Relaties
alle pijlers
Relatie over - loslaten is zo moeilijk
maandag 26 januari 2009 om 17:14
Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel, hij zette er een punt achter omdat hij zich niet zo aan mij wil binden als ik aan hem. Hij is gehecht aan zijn vrijheid, wil geen verantwoording afleggen, zijn eigen dingen doen en weinig tot geen rekening houden met mij. Iedereen zegt dat ik hem moet vergeten, door moet gaan met mijn eigen leven. Alleen: ik heb mezelf steeds verder weggecijferd om het te laten slagen tussen ons, hij was als een verslaving voor mij (en volgens mij ik ook voor hem getuige het constante contact zoeken met elkaar, zo'n twintig maal per dag). Ik wist dat het niet goed zat, dat hij niet echt voor me ging, maar ik ben enorm gaan knokken voor ons en heb dat lange tijd volgehouden. Nu val ik in een enorm gat. Ik heb bijna al mijn vrienden verwaarloosd, zijn wereld was de mijne geworden. Het liefst zou ik hem willen bellen en het weer proberen samen. Deze pijn is zo erg! Ik voel me zo alleen en afgewezen. Alles heb ik voor deze man gedaan. Ik had gehoopt dat hij mij ook zou gaan missen, maar daar lijkt het niet op, ik hoor niks van hem. En elke dag die verstrijkt, voelt het alsof hij verder bij me vandaan is. Daar raak ik dan van in paniek, bang dat hij me allang vergeten is. Ik weet dat deze man niet goed voor me is, maar ik heb toch nog hoop dat hij me niet kan missen, bereid is toch te investeren in ons. Hoe moet ik hem loslaten? Ik weet het ook even niet meer, ik moest het ergens kwijt!
maandag 9 februari 2009 om 22:42
Pffff ja, herkenbaar die gevoelens van je waardeloos en afgewezen voelen. Op zich toch ook niet raar? Ieder mens wil het gevoel hebben gewaardeerd te worden en dat er van je gehouden wordt. Ineens wordt dat BAM, met een mokerslag de grond ingeduwd. Natuurlijk ga je dan twijfelen aan jezelf, hoe irreëel dat ook is.
@Sorpia, ik herken de paniek die ik bij jou tussen de regels door lees. Ik zit ook nog in de paniekfase, bij mij is het dinsdag uitgegaan. Ook ik ben internet opgedoken, ik wist van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Nog steeds niet.
Geen contact zoeken is inderdaad beter, vind ik ook. De weinige energie die je nu hebt, kun je beter op jezelf richten.
@Lovehurts, je hebt ook alle reden om boos te zijn. Als iemand zo met je omgaat, dat doet ook pijn.
Tsja, zo'n knop om om te schakelen, hoe fijn zo dat zijn. Alhoewel, we hebben natuurlijk wel allemaal zo'n knop. Door hard te werken aan onszelf zullen we hem vinden en zelf om kunnen draaien. Gatver, wat een dooddoener.....
@Sorpia, ik herken de paniek die ik bij jou tussen de regels door lees. Ik zit ook nog in de paniekfase, bij mij is het dinsdag uitgegaan. Ook ik ben internet opgedoken, ik wist van gekkigheid niet meer waar ik het zoeken moest. Nog steeds niet.
Geen contact zoeken is inderdaad beter, vind ik ook. De weinige energie die je nu hebt, kun je beter op jezelf richten.
@Lovehurts, je hebt ook alle reden om boos te zijn. Als iemand zo met je omgaat, dat doet ook pijn.
Tsja, zo'n knop om om te schakelen, hoe fijn zo dat zijn. Alhoewel, we hebben natuurlijk wel allemaal zo'n knop. Door hard te werken aan onszelf zullen we hem vinden en zelf om kunnen draaien. Gatver, wat een dooddoener.....
maandag 9 februari 2009 om 22:56
Weet je, ik heb nog steeds zoiets van "comes around, goes around". Ik ben ervan overtuigd dat mijn ex op een dag een koekje van eigen deeg krijgt, nou ja overtuigd... ik hoop het zo! Ik las ergens: de beste wraak is gewoon gelukkig zijn. Maar wat ik ook las (oei, confronterend!)... dat je graag met mensen praat over je verdriet en wat hij/zij je allemaal aan heeft gedaan zodat je op die manier (helaas dan in negatieve zin) de relatie met hem/haar in stand houdt. Ik hoop dat dat voor ons nog niet geldt, dat het nog even volkomen legitiem is om erover te willen praten en je verdriet te delen.
