Relaties
alle pijlers
HELP! Slaat de sleur toe??
vrijdag 20 februari 2009 om 12:01
Ik voel me al een tijdje een beetje raar, onrustig en verdrietig.
Ik heb nu ongeveer 2,5 jaar met m’n vriend en het gaat nog steeds supergoed. We hebben het leuk, we wonen samen, we hebben het gezellig en fijn met elkaar.
Maar ik merk dat ik de laatste paar maanden een soort "angst voor sleur" heb ontwikkeld.
Ik merk dat onze relatie wat minder spannend wordt en dat is natuurlijk ook logisch na 2,5 jaar. Maar blijkbaar heb ik toch continu een soort bevestiging nodig dat ik nog wel aantrekkelijk ben en dat we bruisend zijn of zo...
We doen de laatste tijd meer onze eigen dingen. Voorheen gingen we bijv. allebei vrijwel elke avond samen naar bed, maar de laatste tijd wil mijn vriend alsmaar dingen op het internet uitzoeken (ivm hobby) en komt hij steeds later.
Dat is natuurlijk geen ramp maar ik merk gewoon dat we wat "gewoner" voor elkaar worden en dat vooral hij niet meer de behoefte heeft om alles samen te doen.
Nee dat klinkt ook weer raar, want wij zijn nooit een stel geweest dat alles samen deed.....we hebben juist allebei heel erg onze eigen dingen en hobby's en zo. Maar ik bedoel meer die kleine dingen, zoals dus idd samen gaan slapen.
Of seks.....het eerste jaar deden we het echt dagelijks. Soms zelfs meerdere keren per dag. Het laatste half jaar heb ik steeds meer het gevoel dat ik heel erg het initiatief moet nemen, en als ik dat niet doe dat we dan rustig een week geen seks hebben. T gekke is dat ik soms zelf ook niet zoveel zin heb, maar dan toch moeite ga doen omdat het alweer 4 dagen geleden is en ik bang ben dat we anders steeds verder versloffen en we het straks 1 keer per maand doen.
Mijn vriend laat me wel vaak weten dat hij me lekker vindt, pakt me vaak beet en verteld me hoe sexy ik ben…maar vervolgens doen we daar dan niks mee. Nou hoef ik ook echt niet elke seconde in bed te belanden, maar ik zou het wel leuk vinden als hij me eens spontaan midden op de avond verleid, ipv dat we de hele avond andere dingen doen en als we dan om 12 uur naast elkaar in bed liggen misschien nog wat aan elkaar plukken uit een soort gewoonte.
Ik mis gewoon een beetje het gevoel dat hij niet van me af kan blijven, dat hij me zomaar even "neemt". Ik vind het nu vrij saai en uik heb t idee dat als ik niet een paar keer per week moeite doe, we het eigenlijk heel weinig zouden doen.
Ik haal volgens mij ook wel veel bevestiging uit seks en raak nu een beetje in paniek omdat het wat minder wordt...
Het klinkt nu allemaal heel negatief, maar we hebben het echt heel fijn en leuk en ik WEET ook dat hij me lekker en leuk vindt, dat zegt hij vaak genoeg!! daar heb ik eigenlijk ook niet over te klagen. Maar ik denk dat ik gewoon een beetje van slag ben door de eerste sleur die opeens toeslaa......iets wat ik me een half jaar geleden nog niet had kunnen voorstellen,. Toen was ik er juist zo "trots" op dat we na 2 jaar zelfs nog zo leuk en bruisend waren. Wij saai? Nou echt niet hoor!
We wonen ook precies een jaar samen nu......misschien dat dat er ook mee te maken heeft? Ik was altijd bang dat je, als je ging samenwonen, gewoon voor elkaar zou worden....misschien dat dat nu ook aan het gebeuren is?
Ik merk dat ik dingen nu in mijn hoofd groter maak dan ze zijn, dat ik me verdrietig voel maar eigenlijk weet dat het onzin is, omdat we het heel goed hebben en ik misschien gewoon te veeleisend ben of te veel verwacht.
