Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
zondag 18 januari 2009 om 19:44
Vrouwtje,pas op hoor, voor je het weet word je nr 1 argwanend en ligt straks je hele leven overhoop.
Ik gun het niemand wat mij en mijn nr 2 is overkomen nadat alles uit kwam.Van de hemel naar de hel.
Wat jij schrijft, dat vaak de man er makkelijker vanaf komt, ik weet het niet.
Bij ons is dat niet het geval geweest.
Ik vind dat idee nog steeds heel moeilijk, ik heb veel pijn en verdriet gehad om het gemis van hem, maar hij heeft veel meer verloren.
En nu zal Ikkezelf of al die anderen wel gelijk met hun oordeel klaarstaan, heel begrijpelijk want natuurlijk "wie zich brand moet op de blaren zitten....", maar mij is veel vergeven en ik vraag me af of dat bij nr 2 ook zo is.
Ik heb daar nog vaak last van, ik wou dat ik hem dat kon vragen, hoe hem dat is vergaan, of iemand mij dat kon vertellen.
Maar niemand kan of wil mij dat vertellen.
Ik troost me met het idee dat hij ook nog bij zijn gezin is, en ik weet dat hij heel sterk kan zijn en vooral wil zijn voor de ander.
Maar vaak doet hij flinker dan hij in werkelijkheid is, en juist die kwetsbare kant van hem, dat trok mij zo aan!
Hij leek zo onaantastbaar, maar ik weet wel beter.
Ik gun het niemand wat mij en mijn nr 2 is overkomen nadat alles uit kwam.Van de hemel naar de hel.
Wat jij schrijft, dat vaak de man er makkelijker vanaf komt, ik weet het niet.
Bij ons is dat niet het geval geweest.
Ik vind dat idee nog steeds heel moeilijk, ik heb veel pijn en verdriet gehad om het gemis van hem, maar hij heeft veel meer verloren.
En nu zal Ikkezelf of al die anderen wel gelijk met hun oordeel klaarstaan, heel begrijpelijk want natuurlijk "wie zich brand moet op de blaren zitten....", maar mij is veel vergeven en ik vraag me af of dat bij nr 2 ook zo is.
Ik heb daar nog vaak last van, ik wou dat ik hem dat kon vragen, hoe hem dat is vergaan, of iemand mij dat kon vertellen.
Maar niemand kan of wil mij dat vertellen.
Ik troost me met het idee dat hij ook nog bij zijn gezin is, en ik weet dat hij heel sterk kan zijn en vooral wil zijn voor de ander.
Maar vaak doet hij flinker dan hij in werkelijkheid is, en juist die kwetsbare kant van hem, dat trok mij zo aan!
Hij leek zo onaantastbaar, maar ik weet wel beter.
zondag 18 januari 2009 om 22:02
marla ik sta niet met een oordeel klaar. Ik sta steeds weer verbaads als men durft te schrijven " ons is overomen .." zoals jij nu ook weer schrijft. Niets is je overkomen, je nam beiden samen een gok, goktte er op dat niemand er achter zou komen dat je beide je partners bedroog, en toen dat als zo vaak uit kwam was er gewoon terecht dikke stront aan de knikker.
Verder vraag ik mij af waarom je op zo een moment dan niet voor elkaar kiest als de liefde en het houden van wederzijds zoooo diep zat. Blijkbaar zat die niet zo diep want beide zielsverwanten trekken zich met hun staart tussen de benen terug en gaan daar redden wat er te redeen valt. Wat houdt je beiden dan tegen om als volgende gok ook deze gezamenlijke gok, maar nu eens eerlijk en openbaar, door te zetten en eens te kijken wat er echt samen van te maken zou vallen in het echte alledaagse leven? Dat is dan pas moedig. Je keutel intrekken als het mis gaat is iets minder moedig.
Verder vraag ik mij af waarom je op zo een moment dan niet voor elkaar kiest als de liefde en het houden van wederzijds zoooo diep zat. Blijkbaar zat die niet zo diep want beide zielsverwanten trekken zich met hun staart tussen de benen terug en gaan daar redden wat er te redeen valt. Wat houdt je beiden dan tegen om als volgende gok ook deze gezamenlijke gok, maar nu eens eerlijk en openbaar, door te zetten en eens te kijken wat er echt samen van te maken zou vallen in het echte alledaagse leven? Dat is dan pas moedig. Je keutel intrekken als het mis gaat is iets minder moedig.
zondag 18 januari 2009 om 22:36
Ik troost me met het idee dat hij ook nog bij zijn gezin is, en ik weet dat hij heel sterk kan zijn en vooral wil zijn voor de ander.
Marla, je schildert hem hiermee af als de een of andere zielige stumperd die nu veroordeeld is tot deze situatie met zijn kreng van een echtgenote. Heb je ook enig idee, cq er maar enig inlevingsvermogen bij, wat jij jouw partner achter zijn rug hebt aangedaan en hij zijn partner? Die shit die jullie samen verzoorzaakt hebben is hun pas echt overkomen.
Marla, je schildert hem hiermee af als de een of andere zielige stumperd die nu veroordeeld is tot deze situatie met zijn kreng van een echtgenote. Heb je ook enig idee, cq er maar enig inlevingsvermogen bij, wat jij jouw partner achter zijn rug hebt aangedaan en hij zijn partner? Die shit die jullie samen verzoorzaakt hebben is hun pas echt overkomen.
zondag 18 januari 2009 om 23:42
Ikkezelf, je bent echt niet van deze wereld. Hartstikke leuk je reacties, maar volgens mij had Vrouwjte29 je aardig door met wat ze eerder schreef. Ach, oordelen is zooo makkelijk. Als jij er plezier uithaalt, om hier te schrijven, dan doe je dat toch lekker. Weet jij veel, hoe serieus anderen je hier nemen?
Volgens mij is hier voor iedereen plek, maar dan wel met wat respect graag. Oordeel niet snel, iedereen heeft zijn specifieke situatie. Daar past geen standaard boek op. Wat is er toch mis als mensen ergens hun ei kwijt willen? Alhoewel je op het eerste gezicht erg duidelijk lijkt, komt het op mij behoorlijk zwart/wit over. En zo is het leven dus niet.
