Relaties
alle pijlers
respectloos in bed
maandag 23 februari 2009 om 14:09
Noa ik herken dat gedrag, mijn vriend was zo en is zo nog vaak. Dat is waardeloos gedrag en ik snap heel goed dat jij daar heel erg van walgde! Ik heb er ook echt genoeg van. Ik zie het als a-sociaal gedrag en geen rekening houdend met de wensen van een vrouw. Ronduit respectloos. Strelen e.d. hoezo? Uitgebreid kussen heeft ie nooit van gehoord, alles draait alleen om sex. Hoofd naar beneden en gaaaaan. Sorry hoor, maar dit soort mannen heeft óf geen opvoeding gehad of spoort niet of hebben en rot-karakter. Wat het ook is, ik pik het ook niet langer en ga op zoek naar een vent die mij vooral liefde kan geven in plaats van dit vreselijke rot gedoe.
voer eendjes geen oorlog!
dinsdag 24 februari 2009 om 11:44
Ik vind het heel naar dat je zo bent behandeld door je ex-man. Wat jij beschrijft lijkt op seksueel misbruik, niet op een normale relatie. Als je er nog steeds problemen mee hebt, zou ik een therapeut zoeken. Ik denk dat het ook belangrijk is om je op de toekomst te richten. Hoe kun je voorkomen dat een eventuele nieuwe partner of anderen weer zo over jouw grenzen heen gaan. Ik denk dat op tijd grenzen stellen en bepalen wat voor jou belagrijk is (de schijn van een leuk gezinnetje tegen de prijs van seksueel misbruik of een gelukkig autonoom leven?) heel erg belangrijk is.
dinsdag 24 februari 2009 om 11:45
quote:meds schreef op 22 februari 2009 @ 14:38:
ik weet het niet, als ik jou openingspost lees dan is het maar net hoe er gecommuniceerd is, je bestempeld je man nu min of meer als een aanrander terwijl hier de context cruciaal is
Een tijdlang vroeg hij gewoon rond een uur of 11 als hij naar bed ging of er nog geneukt zou gaan worden
Als het seksleven en de communicatie daarover slecht is dan is dit niet zo'n hele slechte methode, als jij dan nee zegt dan hoeft hij niet teleurgesteld te raken. Als je het niet prettig vond dan had je dat moeten zeggen en met hem zoeken naar andere manieren om dat seksleven op te spicen.
Boos worden als ik niet reageerde. Uit bed stappen en boos beneden op de bank gaan zitten om vervolgens doodleuk een uur laten weer beginnen te graaien in mn kruis. Sommige mannen denken dat ze met seks conflicten kunnen oplossen. De vraag is wat jij hier deed? Zei je dat je dit niet leuk vond?
Als we een week geen sex hadden gehad kon ik precies aan zijn houding en manier van doen zien dat hij weer knorrig werd. Soms liet ik het dan maar gewoon gebeuren, Tja alle mannen (en veel vrouwen ook) worden knorrig als ze geen seks intimiteit of aandacht krijgen. Daar is niks geks aan. Het is wel gek dat je hem dan maar zijn gang laat gaan voor de lieve vrede
Ik had toch nooit zin en nam veel te weinig initiatief. Maar als je man van 3 of 4 nachten je uit je slaap houdt door met een stijve tegen je billen/benen aan te liggen rijden, b Tja jij had nooit zin en je nam geen initiatief, geen wonder dat hij dan op een dergelijk onbehouwen manier jouw warm probeert te krijgen.
Kortom, dit probleem ligt niet geheel bij hem. Ik heb de indruk dat je jezelf slachtoffert terwijl jij ook een aandeel hierin hebt. Hoe duidelijk maak je dat je iets niet leuk vindt/ pikt? Wat me wel opvalt is is dat je je belazerd voelt omdat je man nu een ander heeft. Dat is niet leuk en je hebt alle recht om daar kwaad over te zijn, maar hou het bij de feiten
Dat wat Meds zegt....
