Relaties
alle pijlers
Hoe pak ik dit aan
woensdag 7 februari 2018 om 09:21
Beste Viva dames,
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
anoniem_364100 wijzigde dit bericht op 10-02-2018 08:40
43.67% gewijzigd
woensdag 7 februari 2018 om 23:14
Bovendien denk ik dat, afgezien van herkend kunnen worden, de échte versie van je verhaal wellicht wat heftig is voor mensen die je net op een borrel ontmoet.
Wat ik zelf altijd wel goeie onderwerpen vind voor als het stilvalt: hoe lang werk je hier al, welk deel van de stad of welk dorp woon je ongeveer (en is dat leuk), vakantieplannen, weekendplannen, en kinderen (als mensen ze hebben dan kunnen ze er uren over uitwijden).
Mocht je eens in Amsterdam, Utrecht of Den Haag willen afspreken (of in een plaats ertussenin), dan kan je me een berichtje sturen.
Enne, jij komt er wel!
Wat ik zelf altijd wel goeie onderwerpen vind voor als het stilvalt: hoe lang werk je hier al, welk deel van de stad of welk dorp woon je ongeveer (en is dat leuk), vakantieplannen, weekendplannen, en kinderen (als mensen ze hebben dan kunnen ze er uren over uitwijden).
Mocht je eens in Amsterdam, Utrecht of Den Haag willen afspreken (of in een plaats ertussenin), dan kan je me een berichtje sturen.
Enne, jij komt er wel!
donderdag 8 februari 2018 om 07:45
Eigenlijk is dit topic een "prachtig" voorbeeld van hoe het erin hakt als je in een gewelddadige relatie zit. Mensen die dit niet hebben meegemaakt die beseffen dit meestal niet, maar je komt daar dus uit met 10-0 achterstand op een heleboel gebieden, dat je niet eens (meer) weet hoe je naar een simpele borrel moet.
Ik hoor vaak "Dan had je maar moeten weggaan" of "Je koos hier toch zelf voor". Iedereen die zoiets wil denken moet misschien dit topic eens gelezen hebben. Je durft niet eens meer naar een fokking borrel. Maar je had wel die hele situatie waar je uit komt moeten controleren "door gewoon weg te gaan" of "tegengas te geven, zo laat je toch niet met je omgaan?".
Ik hoor vaak "Dan had je maar moeten weggaan" of "Je koos hier toch zelf voor". Iedereen die zoiets wil denken moet misschien dit topic eens gelezen hebben. Je durft niet eens meer naar een fokking borrel. Maar je had wel die hele situatie waar je uit komt moeten controleren "door gewoon weg te gaan" of "tegengas te geven, zo laat je toch niet met je omgaan?".
donderdag 8 februari 2018 om 09:10
Dank jullie wel allemaal, dit is fijn om te horen en veel goede tips!
Wat betreft mijn verhaal, de politie heeft me afgeraden eerlijk te zijn en ik wil het zelf ook niet, ik wil niet 'die ene nieuwe met die lastige situatie' zijn. Ik vind het al eng genoeg om 'gewoon' de nieuwe te zijn. Ik ga dus niet liegen maar gebruik mijn uitgeklede versie. Dan kan ik in de toekomst altijd nog eerlijk zijn mocht ik dat willen want ik heb nooit gelogen.
Ik ga inderdaad gewoon naar die borrel, en ik vind het doodeng, maar ik ga het wel doen. Ik ben een beetje aan het hopen dat als het de eerste keer goed gaat het alleen maar makkelijker wordt.
Verder blijkt er hier een buurtvereniging te zijn, iemand in de straat sprak mij buiten aan, blijkbaar doet zo'n buurtvereniging allerlei activiteiten waar je aan mee kan doen. In elk geval, over twee weken ga ik blaadjes vegen in de straat met wat andere buurtgenoten. Ik heb geen bezem, nul verstand van tuinieren, maar volgens die man was dat allemaal geen probleem. Dus dat is een mooie gelegenheid om misschien ook wat buurt/straatgenoten te leren kennen.
