Relaties
alle pijlers
mijn man wilde uit elkaar, wat wil ik nu?
vrijdag 16 januari 2009 om 22:23
Mijn man heeft aangegeven dat hij niet samen verder wil. Hij gaf aan zeer ongelukkig te zijn, zich erg onder gewaardeerd te voelen. Hij was zijn oude ik kwijt. Hij gaf aan dat het erg slecht met hem ging dat hij van binnen helemaal stuk was. Nu zegt hij dat ik hem altijd en overal de schuld van geef. Ik ben degene die hem zo denigrerend behandeld heeft, waardoor hij een heel laag zelfbeeld heeft gekregen. Op het moment dat hij zo met zichzelf in de knoei zat/zit is er iemand geweest die naar hem luisterde en met hem praatte. Zij heeft aan hem verteld dat ze verliefd op hem is. Hij gaf aan ook gevoelens voor haar te hebben. Ik ben hier achter gekomen de dag nadat hij zei dat hij bij me weg wilde. Hij heeft eenmaal met haar gevreeen. Dit deed zo vreselijk pijn. Ik had het idee dat we er misschien nog wel samen uit konden komen, maar er is veel stuk gemaakt. Op de dag dat hij weg ging stortte ik in en hij zei dat hij dit eigenlijk ook niet wilde en besefte dat hij stom geweest was. Ik heb gezegd dat hij wel moest gaan en eerst zijn oude ik terugvinden. Dan pas kon hij 100 % voor mij kiezen. Ik heb wel gezegd dat het contact met die ander helemaal voorbij moest zijn. Ook niet vriendschappelijk. Hij is nu een week weg en af en toe hebben we mailcontact. Tenminse van mij uit dan. Ik heb een paar keer gevraagd of hij echt geen contact met haar heeft buiten het werk om (is collega). Ik krijg daar helemaal geen antwoord op. Hij heeft 1 x gezegd dat hij tegen haar heeft gezegd dat hij eerst voor zichzelf dingen op een rijtje moest zetten en dat hij hun contact even stilzette. Hierna kreeg ik geen antwoord meer.
Ik weet nu niet meer waar ik sta. Hij heeft aangegeven dat hij bijna geen gevoelens meer voor me heeft, dat ik hem kapot gemaakt heb en toch twijfelt hij nu. Naar mijn idee loopt hij zijn eigen gedrag in onze relatie voorbij. Hij was niet 1 van de makkelijkste. Veel wat er gezegd of gedaan werd werd als zeer negatief en als aanval op zijn persoon beschouwt. Vaak bedoelde ik het niet negatief of dacht ik er niet eens op die manier aan, maar was het een terloopse opmerking van mij. Ik zeg niet dat hij het dan niet zo voelde, (hij zegt ook dat ik over zijn gevoel heenwals)maar het is moeilijk om ieder woord op een weegschaal te leggen.
Al met al erg moeilijk en nog heel vers. Ik weet het niet meer.
Misschien een wat warrig en vast niet compleet verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Ik weet nu niet meer waar ik sta. Hij heeft aangegeven dat hij bijna geen gevoelens meer voor me heeft, dat ik hem kapot gemaakt heb en toch twijfelt hij nu. Naar mijn idee loopt hij zijn eigen gedrag in onze relatie voorbij. Hij was niet 1 van de makkelijkste. Veel wat er gezegd of gedaan werd werd als zeer negatief en als aanval op zijn persoon beschouwt. Vaak bedoelde ik het niet negatief of dacht ik er niet eens op die manier aan, maar was het een terloopse opmerking van mij. Ik zeg niet dat hij het dan niet zo voelde, (hij zegt ook dat ik over zijn gevoel heenwals)maar het is moeilijk om ieder woord op een weegschaal te leggen.
Al met al erg moeilijk en nog heel vers. Ik weet het niet meer.
Misschien een wat warrig en vast niet compleet verhaal, maar ik moest het even kwijt.
vrijdag 16 januari 2009 om 22:33
Heel eerlijk? Je walst nog steeds over zijn gevoel heen. Hij geeft aan niet meer te willen, te twijfelen en dat er een ander is waar hij ook aan twijfelt. Na een week vraag je aan hem of hij geen contact meer met haar heeft gehad. Waarom denk je dat hij er na een week al uit is dat hij voor jou gaat kiezen?
Hij is weggegaan en hoe pijnlijk ook; laat hem de dingen nu eens zelf uitzoeken. Je bent nu aan hem aan het trekken en dat werkt averechts. Je verwacht antwoorden maar die heeft hij nog niet. Laat hem dit in zijn eigen tempo doen. Als hij voor jou kiest moet dat zijn omdat hij die keuze maakt. Niet omdat jij hem hebt teruggetrokken.