Dissapointed : zo herkenbaar weer wat je schrijft : vind het ook zo frustrerend dat ik hier met de pijn zit en hij gewoon z'n leventje met vriendin leidt...grrrr
gun het hem niet
Scorpia: echt geen contact opnemen meid! Schrijf dit hele topic vol met alles wat je kwijt wilt, maar kom niet in de verleiding te bellen/smsen/mailen.
Sad: ik deel je gevoelens van afgewezen zijn. Is een enorm rotgevoel: alsof je niet goed genoeg bent! Probeer het te zien als haar verlies! Niet alleen dat van jou! Weglopen voor problemen vind ik zo'n zwaktebod! Hou je taai meid!
Misschien met z'n allen een boksbal kopen en daar eens een keer flink tegenaan meppen als we die knop dan toch nog steeds niet kunnen vinden? Zou mij wel opluchen geloof ik!
Dissapointed : zo herkenbaar weer wat je schrijft : vind het ook zo frustrerend dat ik hier met de pijn zit en hij gewoon z'n leventje met vriendin leidt...grrrr
gun het hem niet
Scorpia: echt geen contact opnemen meid! Schrijf dit hele topic vol met alles wat je kwijt wilt, maar kom niet in de verleiding te bellen/smsen/mailen.
Sad: ik deel je gevoelens van afgewezen zijn. Is een enorm rotgevoel: alsof je niet goed genoeg bent! Probeer het te zien als haar verlies! Niet alleen dat van jou! Weglopen voor problemen vind ik zo'n zwaktebod! Hou je taai meid!
Misschien met z'n allen een boksbal kopen en daar eens een keer flink tegenaan meppen als we die knop dan toch nog steeds niet kunnen vinden? Zou mij wel opluchen geloof ik!
maandag 9 februari 2009 om 22:56
maandag 9 februari 2009 om 23:04
quote:lovehurts schreef op 09 februari 2009 @ 11:32:
Valesca: ik herken je gevoel wel. Mijn ex gaat door met zijn leven en dat geeft mij een heel groot gevoel van afwijzing. Alsof ik niet de moeite waard ben om voor te knokken, alsof elke andere vrouw mij zomaar kan vervangen. Ik denk dat je in jouw geval toch jezelf voor moet blijven houden dat jij degene bent geweest die deze beslissing heeft genomen. Dat hij begripvol reageert als jij zegt het niet meer te willen proberen... had het je een beter gevoel gegeven als hij je gesmeekt had? Weet je heel zeker dat je het niet meer wil proberen? Wanneer ben je er ooit echt klaar voor om hem los te laten? Doet het niet altijd veel pijn als de hoop weg is? Moeilijk he! Als ik jouw verhaal lees (ook in het begin van dit topic) denk ik dat je er beter aan doet bij je beslissing te blijven, maar ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is, zeker op eenzame momenten! Maar word je op de lange duur gelukkig met hem? Hoe makkelijk is het terug te gaan naar hem om dan vast te moeten stellen dat er niks veranderd is? Je zult weer door de pijn heen moeten terwijl je al zo goed op weg bent nu! Ik kan je zo slecht advies en raad geven: ik wou dat mijn ex me belde om het nog een keer te proberen. Ik zou er zo in meegaan terwijl ik weet dat het slecht voor me zou zijn.
