Consuminderaars, knieperds en mustachians - deel 6

quote:_Marana_ schreef op 13 april 2017 @ 09:40:

Toch vind ik het wel zorgelijk dat 2,5 miljoen huishoudens in Nederland blijkbaar geen 2-5,5 duizend euro spaargeld heeft. Ik zou echt niet prettig leven dan.

Nee, ik ook niet. Maar het is wel volkomen begrijpelijk in het licht van de boodschappen die we, van de financiële sector én overheden, krijgen. Lenen en uitgeven wordt door beide gestimuleerd, sparen wordt extra belast. Niet alleen in de vorm van de vermogensrendementsheffing, maar ook hoe spaargeld meetelt bij vergoeding van kosten, uitkeringen etc.

Stel je hebt als oudere een goed gevulde spaarrekening (om na te laten aan je (klein)kinderen, bijvoorbeeld voor het kopen van een huis omdat je straks niet meer 100% van de aankoopsom kan lenen), dan moet je die bijna leegtrekken als je langdurige zorg nodig hebt. Terwijl de buurvrouw nooit gespaard heeft en die zorgkosten daardoor voor het grootste deel vergoed krijgt. Ik snap best dat mensen daar niet de neiging van krijgen te gaan sparen.

Wat mij betreft zou spaargeld tot een veel groter bedrag helemaal vrijgesteld moeten zijn, als in: helemaal nergens voor meetellen.

quote:Nijevelt schreef op 13 april 2017 @ 09:47:

Wat mij betreft zou spaargeld tot een veel groter bedrag helemaal vrijgesteld moeten zijn, als in: helemaal nergens voor meetellen.

Ja, helemaal mee eens. Sparen wordt inderdaad te weinig gestimuleerd. Ik lees het bericht van het Nibud overigens niet als: het is onze eigen schuld dat we niet sparen. In tegendeel zelfs. Ze stellen juist dat ons reptielenbrein niet geprogrammeerd is op sparen en dat overheid en bedrijfsleven daarom een beetje zouden moeten helpen (alleen niet in de vorm van minder reclame helaas).



Los van de mensen die op een minimum zitten, gaat hier wat mij betreft nog steeds een omgekeerde redenering vanuit. Namelijk: leven naar je geld in plaats van leven naar wat je nodig hebt. Sparen klinkt alsof je er iets voor moet laten. In mijn geval is het: ik hou aan het eind van de maand geld over. Geld dat ik simpelweg niet nodig heb gehad.

Sparen wordt in Nederland inderdaad helaas weinig gestimuleerd. Ik word ook een beetje moe van dat dubbele beleid: op het niveau van de nationale banken zijn we vooral bezig met lenen, lenen, lenen, qua nationaal beleid wordt ook de nadruk gelegd op consumeren en het sparen ontmoedigd, maar tegelijkertijd wordt er wel met het vingertje gezwaaid dat mensen te weinig spaargeld hebben, te hoge hypotheken, te weinig voorbereid zijn op onverwachte klappen. Dat is allemaal waar, maar wordt wel deels veroorzaakt door die eerste factoren. Bovendien is nu opmaken voor veel mensen verleidelijker dan sparen voor later, ik denk dat dat voor een zekere groep mensen toch deels aangeboren is. Net zoals iedereen weet dat te zwaar zijn niet goed is, maar een behoorlijke groep dat toch niet lukt. Ik kan me een programma herinneren waarbij ze jonge kleuters testten op hun zelfdiscipline qua snoepen. Misschien gaat dat ook wel op met sparen.



