Relaties
alle pijlers
moeder treitert - kinderen de dupe. Wat doe je eraan?
woensdag 14 mei 2008 om 21:39
Hoi,
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
Ter achtergrondinfo: mijn vriend is gescheiden en heeft kinderen. Zij wilde scheiden, er was niets gebeurd, maar zij had een ander en hield niet meer van hem. Kan gebeuren, hoe naar het ook is. Nu eist zij alle gezag op, terwijl hij altijd veel zorgtaken op zich heeft genomen. De juridische gronden zijn te hilarisch voor woorden, maar er moet dus wel serieus op alles ingegaan worden.
Intussen boycot ze op ieder denkbare wijze (en geloof me, dat zijn er nog al wat!) het contact dat hij met zijn kinderen heeft en weigert met hem iedere vorm van communicatie - hij wil alleen op een respectvolle manier contact over dingen die de kinderen betreffen. De rechter van de voorlopige voorzieningen was erg ontvankelijk voor de krokodillentranen van mevrouw en heeft haar bijna alles toegekend, ook de gebruikelijke regeling van 85% zorg voor de kinderen. Bizar dat in NL nog steeds de norm is...
Zij zorgt voor heel veel trauma en onrust bij de kinderen in het contact dat mijn vriend met ze heeft. Ze zuigt, treitert, stookt de kinderen op, etc. Het hele spel - versleten vodden aangeven als de kinderen naar papa gaan, zeggen dat papa een *#% is, niets betaalt (hij betaalt zich werkelijk scheel!), ze zelfs verbieden om papa gedag te zeggen, etc. Ze haalt alles uit de kast en het gaat heel erg ver allemaal. De kinderen lijden er erg onder, maar zijn bang en zitten gevangen in loyaliteitsgevoelens naar hun moeder. Wij staan voor ons gevoel machteloos.
Wat kun je eraan doen? Als je ieder "wissewasje" bij de rechter neerlegt, krijgen de kinderen (en wij zelf) geen rust. We proberen de kinderen gezelligheid en veiligheid te bieden, spreken nooit negatief over hun moeder, proberen hun zo veel mogelijk buiten de strijd te houden waar hun moeder ze in meetrekt en proberen op die manier een tegenwicht te bieden tegen alle haat en angst die hun moeder wil zaaien. Maar die 15% is wel heel erg weinig...
Verder moet er toch iets praktisch en constructiefs zijn dat je in zo'n situatie kunt doen? Wie herkent hier iets in, wie heeft er tips?
Dank!
woensdag 25 februari 2009 om 16:04
Nu ken ik je niet en de achtergronden van je verhaal ook niet, kan alleen zeggen dat ik het verhaal toch redelijk 1-zijdig vind.
Mijn vriendin zit in de positie van 'de ex' van jouw vriend.
Haar ex-man vind ook van alles en zegt ook dat hij genoeg betaalt, tec, etc, dat de kinderen worden opgestookt, etc, etc, oude kleren dragen, etc, etc.
De rechter stond, net als in jouw verhaal, achter de kant van de ex van mijn vriendin........daar hadden wij al vraagtekens bij (net als jij over de ex van jouw vriend). Nu in het hoger beroep heeft mijn vriendin gelijk gekregen!
Het kan dus echt zo zijn dat de ex van jouw vriend het 'recht' aan haar kant heeft, ondanks jouw en jouw vriends mening.........hoe frustrerend ook.
En ik zie dan de kan van mijn vriendin en kan alleen maar denken 'er is iets anders aan de hand' en de bankafschriften laten toch hele andere dingen zien, etc, etc
1 tip: zet jouw vriend en zijn ex in 1 hok bijelkaar MET een goede mediator of advocaat en laat hun het verder regelen.
Dat exen-heksen gedoe moet maar eens afgelopen zijn, dat doe je als je puber bent hoor.
Mijn vriendin zit in de positie van 'de ex' van jouw vriend.
Haar ex-man vind ook van alles en zegt ook dat hij genoeg betaalt, tec, etc, dat de kinderen worden opgestookt, etc, etc, oude kleren dragen, etc, etc.
De rechter stond, net als in jouw verhaal, achter de kant van de ex van mijn vriendin........daar hadden wij al vraagtekens bij (net als jij over de ex van jouw vriend). Nu in het hoger beroep heeft mijn vriendin gelijk gekregen!
Het kan dus echt zo zijn dat de ex van jouw vriend het 'recht' aan haar kant heeft, ondanks jouw en jouw vriends mening.........hoe frustrerend ook.
En ik zie dan de kan van mijn vriendin en kan alleen maar denken 'er is iets anders aan de hand' en de bankafschriften laten toch hele andere dingen zien, etc, etc
1 tip: zet jouw vriend en zijn ex in 1 hok bijelkaar MET een goede mediator of advocaat en laat hun het verder regelen.