Voor lotus: dank je, het is fijn om het zo te horen, aan de andere kant, nu denk ik: dit had ik zo ontzettend veel eerder moeten doen, ik heb 10 jaar van mijn leven verspeeld, maar de stap is zo ontzettend groot.
Wat betreft mijn verhaal, de politie heeft me afgeraden eerlijk te zijn en ik wil het zelf ook niet, ik wil niet 'die ene nieuwe met die lastige situatie' zijn. Ik vind het al eng genoeg om 'gewoon' de nieuwe te zijn. Ik ga dus niet liegen maar gebruik mijn uitgeklede versie. Dan kan ik in de toekomst altijd nog eerlijk zijn mocht ik dat willen want ik heb nooit gelogen.
Ik ga inderdaad gewoon naar die borrel, en ik vind het doodeng, maar ik ga het wel doen. Ik ben een beetje aan het hopen dat als het de eerste keer goed gaat het alleen maar makkelijker wordt.
Verder blijkt er hier een buurtvereniging te zijn, iemand in de straat sprak mij buiten aan, blijkbaar doet zo'n buurtvereniging allerlei activiteiten waar je aan mee kan doen. In elk geval, over twee weken ga ik blaadjes vegen in de straat met wat andere buurtgenoten. Ik heb geen bezem, nul verstand van tuinieren, maar volgens die man was dat allemaal geen probleem. Dus dat is een mooie gelegenheid om misschien ook wat buurt/straatgenoten te leren kennen.
Voor lotus: dank je, het is fijn om het zo te horen, aan de andere kant, nu denk ik: dit had ik zo ontzettend veel eerder moeten doen, ik heb 10 jaar van mijn leven verspeeld, maar de stap is zo ontzettend groot.
donderdag 8 februari 2018 om 11:54
Hopelijk heb je veel plezier op die borrel morgen ! Welke leeftijd heb jij ongeveer ? Zonder in detail treden natuurlijk maar dat kan wel helpen om gerichtere tips te krijgen. Ik vraag me trouwens af of het niet beter is je openingspost binnenkort wat te wijzigen of weg te laten halen, je weet maar nooit. Dat houdt natuurlijk niet tegen dat we kunnen doorgaan met tips geven, of erover verder praten hier op dit forum.
vrijdag 9 februari 2018 om 14:08
Eens, je geeft toch meer informatie weg dan je misschien zelf denkt (grove geografie, wat voor werk je doet, wat voor activiteiten je wanneer met welke club je gaat doen. Niemand zal het je kwalijk nemen als je het weer weg haalt.
vrijdag 9 februari 2018 om 14:40
HOE?
- je hebt de boodschap meegekregen dat je niet OK bent, misschien al van heel vroeger in je oorspronkelijke gezin, maar zeker van de ex 10 jaar lang.
Eerste verandering: JIJ BENT OK, de situatie waar je in zat was dat niet.
- Als jij ok bent (en dat zal je heel erg veel tegen jezelf moeten zeggen), dan is het misschien mogelijk dat nieuwe mensen dat ook vinden?
- Als je met andere mensen in contact bent, op wat voor manier dan ook, twijfel niet aan je gevoel, mensen die eerlijk lijken zijn eerlijk, mensen de intelligent lijken zijn dat vaak, mensen die agressief lijken, zijn dat vaak. Als je mensen tegenkomt die willen "geven en delen" neem dat aan en verstevig het.
- Ontdek de wereld zoals die is en zoals jij die ziet. De enorme onveilige wereld waaruit je komt, is niet de echte wereld, maar alleen jij kunt door ervaring, af en toe een risico nemen, ook mooie dingen tegenkomen (en ook weer vallen) zoals iedereen. Gun je de kans om jezelf ok te vinden, de ander te zien en heel langzaam kun je dan wat meer vertrouwen opbouwen. Contact en steun zijn alles in dit proces. Zoek en vind je veilige mensen: mensen die open voor je staan, mensen waarmee je contact hebt en waarbij je je prettig voelt.
