Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
vrijdag 16 januari 2009 om 12:24
Marla, lijkt me inderdaad zo vreselijk moeilijk om niet te weten hoe het met je nr. 2 is. Gewoon even horen hoe het met hem is, dan heb je weer rust. Misschien....., want er schuilt natuurlijk ook gevaar in. Als je zoveel met elkaar hebt gedeeld, elkaar lief hebt gehad, van elkaar gehouden hebt en misschien nog wel houdt, dan moet het haast als een amputatie voelen om helemaal geen contact meer te hebben. Wellicht ook de enigste manier om echt voor nr. 1 te gaan.
Teka, wat fijn dat je nu weet hoe het met je nr. 2 gaat. Inderdaad zal het heel veel losmaken weer. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven
Tussen nr. 2 en mij wordt de emotionele band steeds sterker, het voelt heel erg fijn. Aan de andere kant maakt dit het er niet makkelijker op.
Nog steeds sta ik achter mijn besluit om mijn relatie met nr. 2 geheim te houden voor nr. 1, het zou echt geen toegevoegde waarde hebben nr. 1 in te lichten over nr. 2, ik zou hem er alleen maar vreselijk mee kwetsen.
Ik hou gewoon van allebei die mannen, het is niet anders.
Voor iedereen die meeleest en meeschrijft: heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Teka, wat fijn dat je nu weet hoe het met je nr. 2 gaat. Inderdaad zal het heel veel losmaken weer. Ik hoop dat je het een plekje kunt geven
Tussen nr. 2 en mij wordt de emotionele band steeds sterker, het voelt heel erg fijn. Aan de andere kant maakt dit het er niet makkelijker op.
Nog steeds sta ik achter mijn besluit om mijn relatie met nr. 2 geheim te houden voor nr. 1, het zou echt geen toegevoegde waarde hebben nr. 1 in te lichten over nr. 2, ik zou hem er alleen maar vreselijk mee kwetsen.
Ik hou gewoon van allebei die mannen, het is niet anders.
Voor iedereen die meeleest en meeschrijft: heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
vrijdag 16 januari 2009 om 13:13
Hoi allemaal,
Ik lees nog steeds elke dag hier al die verhalen van jullie allemaal. Kan alleen niet de energie opbrengen om altijd te reageren. Er zijn ook zoveel nieuwe namen inmiddels bijgekomen, met allemaal hun eigen verhaal, dat ik soms ook het spoor een beetje kwijt ben. Daarbij natuurlijk mn eigen nr 1 en nr 2 leven wat al vermoeiend genoeg is op zich. Gaat wel goed maar de emoties liggen erg aan de oppervlakte bij mij de laatste tijd. als ik s avonds op de bank zit naast nr 1 en ik hoor bv. mooie muziek kan ik spontaan in huilen uitbarsten en moet ik echt moeite doen om dat tegen te houden. Want hoe verklaar ik dat dan weer naar nr 1 toe. dan sms ik meestal even met nr 2 en die lieverd reageert dan altijd meteen, want hij weet dat als ik zo'n soort smsje stuur, ik het even moeilijk heb en zijn steun nodig heb. En dan voel ik me wel weer beter maar tegelijkertijd ook zo afhankelijk...
Genoeg, hoe gaat het met jou? En hehe? Van jullie al zo lang niks meer gelezen. Lezen jullie nog wel mee?
Vrouwtje, vind je dat niet vreselijk riskant om nr 2 bij je thuis te ontvangen? Ik kom wel bij mijn nr. 2 thuis, maar hij is vrijgezel en woont alleen, maar bij mij zelf... echt niet.
Big hug voor iedereen die t moeilijk heeft.
lfs P.
Ik lees nog steeds elke dag hier al die verhalen van jullie allemaal. Kan alleen niet de energie opbrengen om altijd te reageren. Er zijn ook zoveel nieuwe namen inmiddels bijgekomen, met allemaal hun eigen verhaal, dat ik soms ook het spoor een beetje kwijt ben. Daarbij natuurlijk mn eigen nr 1 en nr 2 leven wat al vermoeiend genoeg is op zich. Gaat wel goed maar de emoties liggen erg aan de oppervlakte bij mij de laatste tijd. als ik s avonds op de bank zit naast nr 1 en ik hoor bv. mooie muziek kan ik spontaan in huilen uitbarsten en moet ik echt moeite doen om dat tegen te houden. Want hoe verklaar ik dat dan weer naar nr 1 toe. dan sms ik meestal even met nr 2 en die lieverd reageert dan altijd meteen, want hij weet dat als ik zo'n soort smsje stuur, ik het even moeilijk heb en zijn steun nodig heb. En dan voel ik me wel weer beter maar tegelijkertijd ook zo afhankelijk...
