Kinderen
alle pijlers
Gefrustreerde peuter, observatie KDV
woensdag 4 oktober 2017 om 12:40
Gisteren vroeg een leidster op het KDV of ze een ortho pedagoog een keer mee mogen laten kijken naar het gedrag van onze peuter. Ik merk dat ik dit emotioneel toch moeilijk vind, omdat ik bang ben dat ze mijn meisje als afwijkend beschouwen. Verstandelijk gezien ben ik helemaal voor, omdat we haar dan misschien beter kunnen ondersteunen. Lastig!
Mijn meisje wordt over een paar maanden drie en is vrolijk en extravert. Ze vindt het heerlijk om naar 'de kindjes' te gaan. Ze praat in langere zinnen, kent kleuren, vormen en tegenstellingen, motorisch is ze dan weer langzaam. Oa door haar slechtere ogen ging ze laat lopen en is nu pas echt stabiel op haar voeten. Met klimmen, van de glijbaan gaan etc was ze ook langzaam. Vooral de oudere jongetjes in de groep vindt ze erg leuk en ze zoekt veel contact met andere kinderen.
Het punt van aandacht is dat ze heel gefrustreerd kan raken. Ze denkt dat ze iets niet kan en gaat hard huilen. Op het KDV vooral bij kleding aan/uit doen. Toch kán ze het wel, ze wil alleen eigenlijk niet oefenen als ze denkt dat ze het niet kan. Dit gaat nu beter omdat we het haar thuis ook consequent laten doen. Op het KDV en thuis merken we ook dat ze in een soort mini paniek raakt als er (voor haar gevoel) teveel van haar verwacht wordt. Ze reageert ook heel sterk als ze al dénkt dat een kindje iets af wil pakken of haar bouwwerk stuk wil maken. Ze is heel gestructureerd en wil dingen graag exact zo hebben staan als dat ze in haar hoofd heeft. Ook bijvoorbeeld in bed, haar knuffels op dezelfde plek, lekker stevig instoppen etc.
Ik zie een theatrale dame, heel blij, of heel dramatisch, maar op het KDV benoemen ze deze dingen als zorgwekkend. Wat say you? Natuurlijk zou ik het fijn vinden om handvaten te krijgen om haar te helpen met haar frustratie. Haar vader is een vrij zorgelijk type en ik wil haar graag leren dat je mag proberen en fouten mag maken. Tegelijkertijd denk ik: dit is toch vrij normaal gedrag voor haar leeftijd?
Mijn meisje wordt over een paar maanden drie en is vrolijk en extravert. Ze vindt het heerlijk om naar 'de kindjes' te gaan. Ze praat in langere zinnen, kent kleuren, vormen en tegenstellingen, motorisch is ze dan weer langzaam. Oa door haar slechtere ogen ging ze laat lopen en is nu pas echt stabiel op haar voeten. Met klimmen, van de glijbaan gaan etc was ze ook langzaam. Vooral de oudere jongetjes in de groep vindt ze erg leuk en ze zoekt veel contact met andere kinderen.
Het punt van aandacht is dat ze heel gefrustreerd kan raken. Ze denkt dat ze iets niet kan en gaat hard huilen. Op het KDV vooral bij kleding aan/uit doen. Toch kán ze het wel, ze wil alleen eigenlijk niet oefenen als ze denkt dat ze het niet kan. Dit gaat nu beter omdat we het haar thuis ook consequent laten doen. Op het KDV en thuis merken we ook dat ze in een soort mini paniek raakt als er (voor haar gevoel) teveel van haar verwacht wordt. Ze reageert ook heel sterk als ze al dénkt dat een kindje iets af wil pakken of haar bouwwerk stuk wil maken. Ze is heel gestructureerd en wil dingen graag exact zo hebben staan als dat ze in haar hoofd heeft. Ook bijvoorbeeld in bed, haar knuffels op dezelfde plek, lekker stevig instoppen etc.