Dus wees welkom hier en hou rekening met het feit dat anderen hier graag zijn. Maar wil je alleen negatieve energie kwijt, dan liever elders. De beste mensen overkomt het, los van wat jij zegt. Je kunt nog zo sterk zijn, maar we zijn geen machines. Het is wel erg makkelijk om te stellen dat iedereen een keuze heeft. Ja, dat is zo. Maar ik ben blij dat ik naast een hoofd ook een hart heb.
Volgens mij is hier voor iedereen plek, maar dan wel met wat respect graag. Oordeel niet snel, iedereen heeft zijn specifieke situatie. Daar past geen standaard boek op. Wat is er toch mis als mensen ergens hun ei kwijt willen? Alhoewel je op het eerste gezicht erg duidelijk lijkt, komt het op mij behoorlijk zwart/wit over. En zo is het leven dus niet.
Dus wees welkom hier en hou rekening met het feit dat anderen hier graag zijn. Maar wil je alleen negatieve energie kwijt, dan liever elders. De beste mensen overkomt het, los van wat jij zegt. Je kunt nog zo sterk zijn, maar we zijn geen machines. Het is wel erg makkelijk om te stellen dat iedereen een keuze heeft. Ja, dat is zo. Maar ik ben blij dat ik naast een hoofd ook een hart heb.
maandag 19 januari 2009 om 00:15
Nou , dat is nu precies wat ook in mij opkwam na het lezen van de reaktie van ikkezelf: we zijn geen machines. Als het leven zo simpel was en we alles wat we doen met ons verstand doen zag de wereld er perfect uit!
Wat op dit forum juist blijkt is dat we het er soms zo moeilijk mee hebben en van de andere kant zo genieten van de liefde die ons ( ja idd!) overkomt!!
En ook dat we niet halsoverkop met onze nr 2 er vandoor gaan , juist omdat we onze verantwoording naar ons gezin hebben en het getuigt juist van enorme kracht en niet-zelfzuchtig gedrag dat een aantal van ons toch voor hun nr 1 gekozen hebben (Marla!) en gebroken hebben met hun grote liefde. Ikkezelf, ik krijg de indruk dat jij dit nog niet heb mogen beleven of mss heel erg teleurgesteld bent in de liefde en daarom zo reageert
Wat op dit forum juist blijkt is dat we het er soms zo moeilijk mee hebben en van de andere kant zo genieten van de liefde die ons ( ja idd!) overkomt!!
En ook dat we niet halsoverkop met onze nr 2 er vandoor gaan , juist omdat we onze verantwoording naar ons gezin hebben en het getuigt juist van enorme kracht en niet-zelfzuchtig gedrag dat een aantal van ons toch voor hun nr 1 gekozen hebben (Marla!) en gebroken hebben met hun grote liefde. Ikkezelf, ik krijg de indruk dat jij dit nog niet heb mogen beleven of mss heel erg teleurgesteld bent in de liefde en daarom zo reageert
maandag 19 januari 2009 om 07:00
Ikkezelf, ook ik kan me alleen maar aansluiten bij de woorden van Doorelkaargeschud en Kneel.
Je probeert op een zeer ongenuanceerde manier hier ogen te openen, je kwetst alleen maar mensen met je postings.
Zelf denk ik dat iedereen hier, jou altijd in je waarde heeft gelaten, ik verwacht hetzelfde van jou. Van de week schoot me iets te binnen toen ik je berichten las, toen heb ik me ingehouden door zeer, zeer netjes te reageren. Nu komt die zin dan toch: "Je komt hier binnen vliegen als een meeuw, krijst en schijt wat in het rond en vliegt weer weg." Het is zo makkelijk om met je oordeel klaar te staan.
Weet je wat misschien een goed plan zou zijn, zoek gelijkgestemden op en open een nieuw topic!
Het enigste wat wij van je vragen, is respect voor anderen, niet meer en niet minder.
Je probeert op een zeer ongenuanceerde manier hier ogen te openen, je kwetst alleen maar mensen met je postings.
Zelf denk ik dat iedereen hier, jou altijd in je waarde heeft gelaten, ik verwacht hetzelfde van jou. Van de week schoot me iets te binnen toen ik je berichten las, toen heb ik me ingehouden door zeer, zeer netjes te reageren. Nu komt die zin dan toch: "Je komt hier binnen vliegen als een meeuw, krijst en schijt wat in het rond en vliegt weer weg." Het is zo makkelijk om met je oordeel klaar te staan.
Weet je wat misschien een goed plan zou zijn, zoek gelijkgestemden op en open een nieuw topic!
Het enigste wat wij van je vragen, is respect voor anderen, niet meer en niet minder.
maandag 19 januari 2009 om 09:30
Hallo,
Sorry, ik heb al een week niks meer van me laten horen, wegens te druk... Ik heb de laatste week niet echt lekker geslapen, best wel veel discussies met mijn nr. 1 gehad over mijn wereldreis. Aan de ene kant zegt nr. 1 niet meer op mij te gaan wachten, aan de andere kant zegt hij ook heel veel van mij te houden en me op te willen zoeken. Ik weet wel dat ik heel erg veel van nr. 1 hou en bij hem wil blijven.
Ben ook totaal van het verliefde gevoel voor nr. 2 af. Zat afgelopen dinsdag na het sporten met nr. 2 aan de bar en vertelde hem over mijn wereldreis. Hij heeft ongeveer dertig keer gezegd: "Ja, als ik jou was dan zou ik ook gaan. Maar zelf wil ik mijn baan niet opgeven, en ik heb ook nog een mooi huis gekocht. Ja, ik heb het spaargeld wel, ik zou ertussenuit kunnen, maar ik wil mijn zekerheid niet opgeven, ook niet een half jaar sabbatical nemen." En tot slot kwam de quote (o horror...): "Sommige mensen zijn ondernemers, maar wij (zijn familie en hij) zijn arbeiders. Wij zullen altijd voor zekerheid gaan en nooit voor het avontuur kiezen. Wij zijn niet zo spontaan."
