Relaties
alle pijlers
Leven in twee werelden
woensdag 28 januari 2009 om 14:05
Pas geleden realiseerde ik me dit. Eigenlijk leef ik gewoon in twee werelden. Dát is wat me bakken energie en tranen kost en het meest bizarre is: ik doe het mezelf aan.
Blijkbaar lukt het me dus niet om mezelf ruimte en lucht te geven of om knopen te hakken. Zelfs na bijna een jaar lukt dat nog steeds niet! Het schaamtegevoel hierover wordt steeds groter..
Mijn ene wereld is die waarin ik werk, mijn vrienden zie, in mijn eentje bij mijn familie ga eten en met al deze mensen feestdagen en verjaardagen vier.
Mijn andere wereld is die met hem. Diegene die ik een jaar geleden leerde kennen en met wie ik een intiem contact kreeg. Een contact dat in mijn ogen in eerste instantie niet verder zou gaan dan dat, omdat ik al allerlei beren op de weg zag (vooral de weinige maatschappelijke ontwikkeling/diepgang die ik in hem vond), maar toch begon ik meer voor hem te voelen. We zagen elkaar regelmatig en zijn zelfs een paar keer samen naar het buitenland gegaan.
Ik heb meerdere keren op het punt gestaan de knoop door te hakken door het contact met hem te verbreken, maar ik blijk te zwak te zijn om die stap te kunnen zetten. En hij, hij misschien ook, want hij wil me nog altijd zien.
Ik voel me heerlijk samen met hem, maar totaal ongemakkelijker zodra er andere mensen bij zijn. Hij vindt weinig aansluiting bij anderen/gespreksonderwerpen en dat geeft mij een genant gevoel
.
Om die reden zijn die twee werelden waarschijnlijk ontstaan. Ik kan hem niet loslaten, maar voor mijn gevoel ook niet betrekken in mijn sociale leven. Het doet veel pijn. Niet alleen dat het zo gaat, maar ook dat ik het zo voel. Ik zou graag anders willen. Soms zou ik zelfs willen dat hij net íets anders was. Dat hij wat meer moeite deed voor de dingen die ik belangrijk vind. Maar tegelijkertijd schrik ik ook weer van die gedachte, want ik vind het een botte gedachte.
Ik heb het vaak met hem besproken, hoe ik dingen voel en probeer daar heel eerlijk en open in te zijn. Ik kwets hem ermee en dat pijnigt mij ook, maar ik weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.
Soms vraag ik me af of ons contact ooit zal eindigen. De situatie is compleet ingewikkeld en niet heel gezond op deze manier (ik zou immers graag mijn partner in mijn héle leven willen betrekken) en ik sta ervan te kijken dat het al zo lang voort kan duren zoals het nu gaat.
Ik kan me voorstellen dat mijn verhaal een ontzettend egoistische indruk kan geven van mijzelf, en zo voel ik het zelf eigenlijk ook weleens. Ik voel me schuldig, ik schaam me, ik weet niet hoe ik hieruit moet komen. Ik ben er zó verdrietig van.
Ik hoop op reacties die mij misschien kunnen helpen in dit proces en lees graag alle mensen die hier iets over willen zeggen.
Dank je wel.
Blijkbaar lukt het me dus niet om mezelf ruimte en lucht te geven of om knopen te hakken. Zelfs na bijna een jaar lukt dat nog steeds niet! Het schaamtegevoel hierover wordt steeds groter..
Mijn ene wereld is die waarin ik werk, mijn vrienden zie, in mijn eentje bij mijn familie ga eten en met al deze mensen feestdagen en verjaardagen vier.
Mijn andere wereld is die met hem. Diegene die ik een jaar geleden leerde kennen en met wie ik een intiem contact kreeg. Een contact dat in mijn ogen in eerste instantie niet verder zou gaan dan dat, omdat ik al allerlei beren op de weg zag (vooral de weinige maatschappelijke ontwikkeling/diepgang die ik in hem vond), maar toch begon ik meer voor hem te voelen. We zagen elkaar regelmatig en zijn zelfs een paar keer samen naar het buitenland gegaan.