Genoeg, hoe gaat het met jou? En hehe? Van jullie al zo lang niks meer gelezen. Lezen jullie nog wel mee?
Vrouwtje, vind je dat niet vreselijk riskant om nr 2 bij je thuis te ontvangen? Ik kom wel bij mijn nr. 2 thuis, maar hij is vrijgezel en woont alleen, maar bij mij zelf... echt niet.
Big hug voor iedereen die t moeilijk heeft.
lfs P.
vrijdag 16 januari 2009 om 15:29
Hoi Vrouwtje, leuk dat jullie elkaar gezien hebben, knap dat jullie niet gezoend hebben. Moet zeggen dat dat bij ons ook even geduurd heeft. Zo'n drie jaar geleden zijn we voor eerst begonnen met gevoelens uit te spreken naar elkaar, na paar maanden sms zagen we elkaar voor eerst weer eens, met anderen erbij, maar toen af en toe alleen maar stiekem hand in hand gestaan, klinkt heel kinderachtig, maar dat was al zo bijzonder en gaf zoveel kriebels. De keer daarna dat we elkaar zagen hebben we echt ruim een uur zitten knuffelen zonder te zoenen, en dat was ook super intens. Oke zou nu niet meer lukken hoor. En pas de derde keer was die zoen er. Maar over die eerste 2 keer hebben we het nu nog steeds, omdat dat zo superbijzonder was. Heel raar wat van die simpele aanrakingen met je kunnen doen. Heb ik overigens nog steeds hoor, als ik een ruimte ben waar hij ook is en andere mensen ook, krijg ik altijd bijzonder gevoel van een hele stiekeme kleine aanraking, gaat er gelijk weer soort van electriciteit door m'n lichaam. Lastig uitleggen, maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel.
Wel balen dat het nu weer zo lang duurt voor je hem weer ziet, wil je wel met hem zoenen de volgende keer of ben je daar nog niet over uit voor jezelf?
Pinky van die muziek vind ik wel heel herkenbaar. Wij hebben samen ook best veel nummers en dat kan soms ook tot emotionele momenten leiden. Soms zet ik die muziek ook express op maar soms vermijd ik het ook, dan is het te pijnlijk.
Prettig weekend allemaal!
Wel balen dat het nu weer zo lang duurt voor je hem weer ziet, wil je wel met hem zoenen de volgende keer of ben je daar nog niet over uit voor jezelf?
Pinky van die muziek vind ik wel heel herkenbaar. Wij hebben samen ook best veel nummers en dat kan soms ook tot emotionele momenten leiden. Soms zet ik die muziek ook express op maar soms vermijd ik het ook, dan is het te pijnlijk.
Prettig weekend allemaal!
vrijdag 16 januari 2009 om 18:01
@Knipoogje, Vrouwtje,
ja hoor, dat had al heel lang een plekje en daar gaat het naar terug! Zo af en toe kijk ik er op terug en doe dat met een het zijn goede herinneringen. Vond het gewoon fijn hem weer eens te spreken, horen hoe t gaat enzo, verder niets.
Ook al zijn we beiden nu alleen, denk niet dat het nog weer ergens naar toe zal gaan, maar zeg nooit nooit!
X teKa
ja hoor, dat had al heel lang een plekje en daar gaat het naar terug! Zo af en toe kijk ik er op terug en doe dat met een het zijn goede herinneringen. Vond het gewoon fijn hem weer eens te spreken, horen hoe t gaat enzo, verder niets.
Ook al zijn we beiden nu alleen, denk niet dat het nog weer ergens naar toe zal gaan, maar zeg nooit nooit!
X teKa
anoniem_51229 wijzigde dit bericht op 16-01-2009 18:03
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
vrijdag 16 januari 2009 om 23:02
Twijfelaar4ever, nog even een paar antwoorden op je vragen van gisteren.
Alles is alweer ruim 3 jaar geleden gebeurd.
Doordat wij deel uitmaakten van een vriendengroep, is er veel schade aangericht door onze liefde.
Daar voel ik me nog steeds heel schuldig over.
Contacten zijn er nog steeds (met de andere vrienden), alleen worden uitjes/feesten etc. gesplitst, we zullen nooit meer samen kunnen zijn.