Begrijp me niet verkeerd, niks mee met mensen die zo in het leven staan, maar ik kan er dan niet zo goed tegen dat zo iemand eigenlijk heel graag hetzelfde wil doen, maar daar het lef niet voor heeft (ondanks dat hij het geld, de tijd en vrijheid heeft). En vooral het in de wij-vorm praten toen het over zijn familie ging (hij is zelf single) drukte me met mijn neus op het feit dat deze jongen waarschijnlijk geen enkele uitspatting in zijn leven zal hebben en zijn leven erg gestructureerd zal leven. Ik moest heel erg aan Harrie Jekkers denken: "Later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug." Kortom: ik ben blij dat er nog niks met nr. 2 is gebeurd en ik denk ook niet dat het ooit wat wordt...
@ikkezelf: er is niets wat hier gezegd kan worden dat jou uit je tunnelvisie haalt. Da's prima, maar als we dergelijk meningen hadden willen horen dan hadden we wel een ander topic geopend. Ik heb de vrouwen hier leren kennen als sterke, intelligente vrouwen en ik heb geen zin om jou op dezelfde manier aan te vallen als jij hier doet. Tot slot nog een citaat voor je van Corinne Bailey Rae:
"Nobody wants to face the truth
But you wont believe what love can do
Till it happens to you"
Sorry, ik heb al een week niks meer van me laten horen, wegens te druk... Ik heb de laatste week niet echt lekker geslapen, best wel veel discussies met mijn nr. 1 gehad over mijn wereldreis. Aan de ene kant zegt nr. 1 niet meer op mij te gaan wachten, aan de andere kant zegt hij ook heel veel van mij te houden en me op te willen zoeken. Ik weet wel dat ik heel erg veel van nr. 1 hou en bij hem wil blijven.
Ben ook totaal van het verliefde gevoel voor nr. 2 af. Zat afgelopen dinsdag na het sporten met nr. 2 aan de bar en vertelde hem over mijn wereldreis. Hij heeft ongeveer dertig keer gezegd: "Ja, als ik jou was dan zou ik ook gaan. Maar zelf wil ik mijn baan niet opgeven, en ik heb ook nog een mooi huis gekocht. Ja, ik heb het spaargeld wel, ik zou ertussenuit kunnen, maar ik wil mijn zekerheid niet opgeven, ook niet een half jaar sabbatical nemen." En tot slot kwam de quote (o horror...): "Sommige mensen zijn ondernemers, maar wij (zijn familie en hij) zijn arbeiders. Wij zullen altijd voor zekerheid gaan en nooit voor het avontuur kiezen. Wij zijn niet zo spontaan."
Begrijp me niet verkeerd, niks mee met mensen die zo in het leven staan, maar ik kan er dan niet zo goed tegen dat zo iemand eigenlijk heel graag hetzelfde wil doen, maar daar het lef niet voor heeft (ondanks dat hij het geld, de tijd en vrijheid heeft). En vooral het in de wij-vorm praten toen het over zijn familie ging (hij is zelf single) drukte me met mijn neus op het feit dat deze jongen waarschijnlijk geen enkele uitspatting in zijn leven zal hebben en zijn leven erg gestructureerd zal leven. Ik moest heel erg aan Harrie Jekkers denken: "Later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug." Kortom: ik ben blij dat er nog niks met nr. 2 is gebeurd en ik denk ook niet dat het ooit wat wordt...
@ikkezelf: er is niets wat hier gezegd kan worden dat jou uit je tunnelvisie haalt. Da's prima, maar als we dergelijk meningen hadden willen horen dan hadden we wel een ander topic geopend. Ik heb de vrouwen hier leren kennen als sterke, intelligente vrouwen en ik heb geen zin om jou op dezelfde manier aan te vallen als jij hier doet. Tot slot nog een citaat voor je van Corinne Bailey Rae:
"Nobody wants to face the truth
But you wont believe what love can do
Till it happens to you"
anoniem_49508 wijzigde dit bericht op 19-01-2009 09:33
Reden: nog wat vergeten toe te voegen
Reden: nog wat vergeten toe te voegen
% gewijzigd
maandag 19 januari 2009 om 10:01
Hallo Koetje, wat een hele mooie tekst is dat zeg!! Echt super!
Kan me er helemaal in vinden.
Kan me ook helemaal vinden in jullie reacties naar ikkezelf.
Marla, als het je meer rust geeft als je weet dat alles goed met hem is en je het daarna weer los kan laten dan kan het toch geen kwaad om contact met hem te zoeken? Al zit hier natuurlijk een behoorlijk risico in, maar toch. Kan je niet via zijn werk op de een of andere manier iets uitvinden?
Wil je natuurlijk geen verkeerde adviezen geven hoor. Denk dat als je nu de rust hebt, je deze vooral moet houden, maar als je nu onrustig bent omdat je wil weten hoe het met hem gaat, en je je rust weer terug kan vinden daarna, het dan moet kunnen toch?
Ik ben zelf nu even weer aan het proberen mijn eigen rust terug te vinden, door voorlopig even geen contact te zoeken. Hoop dat we dan na paar dagen weer allebei genoeg tot rust zijn gekomen om verder te gaan met hoe het daarvoor was, paar smsjes per week over koetjes en kalfjes gewoon om te weten hoe het met elkaar gaat (wat dus best luxe is, als ik het zo lees hierboven), alleen is er dan altijd weer een grens waar we dan, als we in een rustig vaarwater zitten, dan niet over heen gaan. Alleen is het o zo moeilijk om weer in dat rustige vaarwater te komen. Maar heb nu 2 dagen helemaal geen contact gehad en dat voelt wel goed. Zou liever wel contact met hem zoeken, maar bij mij is het vaak alles of niets, dus probeer nu eerst nog maar even af te kicken en weer te landen van de roze wolk. Het schiet toch niet op en ik vind op de lange duur zo'n dubbelleven toch erg vermoeiend hoor.
