Overig
alle pijlers
Afschuwelijke uitvaarten
donderdag 28 september 2017 om 11:24
In een ander topic schreef iemand dat, nadat ze een overledene vond met haar kinderen in de buurt, de opgetrommelde oppas haar ging bellen dat ze op moest schieten.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
Dit wakkerde bij mij de minder fijne herinneringen rondom de uitvaart van mijn vader aan. Mensen waren zo egotistisch en zelfzuchtig rondom zo'n kwetsbare periode. Het is een kwaadheid waar ik het met weinig mensen over kan/wil hebben. Het is ook iets wat moet slijten. Bijvoorbeeld met humor binnen ons gezin. Meestal maken we grapjes over het laatste puntje van de lijst hieronder
Maar er over praten of schrijven kan misschien ook wat oplossen dus bij deze mijn lijst van ergernissen tijdens de uitvaart van mijn vader. En ik moedig jullie vooral aan om jullie ergernissen op te schrijven. Kom maar op met de trainingspakken tijdens de kerkdienst, misplaatste muziek van de familie of andere herinneringen
Mijn lijst:
- Mensen die vroegen of we een plekje voor ze konden reserveren in de uitvaarthal. Ze belden met die wens terwijl we vooraf in de familiekamer zaten. Het waren geen mindervaliden oid.
- Mensen die vonden dat we verplicht waren om lijk-kijk-dagen te houden vooraf.
- Mensen die klaagde dat we lang wachtte met de uitvaart. Er stond niks op papier en er moest veel geregeld worden.
- Mensen die bewust de rouwstoet (zichtbaar met vlaggen, linten, bloemen, etc) doorbraken, al toeterend. Om daarbij een middelvinger op te steken.
- Mensen die beledigt waren dat mijn moeder even weg was om mijn vader in de oven te schuiven, tijdens de condoleance.. Ze gingen toen wachten tot ze terug was terwijl er na een uur handjes schudden, nog 1500 mensen in de rij stonden om te condoleren.
- Mensen wilde weten of ik mijn speech zelf had geschreven.. want hij was zo goed.
- Ik ben 2x gefeliciteerd ipv gecondoleerd.
- En er werd geapplaudisseerd tijdens de uitvaart, na elke speech/muziekstuk als of het een musical was
Hier hadden we niet om gevraagd oid. Men deed dat gewoon.
donderdag 28 september 2017 om 19:20
Het was de moeder van 1 van de kindjes uit mijn groep. Ik kende haar van toen haar kind op de dagen kwam dat ik er ook was. Daarna ruilde ze van dagen, dus zag ik haar amper nog.redbulletje schreef: ↑28-09-2017 18:15Waarom was jij op die uitvaart als je die vrouw niet echt kende? Als jullie elkaar kenden had ze toch van je zwangerschap geweten?
En dan nog vond ik het voor haar heel confronterend en had ik nooit de aandacht naar mij toe willen trekken met mijn zwangerschap.
donderdag 28 september 2017 om 19:23
Het allerraarste verhaal dat ik tot nu toe (zijdelings) heb meegemaakt gaat over de uitvaart van de oom van man.
Een vage kennis was ook gekomen en bleek achteraf een fascinatie voor het graf te hebben. In de week na de uitvaart kwamen al foto's op de mat van het graf, op verschillende dagen gemaakt. Leek wel een verslag van hoe de bloemen erbij lagen.
Het toppunt kwam toen ze aan de deur kwam met een zelfgemaakt schilderij, ook weer van het graf. Met de bijzondere mededeling dat ze daarvoor wel 10 uur had zitten schilderen op de begraafplaats.
Ze is toen dringend verzocht niet meer langs te komen.
Een vage kennis was ook gekomen en bleek achteraf een fascinatie voor het graf te hebben. In de week na de uitvaart kwamen al foto's op de mat van het graf, op verschillende dagen gemaakt. Leek wel een verslag van hoe de bloemen erbij lagen.
Het toppunt kwam toen ze aan de deur kwam met een zelfgemaakt schilderij, ook weer van het graf. Met de bijzondere mededeling dat ze daarvoor wel 10 uur had zitten schilderen op de begraafplaats.