Ik heb meerdere keren op het punt gestaan de knoop door te hakken door het contact met hem te verbreken, maar ik blijk te zwak te zijn om die stap te kunnen zetten. En hij, hij misschien ook, want hij wil me nog altijd zien.
Ik voel me heerlijk samen met hem, maar totaal ongemakkelijker zodra er andere mensen bij zijn. Hij vindt weinig aansluiting bij anderen/gespreksonderwerpen en dat geeft mij een genant gevoel
.
Om die reden zijn die twee werelden waarschijnlijk ontstaan. Ik kan hem niet loslaten, maar voor mijn gevoel ook niet betrekken in mijn sociale leven. Het doet veel pijn. Niet alleen dat het zo gaat, maar ook dat ik het zo voel. Ik zou graag anders willen. Soms zou ik zelfs willen dat hij net íets anders was. Dat hij wat meer moeite deed voor de dingen die ik belangrijk vind. Maar tegelijkertijd schrik ik ook weer van die gedachte, want ik vind het een botte gedachte.
Ik heb het vaak met hem besproken, hoe ik dingen voel en probeer daar heel eerlijk en open in te zijn. Ik kwets hem ermee en dat pijnigt mij ook, maar ik weet niet hoe ik het anders zou moeten doen.
Soms vraag ik me af of ons contact ooit zal eindigen. De situatie is compleet ingewikkeld en niet heel gezond op deze manier (ik zou immers graag mijn partner in mijn héle leven willen betrekken) en ik sta ervan te kijken dat het al zo lang voort kan duren zoals het nu gaat.
Ik kan me voorstellen dat mijn verhaal een ontzettend egoistische indruk kan geven van mijzelf, en zo voel ik het zelf eigenlijk ook weleens. Ik voel me schuldig, ik schaam me, ik weet niet hoe ik hieruit moet komen. Ik ben er zó verdrietig van.
Ik hoop op reacties die mij misschien kunnen helpen in dit proces en lees graag alle mensen die hier iets over willen zeggen.
Dank je wel.
woensdag 28 januari 2009 om 14:14
woensdag 28 januari 2009 om 14:16
Hak voor jezelf een knoop door. Of hij wordt een volledige partner, die je ook in je sociale leven betrekt, of julie blijven een soort van v+ waarin je accepteert dat wat jullie hebben geen volwaardige relatie is, nooit zal worden en waarbij je ook ruimte maakt om verder op zoek te gaan naar een echte partner.
Zoalng je maar duidelijk naar jezelf bent en naar elkaar over waar je staat en hoe je de relatie invult, creeer je ook ruimte voor jezelf om niet in twee werelden te leven, of zonder dat het raar aanvoelt.
Zoalng je maar duidelijk naar jezelf bent en naar elkaar over waar je staat en hoe je de relatie invult, creeer je ook ruimte voor jezelf om niet in twee werelden te leven, of zonder dat het raar aanvoelt.
woensdag 28 januari 2009 om 14:17
Ik heb alle topics gelezen die je geopend hebt over deze man en ik herken er veel in. Ik heb ook een tijdje (twee maanden, dus korter dan jij) lol, en sex en liefde gehad met een leuke man. Hij wilde graag met mij verder, maar diep in mijn hart wist ik dat het niet ging werken.
Hij had weinig gevoel voor humor, was lager geschoold dan ik, jonger, had nooit een langdurige relatie gehad... maar wat wás ik verliefd. En de sex was fantastisch! Maar zou ik hem OOIT meenemen naar mijn ouders? Nee! Ik was op zoek naar een relatie. Een liefde waar ik echt mee vooruit kon, en dat was hij op dat moment niet.
Dus ik heb het afgekapt. En ik als ik het zo lees lijkt me dat voor jou ook verstandig.