Ik vind het ook lastig om te sparen voor ons pensioen. Ik zet elke maand 10% van mijn (netto)-inkomen apart in een indexfonds. Mijn werkgever kent geen pensioenregeling. Ik ga er niet vanuit dat er over 40 jaar als ik met pensioen wil, nog zoiets bestaat als AOW. Ik heb niet zo'n hoog inkomen, ik heb dus maar een hele kleine jaarruimte. Die is niet voldoende om een fatsoenlijk pensioen mee op te kunnen bouwen, ik moet dus bijsparen uit mijn netto-inkomen. Ik ga dat natuurlijk geen netto-inkomen in een pensioenproduct stoppen, dus het geld staat op een vrij beschikbare rekening. Ik zit nu nog niet boven de vermogensgrens, maar ik ga dat in de toekomst hopelijk wel komen - het zal ook wel moeten, wil ik er later van kunnen leven. Ik moet er dan dus elk jaar belasting over betalen, plus ik loop het risico dat ik eens een beroep moet doen op de overheid voor hulp (bijvoorbeeld voor langdurige zorg) en dan moet ik eerst mijn volledige pensioenpot inzetten. Enerzijds is het terecht dat iemand eerst zijn eigen vermogen moet inzetten, maar anderzijds, iemand die het geluk heeft dat zijn werkgever nog een pensioenregeling aanbiedt, hoeft dat niet eerst op te eten en een bankspaar/belegproduct hoef je volgens mij ook niet af te kopen. Iemand die geen pensioenregeling heeft en met een lager inkomen toch een voorziening treft voor later, wordt eigenlijk dubbel gestraft op het moment dat er iets niet goed loopt. Het zijn volgens mij vooral ook de werkgevers in de wat lager betaalde functies die geen pensioenregeling aanbieden. Bij een 'goede' baan zit dat vaak wel in de secundaire arbeidsvoorwaarden. Deze situatie gaat ook op voor de groeiende groep zzp'ers met een wat lager inkomen.



Overigens een vraag, die ik ook aan de vakbond wil gaan voorleggen: vriends werkgever biedt geen pensioenregeling aan voor het personeel, daar heeft hij al vaak om gevraagd. Volgens de werkgever is daar onvoldoende behoefte aan onder het personeel. Nu is er pas een vacature geplaatst voor de functie van zijn directe leidinggevende, en in die vacature staat duidelijk dat een pensioenvoorziening op kosten van de werkgever onderdeel is van de secundaire arbeidsvoorwaarden. Mag dat, blijkbaar wel een pensioenregeling aanbieden aan het management, maar niet aan het 'voetvolk' dat ook nog een stuk minder verdient en daardoor moeilijker zelf iets opbouwt? Het lijkt mij dat je het aan iedereen of aan niemand moet aanbieden.

Eens dat (veel) sparen geen negatieve consequenties zou moeten hebben. Zeker als het gaat om sparen voor zaken als een huis, pensioen, werkloosheid/arbeidsongeschiktheid of studie. Wel staat denk ik iets als de vermogensbelasting los van mensen die niet een paar duizend euro kunnen sparen. Die zitten daar nog zo ver vanaf dat dat me geen issue lijkt.



Ik vind het Nibud verder wel erg negatief dat uitgeven er zo bij ons ingebakken zit. Ik herken het zelf helemaal niet namelijk, ik ben juist wel van nature een spaarder en lange termijn denker. De voorbeelden die zij geven over bij een aankoop via de verkoper sparen voor een volgende aankoop zou ik voor mezelf nogal betuttelend en vrijheidsinperkend vinden, maar misschien hebben anderen het inderdaad wel nodig.



Die hele psychische kant vind ik wel interessant. Ik snap soms echt niet hoe mensen bij redenaties komen als: "Op de bank levert mijn geld niks meer op aan rente, dus ik ga er maar spullen van kopen." (en dan vergeten dat zodra ze die spullen in huis hebben ze al 30% in waarde gedaald zijn)

Dat via de verkoper sparen is net zoiets als het voorschot aan de energieleverancier bewust te hoog zetten. Iets wat mij absurd lijkt, maar wat miljoenen Nederlanders doen.

"Het zit gewoon niet in onze genen om rekening te houden met later. De mens is gericht op het nu. We zijn gebouwd om te overleven, van dag tot dag."

Maar waren het in de 'oertijd' juist niet de mensen die wat voedsel bewaarden voor slechte tijden die meer kans hadden te overleven? Survival of the fittest lijkt me juist bewaren voor slechte tijden. Of zou bij de gemiddelde mens geld niet in de plaats van voedsel staan, dat mensen dat nog steeds met voedsel doen?



Verder denk ik dat je wel verder moet kijken dan alleen hoeveel spaargeld iemand nodig heeft bij een bepaald inkomen.

Als je een minimuminkomen hebt en geen zicht op inkomensverhoging kan ik me voorstellen dat veel sparen geen prioriteit heeft of niet altijd even zinvol is. Denk aan kwijtschelding van bepaalde belastingen en voordeelpassen ed voor minima. Het Nibud adviseert een alleenstaande met minimuminkomen 3400 euro spaargeld. Bij de gemeente waar wij woonden toen we een minimuminkomen hadden was naast het inkomen een voorwaarde dat je niet meer dan 2500 euro spaargeld mocht hebben om er voor in aanmerking te komen. Dan is het vermoedelijk voordeliger om die 3400 niet op je rekening te hebben, maar die maximale 2000 en die voordelen te ontvangen.