Ze is toen dringend verzocht niet meer langs te komen.
donderdag 28 september 2017 om 19:38
Een hoedje, een rok... Nee dus. Gewoon je eigen nette kleding aan. Je komt toch om je vriendin te steunen in een moeilijke tijd? Dat lijkt me een heel stuk waardevoller. Bovendien zijn er genoeg vrouwen die helemaal geen hoedjes en rokken in hun kast hebben. Die moeten dus maar wegblijven dan?Eloise_Xennakiss schreef: ↑28-09-2017 13:24Een hoedje snap ik nog dat je dat misschien niet wil maar kom op een rok is toch niet teveel gevraagd.
Een beetje respect voor een plek die voor anderen heilig is. In die kringen hoort geen broek bij een vrouw, kleine moeite om je voor 1 dag aan te passen zodat je geen mensen voor het hoofd stoot.
donderdag 28 september 2017 om 19:49
Bij een dienst in het crematorium werd de naam van de overledene steeds verkeerd gezegd. Zij heette bijvoorbeeld Corrie, haar familielid Conny hield een speech. De overledene werd steeds Conny genoemd. Heel pijnlijk.
Ik heb in de kerk ook heel onpersoonlijke diensten meegemaakt, waarbij de over de overledene steeds met haar hele voor- en achternaam werd gesproken. Iedereen kende haar bij wijze van spreken als Mieke Bos, de pastoor sprak over Maria Bos-Pietersen.
Ik heb in de kerk ook heel onpersoonlijke diensten meegemaakt, waarbij de over de overledene steeds met haar hele voor- en achternaam werd gesproken. Iedereen kende haar bij wijze van spreken als Mieke Bos, de pastoor sprak over Maria Bos-Pietersen.
donderdag 28 september 2017 om 19:51
Ik wist het ook niet, totdat ik hoorde dat bij een ver familielid de kleinkinderen door hun ouders gedwongen werden om erbij te zijn toen oma in de oven werd geschoven ('Dat hoort nu eenmaal bij het leven'). Twee daarvan zijn hierdoor behoorlijk getraumatiseerd.
"I'm gonna see if you know the words to this song. If you don't you better ask somebody!"
donderdag 28 september 2017 om 20:04
Bij de 2 crematies die ik heb meegemaakt, mochten wij er ook bij zijn. Maar we mochten het zelf beslissen hoor. Al vond ik het wel verschillend hoe het er aan toe ging. Bij de crematie van familielid ging het vrij heftig (al denk ik dat het er ook mee te maken had dat ik een hele fijne hechte band met familielid had) en bij de 2e crematie had ik heel erg het idee dat ik in een technische ruimte zat. Heel kil en ik zag ook veel meer dan bij de 1e crematie. Daar was de ruimte heel mooi rustig aangekleed.
donderdag 28 september 2017 om 20:09
Wat ontzettend naar en ondoordacht
donderdag 28 september 2017 om 20:10
Bij het overlijden van de moeder van een schoonzus had een nichtje zich ook verschrikkelijk misdragen. Ze wou persé op de kaart erbij geschreven worden en wou ook dat er een nummer gedraaid werd van een artiest waar haar tante een schurft hekel aan had en nog voor haar dood had benadrukt dat ze dat niet op haar crematie gedraaid wou hebben.
donderdag 28 september 2017 om 20:18
[quote=Solomio post_id=27600384 time=1506591456 user_id=12088]
Ik heb zelden een gezellige uitvaart meegemaakt.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
precies.
bij de begrafenis van mijn moeder kwam mijn tante nog even verhaal halen dat mijn moeder haar zo genegeerd had de laatste weken van haar leven
Ik heb zelden een gezellige uitvaart meegemaakt.
Wel denk ik dat je op zo'n moment gewoon heel erg kwetsbaar en daardoor gevoelig bent voor 'foute' reacties.
Maar daardoor leer je wel wat je niet moet doen in zulke situaties, waarna je dat naar anderen niet zult doen. Alleen heb je kans dat je dan toch weer iets doet wat die ander niet prettig vindt, omdat nu eenmaal iedereen anders in elkaar steekt.
Mensen reageren in elke situatie soms niet zoals je zou willen, maar meestal lukt het makkelijker om zoiets naast je neer te leggen. Bij een sterfgeval is dat vaak moeilijker.
Wat ik zeggen wil: de meeste mensen reageren vanuit hun eigen referentiekader en ervaring, jij ook. En dat is niet altijd op de manier die een ander wil.
