Relaties
alle pijlers
Is dit verkrachting?
zaterdag 12 augustus 2017 13:40
Ik ben er kapot van....na een lange tijd ging het weer goed in onze relatie. We hebben veel problemen gehad en deze leken overwonnen. Samen afspraken gemaakt over de toekomst om niet steeds in dezelfde valkuilen te trappen. Volop plannen voor nu en later. Zo ook op vakantie. Ik had hier zo naar uit gekeken, ik ben heel veel ziek geweest.
De tweede avond van onze vakantie dus samen naar bed voor sex. Allebei opgewonden. Op een gegeven moment merk ik dat mijn man iets wil doen wat ik niet wil. Ik zeg duidelijk nee ik wil deze handeling niet. Hij stopt, maar probeert even later opnieuw. Weer duidelijk nee gezegd, maar dan gaat hij toch door. Ik heb hem weggeduwd en ben uit bed gesprongen. Ik heb me opgesloten in de andere slaapkamer, ik was echt geschokt dat hij dat deed. We zijn al 30 jaar samen.
Volgende ochtend zegt hij niets. Zodra ik begin te praten biedt hij zijn excuses aan, ik wil hem niet door. Er zit een gonsend geluid in mijn hoofd van woede. Tja hij was gewoon geil zei hij, hij had dit niet moeten doen.
Ik voel me zo rot. Slaap de afgelopen nachten bij mijn dochters op de kamer. Ik wil naar huis....maar zij hebben het fijn na maanden.
Alle ellende van afgelopen jaren komen in hevigheid terug.
Ik heb mijn man beschuldigd van verkrachting, hij lijkt dit niet te snappen.
De tweede avond van onze vakantie dus samen naar bed voor sex. Allebei opgewonden. Op een gegeven moment merk ik dat mijn man iets wil doen wat ik niet wil. Ik zeg duidelijk nee ik wil deze handeling niet. Hij stopt, maar probeert even later opnieuw. Weer duidelijk nee gezegd, maar dan gaat hij toch door. Ik heb hem weggeduwd en ben uit bed gesprongen. Ik heb me opgesloten in de andere slaapkamer, ik was echt geschokt dat hij dat deed. We zijn al 30 jaar samen.
Volgende ochtend zegt hij niets. Zodra ik begin te praten biedt hij zijn excuses aan, ik wil hem niet door. Er zit een gonsend geluid in mijn hoofd van woede. Tja hij was gewoon geil zei hij, hij had dit niet moeten doen.
Ik voel me zo rot. Slaap de afgelopen nachten bij mijn dochters op de kamer. Ik wil naar huis....maar zij hebben het fijn na maanden.
Alle ellende van afgelopen jaren komen in hevigheid terug.
Ik heb mijn man beschuldigd van verkrachting, hij lijkt dit niet te snappen.
zaterdag 12 augustus 2017 14:38
Juist door dit soort opvattingen, blijft verkrachting binnen huwelijk of andere relaties voortbestaan...
zaterdag 12 augustus 2017 14:39
Er speelt dus nog veel meer, en nu voel je, je helemaal niet prettig meer in deze relatie.daisymadelief schreef: ↑12-08-2017 14:19Ik ga geen aangifte doen omdat mijn kinderen hier dan ook bij betrokken raken.
Voor mij was dit dus echt de druppel, zodra we thuis zijn ga ik een scheiding aanvragen.
Ik heb me in de andere kamer opgesloten omdat ik eerst tot mezelf wilde komen. Ik was in shock maar ook razend, niet handig op een camping midden in de nacht.
Ik ga hier dus niet met mijn man over in gesprek, uiteindelijk heeft hij dan toch een scenario bedacht waar bij ik het uiteindelijk gedaan heb. Dit was dus een van de problemen, zelfreflectie kent hij niet. Het lag altijd aan een ander of aan een situatie.
Ik vind het ergste dat hij over een grens is heen gegaan. Na alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen jaren (borstkanker), voel ik me nu ook nog eens zo in de grond gestampt.
We hebben hier een logeetje op vakantie die er zo naar uitgekeken had om hier een paar dagen te komen, vandaar dat we hier nog zijn.
Sterkte To, ik hoop dat je over een tijdje veel fijner voelt.
zaterdag 12 augustus 2017 14:43
zaterdag 12 augustus 2017 14:43
Formeel is het verkrachting ja. Ik kan me voorstellen dat je er geen aangifte van doet ivm de implicaties voor je gezin. Wat ik niet snap, is dat je omwille van een logeetje met deze man op je vakantieadres wil blijven.