Hij is weggegaan en hoe pijnlijk ook; laat hem de dingen nu eens zelf uitzoeken. Je bent nu aan hem aan het trekken en dat werkt averechts. Je verwacht antwoorden maar die heeft hij nog niet. Laat hem dit in zijn eigen tempo doen. Als hij voor jou kiest moet dat zijn omdat hij die keuze maakt. Niet omdat jij hem hebt teruggetrokken.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 16 januari 2009 om 22:37
" Op de dag dat hij weg ging stortte ik in en hij zei dat hij dit eigenlijk ook niet wilde en besefte dat hij stom geweest was. Ik heb gezegd dat hij wel moest gaan en eerst zijn oude ik terugvinden. Dan pas kon hij 100 % voor mij kiezen. Ik heb wel gezegd dat het contact met die ander helemaal voorbij moest zijn. Ook niet vriendschappelijk. Hij is nu een week weg en af en toe hebben we mailcontact. Tenminse van mij uit dan. Ik heb een paar keer gevraagd of hij echt geen contact met haar heeft buiten het werk om (is collega). Ik krijg daar helemaal geen antwoord op. Hij heeft 1 x gezegd dat hij tegen haar heeft gezegd dat hij eerst voor zichzelf dingen op een rijtje moest zetten en dat hij hun contact even stilzette. Hierna kreeg ik geen antwoord meer."
Lees dit stukje van jezelf nu eens over. Hij besluit weg te gaan, maar jij maakt er jou besluit van. Hij zegt er over na te willen denken, jij bepaalt dat hij zichzelf moet gaan zoeken en bepaalt de voorwaarden. Hij is zoekende en jij wil nu antwoorden.
Dit gaat zo niet goedkomen hoor....
Lees dit stukje van jezelf nu eens over. Hij besluit weg te gaan, maar jij maakt er jou besluit van. Hij zegt er over na te willen denken, jij bepaalt dat hij zichzelf moet gaan zoeken en bepaalt de voorwaarden. Hij is zoekende en jij wil nu antwoorden.
Dit gaat zo niet goedkomen hoor....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 16 januari 2009 om 23:05
Het is natuurlijk vreselijk ruk dat je man niet eerder heeft aangegeven dat hij het allemaal niet meer zo leuk vond , dan hadden jullie kunnen bespreken of er wat veranderd kon worden . Tot overmaat van ramp is die nog een neukerd leukerd tegen het lijf gelopen die hem zóóóóóó goed begrijpt ....... Dan is voor hem de keus waarschijnlijk snel gemaakt .In ieder geval voor wat hij op korte termijn wil ; géén gezeik in ieder geval .
Misschien dat hij - snel - in ziet dat waar er twee kijven twee schuld hebben , en dat het gras niet groener hoeft te zijn aan de overkant , en dat jullie een heel verleden delen en ........ en ........ En dan is het nog maar de vraag of jij nog wil , of jullie elkaar bepaalde dingen vergeven kunnen .
Je hoeft de deur niet keihard en hermetisch dicht te doen , maar vraag ook niet steeds of die al weet of die naar binnen wil .
Mocht je tijd en zin hebben ; probeer dan ook naar jouw aandeel te kijken van wat er allemaal mis is gegaan .
Misschien dat hij - snel - in ziet dat waar er twee kijven twee schuld hebben , en dat het gras niet groener hoeft te zijn aan de overkant , en dat jullie een heel verleden delen en ........ en ........ En dan is het nog maar de vraag of jij nog wil , of jullie elkaar bepaalde dingen vergeven kunnen .
Je hoeft de deur niet keihard en hermetisch dicht te doen , maar vraag ook niet steeds of die al weet of die naar binnen wil .
Mocht je tijd en zin hebben ; probeer dan ook naar jouw aandeel te kijken van wat er allemaal mis is gegaan .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:21
Heeft hij eerder aangegeven geen gevoelens meer te hebben, zich platgewalst te voelen?
Of kwam dat allemaal heel toevallig ineens opzetten toen er een leuke collega onder hem lag?
In dat geval, trek het je niet aan, meneer zoekt gewoon een makkelijk excuus.
Denk vooral heel goed na over wat je zelf nu verder wilt.
Of kwam dat allemaal heel toevallig ineens opzetten toen er een leuke collega onder hem lag?
In dat geval, trek het je niet aan, meneer zoekt gewoon een makkelijk excuus.
Denk vooral heel goed na over wat je zelf nu verder wilt.
vrijdag 16 januari 2009 om 23:31
o bah wat naar voor je. Het is vals van je man om al jullie huwelijksproblemen bij jou neer te leggen terwijl hij zelf buiten de deur eet. het lijkt erop alsof hij zo het schuldgevoel over zijn daden wil goedpraten. Jij bent gekwetst en boos, en terecht ik denk dat je hem maar even heel diep in zijn eigen sop gaar moet laten koken. Dus hou op met mailen en ga nadenken over je eigen leven. Wat wil jij en wat zoek jij in een relatie, wat maakt jou gelukkig. Ga leuke dingen doen, ga een cursus doen of ga naar de bios met een oude vriendin. En kijk even op het topic van Pem want die zit in een soortgelijk schuitje
vrijdag 16 januari 2009 om 23:33
Hi Mees,
Wat ik me afvraag bij jouw verhaal is: hoe was het voor jou toen hij aangaf niet meer verder met jou te willen? Toen jouw man aangaf dat het slecht met hem ging en dat hij stuk was en dat hij vind dat je hem slecht behandelde? Wat deed het met jou toen hij dat zei?