Je boosheid kun je alleen zelf verwerken.
precies.
bij de begrafenis van mijn moeder kwam mijn tante nog even verhaal halen dat mijn moeder haar zo genegeerd had de laatste weken van haar leven
anoniem_180388 wijzigde dit bericht op 28-09-2017 20:21
0.35% gewijzigd
donderdag 28 september 2017 om 20:19
Waarom ga je daar in godsnaam heen dan?Dakduif÷ schreef: ↑28-09-2017 19:20Het was de moeder van 1 van de kindjes uit mijn groep. Ik kende haar van toen haar kind op de dagen kwam dat ik er ook was. Daarna ruilde ze van dagen, dus zag ik haar amper nog.
En dan nog vond ik het voor haar heel confronterend en had ik nooit de aandacht naar mij toe willen trekken met mijn zwangerschap.
donderdag 28 september 2017 om 20:23
Aan
en 
heb je zelf vast ook behoefte, k heb gelezen wat jou overkomen is. en geef maar heel veel aan je zoontje.
“Intelligentie zonder vriendelijkheid is een zeer gevaarlijk wapen”. (Francoise Sagan)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
"De moord die niet mocht worden opgelost". (Maaike Vaatstra)
donderdag 28 september 2017 om 20:24
Omdat die moeder specifiek alle leidsters erbij wilde hebben. Ik had haar maar een half jaar niet gezien. Daarvoor kind 3 jaar in groep gehad. Lijkt mij niet zo heel gek.
donderdag 28 september 2017 om 20:32
Ik heb een keer meegemaakt dat een collega van het werk overleed. Hele toffe kerel die ook echt iedereen kende. De kerk staat redelijk naast het pand waar we werken, dus vlak voor de dienst stonden we met alle medewerkers buiten als een soort erehaag. Aan beide kanten van de straat stonden hele rijen medewerkers. Net op het moment dat de auto de straat in draait en door de erehaag komt, glipt er een groep schooljeugd op de fiets voor. Allemaal joelen en bellen en schreeuwen, terwijl wij daar (soms snikkend en al) ons respect stonden te betuigen voor onze overleden collega's. Echt heel onrespectvol. Eén collega herkende haar kind 
donderdag 28 september 2017 om 20:59
Oh, dat lijkt me zo erg, dat je er achter komt dat je eigen kind basisfatsoen mist op zo'n moment. Ik neem aan dat ze een hartig woordje met kind gesproken heeft later?yoshe schreef: ↑28-09-2017 20:32Ik heb een keer meegemaakt dat een collega van het werk overleed. Hele toffe kerel die ook echt iedereen kende. De kerk staat redelijk naast het pand waar we werken, dus vlak voor de dienst stonden we met alle medewerkers buiten als een soort erehaag. Aan beide kanten van de straat stonden hele rijen medewerkers. Net op het moment dat de auto de straat in draait en door de erehaag komt, glipt er een groep schooljeugd op de fiets voor. Allemaal joelen en bellen en schreeuwen, terwijl wij daar (soms snikkend en al) ons respect stonden te betuigen voor onze overleden collega's. Echt heel onrespectvol. Eén collega herkende haar kind
donderdag 28 september 2017 om 21:01
Oei dat lijkt heel pijnlijk. Wat eerlijk van die collega dat ze dat zei.yoshe schreef: ↑28-09-2017 20:32Ik heb een keer meegemaakt dat een collega van het werk overleed. Hele toffe kerel die ook echt iedereen kende. De kerk staat redelijk naast het pand waar we werken, dus vlak voor de dienst stonden we met alle medewerkers buiten als een soort erehaag. Aan beide kanten van de straat stonden hele rijen medewerkers. Net op het moment dat de auto de straat in draait en door de erehaag komt, glipt er een groep schooljeugd op de fiets voor. Allemaal joelen en bellen en schreeuwen, terwijl wij daar (soms snikkend en al) ons respect stonden te betuigen voor onze overleden collega's. Echt heel onrespectvol. Eén collega herkende haar kind
donderdag 28 september 2017 om 21:03
Afgelopen jaar allebei mijn oudets (op jonge leeftijd) begraven maar ik herken gelukkig niks van wat ik hier lees... Maar dat komt misschien ook door de manier waarop de begrafenissen gehouden werden. Geen rouwstoet, geen kledingvoorschriften ('kom zoals je bent') en voor iedereen vooral de ruimte om te doen wat goed voelde. Geen idee of anderen last hebben gehad van de fotograaf (door ons ingehuurd en ze liep nog in een rood bloemenjurkje ook), van het feit dat we zelf een kist hadden getimmerd (waar bij het graf de handvaten nog afgeschroeft moesten worden) of van mijn dochter die tijdens het afscheid een beetje rond de kist scharrelde. Maar heel eerlijk: dat maakt me ook niks uit. Alles was enorm liefdevol en ik kijk er met een warm gevoel op terug. Ja, zelfs dat moment dat we mijn vader in het graf lieten zakken (toch een beladen moment) en de kist niet bleek te passen (met een beetje slingeren is het toch gelukt... en was ook dat uiteindelijk een ontspannen moment).