In het begin was het voor mij een groot drama, de andere vrienden durfden de naam van "hem" niet naar mij uit te spreken.Het was zo'n onnatuurlijke situatie.
Ik moest breken met mijn nr 2 maar er bleef altijd een lijntje naar hem lopen, omdat ik wist dat de anderen wel contacten hadden en ik mocht niets weten of horen.Absurt.
Ik heb langzaam afstand genomen, af en toe zie ik ze nog wel eens, maar ik doe het meer voor mijn man dan voor mijzelf.Ik vind het nog steeds heel erg moeilijk.
Het zal nooit meer zijn zoals het was..
Ik ben wel heel dankbaar dat we niet uitgespuugd zijn door de anderen.
Natuurlijk zijn er veel woorden gevallen en tranen gevloeid.
Mijn grootste angst was dat mijn nr 2 hier het meest voor zou moeten boeten, en dat hij zijn vrienden kwijt zou raken.
Ik vraag me nog altijd af hoe hij dit alles heeft doorstaan, maar zover ik weet zijn de contacten hersteld.
Daat ben ik echt heel blij mee, voor hem.
Ik ben mijn allerbelangrijkste maatje kwijt.
Alles is alweer ruim 3 jaar geleden gebeurd.
Doordat wij deel uitmaakten van een vriendengroep, is er veel schade aangericht door onze liefde.
Daar voel ik me nog steeds heel schuldig over.
Contacten zijn er nog steeds (met de andere vrienden), alleen worden uitjes/feesten etc. gesplitst, we zullen nooit meer samen kunnen zijn.
In het begin was het voor mij een groot drama, de andere vrienden durfden de naam van "hem" niet naar mij uit te spreken.Het was zo'n onnatuurlijke situatie.
Ik moest breken met mijn nr 2 maar er bleef altijd een lijntje naar hem lopen, omdat ik wist dat de anderen wel contacten hadden en ik mocht niets weten of horen.Absurt.
Ik heb langzaam afstand genomen, af en toe zie ik ze nog wel eens, maar ik doe het meer voor mijn man dan voor mijzelf.Ik vind het nog steeds heel erg moeilijk.
Het zal nooit meer zijn zoals het was..
Ik ben wel heel dankbaar dat we niet uitgespuugd zijn door de anderen.
Natuurlijk zijn er veel woorden gevallen en tranen gevloeid.
Mijn grootste angst was dat mijn nr 2 hier het meest voor zou moeten boeten, en dat hij zijn vrienden kwijt zou raken.
Ik vraag me nog altijd af hoe hij dit alles heeft doorstaan, maar zover ik weet zijn de contacten hersteld.
Daat ben ik echt heel blij mee, voor hem.
Ik ben mijn allerbelangrijkste maatje kwijt.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:22
Hallo Marla, vind jouw verhaal wel heel pijnlijk hoor! Knap dat je je daar al zo lang doorheen slaat. Heeft je man je wel weer helemaal vergeven? Kan me voorstellen dat het ook wel tijdje heeft geduurd voordat het vertrouwen terug is. Heb geen idee wat er zou gebeuren als hier wat uitkomt. Daarom kap ik het ook elke keer weer af, omdat ik dat toch echt wil voorkomen, maar blijft moeilijk om nr 2 helemaal los te laten. En als ik dat dan bij jou lees, echt vreselijk. Wel fijn dat nr2 wel weer contact met zijn vriendengroep heeft, maar wel heel pijnlijk voor jou!
Moeilijk om daarmee te leren leven en knap dat het je zo goed gelukt is. Ben je nog steeds aan het twijfelen om weer contact te zoeken of niet meer?
Moeilijk om daarmee te leren leven en knap dat het je zo goed gelukt is. Ben je nog steeds aan het twijfelen om weer contact te zoeken of niet meer?