Hou je haaks.
- je hebt de boodschap meegekregen dat je niet OK bent, misschien al van heel vroeger in je oorspronkelijke gezin, maar zeker van de ex 10 jaar lang.
Eerste verandering: JIJ BENT OK, de situatie waar je in zat was dat niet.
- Als jij ok bent (en dat zal je heel erg veel tegen jezelf moeten zeggen), dan is het misschien mogelijk dat nieuwe mensen dat ook vinden?
- Als je met andere mensen in contact bent, op wat voor manier dan ook, twijfel niet aan je gevoel, mensen die eerlijk lijken zijn eerlijk, mensen de intelligent lijken zijn dat vaak, mensen die agressief lijken, zijn dat vaak. Als je mensen tegenkomt die willen "geven en delen" neem dat aan en verstevig het.
- Ontdek de wereld zoals die is en zoals jij die ziet. De enorme onveilige wereld waaruit je komt, is niet de echte wereld, maar alleen jij kunt door ervaring, af en toe een risico nemen, ook mooie dingen tegenkomen (en ook weer vallen) zoals iedereen. Gun je de kans om jezelf ok te vinden, de ander te zien en heel langzaam kun je dan wat meer vertrouwen opbouwen. Contact en steun zijn alles in dit proces. Zoek en vind je veilige mensen: mensen die open voor je staan, mensen waarmee je contact hebt en waarbij je je prettig voelt.
Hou je haaks.
vrijdag 9 februari 2018 om 15:20
Wat een goed plan om blaadjes gaan te vegen met de buurtjes! Vaak komen daar ook ouders met jonge kinderen aan meedoen. Grote kans dat er mensen in je leeftijdsgroep meedoen. En vegen is vegen hoor, of dat nu de vloer in de woonkamer is of de blaadjes uit de goot 
En nu niet teveel meer nadenken en gewoon aansluiten bij de borrel! Veel plezier!
En nu niet teveel meer nadenken en gewoon aansluiten bij de borrel! Veel plezier!
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zaterdag 10 februari 2018 om 08:50
Dank jullie wel allemaal!
Ik heb de op ingekort, dus het is misschien minder goed te volgen, maar volgens mij is het voor degenen die het eerder gelezen hebben wel duidelijk.
Borrel ging heel goed, volgens mij vond niemand mij raar, en had niemand in de gaten dat ik dit nog nooit gedaan had. Ik had wel even gezegd dat ik het wel spannend vond, zo met nieuwe collegas. In elk geval, iedereen heel aardig, luchtige gesprekken (wat doen dit weekend, waar op vakantie, kinderen die wat grappigs gedaan hadden) dus het ging veel makkelijker dan ik had gedacht.
Ik maak het mezelf denk ik ook veel te moeilijk, ik zit maar te denken in termen van 'oh jee, hoe moet dit' terwijl alle andere mensen helemaal geen probleem zien. In elk geval, ik ben erg trots op mezelf, ik ben geweest, ik heb mee gebabbeld en ik vond het leuk. Missie geslaagd dus.
Ik blijk dezelfde hobby te hebben als de dochter (van mijn leeftijd) van een collega, en die dochter liep een beetje vast (het is een handwerkgerelateerde hobby) dus die gaat me nog even een berichtje sturen en dan kan ik haar even helpen. Dus dat is ook al heel leuk. (denk ik)
Blaadjes vegen leek inderdaad geen hogere wiskunde, dus ik denk dat dat wel lukt, sowieso ben je dan bezig ondertussen. Dus dan hoef je ook niet meteen met iedereen te praten. Leeftijdsgroep maak ik me niet zo druk om, beetje contact met de buren is denk ik altijd wel fijn, ongeacht de leeftijd.
Kortom, mijn plan om dit allemaal toch te doen ook al vind ik het super eng lijkt te werken. Het idee was dat als ik dit vaker deed het minder eng zou worden.
