Gezondheid
alle pijlers
Mijn man heeft slokdarmkanker
zaterdag 12 augustus 2017 10:06
3 weken geleden zijn we getrouwd, hebben onlangs een mooi huis gekocht op een plek waar we samen oud willen worden. Gisteren hebben we te horen gekregen dat mijn man slokdarmkanker heeft.
Mijn man is de liefde van m'n leven, nog nooit eerder heb ik me zo gelukkig gevoeld met iemand als met hem. Drie weken geleden zijn we zonder zorgen getrouwd, het geluk straalde van ons af. Het was zo'n mooie en liefdevolle bruiloft en nu donderen we allebei van die roze wolk af in een medische wereld vol onzekerheden.
Kans op genezing van slokdarmkanker is klein. We houden de hoop erin dat hij volgende week hoort dat er geen uitzaaiingen zijn en dat hij geopereerd kan worden.
Ik wil m'n man niet kwijt en denk nu dat ik nooit meer gelukkig kan worden zonder hem. Ik besef dat dit misschien waangedachtes zijn.
Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie verkeren, of hebben verkeerd?
Dank jullie wel.
Mijn man is de liefde van m'n leven, nog nooit eerder heb ik me zo gelukkig gevoeld met iemand als met hem. Drie weken geleden zijn we zonder zorgen getrouwd, het geluk straalde van ons af. Het was zo'n mooie en liefdevolle bruiloft en nu donderen we allebei van die roze wolk af in een medische wereld vol onzekerheden.
Kans op genezing van slokdarmkanker is klein. We houden de hoop erin dat hij volgende week hoort dat er geen uitzaaiingen zijn en dat hij geopereerd kan worden.
Ik wil m'n man niet kwijt en denk nu dat ik nooit meer gelukkig kan worden zonder hem. Ik besef dat dit misschien waangedachtes zijn.
Zijn er mensen die zich in een soortgelijke situatie verkeren, of hebben verkeerd?
Dank jullie wel.
zaterdag 12 augustus 2017 10:21
Heel veel sterkte!
Niet precies dezelfde ervaring, maar mijn man bevindt zich in ongeveer jouw positie (al zijn wij al wat langer getrouwd). Mocht je daar behoefte aan hebben, voel je vrij om mee te schrijven in het borstkankertopic ( daar schrijven meer mensen met andere vormen van kanker mee) of in mijn eigen topic (met de wat genant dramatische titel help vanmiddag hoor ik of ik dood ga).
Of blijf gewoon lekker hier schrijven in je eigen topic.
Sterkte, voor jou en je man
Niet precies dezelfde ervaring, maar mijn man bevindt zich in ongeveer jouw positie (al zijn wij al wat langer getrouwd). Mocht je daar behoefte aan hebben, voel je vrij om mee te schrijven in het borstkankertopic ( daar schrijven meer mensen met andere vormen van kanker mee) of in mijn eigen topic (met de wat genant dramatische titel help vanmiddag hoor ik of ik dood ga).
Of blijf gewoon lekker hier schrijven in je eigen topic.
Sterkte, voor jou en je man
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
zaterdag 12 augustus 2017 10:23
Misschien heb je iets aan een verhaal met een positieve afloop. Een familielid van mij kreeg 6 of 7 jaar geleden de diagnose slokdarmkanker. Na googelen enorm geschrokken van de slechte vooruitzichten. Dit familielid was rond de 60 en had op andere vlakken een kwakkelende gezondheid. Niet erg fit, overgewicht, veel kleine en grotere kwaaltjes. De operatie was zwaar (groot stuk slokdarm weggehaald, maag als het ware omhooggetrokken als nieuwe slokdarm) en het herstel moeizaam. Nog steeds ondervindt dit familielid gevolgen (niet alles kunnen eten, niet horizontaal kunnen slapen vanwege ontbrekend maagklepje), maar al die jaren dus wel kankervrij gebleven.