Zo onoverkomelijk en respectloos vind ik het allemaal niet.
ik weet het niet, als ik jou openingspost lees dan is het maar net hoe er gecommuniceerd is, je bestempeld je man nu min of meer als een aanrander terwijl hier de context cruciaal is
Een tijdlang vroeg hij gewoon rond een uur of 11 als hij naar bed ging of er nog geneukt zou gaan worden
Als het seksleven en de communicatie daarover slecht is dan is dit niet zo'n hele slechte methode, als jij dan nee zegt dan hoeft hij niet teleurgesteld te raken. Als je het niet prettig vond dan had je dat moeten zeggen en met hem zoeken naar andere manieren om dat seksleven op te spicen.
Boos worden als ik niet reageerde. Uit bed stappen en boos beneden op de bank gaan zitten om vervolgens doodleuk een uur laten weer beginnen te graaien in mn kruis. Sommige mannen denken dat ze met seks conflicten kunnen oplossen. De vraag is wat jij hier deed? Zei je dat je dit niet leuk vond?
Als we een week geen sex hadden gehad kon ik precies aan zijn houding en manier van doen zien dat hij weer knorrig werd. Soms liet ik het dan maar gewoon gebeuren, Tja alle mannen (en veel vrouwen ook) worden knorrig als ze geen seks intimiteit of aandacht krijgen. Daar is niks geks aan. Het is wel gek dat je hem dan maar zijn gang laat gaan voor de lieve vrede
Ik had toch nooit zin en nam veel te weinig initiatief. Maar als je man van 3 of 4 nachten je uit je slaap houdt door met een stijve tegen je billen/benen aan te liggen rijden, b Tja jij had nooit zin en je nam geen initiatief, geen wonder dat hij dan op een dergelijk onbehouwen manier jouw warm probeert te krijgen.
Kortom, dit probleem ligt niet geheel bij hem. Ik heb de indruk dat je jezelf slachtoffert terwijl jij ook een aandeel hierin hebt. Hoe duidelijk maak je dat je iets niet leuk vindt/ pikt? Wat me wel opvalt is is dat je je belazerd voelt omdat je man nu een ander heeft. Dat is niet leuk en je hebt alle recht om daar kwaad over te zijn, maar hou het bij de feiten
Dat wat Meds zegt....
Zo onoverkomelijk en respectloos vind ik het allemaal niet.
Sloerie en Huppelkut, aangenaam!
dinsdag 24 februari 2009 om 11:50
quote:noa1963 schreef op 24 februari 2009 @ 11:00:
Jammer dat je denkt dat ik mezelf slachtoffer. Niemand verdient het om zo behandeld te worden Ik ben ook niet op zoek naar medelijden maar naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of zaten. Hoe hebben zij dit ervaren en wat hebben ze eraan gedaan. (...)
Ik heb het gelukkig niet meer en zal het ook niet meer laten gebeuren. maar dat wil niet zeggen dat het verdriet hierover soms niet de kop opsteekt.
Het heeft beslist niet aan mij gelegen, maar het heeft wel een tijd geduurd voordat ik daar van overtuigd was.
Noa, waar ben je eigenlijk naar op zoek? Naar ervaringen van andere vrouwen, schrijf je, maar wat wil je met die ervaringen?
Ik heb ook 29 jaar lang een relatie gehad met een respectloos iemand. Die respectloosheid uitte zich niet zozeer in bed, maar meer in het dagelijkse leven.
Natuurlijk 'verdient' niemand het om respectloos behandeld te worden.
Maar waarom ben je er nog zo mee bezig? Het speelt nu toch niet meer?
Ik denk niet dat het nuttig voor je is om er zo je gedachten door te laten beheersen. Ik denk dat je er alleen maar neerslachtiger door wordt.
Als ik de neiging voel opkomen om ergens over te piekeren, zeg ik resoluut 'stop' tegen mezelf en ga ik iets leuks of nuttigs doen of aan iets leuks denken.