Ik zie een theatrale dame, heel blij, of heel dramatisch, maar op het KDV benoemen ze deze dingen als zorgwekkend. Wat say you? Natuurlijk zou ik het fijn vinden om handvaten te krijgen om haar te helpen met haar frustratie. Haar vader is een vrij zorgelijk type en ik wil haar graag leren dat je mag proberen en fouten mag maken. Tegelijkertijd denk ik: dit is toch vrij normaal gedrag voor haar leeftijd?
woensdag 4 oktober 2017 om 20:37
Maar daar praat je toch over met de leidsters?maritte schreef: ↑04-10-2017 17:44Maar het lastige is natuurlijk dat je nooit precies weet hoe je kind zich op het kdv gedraagt, dus dat er thuis geen problemen zijn hoeft niets te zeggen natuurlijk. Ik vraag me af of ik daar met mijn dochter weleens de fout mee ben in gegaan, omdat haar gedrag thuis niet heel afwijkend was. Maar later (toen was ze al wat ouder) ging ze sommig gedrag van elders ook meer thuis vertonen en toen kon ik de rapportages van de leidsters van vroeger ook wat beter plaatsen.
Wat ik lees is dat dochter bepaald gedrag vertoont wat door het kdv als mogelijk problematisch wordt bestempeld, maar wat door to niet direct als afwijkend of problematisch wordt gezien. Ik lees nergens dat to bepaald gedrag ontkent.
woensdag 4 oktober 2017 om 21:09
Dat heb ik ook nergens gezegd, wel dat gedrag thuis en op kdv kan verschillen. Gesprek aanvragen dus
.
woensdag 4 oktober 2017 om 22:32
Eens met jullie allebei. Ik ontken het gedrag zeker niet, ze is faalangstig en snel overstuur. Dat is alleen ook met fases, bij niet lekker, druk etc is ze gevoeliger dan als ze goed in haar velletje zit, logisch. De laatste tijd ging het niet zo goed, het omvallen van Duplo was al dik drama. Ze heeft dan ook net waterpokken achter de rug. Ik denk dat ze op het KDV soms heftiger reageert vanwege alle drukte en de verwachtingen die er hoger zijn dan thuis.
Ik ga zeker in gesprek. Ben benieuwd of zij ook fases zien. Ze geven wel aan dat het helpt om geen druk op haar te leggen, omdat ze dan haar broek ineens al aanheeft. Dus dat kan goed de conclusie van de orthopedagoog zijn. Misschien helpen we haar het beste door zijn weinig mogelijk druk op haar te leggen.
Best lastig, want ik wil wel graag dat ze nieuwe dingen oefent en die behoefte heeft ze zelf niet echt. Dwz, niet met motorische dingen, ze is al wel sinds 2, 5 helemaal zindelijk en heeft veel interesse in liedjes, letters en cijfers. Dus hoeveel comfort zone is goed en hoeveel daag je haar uit?
Ik ga zeker in gesprek. Ben benieuwd of zij ook fases zien. Ze geven wel aan dat het helpt om geen druk op haar te leggen, omdat ze dan haar broek ineens al aanheeft. Dus dat kan goed de conclusie van de orthopedagoog zijn. Misschien helpen we haar het beste door zijn weinig mogelijk druk op haar te leggen.
Best lastig, want ik wil wel graag dat ze nieuwe dingen oefent en die behoefte heeft ze zelf niet echt. Dwz, niet met motorische dingen, ze is al wel sinds 2, 5 helemaal zindelijk en heeft veel interesse in liedjes, letters en cijfers. Dus hoeveel comfort zone is goed en hoeveel daag je haar uit?
donderdag 5 oktober 2017 om 10:56
Helemaal eens met koffiekop. We draven helemaal door met dat geleur en getrek aan die kinderen. Laat ze lekker doen waar ze zin in hebben, zolang dat wat echt moet maar goed gaat - eten, aankleden (en dat hoeft echt nog niet compleet zelfstandig, al kunnen sommige kinderen dat vast allang), spelen, slapen. Als ze straks naar school gaat, moet ze al genoeg.
donderdag 5 oktober 2017 om 10:58
Als ze straks op school komt, wil ze zichzelf snel genoeg zonder gekrijs en gedoe aankleden, want dat doen alle andere kinderen daar ook.
Je hoeft geen gedresseerde aap af te leveren op de basisschool.
Edit: ik lees nu dat ze nog niet eens 3 is. Relax even joh. Zelf aan- en uitkleden? Af en toe een beetje laten oefenen is genoeg hoor. Zelf schoenen uitgedaan? Applaus. Meer dan dat deed ik op die leeftijd niet echt. Komt vanzelf wel.
Je hoeft geen gedresseerde aap af te leveren op de basisschool.