Het enige dat ik vervelend vond was het feit dat iemand een enorm opstel had geschreven vol beeldende (en vast uitermate artistieke) teksten die hij graag wilde voordragen tijdens de uitvaart. Wij wilde vooral niet voor iemand bepalen wat diegene met mijn vader had gedeeld en dus iedereen de kans geven om op zijn of haar manier afscheid te nemen, maar die tekst trokken wij als kinderen echt niet! We hebben dan ook vriendelijk laten weten dat we al andere sprekers hadden (was ook zo) maar we bleven daarna vanuit verschillende kanten horen 'dat het zo jammer was dat hij dat niet had mogen doen'...
Het enige dat ik vervelend vond was het feit dat iemand een enorm opstel had geschreven vol beeldende (en vast uitermate artistieke) teksten die hij graag wilde voordragen tijdens de uitvaart. Wij wilde vooral niet voor iemand bepalen wat diegene met mijn vader had gedeeld en dus iedereen de kans geven om op zijn of haar manier afscheid te nemen, maar die tekst trokken wij als kinderen echt niet! We hebben dan ook vriendelijk laten weten dat we al andere sprekers hadden (was ook zo) maar we bleven daarna vanuit verschillende kanten horen 'dat het zo jammer was dat hij dat niet had mogen doen'...
donderdag 28 september 2017 om 21:18
Als je als professioneel fotograaf op een begrafenis moet werken vind ik t wel raar dat je je dan niet onopvallend kleed. Een rood jurkje kan echt niet, ook niet bij n bruiloft trouwens.
Verder vind ik t aan de nabestaanden (partner/kinderen) of en wie ze laten spreken. Vind het erg opdringerig als mensen die er verder vanaf staan zich gaan lopen opdringen.
Verder vind ik t aan de nabestaanden (partner/kinderen) of en wie ze laten spreken. Vind het erg opdringerig als mensen die er verder vanaf staan zich gaan lopen opdringen.
donderdag 28 september 2017 om 21:27
Toen de vader van mijn ex heel onverwacht overleed was dat toevallig tijdens de kerstvakantie. Ik liep toendertijd 1 dag in de week stage en heb toen maandag na de vakantie meteen gebeld om te zeggen dat ik die ene dag niet kon komen (hen ook al gemaild tijdens de vakantie), maar dit werd absoluut niet gewaardeerd. Of ik zoiets de volgende keer eerder kon laten weten. 
lekker gevoelloos.
Op de uitvaart van diezelfde persoon zat ik samen met ex en familie op de 1e rij, maar zijn 2 oudste dochters een rij schuin achter ons. Hij had voor zijn overlijden ongeveer een jaar geen contact meer met hen, dit kwam van hen uit. Maar toch vond ik dit niet zo gepast en sneu. Ze waren nog maar in de tienerleeftijd en hun vader (en stiefmoeder) was echt niet de makkelijkste en ze hadden het er erg moeilijk mee.
Oh en wat ik ook apart vond was dat de familie hem in een open kist in de woonkamer hadden gelegd. En dat de familie plus gasten erom heen gingen dineren met het idee dat hij erbij was dan. Ik kreeg geen hap door mijn keel hoor. En hij lag daar de hele nacht tot de begrafenis de volgende dag.
lekker gevoelloos.Op de uitvaart van diezelfde persoon zat ik samen met ex en familie op de 1e rij, maar zijn 2 oudste dochters een rij schuin achter ons. Hij had voor zijn overlijden ongeveer een jaar geen contact meer met hen, dit kwam van hen uit. Maar toch vond ik dit niet zo gepast en sneu. Ze waren nog maar in de tienerleeftijd en hun vader (en stiefmoeder) was echt niet de makkelijkste en ze hadden het er erg moeilijk mee.