Lovehurts, je hebt helemaal gelijk. Hij heeft me ook min of meer gesmeekt en dat geeft me geen beter gevoel. Ik weet gewoon dat het niet kan. Er is geen andere uitweg meer dan echt helemaal stoppen. Juist omdat ik op de lange duur niet gelukkig wordt met hem en dat weet ik. Hij heeft een zeer ingewikkelde psychische ziekte die het al niet makkelijk maakt en daarnaast heeft hij ook nogal wat narcistische trekken en is hij vrij onverantwoordelijk. Ik moet wel een masochist zijn om daarmee samen te willen leven.
Wat jij nu doormaakt is echt vreselijk. Ik heb het ook gehad met mijn vriend (deze dus), drie jaar geleden. Het gevoel zomaar ingewisseld te zijn, niet bijzonder of de moeite waard te zijn heb ik toen ook heel sterk gehad. Ik kon het niet verdragen en ben toen teruggegaan naar mijn ex. Achteraf gezien ging het niet eens echt om hem, maar puur omdat ik bewijs wilde dat hij wel echt van me gehouden had en dat ik niet als grof vuil aan de kant gezet was. Ik zocht die bevestiging bij hem. Ik weet hoe vreselijk dat voelt en ik leef dan ook erg met je mee.
Ik weet nu niet zeker dat ik het niet meer zou willen proberen met hem. Ik weet alleen bijna zeker dat dat NU nooit gaat lukken. Dat heb ik hem ook zo gezegd. Over een x aantal jaar kunnen we er beiden misschien weer objectief in staan, zijn we al dan niet veranderd en kun je een beslissing nemen die dan naar mijn idee oprechter en eerlijker is dan nu. Pas als je elkaar los laat kun je elkaar weer vinden.
Ik kan jou misschien ook niet goed adviseren, behalve dan mijn ervaringen met je delen in de hoop dat je er iets uit kunt halen dat jou verder helpt. Ik heb wel geleerd dat het helpt om zoveel mogelijk in het nu te blijven en bij jezelf. Zodra je gedachten naar hem gaan, haal ze terug. Ik weet dat het soms niet te doen is. Ik verlies me af en toe compleet in mijn gedachten aan hem. Maar dat maakt me ook onzekerder en daardoor voel ik me weer minderwaardig. Uiteindelijk voel ik me het beste als ik de aandacht aan mezelf besteed, hoe moeilijk ook. En gewoon domweg herhalen dat je echt de moeite waard bent! En je bent ok zoals je bent, het ligt niet aan jou!
Valesca: ik herken je gevoel wel. Mijn ex gaat door met zijn leven en dat geeft mij een heel groot gevoel van afwijzing. Alsof ik niet de moeite waard ben om voor te knokken, alsof elke andere vrouw mij zomaar kan vervangen. Ik denk dat je in jouw geval toch jezelf voor moet blijven houden dat jij degene bent geweest die deze beslissing heeft genomen. Dat hij begripvol reageert als jij zegt het niet meer te willen proberen... had het je een beter gevoel gegeven als hij je gesmeekt had? Weet je heel zeker dat je het niet meer wil proberen? Wanneer ben je er ooit echt klaar voor om hem los te laten? Doet het niet altijd veel pijn als de hoop weg is? Moeilijk he! Als ik jouw verhaal lees (ook in het begin van dit topic) denk ik dat je er beter aan doet bij je beslissing te blijven, maar ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is, zeker op eenzame momenten! Maar word je op de lange duur gelukkig met hem? Hoe makkelijk is het terug te gaan naar hem om dan vast te moeten stellen dat er niks veranderd is? Je zult weer door de pijn heen moeten terwijl je al zo goed op weg bent nu! Ik kan je zo slecht advies en raad geven: ik wou dat mijn ex me belde om het nog een keer te proberen. Ik zou er zo in meegaan terwijl ik weet dat het slecht voor me zou zijn.
Lovehurts, je hebt helemaal gelijk. Hij heeft me ook min of meer gesmeekt en dat geeft me geen beter gevoel. Ik weet gewoon dat het niet kan. Er is geen andere uitweg meer dan echt helemaal stoppen. Juist omdat ik op de lange duur niet gelukkig wordt met hem en dat weet ik. Hij heeft een zeer ingewikkelde psychische ziekte die het al niet makkelijk maakt en daarnaast heeft hij ook nogal wat narcistische trekken en is hij vrij onverantwoordelijk. Ik moet wel een masochist zijn om daarmee samen te willen leven.
