Kinderen
alle pijlers
Single Mums
maandag 23 februari 2009 om 20:37
Inmiddels is dit een single mums topic waar we ervaringen kunnen delen die je als single mum tegenkomt.
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
maandag 23 februari 2009 om 20:44
Geen tips, geen herkenning, maar wel een dikke pluim voor jou.
Volgens mij hebben zowel jij als je ex het goede voor met je zoon. Heel knap hoe jullie dat als exen doen. Je zoontje zal misschien steeds wat meer van dingen begrijpen. Zich realiseren dat papa en mama niet in 1 huis wonen. Het is ongetwijfeld een fase.
Hoe is het als zoon bij vader is? Gaat dat wel nog steeds goed? Ik zou er niet in meegaan om hem thuis te houden.
Volgens mij hebben zowel jij als je ex het goede voor met je zoon. Heel knap hoe jullie dat als exen doen. Je zoontje zal misschien steeds wat meer van dingen begrijpen. Zich realiseren dat papa en mama niet in 1 huis wonen. Het is ongetwijfeld een fase.
Hoe is het als zoon bij vader is? Gaat dat wel nog steeds goed? Ik zou er niet in meegaan om hem thuis te houden.
maandag 23 februari 2009 om 20:48
Herkenning alom!
Vooral het missen etc.
Snaak heeft hier op haar kamertje een foto van papa staan en als ze dan zoals ze zelf zegt even niet meer weet hoe heitie (wij zijn echte Friezen, haha) eruitziet loopt ze naar haar kamertje en kijkt even. Nu aanstaande vrijdag gaat ze weer naar heitie en dan geef ik haar een foto van mij mee, kijken of dat het wat makkelijker maakt.
Moeilijk he, om ze dan mee te geven terwijl je weet dat ze eigenlijk niet willen.
Is het bij jullie alleen het heengaan? Dus als ie bij papa is, is het dan wel goed? Dat is hier namelijk het geval, als ze eenmaal daar is, dan is alles prima!
Ik heb hier ook al een topic over geopend, maar lees ook even mee met de tips die je hier krijgt!
Vooral het missen etc.
Snaak heeft hier op haar kamertje een foto van papa staan en als ze dan zoals ze zelf zegt even niet meer weet hoe heitie (wij zijn echte Friezen, haha) eruitziet loopt ze naar haar kamertje en kijkt even. Nu aanstaande vrijdag gaat ze weer naar heitie en dan geef ik haar een foto van mij mee, kijken of dat het wat makkelijker maakt.
Moeilijk he, om ze dan mee te geven terwijl je weet dat ze eigenlijk niet willen.
Is het bij jullie alleen het heengaan? Dus als ie bij papa is, is het dan wel goed? Dat is hier namelijk het geval, als ze eenmaal daar is, dan is alles prima!
Ik heb hier ook al een topic over geopend, maar lees ook even mee met de tips die je hier krijgt!
maandag 23 februari 2009 om 21:07
pfffffft moeilijk zeg. Ik wilde als kind ook niet maar moest van mijn moeder.
Ik kijk daar nu heel dubbel naar. Vind het aan de ene kant goed van mijn moeder dat ze het contact met mijn vader op die manier echt pushte maar aan de andere kant vind ik dat ze voor mij had moeten kiezen en me niet had moeten laten gaan.
Kan je helaas dan ook niet raden hierin.
Succes!
Ik kijk daar nu heel dubbel naar. Vind het aan de ene kant goed van mijn moeder dat ze het contact met mijn vader op die manier echt pushte maar aan de andere kant vind ik dat ze voor mij had moeten kiezen en me niet had moeten laten gaan.
Kan je helaas dan ook niet raden hierin.
Succes!
maandag 23 februari 2009 om 21:23
Vertrouw op je kind en ga hem niet pushen, zeker niet als je niet weet wat er aan de hand is.
Heb zelf toen ik zes was de keuze gemaakt dat ik niet meer naar mn vader wilde. Mn moeder heeft me toen nog 1 keer gedwongen: ze heeft me echt de deur moeten uitduwen. Daarna hoefde ik gelukkig niet meer, maar ik werd dan ook wel mishandeld door mn vader, maar dat is bij jou waarschijnlijk niet of is die kans er wel, dat er iets gebeurd wat jij niet weet? Hoeft niet perse je ex te zijn, kan ook iemand anders daar in zijn omgeving zijn.