Hou je van je man? Wil je hem zoals hij is? Ben je bereid te kijken naar waar hij behoefte aan heeft (luisteren, waardering bijvoorbeeld) en of jij hem dat kunt geven? Of vind je dat hij dingen niet zo negatief moet opvatten omdat je het zo niet bedoelt?
En dan is er het pijnlijke dat je man is vreemdgegaan. De onzekerheid van wat hij nu wil. Heel verwarrend bij elkaar lijkt me!
Sterkte en wijsheid!
Wat ik me afvraag bij jouw verhaal is: hoe was het voor jou toen hij aangaf niet meer verder met jou te willen? Toen jouw man aangaf dat het slecht met hem ging en dat hij stuk was en dat hij vind dat je hem slecht behandelde? Wat deed het met jou toen hij dat zei?
Hou je van je man? Wil je hem zoals hij is? Ben je bereid te kijken naar waar hij behoefte aan heeft (luisteren, waardering bijvoorbeeld) en of jij hem dat kunt geven? Of vind je dat hij dingen niet zo negatief moet opvatten omdat je het zo niet bedoelt?
En dan is er het pijnlijke dat je man is vreemdgegaan. De onzekerheid van wat hij nu wil. Heel verwarrend bij elkaar lijkt me!
Sterkte en wijsheid!
zaterdag 17 januari 2009 om 08:30
Ok ik las dit nog eens over en zoals het nu overkomt heb je wel gelijk poezewoes. Alleen het ligt allemaal wat ingewikkelder.
Dit is allemaal zo rauw op mijn dak gekomen. Nooit over gesproken. Tuurlijk waren er wel eens strubbelingen, maar niet onoverkoombaar en altijd weer het idee dat we op de goede weg zaten.
Het gevoel bekruipt mij dat hij zo negatief spreekt om het vreemdgaan goed te praten.
Eén ding haal ik er wel uit. Hij heeft mij nu veel pijn gedaan. Ik wilde dit allemaal niet, maar trekken aan hem heeft idd geen zin. Nu ga ik bepalen of ik eventueel nog verder wil als hij dat aan zou geven.
Kritiek is op zich welkom, maar omdat ik zo in de war ben hoopte ik hier wat steun te inden.Mijn hele leven en dat van de kinderen staat op zijn kop. Ik zit normaal nooit achter de pc. Waar ik bang voor ben is dat het idd allemaal niet even duidelijk overkomt. Het is moeilijk om in weinig woorden zoveel te zeggen.
Dit is allemaal zo rauw op mijn dak gekomen. Nooit over gesproken. Tuurlijk waren er wel eens strubbelingen, maar niet onoverkoombaar en altijd weer het idee dat we op de goede weg zaten.
Het gevoel bekruipt mij dat hij zo negatief spreekt om het vreemdgaan goed te praten.
Eén ding haal ik er wel uit. Hij heeft mij nu veel pijn gedaan. Ik wilde dit allemaal niet, maar trekken aan hem heeft idd geen zin. Nu ga ik bepalen of ik eventueel nog verder wil als hij dat aan zou geven.
Kritiek is op zich welkom, maar omdat ik zo in de war ben hoopte ik hier wat steun te inden.Mijn hele leven en dat van de kinderen staat op zijn kop. Ik zit normaal nooit achter de pc. Waar ik bang voor ben is dat het idd allemaal niet even duidelijk overkomt. Het is moeilijk om in weinig woorden zoveel te zeggen.
zaterdag 17 januari 2009 om 08:34
Hoi Dynamiek,
de dingen die hij gezegd heeft doen zo ontzettend zeer. Alsof het hele huwelijk niks voorstelde. Ik had bereid geweest om naar zijn behoeftes te luisteren, maar nu vind ik dat moeilijk. Hij gaf aan weinig gevoelens meer voor me te hebben en dan wat ik hem heb aangedaan in zijn ogen. En dan steun zoeken bij een ander.
Ik kan nog wel zeggen dat ik van hem houd.
Zeer verwarrend allemaal.
de dingen die hij gezegd heeft doen zo ontzettend zeer. Alsof het hele huwelijk niks voorstelde. Ik had bereid geweest om naar zijn behoeftes te luisteren, maar nu vind ik dat moeilijk. Hij gaf aan weinig gevoelens meer voor me te hebben en dan wat ik hem heb aangedaan in zijn ogen. En dan steun zoeken bij een ander.
Ik kan nog wel zeggen dat ik van hem houd.