Dat exen-heksen gedoe moet maar eens afgelopen zijn, dat doe je als je puber bent hoor.
woensdag 25 februari 2009 om 17:37
woensdag 25 februari 2009 om 23:57
Eenman1979 - dankjewel voor je advies. Ik denk ook dat het heel waardevol kan zijn voor de kinderen om alles nu te documenteren, zodat ze later een compleet beeld krijgen. Gewoon uit nieuwsgierigheid; waarom geef je specifiek 25 jr aan als leeftijd dat ze het kunnen lezen?
Schilderspalet, dit verhaal is -zoals Reiger al aangeeft- niet jullie verhaal. De instanties zien de problemen bij de kinderen, maar kunnen (juridisch) weinig meer doen dan adviseren, waar de moeder zich vervolgens niet aan houdt. En wij proberen ons wel degelijk zoveel mogelijk te verplaatsen in de positie van de moeder. Maar die is secundair, zoals ook de positie van de vader. Het draait in eerste instantie om de kinderen in deze. En soms is iemand zo ziek en gefrustreerd, dat het diegene blind maakt voor datgene waar het alleen om zou moeten draaien; de kinderen.
Mediation is een prima tip, maar niet erg uitvoerbaar in de praktijk. Want wat als de ander dat (en andere trajecten) simpelweg niet ziet zitten, valt er bitter weinig te beginnen.
Overigens denk ik niet dat ik me uitlaat op een puberige exen-heksen-manier, dus daar sla je de plank volgens mij toch echt mis.
Schilderspalet, dit verhaal is -zoals Reiger al aangeeft- niet jullie verhaal. De instanties zien de problemen bij de kinderen, maar kunnen (juridisch) weinig meer doen dan adviseren, waar de moeder zich vervolgens niet aan houdt. En wij proberen ons wel degelijk zoveel mogelijk te verplaatsen in de positie van de moeder. Maar die is secundair, zoals ook de positie van de vader. Het draait in eerste instantie om de kinderen in deze. En soms is iemand zo ziek en gefrustreerd, dat het diegene blind maakt voor datgene waar het alleen om zou moeten draaien; de kinderen.
Mediation is een prima tip, maar niet erg uitvoerbaar in de praktijk. Want wat als de ander dat (en andere trajecten) simpelweg niet ziet zitten, valt er bitter weinig te beginnen.
Overigens denk ik niet dat ik me uitlaat op een puberige exen-heksen-manier, dus daar sla je de plank volgens mij toch echt mis.
donderdag 26 februari 2009 om 14:26
mmm, omdat kinderen heel volwassen kunnen over komen op jongere leeftijd, sommige al op17 jarige leeftijd andere pas op 24 jarige (natuurlijk ook nog later!)
Ik wil alleen niet dat je het op te jonge leeftijd aan ze laat lezen, is niet goed voor ze en het kan tegen je keren!
het is vast nog een hele lang zit voor jullie voordat ze volwassen zijn, alleen laat het niet te vroeg lezen!! Vind het moeilijk om op te schrijven waarom ik dat vind...
Hoe ouder je bent hoe genuanceerder je dingen ziet... Je moet als doel hebben dat je de kinderen kan laten zien hoe het vroeger allemaal is gelopen en hun inzicht daarin te geven.... laten zien wat jullie allemaal gedaan hebben voor hun...
Probeer dat ze na het lezen het misschien niet eens zijn met hun echte moeder, maar laat ze die moeder niet gaan "haten".....
(kinderen boven de 25 hoef je niet meer op te voeden, daaronder vaak nog wel!.. en zolang je de kinderen opvoed, vind ik niet dat ze het allemaal moeten weten!)
Ik kan het niet goed uitleggen..., denk dat ik het zo het beste omschrijf: denk dat als je het te jong laat lezen de kinderen niet alleen een mening vormen over de situatie, maar dat ze er ook wat mee gaan doen...., en er wat mee doen is niet de bedoeling!
groet
Ik wil alleen niet dat je het op te jonge leeftijd aan ze laat lezen, is niet goed voor ze en het kan tegen je keren!
het is vast nog een hele lang zit voor jullie voordat ze volwassen zijn, alleen laat het niet te vroeg lezen!! Vind het moeilijk om op te schrijven waarom ik dat vind...
Hoe ouder je bent hoe genuanceerder je dingen ziet... Je moet als doel hebben dat je de kinderen kan laten zien hoe het vroeger allemaal is gelopen en hun inzicht daarin te geven.... laten zien wat jullie allemaal gedaan hebben voor hun...
Probeer dat ze na het lezen het misschien niet eens zijn met hun echte moeder, maar laat ze die moeder niet gaan "haten".....
(kinderen boven de 25 hoef je niet meer op te voeden, daaronder vaak nog wel!.. en zolang je de kinderen opvoed, vind ik niet dat ze het allemaal moeten weten!)
