Relaties
alle pijlers
He's a liar! Leugens
zondag 25 januari 2009 om 23:16
Hallo lotgenoten, meelezers, ervaringsdeskundigen Wil graag even m'n verhaal kwijt omdat ik verstrikt geraakt ben in een web van leugens. Ruim een jaar gedate met een man waar ik helemaal stapel op was maar die net uit een lange relatie kwam. Ik dacht dat hij wat tijd nodig had maar wat blijkt, hij komt niet uit een lange relatie, HIJ ZIT NOG IN EEN RELATIE! Ik ben die andere vrouw zonder dat ik het wist. De vreemdganger die tegen zijn vrouw en zijn 'minnares' liegt, tja dat kan dus ook nog, er blijken veel verschillende variaties te zijn. Na mijn roze-wolk periode begon ik steeds meer een onderbuik gevoel te krijgen dat er iets niet klopte, de tijden waarop hij wel of niet af kon spreken, moeilijk te bereiken op zijn mobiel, zakenreizen enz... Hem ermee geconfronteerd en hij blijft ontkennen. Ik ben inmidels zover dat ik uit deze gekkigheid ben gestapt en hem laten weten dat hij niet meer welkom is... Das stap 1... de rest vind ik toch een stuk moeilijker...het blijven puzzelen in m'n hoofd, wat was wel waar en wat niet, moet ik nog dingen uitzoeken? Zijn vriendin op de hoogte stellen? Of laat ik dit aan het leven zelf over? Aan de ene kant voel ik me niet geroepen hier nog iets mee te doen en aan de andere kant vreet het aan me dat hij zo oneerlijk is geweest, me pijn gedaan heeft en er zo mee weg komt. Dat gun ik hem niet! Me in mijn ogen kunnen aankijken en glashard kunnen liegen... auw! Dat geeft een deuk in m'n zelfvertrouwen. Heeft er iemand een soort gelijke ervaring? Hoe ben je daarmee omgegaan? Hoe stop je het malen en puzzelen? Hoe repareer je je zelfvertrouwen? Hoe ga je om met het 'wraak' gevoel? Alle reacties zijn van harte welkom!
zondag 25 januari 2009 om 23:21
Dit zijn dingen die moeten helen. Geef het tijd.
Laat het achter je en stap er overheen, kijk vooruit.
Zijn vriendin op de hoogte brengen, niet doen. Daar rakel je alles alleen maar meer mee op. Het is zijn taak het te vertellen, of niet. Niet jouw zaak. De kans is groot dat alles op jou wordt afgeschoven en jij dus de boosdoener bent.
Laat het achter je en stap er overheen, kijk vooruit.
Zijn vriendin op de hoogte brengen, niet doen. Daar rakel je alles alleen maar meer mee op. Het is zijn taak het te vertellen, of niet. Niet jouw zaak. De kans is groot dat alles op jou wordt afgeschoven en jij dus de boosdoener bent.
zondag 25 januari 2009 om 23:27
zondag 25 januari 2009 om 23:32
Ik vind het heel dubbel, het wel of niet vertellen...aan allebei de kanten is er een punt... Niet dat ik z'n vriendin pijn wil doen, maar hem wel om heel eerlijk te zijn, de frustratie van 2 meiden voor liegen en er gewoon mee weg komen is groot. En aan de andere kant wil ik ook graag geloven dat het niet aan mij is en dat hij zichzelf hierin wel tegen komt...
En ja helen heeft tijd nodig dat is waar... stap 1 is gezet iig... maar alle gevoelens die erbij komen kijken vind ik verdomd lastig!
En ja helen heeft tijd nodig dat is waar... stap 1 is gezet iig... maar alle gevoelens die erbij komen kijken vind ik verdomd lastig!
zondag 25 januari 2009 om 23:37
zondag 25 januari 2009 om 23:44
Nou dat is wat je zegt een mooie 'tussen-oplossing'' 
die neem ik mee in mijn beraad!
Zucht, het liefste wil ik er niet eens meer over na denken, de complete waarheid krijg ik waarschijnlijk nooit!
Dat is het onwaardige van leugens... het puzzelen... alsof het nog uitmaakt... liegen is liegen! En ik wil geen vent die liegt en onbetrouwbaar is, dat is waar het om gaat!
Maar ondertussen neemt m'n denken me weer mee
die neem ik mee in mijn beraad!Zucht, het liefste wil ik er niet eens meer over na denken, de complete waarheid krijg ik waarschijnlijk nooit!
Dat is het onwaardige van leugens... het puzzelen... alsof het nog uitmaakt... liegen is liegen! En ik wil geen vent die liegt en onbetrouwbaar is, dat is waar het om gaat!