Edit: ik lees nu dat ze nog niet eens 3 is. Relax even joh. Zelf aan- en uitkleden? Af en toe een beetje laten oefenen is genoeg hoor. Zelf schoenen uitgedaan? Applaus. Meer dan dat deed ik op die leeftijd niet echt. Komt vanzelf wel.
donderdag 5 oktober 2017 om 11:31
@koffiekop, volgens mij bestaat je hele ontwikkeling als mens uit proberen. In het geval van mijn peuter, ze had bijvoorbeeld lange tijd geen geduld voor iets als Duplo. Kreeg ze het ene blokje niet op de andere dan was het huilen en klaar. Het is toch niet zo vreemd dat ik haar stimuleerde om het dan nog een keer te proberen? Absoluut op een zachte manier en zonder doordrukken als ze niet wilde, maar ik merk aan haar dat ze het in zo'n geval heel fijn vindt als het tòch lukt. Je hoeft niet altijd meteen op te geven toch?
Zelf doen en zichzelf uitdagen zit gewoon niet echt in haar. Ze is daarin terughoudend. Zo loopt ze buiten eigenlijk altijd uit zichzelf met 1 hand aan de buggy. Daarin zie ik mezelf terug. De het-is-wel-prima-zo houding.
Ik vind dat wel opvallend in vergelijking met de zelluf doen houding van andere peuters. Tegelijkertijd heb ik misschien te weinig oog voor de kleine ontwikkelingen die continu doorgaan. Op veel fronten (taal, begrip) is ze overigens voorlijk, maar dat komt idd bij haar vanzelf.
Er ligt hier geen lijstje met dingen die ze 'moet' leren, absoluut niet. Wel denk ik dat je er als ouder niet alleen bent om toe te kijken, ik ben er ook om tegen haar te zeggen dat ze het best kan en haar aan te moedigen om iets nog een keer te doen.
Bij het KDV ervaar ik dus wel die lijstjes mentaliteit en ga dat zeker aankaarten. Ik denk dat ze op speel/sociaal gebied meer geduld heeft als we haar op het gebied van motoriek even helemaal niet meer pushen.
Overigens merk ik sinds gisteren thuis ineens een ommezwaai. Geen huilbuien, lekker spelen, veel knuffelen.. nu is ze ziek geweest, maar ik merk nu pas dat ze al langere tijd niet helemaal goed in haar vel zat.
Zelf doen en zichzelf uitdagen zit gewoon niet echt in haar. Ze is daarin terughoudend. Zo loopt ze buiten eigenlijk altijd uit zichzelf met 1 hand aan de buggy. Daarin zie ik mezelf terug. De het-is-wel-prima-zo houding.
Ik vind dat wel opvallend in vergelijking met de zelluf doen houding van andere peuters. Tegelijkertijd heb ik misschien te weinig oog voor de kleine ontwikkelingen die continu doorgaan. Op veel fronten (taal, begrip) is ze overigens voorlijk, maar dat komt idd bij haar vanzelf.
Er ligt hier geen lijstje met dingen die ze 'moet' leren, absoluut niet. Wel denk ik dat je er als ouder niet alleen bent om toe te kijken, ik ben er ook om tegen haar te zeggen dat ze het best kan en haar aan te moedigen om iets nog een keer te doen.
Bij het KDV ervaar ik dus wel die lijstjes mentaliteit en ga dat zeker aankaarten. Ik denk dat ze op speel/sociaal gebied meer geduld heeft als we haar op het gebied van motoriek even helemaal niet meer pushen.
Overigens merk ik sinds gisteren thuis ineens een ommezwaai. Geen huilbuien, lekker spelen, veel knuffelen.. nu is ze ziek geweest, maar ik merk nu pas dat ze al langere tijd niet helemaal goed in haar vel zat.
donderdag 5 oktober 2017 om 11:40
Niet alle peuters doen alles volgens het boekje. Mijn oudste liep tot haar derde ook nooit bij me weg, altijd hand vasthouden of de buggy. Inmiddels vindt ze het reuze grappig om zich te verstoppen, weg te rennen etc.
Sommige peuters vinden de wereld een beetje spannend, zijn wat meer met zichzelf bezig. Dat is ook voor een groot deel karakter en heeft niet zo heel veel met ontwikkeling te maken. Jouw kind ontwikkelt zich tot een individu, niet tot een gemiddelde volgens ‘het boekje’.