Heeft hij eerder dergelijke grenzen overschreden? Heftig dat iemand die je al 30 jaar liefhebt en vertrouwt tot zo'n actie komt, het klinkt heel onverwacht.
Heeft hij eerder dergelijke grenzen overschreden? Heftig dat iemand die je al 30 jaar liefhebt en vertrouwt tot zo'n actie komt, het klinkt heel onverwacht.
flatverkopen wijzigde dit bericht op 12-08-2017 14:44
1.19% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 14:44
Jeetje, dit is echt denk ik de druppel die emmer doet overlopen. Na proberen en hoop, is dit een heel duidelijk signaal van doodlopende weg. Je relatie is op een t splitsing gekomen, en dat is heel verdrietig, maar dit is de grens. Tot hier en niet verder. En dat is verdrietig, maar ook, zo duidelijk. Jij hebt alles eraan gedaan wat je kon om de relatie kans op kans te geven. En nu kom je erachter dat het klaar is, door deze actie van je man, uitvergroot fout, grensoverschrijdend fout, na alle problemen hievoor, dit er ook nog bij. Duidelijker stop bord kan je niet vragen denk ik. Misschien geeft het je ook een klein beetje ontlasting van alle verantwoordelijkheid die je steeds voelde om maar weer je schouders eronder te zetten, je man weer een kans te geven, de relatie weer door te laten gaan, het beste voor je gezin, maar ten koste van wat..
Soms gebeuren er nare dingen in een relatie, dat je niet meer verder kan, als dit niet was gebeurd, had je alle andere ellende en zorg en verdriet steeds maar voor lief genomen, omdat je dacht dat het beter was voor je gezin. En je stelde het stoppen misschien uit, omdat je niet schuldig wil zijn om op te geven, en liefde steeds een kans te geven, je man steeds een nieuwe kans te geven.
Denk dat je met recht mag stoppen, echt. In alle liefde loslaten nu, het is klaar. Denk dat dit beetje is zoals je je nu voelt, maar kan het mis hebben..laat maar weten.
Soms gebeuren er nare dingen in een relatie, dat je niet meer verder kan, als dit niet was gebeurd, had je alle andere ellende en zorg en verdriet steeds maar voor lief genomen, omdat je dacht dat het beter was voor je gezin. En je stelde het stoppen misschien uit, omdat je niet schuldig wil zijn om op te geven, en liefde steeds een kans te geven, je man steeds een nieuwe kans te geven.
Denk dat je met recht mag stoppen, echt. In alle liefde loslaten nu, het is klaar. Denk dat dit beetje is zoals je je nu voelt, maar kan het mis hebben..laat maar weten.
zaterdag 12 augustus 2017 14:47
Misschien omdat er ook kinderen in het spel zijn? Ik snap wel dat je niet graag aangifte doet dan. (waarmee ik niet wil zeggen dat ik het per definitie niet zou doen, maar ik zou er wel heel goed over nadenken.)
zaterdag 12 augustus 2017 14:47
Misschien is ze momenteel wel afhankelijk van hem mbt vervoer oid. Kan me voorstellen dat dat niet zomaar gaat. Maar goed waar een wil is, is ern weg uiteindelijk.flatverkopen schreef: ↑12-08-2017 14:43Formeel is het verkrachting ja. Ik kan me voorstellen dat je er geen aangifte van doet ivm de implicaties voor je gezin. Wat ik niet snap, is dat je omwille van een logeetje met deze man op je vakantieadres wil blijven.
Heeft hij eerder dergelijke grenzen overschreden? Heftig dat iemand die je al 30 jaar liefhebt en vertrouwt tot zo'n actie komt, het klinkt heel onverwacht.
zaterdag 12 augustus 2017 14:48
Wat een ontzettende rotsituatie.daisymadelief schreef: ↑12-08-2017 14:19Ik ga geen aangifte doen omdat mijn kinderen hier dan ook bij betrokken raken.
Voor mij was dit dus echt de druppel, zodra we thuis zijn ga ik een scheiding aanvragen.
Ik heb me in de andere kamer opgesloten omdat ik eerst tot mezelf wilde komen. Ik was in shock maar ook razend, niet handig op een camping midden in de nacht.
Ik ga hier dus niet met mijn man over in gesprek, uiteindelijk heeft hij dan toch een scenario bedacht waar bij ik het uiteindelijk gedaan heb. Dit was dus een van de problemen, zelfreflectie kent hij niet. Het lag altijd aan een ander of aan een situatie.