Heb zelf toen ik zes was de keuze gemaakt dat ik niet meer naar mn vader wilde. Mn moeder heeft me toen nog 1 keer gedwongen: ze heeft me echt de deur moeten uitduwen. Daarna hoefde ik gelukkig niet meer, maar ik werd dan ook wel mishandeld door mn vader, maar dat is bij jou waarschijnlijk niet of is die kans er wel, dat er iets gebeurd wat jij niet weet? Hoeft niet perse je ex te zijn, kan ook iemand anders daar in zijn omgeving zijn.
maandag 23 februari 2009 om 23:14
Moeilijk he, deze fase. Maar de veel kleine kinderen maken deze fase door met gescheiden ouders. Het is soms ook best belastend, twee huizen hebben.
Aan de andere kant, je kind is op een leeftijd dat hij grenzen verkent en dat doet ze ook hierin. Heb je er al een keer goed met je ex over gesproken? Hoe doet je zoon als hij bij ex is, is hij dan verdrietig, wil hij naar jou toe? Of is het dan goed?
Als jij er van overtuigd bent dat hij het goed heeft bij je ex, dan kun je afspraken met je zoon maken over dingen die hij mee mag nemen, dat hij mag bellen, etc. maar niet gaan is geen optie. Ook niet beloven dat je hem ophaalt, als het echt niet gaat. Dit is zijn leventje, en daar hoort bij dat hij naar pappa gaat. Het is belangrijk dat hij daar mee om leert gaan en leert om dingen te overwinnen en tegenslagen te verwerken. Het leven is niet zonder problemen en daar krijgen kinderen al vroeg mee te maken.
Straks komt er misschien een tijd dat hij zegt niet naar school te willen. Hoe ga je dat aan pakken? Dat is een beetje vergelijkbaar; het hoort erbij en daarin heeft hij geen keuze.
Aan de andere kant, je kind is op een leeftijd dat hij grenzen verkent en dat doet ze ook hierin. Heb je er al een keer goed met je ex over gesproken? Hoe doet je zoon als hij bij ex is, is hij dan verdrietig, wil hij naar jou toe? Of is het dan goed?
Als jij er van overtuigd bent dat hij het goed heeft bij je ex, dan kun je afspraken met je zoon maken over dingen die hij mee mag nemen, dat hij mag bellen, etc. maar niet gaan is geen optie. Ook niet beloven dat je hem ophaalt, als het echt niet gaat. Dit is zijn leventje, en daar hoort bij dat hij naar pappa gaat. Het is belangrijk dat hij daar mee om leert gaan en leert om dingen te overwinnen en tegenslagen te verwerken. Het leven is niet zonder problemen en daar krijgen kinderen al vroeg mee te maken.
Straks komt er misschien een tijd dat hij zegt niet naar school te willen. Hoe ga je dat aan pakken? Dat is een beetje vergelijkbaar; het hoort erbij en daarin heeft hij geen keuze.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 februari 2009 om 01:09
Benmama ik heb ook in dat schuitje gezeten
Had een goede band met mijn ex, kinderen gingen om het weekend naar hem toe. Mijn jongste wilde op een gegeven moment ook niet meer naar zijn vader. Dat was een paar dagen voordat hij naar papa moest huilen, drama, verschrikkelijk vond ik dat. Ik voelde mij ook heel schuldig dat ik gescheiden was. Met ex gepraat hoe het bij hem thuis ging. Daar was alles koek en ei, ook met vriendin. Toen heb ik mijn zoon ook gepusht, zo van papa wil je ook graag zien en die mist je ook heel erg. Na een tijdje was het over. Of het de zin doordrijven van hem was? Ik weet het nu nog niet, wel dat papa strenger is tja en dat vinden kinderen niet altijd leuk.
Neele, je zegt dat je vindt dat je moeder voor jou had moeten kiezen maar ze deed het toch voor jou? Tenminste ik wel, Ik wil graag dat mijn kinderen een goede band met hun vader houden. Jou woorden zetten me aan het denken. Heb ik er nu wel goed aan gedaan?
Had een goede band met mijn ex, kinderen gingen om het weekend naar hem toe. Mijn jongste wilde op een gegeven moment ook niet meer naar zijn vader. Dat was een paar dagen voordat hij naar papa moest huilen, drama, verschrikkelijk vond ik dat. Ik voelde mij ook heel schuldig dat ik gescheiden was. Met ex gepraat hoe het bij hem thuis ging. Daar was alles koek en ei, ook met vriendin. Toen heb ik mijn zoon ook gepusht, zo van papa wil je ook graag zien en die mist je ook heel erg. Na een tijdje was het over. Of het de zin doordrijven van hem was? Ik weet het nu nog niet, wel dat papa strenger is tja en dat vinden kinderen niet altijd leuk.