Bijvoorbeeld aan iets liefs dat iemand die me dierbaar is tegen me zei of voor me deed. Of aan iets leuks wat ik ga doen. Iets wat me vrolijk maakt.
Je kunt jezelf verbieden/afleren om aan dingen te denken die je neerslachtig maken. Als je dat nog niet kunt, is het omdat je het nog niet geleerd hebt. Je leert het door het te oefenen, iedere dag opnieuw.
Neerslachtige gedachten zijn een soort verslaving. Maar je kunt ervan af komen.
Jammer dat je denkt dat ik mezelf slachtoffer. Niemand verdient het om zo behandeld te worden Ik ben ook niet op zoek naar medelijden maar naar vrouwen die in dezelfde situatie zitten of zaten. Hoe hebben zij dit ervaren en wat hebben ze eraan gedaan. (...)
Ik heb het gelukkig niet meer en zal het ook niet meer laten gebeuren. maar dat wil niet zeggen dat het verdriet hierover soms niet de kop opsteekt.
Het heeft beslist niet aan mij gelegen, maar het heeft wel een tijd geduurd voordat ik daar van overtuigd was.
Noa, waar ben je eigenlijk naar op zoek? Naar ervaringen van andere vrouwen, schrijf je, maar wat wil je met die ervaringen?
Ik heb ook 29 jaar lang een relatie gehad met een respectloos iemand. Die respectloosheid uitte zich niet zozeer in bed, maar meer in het dagelijkse leven.
Natuurlijk 'verdient' niemand het om respectloos behandeld te worden.
Maar waarom ben je er nog zo mee bezig? Het speelt nu toch niet meer?
Ik denk niet dat het nuttig voor je is om er zo je gedachten door te laten beheersen. Ik denk dat je er alleen maar neerslachtiger door wordt.
Als ik de neiging voel opkomen om ergens over te piekeren, zeg ik resoluut 'stop' tegen mezelf en ga ik iets leuks of nuttigs doen of aan iets leuks denken.
Bijvoorbeeld aan iets liefs dat iemand die me dierbaar is tegen me zei of voor me deed. Of aan iets leuks wat ik ga doen. Iets wat me vrolijk maakt.
Je kunt jezelf verbieden/afleren om aan dingen te denken die je neerslachtig maken. Als je dat nog niet kunt, is het omdat je het nog niet geleerd hebt. Je leert het door het te oefenen, iedere dag opnieuw.
Neerslachtige gedachten zijn een soort verslaving. Maar je kunt ervan af komen.
dinsdag 24 februari 2009 om 13:20
quote:noa1963 schreef op 24 februari 2009 @ 13:06:
Ik ben zeker te veel bezig met mn ex en doe mijn uiterste best om alles te verwerken en los te laten. Maar als iemand 29 jaar deel heeft uitgemaakt van je leven en je wordt nog regelmatig geconfroteerd met je ex ivm de kinderen kan je het niet helemaal vergeten en achter je laten. Bovendien heeft het scheidingsdrama een aantal jaar in beslag genomen en is nog maar kort geleden financieel en administratief afgehandeld.
Noa, ik ben ook (nu alweer lange tijd geleden) gescheiden na een relatie van 29 jaar. Je kunt het wel degelijk helemaal achter je laten, ook als je kinderen hebt met je ex.
Het lijkt nu een lang vervlogen verleden, waar ik niets meer mee te maken heb. Ik heb nu een leven waar ik vroeger alleen maar van kon dromen.
Dat je scheiding een aantal jaar in beslag genomen heeft is echter wel een groot nadeel voor je verwerking. Daar is nu gelukkig een eind aan gekomen, ik hoop dat het daardoor nu beter zal gaan.
Als het aan je blijft knagen, raad ik je echt een therapeut aan. RET-therapie bijvoorbeeld, of anders een goede NLP-therapeut.
Of lees eens een boek over RET. Bijvoorbeeld RET jezelf, van Jan Verhulst.