Zeer verwarrend allemaal.
zaterdag 17 januari 2009 om 08:51
Meds: ik heb het topic van Pem gelezen. Haar verhaal zou idd de mijne kunnen zijn. Hier en daar wat anders natuurlijk, maar de situatie is bijna gelijk.
Ik ben heel veel bezig met te kijken wat mijn aandeel is geweest. Ik heb hulp van een psycholoog ingeroepen, juist om mijn gevoelens en gedachten uit te pluizen. Ik zie bij mezlef ook genoeg fouten, ook die al eens aangegevn zijn en die ik geprobeerd heb te veranderen. Er is niet meer gezegd dat ik weer die fouten maakte. Als ik er naar vroeg of het wat beter ging kreeg ik een bevestiging.
Ik ben heel veel bezig met te kijken wat mijn aandeel is geweest. Ik heb hulp van een psycholoog ingeroepen, juist om mijn gevoelens en gedachten uit te pluizen. Ik zie bij mezlef ook genoeg fouten, ook die al eens aangegevn zijn en die ik geprobeerd heb te veranderen. Er is niet meer gezegd dat ik weer die fouten maakte. Als ik er naar vroeg of het wat beter ging kreeg ik een bevestiging.
zaterdag 17 januari 2009 om 10:27
Hoi Mees,
Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar om je te laten zien wat ik er in las. Goed van je dat je er ook zo naar kunt kijken, dat vind ik heel knap.
Het is ook een rotsituatie en ik kan me voorstellen dat het pijn doet en dat je bang bent. Maar trekken is duwen in zo'n situatie. Je zegt het zelf al, hij zal zichzelf terug moeten vinden.
En ook jij zal de boel eerst moeten laten bezinken en kijken wat je er nu eigenlijk zelf mee wil. Hem terugtrekken en proberen te herstellen wat er was is een hele logische reactie. Maar wat kapot gemaakt is is niet zomaar weg. Gun jezelf de tijd om te overdenken of je hier wel verder mee wilt en zo ja, hoe dan. Het is niet niks wat er is gebeurd, hij heeft je belazerd. Het hoe en waarom daarvan kun je denk ik pas goed bespreken als jullie eerst even een poosje echt afstand nemen.
Vreemdgaan is zo gemeen, het is zo kwetsend, maar het is wel een signaal, geen oorzaak. Hij was niet gelukkig. Hij had dat anders op moeten lossen, daar anders mee om moeten gaan, maar dat heeft hij stom genoeg niet gedaan. Het is gebeurd en de vraag is nu; hoe verder.
Hij neemt nu een slachtofferrol op zich; alles wat hij heeft gedaan komt omdat jij hem niet gelukkig maakte. Dat is natuurlijk bullshit. Een huwelijk heb je met zijn 2en en als er dingen niet goed gaan, dan bespreek je dat met elkaar. Hij heeft zijn grieven veel te lang aan laten gaan.
Voor nu lijkt het me wijs om wat afstand te nemen en eerst om jezelf en de kinderen te denken. Laat hem maar even sudderen en misschien kunnen jullie een datum prikken, over twee weken, een maand, om dan te gaan praten. En elkaar tot die tijd even met rust te laten en alleen contact te hebben over de kinderen.
Sterkte in ieder geval!
Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen, maar om je te laten zien wat ik er in las. Goed van je dat je er ook zo naar kunt kijken, dat vind ik heel knap.
Het is ook een rotsituatie en ik kan me voorstellen dat het pijn doet en dat je bang bent. Maar trekken is duwen in zo'n situatie. Je zegt het zelf al, hij zal zichzelf terug moeten vinden.
En ook jij zal de boel eerst moeten laten bezinken en kijken wat je er nu eigenlijk zelf mee wil. Hem terugtrekken en proberen te herstellen wat er was is een hele logische reactie. Maar wat kapot gemaakt is is niet zomaar weg. Gun jezelf de tijd om te overdenken of je hier wel verder mee wilt en zo ja, hoe dan. Het is niet niks wat er is gebeurd, hij heeft je belazerd. Het hoe en waarom daarvan kun je denk ik pas goed bespreken als jullie eerst even een poosje echt afstand nemen.
Vreemdgaan is zo gemeen, het is zo kwetsend, maar het is wel een signaal, geen oorzaak. Hij was niet gelukkig. Hij had dat anders op moeten lossen, daar anders mee om moeten gaan, maar dat heeft hij stom genoeg niet gedaan. Het is gebeurd en de vraag is nu; hoe verder.
Hij neemt nu een slachtofferrol op zich; alles wat hij heeft gedaan komt omdat jij hem niet gelukkig maakte. Dat is natuurlijk bullshit. Een huwelijk heb je met zijn 2en en als er dingen niet goed gaan, dan bespreek je dat met elkaar. Hij heeft zijn grieven veel te lang aan laten gaan.
Voor nu lijkt het me wijs om wat afstand te nemen en eerst om jezelf en de kinderen te denken. Laat hem maar even sudderen en misschien kunnen jullie een datum prikken, over twee weken, een maand, om dan te gaan praten. En elkaar tot die tijd even met rust te laten en alleen contact te hebben over de kinderen.