Iemand ervaring met de eerste sleurverschijnselen en hoe je daarmee om moet gaan?
Ik heb nu ongeveer 2,5 jaar met m’n vriend en het gaat nog steeds supergoed. We hebben het leuk, we wonen samen, we hebben het gezellig en fijn met elkaar.
Maar ik merk dat ik de laatste paar maanden een soort "angst voor sleur" heb ontwikkeld.
Ik merk dat onze relatie wat minder spannend wordt en dat is natuurlijk ook logisch na 2,5 jaar. Maar blijkbaar heb ik toch continu een soort bevestiging nodig dat ik nog wel aantrekkelijk ben en dat we bruisend zijn of zo...
We doen de laatste tijd meer onze eigen dingen. Voorheen gingen we bijv. allebei vrijwel elke avond samen naar bed, maar de laatste tijd wil mijn vriend alsmaar dingen op het internet uitzoeken (ivm hobby) en komt hij steeds later.
Dat is natuurlijk geen ramp maar ik merk gewoon dat we wat "gewoner" voor elkaar worden en dat vooral hij niet meer de behoefte heeft om alles samen te doen.
Nee dat klinkt ook weer raar, want wij zijn nooit een stel geweest dat alles samen deed.....we hebben juist allebei heel erg onze eigen dingen en hobby's en zo. Maar ik bedoel meer die kleine dingen, zoals dus idd samen gaan slapen.
Of seks.....het eerste jaar deden we het echt dagelijks. Soms zelfs meerdere keren per dag. Het laatste half jaar heb ik steeds meer het gevoel dat ik heel erg het initiatief moet nemen, en als ik dat niet doe dat we dan rustig een week geen seks hebben. T gekke is dat ik soms zelf ook niet zoveel zin heb, maar dan toch moeite ga doen omdat het alweer 4 dagen geleden is en ik bang ben dat we anders steeds verder versloffen en we het straks 1 keer per maand doen.
Mijn vriend laat me wel vaak weten dat hij me lekker vindt, pakt me vaak beet en verteld me hoe sexy ik ben…maar vervolgens doen we daar dan niks mee. Nou hoef ik ook echt niet elke seconde in bed te belanden, maar ik zou het wel leuk vinden als hij me eens spontaan midden op de avond verleid, ipv dat we de hele avond andere dingen doen en als we dan om 12 uur naast elkaar in bed liggen misschien nog wat aan elkaar plukken uit een soort gewoonte.
Ik mis gewoon een beetje het gevoel dat hij niet van me af kan blijven, dat hij me zomaar even "neemt". Ik vind het nu vrij saai en uik heb t idee dat als ik niet een paar keer per week moeite doe, we het eigenlijk heel weinig zouden doen.
Ik haal volgens mij ook wel veel bevestiging uit seks en raak nu een beetje in paniek omdat het wat minder wordt...
Het klinkt nu allemaal heel negatief, maar we hebben het echt heel fijn en leuk en ik WEET ook dat hij me lekker en leuk vindt, dat zegt hij vaak genoeg!! daar heb ik eigenlijk ook niet over te klagen. Maar ik denk dat ik gewoon een beetje van slag ben door de eerste sleur die opeens toeslaa......iets wat ik me een half jaar geleden nog niet had kunnen voorstellen,. Toen was ik er juist zo "trots" op dat we na 2 jaar zelfs nog zo leuk en bruisend waren. Wij saai? Nou echt niet hoor!
We wonen ook precies een jaar samen nu......misschien dat dat er ook mee te maken heeft? Ik was altijd bang dat je, als je ging samenwonen, gewoon voor elkaar zou worden....misschien dat dat nu ook aan het gebeuren is?
Ik merk dat ik dingen nu in mijn hoofd groter maak dan ze zijn, dat ik me verdrietig voel maar eigenlijk weet dat het onzin is, omdat we het heel goed hebben en ik misschien gewoon te veeleisend ben of te veel verwacht.
Iemand ervaring met de eerste sleurverschijnselen en hoe je daarmee om moet gaan?