Wat een verschrikkelijk nieuws TinPanAlley, juist in deze fase van jullie leven, waarin je lekker onbezorgd over de toekomst wilt fantaseren. Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd. Probeer niet al te veel te googelen. Het is wel zinnig om op zoek te gaan naar een arts die gespecialiseerd is op dit gebied. Mijn familielid is destijds geopereerd in Groningen, ik dacht in het UMCG.
Wat een verschrikkelijk nieuws TinPanAlley, juist in deze fase van jullie leven, waarin je lekker onbezorgd over de toekomst wilt fantaseren. Ik wens jullie veel sterkte de komende tijd. Probeer niet al te veel te googelen. Het is wel zinnig om op zoek te gaan naar een arts die gespecialiseerd is op dit gebied. Mijn familielid is destijds geopereerd in Groningen, ik dacht in het UMCG.
zaterdag 12 augustus 2017 10:43
zaterdag 12 augustus 2017 14:46
Wat vreselijk! Je zou nu juist lekker van elkaar moeten kunnen genieten.
Helaas herken ik je verhaal veel te goed! Vorig jaar moeder geworden van een prachtige zoon, nu druk met het plannen van de bruiloft met de liefde van mijn leven. Tot de doktoren een week geleden min of meer per toeval ontdekte dat mijn vriend een darmtumor heeft. Deze week aanvullende onderzoeken gehad, nu afwachten of er uitzaaiingen zijn of dat deze tumor operabel is.
Voelt echt even of je leven stilstaat tot je de uitslag krijgt. We proberen positief te blijven, maar de 'wat nu als....'-vragen spoken toch door je hoofd. Wat duurt dat wachten dan lang hè?!
Helaas herken ik je verhaal veel te goed! Vorig jaar moeder geworden van een prachtige zoon, nu druk met het plannen van de bruiloft met de liefde van mijn leven. Tot de doktoren een week geleden min of meer per toeval ontdekte dat mijn vriend een darmtumor heeft. Deze week aanvullende onderzoeken gehad, nu afwachten of er uitzaaiingen zijn of dat deze tumor operabel is.
Voelt echt even of je leven stilstaat tot je de uitslag krijgt. We proberen positief te blijven, maar de 'wat nu als....'-vragen spoken toch door je hoofd. Wat duurt dat wachten dan lang hè?!
zaterdag 12 augustus 2017 18:29
Hoi allemaal. Heel erg bedankt voor de berichten, alle steun is steun, ook al zal het geen effect hebben op de uitkomst. De verhalen met positieve afloop geven hoop.
@AnnA_C, dank je wel. Ik zal je topic opzoeken en lezen, nu weet ik niet hoe het met jou gaat maar ik hoop dat jouw uitzicht hoopvol is en ik wens jullie veel sterkte en kracht toe deze moeilijke tijd. Ik merk wel dat ik nu even behoefte heb om in mijn topic te schrijven en wellicht vind ik later tijd en kracht om in meerdere topics te schrijven.
A.s. dinsdag krijgt mijn man een CT- scan en een echo waarbij gezien wordt of de lymfeklieren en omliggende organen zijn aangetast, hierop volgt a.s. donderdag een PET-scan. A.s vrijdag worden we gebeld met de uitslag, wel of niet kans op overleven
Jeetje @Pietje Puk, wat verschrikkelijk en jullie zitten ook in dezelfde onzekerheid.... en met een kleintje.... wat vreselijk. Ik wens jullie ook heel veel sterkte de komende tijd. Als je mee wilt schrijven, heel erg graag. Ik ben ervan overtuigd dat dit enorm steunt. (dit geldt voor iedereen die wilt meeschrijven). De onzekerheid is killing, je wilt het liefst horen dat een operatie mogelijk is en dat er kans is op herstel. Aan de andere kant..... stel dat er slecht nieuws komt dan gaan we kapot van verdriet. Ik wil nog blijven hopen en vertrouwen dat het nog goed komt... als dat wordt weggenomen dan weten we het niet meer en toch willen we het wel weer snel weten, het gevoel is onbeschrijfelijk.