Oh en wat ik ook apart vond was dat de familie hem in een open kist in de woonkamer hadden gelegd. En dat de familie plus gasten erom heen gingen dineren met het idee dat hij erbij was dan. Ik kreeg geen hap door mijn keel hoor. En hij lag daar de hele nacht tot de begrafenis de volgende dag.
donderdag 28 september 2017 om 21:38
In het algemeen vind ik het naar als mensen (bezoekers, familie of naasten..wie dan ook) een plechtigheid zodanig naar zich toetrekken dat het het eigenlijk niet om de overledene gaat maar om henzelf, d.m.v. langdradige speeches, overdreven gedrag of de gelegenheid aangrijpen om oude familievetes of ruzies uit te vechten. Ook ooit meegemaakt dat iemand strontlazarus op een crematie kwam met bijbehorend gedrag. Die persoon is er ook uitgezet....dienst verstoord, familie overstuur. Je kunt het niet overdoen dat is zo verdrietig en dit soort egocentrische monsters snappen dat niet.
Mijn regel is dat je bij de 3 grote life events in iemands leven je je gewoon moet gedragen (geboorte, huwelijk en uitvaart) en anders donder je maar op...het gaat niet om jou namelijk maar om de ander(en)
Mijn regel is dat je bij de 3 grote life events in iemands leven je je gewoon moet gedragen (geboorte, huwelijk en uitvaart) en anders donder je maar op...het gaat niet om jou namelijk maar om de ander(en)
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
donderdag 28 september 2017 om 22:10
Wat een vreselijke verhalen zeg. Onbeschoft en gevoelloos, zijn sommige mensen. Ik heb (gelukkig) nog nooit zulke dingen meegemaakt. Vind het verhaal over de oven in schuiven met kinderen erbij erg heftig. Ik heb zelf als tiener een traumatische ervaring opgedaan bij een begrafenis en vind het dan ook heftig om dat te lezen. Ik heb er nog regelmatig last van helaas. Arme kinderen!
donderdag 28 september 2017 om 22:29
Mijn moeder lag ook midden in de huiskamer. Ze wilde graag thuis opgebaard worden en er waren niet echt andere opties. En heel eerlijk, die dagen na haar overlijden waren naast verdrietig, stressvol en overweldigend ook fijn. We waren met het hele gezin (kinderen, kleinkind, ex-man en nieuwe partner) heel veel daar (sowieso dag en nacht iemand) en aten daar iedere avond samen. Mijn broertje zei laatst nog dat dat eigenlijk best gezellig was...glamourgirl schreef: ↑28-09-2017 21:27
Oh en wat ik ook apart vond was dat de familie hem in een open kist in de woonkamer hadden gelegd. En dat de familie plus gasten erom heen gingen dineren met het idee dat hij erbij was dan. Ik kreeg geen hap door mijn keel hoor. En hij lag daar de hele nacht tot de begrafenis de volgende dag.
We hadden een grote klamboe opgehangen en er stonden schermen zodat je niet meteen vanuit de voordeur op het bed keek. Klamboe was de beste optie i.v.m. ongedierte (heel warm weer) maar gaf uiteindelijk ook een heel serene sfeer. Ze lag er wel, maar door dat laagje was ze niet zo overduidelijk aanwezig zeg maar. En mensen die even een momentje wilde konden in de 'tent' bij haar gaan zitten.
donderdag 28 september 2017 om 22:32
Fotograaf was (gelukkig) tevens een bekende en in dit geval was het prima gepast. Het was ruim 36 graden en de ruimte zat vol met fleurige jurkjes. Mijn moeder had niet anders gewildredbulletje schreef: ↑28-09-2017 21:18Als je als professioneel fotograaf op een begrafenis moet werken vind ik t wel raar dat je je dan niet onopvallend kleed. Een rood jurkje kan echt niet, ook niet bij n bruiloft trouwens.
Verder vind ik t aan de nabestaanden (partner/kinderen) of en wie ze laten spreken. Vind het erg opdringerig als mensen die er verder vanaf staan zich gaan lopen opdringen.
