Relaties
alle pijlers
Is dit verkrachting?
zaterdag 12 augustus 2017 om 13:40
Ik ben er kapot van....na een lange tijd ging het weer goed in onze relatie. We hebben veel problemen gehad en deze leken overwonnen. Samen afspraken gemaakt over de toekomst om niet steeds in dezelfde valkuilen te trappen. Volop plannen voor nu en later. Zo ook op vakantie. Ik had hier zo naar uit gekeken, ik ben heel veel ziek geweest.
De tweede avond van onze vakantie dus samen naar bed voor sex. Allebei opgewonden. Op een gegeven moment merk ik dat mijn man iets wil doen wat ik niet wil. Ik zeg duidelijk nee ik wil deze handeling niet. Hij stopt, maar probeert even later opnieuw. Weer duidelijk nee gezegd, maar dan gaat hij toch door. Ik heb hem weggeduwd en ben uit bed gesprongen. Ik heb me opgesloten in de andere slaapkamer, ik was echt geschokt dat hij dat deed. We zijn al 30 jaar samen.
Volgende ochtend zegt hij niets. Zodra ik begin te praten biedt hij zijn excuses aan, ik wil hem niet door. Er zit een gonsend geluid in mijn hoofd van woede. Tja hij was gewoon geil zei hij, hij had dit niet moeten doen.
Ik voel me zo rot. Slaap de afgelopen nachten bij mijn dochters op de kamer. Ik wil naar huis....maar zij hebben het fijn na maanden.
Alle ellende van afgelopen jaren komen in hevigheid terug.
Ik heb mijn man beschuldigd van verkrachting, hij lijkt dit niet te snappen.
De tweede avond van onze vakantie dus samen naar bed voor sex. Allebei opgewonden. Op een gegeven moment merk ik dat mijn man iets wil doen wat ik niet wil. Ik zeg duidelijk nee ik wil deze handeling niet. Hij stopt, maar probeert even later opnieuw. Weer duidelijk nee gezegd, maar dan gaat hij toch door. Ik heb hem weggeduwd en ben uit bed gesprongen. Ik heb me opgesloten in de andere slaapkamer, ik was echt geschokt dat hij dat deed. We zijn al 30 jaar samen.
Volgende ochtend zegt hij niets. Zodra ik begin te praten biedt hij zijn excuses aan, ik wil hem niet door. Er zit een gonsend geluid in mijn hoofd van woede. Tja hij was gewoon geil zei hij, hij had dit niet moeten doen.
Ik voel me zo rot. Slaap de afgelopen nachten bij mijn dochters op de kamer. Ik wil naar huis....maar zij hebben het fijn na maanden.
Alle ellende van afgelopen jaren komen in hevigheid terug.
Ik heb mijn man beschuldigd van verkrachting, hij lijkt dit niet te snappen.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:18
Bestaardigopzich schreef: ↑12-08-2017 15:44
(...) maakte ik me ook kwaad om de opmerking:
'Ik zou vechten als een leeuw en aangifte doen'
Ik vocht niet als een leeuw maar verstijfde en huilde alleen maar en kon alleen af en toe 'nee' zeggen.
Heb ik het er dan zelf naar gemaakt of zo?
Aangifte gedaan: Had het net zo goed kunnen laten want ondanks alle bewijzen (ziekenhuisrapport en meer) werd mijn aangifte bijna meteen geseponeerd: de dader zei dat ik zelf wilde en dat ik had gelogen dat ik ouder was dan mijn paspoort aangaf. Tsja..
Dit had ik ook overigens. Heeft lang geduurd voor ik (enigszins) begreep dat het niet mijn schuld was. Wat betreft de aangifte (en bij andere gebeurtenissen) wel 'gevochten' hoor. Met alle gevolgen van dien, wat je niemand toewenst.
Alleen is het later nog eens gebeurd met een ander persoon. Miste toen de kracht om weer naar de politie te stappen.
anoniem_207233 wijzigde dit bericht op 12-08-2017 16:25
1.67% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:22
Goede post, helemaal mee eens. Of het juridisch verkrachting is (is het wel) is denk ik niet van belang, of je wel aangifte wil doen of niet, is jouw keus. Ik zou (wel afhankelijk van de leeftijd van de kinderen) dat waarschijnlijk niet doen, is sowieso bewijstechnisch moeilijk. Maar dat hij 1.000 keer fout zit, lijkt mij niet ter discussie staan. Wat je ook doet, laat je niet wijsmaken dat het niets voorstelt of dat jij daar (ook) schuld aan hebt, nee is nee. Ik zou overigens (als dat technisch mogelijk is) hem laten vertrekken of als dat niet mogelijk is zelf met de kinderen en logé vertrekken, lijkt mij voor hen ook geen ontspannen vakantie meer zo. Iig sterkte !tyche schreef: ↑12-08-2017 14:48Wat een ontzettende rotsituatie.