Ik kan het niet goed uitleggen..., denk dat ik het zo het beste omschrijf: denk dat als je het te jong laat lezen de kinderen niet alleen een mening vormen over de situatie, maar dat ze er ook wat mee gaan doen...., en er wat mee doen is niet de bedoeling!
groet
vrijdag 27 februari 2009 om 12:23
Sneez, misschien heb jij er ook wat aan het topic van Ambrosia te lezen (lieve papa). De situatie is heel anders, maar er zitten waarschijnlijk wel parallellen in. Ik vind het in elk geval heel boeiend om te lezen welke vragen zij zich als volwassene stelt over hoe de dingen gegaan zijn toen ze klein was.
Ik denk dat een soort 'dagboek' een goed idee is. Het moment waarop het kind (inmiddels volwassen) zelf aangeeft hiermee bezig te zijn, is waarschijnlijk het juiste moment om dit te laten lezen.
Ik denk dat een soort 'dagboek' een goed idee is. Het moment waarop het kind (inmiddels volwassen) zelf aangeeft hiermee bezig te zijn, is waarschijnlijk het juiste moment om dit te laten lezen.
Ga in therapie!
vrijdag 27 februari 2009 om 12:56
quote:Reiger100 schreef op 25 februari 2009 @ 17:37:
Schilderspalet, iedere situatie is anders.
Het verhaal van je vriendin is een ander verhaal dan wat hier verteld wordt coor Sneez.
Als je ervan uitgaat dat het verhaal van Sneez hetzelfde is als dat van je vriendin (waar je naar verwijst), dan heet dat een vooroordeel.
Misschien wel, misschien niet een vooroordeel.........echter zoals het nu werkt werkt het niet.......toch?
Ander verhaal, andere mensen, andere omgeving, andere tijd, allemaal argumenten om oeverloos te discussiëren over waar het feitelijk om gaat: dat het niet werkt en dat de kids tussen 2 vuren zitten. Jammer.
Maar-eh hoe bevooroordeeld is degene die het bericht hier heeft gepost? Niet vrij van vooroordelen lijkt me.............trouwens NIEMAND is vrij van (voor)oordelen: jij en niet, ik niet, iemand.
Jij gaat ook af op het verhaal wat TO post en jij kent de situatie toch ook niet??? Net zo min als ik.
Schilderspalet, iedere situatie is anders.
Het verhaal van je vriendin is een ander verhaal dan wat hier verteld wordt coor Sneez.
Als je ervan uitgaat dat het verhaal van Sneez hetzelfde is als dat van je vriendin (waar je naar verwijst), dan heet dat een vooroordeel.
Misschien wel, misschien niet een vooroordeel.........echter zoals het nu werkt werkt het niet.......toch?
Ander verhaal, andere mensen, andere omgeving, andere tijd, allemaal argumenten om oeverloos te discussiëren over waar het feitelijk om gaat: dat het niet werkt en dat de kids tussen 2 vuren zitten. Jammer.
Maar-eh hoe bevooroordeeld is degene die het bericht hier heeft gepost? Niet vrij van vooroordelen lijkt me.............trouwens NIEMAND is vrij van (voor)oordelen: jij en niet, ik niet, iemand.
Jij gaat ook af op het verhaal wat TO post en jij kent de situatie toch ook niet??? Net zo min als ik.
vrijdag 27 februari 2009 om 13:00
[Schilderspalet, dit verhaal is -zoals Reiger al aangeeft- niet jullie verhaal. De instanties zien de problemen bij de kinderen, maar kunnen (juridisch) weinig meer doen dan adviseren, waar de moeder zich vervolgens niet aan houdt. En wij proberen ons wel degelijk zoveel mogelijk te verplaatsen in de positie van de moeder. Maar die is secundair, zoals ook de positie van de vader. Het draait in eerste instantie om de kinderen in deze. En soms is iemand zo ziek en gefrustreerd, dat het diegene blind maakt voor datgene waar het alleen om zou moeten draaien; de kinderen.
Nou ja, als het ECHT zo is als jij 'objectief' ziet en dat de moeder 'zo ziek en gefrustreerd is' dan houdt het toch op?
Dan moet je het los laten en het beste ervan maken..........beetje koud gezegd maar tegen een totaal 'ziek' en gefrustreerde haatdragend moeder kun je echt niet op.................kost je veel energie en frustratie!
Ik wens je veel succes en sterkte (en dat is niet gemeen bedoeld...........voor het geval dat...........)
Nou ja, als het ECHT zo is als jij 'objectief' ziet en dat de moeder 'zo ziek en gefrustreerd is' dan houdt het toch op?
Dan moet je het los laten en het beste ervan maken..........beetje koud gezegd maar tegen een totaal 'ziek' en gefrustreerde haatdragend moeder kun je echt niet op.................kost je veel energie en frustratie!
Ik wens je veel succes en sterkte (en dat is niet gemeen bedoeld...........voor het geval dat...........)