Hij had weinig gevoel voor humor, was lager geschoold dan ik, jonger, had nooit een langdurige relatie gehad... maar wat wás ik verliefd. En de sex was fantastisch! Maar zou ik hem OOIT meenemen naar mijn ouders? Nee! Ik was op zoek naar een relatie. Een liefde waar ik echt mee vooruit kon, en dat was hij op dat moment niet.
Dus ik heb het afgekapt. En ik als ik het zo lees lijkt me dat voor jou ook verstandig.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
woensdag 28 januari 2009 om 14:24
Dit speelt al zolang! En je hebt hier al eerder een topic over geopend. Ik ben bang dat je, en ook al wil je het nog zo graag, je hier nooit overheen zal kunnen zetten. En ik denk dat het dan eerlijk voor jezelf en voor hem is om hier een punt achter te zetten...Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk..
Perfectionisme is niet perfect...
woensdag 28 januari 2009 om 14:34
Het speelt natuurlijk al een hele tijd ja en dat maakt dat het ook mij veel energie kost.
Ik heb hem wel degelijk aan familie en vrienden voorgesteld, maar het bij een paar keer gelaten. Ik twijfelde zo en vond het daarom niet passen om dan wel samen bij familie e.d aan te komen. Dat zou het alleen maar ongemakkelijker maken dacht ik, en nog steeds voel ik dat zo.
Ik ken zijn familie en vrienden ook, maar dat gaat op dezelfde wijze als ik hem betrek in mijn leven. Het stagneert ergens natuurlijk, wat ik ook begrijp, want daar ben ik de oorzaak van. Ik geef niet alles.
Ik heb hem wel degelijk aan familie en vrienden voorgesteld, maar het bij een paar keer gelaten. Ik twijfelde zo en vond het daarom niet passen om dan wel samen bij familie e.d aan te komen. Dat zou het alleen maar ongemakkelijker maken dacht ik, en nog steeds voel ik dat zo.
Ik ken zijn familie en vrienden ook, maar dat gaat op dezelfde wijze als ik hem betrek in mijn leven. Het stagneert ergens natuurlijk, wat ik ook begrijp, want daar ben ik de oorzaak van. Ik geef niet alles.
woensdag 28 januari 2009 om 14:41
Of het egoïstisch is weet ik niet; heel oppervlakkig vind ik je wel overkomen.
Niet je vrienden en familie hoeven 's ochtends wakker te worden naast deze man maar jij. De vraag is of jij dat wil.
Ik vind het ook totaal niet zielig voor jou maar voor de man; die waarschijnlijk veel om jou geeft en die jij afwijst vanwege uiterlijk vertoon. Probeer het eens; gewoon hem mee nemen (en niet 1x maar meer dan eens) en zie hoe het gaat. Wanneer mensen het gevoel hebben dat jullie samen gelukkig zijn zal de weerstand vermoedelijk wel verdwijnen (tenminste zo is het voor mij wel gegaan)
Wanneer je hem echt niet in jou leven wil zal je toch hem los moeten laten; niet vanwege jouw wereldjes maar om hem de kans te geven iemand te vinden die hem wel accepteerd zoals hij is.
Niet je vrienden en familie hoeven 's ochtends wakker te worden naast deze man maar jij. De vraag is of jij dat wil.
Ik vind het ook totaal niet zielig voor jou maar voor de man; die waarschijnlijk veel om jou geeft en die jij afwijst vanwege uiterlijk vertoon. Probeer het eens; gewoon hem mee nemen (en niet 1x maar meer dan eens) en zie hoe het gaat. Wanneer mensen het gevoel hebben dat jullie samen gelukkig zijn zal de weerstand vermoedelijk wel verdwijnen (tenminste zo is het voor mij wel gegaan)
Wanneer je hem echt niet in jou leven wil zal je toch hem los moeten laten; niet vanwege jouw wereldjes maar om hem de kans te geven iemand te vinden die hem wel accepteerd zoals hij is.
woensdag 28 januari 2009 om 14:47
Mijn familie en vrienden vinden hem leuk, lief voor me vooral, maar zien en snappen mijn twijfels wel. Wat mij direct dus nóg meer doet twijfelen.