Sterkte in ieder geval!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 17 januari 2009 om 11:28
Dank je wel Poezewoes. Ik snap dat je me niet wilde kwetsen, maar als je je zo diep ellendig voelt komt alles hard aan.
het is inderdaad goed om even afstand te nemen.Zeker als alles nu op mij geschoven wordt. Ik mailde regelmatig, maar laat nu even niks van me horen. Als hij wil kan hij contact opnemen.
Vreemdgaan doet inderdaad zeer. Je voelt je gedumpt en zeker als gezegd wordt dat zij hem wel aanvoelt. Auw.
Ik ga aan mezelf werken. Ik heb nu al 24 pagina´s vol geschreven met alles wat er gebeird is en hoe ik dat ervaar. Moet zeggen dat dat soms verhelderend werkt. En je bent het even kwijt zonder allesop tafel te hoeven gooien.
het is inderdaad goed om even afstand te nemen.Zeker als alles nu op mij geschoven wordt. Ik mailde regelmatig, maar laat nu even niks van me horen. Als hij wil kan hij contact opnemen.
Vreemdgaan doet inderdaad zeer. Je voelt je gedumpt en zeker als gezegd wordt dat zij hem wel aanvoelt. Auw.
Ik ga aan mezelf werken. Ik heb nu al 24 pagina´s vol geschreven met alles wat er gebeird is en hoe ik dat ervaar. Moet zeggen dat dat soms verhelderend werkt. En je bent het even kwijt zonder allesop tafel te hoeven gooien.
zaterdag 17 januari 2009 om 12:55
Natuurlijk doet het ongelofelijk veel zeer als je vertelt wordt dat die ander hem wel aanvoelt. Maar hoe kon je dit weten als hij er niet over gesproken heeft met je?
Ik vind het klinken alsof jullie beide een totaal ander beeld van de relatie hebben/hadden. Jij ziet het als kleine dingen maar uiteindelijk de goede weg op. Wat hij zegt lijkt het tegenovergestelde; hij voelde zich niet gehoord, kon er blijkbaar niet met je over spreken en uiteindelijk zocht hij een uitvlucht bij een ander en is hij nu helemaal weg.
Je kunt nu niet meer doen dan je energie in jezelf steken, en in je kinderen. Zorg dat jullie samen weer de goede weg op gaan, en geef jezelf wat tijd om te bedenken of jij nog wel verder wilt met hem mócht hij toch terug willen komen.
Ik vind het klinken alsof jullie beide een totaal ander beeld van de relatie hebben/hadden. Jij ziet het als kleine dingen maar uiteindelijk de goede weg op. Wat hij zegt lijkt het tegenovergestelde; hij voelde zich niet gehoord, kon er blijkbaar niet met je over spreken en uiteindelijk zocht hij een uitvlucht bij een ander en is hij nu helemaal weg.
Je kunt nu niet meer doen dan je energie in jezelf steken, en in je kinderen. Zorg dat jullie samen weer de goede weg op gaan, en geef jezelf wat tijd om te bedenken of jij nog wel verder wilt met hem mócht hij toch terug willen komen.
zaterdag 17 januari 2009 om 19:39
zaterdag 17 januari 2009 om 22:48
pfff vandaag voor het eerst sinds een week een redelijk rustige dag gehad. Tenminste in mijn hoofd dan. Ik heb nagedacht over dat trekken aan hem en besloten om voorlopig geen contact meer te zoeken. Hij moet uitzoeken wat hij wil en ik voor mezelf of ik nog wel verder wil met hem als hij dat zou willen. Ik ben gaan nadenken over mijn eigen gedrag. Ja ik kon dominant en bitchy zijn. Soms zomaar en soms met een hele goede reden. Vooral in een periode nadat hij lichamelijk en emotioneel erg lelijk tegen mij gedaan had.(angst?) De dominante rol heb ik ook van thuis uit. of nou dominant... graag alles onder controle hebben. Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was en mijn moeder leunde volledig op mij .Ik nam haar rol over (11jaar was ik toen)
Altijd zorgen voor anderen en graag willen regelen. Dat is een tweede natuur geworden. Kan me wel voorstellen dat dat benauwend werkt, maar de ander is er toch ook bij. Als je je dat lang laat aanleunen en dat ook wel makkelijk vind... Hele weekenden tot 14 uur in bed liggen, de dag loopt toch wel.
Het blijft lastig, maar het is wel goed om mezelf eens goed onder de loep te nemen en te kijken waar bepaald gedrag vandaan komt.
Ondanks dat doet het toch weer zeer als je van iemand hoort dat hij zegt dat ik zijn innerlijk kapot gemaakt heb. Is het dan alleen mijn fout???
He zeg ik net dat ik wat rust heb gevonden, ga ik toch weer malen. Ga lekker op de bank hangen. De kinderen hebben vriendjes te logeren en zijn eindelijk een beetje stil.