20062016: ik heb nu eigenlijk pas het gevoel dat ik niet ok ben, eerder deed ik precies wat er van me verwacht werd, me netjes gedragen, thuis blijven, geen contact met anderen, trouwen met iemand die ik niet leuk vond, daar toch bij blijven, alles doen wat hij wilde. Nu heb ik aan de ene kant een enorme opluchting: ik ben er eindelijk vanaf. Maar aan de andere kant voel ik me nu dus ook of ik wat fout gedaan heb, ik heb mijn familie enorm teleurgesteld. Ik sta achter mijn beslissing en ik ga er niet op terugkomen, maar toch is dat geen lekker gevoel.
Ik heb de op ingekort, dus het is misschien minder goed te volgen, maar volgens mij is het voor degenen die het eerder gelezen hebben wel duidelijk.
Borrel ging heel goed, volgens mij vond niemand mij raar, en had niemand in de gaten dat ik dit nog nooit gedaan had. Ik had wel even gezegd dat ik het wel spannend vond, zo met nieuwe collegas. In elk geval, iedereen heel aardig, luchtige gesprekken (wat doen dit weekend, waar op vakantie, kinderen die wat grappigs gedaan hadden) dus het ging veel makkelijker dan ik had gedacht.
Ik maak het mezelf denk ik ook veel te moeilijk, ik zit maar te denken in termen van 'oh jee, hoe moet dit' terwijl alle andere mensen helemaal geen probleem zien. In elk geval, ik ben erg trots op mezelf, ik ben geweest, ik heb mee gebabbeld en ik vond het leuk. Missie geslaagd dus.
Ik blijk dezelfde hobby te hebben als de dochter (van mijn leeftijd) van een collega, en die dochter liep een beetje vast (het is een handwerkgerelateerde hobby) dus die gaat me nog even een berichtje sturen en dan kan ik haar even helpen. Dus dat is ook al heel leuk. (denk ik)
Blaadjes vegen leek inderdaad geen hogere wiskunde, dus ik denk dat dat wel lukt, sowieso ben je dan bezig ondertussen. Dus dan hoef je ook niet meteen met iedereen te praten. Leeftijdsgroep maak ik me niet zo druk om, beetje contact met de buren is denk ik altijd wel fijn, ongeacht de leeftijd.
Kortom, mijn plan om dit allemaal toch te doen ook al vind ik het super eng lijkt te werken. Het idee was dat als ik dit vaker deed het minder eng zou worden.
20062016: ik heb nu eigenlijk pas het gevoel dat ik niet ok ben, eerder deed ik precies wat er van me verwacht werd, me netjes gedragen, thuis blijven, geen contact met anderen, trouwen met iemand die ik niet leuk vond, daar toch bij blijven, alles doen wat hij wilde. Nu heb ik aan de ene kant een enorme opluchting: ik ben er eindelijk vanaf. Maar aan de andere kant voel ik me nu dus ook of ik wat fout gedaan heb, ik heb mijn familie enorm teleurgesteld. Ik sta achter mijn beslissing en ik ga er niet op terugkomen, maar toch is dat geen lekker gevoel.
zaterdag 10 februari 2018 om 11:29
zaterdag 10 februari 2018 om 14:37
puddinkje schreef: ↑10-02-2018 08:50Dank jullie wel allemaal!
Ik heb de op ingekort, dus het is misschien minder goed te volgen, maar volgens mij is het voor degenen die het eerder gelezen hebben wel duidelijk.
Borrel ging heel goed, volgens mij vond niemand mij raar, en had niemand in de gaten dat ik dit nog nooit gedaan had. Ik had wel even gezegd dat ik het wel spannend vond, zo met nieuwe collegas. In elk geval, iedereen heel aardig, luchtige gesprekken (wat doen dit weekend, waar op vakantie, kinderen die wat grappigs gedaan hadden) dus het ging veel makkelijker dan ik had gedacht.
Ik maak het mezelf denk ik ook veel te moeilijk, ik zit maar te denken in termen van 'oh jee, hoe moet dit' terwijl alle andere mensen helemaal geen probleem zien. In elk geval, ik ben erg trots op mezelf, ik ben geweest, ik heb mee gebabbeld en ik vond het leuk. Missie geslaagd dus.