Je mag me oppervlakkig over vinden komen Gigaluilak, maar ik vind dat niet leuk om te horen eigenlijk, want ik weet dat ik zo niet ben en dat ik juist heel zuiver probeer te zijn. Ik zou het oppervlakkig vinden als ik opzettelijk misbruik zou maken van de situatie ten koste van zijn gevoel. En daar direct op inhakend: hij is volwassen en mag zijn keuzes maken. Hij kiest ervoor te blijven genieten van de momenten dat we samen zijn en weet dat ik worstel. Ik vraag me dan ook af waarom je alle verantwoordelijkheid bij mj legt?
Je mag me oppervlakkig over vinden komen Gigaluilak, maar ik vind dat niet leuk om te horen eigenlijk, want ik weet dat ik zo niet ben en dat ik juist heel zuiver probeer te zijn. Ik zou het oppervlakkig vinden als ik opzettelijk misbruik zou maken van de situatie ten koste van zijn gevoel. En daar direct op inhakend: hij is volwassen en mag zijn keuzes maken. Hij kiest ervoor te blijven genieten van de momenten dat we samen zijn en weet dat ik worstel. Ik vraag me dan ook af waarom je alle verantwoordelijkheid bij mj legt?
woensdag 28 januari 2009 om 14:59
Zij snappen jouw twijfels maar zij kunnen die twijfels niet wegnemen ook omdat zij niet de kans krijgen om hem echt beter te leren kennen. Misschien als ze hem vaker zagen, weten hoe hij is, weten dat het goed tussen jullie zit hun twijfels ook wel zouden veranderen. Maar ja, dat kan natuurlijk niet voor jouw twijfels veranderen.
Wat houd je eigenlijk tegen om het met hem te verbreken? Houd je van hem?
Wat houd je eigenlijk tegen om het met hem te verbreken? Houd je van hem?
Perfectionisme is niet perfect...
woensdag 28 januari 2009 om 15:02
woensdag 28 januari 2009 om 15:07
Ik zou mijn respect voor een man verliezen die bij mij blijft onder de omstandigheden die voor jou gelden. Je kijkt feitelijk op hem neer en door hem niet in je sociale leven te integreren lijkt me dat ie dat toch wel moet voelen. Een man moet wel karakter hebben en dat zou ie m.i. tonen door jou voor de keus te stellen hem ofwel te accepteren in jouw leven, ofwel er 'n punt achter te zetten.
woensdag 28 januari 2009 om 15:07
Het ligt volledig aan mij, dat is duidelijk: ik had een bepaald plaatje in gedachten en zwart-wit gezegd klopt dat plaatje niet binnen de relatie met hem. Ik raak er onzeker van en vraag me af of 'dit het dan is'. Ik vind veel bij hem wat ik bij expartners niet vond. Maar ik mis dus ook dingen.
Goede vraag wat mij tegenhoudt die knoop niet te hakken: ik hou véél van hem. Misschien ook wel de angst om te breken met iets wat eigenlijk heel goed voelt. Het voelt heel dubbel.
Je hebt ook gelijk Yathibiyya, ik geef anderen ook weinig kans nu om hem te leren kennen, omdat ik mijn afspraken vaak alleen met hem plan.
Bang om alleen te zijn ben ik niet, ik ben jaren alleen geweest en ik weet dat me dat ook prima bevalt.
Goede vraag wat mij tegenhoudt die knoop niet te hakken: ik hou véél van hem. Misschien ook wel de angst om te breken met iets wat eigenlijk heel goed voelt. Het voelt heel dubbel.
Je hebt ook gelijk Yathibiyya, ik geef anderen ook weinig kans nu om hem te leren kennen, omdat ik mijn afspraken vaak alleen met hem plan.