En ja, stimuleren is prima, maar ik zou zeker niet overal een strijd van maken. Zoals met dat aankleden... als ze het nog niet wil, prima. Komt echt wel en anders begin je er over een half jaar weer eens mee.
Sommige peuters vinden de wereld een beetje spannend, zijn wat meer met zichzelf bezig. Dat is ook voor een groot deel karakter en heeft niet zo heel veel met ontwikkeling te maken. Jouw kind ontwikkelt zich tot een individu, niet tot een gemiddelde volgens ‘het boekje’.
En ja, stimuleren is prima, maar ik zou zeker niet overal een strijd van maken. Zoals met dat aankleden... als ze het nog niet wil, prima. Komt echt wel en anders begin je er over een half jaar weer eens mee.
donderdag 5 oktober 2017 om 11:50
Ik zou het zeker serieus nemen als de leidsters van het kdv het gedrag van mijn kind afwijkend vinden.
Juist zij zien zoveel kinderen van dezelfde leeftijd en natuurlijk weten zij dat er een enorme variatie is in het gedrag dat voor kinderen normaal is. Juist als zij het afwijkend vinden zegt dat dus echt wel iets.
Snap niet zo goed wat er mis aan kan zijn om eens een professional mee te laten kijken. Zowel jij als de leidsters leren dan wat er aan de hand is en hoe jullie hiermee beter om kunnen gaan.
Juist zij zien zoveel kinderen van dezelfde leeftijd en natuurlijk weten zij dat er een enorme variatie is in het gedrag dat voor kinderen normaal is. Juist als zij het afwijkend vinden zegt dat dus echt wel iets.
Snap niet zo goed wat er mis aan kan zijn om eens een professional mee te laten kijken. Zowel jij als de leidsters leren dan wat er aan de hand is en hoe jullie hiermee beter om kunnen gaan.
donderdag 5 oktober 2017 om 11:55
Welnee, misschien pakken ze haar helemaal verkeerd aan. Spreken haar aan op een hoog niveau etc. Of schakelen ze voor iedere scheet een pedagoog in.SweetChili schreef: ↑05-10-2017 11:50Ik zou het zeker serieus nemen als de leidsters van het kdv het gedrag van mijn kind afwijkend vinden.
Juist zij zien zoveel kinderen van dezelfde leeftijd en natuurlijk weten zij dat er een enorme variatie is in het gedrag dat voor kinderen normaal is. Juist als zij het afwijkend vinden zegt dat dus echt wel iets.
Snap niet zo goed wat er mis aan kan zijn om eens een professional mee te laten kijken. Zowel jij als de leidsters leren dan wat er aan de hand is en hoe jullie hiermee beter om kunnen gaan.
Ik heb echt zo’n hoge pet niet op van de vaardigheden die veel kdv-leidsters op dit gebied bezitten.
Bovendien bestaat er bij sommigen echt wel de neiging om alles wat enigszins afwijkend is te problematiseren en/of in een hokje te plaatsen.
donderdag 5 oktober 2017 om 12:00
Dit idee heb ik totaal niet op het kdv waar mijn zoontje heen gaat. Juist zij weten hoeveel variatie er in gedrag mogelijk is, daarvoor hoef je maar eens goed rond te kijken.SallySpectra schreef: ↑05-10-2017 11:55Welnee, misschien pakken ze haar helemaal verkeerd aan. Spreken haar aan op een hoog niveau etc. Of schakelen ze voor iedere scheet een pedagoog in.
Ik heb echt zo’n hoge pet niet op van de vaardigheden die veel kdv-leidsters op dit gebied bezitten.
Bovendien bestaat er bij sommigen echt wel de neiging om alles wat enigszins afwijkend is te problematiseren en/of in een hokje te plaatsen.
Ik zou het dus zeker serieus nemen als zij denken dat er iets aan de hand is. Maar ik vertrouw hen dan ook.
Het komt vast voor dat er niet zulke goede mensen werken, maar dan zou ik mijn kind daar niet eens naartoe laten gaan.
donderdag 5 oktober 2017 om 12:15
Makkelijk gezegd. En: het is wel wat ingewikkelder dan ‘rondkijken welke variatie in gedrag er zoal is’.SweetChili schreef: ↑05-10-2017 12:00Dit idee heb ik totaal niet op het kdv waar mijn zoontje heen gaat. Juist zij weten hoeveel variatie er in gedrag mogelijk is, daarvoor hoef je maar eens goed rond te kijken.