Merk dat ik in zo'n rustigere periode toch wat meer investeer in m'n relatie met nr 1. Maar oh, wat is het moeilijk als we dan irritaties hebben, of beter gezegd als ik me aan hem irriteer door kleine dingetjes niet naar de telefoon te grijpen..
Herkennen jullie dit, dat je in momenten waar het in je eigen relatie slecht gaat, sneller naar nr 2 rent?
Succes allemaal weer!
Kan me er helemaal in vinden.
Kan me ook helemaal vinden in jullie reacties naar ikkezelf.
Marla, als het je meer rust geeft als je weet dat alles goed met hem is en je het daarna weer los kan laten dan kan het toch geen kwaad om contact met hem te zoeken? Al zit hier natuurlijk een behoorlijk risico in, maar toch. Kan je niet via zijn werk op de een of andere manier iets uitvinden?
Wil je natuurlijk geen verkeerde adviezen geven hoor. Denk dat als je nu de rust hebt, je deze vooral moet houden, maar als je nu onrustig bent omdat je wil weten hoe het met hem gaat, en je je rust weer terug kan vinden daarna, het dan moet kunnen toch?
Ik ben zelf nu even weer aan het proberen mijn eigen rust terug te vinden, door voorlopig even geen contact te zoeken. Hoop dat we dan na paar dagen weer allebei genoeg tot rust zijn gekomen om verder te gaan met hoe het daarvoor was, paar smsjes per week over koetjes en kalfjes gewoon om te weten hoe het met elkaar gaat (wat dus best luxe is, als ik het zo lees hierboven), alleen is er dan altijd weer een grens waar we dan, als we in een rustig vaarwater zitten, dan niet over heen gaan. Alleen is het o zo moeilijk om weer in dat rustige vaarwater te komen. Maar heb nu 2 dagen helemaal geen contact gehad en dat voelt wel goed. Zou liever wel contact met hem zoeken, maar bij mij is het vaak alles of niets, dus probeer nu eerst nog maar even af te kicken en weer te landen van de roze wolk. Het schiet toch niet op en ik vind op de lange duur zo'n dubbelleven toch erg vermoeiend hoor.
Merk dat ik in zo'n rustigere periode toch wat meer investeer in m'n relatie met nr 1. Maar oh, wat is het moeilijk als we dan irritaties hebben, of beter gezegd als ik me aan hem irriteer door kleine dingetjes niet naar de telefoon te grijpen..
Herkennen jullie dit, dat je in momenten waar het in je eigen relatie slecht gaat, sneller naar nr 2 rent?
Succes allemaal weer!
maandag 19 januari 2009 om 10:23
Hoi allemaal,
Wat maakt iedereen weer veel mee,al die gevoelens die hotel de botel gaan.
Mijn hoofd denkt en denkt maar de hele dag, gelukkig ben ik nu weer iets rustiger dan vorige week, nr2 heeft gezegd dat hij soms zal bellen om te horen hoe het gaat, tja..daar moet ik het dan maar mee doen.
Tussen nr1 en mij gaat het voor geen meter, je voelt de spanning thuis, ik moet proberen sterk te zijn, ik prent ook steeds in mijn hoofd; dit leven wil ik niet!
Ik weet dat er een einde aan gaat komen, maar wanneer? wanneer is het goeie moment? ben ik sterk genoeg om er zelf mee te komen? wacht ik op een ruzie?
Ik heb me nu wel echt voorgenomen om als het zover is niet meer terug te krabbelen, we kunnen niet aan de gang blijven.
ik voel dat ik er bijna klaar voor ben, het heeft lang geduurd maar ik weet nu dat mijn behoefte om alleen te zijn en dan aan mijn relatie met nr2 te werken heel heel groot is.
Ook als ik geen nr2 had zou ik dit leven met nr1 niet meer willen,ik wil niet over 20 jaar samen op de bank zitten en aktiefilms kijken, ik wil meer uit het leven halen!!!
Ik heb nog een heel klein beetje moed nodig en dan ben ik er klaar voor!!!
Op dit moment veranderd er veel in mijn leven, ander en meer werk, studie...eindelijk kom ik van die bank af en ga ik weer leven!!
ik voel dat ik daardoor sterker word om voor mezelf te gaan!
Ben heel benieuwd hoe de toekomst er over een paar maanden voor mij uit zal zien. beter als nu dat weet ik zeker!
Wat maakt iedereen weer veel mee,al die gevoelens die hotel de botel gaan.
Mijn hoofd denkt en denkt maar de hele dag, gelukkig ben ik nu weer iets rustiger dan vorige week, nr2 heeft gezegd dat hij soms zal bellen om te horen hoe het gaat, tja..daar moet ik het dan maar mee doen.
Tussen nr1 en mij gaat het voor geen meter, je voelt de spanning thuis, ik moet proberen sterk te zijn, ik prent ook steeds in mijn hoofd; dit leven wil ik niet!
Ik weet dat er een einde aan gaat komen, maar wanneer? wanneer is het goeie moment? ben ik sterk genoeg om er zelf mee te komen? wacht ik op een ruzie?
Ik heb me nu wel echt voorgenomen om als het zover is niet meer terug te krabbelen, we kunnen niet aan de gang blijven.
ik voel dat ik er bijna klaar voor ben, het heeft lang geduurd maar ik weet nu dat mijn behoefte om alleen te zijn en dan aan mijn relatie met nr2 te werken heel heel groot is.
Ook als ik geen nr2 had zou ik dit leven met nr1 niet meer willen,ik wil niet over 20 jaar samen op de bank zitten en aktiefilms kijken, ik wil meer uit het leven halen!!!
Ik heb nog een heel klein beetje moed nodig en dan ben ik er klaar voor!!!
Op dit moment veranderd er veel in mijn leven, ander en meer werk, studie...eindelijk kom ik van die bank af en ga ik weer leven!!
ik voel dat ik daardoor sterker word om voor mezelf te gaan!