Wat jij nu doormaakt is echt vreselijk. Ik heb het ook gehad met mijn vriend (deze dus), drie jaar geleden. Het gevoel zomaar ingewisseld te zijn, niet bijzonder of de moeite waard te zijn heb ik toen ook heel sterk gehad. Ik kon het niet verdragen en ben toen teruggegaan naar mijn ex. Achteraf gezien ging het niet eens echt om hem, maar puur omdat ik bewijs wilde dat hij wel echt van me gehouden had en dat ik niet als grof vuil aan de kant gezet was. Ik zocht die bevestiging bij hem. Ik weet hoe vreselijk dat voelt en ik leef dan ook erg met je mee.
Ik weet nu niet zeker dat ik het niet meer zou willen proberen met hem. Ik weet alleen bijna zeker dat dat NU nooit gaat lukken. Dat heb ik hem ook zo gezegd. Over een x aantal jaar kunnen we er beiden misschien weer objectief in staan, zijn we al dan niet veranderd en kun je een beslissing nemen die dan naar mijn idee oprechter en eerlijker is dan nu. Pas als je elkaar los laat kun je elkaar weer vinden.
Ik kan jou misschien ook niet goed adviseren, behalve dan mijn ervaringen met je delen in de hoop dat je er iets uit kunt halen dat jou verder helpt. Ik heb wel geleerd dat het helpt om zoveel mogelijk in het nu te blijven en bij jezelf. Zodra je gedachten naar hem gaan, haal ze terug. Ik weet dat het soms niet te doen is. Ik verlies me af en toe compleet in mijn gedachten aan hem. Maar dat maakt me ook onzekerder en daardoor voel ik me weer minderwaardig. Uiteindelijk voel ik me het beste als ik de aandacht aan mezelf besteed, hoe moeilijk ook. En gewoon domweg herhalen dat je echt de moeite waard bent! En je bent ok zoals je bent, het ligt niet aan jou!
maandag 9 februari 2009 om 23:18
Sad, Scorpia en anderen... ik leef erg met jullie mee allemaal.
Ik las vanmiddag een artikel in een tijdschrift waarin stond dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat liefdesverdriet heel veel overeenkomsten heeft met een posttraumatische stress stoornis: slecht slapen, heftig dromen, gevoelens van woede en verdriet, trillen, ijsberen. Heel herkenbaar allemaal.
Misschien moet je liefdesverdriet ook zien en dus behandelen als een ziekte waar je van moet genezen. Goed voor jezelf zorgen dus.
Veel sterkte allemaal!
Ik las vanmiddag een artikel in een tijdschrift waarin stond dat uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat liefdesverdriet heel veel overeenkomsten heeft met een posttraumatische stress stoornis: slecht slapen, heftig dromen, gevoelens van woede en verdriet, trillen, ijsberen. Heel herkenbaar allemaal.
Misschien moet je liefdesverdriet ook zien en dus behandelen als een ziekte waar je van moet genezen. Goed voor jezelf zorgen dus.
Veel sterkte allemaal!
maandag 9 februari 2009 om 23:22
dinsdag 10 februari 2009 om 08:57
Zou zo graag uitgebreid willen schrijven, maar ik moet weg naar een afspraak helaas. Wat Dissapointed zegt is zooooo waar: je 's ochtends realiseren wat er gebeurd en veranderd is doet zoveel pijn! Bah! Allemaal sterkte vandaag, ik schrijf later meer! Fijn dat het forum er is, jammer dat nog niemand die knop heeft weten te vinden. Dan toch maar die boksbal???
dinsdag 10 februari 2009 om 08:59
En oh herkent iemand dit? Elke dag weet ik precies hoeveel dagen langer het inmiddels geleden is dat we gewoon samen waren. Het lijkt aan de ene kant zo kort geleden, aan de andere kant ook weer zo heel lang! Voor mij is het inmiddels ook een andere maand geworden, doet ook al veel pijn: alsof het minder erg was toen het nog gewoon januari was. Februari voelt alweer zoveel verder van hem verwijderd! En ook of het verdriet minder legaal is nu we in een andere maand leven.