Wat betreft die psychische kant: ik weet dat uit onderzoek blijkt dat geldzorgen maken dat je minder goede langetermijnbeslissingen kunt maken. Dat geldt dan natuurlijk alleen voor de lage inkomens.

quote:nicole123 schreef op 13 april 2017 @ 10:26:

Die hele psychische kant vind ik wel interessant. Ik snap soms echt niet hoe mensen bij redenaties komen als: "Op de bank levert mijn geld niks meer op aan rente, dus ik ga er maar spullen van kopen." (en dan vergeten dat zodra ze die spullen in huis hebben ze al 30% in waarde gedaald zijn)

Misschien zijn de getallen op een bankrekening te abstract, waardoor de waarde gevoelsmatig lager ligt dan die van spullen die je kunt aanraken, beoordelen op kwaliteit en bruikbaarheid? Of wantrouwen richting de bank?

Ik vind het ook fascinerende materie.

quote:heavenorhell schreef op 13 april 2017 @ 10:53:

Dat via de verkoper sparen is net zoiets als het voorschot aan de energieleverancier bewust te hoog zetten. Iets wat mij absurd lijkt, maar wat miljoenen Nederlanders doen.

Inderdaad, daar verbaas ik me ook zo enorm over. En dan als ze dat geld terug krijgen, dat niet doorboeken naar de spaarrekening maar er iets leuks voor kopen. Ook zo met de belastingteruggave, ieder jaar zijn er ook op dit forum weer topics 'wat ga jij daarmee doen'. Gewoon, sparen. Of in het huis steken. Niet zomaar willekeurig 'iets leuks' want daar heb ik recht op omdat ik geld terug krijg.





En inderdaad, dat vermogensrendementheffing en sparen voor zorg later staat helemaal los van dit Nibud-verhaal, het gaat hier echt om maar een paar duizend euro.

quote:Nijevelt schreef op 13 april 2017 @ 11:01:

Denk aan kwijtschelding van bepaalde belastingen en voordeelpassen ed voor minima. Het Nibud adviseert een alleenstaande met minimuminkomen 3400 euro spaargeld. Bij de gemeente waar wij woonden toen we een minimuminkomen hadden was naast het inkomen een voorwaarde dat je niet meer dan 2500 euro spaargeld mocht hebben om er voor in aanmerking te komen. Dan is het vermoedelijk voordeliger om die 3400 niet op je rekening te hebben, maar die maximale 2000 en die voordelen te ontvangen.

Dit vind ik wel erg. Zo krijgen mensen een prikkel om vooral maar geen spaargeld op te bouwen en stimuleer je ze om maar in de armoede-spiraal te blijven. Op zich ben ik best voor 'de sterktste schouders die de zwaarste lasten dragen' en ben ik er niet helemaal op tegen om daar vermogen ook een rol in te laten spelen (waarom iemand enorm pamperen die zelf genoeg geld heeft), maar hiermee schieten ze wel hun doel voorbij denk ik.

quote:_Marana_ schreef op 13 april 2017 @ 11:05:

[...]



Inderdaad, daar verbaas ik me ook zo enorm over. En dan als ze dat geld terug krijgen, dat niet doorboeken naar de spaarrekening maar er iets leuks voor kopen. Ook zo met de belastingteruggave, ieder jaar zijn er ook op dit forum weer topics 'wat ga jij daarmee doen'. Gewoon, sparen. Of in het huis steken. Niet zomaar willekeurig 'iets leuks' want daar heb ik recht op omdat ik geld terug krijg.





En inderdaad, dat vermogensrendementheffing en sparen voor zorg later staat helemaal los van dit Nibud-verhaal, het gaat hier echt om maar een paar duizend euro.

Ik haalde die twee aan als voorbeeld van de dubbele boodschap. Bij dit soort bedragen zijn deze twee inderdaad niet van toepassing, maar de aankomende negatieve rente dan weel wel. Iedere keer als er weer nieuws is over dreigende negatieve rente (uit mijn hoofd toch al zeker een jaar dat ik daar zo nu en dan wat over lees) komen er economen aan het woord waaraan gevraagd wordt wat je dan met je geld moet doen. Antwoorden komen allemaal neer op: uitgeven en niet op je spaarrekening laten staan.