Ben heel benieuwd hoe de toekomst er over een paar maanden voor mij uit zal zien. beter als nu dat weet ik zeker!
maandag 19 januari 2009 om 10:56
Vrouwtje, ik ga er natuurlijk eerst alleen voor, ik heb kids en ik weet dat een relatie opbouwen ook stap voor stap gaat.
Nr2 doet het inderdaad uit zelfbescherming en om mij de juiste beslissing te laten nemen, we willen geen fouten maken...dat klinkt allemaal heel berekenend, maar ik wil geen dingen in een opwelling doen, dat verdienen mijn kinderen niet!
mijn nr2 is al jaren single dus die kan nog wel even wachten met samen wonen e.d.
Maar mijn nr2 is mijn alles, ik hou vreselijk veel van hem en ik hoop dat we wel zo snel mogelijk naar iedereen open kaart kunnen spelen, geen stiekem gedoe meer, maar hem gewoon aanraken wanneer ik wil.
Ik heb al gezegd tegen hem, als ik straks vrij ben mag je me gaan versieren onder het oog van iedereen, ben benieuwd hoe hij dat aan gaat pakken!
En over wereld reizen gesproken, ik heb al veel gezien in de wereld maar met mijn nr2 wil ik later nog veel meer gaan zien, samen genieten van het leven!!!(ooooh dit klinkt wel heel zoetsappig!!).......maar dit alles pas als de tijd rijp is, mijn kids aan alles gewend zijn(ze kennen hem een beetje en vinden hem wel stoer)
Mijn leven heeft te lang stilgestaan en ik weet nu dat ik het in mijn eentje ook leuk kan maken, daar heb ik nr2 niet eens bij nodig, ik ga dit voor mij doen!!!!
Hoe is `t met jou vrouwtje?
Nr2 doet het inderdaad uit zelfbescherming en om mij de juiste beslissing te laten nemen, we willen geen fouten maken...dat klinkt allemaal heel berekenend, maar ik wil geen dingen in een opwelling doen, dat verdienen mijn kinderen niet!
mijn nr2 is al jaren single dus die kan nog wel even wachten met samen wonen e.d.
Maar mijn nr2 is mijn alles, ik hou vreselijk veel van hem en ik hoop dat we wel zo snel mogelijk naar iedereen open kaart kunnen spelen, geen stiekem gedoe meer, maar hem gewoon aanraken wanneer ik wil.
Ik heb al gezegd tegen hem, als ik straks vrij ben mag je me gaan versieren onder het oog van iedereen, ben benieuwd hoe hij dat aan gaat pakken!
En over wereld reizen gesproken, ik heb al veel gezien in de wereld maar met mijn nr2 wil ik later nog veel meer gaan zien, samen genieten van het leven!!!(ooooh dit klinkt wel heel zoetsappig!!).......maar dit alles pas als de tijd rijp is, mijn kids aan alles gewend zijn(ze kennen hem een beetje en vinden hem wel stoer)
Mijn leven heeft te lang stilgestaan en ik weet nu dat ik het in mijn eentje ook leuk kan maken, daar heb ik nr2 niet eens bij nodig, ik ga dit voor mij doen!!!!
Hoe is `t met jou vrouwtje?
maandag 19 januari 2009 om 13:56
Dat heb ik nou ook altijd vrouwtje, ik had dit nog willen zeggen of juist niet moeten zeggen, zeker nu onze gesprekken flink geminderd zijn de afgelopen tijd.
Ben benieuwd of het je gaat lukken om een paar dagen geen contact te zoeken.
ik ben nu weer rustiger maar als ik hem net gezien heb dan vind ik het heeeel moeilijk om niet meteen weer te mailen/sms-en/bellen, ik verlang dan zoooooo erg naar hem, maar mijn nr2 is ook meer iemand van real life contact...of anders gewoon bellen, dat gemail/sms is niks voor hem.
weet je vrouwtje, ik vind het juist zo moeilijk om teveel te klagen of gewoon praten over nr1 tegen nr2, ik heb daar geen prettig gevoel bij.
Ben benieuwd of het je gaat lukken om een paar dagen geen contact te zoeken.
ik ben nu weer rustiger maar als ik hem net gezien heb dan vind ik het heeeel moeilijk om niet meteen weer te mailen/sms-en/bellen, ik verlang dan zoooooo erg naar hem, maar mijn nr2 is ook meer iemand van real life contact...of anders gewoon bellen, dat gemail/sms is niks voor hem.
weet je vrouwtje, ik vind het juist zo moeilijk om teveel te klagen of gewoon praten over nr1 tegen nr2, ik heb daar geen prettig gevoel bij.
maandag 19 januari 2009 om 15:30
Wij praten eigenlijk heel weinig over onze nrs 1, hoewel dat nu wel een beetje begint te komen af en toe. Maar ik probeer wel om mijn eventuele perikelen met nr. 1 ook echt tussen mijn nr. 1 en mij te houden. Dat is niet zo moeilijk, want behalve het gebruikelijke incidentele echtelijke gebakkelei over kleinere zaken hebben wij niets om over te klagen.
@Katara: mijn nr. 2 is ook meer van het real life contact. Dat zorgt voor veel ruis op de lijn, want ik interpreteer dat nog wel eens als desinteresse en oppervlakkigheid van zijn kant. Ik realiseer met dat het hoort bij de situatie, en dat het bijna niet anders kan, maar het stoort me wel.
@Katara: mijn nr. 2 is ook meer van het real life contact. Dat zorgt voor veel ruis op de lijn, want ik interpreteer dat nog wel eens als desinteresse en oppervlakkigheid van zijn kant. Ik realiseer met dat het hoort bij de situatie, en dat het bijna niet anders kan, maar het stoort me wel.
maandag 19 januari 2009 om 18:36
Bij mij zijn het wel grote "dingen"die thuis spelen met nr1, maar de tijd die ik met nr2 heb vind ik ook tekort om daar teveel over uit te weiden, hij weet dat het niet goed gaat.