dinsdag 10 februari 2009 om 09:19
Zou het aan de dag liggen? Ik word letterlijk gek s ochtends en ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet. Het trillen en beven ( zelfde eifenlijk) en dat grote gevoel van onmacht. Net wel weer even op mijn hyves gekeken en ik kan het niet laten om dan ook even bij hem te kijken. O ik voel me toch zo naar! Gisteravond had ik wat meer moet en nu is alles weg! Ik probeer dan weer relalistisch te denken van hup je weet waarom het niet meer ging, maar het enige waar ik nu aan kan denken hoe we samen wakker werden en hoe ik nog tegen hem aan kroop! Ik beromantiseer het wellicht nu ook in mijn hoofd ofzo, alleen ik mis echt het vertrouwde! bah bah bah bah bah! En de dag is maar pas begonnen!
dinsdag 10 februari 2009 om 09:52
Dames, passen jullie op dat jullie jezelf niet laten verdrinken in de ellende? Toen ik hier net schreef merkte ik een strijdbaarheid bij sommigen die echt gemotiveerd waren om uit die cirkel te komen. Maar hoe meer mensen erbij kwam om te vertellen hoe liefdesverdriet voelt hoe meer er verdronken wordt in ellende.
De herkenning in het verdriet die jullie bij elkaar vinden is wel heel erg fijn, je mag je ook erg rot voelen en praat er vooral over, maar richt jezelf ook op andere dingen. Ga schoonmaken, richt je huis/kamer anders in, laat het hondje van de buren uit, ga de stad in, ga alleen naar de bioscoop, zorg dat je bij vriendinnen/familie gaat eten etc.
Het is niet leuk, maar hoe sneller je jezelf dwingt om je leven zelf te gaan leven, des te sneller ben je van het verdriet af. Ik kon het me ook niet voorstellen, maar het is echt zo.
Dus voel je rot en verdrietig, boos en gekwetst, maar probeer er niet in te blijven hangen.
De herkenning in het verdriet die jullie bij elkaar vinden is wel heel erg fijn, je mag je ook erg rot voelen en praat er vooral over, maar richt jezelf ook op andere dingen. Ga schoonmaken, richt je huis/kamer anders in, laat het hondje van de buren uit, ga de stad in, ga alleen naar de bioscoop, zorg dat je bij vriendinnen/familie gaat eten etc.
Het is niet leuk, maar hoe sneller je jezelf dwingt om je leven zelf te gaan leven, des te sneller ben je van het verdriet af. Ik kon het me ook niet voorstellen, maar het is echt zo.
Dus voel je rot en verdrietig, boos en gekwetst, maar probeer er niet in te blijven hangen.
dinsdag 10 februari 2009 om 10:41
4wheels snap wat je bedoeld, dat de strijdbaarheid even minder lijkt te zijn, is ook niet verdrinken maar je kan en mag hier ook gewoon je even heel erg klote en down voelen omdat het hier begrepen wordt en in de omgeving (bij mij althans) al steeds gedaan wordt van hup verder gaan, vergeet hem, hij was een eikel, hartstikke goed bedoeld natuurlijk maar voelt niet altijd zo, ik wil heel graag maar kan me 's ochtends zo ellendig voelen. Deel van het proces denk ik!
dinsdag 10 februari 2009 om 11:04
dinsdag 10 februari 2009 om 11:06
Diss, natuurlijk mag je je klote en down voelen, en dat is inderdaad deel van het proces.
Ik hoop ook niet dat je mijn bericht anders opvat dan ik het bedoel, want ik zeg niet dat hem nu zo snel mogelijk moet vergeten. Ik ben de laatste die dat zou kunnen zeggen en ik ben ook de laatste die zegt dat je je er niet verdrietig om mag voelen.
Maar tegen mij is toen ook gezegd om mijn aandacht óók op andere dingen te richten ipv de hele dag maar te zitten denken hoe rot het allemaal is en dat gevoel bij elkaar naar boven halen. En dat werkt. Dus ik geef het door.