Ik vind het ergste dat hij over een grens is heen gegaan. Na alles wat ik heb meegemaakt de afgelopen jaren (borstkanker), voel ik me nu ook nog eens zo in de grond gestampt.
We hebben hier een logeetje op vakantie die er zo naar uitgekeken had om hier een paar dagen te komen, vandaar dat we hier nog zijn.
Tussen de regels door lees ik vooral de vraag of het terecht is dat je hier boos over bent. Je hebt al het antwoord hoe het juridisch zit, maar zelfs los daarvan heb je helemaal gelijk dat je met iemand die je vertrouwen en lichamelijke integriteit zo beschaamt, niet verder wil. Het is aan jouw op welke manier je hier vervolgens mee omgaat. Jij kent je man, de situatie, en je gezin het best.
Waarschijnlijk volgt in dit topic een ellenlange discussie over de definitie van verkrachting en schuld, ik hoop dat je daar omheen kunt lezen en uit de antwoorden de adviezen kan halen waar jij iets aan hebt.
Mijn tips:
- Als stante pede naar huis gaan er nu niet inzit, richt je aandacht op de kinderen en het logeetje. Reageer naar je man hoe jij wilt; als afstand bewaren nu het meest praktisch en prettig is, doe dat.
- Zodra het kan: schakel hulp in. Neem mensen in vertrouwen. Je gaat een moeilijke tijd tegemoet waarin je zowel deze heftige gebeurtenis als het gedoe van de scheiding en de effecten die dat op de kinderen heeft, moet zien te doorstaan. Je kunt hierbij alle hulp gebruiken die je krijgen kunt. Familie, vrienden, mensen waar je tegenaan kunt praten of die de kinderen een weekend op kunnen vangen: steun er op.
- Ook professionele hulp kan je ondersteunen, bijvoorbeeld de huisarts of slachtofferhulp. Als je merkt dat je over de gebeurtenis blijft malen, slecht slaapt, of andere klachten hebt, dan kunnen zij je helpen.
- Weet dat jouw grenzen terecht zijn en laat je door niemand wijsmaken dat dit niet zo erg is, dat hij toch sorry heeft gezegd, dat hij toch je man is... Als dit voor jou de druppel is, is dat volkomen legitiem.
- Laat je ook niet wegzetten als slachtoffer. Misschien ben je vooral boos en wil je helemaal geen aangifte doen. Misschien hou je hier helemaal geen trauma aan over en ga je hier vooral praktisch mee om. Jouw lichaam, jouw leven, jouw beslissingen. Weet alleen dat je je niet hoeft te schamen en dat je best na verloop van tijd kan merken dat het meer met je gedaan heeft dan je dacht. Ook dan kun je nog kijken of je dan behoefte hebt aan hulp of andere stappen.
tyche wijzigde dit bericht op 12-08-2017 14:52
0.03% gewijzigd
What a nuanced anxiety
zaterdag 12 augustus 2017 14:48
Echt onvoorstelbaar hoeveel mensen dit geen verkrachting vinden. Verdiep je eerst eens in wat verkrachting betekent; zowel qua defintie als voor het slachtoffer, voordat je dingen roept, die voor veel mensen enorm pijnlijk kunnen zijn om te lezen omdat verkrachting ontkent wordt. Iemand kan zich hier zo alleen door voelen staan. Iemand, die juist steun en hulp heel hard nodig heeft.
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 12-08-2017 14:50
5.62% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 14:49
Ik zou ook aangifte doen, maar ik heb dan ook geen kinderen waar ik nog rekening mee zou willen houden. Het is TO haar goed recht om geen aangifte te doen.
zaterdag 12 augustus 2017 14:51
Allereerst een 
Borstkanker...en daarvan herstellen is zowiezo een zwaar traject. Daar hoort steun, liefde en vertrouwen bij want je hebt geestelijk en lichamelijk al een zware klap gekregen door de ziekte. Een man die daarna je hele gevoel van veiligheid wegneemt (en juist in jouw geval maar zowiezo hoort sex en vertrouwen samen te gaan in een relatie) maakt alles kapot. Ik snap je boosheid, angst en woede maar wat me vooral opviel was dat JIJ als eerste moest praten na de verkrachting (want ja to dat is het) Misschien moet je hem alleen laten met de kinderen en toch echt het vliegtuig/auto/trein terug naar huis nemen. Je moet aan jezelf denken ..bel een vriendin of familie. Nu doorgaan geeft hem gevoel dat het allemaal wel meevalt en dat doet het niet voor jou. Het is ernstig... je voelt je rot en moet dat toch ergens delen,
Liefst met iemand die je vertrouwt. Heel veel sterkte ,liefs en een dikke knuffel.