Ik blijk dezelfde hobby te hebben als de dochter (van mijn leeftijd) van een collega, en die dochter liep een beetje vast (het is een handwerkgerelateerde hobby) dus die gaat me nog even een berichtje sturen en dan kan ik haar even helpen. Dus dat is ook al heel leuk. (denk ik)
Blaadjes vegen leek inderdaad geen hogere wiskunde, dus ik denk dat dat wel lukt, sowieso ben je dan bezig ondertussen. Dus dan hoef je ook niet meteen met iedereen te praten. Leeftijdsgroep maak ik me niet zo druk om, beetje contact met de buren is denk ik altijd wel fijn, ongeacht de leeftijd.
Kortom, mijn plan om dit allemaal toch te doen ook al vind ik het super eng lijkt te werken. Het idee was dat als ik dit vaker deed het minder eng zou worden.
20062016: ik heb nu eigenlijk pas het gevoel dat ik niet ok ben, eerder deed ik precies wat er van me verwacht werd, me netjes gedragen, thuis blijven, geen contact met anderen, trouwen met iemand die ik niet leuk vond, daar toch bij blijven, alles doen wat hij wilde. Nu heb ik aan de ene kant een enorme opluchting: ik ben er eindelijk vanaf. Maar aan de andere kant voel ik me nu dus ook of ik wat fout gedaan heb, ik heb mijn familie enorm teleurgesteld. Ik sta achter mijn beslissing en ik ga er niet op terugkomen, maar toch is dat geen lekker gevoel.
Leuk dat je laat weten hoe het is gegaan, en ook dat het goed ging!
Er wordt hier op ‘t forum te pas en te onpas ‘sterke vrouw’ geroepen, maar het omschrijft jou mi erg goed.
zaterdag 10 februari 2018 om 14:41
Fijn om lezen dat het 'makkelijk' ging TO.
Die worsteling met of je 'goed' bent begrijp ik. Je hebt 28 jaar braaf gedaan wat je verteld werd en wat er van je verwacht werd. Dat is de enige levenswijze die je kende, tot nu... Ik hoop dat je 'schuldgevoel' snel naar de achtergrond verhuist als je wat langer je eigen beslissingen neemt en doorvoelt dat die gewoon goed zijn. Dat je zelf de mensen uit kan kiezen waar je mee omgaat en dat je referentiekader groter wordt. Dan kan je je eigen daden 'toetsen' en zal je zien dat je absoluut mag zijn wie je echt bent!
Die worsteling met of je 'goed' bent begrijp ik. Je hebt 28 jaar braaf gedaan wat je verteld werd en wat er van je verwacht werd. Dat is de enige levenswijze die je kende, tot nu... Ik hoop dat je 'schuldgevoel' snel naar de achtergrond verhuist als je wat langer je eigen beslissingen neemt en doorvoelt dat die gewoon goed zijn. Dat je zelf de mensen uit kan kiezen waar je mee omgaat en dat je referentiekader groter wordt. Dan kan je je eigen daden 'toetsen' en zal je zien dat je absoluut mag zijn wie je echt bent!
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 14 februari 2018 om 20:25
Wat een held ben jij! Misschien een geruststelling, de meeste mensen kennen de regels niet heel goed. Als studente ging ik eens lunchen met een vriendin. Ik een hele lekkere lunch gemaakt, moest ze lachen: ze wilde ergens een broodje gaan eten. Wist ik veel.
Al ben ik 40, nu ik kinderen heb, zijn de regels weer anders. Kun je eigenlijk zomaar een moeder op het schoolplein aanspreken? Volgens mij draait de hele tv-serie De luizenmoeder om dat soort misverstanden.