Neele, je zegt dat je vindt dat je moeder voor jou had moeten kiezen maar ze deed het toch voor jou? Tenminste ik wel, Ik wil graag dat mijn kinderen een goede band met hun vader houden. Jou woorden zetten me aan het denken. Heb ik er nu wel goed aan gedaan?
dinsdag 24 februari 2009 om 01:32
dinsdag 24 februari 2009 om 01:38
ik baal zo sterk van dit soort situaties , omdat het negen van de tien keer de ouder is waardoor een kind zo reageert.
Bewust en/ of onbewust neemt de verzorgende ouder een houding aan , in gedrag en uitspraken waar een kind gevoelig voor is
Bewust de vecht scheidingen, onbewust degene die zichzelf ook slachtoffer vinden
Een kind neemt over , en zeker op die leeftijd wat hij of zij als voorbeeld ziet van zijn ouders
Bewust en/ of onbewust neemt de verzorgende ouder een houding aan , in gedrag en uitspraken waar een kind gevoelig voor is
Bewust de vecht scheidingen, onbewust degene die zichzelf ook slachtoffer vinden
Een kind neemt over , en zeker op die leeftijd wat hij of zij als voorbeeld ziet van zijn ouders
dinsdag 24 februari 2009 om 01:45
Vergeet niet het effect dat het 'je gaat uit logeren bij papa' op een kind heeft.
Schijnbaar is het kind dus alleen 'thuis' als het bij moeder is.
Meeste dames hier schrijven ook echt over de weekenden bij vader alsof het verplichte kost is, een soort onvermijdbare taak. "Maar daana kom je weer lekker thuis hoor".
Zou een kind dan inderdaad geen mixed feelings hebben bij het naar vader gaan?
Schijnbaar is het kind dus alleen 'thuis' als het bij moeder is.
Meeste dames hier schrijven ook echt over de weekenden bij vader alsof het verplichte kost is, een soort onvermijdbare taak. "Maar daana kom je weer lekker thuis hoor".
Zou een kind dan inderdaad geen mixed feelings hebben bij het naar vader gaan?
dinsdag 24 februari 2009 om 07:53
Ik heb er gisteravond /vannacht veel over nagedacht.
Misschien dat ik onbewust hem signalen geef waardoor hij het moeilijk vind om bij mij weg te gaan.......
Tjaa..............ik snap je geloof ik niet, misschien blinde vlek?Wat maakt je zo kwaad? Ik wil het wel begrijpen maar snap het nu ff niet...
Zoon zit al bijna 4 jaar in het ritme van elk weekend naar papa toe.
Waarom nu problemen? Misschien idd testen/grenzen opzoeken hierin.
IK ben daar alleen tot nu toe totaal niet in meegegaan.
Wel heb ik geprobeerd om te luisteren naar wat hij verteld ook tussen de regels door.
En begrijp me goed als ik ook maar dacht dat hij het daar slecht had dan ging hij niet meer.
Hij is ook erg vrolijk als papa komt en terugbrengt en stoeit nog ff lekker met papa en maakt grapjes.
Ik heb volgende week maandag een gesprek met hem(ex) en dan zal ik dit ook aankaarten.
Zie ik wel tegenop want als het gesprek andersom zou zijn zou me dat behoorlijk raken........
Misschien dat ik onbewust hem signalen geef waardoor hij het moeilijk vind om bij mij weg te gaan.......
Tjaa..............ik snap je geloof ik niet, misschien blinde vlek?Wat maakt je zo kwaad? Ik wil het wel begrijpen maar snap het nu ff niet...
Zoon zit al bijna 4 jaar in het ritme van elk weekend naar papa toe.
Waarom nu problemen? Misschien idd testen/grenzen opzoeken hierin.
IK ben daar alleen tot nu toe totaal niet in meegegaan.
Wel heb ik geprobeerd om te luisteren naar wat hij verteld ook tussen de regels door.
En begrijp me goed als ik ook maar dacht dat hij het daar slecht had dan ging hij niet meer.
Hij is ook erg vrolijk als papa komt en terugbrengt en stoeit nog ff lekker met papa en maakt grapjes.
Ik heb volgende week maandag een gesprek met hem(ex) en dan zal ik dit ook aankaarten.