Tussen de regels door lees ik vooral de vraag of het terecht is dat je hier boos over bent. Je hebt al het antwoord hoe het juridisch zit, maar zelfs los daarvan heb je helemaal gelijk dat je met iemand die je vertrouwen en lichamelijke integriteit zo beschaamt, niet verder wil. Het is aan jouw op welke manier je hier vervolgens mee omgaat. Jij kent je man, de situatie, en je gezin het best.
Waarschijnlijk volgt in dit topic een ellenlange discussie over de definitie van verkrachting en schuld, ik hoop dat je daar omheen kunt lezen en uit de antwoorden de adviezen kan halen waar jij iets aan hebt.
Mijn tips:
- Als stante pede naar huis gaan er nu niet inzit, richt je aandacht op de kinderen en het logeetje. Reageer naar je man hoe jij wilt; als afstand bewaren nu het meest praktisch en prettig is, doe dat.
- Zodra het kan: schakel hulp in. Neem mensen in vertrouwen. Je gaat een moeilijke tijd tegemoet waarin je zowel deze heftige gebeurtenis als het gedoe van de scheiding en de effecten die dat op de kinderen heeft, moet zien te doorstaan. Je kunt hierbij alle hulp gebruiken die je krijgen kunt. Familie, vrienden, mensen waar je tegenaan kunt praten of die de kinderen een weekend op kunnen vangen: steun er op.
- Ook professionele hulp kan je ondersteunen, bijvoorbeeld de huisarts of slachtofferhulp. Als je merkt dat je over de gebeurtenis blijft malen, slecht slaapt, of andere klachten hebt, dan kunnen zij je helpen.
- Weet dat jouw grenzen terecht zijn en laat je door niemand wijsmaken dat dit niet zo erg is, dat hij toch sorry heeft gezegd, dat hij toch je man is... Als dit voor jou de druppel is, is dat volkomen legitiem.
- Laat je ook niet wegzetten als slachtoffer. Misschien ben je vooral boos en wil je helemaal geen aangifte doen. Misschien hou je hier helemaal geen trauma aan over en ga je hier vooral praktisch mee om. Jouw lichaam, jouw leven, jouw beslissingen. Weet alleen dat je je niet hoeft te schamen en dat je best na verloop van tijd kan merken dat het meer met je gedaan heeft dan je dacht. Ook dan kun je nog kijken of je dan behoefte hebt aan hulp of andere stappen.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:24
To, ik zou melding maken bij de politie, dat is anders dan aangifte doen. Dan kun je van daar uit verder zien wat je wilt. Als je alsnog aangifte wilt doen, dan heb je die melding al gedaan. Besluit je te scheiden, dan staat het geregistreerd, besluit je niets te doen, heb je een krachtig signaal afgegeven.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:25
Tuurlijk is het van belang of de wetgever het verkrachting acht!Ariellle schreef: ↑12-08-2017 16:22Goede post, helemaal mee eens. Of het juridisch verkrachting is (is het wel) is denk ik niet van belang, of je wel aangifte wil doen of niet, is jouw keus. Ik zou (wel afhankelijk van de leeftijd van de kinderen) dat waarschijnlijk niet doen, is sowieso bewijstechnisch moeilijk. Maar dat hij 1.000 keer fout zit, lijkt mij niet ter discussie staan. Wat je ook doet, laat je niet wijsmaken dat het niets voorstelt of dat jij daar (ook) schuld aan hebt, nee is nee. Ik zou overigens (als dat technisch mogelijk is) hem laten vertrekken of als dat niet mogelijk is zelf met de kinderen en logé vertrekken, lijkt mij voor hen ook geen ontspannen vakantie meer zo. Iig sterkte !