Daar is het mij om te doen: die dubbele boodschap. Beleid voeren dat een negatieve rente tot gevolg heeft, en dan verbaasd zijn dat mensen minder sparen.



Ik ben trouwens wel benieuwd hoe die 2,5 miljoen zonder voldoende spaargeld verdeeld zijn over de inkomensgroepen.

quote:nicole123 schreef op 13 april 2017 @ 11:21:

[...]





Dit vind ik wel erg. Zo krijgen mensen een prikkel om vooral maar geen spaargeld op te bouwen en stimuleer je ze om maar in de armoede-spiraal te blijven. Op zich ben ik best voor 'de sterktste schouders die de zwaarste lasten dragen' en ben ik er niet helemaal op tegen om daar vermogen ook een rol in te laten spelen (waarom iemand enorm pamperen die zelf genoeg geld heeft), maar hiermee schieten ze wel hun doel voorbij denk ik.Klopt. Daarom zou er wat mij betreft een vaste, vrij hoge grens aan vrij spaargeld moeten zijn.

Deze informatie vond ik:



Gemiddeld spaargeld Nederlands gezin



Gemiddeld sparen Nederlanders 216 euro per maand, maar de onderlinge verschillen zijn groot. Zo heeft 12 procent van de Nederlanders geen spaarrekening en 15 procent spaart niet. 40 procent van de huishoudens heeft te weinig spaargeld. Van de huishoudens die sparen, spaart 40 procent onregelmatig en 27 procent spaart een vast bedrag per maand. Deze groep spaart elke maand gemiddeld 9 procent van het maandinkomen.



De hoogte van het totale spaarbedrag op de spaarrekening hangt af van een aantal factoren. Mensen met een koopwoning sparen meer dan mensen met een huurwoning en mensen zonder kinderen sparen meer dan gezinnen met kinderen. Het spaargeld van stellen zonder kinderen met een koopwoning is daarom het hoogst, namelijk meer dan 35.000 euro. Dat verschilt veel van stellen zonder kinderen met een huurwoning. Zij hebben namelijk gemiddeld 16.600 euro. Het minst sparen alleenstaanden met een huurwoning, gemiddeld 5.000 euro. Een gezin met kinderen in een koopwoning heeft gemiddeld spaarsaldo van 27.750 euro.



Ik vermoed dus dat vooral de verschillen tussen mensen onderling enorm zijn, veel groter dan de "gemiddelden". Want als er zoveel Nederlanders zijn die geen spaarrekening hebben of een spaarrekening tot maximaal 2500 of 5000 euro dan moeten er aan de andere kant ook veel spaarders zijn die heel ver boven die gemiddelden zitten.



Net als Nijevelt ook wel benieuwd hoe het verdeeld is over de inkomensgroepen. Hebben hogere inkomensgroepen minder spaargeld omdat ze bijvoorbeeld al veel geld uitgeven aan hun huis, auto en vakantie (en daarom weinig over) of hebben mensen weinig spaargeld omdat ze nooit hebben kunnen sparen? Al het geld dat binnenkomt al op gaat aan de huur, rekeningen en boodschappen.

quote:Nijevelt schreef op 13 april 2017 @ 11:31:

[...]

Iedere keer als er weer nieuws is over dreigende negatieve rente (uit mijn hoofd toch al zeker een jaar dat ik daar zo nu en dan wat over lees) komen er economen aan het woord waaraan gevraagd wordt wat je dan met je geld moet doen. Antwoorden komen allemaal neer op: uitgeven en niet op je spaarrekening laten staan.

Heb je daar een voorbeeld van? Ik vind het namelijk vrij bizar. Die negatieve rente zorgt ervoor dat er een paar tiende procent van je spaargeld af gaat. Het uitgeven zorgt ervoor dat er 100% van je spaargeld af gaat. Dat je als laagopgeleide met een minumuminkomen dan nog "Ach joh, ik leef nu." denkt daar kan ik nog wel inkomen, maar die economen zouden toch beter moeten weten? Of kijken die alleen naar het grotere plaatje, dat het goed is als het geld in de maatschappij blijft rollen omdat dat een stimulans is voor de economie?

quote:nicole123 schreef op 13 april 2017 @ 12:21:

[...]