Zie ik wel tegenop want als het gesprek andersom zou zijn zou me dat behoorlijk raken........
dinsdag 24 februari 2009 om 07:55
dinsdag 24 februari 2009 om 08:35
Is er geen instantie welke je hierbij kan helpen? Misschien bureau Jeugdzorg ofzo? Daar moet toch iets voor zijn, lijkt mij... GGD? (Of hoe heet dan nu?)
Ik heb zelf nog geen kinderen, dus mijn advies hierin zou weinig betekenen... Maar het lijkt mij dat zoiets zoveel verschillende oorzaken kàn hebben. Er moet toch iemand zijn die je kan helpen onderzoeken wat het probleem is...
Ik heb zelf nog geen kinderen, dus mijn advies hierin zou weinig betekenen... Maar het lijkt mij dat zoiets zoveel verschillende oorzaken kàn hebben. Er moet toch iemand zijn die je kan helpen onderzoeken wat het probleem is...
dinsdag 24 februari 2009 om 09:02
Tjaa, ben jij misschien een vader die zijn kind niet meer ziet?
Dat is de enige rede waardoor ik je reatie zou kunnen begrijpen.
Wat een woede zeg!
Mika, je hebt gelijk. Mijn moeder heeft ook voor mij gekozen door mij naar mijn vader te laten gaan.
Met "voor mij kiezen" bedoel ik dat je als kind de veiligheid wil voelen dat als je iets niet wilt, je moeder je daar voor behoed.
Dat ze zegt: Als jij niet wilt dan hoef je niet.
En dat je dat dan niet hoeft uit te leggen.
Dat je gewoon lekker bij haar mag blijven.
Bij mij speelde geen mishandeling, absoluut niet. Maar wel een gebrek aan een gevoel van veiligheid. Ik was altijd op mijn hoede.
En nu, nu ik bijna 40 ben, heb ik er nog last van op bepaalde momenten.
Daarom weet ik ook niet wat wijsheid is.
Want nu als moeder zou ik het heel erg vinden als een kind niet meer naar z'n vader hoeft, alleen omdat hij dat niet meer wil.
Moeilijke kwestie is dit zeg!
Dat is de enige rede waardoor ik je reatie zou kunnen begrijpen.
Wat een woede zeg!
Mika, je hebt gelijk. Mijn moeder heeft ook voor mij gekozen door mij naar mijn vader te laten gaan.
Met "voor mij kiezen" bedoel ik dat je als kind de veiligheid wil voelen dat als je iets niet wilt, je moeder je daar voor behoed.
Dat ze zegt: Als jij niet wilt dan hoef je niet.
En dat je dat dan niet hoeft uit te leggen.
Dat je gewoon lekker bij haar mag blijven.
Bij mij speelde geen mishandeling, absoluut niet. Maar wel een gebrek aan een gevoel van veiligheid. Ik was altijd op mijn hoede.
En nu, nu ik bijna 40 ben, heb ik er nog last van op bepaalde momenten.
Daarom weet ik ook niet wat wijsheid is.
Want nu als moeder zou ik het heel erg vinden als een kind niet meer naar z'n vader hoeft, alleen omdat hij dat niet meer wil.
Moeilijke kwestie is dit zeg!
dinsdag 24 februari 2009 om 09:59
De uitspraak dat je op moet letten met 'het uit logeren gaan' naar pappa, dat herken ik wel.
En toch vind ik dat een moeilijke. Ik ervaar het nl. zelf ook echt als 'uit logeren gaan'. Zoonlief (4) heeft ook echt zijn thuis bij mij. Het huis waarin wij wonen was ook het huis waarin pappa destijds samen met ons woonde. Pappa woont nu in een chalet en daar gaat zoon 1x per 14 dagen een weekend naar toe (+ extra in de vakanties).
Maar bij mij thuis is echt zijn thuis: daar staat al zijn speelgoed, al zijn kleding, vanuit mij gaat hij naar school en heeft hij zijn vriendjes in de buurt. Pappa woont ruim 3 kwartier verderop en dat alles maakt dat het echt als 'uit logeren gaan' voelt.
Gelukkig is bij ons (nog) niet de situatie zo dat zoonlief niet meer naar pappa wil. In tegenstelling zelfs...hij vraagt me vaak wanneer hij weer naar pappa gaat. Ook ik ben alleen maar positief over pappa en probeer het contact zoveel mogelijk te stimuleren (hoezeer dat mezelf ook pijn doet soms). Maar het lijkt me inderdaad nog moeilijker om te zien/horen dat je kind niet naar zijn vader wil. Helemaal als je geen duidelijke oorzaak lijkt te kunnen vinden. Moeilijk hoor...