Borstkanker...en daarvan herstellen is zowiezo een zwaar traject. Daar hoort steun, liefde en vertrouwen bij want je hebt geestelijk en lichamelijk al een zware klap gekregen door de ziekte. Een man die daarna je hele gevoel van veiligheid wegneemt (en juist in jouw geval maar zowiezo hoort sex en vertrouwen samen te gaan in een relatie) maakt alles kapot. Ik snap je boosheid, angst en woede maar wat me vooral opviel was dat JIJ als eerste moest praten na de verkrachting (want ja to dat is het) Misschien moet je hem alleen laten met de kinderen en toch echt het vliegtuig/auto/trein terug naar huis nemen. Je moet aan jezelf denken ..bel een vriendin of familie. Nu doorgaan geeft hem gevoel dat het allemaal wel meevalt en dat doet het niet voor jou. Het is ernstig... je voelt je rot en moet dat toch ergens delen,
Liefst met iemand die je vertrouwt. Heel veel sterkte ,liefs en een dikke knuffel.
zaterdag 12 augustus 2017 14:51
Je hoort wel eens van mensen die zo dom zijn als jij, maar ik maak ze gelukkig zelden in het echt mee.
zaterdag 12 augustus 2017 14:57
Tja het zou aan de omstandigheden liggen of ik zelf, als ik het mij voorstel dan, aangifte zou doen of niet. Maar natuurlijk ben je terecht boos, nee is nee en zeker na de eerste keer was het genoeg duidelijk. Als ik het zo hoor was er voor dit voorval al een en ander aan de hand en ik kan mij goed voor stellen dat dit dan de druppel is en je wil scheiden. Sterkte.
zaterdag 12 augustus 2017 15:06
Het boeit toch niet hoe het heet?
Je wilde niet.
Een kopje thee opgedrongen krijgen kan in een bepaalde situatie al een daad van agressie zijn.
Je wilde niet, hij luisterde niet, je moest de situatie stoppen door te vluchten.
En zelfs nu je overstuur bent wordt dat niet serieus genomen.
Ik zou hier ook overstuur van zijn en de kinderen herverdelen en apart gaan slapen of zelfs naar huis gaan.
Je.moet elkaar kunnen vertrouwen in bepaalde situaties.
Je probeert allemaal weleens wat in je enthousiasme maar als het zo'n reactie oplevert zijn excuses op hun plaats.
Goed dar je jezelf serieus neemt to.
Je wilde niet.
Een kopje thee opgedrongen krijgen kan in een bepaalde situatie al een daad van agressie zijn.
Je wilde niet, hij luisterde niet, je moest de situatie stoppen door te vluchten.
En zelfs nu je overstuur bent wordt dat niet serieus genomen.
Ik zou hier ook overstuur van zijn en de kinderen herverdelen en apart gaan slapen of zelfs naar huis gaan.
Je.moet elkaar kunnen vertrouwen in bepaalde situaties.
Je probeert allemaal weleens wat in je enthousiasme maar als het zo'n reactie oplevert zijn excuses op hun plaats.
Goed dar je jezelf serieus neemt to.
zaterdag 12 augustus 2017 15:13
Ja ik heb even geloept en inderdaad, dit valt wat mij betreft ook onder verkrachting.
Deze reactie was nog op basis van de OP en met mijn eigen sexblunders in het achterhoofd. Dit is echt van een andere orde inderdaad.
zaterdag 12 augustus 2017 15:27
TO, ik lees dat je een dochter hebt. Ik weet niet hoe oud je dochter hebt, maar laten we er even vanuit zijn dat ze al wat ouder is en seksueel actief.
Als jouw dochter naar je toe komt, en die zegt tegen jou: "mama, mijn vriend heeft gisteren seks gehad tegen mijn wil. Ik had helemaal geen zin. Ik zei nee, maar hij probeerde toch. Ik zei nog eens nee ik wil niet en ik duwde hem nogmaals weg, maar hij bleef maar terugkomen en terugkomen en uiteindelijk heeft hij zijn ding gedaan."