Ik zou het dus zeker serieus nemen als zij denken dat er iets aan de hand is. Maar ik vertrouw hen dan ook.
Het komt vast voor dat er niet zulke goede mensen werken, maar dan zou ik mijn kind daar niet eens naartoe laten gaan.
donderdag 5 oktober 2017 om 12:31
Klopt, maar zelfs voor een leek als ik is het duidelijk dat er een enorme variatie is en dit wordt prima gevonden. Laat staan voor leidsters die jarenlang kinderen in dezelfde leeftijdsgroep onder hun hoede hebben. Zij kunnen echt wel het verschil zien tussen gedrag dat binnen de grenzen van het gebruikelijke zit en gedrag dat echt afwijkend is. Dat zij na hun eigen observatie een orthopedagoog willen inschakelen, spreekt alleen maar in hun voordeel.SallySpectra schreef: ↑05-10-2017 12:15Makkelijk gezegd. En: het is wel wat ingewikkelder dan ‘rondkijken welke variatie in gedrag er zoal is’.
Ik snap die vijandige houding t.o.v. professionals niet zo?
donderdag 5 oktober 2017 om 12:52
Niet vijandig, kritisch. Door ervaring heel veel wijzer geworden op dit gebied, ook over het zorgsysteem trouwens (wat ervoor zorgt dat er snel labels geplakt worden zodat zorg vergoed wordt). En voor mij is belangrijk dat de regie bij de ouders blijft. Dat is overigens ook wat veel professionals aanraden. Vandaar dat ik erop blijf hameren dat TO de hulpvraag boven tafel moet zien te krijgen en beslissen of zij zich daarin kan vinden.SweetChili schreef: ↑05-10-2017 12:31Klopt, maar zelfs voor een leek als ik is het duidelijk dat er een enorme variatie is en dit wordt prima gevonden. Laat staan voor leidsters die jarenlang kinderen in dezelfde leeftijdsgroep onder hun hoede hebben. Zij kunnen echt wel het verschil zien tussen gedrag dat binnen de grenzen van het gebruikelijke zit en gedrag dat echt afwijkend is. Dat zij na hun eigen observatie een orthopedagoog willen inschakelen, spreekt alleen maar in hun voordeel.
Ik snap die vijandige houding t.o.v. professionals niet zo?
Daarbij vraag ik me af hoe jij weet dat de door jou geobserveerde variatie allemaal prima wordt gevonden? Jij bent toch niet op de hoogte van wat kdv-medewerkers rapporteren bij alle ouders? En ook weet jij als het goed is niet wat voor hulpverleningstrajecten er eventueel lopen bij het kdv of voor bepaalde kinderen.
donderdag 5 oktober 2017 om 13:15
Ik herken het wel een beetje bij mijn eigen dochter (2 jaar) dat ze dingen niet eens wil proberen. Zo'n "zelluf doen-fase heb ik ook nog nooit gehad. Maar gek genoeg leert mijn dochter niet door dingen te proberen, maar door dingen af te kijken. Ze gaat steeds pas iets doen als ze zeker weet dat ze het kan. En dan kan ze het ook gelijk goed. Zo probeerde ze nooit de lepel af te pakken bij het eten. Ze liet zich heel lang gewillig voeren of at gewoon met haar handen. Tot ze met 1,5 op een dag ineens haar lepel van tafel pakte en gewoon van de lepel at alsof ze nooit anders heeft gedaan, zonder te knoeien. Zo gaat dat eigenlijk met alles. Ik dacht eerst altijd dat het gemakzucht of juist faalangst was, maar blijkbaar leert ze de dingen gewoon in haar hoofd. Zou dit ook zo kunnen zijn bij jouw dochter?
donderdag 5 oktober 2017 om 13:44
Ehm....al dat zelluf willen doen is echt niet iets van alle kinderen en zie ik ook nog eens vooral bij meisjes.
Ik heb twee jongens en wat hun betreft doen ze nooit iets zelf. Natuurlijk ben ik er ook nog dus ze moeten wel, maar t gaat nooit van harte hoor. En ze mankeren echt niks ergs.