Maar ondertussen neemt m'n denken me weer mee
zondag 25 januari 2009 om 23:57
Hoi dissapointed, ik denk dat ik weet wat je nu meemaakt.
Bij mij was het niet eens zozeer dat hij loog wat mij dwarszat (in eerste instantie dacht ik van wel) maar meer het feit dat ik me zo makkelijk om de tuin liet leiden. Om mijn zelfvertrouwen weer terug te krijgen ben ik ook als een bezetene alle keren dat er voor mijn gevoel iets niet klopte, gaan analyseren.
Het duurde even maar uiteindelijk was het een laatste ontmoeting die me verlostte van dat gemaal en gepieker: we spraken over onze gevoelens en hij hintte dat hij het weer wilde proberen. Ik luisterde alleen maar. Ging nergens tegenin. Wat mij opviel was dat hij keer op keer dezelfde trucendoos gebruikte. Wat ik dus eerst vermoedde maar nu bevestigd kreeg. Door op dat moment het zo helder te zien, kon ik het makkelijker loslaten. Ik tuinde er al die tijd met open ogen in. Nu kon ik er bewust voor kiezen om me niet te laten leiden door mijn fantasie dat hij De Ware voor mij was en dat we lang en gelukkig zouden leven. Maar door gezond verstand: dit is geen sprookje maar een nachtmerrie als je hier nog langer in blijft.
Want uiteindelijk begreep ik na een aantal jaren dat ik niet boos was op hem maar op mezelf. Dat ik de signalen (bewust?) heb genegeerd en er alles aan deed om de relatie te laten slagen. Eigen stomme dikke schuld. En dat is vaak moeilijker te verteren dan een ander de schuld geven.
Bij mij was het niet eens zozeer dat hij loog wat mij dwarszat (in eerste instantie dacht ik van wel) maar meer het feit dat ik me zo makkelijk om de tuin liet leiden. Om mijn zelfvertrouwen weer terug te krijgen ben ik ook als een bezetene alle keren dat er voor mijn gevoel iets niet klopte, gaan analyseren.
Het duurde even maar uiteindelijk was het een laatste ontmoeting die me verlostte van dat gemaal en gepieker: we spraken over onze gevoelens en hij hintte dat hij het weer wilde proberen. Ik luisterde alleen maar. Ging nergens tegenin. Wat mij opviel was dat hij keer op keer dezelfde trucendoos gebruikte. Wat ik dus eerst vermoedde maar nu bevestigd kreeg. Door op dat moment het zo helder te zien, kon ik het makkelijker loslaten. Ik tuinde er al die tijd met open ogen in. Nu kon ik er bewust voor kiezen om me niet te laten leiden door mijn fantasie dat hij De Ware voor mij was en dat we lang en gelukkig zouden leven. Maar door gezond verstand: dit is geen sprookje maar een nachtmerrie als je hier nog langer in blijft.
Want uiteindelijk begreep ik na een aantal jaren dat ik niet boos was op hem maar op mezelf. Dat ik de signalen (bewust?) heb genegeerd en er alles aan deed om de relatie te laten slagen. Eigen stomme dikke schuld. En dat is vaak moeilijker te verteren dan een ander de schuld geven.
maandag 26 januari 2009 om 00:00
ja pink11, inituitie zegt vaak heel veel, wat knap dat je het gestopt bent toen je gevoel je zei dat het niet klopte.
En wat een bevestiging achteraf!
In het begin heb ik echt niks door gehad, ik was zo verliefd en zijn 'troef'' ik-kom-net-uit-lange-realtie werkte ook goed natuurlijk, waardoor ik het begreep dat het rustig aan moest en niet dagelijks contact...
Achteraf had ik sterk genoeg moeten zijn om te zeggen kom maar terug als je er wel klaar voor bent...
Na veel gevoelens waarop ik m'n vinger idd niet kon leggen en na gesprekken met vriendinnen ben ik eens wat meer ónderzoek gaan doen, ben ik hem vragen gaan stellen....
Maar dat is nu een paar weken geleden...dus het heeft ruim een jaar geduurd!
En wat een bevestiging achteraf!
In het begin heb ik echt niks door gehad, ik was zo verliefd en zijn 'troef'' ik-kom-net-uit-lange-realtie werkte ook goed natuurlijk, waardoor ik het begreep dat het rustig aan moest en niet dagelijks contact...
Achteraf had ik sterk genoeg moeten zijn om te zeggen kom maar terug als je er wel klaar voor bent...
Na veel gevoelens waarop ik m'n vinger idd niet kon leggen en na gesprekken met vriendinnen ben ik eens wat meer ónderzoek gaan doen, ben ik hem vragen gaan stellen....