vrijdag 16 januari 2009 om 23:31
Soms zijn er van die bijzondere,ongrijpbare signalen. Kan ze omwille van de herkenbaarheid nu niet benoemen. Het leven is gelopen zoals het is gelopen. En dat is ook goed. Ik ben veel kwijtgeraakt, de prijs was enorm hoog. Maar ja, dat is ook mijn eigen schuld omdat ik voor mijn omgeving loog. Zo weinig is zeker en alles lijkt op losse schroeven te staan, het is daarom nu ook goed en rustig, zodat ik me weer veilig waan. Mijn naam is niet zomaar gekozen, het is een gemoedstoestand zoals ik me lang heb gevoeld. Het doet zo ongelovelijk veel met je. Sterk ben ik voor anderen en voor de buitenwereld ook voor mijzelf. Maar stilletjes in mijzelf heb ik mijn ruimte nodig. De buitenwereld heeft altijd een mening, maar je moet zelf keuzes maken en ergens voor gaan. Voor iedereen hier is de situatie weer eigen en anders. Het is juist omdat de buitenwereld er niet mee om kan gaan, dat we elkaar hier opzoeken. Laten we daar met zijn allen blij mee zijn. Je kunt je ei kwijt, vindt het herkenning of krijgt hier en daar ervaringsadvies. Ik weet heel goed wat ik wil en waar ik nu voor ga. Daar brengt niemand mij vanaf. Het was een harde leerschool, maar leert je wel je prioriteiten helder te krijgen. Nooit meer heb ik haar gezien, maar voelen die ik haar nog altijd. Daar is weinig voor nodig. Maar dat blijft altijd in gedachten en in mijn hart. Oh, wat is het leven soms oneerlijk en hard!
Een opname tegelijkertijd, dat bestaat toch bijna niet.
Voelde direct al iets vreemd en kon dit pas later verklaren.
Een opname tegelijkertijd, dat bestaat toch bijna niet.
Voelde direct al iets vreemd en kon dit pas later verklaren.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:42
. Oh, wat is het leven soms oneerlijk en hard!
niet lullen, je hebt keuzes en als je als man of vrouw zo een slapjanus bent om ze niet te maken ben je daar zelf bij, en nu niet van " maar ja want daar zouden dan zo veel anderen de dupe van worden bla bla bla bla bla" het egoisme wat je al nodig had om er alleen maar aan te beginnen zat al in je, het lef om er iets echts voor iedereen van te gaan maken, eens echt verantwoordelijkheden te nemen, ontbrak je gewoon.
Je liefde van je leven en die laat je ontsnappen, blijkbaar dacht uiteindelijk een van de 2 partijen even iets anders over liefde van je leven en waren er nog tal van anderen waarden die meer hout zaagden
niet lullen, je hebt keuzes en als je als man of vrouw zo een slapjanus bent om ze niet te maken ben je daar zelf bij, en nu niet van " maar ja want daar zouden dan zo veel anderen de dupe van worden bla bla bla bla bla" het egoisme wat je al nodig had om er alleen maar aan te beginnen zat al in je, het lef om er iets echts voor iedereen van te gaan maken, eens echt verantwoordelijkheden te nemen, ontbrak je gewoon.
Je liefde van je leven en die laat je ontsnappen, blijkbaar dacht uiteindelijk een van de 2 partijen even iets anders over liefde van je leven en waren er nog tal van anderen waarden die meer hout zaagden
zaterdag 17 januari 2009 om 00:07
Doorelkaargeschud, ik ben blij weer iets van je te lezen.
Zoveel bewondering heb ik voor je! De liefde voor je nr. 2 die nog steeds spreekt uit je berichten hier...., ja echt doorelkaargeschud, een emotionele achtbaan... mag ik het ook zo noemen? Gekozen voor je nr. 1, toch nog steeds nr. 2 een plekje in je hart. Knuffel voor je!
Ikkezelf, laatst heb ik wat berichten van je gelezen op een ander onderwerp hier op het forum. Nu begrijp ik waarom je reageert zoals je reageert. Ik hoop dat jij dit alles ook een plekje kunt geven en daardoor minder cynisch zal worden.
Zoveel bewondering heb ik voor je! De liefde voor je nr. 2 die nog steeds spreekt uit je berichten hier...., ja echt doorelkaargeschud, een emotionele achtbaan... mag ik het ook zo noemen? Gekozen voor je nr. 1, toch nog steeds nr. 2 een plekje in je hart. Knuffel voor je!
Ikkezelf, laatst heb ik wat berichten van je gelezen op een ander onderwerp hier op het forum. Nu begrijp ik waarom je reageert zoals je reageert. Ik hoop dat jij dit alles ook een plekje kunt geven en daardoor minder cynisch zal worden.
zaterdag 17 januari 2009 om 15:40
Twijfelaar4ever, een naam die ook bij mij zou passen.
Enerzijds zou ik mijn nr 2 graag willen zien, ook om te horen hoe zijn leven is verlopen de afgelopen jaren, anderzijds ben ik bang voor de gevolgen.