donderdag 28 september 2017 om 22:40
Wij waren ooit eens op een uitvaart waar een aantal van de 'Hawaii look met badslippers' waren en nog even ruzie kwamen maken met de treurende weduwe die ze daarna nog net niet te lijf ging. Met daarbij een aantal kindjes die compleet overstuur raakten.MwTheelepel schreef: ↑28-09-2017 12:03
Ik heb een begrafenis meegemaakt waar de vader van de overledene die zijn zoon uitgekotst had en hem maximaal eens per jaar sprak een speech van 45 minuten gaf over het belang van de familieband en hoe men elkaar moest steunen. Het was eigenlijk gewoon ronduit gênant. Op dezelfde begrafenis vonden een aantal werknemers van de overledene het moment van condoleren wel een goed moment om verhaal te halen over hun werk. Er was al bekent dat het "bedrijf" niet zou blijven bestaan en ze hadden net hun loon gehad en dus niets meer tegoed en moesten gewoon naar het uwv. Dit was ook een aso gezin. Andere vreemde actie op een andere begrafenis vond ik de familieleden die in trainingspakken aankwamen zetten. Wederom een aso tak van de familie.. Echt, dit soort dingen maak je niet mee met normale mensen, het is een beperkte (die mag je lezen zoals je wil) groep die zich zo gedraagt zelfs op een begrafenis.
Heftigste uitvaart ooit. En inderdaad ook redelijk hoog aso gehalte
lelietje-van-dalen wijzigde dit bericht op 29-09-2017 00:30
24.51% gewijzigd
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
donderdag 28 september 2017 om 23:12
Mijn moeder die niet kan fluisteren en een gebakje na de uitvaart niet gepast vindt veroordelend fluistert zodat iedereen het hoort: "dat hoef je bij mij niet te doen hoor.".
Kom ik binnen bij het condoleren: heb je een nieuwe jurk? Later bij het graf: heb je ook nieuwe schoenen? Ze kan zich niet zo goed een houding geven gaan we maar vanuit.
Stiefvader die spontaan naar voren loopt bij begrafenis van oom (familie van mijn vader) om te helpen om de kist te dragen. Wel schattig eigenlijk. Korte tijd later kwamen we er achter dat hij dementetend was.
Bij begrafenis van stiefvader was een van mijn familieleden bijna dopje kwijt van haar drinkfles. Ze stond te friemelen, dopje sprong eraf en ze moest zoeken in de kist. Hebben we wel om gelachen.
Zoonlief was toen een peuter en had het paar jaar later over dat restaurant waar opa was. Kwartje viel bij mij even later: allemaal tafels en iedereen kreeg koffie.
Schoonzus die aan graf van mijn vader staat die al 15 jaar geleden is begraven op de dag dat de 2e man van mijn moeder wordt begraven: dit doet me meer dan de hele begrafenis vandaag... hoef de verhoudingen denk ik niet uit te leggen.
Zo. Tvp.
Kom ik binnen bij het condoleren: heb je een nieuwe jurk? Later bij het graf: heb je ook nieuwe schoenen? Ze kan zich niet zo goed een houding geven gaan we maar vanuit.
Stiefvader die spontaan naar voren loopt bij begrafenis van oom (familie van mijn vader) om te helpen om de kist te dragen. Wel schattig eigenlijk. Korte tijd later kwamen we er achter dat hij dementetend was.
Bij begrafenis van stiefvader was een van mijn familieleden bijna dopje kwijt van haar drinkfles. Ze stond te friemelen, dopje sprong eraf en ze moest zoeken in de kist. Hebben we wel om gelachen.
Zoonlief was toen een peuter en had het paar jaar later over dat restaurant waar opa was. Kwartje viel bij mij even later: allemaal tafels en iedereen kreeg koffie.
Schoonzus die aan graf van mijn vader staat die al 15 jaar geleden is begraven op de dag dat de 2e man van mijn moeder wordt begraven: dit doet me meer dan de hele begrafenis vandaag... hoef de verhoudingen denk ik niet uit te leggen.
Zo. Tvp.
donderdag 28 september 2017 om 23:41
Heel onbeschofte of schokkende dingen heb ik nooit meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen zich wel zouden storen aan twee kleuters die naar opa in de kist kijken en luid en duidelijk verkondigen dat opa er echt dood uit ziet. Om vervolgens vijf minuten later tikkertje te gaan spelen om de kist heen (toen heb ik ze natuurlijk even buiten uitgelaten).
En op de begrafenis van de oma van mijn ex konden we nog net haar hoogbejaarde (90+) zus opvangen voordat ze van de trap voor de kerk struikelde. Zegt ze 'Oh had ik zo naast mijn zus kunnen gaan liggen, twee voor de prijs van een.'
En op de begrafenis van de oma van mijn ex konden we nog net haar hoogbejaarde (90+) zus opvangen voordat ze van de trap voor de kerk struikelde. Zegt ze 'Oh had ik zo naast mijn zus kunnen gaan liggen, twee voor de prijs van een.'