Ik wil onze relatie niet nu al beginnen met problemen en verdriet,dit is iets waar ik eerst zelf uit moet komen.
nr2 zegt dan ik ben er voor je, en daar bedoelt hij mee als het straks over en uit is tussen nr1 en mij.
nr2 vraagt wel hoe het gaat maar ik zelf ga er nooit al teveel op in, misschien ook omdat ik hem nog steeds geen zekerheid kan geven over de toekomst, hoelang,wanneer...
ik zou hem nu zo graag weer een mail sturen, maar...ik doe het niet hoor, ben altijd zo benieuwd wat ie nu zou doen, thuis douchen? pizzaatje eten? biertje drinken met vrienden? concertje?
Ik wil onze relatie niet nu al beginnen met problemen en verdriet,dit is iets waar ik eerst zelf uit moet komen.
nr2 zegt dan ik ben er voor je, en daar bedoelt hij mee als het straks over en uit is tussen nr1 en mij.
nr2 vraagt wel hoe het gaat maar ik zelf ga er nooit al teveel op in, misschien ook omdat ik hem nog steeds geen zekerheid kan geven over de toekomst, hoelang,wanneer...
ik zou hem nu zo graag weer een mail sturen, maar...ik doe het niet hoor, ben altijd zo benieuwd wat ie nu zou doen, thuis douchen? pizzaatje eten? biertje drinken met vrienden? concertje?
maandag 19 januari 2009 om 21:41
Lieve allemaal, bedankt voor de reaktie op Ikkezelf.
Ik wilde gisteravond nog op hem reageren maar had al bedacht dat dat toch zinloos is.
Was hij niet degene die verdiend aan ons, advocaat of zoiets...?
Hij speelt zeker advocaat van de duivel!
Katara, je klinkt steeds zekerder van jezelf !
Soms kan nr 2 een eye-opener zijn, komen er gevoelens boven die je nog nooit eerder hebt ervaren.
Zeker als je huwelijk al niet geweldig is.
Maar blijf vooral met beide benen op de grond staan, want al die liefde kan ook overweldigen.
Ik was helemaal de kluts kwijt, want ik dacht altijd oud te willen worden met mijn nr 1, en ineens wist ik niets meer zeker.
Twijfelaar4ever, ik hoop dat het me rust geeft om hem weer eens te spreken.
Het voelt nog steeds onwerkelijk, de rust in mijn huwelijk is wel weer terug,maar mijn gevoelsleven is nog niet geheel tot rust gekomen.
Ik weet wel wat ik niet meer wil, en dat is mezelf weer helemaal verliezen, met alle consequenties vandien.
Ik wil gewoon horen hoe hij terug kijkt op alles, een paar antwoorden op vragen.
Weten hoe het hem vergaat.
Ik denk dat er altijd een stil verlangen zal blijven, maar we weten allebei waarom we niet samen verder zijn gegaan.
Ik laat het maar aan het lot over, als het zo moet/mag zijn dan ontmoeten we elkaar vast nog eens.
Ik wilde gisteravond nog op hem reageren maar had al bedacht dat dat toch zinloos is.
Was hij niet degene die verdiend aan ons, advocaat of zoiets...?
Hij speelt zeker advocaat van de duivel!
Katara, je klinkt steeds zekerder van jezelf !
Soms kan nr 2 een eye-opener zijn, komen er gevoelens boven die je nog nooit eerder hebt ervaren.
Zeker als je huwelijk al niet geweldig is.
Maar blijf vooral met beide benen op de grond staan, want al die liefde kan ook overweldigen.
Ik was helemaal de kluts kwijt, want ik dacht altijd oud te willen worden met mijn nr 1, en ineens wist ik niets meer zeker.
Twijfelaar4ever, ik hoop dat het me rust geeft om hem weer eens te spreken.
Het voelt nog steeds onwerkelijk, de rust in mijn huwelijk is wel weer terug,maar mijn gevoelsleven is nog niet geheel tot rust gekomen.
Ik weet wel wat ik niet meer wil, en dat is mezelf weer helemaal verliezen, met alle consequenties vandien.
Ik wil gewoon horen hoe hij terug kijkt op alles, een paar antwoorden op vragen.
Weten hoe het hem vergaat.
Ik denk dat er altijd een stil verlangen zal blijven, maar we weten allebei waarom we niet samen verder zijn gegaan.
Ik laat het maar aan het lot over, als het zo moet/mag zijn dan ontmoeten we elkaar vast nog eens.
dinsdag 20 januari 2009 om 08:56
ik snap dat het heel moeilijk blijft MARLA,Het is over tussen jou en je nr2 maar het zal altijd aan je blijven knagen,wat je ook zou besluiten in jou geval.
Bij jou is het topic"2 liefdes "echt toepasselijk, lijkt me heeeeel moeilijk, want wat je ook kiest je verliest er 1.
Je moet er mee leren leven, maar je weet dat je je nooit meer helemaal kan geven aan nr1 omdat je nr2 ook een grote plek in je hart heeft.
Toch maak ik op uit je woorden dat je voelt dat er ooit ruimte zal zijn voor nr2.
Heel veel sterkte, je hebt een keuze gemaakt, probeer daar voor te gaan!
Bij jou is het topic"2 liefdes "echt toepasselijk, lijkt me heeeeel moeilijk, want wat je ook kiest je verliest er 1.
Je moet er mee leren leven, maar je weet dat je je nooit meer helemaal kan geven aan nr1 omdat je nr2 ook een grote plek in je hart heeft.
Toch maak ik op uit je woorden dat je voelt dat er ooit ruimte zal zijn voor nr2.
Heel veel sterkte, je hebt een keuze gemaakt, probeer daar voor te gaan!
dinsdag 20 januari 2009 om 10:33
Marla, jouw verhaal raakt me heel erg. Ik denk dat ik diep in mijn hart denk dat het bij ons ook zo moet gaan. Dat we op een gegeven moment toch een keuze moeten maken voor onze nr 1 en gezinnen.
Alleen de manier waarop het bij jou is gegaan moeten we denk ik zien te voorkomen als is lees hoeveel verdriet dit heeft gegeven voor iedereen.