Laatst vroeg die van elf serieus of ik m niet wilde afdrogen na het douchen want hij was zo moe....daar ben ik niet aan begonnen natuurlijk
Ik heb twee jongens en wat hun betreft doen ze nooit iets zelf. Natuurlijk ben ik er ook nog dus ze moeten wel, maar t gaat nooit van harte hoor. En ze mankeren echt niks ergs.
Laatst vroeg die van elf serieus of ik m niet wilde afdrogen na het douchen want hij was zo moe....daar ben ik niet aan begonnen natuurlijk
donderdag 5 oktober 2017 om 13:57
Waarom zo twijfelen aan de leidsters? Wat is er tegen op een orthopedagoog?
(Niet aan jou gericht TO). Ik snap dat niet zo, kan toch geen kwaad. En ik ben helemaal niet van volgens het boekje en gemiddelde kinderen bestaan niet maar er is vast iets opvallends. Ik zou wel van tevoren een gesprek willen en duidelijkheid over de hulpvraag en evt handelingsverlegenheid willen. Ik proef een beetje dat leidsters per definitie als onbekwaam bestempeld worden en dat vind ik jammer. Overigens kunnen kinderen thuis en op school/crèche heel anders zijn. Gisteren mijn 2jarige ophalen, wat was hij lief, altijd zoveel geduld. Euh, gaat dit over mijn kind???
(Niet aan jou gericht TO). Ik snap dat niet zo, kan toch geen kwaad. En ik ben helemaal niet van volgens het boekje en gemiddelde kinderen bestaan niet maar er is vast iets opvallends. Ik zou wel van tevoren een gesprek willen en duidelijkheid over de hulpvraag en evt handelingsverlegenheid willen. Ik proef een beetje dat leidsters per definitie als onbekwaam bestempeld worden en dat vind ik jammer. Overigens kunnen kinderen thuis en op school/crèche heel anders zijn. Gisteren mijn 2jarige ophalen, wat was hij lief, altijd zoveel geduld. Euh, gaat dit over mijn kind???
donderdag 5 oktober 2017 om 15:11
Leidsters zijn er zowel bekwaam als onbekwaam, net zoals er bekwame en onbekwame bouwvakkers en artsen bestaan. In mijn specieke geval ging dochter tot ruim 1,5 naar een gastouder voordat deze leidsters haar leerden kennen. Ze had toen ook nog geen bril. Door een administratieve fout dachten ze dat ze 10 mnd ouder was, dus toen al ruim 2..
Deze leidsters zijn veranderd van een groep met de oudste peuters naar een gemengde groep van 0 - 4. Ik vind ze zeker bekwaam, maar al deze factoren spelen wel mee. Ze kennen haar niet van haver tot gort.
Ook een punt, bij het ophalen hoor ik nooit iets specifieks positiefs. Alleen dat het goed ging, óf een zorgpunt. In het geval van dochter over haar ogen (terecht) of over de frustratie. Daardoor vind ik een gesprek over de hulpvraag ook zo belangrijk. Zien ze ook hoe ze zich al heeft ontwikkeld en wat ze al kan?
Deze leidsters zijn veranderd van een groep met de oudste peuters naar een gemengde groep van 0 - 4. Ik vind ze zeker bekwaam, maar al deze factoren spelen wel mee. Ze kennen haar niet van haver tot gort.
Ook een punt, bij het ophalen hoor ik nooit iets specifieks positiefs. Alleen dat het goed ging, óf een zorgpunt. In het geval van dochter over haar ogen (terecht) of over de frustratie. Daardoor vind ik een gesprek over de hulpvraag ook zo belangrijk. Zien ze ook hoe ze zich al heeft ontwikkeld en wat ze al kan?
donderdag 5 oktober 2017 om 16:57
Je hebt gelijk hoor Koffiekop. Ze is mijn oudste en ik denk dat ik soms wat onzeker was als ouder. 'Oh, ze kan dit en dat nog niet. Andere leeftijdsgenootjes wel. Misschien wel omdat ik dat niet genoeg stimuleer, dat moet ik dus gaan doen'. Ik wil haar gewoon graag helpen, maar natuurlijk zonder haar het gevoel te geven dat ze iets niet kan.
Daar ben ik overigens niet bang voor, we benadrukken juist dat ze niet verdrietig hoeft te zijn als iets niet lukt.