Ik heb voor mijn gezin gekozen, en dat is goed zo, maar het neemt niet weg dat hij altijd in mijn gedachten is.Ik hoop gewoon dat het ons kracht zou geven te weten van elkaar dat we beiden ons leven weer op de rit hebben.
Al zal het moeilijk zijn en emotioneel.
Ik ga nog wel eens naar onze plek, waar we vroeger vaak afspraken.
Ooit hoop ik hem daar te zien staan, onze verhalen te kunnen delen, elkaar een dikke vette knuffel te geven, even weer zijn sterke armen om me heen voelen en weer verder gaan..zonder elkaar.
Daarom vroeg ik me dat laatst af, wie heeft dit wel eens meegemaakt, of hoe mogelijk of onmogelijk is dit, zonder jezelf weer te verliezen.
Ha Doorelkaargeschud, we zitten in een soort gelijke situatie.
Wij hebben helaas ervaring met het loslaten van een nr 2, zwaar he!
Wat bedoel je eigenlijk met die laatste twee zinnen, een opname tegelijkertijd?
Hoor jij nog wel eens wat van je nr 2?
Zou jij sterk genoeg zijn als je je nr 2 weer eens zou ontmoeten?
Enerzijds zou ik mijn nr 2 graag willen zien, ook om te horen hoe zijn leven is verlopen de afgelopen jaren, anderzijds ben ik bang voor de gevolgen.
Ik heb voor mijn gezin gekozen, en dat is goed zo, maar het neemt niet weg dat hij altijd in mijn gedachten is.Ik hoop gewoon dat het ons kracht zou geven te weten van elkaar dat we beiden ons leven weer op de rit hebben.
Al zal het moeilijk zijn en emotioneel.
Ik ga nog wel eens naar onze plek, waar we vroeger vaak afspraken.
Ooit hoop ik hem daar te zien staan, onze verhalen te kunnen delen, elkaar een dikke vette knuffel te geven, even weer zijn sterke armen om me heen voelen en weer verder gaan..zonder elkaar.
Daarom vroeg ik me dat laatst af, wie heeft dit wel eens meegemaakt, of hoe mogelijk of onmogelijk is dit, zonder jezelf weer te verliezen.
Ha Doorelkaargeschud, we zitten in een soort gelijke situatie.
Wij hebben helaas ervaring met het loslaten van een nr 2, zwaar he!
Wat bedoel je eigenlijk met die laatste twee zinnen, een opname tegelijkertijd?
Hoor jij nog wel eens wat van je nr 2?
Zou jij sterk genoeg zijn als je je nr 2 weer eens zou ontmoeten?
zaterdag 17 januari 2009 om 17:56
Heb een keer in het ziekenhuis gelegen en de dag van de opname had ik heel vreemd bijgevoel... Ik kon het toen niet plaatsen. Nadien kwam ik er viavia achter dat mijn nr.2 op hetzelfde moment ook was opgenomen. Dat soms zijn van die bijzondere dingen. Heb nu ook iets van mezelf en geheel per toeval is dat op een gelijke datum als voor mij van veel waarde is. Dat zijn van die ongrijpbare dingen die je niet opzoekt, maar je wel overkomen.
Nee, mijn nr. 2 hoor ik al jaren niets meer van. Mensen uit mijn omgeving houden angstvallig hun mond en beginnen er nooit over. Of ik sterk genoeg zou zijn, ja, dat geloof ik wel. Ik heb enorm veel voor mijn kiezen gehad en weet heel goed waar ik voor ga.
Zelf kies ik mijn momenten zoals binnenkort, dan zoek ik rust en kan ik alles een plek geven en verwerken. Alhoewel alles inmiddels tot rust is gekomen, is dat gewoon nodig. En door het ingrijpende van wat me is overkomen, kan ik het in mijn directe omgeving niet kwijt. Wil ik ook niet, dit is iets van mij en mij alleen.
Nee, mijn nr. 2 hoor ik al jaren niets meer van. Mensen uit mijn omgeving houden angstvallig hun mond en beginnen er nooit over. Of ik sterk genoeg zou zijn, ja, dat geloof ik wel. Ik heb enorm veel voor mijn kiezen gehad en weet heel goed waar ik voor ga.
Zelf kies ik mijn momenten zoals binnenkort, dan zoek ik rust en kan ik alles een plek geven en verwerken. Alhoewel alles inmiddels tot rust is gekomen, is dat gewoon nodig. En door het ingrijpende van wat me is overkomen, kan ik het in mijn directe omgeving niet kwijt. Wil ik ook niet, dit is iets van mij en mij alleen.