Al ben ik 40, nu ik kinderen heb, zijn de regels weer anders. Kun je eigenlijk zomaar een moeder op het schoolplein aanspreken? Volgens mij draait de hele tv-serie De luizenmoeder om dat soort misverstanden.
donderdag 15 februari 2018 om 12:07
Vol bewondering en respect lees ik dit verhaal. Wat doe je het goed! Mijn moeder is kortgeleden, na een verblijf in een blijf van mijn lijf huis, een nieuw leven begonnen met hulp van ons. Ik maak van dichtbij mee hoe moeilijk dit is, maar ook mijn moeder is supersterk. Ik wens je veel jaren van geluk toe!
vrijdag 23 februari 2018 om 07:53
raindrop, dat is heftig, ik vind al dat ik dit veel te laat gedaan heb, ik kan me voorstellen dat je moeder dat nog heftiger heeft.
Mensen, weer een vraag van mij: ik ga vanavond (na het eten) langs bij dochter van collega, zij loopt vast met iets van haar hobby en ik weet hoe ik dat op moet lossen dus dat ga ik doen. Zij wilde er ook iets van maken, dus niet alleen in-en-uit maar ook gewoon leuke avond (ze is van mijn leeftijd). Ik ken haar verder niet, alleen geappt en gebeld. Moet ik wat meenemen? en zo ja: wat dan? (buiten die hobby spullen dus). vind het nu al spannend...
Mensen, weer een vraag van mij: ik ga vanavond (na het eten) langs bij dochter van collega, zij loopt vast met iets van haar hobby en ik weet hoe ik dat op moet lossen dus dat ga ik doen. Zij wilde er ook iets van maken, dus niet alleen in-en-uit maar ook gewoon leuke avond (ze is van mijn leeftijd). Ik ken haar verder niet, alleen geappt en gebeld. Moet ik wat meenemen? en zo ja: wat dan? (buiten die hobby spullen dus). vind het nu al spannend...
vrijdag 23 februari 2018 om 08:32
Ik denk dat ze het al geweldig vindt dat je komt helpen. Wat handige gereedschappen meenemen voor de klus is meer dan voldoende.
Je collega zal je waarschijnlijk iets te drinken aanbieden met iets lekkers erbij. Dat is ook een soort uitnodiging dan om niet alleen haar dochter uit de knoop te halen, maar ook nog wat gezellig te kletsen. Zelfs als het probleem al snel is opgelost dus.
Als ik kijk naar jouw posts op dit forum dan gaat het je vast lukken een leuk gesprek te hebben met de dochter. Bijvoorbeeld over jullie gezamenlijke hobby. Wie weet zit ze ook op een leuk clubje voor jullie hobby?
Je collega zal je waarschijnlijk iets te drinken aanbieden met iets lekkers erbij. Dat is ook een soort uitnodiging dan om niet alleen haar dochter uit de knoop te halen, maar ook nog wat gezellig te kletsen. Zelfs als het probleem al snel is opgelost dus.
Als ik kijk naar jouw posts op dit forum dan gaat het je vast lukken een leuk gesprek te hebben met de dochter. Bijvoorbeeld over jullie gezamenlijke hobby. Wie weet zit ze ook op een leuk clubje voor jullie hobby?
vrijdag 23 februari 2018 om 11:29
Is dat bij die collega thuis? Woont dochter daar nog?
Fles wijn is vaak wel leuk. Bij binnenkomst iets zeggen als: nuttige met het aangename verenigen.
Als het heel gezellig is. Zeg dat dan en vraag je aan het einde van de avond of ze volgende week naar de bios wil. Of naar die leuke eettent waar je steeds langs komt.
Maak gelijk een bruggetje. Dan voelt de ander zich graag gezien en zal eerder jou ook vragen. Als ze twijfelt of jij het wel leuk vond zal ze dat minder snel doen.
Fles wijn is vaak wel leuk. Bij binnenkomst iets zeggen als: nuttige met het aangename verenigen.
Als het heel gezellig is. Zeg dat dan en vraag je aan het einde van de avond of ze volgende week naar de bios wil. Of naar die leuke eettent waar je steeds langs komt.