Bang om alleen te zijn ben ik niet, ik ben jaren alleen geweest en ik weet dat me dat ook prima bevalt.
woensdag 28 januari 2009 om 15:10
woensdag 28 januari 2009 om 15:17
quote:Lynn1 schreef op 28 januari 2009 @ 15:10:
Daar heb je ook een punt mee elninjoo. Dat doet hij dus niet. Hij laat zijn ontevredenheid blijken, vertelt me hoe hij het ziet en dat 'ik moeilijk doe', maar accepteert het. Hij hangt niet aan me, gaat ook meer zijn eigen weg nu en de kans dat hij een ander ontmoet is er.
En met dat laatste geef je dus de hele beslissing uit handen, terwijl je in je openingsbericht het idee geeft dat je graag zelf beslist of je graag met deze man samen wilt blijven.
Je schrijft dat het plaatje dat je had niet blijkt te kloppen. Is dat zo heel erg? Kun je het plaatje niet aanpassen? Je sociale kring lijkt - voorzover ik lees - goed op hem te reageren. Jij lijkt de enige te zijn die er moeite mee heeft.
Daar heb je ook een punt mee elninjoo. Dat doet hij dus niet. Hij laat zijn ontevredenheid blijken, vertelt me hoe hij het ziet en dat 'ik moeilijk doe', maar accepteert het. Hij hangt niet aan me, gaat ook meer zijn eigen weg nu en de kans dat hij een ander ontmoet is er.
En met dat laatste geef je dus de hele beslissing uit handen, terwijl je in je openingsbericht het idee geeft dat je graag zelf beslist of je graag met deze man samen wilt blijven.
Je schrijft dat het plaatje dat je had niet blijkt te kloppen. Is dat zo heel erg? Kun je het plaatje niet aanpassen? Je sociale kring lijkt - voorzover ik lees - goed op hem te reageren. Jij lijkt de enige te zijn die er moeite mee heeft.
woensdag 28 januari 2009 om 15:21
quote:Omen schreef op 28 januari 2009 @ 15:17:
[...]
En met dat laatste geef je dus de hele beslissing uit handen, terwijl je in je openingsbericht het idee geeft dat je graag zelf beslist of je graag met deze man samen wilt blijven.
Je schrijft dat het plaatje dat je had niet blijkt te kloppen. Is dat zo heel erg? Kun je het plaatje niet aanpassen? Je sociale kring lijkt - voorzover ik lees - goed op hem te reageren. Jij lijkt de enige te zijn die er moeite mee heeft.
Met wat ik daar als laatste schreef bedoel ik te zeggen dat het niet mijn bedoeling is hem aan het lijntje te houden ofzo. Hij weet dat ik twijfel en ik kan dan zelfs begrijpen dat hij ook eens verder zal kijken dan zijn neus lang is. Maar dat lijkt op dit moment niet echt aan de orde.
En ja, ik ben diegene die er moeite mee heeft en als dat er al is, dan lukt het me slecht om hem dan te betrekken in alles wat ik doe en de mensen die ik zie. Oneerlijk misschien.
Pff. Nu ik het er weer over heb raak ik echt weer compleet in de war. Als ik mezelf dan ook lees denk ik: waar the hell ben ik mee bezig. Echt blij word ik er niet van
[...]
En met dat laatste geef je dus de hele beslissing uit handen, terwijl je in je openingsbericht het idee geeft dat je graag zelf beslist of je graag met deze man samen wilt blijven.
Je schrijft dat het plaatje dat je had niet blijkt te kloppen. Is dat zo heel erg? Kun je het plaatje niet aanpassen? Je sociale kring lijkt - voorzover ik lees - goed op hem te reageren. Jij lijkt de enige te zijn die er moeite mee heeft.
Met wat ik daar als laatste schreef bedoel ik te zeggen dat het niet mijn bedoeling is hem aan het lijntje te houden ofzo. Hij weet dat ik twijfel en ik kan dan zelfs begrijpen dat hij ook eens verder zal kijken dan zijn neus lang is. Maar dat lijkt op dit moment niet echt aan de orde.
En ja, ik ben diegene die er moeite mee heeft en als dat er al is, dan lukt het me slecht om hem dan te betrekken in alles wat ik doe en de mensen die ik zie. Oneerlijk misschien.