Het is allemaal in een stroomversnelling gegaan. Mijn man kreeg enkele weken geleden 'last' met eten, voedsel bleef soms hangen maar na een oprisping was het weg. Het viel hem op dat het tijdens de maaltijden steeds vaker gebeurde waarop ik adviseerde om naar de huisarts te gaan. In de periode van drukte ivm ons huwelijk is dit er min- of meer doorheen geschoten. Na ons huwelijk kregen we meer rust en besloten we om ons aan te melden en voor hem een bezoek in te plannen bij onze nieuwe huisarts in onze nieuwe woonplaats. De huisarts schreef een pilletje voor tegen maagzuur en als dit niet binnen twee weken zou helpen dan moest hij terugkomen. Het vreemde was dat kort na dit bezoek het voedsel niet meer doorzakte naar de maag, alsof van de ene op de andere dag de doorgang naar de maag volledig was geblokkeerd. Na één week medicijngebruik zonder enige verbetering kreeg mijn man verhoging..... toen gingen de alarmbellen rinkelen en kort erna heb ik de dokter gebeld. Deze was er ook niet gerust op en heeft ons doorverwezen naar een MLD specialist. Na een gastroscopie bleek er onderaan de slokdarm een tumor van ongeveer 6 cm te zitten en een schimmelinfectie. Ik houd hoop doordat ik vermoed dat de schimmelinfectie de koorts heeft veroorzaakt en dat hierdoor de tumor werd verdikt waardoor de opening naar de maag zo plotseling kleiner werd. Ik hoop zo dat we op tijd zijn
We zijn zo ontzettend bang, zo bang voor de toekomst, zo bang voor de uitslag, mijn man is zo bang voor de dood en om mij 'los'te laten. Ik ben zo bang om hem te verliezen, en om dit intense geluk wat we nu ervaren nooit meer te ervaren. Ik houd zo ontzettend veel van deze man. We zijn ervan overtuigd dat liefde alles overwint, we willen dit zo graag nog een lange tijd samen voortzetten. We zijn nu ruim twee jaar samen en we hebben beide de twee mooiste jaren van ons leven beleefd... als sterven dan moet.... dan is er eigenlijk geen mooier moment om te sterven in de meest gelukkige periode van het leven.
We wonen nu in een prachtig gebied op de Utrechtse Heuvelrug en zoals het nu voelt vraag ik me af of ik zonder mijn man nog kan genieten van deze prachtige omgeving in ons mooie huis waar we zo van genieten.
@AnnA_C, dank je wel. Ik zal je topic opzoeken en lezen, nu weet ik niet hoe het met jou gaat maar ik hoop dat jouw uitzicht hoopvol is en ik wens jullie veel sterkte en kracht toe deze moeilijke tijd. Ik merk wel dat ik nu even behoefte heb om in mijn topic te schrijven en wellicht vind ik later tijd en kracht om in meerdere topics te schrijven.
A.s. dinsdag krijgt mijn man een CT- scan en een echo waarbij gezien wordt of de lymfeklieren en omliggende organen zijn aangetast, hierop volgt a.s. donderdag een PET-scan. A.s vrijdag worden we gebeld met de uitslag, wel of niet kans op overleven
Jeetje @Pietje Puk, wat verschrikkelijk en jullie zitten ook in dezelfde onzekerheid.... en met een kleintje.... wat vreselijk. Ik wens jullie ook heel veel sterkte de komende tijd. Als je mee wilt schrijven, heel erg graag. Ik ben ervan overtuigd dat dit enorm steunt. (dit geldt voor iedereen die wilt meeschrijven). De onzekerheid is killing, je wilt het liefst horen dat een operatie mogelijk is en dat er kans is op herstel. Aan de andere kant..... stel dat er slecht nieuws komt dan gaan we kapot van verdriet. Ik wil nog blijven hopen en vertrouwen dat het nog goed komt... als dat wordt weggenomen dan weten we het niet meer en toch willen we het wel weer snel weten, het gevoel is onbeschrijfelijk.