Ik lees met interesse mee!
En toch vind ik dat een moeilijke. Ik ervaar het nl. zelf ook echt als 'uit logeren gaan'. Zoonlief (4) heeft ook echt zijn thuis bij mij. Het huis waarin wij wonen was ook het huis waarin pappa destijds samen met ons woonde. Pappa woont nu in een chalet en daar gaat zoon 1x per 14 dagen een weekend naar toe (+ extra in de vakanties).
Maar bij mij thuis is echt zijn thuis: daar staat al zijn speelgoed, al zijn kleding, vanuit mij gaat hij naar school en heeft hij zijn vriendjes in de buurt. Pappa woont ruim 3 kwartier verderop en dat alles maakt dat het echt als 'uit logeren gaan' voelt.
Gelukkig is bij ons (nog) niet de situatie zo dat zoonlief niet meer naar pappa wil. In tegenstelling zelfs...hij vraagt me vaak wanneer hij weer naar pappa gaat. Ook ik ben alleen maar positief over pappa en probeer het contact zoveel mogelijk te stimuleren (hoezeer dat mezelf ook pijn doet soms). Maar het lijkt me inderdaad nog moeilijker om te zien/horen dat je kind niet naar zijn vader wil. Helemaal als je geen duidelijke oorzaak lijkt te kunnen vinden. Moeilijk hoor...
Ik lees met interesse mee!
dinsdag 24 februari 2009 om 10:21
quote:TjaavanGs schreef op 24 februari 2009 @ 01:38:
ik baal zo sterk van dit soort situaties , omdat het negen van de tien keer de ouder is waardoor een kind zo reageert.
Bewust en/ of onbewust neemt de verzorgende ouder een houding aan , in gedrag en uitspraken waar een kind gevoelig voor is
Bewust de vecht scheidingen, onbewust degene die zichzelf ook slachtoffer vinden
Een kind neemt over , en zeker op die leeftijd wat hij of zij als voorbeeld ziet van zijn oudersEn dat geldt dan natuurlijk ook voor jou, Tsjaa. Of ben jij, bewust en onbewust, stralend positief over de moeder van jouw kinderen?
Doe ff balk en splinter enzo.....
ik baal zo sterk van dit soort situaties , omdat het negen van de tien keer de ouder is waardoor een kind zo reageert.
Bewust en/ of onbewust neemt de verzorgende ouder een houding aan , in gedrag en uitspraken waar een kind gevoelig voor is
Bewust de vecht scheidingen, onbewust degene die zichzelf ook slachtoffer vinden
Een kind neemt over , en zeker op die leeftijd wat hij of zij als voorbeeld ziet van zijn oudersEn dat geldt dan natuurlijk ook voor jou, Tsjaa. Of ben jij, bewust en onbewust, stralend positief over de moeder van jouw kinderen?
Doe ff balk en splinter enzo.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 24 februari 2009 om 10:41
dinsdag 24 februari 2009 om 10:53
Sun lover, ja, ik denk wel dat dit iets is waar alle kinderen van gescheiden ouders doorheen moeten. Ook mijn zoontje (van toen nog geen 4) doet dezelfde uitspraken als jouw stiefzoon.
En ja, dat is heel schrijnend om te horen. Uitspraken als: 'voor jou is het fijn he mamma, dat pappa hier niet meer woont. Want nu hoef jij geen ruzie meer te maken. Maar voor mij is het helemaal niet fijn, want ik mis pappa wel'
nou...die snijden me door het hart...Want ja, voor je kind had je het zó graag anders gezien! (voor mezelf uiteraard ook, maar uiteindelijk zijn wij volwassen en maken wij onze eigen keuzes. Een kind heeft niets te kiezen hierin en wordt alleen maar met de gevolgen ervan geconfronteerd)
En ja, dat is heel schrijnend om te horen. Uitspraken als: 'voor jou is het fijn he mamma, dat pappa hier niet meer woont. Want nu hoef jij geen ruzie meer te maken. Maar voor mij is het helemaal niet fijn, want ik mis pappa wel'
nou...die snijden me door het hart...Want ja, voor je kind had je het zó graag anders gezien! (voor mezelf uiteraard ook, maar uiteindelijk zijn wij volwassen en maken wij onze eigen keuzes. Een kind heeft niets te kiezen hierin en wordt alleen maar met de gevolgen ervan geconfronteerd)