Pff. Nu ik het er weer over heb raak ik echt weer compleet in de war. Als ik mezelf dan ook lees denk ik: waar the hell ben ik mee bezig. Echt blij word ik er niet van
woensdag 28 januari 2009 om 15:23
quote:Lynn1 schreef op 28 januari 2009 @ 15:18:
Dat is ook een goede Helenita.
Je noemt al een issue: hij wil graag jong vader worden en ik, ik zit eigenlijk helemaal niet op kinderen te wachten. Ook zoiets ...Da's dan buiten de rest van de problemen een extra dealbreaker. Daar valt geen compromis over te sluiten, dus beter kappen met deze man. Zowel in zijn als in jouw belang.
Dat is ook een goede Helenita.
Je noemt al een issue: hij wil graag jong vader worden en ik, ik zit eigenlijk helemaal niet op kinderen te wachten. Ook zoiets ...Da's dan buiten de rest van de problemen een extra dealbreaker. Daar valt geen compromis over te sluiten, dus beter kappen met deze man. Zowel in zijn als in jouw belang.
woensdag 28 januari 2009 om 15:34
Kortweg komt het er dus op neer dat je wel heden, maar geen toekomst samen met deze man ziet?
Als je het op zijn beloop laat, komt de beslissing dan vanzelf. Hij kan iemand tegenkomen bij wie hij meer aansluiting vindt dan met jou, of dat gebeurt jou.
Ik lees uit jouw schrijven dat je dat 'op zijn beloop laten' nu juist gewetenswroeging oplevert. Maar het is kiezen of delen. Of je kiest niet, laat het op zijn beloop en laat het los verder. Of je neemt een besluit, draagt de consequenties en je laat het los.
Als je het op zijn beloop laat, komt de beslissing dan vanzelf. Hij kan iemand tegenkomen bij wie hij meer aansluiting vindt dan met jou, of dat gebeurt jou.
Ik lees uit jouw schrijven dat je dat 'op zijn beloop laten' nu juist gewetenswroeging oplevert. Maar het is kiezen of delen. Of je kiest niet, laat het op zijn beloop en laat het los verder. Of je neemt een besluit, draagt de consequenties en je laat het los.
woensdag 28 januari 2009 om 15:41
Lynn1 ik herken dat wel. Heb er ook mee te maken gehad en hoe gek ik ook op hem was het ging niet. Het verschil was té groot. Hij kon niet schrijven/lezen, weinig scholing, in mijn ogen vaak domme opvattingen, jongen van de straat: snel ruzie, houding/gedrag anders, ik eigen huis goede baan en auto hij niets van dat alles etc. Het ging niet hoe we onszelf ook probeerden aan te passen want we waren stapel op elkaar. Hij keek ook tegen me op en dat hoefde hij niet voor mij, maar ongemerkt gebeurde dat. Liefde is niet alleen maar liefde het gaat ook om samen kunnen leven. Wij konden met elkaar genieten, maar leven: nee. Mijn huidige vriend komt ook uit een andere omgeving en zo en is ook niet supergeleerd, maar is wel werelds en weet overal over mee te praten dat scheelt veel en gaat wel goed samen met mij. Lynn1 ik herken ook dat langdradige gedrag van je. Had ik ook. Ik wilde hem wel en toch niet. Dat kan niet! Het is wel of niet. Wil je hem wel dan kies je voor hem zoals hij is en dan niet zeuren als het niet bij jou wereld past. Die wereld moet samen met zijn wereld 1 wereld worden.
voer eendjes geen oorlog!
woensdag 28 januari 2009 om 15:45
Als je zoveel van hem houdt zoals je beweert waarom schaam je jezelf dan voor hem?
Doe het jezelf maar vooral hem niet aan en hak die knoop door hoe moeilijk het ook is...
Of betrek hem meer bij je "2e wereld" en maak het één wereld.
Doe het jezelf maar vooral hem niet aan en hak die knoop door hoe moeilijk het ook is...
Of betrek hem meer bij je "2e wereld" en maak het één wereld.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