Maak gelijk een bruggetje. Dan voelt de ander zich graag gezien en zal eerder jou ook vragen. Als ze twijfelt of jij het wel leuk vond zal ze dat minder snel doen.
vrijdag 23 februari 2018 om 14:14
En je hoeft niet eens gelijk naar de bios of uit eten, je kunt haar ook uitnodigen om bij jou te komen kijken naar wat jij al met die hobby gedaan hebt. Of kun je zeggen dat je een paar boeken hebt die ze zeker eens moet komen bekijken, of een middagje samen knutselen. Of als je nieuwe dingen gaat kopen voor je hobby, vragen of ze zin heeft om mee te gaan uitzoeken en dan wat drinken in de stad. En je hoeft niets mee te nemen, als je uitgenodigd zou zijn om te komen eten, is een bloemetje , flesje wijn, bonbons wel leuk. Als je gaat helpen hoeft dat niet. Dan heb je zelfs kans dat zij jou iets geven als bedankje (hoeft niet natuurlijk, dus ga er niet van uit) In dat geval neem je het gewoon aan, en bedank je door te zeggen dat je het lief/aardig vindt, maar dat je ook best wil helpen zonder dat soort bedankjes
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 23 februari 2018 om 16:03
Wat een mooi topic dit 
Het enige wat ik eraan toe te voegen heb: denk niet dat je de enige bent die het soms lastig vindt om te bedenken hoe iets moet, waar je over kunt praten, wat er van je verwacht wordt. Mensen die niet of in minder extreme omstandigheden als jij geleefd hebben vinden dat op z’n tijd ook best ingewikkeld, dus neem jezelf vooral niet kwalijk dat je dingen soms moeilijk vindt. Je doet het supergoed!
Qua dochter van collega: het wordt niet van je verwacht dat je iets mee neemt. Als je dat zelf leuk vindt, kan het wel, een lekkere theesoort bijvoorbeeld, of iets zoets voor bij de koffie/thee.
Verder gewoon lekker zien of het klikt, en zo ja, dan steekt er vast wel iets de kop op waar je een vervolgplan aan op kunt hangen. Maar ik zou me daar, als ik jou was, niet superspecifiek op focussen. Eerst deze avond maar ns op een prettige manier doorkomen
Het enige wat ik eraan toe te voegen heb: denk niet dat je de enige bent die het soms lastig vindt om te bedenken hoe iets moet, waar je over kunt praten, wat er van je verwacht wordt. Mensen die niet of in minder extreme omstandigheden als jij geleefd hebben vinden dat op z’n tijd ook best ingewikkeld, dus neem jezelf vooral niet kwalijk dat je dingen soms moeilijk vindt. Je doet het supergoed!
Qua dochter van collega: het wordt niet van je verwacht dat je iets mee neemt. Als je dat zelf leuk vindt, kan het wel, een lekkere theesoort bijvoorbeeld, of iets zoets voor bij de koffie/thee.
Verder gewoon lekker zien of het klikt, en zo ja, dan steekt er vast wel iets de kop op waar je een vervolgplan aan op kunt hangen. Maar ik zou me daar, als ik jou was, niet superspecifiek op focussen. Eerst deze avond maar ns op een prettige manier doorkomen
zaterdag 24 februari 2018 om 09:46
Superbedankt, ik had gisteren wel meegelezen maar het lukte even niet om op mijn mobiel iets terug te posten.
Dochter woont niet bij collega, woont op zichzelf. Ik heb dus maar gewoon jullie advies opgevolgd en niets meegenomen (alleen de hobby spulletjes die nodig waren). Ik vond het dus doodeng, maar het was super leuk, hele avond leuk zitten frutselen. Zij vond het blijkbaar ook leuk en stelde voor nog eens af te spreken.