Maar dat is nu een paar weken geleden...dus het heeft ruim een jaar geduurd!
maandag 26 januari 2009 om 00:01
Ik lees mijn stukje terug en realiseer me dat de laatste alinea verkeerd opgevat kan worden. Ik bedoel dus niet dat je zelfkastijding moet gaan doen
Door eerst de 'schuld' bij mezelf neer te leggen en te zien waar ik zo nodig me wilde blijven vastklampen (dat sprookjesgevoel) kon ik de verantwoordelijkheid nemen. Een ander kun je niet verandernen en je kunt hoogstens een gesprek aangaan en je gevoelens uiten als je denkt dat het jou helpt om verder te komen (heb ik indertijd ook gedaan) maar hem een rol toebedelen in het oplossen van jouw gemaal, dat gaat je niet helpen. Eerder dat je de verantwoordelijkheid uit handen geeft en zo blijft malen en piekeren.
(f)
Door eerst de 'schuld' bij mezelf neer te leggen en te zien waar ik zo nodig me wilde blijven vastklampen (dat sprookjesgevoel) kon ik de verantwoordelijkheid nemen. Een ander kun je niet verandernen en je kunt hoogstens een gesprek aangaan en je gevoelens uiten als je denkt dat het jou helpt om verder te komen (heb ik indertijd ook gedaan) maar hem een rol toebedelen in het oplossen van jouw gemaal, dat gaat je niet helpen. Eerder dat je de verantwoordelijkheid uit handen geeft en zo blijft malen en piekeren.
(f)
maandag 26 januari 2009 om 00:05
Sensy12, wat herkenbaar...ik ben idd ook boos op mezelf... heb mezelf in de steek gelaten door niet goed te luisteren naar mijn gevoel maar naar wat ik zo graag wilde geloven.
Dat ik het gestopt ben geeft me wel weer wat eigenwaarde terug, ik kan dus ook kiezen, kiezen om er niet meer aan mee te doen!
Het is nog heel recent allemaal dus op het moment lopen er veel gevoelens door elkaar!
Erg fijn het hier kwijt te kunnen!
Dat ik het gestopt ben geeft me wel weer wat eigenwaarde terug, ik kan dus ook kiezen, kiezen om er niet meer aan mee te doen!
Het is nog heel recent allemaal dus op het moment lopen er veel gevoelens door elkaar!
Erg fijn het hier kwijt te kunnen!
maandag 26 januari 2009 om 00:06
maandag 26 januari 2009 om 00:33
dissapointed, natuurlijk lopen er veel gevoelens door elkaar. Erg cliche maar geef het tijd. Ik heb er lang over gedaan om alles een plek te kunnen geven en weer door te kunnen gaan. Omdat ik te snel van die gevoelens af wilde, struikelde ik over mijn eigen benen
Eens met Davino: petje af dat je de relatie hebt beeindigd!
Eens met Davino: petje af dat je de relatie hebt beeindigd!
maandag 26 januari 2009 om 02:26
Dissapointed, wat goed van je! Je hebt voor jezelf gekozen ipv in een droom te blijven hangen!
Ik zou lekker tijd nemen om te beslissen of je zijn vriendin in gaat lichten.
Na het verbreken van een relatie heb ik veel vragen. Als ik die opschrijf en ze na een maand (of 2) weer lees, kan ik de meesten zelf beantwoorden, omdat je dan een objectiever beeld hebt.
Laat het allemaal even lekker bezinken voor je beslissingen gaat nemen!
Ik zou lekker tijd nemen om te beslissen of je zijn vriendin in gaat lichten.
Na het verbreken van een relatie heb ik veel vragen. Als ik die opschrijf en ze na een maand (of 2) weer lees, kan ik de meesten zelf beantwoorden, omdat je dan een objectiever beeld hebt.
Laat het allemaal even lekker bezinken voor je beslissingen gaat nemen!
maandag 26 januari 2009 om 07:15
Ik heb hetzelfde meegemaakt. Gelukkig duurde de relatie bij mij maar 3 maanden toen zijn vriendin, waarmee hij al 5 jaar een relatie had, mij belde om te zeggen dat ze achter onze relatie was gekomen. Hij had een hersenvliesontsteking gekregen en lag in coma in het ziekenhuis. Zij heeft toen zijn telefoon gebruikt om mensen te bellen en zag de sms-jes die over en weer waren gestuurd.
Ik was eigenlijk niet eens echt in shock. Ook ik voelde aan dat er iets niet klopte maar omdat ik in mijn relatie daarvoor was bedrogen dacht ik dat ik gewoon paranoia reageerde.