Heb je daar een voorbeeld van? Ik vind het namelijk vrij bizar. Die negatieve rente zorgt ervoor dat er een paar tiende procent van je spaargeld af gaat. Het uitgeven zorgt ervoor dat er 100% van je spaargeld af gaat. Dat je als laagopgeleide met een minumuminkomen dan nog "Ach joh, ik leef nu." denkt daar kan ik nog wel inkomen, maar die economen zouden toch beter moeten weten? Of kijken die alleen naar het grotere plaatje, dat het goed is als het geld in de maatschappij blijft rollen omdat dat een stimulans is voor de economie?Misschien meer bedoeld als, als je al langere tijd iets wil kopen van je spaargeld dan is nu het moment?

quote:Nijevelt schreef op 13 april 2017 @ 11:31:

[...]

Ik ben trouwens wel benieuwd hoe die 2,5 miljoen zonder voldoende spaargeld verdeeld zijn over de inkomensgroepen.Het lijkt mij dat het grootste deel van het spaargeld zit bij de hoge inkomens. Met een lager inkomen is het nou eenmaal lastiger (veel) te sparen dan met een hoog inkomen. Uit de gegevens van NYC blijkt verder dat het hoofdzakelijk zit bij mensen met een koophuis. Globaal gezien zijn dat de hogere inkomens. Er zullen vast ook mensen zijn met een laag inkomen die goed kunnen sparen, maar dat zal niet snel leiden tot een bankrekening met tonnen erop. En er zijn uiteraard mensen met een hoog inkomen die alles over de balk smijten, maar daar staan ook diverse mensen tegenover die wel goed of redelijk sparen van hun hoge inkomen.

quote:Lanzaroos schreef op 13 april 2017 @ 12:22:

[...]





Misschien meer bedoeld als, als je al langere tijd iets wil kopen van je spaargeld dan is nu het moment?Dat zou je misschien denken, maar volgens mij klopt dat niet (vanuit persoonlijk perspectief gezien, voor de economie als geheel klopt het wel). Ik heb wel eens op een blog gelezen (van MMM?) dat aankopen uitstellen juist een heel geschikte manier is om te besparen/consuminderen. Want zodra je iets koopt dan daalt het in waarde en na een bepaalde periode is het einde levensduur en moet je weer een nieuwe kopen. Dus hoe later je het koopt, hoe voordeliger op langere termijn. Bijv. een auto, na een jaar heb je al een afschrijving van zeker 10-20%. Dus het is altijd voordeliger om die paar tiende procent rente te betalen dan om nu al die auto te kopen. (Tenzij je nu in een oud barrel rijdt met om de haverklap dure reparaties natuurlijk.)

quote:nicole123 schreef op 13 april 2017 @ 12:21:

[...]





Heb je daar een voorbeeld van? Ik vind het namelijk vrij bizar. Die negatieve rente zorgt ervoor dat er een paar tiende procent van je spaargeld af gaat. Het uitgeven zorgt ervoor dat er 100% van je spaargeld af gaat. Dat je als laagopgeleide met een minumuminkomen dan nog "Ach joh, ik leef nu." denkt daar kan ik nog wel inkomen, maar die economen zouden toch beter moeten weten? Of kijken die alleen naar het grotere plaatje, dat het goed is als het geld in de maatschappij blijft rollen omdat dat een stimulans is voor de economie?Dat laatste denk ik absoluut. Zoals het ook 'beter is voor de economie' dat je elke drie jaar nieuwe theedoeken koopt in plaats van elke dertig jaar... Hoewel wat goed is voor de economie ook weer relatief is. Uiteindelijk is duurzaamheid het best voor de economie/wereld. Ook al gaat dat in termijnen van decennia waarschijnlijk in eerste instantie ten koste van 'de economie'. Uiteindelijk kost het de planeet en de samenleving (regeringen) veel meer geld als we niet investeren in duurzame spullen/duurzamer gaan leven.

quote:heavenorhell schreef op 13 april 2017 @ 10:09:

Sparen wordt in Nederland inderdaad helaas weinig gestimuleerd. Ik word ook een beetje moe van dat dubbele beleid: op het niveau van de nationale banken zijn we vooral bezig met lenen, lenen, lenen, qua nationaal beleid wordt ook de nadruk gelegd op consumeren en het sparen ontmoedigd, maar tegelijkertijd wordt er wel met het vingertje gezwaaid dat mensen te weinig spaargeld hebben, te hoge hypotheken, te weinig voorbereid zijn op onverwachte klappen. Dat is allemaal waar, maar wordt wel deels veroorzaakt door die eerste factoren. Bovendien is nu opmaken voor veel mensen verleidelijker dan sparen voor later, ik denk dat dat voor een zekere groep mensen toch deels aangeboren is. Net zoals iedereen weet dat te zwaar zijn niet goed is, maar een behoorlijke groep dat toch niet lukt. Ik kan me een programma herinneren waarbij ze jonge kleuters testten op hun zelfdiscipline qua snoepen. Misschien gaat dat ook wel op met sparen.



Ik vind het ook lastig om te sparen voor ons pensioen. Ik zet elke maand 10% van mijn (netto)-inkomen apart in een indexfonds. Mijn werkgever kent geen pensioenregeling. Ik ga er niet vanuit dat er over 40 jaar als ik met pensioen wil, nog zoiets bestaat als AOW. Ik heb niet zo'n hoog inkomen, ik heb dus maar een hele kleine jaarruimte. Die is niet voldoende om een fatsoenlijk pensioen mee op te kunnen bouwen, ik moet dus bijsparen uit mijn netto-inkomen. Ik ga dat natuurlijk geen netto-inkomen in een pensioenproduct stoppen, dus het geld staat op een vrij beschikbare rekening. Ik zit nu nog niet boven de vermogensgrens, maar ik ga dat in de toekomst hopelijk wel komen - het zal ook wel moeten, wil ik er later van kunnen leven. Ik moet er dan dus elk jaar belasting over betalen, plus ik loop het risico dat ik eens een beroep moet doen op de overheid voor hulp (bijvoorbeeld voor langdurige zorg) en dan moet ik eerst mijn volledige pensioenpot inzetten. Enerzijds is het terecht dat iemand eerst zijn eigen vermogen moet inzetten, maar anderzijds, iemand die het geluk heeft dat zijn werkgever nog een pensioenregeling aanbiedt, hoeft dat niet eerst op te eten en een bankspaar/belegproduct hoef je volgens mij ook niet af te kopen. Iemand die geen pensioenregeling heeft en met een lager inkomen toch een voorziening treft voor later, wordt eigenlijk dubbel gestraft op het moment dat er iets niet goed loopt. Het zijn volgens mij vooral ook de werkgevers in de wat lager betaalde functies die geen pensioenregeling aanbieden. Bij een 'goede' baan zit dat vaak wel in de secundaire arbeidsvoorwaarden. Deze situatie gaat ook op voor de groeiende groep zzp'ers met een wat lager inkomen.



Overigens een vraag, die ik ook aan de vakbond wil gaan voorleggen: vriends werkgever biedt geen pensioenregeling aan voor het personeel, daar heeft hij al vaak om gevraagd. Volgens de werkgever is daar onvoldoende behoefte aan onder het personeel. Nu is er pas een vacature geplaatst voor de functie van zijn directe leidinggevende, en in die vacature staat duidelijk dat een pensioenvoorziening op kosten van de werkgever onderdeel is van de secundaire arbeidsvoorwaarden. Mag dat, blijkbaar wel een pensioenregeling aanbieden aan het management, maar niet aan het 'voetvolk' dat ook nog een stuk minder verdient en daardoor moeilijker zelf iets opbouwt? Het lijkt mij dat je het aan iedereen of aan niemand moet aanbieden.Wij hebben beiden een hele goede pensioenregeling en daar zijn we echt niet blij mee. Dat is geen secundaire arbeidsvoorwaarde, dat is bij de meeste mensen niet het geval, maar gaat gewoon van je bruto inkomen af. Mijn partner krijgt netto slechts 60% uitbetaald van zijn bruto inkomen. Als we al zo oud worden en er wordt uitgekeerd naar verwachting dan hebben we als we 70 zijn een veel te groot inkomen. Wat moeten we daarmee? Nú hebben we kinderen thuis, nú willen we extra aflossen, nú wonen we ruimer en dus duurder. Als we 70 zijn wonen we waarschijnlijk kleiner en geen thuiswonende kinderen meer, dus veel minder inkomen nodig. En als het echt tegenzit krijgen we niets vergoed en anderen die niets hebben opgebouwd heel veel. Dus worden we nu gebeten door minder inkomen en als we gepensioneerd zijn. Sparen loont dan echt niet. Ik zou het wel weten als ik mocht kiezen