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:27
Sorry, dat had ik verkeerd gelezen... dacht dat hij het tot 2x toe probeerde en TO toen weg was gegaan. Wat op zich al erg genoeg is en wat vreselijk dat hij het echt heeft gedaanshift.delete schreef: ↑12-08-2017 16:10Het zijn verschillende situaties inderdaad. In dit geval heeft de man het echter geprobeerd en vervolgens gedaan. Niet enkel geprobeerd dus. Gezien reactie man + wat TO verder vertelt denk ik dat verder praten over dit voorval geen enkele zin heeft voor TO.
Als de situatie bijvoorbeeld zou zijn dat man iets probeert en vrouw daar geen heldere grens in aangeeft op moment zelf dan wel heeft aangegeven, kunnen al gauw misverstanden ontstaan. Dan kan zo'n gesprek mogelijk de boel nog redden inderdaad. Dit is m.i. toch echt een ander scenario.
word er een beetje misselijk van.Moet ook zeggen dat ik er eigenlijk vanuit ging dat TO na alles wat er al gebeurd is sowieso op zou stappen bij die man.
Maar dat is een aanname van mij besef ik me nu.
TO ik heb echt met je te doen, ben uiteindelijk gescheiden van zo'n type en heb daar echt nog geen dag spijt van gehad.
Heel veel sterkte
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:29
florence13 schreef: ↑12-08-2017 16:24To, ik zou melding maken bij de politie, dat is anders dan aangifte doen. Dan kun je van daar uit verder zien wat je wilt. Als je alsnog aangifte wilt doen, dan heb je die melding al gedaan. Besluit je te scheiden, dan staat het geregistreerd, besluit je niets te doen, heb je een krachtig signaal afgegeven.
Ik snap dit oprecht niet, waarom een melding? Waarom niet gelijk aangifte? Tjonge kom eens op voor jezelf, niemand maar ook echt niemand die me dat flikt!
Waar is je kracht, zelfrespect en eigewaarde?
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:31
Niet per se. Je kunt van een grote afstand al zien dat je dit nooit rond krijgt qua bewijslast.
Wat zouden mensen met een 30 jarig gelukkig huwelijk (dus anders dan deze situatie) eigenlijk doen als de man het zelfde deed als in dit topic, maar dan met een drankje op en totaal out of character?
Vroeg ik mij af. Ik kan het me weinig voor stellen om dat ik geen langdurige relatie heb met kinderen en zo.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:35
En wat denk je wat de politie gaat zeggen dan? In deze is het haar woord tegen het zijne, hoe lullig ook.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:37
nog wel meer mensen vliegen behoorlijk uit de bocht hier.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:39
Maar het gaat niet om jou hè?
Er zijn allerlei redenen om geen aangifte te doen, en TO heeft al een heel legitieme gegeven: de kinderen.
Los daarvan, aangifte doen is geen kattenpis. Mag iemand die net ervaren heeft dat de keuzemogelijkheid over haar eigen lijf op een grove manier is genegeerd, alsjeblieft zelf besluiten wat ze daar vervolgens mee doet?
Geen aangifte doen betekent niet dat je geen kracht, zelfrespect of eigenwaarde hebt. Iedereen gaat anders om met dit soort ervaringen en hoewel aangifte wel degelijk helpend kan zijn, kan het ook een boel energie kosten en gedoe en frustratie opleveren. Als iemand besluit daar om wat voor reden dan ook geen zin in te hebben, kan ik dat best begrijpen. En al kon ik dat niet, het is niet mijn zaak.
Daarnaast is de kans aanwezig dat de politie op basis van dit verhaal zal afraden om aangifte te doen (wat niet betekent dat je dat dan niet aslnog kan doen!)
tyche wijzigde dit bericht op 12-08-2017 16:41
7.17% gewijzigd
This is an unacceptable timeline
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:41
ik verwacht verder ook geen emotionele of morele steun van de politie hoor. Aangifte doen staat daar los van.LordVoldemort77 schreef: ↑12-08-2017 16:35En wat denk je wat de politie gaat zeggen dan? In deze is het haar woord tegen het zijne, hoe lullig ook.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:42
shift.delete schreef: ↑12-08-2017 16:18Dit had ik ook overigens. Heeft lang geduurd voor ik (enigszins) begreep dat het niet mijn schuld was. Wat betreft de aangifte (en bij andere gebeurtenissen) wel 'gevochten' hoor. Met alle gevolgen van dien, wat je niemand toewenst.
Alleen is het later nog eens gebeurd met een ander persoon. Miste toen de kracht om weer naar de politie te stappen.