Ik ben zeker te veel bezig met mn ex en doe mijn uiterste best om alles te verwerken en los te laten. Maar als iemand 29 jaar deel heeft uitgemaakt van je leven en je wordt nog regelmatig geconfroteerd met je ex ivm de kinderen kan je het niet helemaal vergeten en achter je laten. Bovendien heeft het scheidingsdrama een aantal jaar in beslag genomen en is nog maar kort geleden financieel en administratief afgehandeld.
Noa, ik ben ook (nu alweer lange tijd geleden) gescheiden na een relatie van 29 jaar. Je kunt het wel degelijk helemaal achter je laten, ook als je kinderen hebt met je ex.
Het lijkt nu een lang vervlogen verleden, waar ik niets meer mee te maken heb. Ik heb nu een leven waar ik vroeger alleen maar van kon dromen.
Dat je scheiding een aantal jaar in beslag genomen heeft is echter wel een groot nadeel voor je verwerking. Daar is nu gelukkig een eind aan gekomen, ik hoop dat het daardoor nu beter zal gaan.
Als het aan je blijft knagen, raad ik je echt een therapeut aan. RET-therapie bijvoorbeeld, of anders een goede NLP-therapeut.
Of lees eens een boek over RET. Bijvoorbeeld RET jezelf, van Jan Verhulst.
dinsdag 24 februari 2009 om 13:43
Je wordt behandeld zoals je zelf toestaat dat je behandeld wordt.
In mijn ogen is dit echt een duidelijk geval van strikte grenzen aangeven, wat je niet hebt gedaan. Sorry hoor, maar dat hij jou de halve nacht wakker houdt met zijn gefrunnik heb je zelf ook echt aandeel in. Hij had waarschijnlijk toch de illusie dat hij kans maakte terwijl het niet zo was. Je bent echt niet duidelijk geweest.
In mijn ogen is dit echt een duidelijk geval van strikte grenzen aangeven, wat je niet hebt gedaan. Sorry hoor, maar dat hij jou de halve nacht wakker houdt met zijn gefrunnik heb je zelf ook echt aandeel in. Hij had waarschijnlijk toch de illusie dat hij kans maakte terwijl het niet zo was. Je bent echt niet duidelijk geweest.
dinsdag 24 februari 2009 om 14:01
Noa ook ik kom uit een onmogelijke relatie, waarin respect ver zoek was.
Je kunt blijven zwelgen in alles wat je is aangedaan (maar liet jij dat zelf niet gebeuren?), maar je kunt er ook voor kiezen om verder te gaan zonder hem.
Wanneer je stopt met denken aan hem op een bepaalde manier en je jezelf wat ruimte gaat geven om gewoon verdriet te hebben, dan kom je een heel stuk verder.
Jullie waren al lange tijd niet gelukkig meer samen, dus wat dat betreft is het goed dat jullie uit elkaar zijn.
Ik kan mezelf gaan betitelen als een lotgenote en met jou hierover gaan schrijven, maar doe dit niet, omdat dit voor ons beiden zinloos is.
Je zou er beter bij gebaat zijn om eens na te denken waarom je je zo hebt laten behandelen al die jaren. Omdat dit veelvuldig voorkwam is jouw aandeel hierin net zo groot....
Je kunt blijven zwelgen in alles wat je is aangedaan (maar liet jij dat zelf niet gebeuren?), maar je kunt er ook voor kiezen om verder te gaan zonder hem.
Wanneer je stopt met denken aan hem op een bepaalde manier en je jezelf wat ruimte gaat geven om gewoon verdriet te hebben, dan kom je een heel stuk verder.
Jullie waren al lange tijd niet gelukkig meer samen, dus wat dat betreft is het goed dat jullie uit elkaar zijn.
Ik kan mezelf gaan betitelen als een lotgenote en met jou hierover gaan schrijven, maar doe dit niet, omdat dit voor ons beiden zinloos is.
Je zou er beter bij gebaat zijn om eens na te denken waarom je je zo hebt laten behandelen al die jaren. Omdat dit veelvuldig voorkwam is jouw aandeel hierin net zo groot....