Altijd zorgen voor anderen en graag willen regelen. Dat is een tweede natuur geworden. Kan me wel voorstellen dat dat benauwend werkt, maar de ander is er toch ook bij. Als je je dat lang laat aanleunen en dat ook wel makkelijk vind... Hele weekenden tot 14 uur in bed liggen, de dag loopt toch wel.
Het blijft lastig, maar het is wel goed om mezelf eens goed onder de loep te nemen en te kijken waar bepaald gedrag vandaan komt.
Ondanks dat doet het toch weer zeer als je van iemand hoort dat hij zegt dat ik zijn innerlijk kapot gemaakt heb. Is het dan alleen mijn fout???
He zeg ik net dat ik wat rust heb gevonden, ga ik toch weer malen. Ga lekker op de bank hangen. De kinderen hebben vriendjes te logeren en zijn eindelijk een beetje stil.
zondag 18 januari 2009 om 01:15
quote:mees12 schreef op 17 januari 2009 @ 22:48:
pfff vandaag voor het eerst sinds een week een redelijk rustige dag gehad. Tenminste in mijn hoofd dan. Ik heb nagedacht over dat trekken aan hem en besloten om voorlopig geen contact meer te zoeken. Hij moet uitzoeken wat hij wil en ik voor mezelf of ik nog wel verder wil met hem als hij dat zou willen.
Hij wil toch niet meer verder? Lees ik hier een lichte ontkenning? Ik ben gaan nadenken over mijn eigen gedrag. Ja ik kon dominant en bitchy zijn. Soms zomaar en soms met een hele goede reden. Vooral in een periode nadat hij lichamelijk en emotioneel erg lelijk tegen mij gedaan had.(angst?) De dominante rol heb ik ook van thuis uit. of nou dominant... graag alles onder controle hebben. Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was en mijn moeder leunde volledig op mij .Ik nam haar rol over (11jaar was ik toen)
Altijd zorgen voor anderen en graag willen regelen. Dat is een tweede natuur geworden. Kan me wel voorstellen dat dat benauwend werkt, maar de ander is er toch ook bij. Als je je dat lang laat aanleunen en dat ook wel makkelijk vind... Hele weekenden tot 14 uur in bed liggen, de dag loopt toch wel.
Precies it takes two, het ligt nooit helemaal aan de ene. Als de 1 dominant is is de ander onderworpen daar kies je allebei voor, en als je niet tevreden meer bent dan ga je in een volwassen relatie het gesprek aan
Het blijft lastig, maar het is wel goed om mezelf eens goed onder de loep te nemen en te kijken waar bepaald gedrag vandaan komt.
Ondanks dat doet het toch weer zeer als je van iemand hoort dat hij zegt dat ik zijn innerlijk kapot gemaakt heb. Is het dan alleen mijn fout???
NEE, Hij is vreemd gegaan, lijkt me een niet te onderschatten onderdeel van het probleem. Hij had moeten communiceren ipv buiten de deur neuken. Het is niet jouw fout dat zijn zijn keuzes
He zeg ik net dat ik wat rust heb gevonden, ga ik toch weer malen. Ga lekker op de bank hangen. De kinderen hebben vriendjes te logeren en zijn eindelijk een beetje stil.
pfff vandaag voor het eerst sinds een week een redelijk rustige dag gehad. Tenminste in mijn hoofd dan. Ik heb nagedacht over dat trekken aan hem en besloten om voorlopig geen contact meer te zoeken. Hij moet uitzoeken wat hij wil en ik voor mezelf of ik nog wel verder wil met hem als hij dat zou willen.
Hij wil toch niet meer verder? Lees ik hier een lichte ontkenning? Ik ben gaan nadenken over mijn eigen gedrag. Ja ik kon dominant en bitchy zijn. Soms zomaar en soms met een hele goede reden. Vooral in een periode nadat hij lichamelijk en emotioneel erg lelijk tegen mij gedaan had.(angst?) De dominante rol heb ik ook van thuis uit. of nou dominant... graag alles onder controle hebben. Mijn eigen ouders zijn gescheiden toen ik nog jong was en mijn moeder leunde volledig op mij .Ik nam haar rol over (11jaar was ik toen)
Altijd zorgen voor anderen en graag willen regelen. Dat is een tweede natuur geworden. Kan me wel voorstellen dat dat benauwend werkt, maar de ander is er toch ook bij. Als je je dat lang laat aanleunen en dat ook wel makkelijk vind... Hele weekenden tot 14 uur in bed liggen, de dag loopt toch wel.
Precies it takes two, het ligt nooit helemaal aan de ene. Als de 1 dominant is is de ander onderworpen daar kies je allebei voor, en als je niet tevreden meer bent dan ga je in een volwassen relatie het gesprek aan
Het blijft lastig, maar het is wel goed om mezelf eens goed onder de loep te nemen en te kijken waar bepaald gedrag vandaan komt.
