld zijn in je lichaam dat het niet doet waarvoor het gemaakt is. Dat kan inderdaad negatieve emoties geven. Maar waar ik op doel, zijn de negatieve emoties die expliciet verbonden zijn met de poedermelk. Terwijl als het alternatief is dat je kind verhongert, dan is het bijzonder onzinnig om negatieve associaties te hebben bij de voeding die je wél kunt geven. Dat je die associaties wel hebt, zelfs in zo'n geval, is volgens mij wel degelijk het gevolg van propaganda, toch in ieder geval ten dele.
Dat je het gevoel hebt "gefaald" te hebben als je geen borstvoeding kunt geven, dus echt vanwege teleurstelling in eigen lichaam, dat lijkt me een vrij normale emotie. Die heb ik ook gehad, terwijl ik nota bene wist dat ik met mijn zieke lichaam geen zwangerschap uit zou kunnen dragen. Maar zoals ik zei: die emotie staat in mijn ogen los van dat andere. Als je de keuze hebt uit één soort voeding, dan lijkt me dat je je daar juist blij om zou moeten voelen dat je kind in ieder geval niet verkommert van de honger. Als je dat niet voelt, dan vind ik dát juist tegennatuurlijk.
Dat je het gevoel hebt "gefaald" te hebben als je geen borstvoeding kunt geven, dus echt vanwege teleurstelling in eigen lichaam, dat lijkt me een vrij normale emotie. Die heb ik ook gehad, terwijl ik nota bene wist dat ik met mijn zieke lichaam geen zwangerschap uit zou kunnen dragen. Maar zoals ik zei: die emotie staat in mijn ogen los van dat andere. Als je de keuze hebt uit één soort voeding, dan lijkt me dat je je daar juist blij om zou moeten voelen dat je kind in ieder geval niet verkommert van de honger. Als je dat niet voelt, dan vind ik dát juist tegennatuurlijk.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:16
Ik schrijf het niet voor niets natuurlijk. Ik heb zelf met hetzelfde probleem geworsteld en geprobeerd om het helemaal uit te pluizen wat nou welk gevoel was, waar het vandaan kwam en of ik er waarde aan moest hechten of niet. Ik had ook bijzonder negatieve associaties bij flesvoeding voordat ik me erin verdiept had. Maar toen ik me eenmaal in ging lezen in flesvoeding, kwam ik erachter dat die negatieve associatie, zeker in de sterkte waarin ik 'm had, echt totaal onzinnig was. Ja, borstvoeding is het beste, maar de huidige flesvoeding is een bijzonder hoogwaardig alternatief. Het levert geen directe gezondheidsschade op ofzo en omgekeerd: de zo vaak geclaimde gezondheidsvoordelen van borstvoeding zijn wetenschappelijk gezien helemaal niet zo hard als men ons wil doen voorkomen.
Juist als borstvoeding niet vanzelfsprekend is, is het goed om het ook eens van z'n voetstuk te durven halen, om het eens echt objectief met flesvoeding te vergelijken. En dan zeg ik: complimenten voor de borstvoedingspropaganda dat ze ons doen geloven dat flesvoeding ongezond, schadelijk of anders toch op z'n minst een bijzonder slecht alternatief is. Dat is het niet namelijk. Je kunt gewoon zonder schuldgevoel je kind van begin af aan met de fles grootbrengen. En juist wanneer borstvoeding niet vanzelfsprekend is, zoals bij Pixymama, maar ook zoals dus ook bij mij het geval was, kan dat net het verschil maken tussen je klote voelen over je keuzes of niet. Gewoon op rationele gronden, die een stuk tastbaarder zijn dan oergevoelens waarvan het maar de vraag is of ze niet misschien tóch door propaganda beïnvloed zijn.
Juist als borstvoeding niet vanzelfsprekend is, is het goed om het ook eens van z'n voetstuk te durven halen, om het eens echt objectief met flesvoeding te vergelijken. En dan zeg ik: complimenten voor de borstvoedingspropaganda dat ze ons doen geloven dat flesvoeding ongezond, schadelijk of anders toch op z'n minst een bijzonder slecht alternatief is. Dat is het niet namelijk. Je kunt gewoon zonder schuldgevoel je kind van begin af aan met de fles grootbrengen. En juist wanneer borstvoeding niet vanzelfsprekend is, zoals bij Pixymama, maar ook zoals dus ook bij mij het geval was, kan dat net het verschil maken tussen je klote voelen over je keuzes of niet. Gewoon op rationele gronden, die een stuk tastbaarder zijn dan oergevoelens waarvan het maar de vraag is of ze niet misschien tóch door propaganda beïnvloed zijn.