Dat leidt dus tot het volgende probleem, ik wil dat wel want het was gezellig, maar er zijn twee issues:
1) ik heb nog nooit bezoek gehad, dus natuurlijk weer geen idee wat ik moet doen
2) mijn huis is nog compleet leeg, ik ben net verhuisd maar heb niets (buiten 1 koffer) meegenomen. Ik heb wel een baan, dus ook inkomen maar ben vertrokken zonder spaargeld, ik ben dus nu mondjesmaat spulletjes aan het kopen want ik moet natuurlijk ook mijn vaste lasten etc betalen en kan dus alleen iets kopen van wat er over blijft en daar moet ik voor sparen, dat lukt allemaal wel, maar dat gaat dus niet heel snel. Op een bepaalde manier schaam ik me een beetje voor mijn lege huis. Ik vind haar aardig en had een leuke avond, dus ik kan dit ook niet voor de komende 2 jaar (dus totdat ik ongeveer een huis met meubilair heb) afhouden als ik graag contact wil blijven houden. Wat nu??? Ik heb haar nu afgehouden met de melding dat mijn huis, ivm de recente verhuizing nog niet op orde is, dus ik ga weer bij haar langs, maar dat kan ik natuurlijk niet nog 2 jaar volhouden.
@Moosey, ja dat is misschien wel waar, dat realiseer ik me denk ik te weinig, ik ga er constant vanuit dat iedereen dit weet, kan en niet eng vindt, en dat ik de enige ben die geen idee heeft wat ik moet doen en de enige die dit lastig vind.
Dochter woont niet bij collega, woont op zichzelf. Ik heb dus maar gewoon jullie advies opgevolgd en niets meegenomen (alleen de hobby spulletjes die nodig waren). Ik vond het dus doodeng, maar het was super leuk, hele avond leuk zitten frutselen. Zij vond het blijkbaar ook leuk en stelde voor nog eens af te spreken.
Dat leidt dus tot het volgende probleem, ik wil dat wel want het was gezellig, maar er zijn twee issues:
1) ik heb nog nooit bezoek gehad, dus natuurlijk weer geen idee wat ik moet doen
2) mijn huis is nog compleet leeg, ik ben net verhuisd maar heb niets (buiten 1 koffer) meegenomen. Ik heb wel een baan, dus ook inkomen maar ben vertrokken zonder spaargeld, ik ben dus nu mondjesmaat spulletjes aan het kopen want ik moet natuurlijk ook mijn vaste lasten etc betalen en kan dus alleen iets kopen van wat er over blijft en daar moet ik voor sparen, dat lukt allemaal wel, maar dat gaat dus niet heel snel. Op een bepaalde manier schaam ik me een beetje voor mijn lege huis. Ik vind haar aardig en had een leuke avond, dus ik kan dit ook niet voor de komende 2 jaar (dus totdat ik ongeveer een huis met meubilair heb) afhouden als ik graag contact wil blijven houden. Wat nu??? Ik heb haar nu afgehouden met de melding dat mijn huis, ivm de recente verhuizing nog niet op orde is, dus ik ga weer bij haar langs, maar dat kan ik natuurlijk niet nog 2 jaar volhouden.
@Moosey, ja dat is misschien wel waar, dat realiseer ik me denk ik te weinig, ik ga er constant vanuit dat iedereen dit weet, kan en niet eng vindt, en dat ik de enige ben die geen idee heeft wat ik moet doen en de enige die dit lastig vind.
zaterdag 24 februari 2018 om 10:14
Overigens, niet onbelangrijk: allemaal bedankt voor de opbeurende woorden, dat doet me echt goed. Ik heb niemand anders om het tegen te vertellen.
Ik probeer nu maar gewoon te focussen op het idee dat ik goed bezig ben. En ben eigenlijk ook stiekem best trots op mezelf, ben inmiddels al de eerste keer in mijn leven in een café geweest op een borrel en de eerste keer bij iemand op bezoek, en dat ging allemaal goed. En minder te focussen op wat er allemaal fout kan gaan en of mijn ex me vindt.
Ik probeer nu maar gewoon te focussen op het idee dat ik goed bezig ben. En ben eigenlijk ook stiekem best trots op mezelf, ben inmiddels al de eerste keer in mijn leven in een café geweest op een borrel en de eerste keer bij iemand op bezoek, en dat ging allemaal goed. En minder te focussen op wat er allemaal fout kan gaan en of mijn ex me vindt.