Ik hoop ook niet dat je mijn bericht anders opvat dan ik het bedoel, want ik zeg niet dat hem nu zo snel mogelijk moet vergeten. Ik ben de laatste die dat zou kunnen zeggen en ik ben ook de laatste die zegt dat je je er niet verdrietig om mag voelen.
Maar tegen mij is toen ook gezegd om mijn aandacht óók op andere dingen te richten ipv de hele dag maar te zitten denken hoe rot het allemaal is en dat gevoel bij elkaar naar boven halen. En dat werkt. Dus ik geef het door.
dinsdag 10 februari 2009 om 11:10
quote:Scorpia1978 schreef op 10 februari 2009 @ 11:04:
Ik zit nu ook met het feit moet ik hem nu wel of niet wat sturen en of doen met valentijnsdag? Is dat raar of juist?
Of is het mezelf voor schut zetten?
Jezelf voor schut zetten is dat zeker niet, maar het is wel jezelf extra pijnigen, want wat verwacht je ervan? Reactie? En wat als je daarna niks hoort? Of als hij je extra afwijst?
Dat vraag ik mezelf ook af om wat te sturen, in het kader van vriendschap of te laten weten dat hij altijd bij me zal zijn. Maar het beste is om dat niet te doen, want het zal uiteindelijk me alleen maar pijn doen, net nu ik juist alles op de rails begin te krijgen.
Ik zit nu ook met het feit moet ik hem nu wel of niet wat sturen en of doen met valentijnsdag? Is dat raar of juist?
Of is het mezelf voor schut zetten?
Jezelf voor schut zetten is dat zeker niet, maar het is wel jezelf extra pijnigen, want wat verwacht je ervan? Reactie? En wat als je daarna niks hoort? Of als hij je extra afwijst?
Dat vraag ik mezelf ook af om wat te sturen, in het kader van vriendschap of te laten weten dat hij altijd bij me zal zijn. Maar het beste is om dat niet te doen, want het zal uiteindelijk me alleen maar pijn doen, net nu ik juist alles op de rails begin te krijgen.
dinsdag 10 februari 2009 om 12:02
dinsdag 10 februari 2009 om 12:18
quote:Scorpia1978 schreef op 10 februari 2009 @ 12:02:
Yep. Ik zit er ook om te twijfelen. Bal ligt bij hem denk ik en ik moet mezelf niet zo weg cijferen iedere x! Ik ben verdikkie ook wat waard! En op deze manier wordt ik er ook geen leuker persoon op denk ik.
Waarom wil ik altijd zo hard mijn best doen na een afwijzing?
Hiermee zeg je al iets heel belangrijks wat betreft Valentijn, denk ik. Het feit dat je zegt dat je jezelf aan het wegcijferen bent en altijd hard je best wil doen na een afwijzing, betekent juist dat je die Valentijnsactie moet laten voor wat het is. Zaak is wel om je gedachten over jezelf te veranderen. Dat gaat misschien wel héél langzaam, maar het is geen dag te vroeg om ermee te beginnen...
Kijk naar jezelf en wat je iemand hebt te bieden. Wie moet wie dan achterna lopen?
Mijn ex vond het 'voldoende' om me op te bellen en te zeggen dat hij van me houdt. Dat was het dan. Hij stond niet voor m'n deur, stuurde me geen rozen en zong geen serenade onder mijn raam. Dat is dan houden van? Moet ik dan een kaartje sturen in de hoop dat hij niet zal vergeten dat hij gezegd heeft dat hij van me houdt? Een valentijnskaart terwijl je relatie is verbroken is een wanhoopskreet: 'vergeet niet van me te houden'.
En dit geldt voor iedereen:
Dus nogmaals: kijk naar jezelf. Je bent lief, leuk, slim, ondernemend, sociaal en er valt altijd wel wat met je te beleven. Welke idioot laat dat lopen?