Ik heb de vriendin nog ontmoet. Dat wilde ze graag. Leuke meid, ik was gewoon pissig op hem dat hij zo'n leuke meid belazerde. En bovendien was mijn vertrouwen in mezelf en de manmens weer volledig naar het nulpunt gedaald.
Zowel zijn "lange" vriendin en ik hebben de relatie uiteraard verbroken. Hij is me nog wel een keer komen opzoeken toen hij eenmaal opgekrabbeld was van zijn hersenvliesontsteking. Toen ik hem zag snapte ik niet eens meer waarom hij nou zo leuk was. Maar de meeting was wel een goed plan, want vanaf dat moment kon ik dat hoofdstuk weer afsluiten en me lekker gaan bezig houden met de toekomst in plaats van met het verleden.
Sterkte meid (f)
Ik was eigenlijk niet eens echt in shock. Ook ik voelde aan dat er iets niet klopte maar omdat ik in mijn relatie daarvoor was bedrogen dacht ik dat ik gewoon paranoia reageerde.
Ik heb de vriendin nog ontmoet. Dat wilde ze graag. Leuke meid, ik was gewoon pissig op hem dat hij zo'n leuke meid belazerde. En bovendien was mijn vertrouwen in mezelf en de manmens weer volledig naar het nulpunt gedaald.
Zowel zijn "lange" vriendin en ik hebben de relatie uiteraard verbroken. Hij is me nog wel een keer komen opzoeken toen hij eenmaal opgekrabbeld was van zijn hersenvliesontsteking. Toen ik hem zag snapte ik niet eens meer waarom hij nou zo leuk was. Maar de meeting was wel een goed plan, want vanaf dat moment kon ik dat hoofdstuk weer afsluiten en me lekker gaan bezig houden met de toekomst in plaats van met het verleden.
Sterkte meid (f)
maandag 26 januari 2009 om 08:38
Pop1980...Ja dat is een mooie, LET IT BE! THERE WILL BE AN ANSWER!
Chardonnay, wat ''fijn'' dat jullie er allebei achter zijn gekomen en allebei met hem gestopt zijn. En dat je later denkt wat heb ik ooit in jou gezien.
Ik herken het wel wat je zegt, je voelt wel iets maar denkt in eerste instantie dat je paranoia reageerd.
Ik ben ook trots dat ik ermee gekapt ben, maar zeer gefrustreerd dat hij er zo makkelijk mee weg komt en ook geen ene moeite doet om iets aan me uit te leggen.
Chardonnay, wat ''fijn'' dat jullie er allebei achter zijn gekomen en allebei met hem gestopt zijn. En dat je later denkt wat heb ik ooit in jou gezien.
Ik herken het wel wat je zegt, je voelt wel iets maar denkt in eerste instantie dat je paranoia reageerd.
Ik ben ook trots dat ik ermee gekapt ben, maar zeer gefrustreerd dat hij er zo makkelijk mee weg komt en ook geen ene moeite doet om iets aan me uit te leggen.
maandag 26 januari 2009 om 20:40
Biekkie wat een lastige situatie! Maar.........soms is blijven vele malen moeilijker dan weggaan.
Dissapointed, komt hij er zo makkelijk mee weg? Als je je eens even inleeft in zijn leven, dan heeft hij helemaal niet zo'n fijn leventje. Een leven waarin je altijd op je hoede moet zijn, je nooit eens tevreden bent. Je altijd met een wirwar van gedachters en plannen zit.
Jij bent eruit gestapt, likt nu je wonden, maar hebt een rechte rug. Jouw tijd komt nog wel. Hij zal altijd zoekende blijven.
Dissapointed, komt hij er zo makkelijk mee weg? Als je je eens even inleeft in zijn leven, dan heeft hij helemaal niet zo'n fijn leventje. Een leven waarin je altijd op je hoede moet zijn, je nooit eens tevreden bent. Je altijd met een wirwar van gedachters en plannen zit.
Jij bent eruit gestapt, likt nu je wonden, maar hebt een rechte rug. Jouw tijd komt nog wel. Hij zal altijd zoekende blijven.
maandag 26 januari 2009 om 21:00
Ja daar zeg je wat pom, komt hij er zo makkelijk mee weg? idd zo'n fijn leventje heb je dan niet...
Het is gewoon pure frustratie van mij waardoor ik denk hij komt er makkelijk mee weg! Hoop dat ik hem straks helemaal uit m'n systeem heb en dat ik stop met vragen stellen aan mezelf waar ik nooit antwoord op krijg.
Het is gewoon pure frustratie van mij waardoor ik denk hij komt er makkelijk mee weg! Hoop dat ik hem straks helemaal uit m'n systeem heb en dat ik stop met vragen stellen aan mezelf waar ik nooit antwoord op krijg.