Daar ben ik overigens niet bang voor, we benadrukken juist dat ze niet verdrietig hoeft te zijn als iets niet lukt.
donderdag 5 oktober 2017 om 17:18
Maar tegelijkertijd wil je ook dat ze oefent en doorzet om het nog een keer te proberen. Je geeft dus verschillende signalen af.
En je dochter moet maar proberen te begrijpen wat je nu echt meent en wat niet.
Ik snap niet waarom je niet wil dat een orthopedagoog naar haar kijkt. Als ze nou bij je thuis zou komen en gaat beoordelen hoe jij met je kind om gaat dan kan ik mij daar nog iets bij voorstellen maar dat doet ze niet.
Ze kijkt gewoon hoe je kind reageert en handelt op dingen die daar in de groep gebeuren en of dat normaal is voor haar leeftijd of niet en hoe de leidsters en jij haar het beste kunnen begeleiden. Daar is toch niets mis mee.
En als de leidsters te veel stempeltjes proberen te plakken en ze een heel normaal functionerend meisje is dan komt dat er ook gewoon uit.
En je dochter moet maar proberen te begrijpen wat je nu echt meent en wat niet.
Ik snap niet waarom je niet wil dat een orthopedagoog naar haar kijkt. Als ze nou bij je thuis zou komen en gaat beoordelen hoe jij met je kind om gaat dan kan ik mij daar nog iets bij voorstellen maar dat doet ze niet.
Ze kijkt gewoon hoe je kind reageert en handelt op dingen die daar in de groep gebeuren en of dat normaal is voor haar leeftijd of niet en hoe de leidsters en jij haar het beste kunnen begeleiden. Daar is toch niets mis mee.
En als de leidsters te veel stempeltjes proberen te plakken en ze een heel normaal functionerend meisje is dan komt dat er ook gewoon uit.
donderdag 5 oktober 2017 om 18:18
Eens hoor Sugarmiss. Ik heb nergens gezegd dat ik het niet wil. Ik opende dit topic omdat ik het emotioneel toch moeilijk vond. 'Er is toch niets mis/raars aan mijn meisje?' Rationeel denk ik juist: graag! Want ik wil idd geen dubbele signalen afgeven. Dus hoor graag hoe de orthopedagoog er over denkt. Vooral ook met de oog op de toekomst. Ik wil natuurlijk graag dat ze nieuwe dingen durft ondernemen!
donderdag 5 oktober 2017 om 18:39
Heeft de oogarts je ook uitgelegd dat je dochter met zo’n naar binnen staand oog (strabismus) ook geen diepte ziet?
Dat heeft consequenties voor het je bewegen in de ruimte: hoe hard dingen op je afkomen, hoe je blokjes op elkaar moet stapelen, misgrijpen... is allemaal lastiger in een 2D wereld. Kan je zelf ook beleven hoor: plak een dag een oog af en je snapt hem.
Dit verklaart vast niet al het gedrag van je dochter, maar klunziger zijn dan je omgeving en voelen dat er (m.n. op motorisch vlak) meer van je verwacht wordt dan je waarmaakt, is natuurlijk ook echt frustrerend. Het is niet leuk om te merken als je ergens niet zo goed in bent, ook als je 3 bent.
Dat bewegen in de ruimte leer je overigens vanzelf hoor. Maar een ster worden in bijv. balsporten? Daar zal ze 10 keer harder voor moeten werken dan haar leeftijdgenoten in een 3D wereld.
Dat heeft consequenties voor het je bewegen in de ruimte: hoe hard dingen op je afkomen, hoe je blokjes op elkaar moet stapelen, misgrijpen... is allemaal lastiger in een 2D wereld. Kan je zelf ook beleven hoor: plak een dag een oog af en je snapt hem.
Dit verklaart vast niet al het gedrag van je dochter, maar klunziger zijn dan je omgeving en voelen dat er (m.n. op motorisch vlak) meer van je verwacht wordt dan je waarmaakt, is natuurlijk ook echt frustrerend. Het is niet leuk om te merken als je ergens niet zo goed in bent, ook als je 3 bent.
Dat bewegen in de ruimte leer je overigens vanzelf hoor. Maar een ster worden in bijv. balsporten? Daar zal ze 10 keer harder voor moeten werken dan haar leeftijdgenoten in een 3D wereld.