Yep. Ik zit er ook om te twijfelen. Bal ligt bij hem denk ik en ik moet mezelf niet zo weg cijferen iedere x! Ik ben verdikkie ook wat waard! En op deze manier wordt ik er ook geen leuker persoon op denk ik.
Waarom wil ik altijd zo hard mijn best doen na een afwijzing?
Hiermee zeg je al iets heel belangrijks wat betreft Valentijn, denk ik. Het feit dat je zegt dat je jezelf aan het wegcijferen bent en altijd hard je best wil doen na een afwijzing, betekent juist dat je die Valentijnsactie moet laten voor wat het is. Zaak is wel om je gedachten over jezelf te veranderen. Dat gaat misschien wel héél langzaam, maar het is geen dag te vroeg om ermee te beginnen...
Kijk naar jezelf en wat je iemand hebt te bieden. Wie moet wie dan achterna lopen?
Mijn ex vond het 'voldoende' om me op te bellen en te zeggen dat hij van me houdt. Dat was het dan. Hij stond niet voor m'n deur, stuurde me geen rozen en zong geen serenade onder mijn raam. Dat is dan houden van? Moet ik dan een kaartje sturen in de hoop dat hij niet zal vergeten dat hij gezegd heeft dat hij van me houdt? Een valentijnskaart terwijl je relatie is verbroken is een wanhoopskreet: 'vergeet niet van me te houden'.
En dit geldt voor iedereen:
Dus nogmaals: kijk naar jezelf. Je bent lief, leuk, slim, ondernemend, sociaal en er valt altijd wel wat met je te beleven. Welke idioot laat dat lopen?
dinsdag 10 februari 2009 om 13:12
Ik weet dat 4wheels gelijk heeft, maar het is zo fijn om hier op het forum even te kunnen uiten hoe je je werkelijk voelt. Ik werk, sport, zie mijn vriendinnen, maar ondertussen zijn er nog maar zo weinigen geinteresseerd in je oprechte verdriet, vandaaar wellicht dat het hier heel erg benadrukt wordt hoe rot het is buiten het feit dat we allemaal denk ik wel ons best doen verder te gaan.
4wheels: heel erg bedankt voor deze opmerking : "Kijk naar jezelf en wat je iemand hebt te bieden. Wie moet wie dan achterna lopen? Heeft mij weer aan het denken gezet en ervoor gezorgd dat ik ondanks het heel graag te willen hem niet bel!
Scorpia: vergeet die valentijnsactie! Is volgens mij sowieso meer een vrouwending en ik zou de eer aan jezelf houden! Laat hem jou maar wat sturen als ie zoveel van je houdt!
4wheels: heel erg bedankt voor deze opmerking : "Kijk naar jezelf en wat je iemand hebt te bieden. Wie moet wie dan achterna lopen? Heeft mij weer aan het denken gezet en ervoor gezorgd dat ik ondanks het heel graag te willen hem niet bel!
Scorpia: vergeet die valentijnsactie! Is volgens mij sowieso meer een vrouwending en ik zou de eer aan jezelf houden! Laat hem jou maar wat sturen als ie zoveel van je houdt!
dinsdag 10 februari 2009 om 16:01
Bedankt voor alle wijze raad hier!
Ben net 2 boeken wezen kopen. Klunen en nog 1 en hoop dat ik dan weer even in een andere wereld kan gaan wanen.
ik heb mijn ups en mijn downs. Het is nu ook nog geen week geleden dus ik denk dat ik nog steeds in de "waar ligt het fase aan zit" met ontzettend veel verwarring. Ik beromantiseer nog alles voor me zelf met soms een vleugje realisme. Het 'knopje "waar we het gister over hadden nog steeds ook niet gevonden. Maar misschien moet ik wel zeggen : "nee ik kies er niet voor om me nog zo te gaan voelen! Vanaf vandaag kies ik voor mezelf! Alleen het stukje mezelf is zoek! Ja ok voor hem deed ik ook mijn dingen. ik was daarvoor 4 jaar single! Maar ik heb nu een beetje geleerd dat met zijn tweeen dingen doen ook leuk was! Een hele andere wereld zeg maar.