En die vriend staat er naast en zegt tegen je: "Ja sorry mevrouw x. Ik weet dat uw dochter het niet wilde maar ze had me zo zwaar opgegeild...ik kon me echt niet meer inhouden hoor, maar ik zal het niet meer doen hoor."
Zeg jij dan tegen je dochter: "ach kind voor de rest is je relatie best stabiel, is een misstapje van je vriend kan gebeuren, je had zelf ook wat gedronken zeker?"
Vind jij dat je eigen man meer rechten heeft om die misstap te maken, gewoon omdat hij al dertig jaar bij je is (maar zoals ik lees in je berichten toch al niet van harte)? Zou jij je ziek en misselijk voelen als je hoort dat je dochter is verkracht door iemand met wie ze een relatie had, maar zou je als het jezelf overkomt het wegschuiven onder een mat want die dingen kunnen nu eenmaal gebeuren in een langdurige relatie?
Ik wens je veel sterkte, het blijft klote na zoveel jaar zoiets moeten meemaken. Maar hoe je het ook noemt, al is het in de letterlijke betekenis wel echt verkrachting, je mag niet gerust helemaal over de streep vinden.
Als jouw dochter naar je toe komt, en die zegt tegen jou: "mama, mijn vriend heeft gisteren seks gehad tegen mijn wil. Ik had helemaal geen zin. Ik zei nee, maar hij probeerde toch. Ik zei nog eens nee ik wil niet en ik duwde hem nogmaals weg, maar hij bleef maar terugkomen en terugkomen en uiteindelijk heeft hij zijn ding gedaan."
En die vriend staat er naast en zegt tegen je: "Ja sorry mevrouw x. Ik weet dat uw dochter het niet wilde maar ze had me zo zwaar opgegeild...ik kon me echt niet meer inhouden hoor, maar ik zal het niet meer doen hoor."
Zeg jij dan tegen je dochter: "ach kind voor de rest is je relatie best stabiel, is een misstapje van je vriend kan gebeuren, je had zelf ook wat gedronken zeker?"
Vind jij dat je eigen man meer rechten heeft om die misstap te maken, gewoon omdat hij al dertig jaar bij je is (maar zoals ik lees in je berichten toch al niet van harte)? Zou jij je ziek en misselijk voelen als je hoort dat je dochter is verkracht door iemand met wie ze een relatie had, maar zou je als het jezelf overkomt het wegschuiven onder een mat want die dingen kunnen nu eenmaal gebeuren in een langdurige relatie?
Ik wens je veel sterkte, het blijft klote na zoveel jaar zoiets moeten meemaken. Maar hoe je het ook noemt, al is het in de letterlijke betekenis wel echt verkrachting, je mag niet gerust helemaal over de streep vinden.
zaterdag 12 augustus 2017 15:28
Wat idioot om een kopje thee opgedrongen te krijgen, te vergelijken met verkrachting. Dan vergelijk je verkrachting ook nog met 'iedereen probeert in zijn enthousiase wel eens iets'. Dan snap je echt niets van verkrachting.Het-groepje schreef: ↑12-08-2017 15:06Het boeit toch niet hoe het heet?
Je wilde niet.
Een kopje thee opgedrongen krijgen kan in een bepaalde situatie al een daad van agressie zijn.
Je wilde niet, hij luisterde niet, je moest de situatie stoppen door te vluchten.
En zelfs nu je overstuur bent wordt dat niet serieus genomen.
Ik zou hier ook overstuur van zijn en de kinderen herverdelen en apart gaan slapen of zelfs naar huis gaan.
Je.moet elkaar kunnen vertrouwen in bepaalde situaties.
Je probeert allemaal weleens wat in je enthousiasme maar als het zo'n reactie oplevert zijn excuses op hun plaats.
Goed dar je jezelf serieus neemt to.
anoniem_272211 wijzigde dit bericht op 12-08-2017 16:05
3.37% gewijzigd
zaterdag 12 augustus 2017 15:33
Zoals ik al zei, dit was op basis van de op.Tijdschriftenverslindster schreef: ↑12-08-2017 15:28Wat idioot om een kopje thee opgedrongen te krijgen, te vergelijken met verkrachting. Dan vergelijk je verkrachting ook nog met 'in enthousiasme iets proberen'. Dan snap je er echt niets van...
En het maakt toch niet uit waarmee ik het al dan niet vergelijk, haar grens is overschreden.
Het gaat om haar, was mijn punt. Niet om de wet of wat het forum denkt.