In plaats van zeggen dat je de kracht mistte om naar de politie te stappen zou je ook kunnen zeggen dat je ontzéttend sterk bent...Ik snap heel goed dat je dat niet op kon brengen. Heel veel sterkte
En natuurlijk is het nooit jouw schuld... nee is nee, simpeler gaat het niet worden, toch?
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:43
Een belangrijke reden kan zijn dat er kinderen in het spel zijn en beiden hoe dan ook ouders daarvan blijven. En bewijs is gewoon lastig in dit soort zaken, het is haar woord tegen het zijne.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:45
Het gaat inderdaad niet over mij. 'Gelukkig', zal ik maar zeggen. Geen zin in de rompslomp en alles wat er bij komt kijken, vind ik, een drogreden.tyche schreef: ↑12-08-2017 16:39Maar het gaat niet om jou hè?
Er zijn allerlei redenen om geen aangifte te doen, en TO heeft al een heel legitieme gegeven: de kinderen.
Los daarvan, aangifte doen is geen kattenpis. Mag iemand die net ervaren heeft dat de keuzemogelijkheid over haar eigen lijf op een grove manier is genegeerd, alsjeblieft zelf besluiten wat ze daar vervolgens mee doet?
Geen aangifte doen betekent niet dat je geen kracht, zelfrespect of eigenwaarde hebt. Iedereen gaat anders om met dit soort ervaringen en hoewel aangifte wel degelijk helpend kan zijn, kan het ook een boel energie kosten en gedoe en frustratie opleveren. Als iemand besluit daar om wat voor reden dan ook geen zin in te hebben, kan ik dat best begrijpen. En al kon ik dat niet, het is niet mijn zaak.
Daarnaast is de kans aanwezig dat de politie op basis van dit verhaal zal afraden om aangifte te doen (wat niet betekent dat je dat dan niet aslnog kan doen!)
Maar goed dat is inderdaad mijn mening.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:48
+1000tyche schreef: ↑12-08-2017 16:39Maar het gaat niet om jou hè?
Er zijn allerlei redenen om geen aangifte te doen, en TO heeft al een heel legitieme gegeven: de kinderen.
Los daarvan, aangifte doen is geen kattenpis. Mag iemand die net ervaren heeft dat de keuzemogelijkheid over haar eigen lijf op een grove manier is genegeerd, alsjeblieft zelf besluiten wat ze daar vervolgens mee doet?
Geen aangifte doen betekent niet dat je geen kracht, zelfrespect of eigenwaarde hebt. Iedereen gaat anders om met dit soort ervaringen en hoewel aangifte wel degelijk helpend kan zijn, kan het ook een boel energie kosten en gedoe en frustratie opleveren. Als iemand besluit daar om wat voor reden dan ook geen zin in te hebben, kan ik dat best begrijpen. En al kon ik dat niet, het is niet mijn zaak.
Daarnaast is de kans aanwezig dat de politie op basis van dit verhaal zal afraden om aangifte te doen (wat niet betekent dat je dat dan niet aslnog kan doen!)
Dit, dus..
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:49
Nee dat is geen drogreden, soms maakt aangifte doen de zaak alleen maar erger.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:52
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:53
LordVoldemort77 schreef: ↑12-08-2017 16:49Nee dat is geen drogreden, soms maakt aangifte doen de zaak alleen maar erger.
Nou, dan stoppen we er maar mee toch? Nergens geen aangifte meer van doen, want waarom zou je? Je maakt het alleen maar erger.
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:57
DankjewelBestaardigopzich schreef: ↑12-08-2017 16:42
Ik snap heel goed dat je dat niet op kon brengen. Heel veel sterkte
En natuurlijk is het nooit jouw schuld... nee is nee, simpeler gaat het niet worden, toch?
Gaat hier niet om mij/ons natuurlijk maar mogelijk helpt het DaisyM of iemand anders in zo'n situatie e.e.a. in perspectief te plaatsen.
Daisy heeft inderdaad duidelijk de nee laten horen, bij beide pogingen (waarvan de tweede werd doorgezet).
zaterdag 12 augustus 2017 om 16:58
Bimzarellio schreef: ↑12-08-2017 16:52Ze vecht waarschijnlijk graag...niet om de (onzekere) uitkomst of om de gevolgen voor anderen (buiten de veroorzaker )...het gevecht op zichzelf geeft haar voldoening denk ik maar dat mag ze zelf (proberen) uit te leggen...of niet
Wie is ze?