Ondanks dat doet het toch weer zeer als je van iemand hoort dat hij zegt dat ik zijn innerlijk kapot gemaakt heb. Is het dan alleen mijn fout???
NEE, Hij is vreemd gegaan, lijkt me een niet te onderschatten onderdeel van het probleem. Hij had moeten communiceren ipv buiten de deur neuken. Het is niet jouw fout dat zijn zijn keuzes
He zeg ik net dat ik wat rust heb gevonden, ga ik toch weer malen. Ga lekker op de bank hangen. De kinderen hebben vriendjes te logeren en zijn eindelijk een beetje stil.
zondag 18 januari 2009 om 16:18
Bedankt Meds. Had ik even nodig om dat te horen. Ik heb mijn 25 a4 tjes nog eens doorgelezen die ik heb geschreven sinds hij weg is.
Ik merk dat de pijn van het vreemdgaan en het feit dat hij nu alles fout afschilderd nog wel heel diep zit.
Die lichte ontkenning heeft hij aangegeven op de dag dat hij wegging. Hij wist niet of hij wel weg wilde. Mijn schoonmoeder vertelde dat hij nog geen hulp had gezocht en dat hij ook niet wist of dat echt nodig was. Misschien dat hij er in gesprekken met anderen wel uit kan komen.
Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Ik creeër rust voor mezelf nu en neem afstand, terwijl iedere vezel in mijn lijf om hem schreeuwt. Wat is dat tegenstrijdig.
Hij heeft zelf ook nog geen contact opgenomen. Ook naar de kinderen niet. Daar gaat het me nu eigenlijk ook om. Voor hun wil ik graag een afspraak maken dat ze elkaar kunnen zien,maar dat initiatief komt steeds van mij. En hij zegt dan dat ik alles op mijn manier regel. Maar afwachten dan? Voor de kids wel sneu.
Ik merk dat de pijn van het vreemdgaan en het feit dat hij nu alles fout afschilderd nog wel heel diep zit.
Die lichte ontkenning heeft hij aangegeven op de dag dat hij wegging. Hij wist niet of hij wel weg wilde. Mijn schoonmoeder vertelde dat hij nog geen hulp had gezocht en dat hij ook niet wist of dat echt nodig was. Misschien dat hij er in gesprekken met anderen wel uit kan komen.
Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Ik creeër rust voor mezelf nu en neem afstand, terwijl iedere vezel in mijn lijf om hem schreeuwt. Wat is dat tegenstrijdig.
Hij heeft zelf ook nog geen contact opgenomen. Ook naar de kinderen niet. Daar gaat het me nu eigenlijk ook om. Voor hun wil ik graag een afspraak maken dat ze elkaar kunnen zien,maar dat initiatief komt steeds van mij. En hij zegt dan dat ik alles op mijn manier regel. Maar afwachten dan? Voor de kids wel sneu.
zondag 18 januari 2009 om 17:40
Lieve Mees, het is inderdaad precies mijn verhaal. Hij is dan niet vreemdgegaan, maar ook in ben het vertrouwen kwijt.quote:mees12 schreef op 18 januari 2009 @ 16:18:
Die lichte ontkenning heeft hij aangegeven op de dag dat hij wegging. Hij wist niet of hij wel weg wilde. Mijn schoonmoeder vertelde dat hij nog geen hulp had gezocht en dat hij ook niet wist of dat echt nodig was. Misschien dat hij er in gesprekken met anderen wel uit kan komen.
Zo reageert mijn man ook. Terwijl iedereen die hem kent hem niet meer herkent en denkt dat hij overspannen is...
Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Ik creeër rust voor mezelf nu en neem afstand, terwijl iedere vezel in mijn lijf om hem schreeuwt. Wat is dat tegenstrijdig.
Die tegenstrijdigheid is killing. Bij mij precies zo hoor. Wanhoop, verlangen, verdriet en boosheid wisselen elkaar steeds af.
Hij heeft zelf ook nog geen contact opgenomen. Ook naar de kinderen niet. Daar gaat het me nu eigenlijk ook om. Voor hun wil ik graag een afspraak maken dat ze elkaar kunnen zien,maar dat initiatief komt steeds van mij. En hij zegt dan dat ik alles op mijn manier regel. Maar afwachten dan? Voor de kids wel sneu.Niet zelf gaan regelen, echt niet! Hoe oud zijn de kinderen? Laat ze zelf maar hun conclusies trekken over het onverantwoordelijke gedrag van hun vader. Mijn man doet meer zijn best dan anders, maar valt ook op me terug. Ik kan daar wel streng in zijn, het gaat om zijn relatie met de kinderen en daarvoor moet hij verantwoording nemen. Uiteraard moet je het belang van de kinderen niet uit het oog verliezen en ik snap helemaal dat het je aan je hart gaat. Maar probeer dat stukje los te laten. Steun je kinderen in hun verdriet, dat is alles wat je kunt doen.