En toch gaan we maar door en proberen het geheim te houden, wat bij ons minder moeilijk is omdat we elkaars vrienden en familie niet kennen en elkaar ook niet tegen komen in het dagelijks leven.
Als het dan toch een keer uitkomt worden we misschien gedwongen tot een keuze. Ik weet dat we dat kunnen voorkomen door er nu een punt achter te zetten maar ik kan het niet! Ik ben zo ongelooflijk gek op die man.
En van de andere kant hoop ik ook weer heel vaak dat er een moment komt ( als de kids echt groot zijn) dat we samen verder kunnen gaan. Als ik het hier met nr 2 over heb zegt ie dat ie niets liever zou willen maar is net als mij twijfelachtig en schuift een echte beslissing voor zich uit.Wat dat betreft zitten we in hetzelfde schuitje zodat we elkaar ook hierin zo goed begrijpen.
Marla, ik vind het heel knap hoe jullie , en vooral ook jouw nr 1 hier mee omgaan. En die gevoelens, het is allemaal zo herkenbaar.
Katara, jij bent al een beetje op weg om een keuze te maken. Zo te lezen ben jij er toch wel zeker van dat je niet bij je nr 1 wilt blijven.En zover ben ik dus nog niet.Als we in de zomer met z'n allen op vakantie zijn denk ik: dat ga ik toch niet allemaal achter me laten! En ik wil ook zo graag dat mijn kids later terugkijken op een goede jeugd.
Onze relatie is ook wisselend : goede , minder goede en slechte periodes . Ik merk wel dat als ik mijn best doe en nr 2 even kan 'parkeren'in een hoekje van mijn hart het dan thuis wel beter gaat. Maar de echtelijke intimiteiten vind ik wel moeilijk, terwijl ik juist denk dat nr 1 op een gegeven moment daardoor argwaan gaat krijgen.
Zo zitten we allemaal in verschillende fases en kunnen elkaar hierin zo goed herkennen en daarom is dit forum zo heerlijk en darom gaan we inderdaad onze energie niet verspillen aan 'meeuwen die even overvliegen en schijten'.
Alleen de manier waarop het bij jou is gegaan moeten we denk ik zien te voorkomen als is lees hoeveel verdriet dit heeft gegeven voor iedereen.
En toch gaan we maar door en proberen het geheim te houden, wat bij ons minder moeilijk is omdat we elkaars vrienden en familie niet kennen en elkaar ook niet tegen komen in het dagelijks leven.
Als het dan toch een keer uitkomt worden we misschien gedwongen tot een keuze. Ik weet dat we dat kunnen voorkomen door er nu een punt achter te zetten maar ik kan het niet! Ik ben zo ongelooflijk gek op die man.
En van de andere kant hoop ik ook weer heel vaak dat er een moment komt ( als de kids echt groot zijn) dat we samen verder kunnen gaan. Als ik het hier met nr 2 over heb zegt ie dat ie niets liever zou willen maar is net als mij twijfelachtig en schuift een echte beslissing voor zich uit.Wat dat betreft zitten we in hetzelfde schuitje zodat we elkaar ook hierin zo goed begrijpen.
Marla, ik vind het heel knap hoe jullie , en vooral ook jouw nr 1 hier mee omgaan. En die gevoelens, het is allemaal zo herkenbaar.
Katara, jij bent al een beetje op weg om een keuze te maken. Zo te lezen ben jij er toch wel zeker van dat je niet bij je nr 1 wilt blijven.En zover ben ik dus nog niet.Als we in de zomer met z'n allen op vakantie zijn denk ik: dat ga ik toch niet allemaal achter me laten! En ik wil ook zo graag dat mijn kids later terugkijken op een goede jeugd.
Onze relatie is ook wisselend : goede , minder goede en slechte periodes . Ik merk wel dat als ik mijn best doe en nr 2 even kan 'parkeren'in een hoekje van mijn hart het dan thuis wel beter gaat. Maar de echtelijke intimiteiten vind ik wel moeilijk, terwijl ik juist denk dat nr 1 op een gegeven moment daardoor argwaan gaat krijgen.
Zo zitten we allemaal in verschillende fases en kunnen elkaar hierin zo goed herkennen en daarom is dit forum zo heerlijk en darom gaan we inderdaad onze energie niet verspillen aan 'meeuwen die even overvliegen en schijten'.
dinsdag 20 januari 2009 om 18:34
Vrouwtje, een nr 2 heeft altijd invloed. En jij begeeft je op glad ijs. Want als je relatie met je nr 1 haperingen kent, dan zal de aanwezigheid van een nr 2 de moeilijkheden vergroten en jouw wil om daar aan te werken (in plaats van weg te rennen) doen verschrompelen.
Bovendien is het gras aan de andere kant al gauw groener, waardoor je nr 2 nog aantrekkelijker wordt omdat je alleen de leuke kanten ziet. Je nr1 wordt minder aantrekkelijk, want je wordt steeds bevestigd in je negatieve emotie. Dat is precies wat ik nu lees in je posting.
Je vraagt je af of je die communicatiestoornissen je hele leven wil. Op het moment dat je een nr. 2 hebt waarmee alles koek en ei is (is niet zo moeilijk omdat dat je alleen de goede kanten ziet) ben je eerder geneigd om je nr. 1 te verlaten.
Hier is alles rustig. Nr. 2 is wel in beeld maar een stuk minder en gek genoeg maak ik me er ook niet zo druk meer om. Dan maar niet. De laatste stuiptrekking was er blijkbaar één teveel. Het heeft in ieder geval gezorgd voor meer afstand, hoewel ik weet dat hij er op de achtergrond nog steeds is. Laat hem daar maar even blijven.
Bovendien is het gras aan de andere kant al gauw groener, waardoor je nr 2 nog aantrekkelijker wordt omdat je alleen de leuke kanten ziet. Je nr1 wordt minder aantrekkelijk, want je wordt steeds bevestigd in je negatieve emotie. Dat is precies wat ik nu lees in je posting.