Ik wil jullie wel allemaal bedanken alvast voor jullie reflectie! Ik ben daar erg blij mee omdat het me nieuwe inzichten geeft!
Thanks girls en laten we met zijn allen het beste ervan maken!
Zoals Marco zingt: ' Even slikken en weer doorgaan!!"
Ps: wat zijn goeie liedjes nu om over ons verdriet te komen?
Ben net 2 boeken wezen kopen. Klunen en nog 1 en hoop dat ik dan weer even in een andere wereld kan gaan wanen.
ik heb mijn ups en mijn downs. Het is nu ook nog geen week geleden dus ik denk dat ik nog steeds in de "waar ligt het fase aan zit" met ontzettend veel verwarring. Ik beromantiseer nog alles voor me zelf met soms een vleugje realisme. Het 'knopje "waar we het gister over hadden nog steeds ook niet gevonden. Maar misschien moet ik wel zeggen : "nee ik kies er niet voor om me nog zo te gaan voelen! Vanaf vandaag kies ik voor mezelf! Alleen het stukje mezelf is zoek! Ja ok voor hem deed ik ook mijn dingen. ik was daarvoor 4 jaar single! Maar ik heb nu een beetje geleerd dat met zijn tweeen dingen doen ook leuk was! Een hele andere wereld zeg maar.
Ik wil jullie wel allemaal bedanken alvast voor jullie reflectie! Ik ben daar erg blij mee omdat het me nieuwe inzichten geeft!
Thanks girls en laten we met zijn allen het beste ervan maken!
Zoals Marco zingt: ' Even slikken en weer doorgaan!!"
Ps: wat zijn goeie liedjes nu om over ons verdriet te komen?
dinsdag 10 februari 2009 om 16:58
quote:Scorpia1978 schreef op 10 februari 2009 @ 16:01:
Ps: wat zijn goeie liedjes nu om over ons verdriet te komen?http://www.youtube.com/watch?v=Qhfk4OA3SmQ
http://www.youtube.com/watch?v=HhZ5-L9znt8
http://www.youtube.com/watch?v=nXpLAV0znXg
http://www.youtube.com/watch?v=kQTWQ6IBoFU
Ps: wat zijn goeie liedjes nu om over ons verdriet te komen?http://www.youtube.com/watch?v=Qhfk4OA3SmQ
http://www.youtube.com/watch?v=HhZ5-L9znt8
http://www.youtube.com/watch?v=nXpLAV0znXg
http://www.youtube.com/watch?v=kQTWQ6IBoFU
dinsdag 10 februari 2009 om 18:13
Scorpia: ik vind je erg sterk klinken. Sterker dan mezelf eigenlijk. Knap omdat het bij jou nog niet eens zolang geleden is. Ik twijfel zo tussen hem vasthouden door te blijven hopen en hem loslaten (maar dan ook echt loslaten). Ik kan haast nog steeds niet geloven dat hij me laat gaan, al lijkt het daar wel op. Soms lijkt hij zo dichtbij, herinner ik me kleine dingen die zo vanzelfspreken waren, het gevoel daarbij : dit kan niet waar zijn! En daarna : zoek het uit, als je denkt dat je het beter kan krijgen! Heel verwarrend: alsof ik op een kruispunt sta. Ik vind het de meest vreselijke man die ik ken om eerlijk te zijn, maar hoe pijnlijk is het dat juist deze man mij niet meer hoeft. Sorry, Scorpia klinkt zo dapper en hier kom ik met mijn gezeur!
Liedjes die helpen (bij mij):
- Cher (Strong enough)
- Christina Aquilera (Fighter)
- Rihanna (Take a bow)
- Britney Spears (stronger)
- Marco Borsato (Ik leef niet meer voor jou)
- Kelly Clarkson (Since you've been gone)
Liedjes die helpen (bij mij):
- Cher (Strong enough)
- Christina Aquilera (Fighter)
- Rihanna (Take a bow)
- Britney Spears (stronger)
- Marco Borsato (Ik leef niet meer voor jou)
- Kelly Clarkson (Since you've been gone)