Die lichte ontkenning heeft hij aangegeven op de dag dat hij wegging. Hij wist niet of hij wel weg wilde. Mijn schoonmoeder vertelde dat hij nog geen hulp had gezocht en dat hij ook niet wist of dat echt nodig was. Misschien dat hij er in gesprekken met anderen wel uit kan komen.
Zo reageert mijn man ook. Terwijl iedereen die hem kent hem niet meer herkent en denkt dat hij overspannen is...
Ik vind het zo vreselijk moeilijk allemaal. Ik creeër rust voor mezelf nu en neem afstand, terwijl iedere vezel in mijn lijf om hem schreeuwt. Wat is dat tegenstrijdig.
Die tegenstrijdigheid is killing. Bij mij precies zo hoor. Wanhoop, verlangen, verdriet en boosheid wisselen elkaar steeds af.
Hij heeft zelf ook nog geen contact opgenomen. Ook naar de kinderen niet. Daar gaat het me nu eigenlijk ook om. Voor hun wil ik graag een afspraak maken dat ze elkaar kunnen zien,maar dat initiatief komt steeds van mij. En hij zegt dan dat ik alles op mijn manier regel. Maar afwachten dan? Voor de kids wel sneu.Niet zelf gaan regelen, echt niet! Hoe oud zijn de kinderen? Laat ze zelf maar hun conclusies trekken over het onverantwoordelijke gedrag van hun vader. Mijn man doet meer zijn best dan anders, maar valt ook op me terug. Ik kan daar wel streng in zijn, het gaat om zijn relatie met de kinderen en daarvoor moet hij verantwoording nemen. Uiteraard moet je het belang van de kinderen niet uit het oog verliezen en ik snap helemaal dat het je aan je hart gaat. Maar probeer dat stukje los te laten. Steun je kinderen in hun verdriet, dat is alles wat je kunt doen.
zondag 18 januari 2009 om 20:09
Lieve Mees,
jij hebt dus een man die lichamelijk en emotioneel erg lelijk tegen jou gedaan heeft (je legt niet uit wat dat in houdt, daar zul je je redenen wel voor hebben), die vreemd gaat, jou de schuld geeft van alle problemen in jullie relatie én in zijn leven, tot 14.00 uur in bed ligt in het weekend (en wie kon er voor de kinderen zorgen? jij zeker?) en nu niet alleen jou maar ook zijn kinderen in de steek laat?
En die lamlul durft jou een bitch te noemen?
Wie moet er nou aan zichzelf gaan werken?
Veel wijsheid en sterkte Mees!
jij hebt dus een man die lichamelijk en emotioneel erg lelijk tegen jou gedaan heeft (je legt niet uit wat dat in houdt, daar zul je je redenen wel voor hebben), die vreemd gaat, jou de schuld geeft van alle problemen in jullie relatie én in zijn leven, tot 14.00 uur in bed ligt in het weekend (en wie kon er voor de kinderen zorgen? jij zeker?) en nu niet alleen jou maar ook zijn kinderen in de steek laat?
En die lamlul durft jou een bitch te noemen?
Wie moet er nou aan zichzelf gaan werken?
Veel wijsheid en sterkte Mees!
maandag 19 januari 2009 om 12:45
Hoi,
de reden dat ik daar niet dieper op inga is toch een beetje de angst voor herkenning.
Jeetje het is toch wel moeilijk hoor dat afstand nemen. Iedere keer de neiging om toch even te mailen of sms-en.
Ik wil me sterk voelen, maar stel dat ik door de afstand die ik neem hem nog verder weg duw. Het klinkt misschien heel raar, maar als er dan toch de beslissing genomen moet worden om niet meer samen verder te gaan dan wil ik die maken. Idioot he. Ik weet niet eens wat ik nog wil.
Ik sprak gisteravond een vriend van hem. Die snapt niet meer wie hij is. hij zegt zo ken ik hem niet. Nee ik ook niet.
Ik heb een paar uurtjes gewerkt. Er was niet zoveel om handen en ik ben maar naar huis gegaan. Ik ga me even op de slaapkamers storten. Zo´n zeur als ik was in huis, zo´n rommel is het nu grrrr
de reden dat ik daar niet dieper op inga is toch een beetje de angst voor herkenning.
Jeetje het is toch wel moeilijk hoor dat afstand nemen. Iedere keer de neiging om toch even te mailen of sms-en.
Ik wil me sterk voelen, maar stel dat ik door de afstand die ik neem hem nog verder weg duw. Het klinkt misschien heel raar, maar als er dan toch de beslissing genomen moet worden om niet meer samen verder te gaan dan wil ik die maken. Idioot he. Ik weet niet eens wat ik nog wil.
Ik sprak gisteravond een vriend van hem. Die snapt niet meer wie hij is. hij zegt zo ken ik hem niet. Nee ik ook niet.
Ik heb een paar uurtjes gewerkt. Er was niet zoveel om handen en ik ben maar naar huis gegaan. Ik ga me even op de slaapkamers storten. Zo´n zeur als ik was in huis, zo´n rommel is het nu grrrr