@Skye en @heavenorhell, jullie hebben natuurlijk allebei een punt. Ik spaar ook verplicht voor mijn pensioen. Ik hou netto ook zo'n 60% over van mijn bruto salaris. Mijn geld gaat naar een pensioenfonds dat investeert in tabaksplantages, kolencentrales en andere dingen waar ik niet achter sta. Ik heb geen idee wat ik van dat geld terug ga zien en inderdaad, ik moet er sowieso tot mijn 70e op wachten.



Maar ik snap het probleem van @heavenorhell ook heel goed. Want inderdaad: als je het zelf moet regelen, is je pensioengeld niet 'beschermd' tegen VRH of zelf opeten in het geval van bijstand of hoge zorgkosten. Heb je al eens gekeken naar pensioenbeleggen trouwens? Deze blog geeft daar bijvoorbeeld informatie over: https://www.financieelona ... -pensioenbeleggen-review/ (P.S: Ik kan me overigens niet voorstellen dat de situatie op het werk van je vriend mag, de ene werknemer wel een pensioenregeling en de andere niet.)



Beide verhalen komen overigens op hetzelfde neer. Er zou meer vrijheid moeten zijn om zelf te kiezen hoe je wilt sparen voor later.

quote:Nijevelt schreef op 13 april 2017 @ 11:31:

[...]

Ik ben trouwens wel benieuwd hoe die 2,5 miljoen zonder voldoende spaargeld verdeeld zijn over de inkomensgroepen.Ik heb er geen bronnen of feitelijke onderbouwing voor, maar ik denk dat het spaargeld ook wel veel bij de stellen zit. Ik heb een redelijk inkomen, maar omdat ik in mijn eentje voor huur, gas-water-licht, belastingen etc moet opdraaien houd ik niet zo heel veel over. Als je dat soort kosten posten kunt delen scheelt dat wel aanzienlijk in de uitgaven heb ik gemerkt.. (ik heb hiervoor ook een aantal jaar samen gewoond). Als vriend en ik samen zouden gaan wonen zouden we waarschijnlijk ongeveer 1 inkomen per maand kunnen sparen, terwijl we nu ieder voor zich niet de helft overhouden

In dit land bouwt iedereen pensioen op via de staat. Een deel "algemeen" (vergelijkbaar met aow) en een deel via de belasting op je inkomsten. Elk jaar krijg je een overzicht en de mogelijkheid om zelf de fondsen te kiezen waarin jouw gedeelte wordt belegt. Je hebt geen vrijheid in de hoeveelheid die per jaar ingehouden wordt, dat is voor iedereen hetzelfde.

Volgens mij mag de situatie bij je vriend trouwens wel hoor HoH, zolang het om specifiek verschillende groepen gaat. Ik ken verschillende bedrijven waarbij de werknemers "op de vloer" vanwege cao in een pensioenregeling vallen en werknemers op kantoor bij hetzelfde bedrijf niet omdat die niet onder die cao vallen. Alleen in de situatie die jij schetst klinkt het niet erg sympathiek nee, dat juist de groep die zelf wellicht makkelijker kan sparen een regeling aangeboden krijgt...

Hmm ik moet mijn pensioen ook maar eens over de loep gaan nemen denk ik. Ik heb nu bij verschillende pensioenfondsen beetjes pensioen staan. Dat kan ik wellicht beter onder 1 fonds scharen of kijken of ik er iets anders mee kan. Zelf opnemen en beleggen o.i.d. volgens mij moet dat kunnen bij 1 van de fondsen.

Het klopt dat zolang het om verschillende groepen werknemers gaat de pensioenregeling anders mag zijn.



Toch is een pensioenregeling vaak wel een secundaire arbeidsvoorwaarde. De eigen bijdrage die van het bruto inkomen wordt ingehouden is vaak maar een stukje van de premie die werkgever betaalt.

Zolang er geen afspraken in de cao of intern reglement staan, kan de werkgever volgens mij secundaire arbeidsvoorwaarden aan groepen wel of niet toekennen. Zo heeft niet iedereen een auto van de zaak of telefoonvergoeding bijvoorbeeld.