Je vraagt je af of je die communicatiestoornissen je hele leven wil. Op het moment dat je een nr. 2 hebt waarmee alles koek en ei is (is niet zo moeilijk omdat dat je alleen de goede kanten ziet) ben je eerder geneigd om je nr. 1 te verlaten.
Hier is alles rustig. Nr. 2 is wel in beeld maar een stuk minder en gek genoeg maak ik me er ook niet zo druk meer om. Dan maar niet. De laatste stuiptrekking was er blijkbaar één teveel. Het heeft in ieder geval gezorgd voor meer afstand, hoewel ik weet dat hij er op de achtergrond nog steeds is. Laat hem daar maar even blijven.
woensdag 21 januari 2009 om 15:53
Katara, wat je schrijft klopt precies.
Wat je ook kiest, je verliest er altijd 1.
En inderdaad, het is heel moeilijk om jezelf weer helemaal te kunnen geven aan nr 1.
Ik voel me ook daar weer schuldig over, want mijn nr 1 verdient na alles wel beter.
Hij weet dat nr 2 altijd een plek heeft in mijn hart en dat dit ook niet overgaat, hij kan er inmiddels redelijk mee leven, geloof ik.
Wij weten inmiddels weer wat de kracht van onze relatie is en voor mezelf weet ik wat de liefde voor mijn nr 2 voor mij betekend heeft, en nog steeds betekend.
Ik ben zoekende naar een vorm van acceptatie, en er rust bij krijgen, en dat lukt soms nog niet altijd.
Daarom hoop ik soms dat nr 2 mij die rust kan geven door iets meer te weten over het vervolg van onze relatie en hoe we er na zoveel jaar in staan.De liefde gaat nooit meer over maar weten dat het goed zo is.........
Maar ja, ik weet niet hoe nr 2 hier in staat, en dat is het lastige, we zouden elkaar niet meer storen uit respect voor elkaar's huwelijk.
En ik besef dat dit niet zonder risico's is, en toch voel ik me enerzijds wel sterker dan voor een tijd terug.
Door de tijd heen, en dat is wel wat ik iedereen wil meegeven, besef je ook wel weer (naast alle verdriet), wat je nog wel hebt.
Dat is nu makkelijker te zien en te voelen dan als je nog midden in je relatie met nr 2 zit.
Dat is ook de reden waarom ik niet voor mijn nr 2 heb durven kiezen.Ik wist het niet meer, en met kinderen haal je niet zomaar van alles over hoop.
Maar de liefde voor die twee mannen is er, zowel voor nr1 als voor nr 2.
Doorelkaargeschud, hoe zit dat met jou?
Want ik heb begrepen uit jou berichten dat jij ook al een hele tijd zonder nr 2 bent, hoe denk jij daar over?
Jij schrijft dat jij je nr 2 ook al jaren niet meer hebt gezien, hoe zou jij het vinden als je nr 2 weer zou ontmoeten?Zou jij dat aandurven en aankunnen?
Ik ben wel benieuwd.
Kneel, ik denk ook dat de meesten gedwongen moet worden tot een keuze.Anders maak je die keuze niet uit jezelf.Verstandelijk is dat te beredeneren maar gevoelsmatig lukt dat meestal niet.
Nr 2 voelt als een cadeautje, alleen het behoort iemand anders toe, en dat besef komt pas in een later stadium.
Alleen zijn de gevolgen bij uitkomst meestal desastreus.
Wat je ook kiest, je verliest er altijd 1.
En inderdaad, het is heel moeilijk om jezelf weer helemaal te kunnen geven aan nr 1.
Ik voel me ook daar weer schuldig over, want mijn nr 1 verdient na alles wel beter.
Hij weet dat nr 2 altijd een plek heeft in mijn hart en dat dit ook niet overgaat, hij kan er inmiddels redelijk mee leven, geloof ik.
Wij weten inmiddels weer wat de kracht van onze relatie is en voor mezelf weet ik wat de liefde voor mijn nr 2 voor mij betekend heeft, en nog steeds betekend.
Ik ben zoekende naar een vorm van acceptatie, en er rust bij krijgen, en dat lukt soms nog niet altijd.
Daarom hoop ik soms dat nr 2 mij die rust kan geven door iets meer te weten over het vervolg van onze relatie en hoe we er na zoveel jaar in staan.De liefde gaat nooit meer over maar weten dat het goed zo is.........
Maar ja, ik weet niet hoe nr 2 hier in staat, en dat is het lastige, we zouden elkaar niet meer storen uit respect voor elkaar's huwelijk.
En ik besef dat dit niet zonder risico's is, en toch voel ik me enerzijds wel sterker dan voor een tijd terug.
Door de tijd heen, en dat is wel wat ik iedereen wil meegeven, besef je ook wel weer (naast alle verdriet), wat je nog wel hebt.
Dat is nu makkelijker te zien en te voelen dan als je nog midden in je relatie met nr 2 zit.
Dat is ook de reden waarom ik niet voor mijn nr 2 heb durven kiezen.Ik wist het niet meer, en met kinderen haal je niet zomaar van alles over hoop.
Maar de liefde voor die twee mannen is er, zowel voor nr1 als voor nr 2.
Doorelkaargeschud, hoe zit dat met jou?
Want ik heb begrepen uit jou berichten dat jij ook al een hele tijd zonder nr 2 bent, hoe denk jij daar over?
Jij schrijft dat jij je nr 2 ook al jaren niet meer hebt gezien, hoe zou jij het vinden als je nr 2 weer zou ontmoeten?Zou jij dat aandurven en aankunnen?
Ik ben wel benieuwd.
Kneel, ik denk ook dat de meesten gedwongen moet worden tot een keuze.Anders maak je die keuze niet uit jezelf.Verstandelijk is dat te beredeneren maar gevoelsmatig lukt dat meestal niet.
Nr 2 voelt als een cadeautje, alleen het behoort iemand anders toe, en dat besef komt pas in een later stadium.
Alleen zijn de gevolgen bij uitkomst meestal desastreus.