Het is allemaal in een stroomversnelling gegaan. Mijn man kreeg enkele weken geleden 'last' met eten, voedsel bleef soms hangen maar na een oprisping was het weg. Het viel hem op dat het tijdens de maaltijden steeds vaker gebeurde waarop ik adviseerde om naar de huisarts te gaan. In de periode van drukte ivm ons huwelijk is dit er min- of meer doorheen geschoten. Na ons huwelijk kregen we meer rust en besloten we om ons aan te melden en voor hem een bezoek in te plannen bij onze nieuwe huisarts in onze nieuwe woonplaats. De huisarts schreef een pilletje voor tegen maagzuur en als dit niet binnen twee weken zou helpen dan moest hij terugkomen. Het vreemde was dat kort na dit bezoek het voedsel niet meer doorzakte naar de maag, alsof van de ene op de andere dag de doorgang naar de maag volledig was geblokkeerd. Na één week medicijngebruik zonder enige verbetering kreeg mijn man verhoging..... toen gingen de alarmbellen rinkelen en kort erna heb ik de dokter gebeld. Deze was er ook niet gerust op en heeft ons doorverwezen naar een MLD specialist. Na een gastroscopie bleek er onderaan de slokdarm een tumor van ongeveer 6 cm te zitten en een schimmelinfectie. Ik houd hoop doordat ik vermoed dat de schimmelinfectie de koorts heeft veroorzaakt en dat hierdoor de tumor werd verdikt waardoor de opening naar de maag zo plotseling kleiner werd. Ik hoop zo dat we op tijd zijn
We zijn zo ontzettend bang, zo bang voor de toekomst, zo bang voor de uitslag, mijn man is zo bang voor de dood en om mij 'los'te laten. Ik ben zo bang om hem te verliezen, en om dit intense geluk wat we nu ervaren nooit meer te ervaren. Ik houd zo ontzettend veel van deze man. We zijn ervan overtuigd dat liefde alles overwint, we willen dit zo graag nog een lange tijd samen voortzetten. We zijn nu ruim twee jaar samen en we hebben beide de twee mooiste jaren van ons leven beleefd... als sterven dan moet.... dan is er eigenlijk geen mooier moment om te sterven in de meest gelukkige periode van het leven.
We wonen nu in een prachtig gebied op de Utrechtse Heuvelrug en zoals het nu voelt vraag ik me af of ik zonder mijn man nog kan genieten van deze prachtige omgeving in ons mooie huis waar we zo van genieten.
anoniem_63a22f3643c55 wijzigde dit bericht op 12-08-2017 21:37
0.19% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 20:12
JustcallmeTuT schreef: ↑12-08-2017 15:00Jij ook veel sterkte Pietje Puk.
Wat is het toch een rot ziekte.
Dank je!
@TinPanAlly, die onzekerheid is killing hè? Ik herken zoveel in je verhaal! In twee weken tijd is onze hele wereld op zijn kop gezet.
Natuurlijk wil je van het positieve uitgaan, maar ook wij zijn bang. Was onze gezinsvakantie niet alleen de eerste maar ook de laatste vakantie met zijn drieën? Kom ik straks alleen voor de opvoeding te staan? Kan ik dat? En kan ik dan nog genieten van alles wat we samen hebben opgebouwd? Van ons huisje, ons kind, onze gezamenlijke favoriete tv-serie?
Ook als hij wel beter wordt, zijn er genoeg onzekerheden. Een operatie is geen ramp, maar wat als er nog akelige nabehandelingen nodig zijn waar hij ziek van wordt? Mijn vriend heeft 1 dag in de week papadag. Hoe gaan we dat dan oplossen? Nog een dag extra kinderopvang kunnen we niet betalen. Bovendien verdient hij een redelijk deel van zijn inkomen als zzp'er. Als dat wegvalt omdat hij niet kan werken, hoe gaan we het dan redden? Etc, etc, etc. Kortom: de onzekerheid is vreselijk. Maar als we volgende week slecht nieuws krijgen, verlangen we misschien juist wel terug naar de tijd van het niet weten.
Hoe gaan jullie er samen mee om? Praten jullie over jullie angsten? Mijn vriend is niet echt een prater, dat maakt het soms wel lastiger...